Sommige mensen hebben een feestdagendip; ik ben zelf juist blij om weer in het januariritme te zitten. Qua werk vind ik dit een fijne tijd van het jaar, na de feestdagen ga ik mijn kerstboom- en naaldvrije huis weer meer waarderen en januari voelt überhaupt als een blanco canvas om te vullen met fijne dingen. Dát is de afgelopen weken alvast gelukt. Zo had ik een high tea, struinde ik door Dordrecht, meldde ik me aan voor een toffe cursus en was ik heel blij dat mijn lievelingsprogramma weer is begonnen (ik ben benieuwd of jij kunt raden wat dat is). Ook scoorde ik leuke kortingsboxen en kwam ik eindelijk een stap verder met mijn prikkelbare darmen. Kortom: kiek vooral mee!

Je zou bijna vergeten dat we ruim twee weken geleden nog midden in de feestdagen zaten. Onze kerstboom hebben we nog een tijdje laten staan na 1 januari. De bomen werden hier pas ingezameld op 11 januari, dus we hebben de boom maar gezellig tot die tijd een plek in de woonkamer gegund. Alhoewel ik moet zeggen dat het ook wel weer fijn was om het huis kerstloos te maken afgelopen week. Dat scheelt naalden en geeft net wat meer loopruimte in de woonkamer. Tot over elf maanden maar weer, kerstspullen!

Vrienden van Barts vader kregen plotseling een woning toegewezen (wat natuurlijk fantastisch nieuws is!) en konden nieuwe meubels heel goed gebruiken. Nu stond in onze berging al zeker 1,5 jaar een kast waar ik niets meer mee doe. Heel mooi om hen daar blij mee te maken (en om er wat lege ruimte in onze berging voor terug te krijgen)! Wat deze foto daarmee te maken heeft? Bart had tegen hen gezegd dat ik er niets voor terug wilde, maar dat áls ze iets wilden meenemen pure chocolade het beste is. Die jongen kent me goe-hoed!

Er was nog iets lekkers deze week: de plantaardige kip-kerrie-salade van Johma. Ik voelde me een lucky bastard dat deze in onze Overblijvers-box van Albert Heijn zat. Ik heb meestal niet zoveel met dit soort salades voor op brood (ook omdat er tot voor kort weinig plantaardigs te krijgen was). Maar voor deze vega-kip-kerrie-salade neem ik die woorden meteen terug. Wat een mazzel dat deze verrukkelijke salade in de Overblijvers-box zat en dat hij ook nog een hele week houdbaar is!

Verder was ik blij om weer volop aan het werk te zijn na de feestdagen. Ik moet zeggen dat ik altijd wel lekker ga op de structuur van gewone weken. Januari is ook nog eens vaak een lekker rustige maand qua werk. Ik kan dan meestal vooral veel vooruitwerken voor opdrachtgevers, heb wat meer tijd om plannen te smeden en vaak komt er weinig ad-hoc aanwaaien. Heerlijke tijd van het jaar!

Ondanks dat ik weinig videocalls gepland had staan en dus ook prima de dagen in pyjama had kunnen doorbrengen, trok ik mijn roze blazer uit de kast. Ik voel me gewoon net iets fijner als ik me toch in een leuke outfit steek, en doe dat dan ook echt iedere dag.

Tussen de vele regenbuien door waren er nog een paar straaltjes zon te spotten. Pippa liet die kans niet aan zich voorbijgaan en lag heerlijk te soezen in de winterzonnestralen en naast de verwarming. Mevrouw weet haar plekjes wel uit te kiezen.

Naar mijn beleving hadden we onze pannenkoekenplantstekjes laatst al een nieuw onderkomen (in mini-potjes) gegeven, maar onze grote vriend is zich alwéér aan het voortplanten. Ik vermoed dat we er komend weekend weer drie mini-plantjes bij hebben. Echt, als je een grote plantenfamilie wilt in huis, koop een pannenkoekenplant. Grappig genoeg heeft mijn eerste pannenkoekenplant maar één stekje voortgebracht, maar ons tweede exemplaar heeft inmiddels zelfs kleinkinderen.

Vorige week had ik voor mijn doen een erg bruisend weekend. Het begon zaterdag met een high tea om de verjaardag van een vriendin te vieren (met een aantal andere mensen). De locatie alleen al was fantastisch. Het was bij Bluebirds in the Backyard: een vegetarisch lunchtentje in hartje Dordrecht. Zoals je ziet, kom je als plantenliefhebber helemaal thuis in dit tentje.

Wat het nog leuker maakt: Bluebirds in the Backyard is een lunchroom en winkel ineen. De mensen achter het concept zijn niet op hun achterhoofd gevallen, want je moet eerst de winkel door om naar de lunchroom te gaan en ongetwijfeld valt je oog dan al op het leuke servies, de mooie droogbloemen, de kaarsjes, de vazen en al het andere wat je hier kunt shoppen. Wel zo veilig dat dit adresje in Dordrecht zit en dat ik daar niet in de buurt woon! Ik gok dat ik er anders erg vaak naar binnen zou gaan.

Ook de high tea zelf was een groot succes. Voor mij waren er speciaal lactosevrije hapjes gemaakt, zoals deze taartjes met een onderkant van dadel. Alles was zó lekker dat ik bijna baalde toen mijn maag vol zat voordat de etagère leeg was. Gelukkig deed het restaurant aan doggy bags, waardoor we de volgende dagen alsnog van lekkere (ietwat geplette) taartjes konden genieten.

Uiteindelijk liep ik dé winkel vol planten en servies zowaar uit zonder iets te kopen. Maar helemaal met lege handen keerde ik niet naar huis. Bij een paar andere winkels kwam ik nieuw servies tegen dat wél aan mijn handen bleef plakken. Mijn serviesverzameling groeit langzaam maar zeker de servieskast uit, maar deze bordjes vond ik te leuk om me daar druk over te maken.

Op dag 2 van het weekend ging ik met Laurie lunchen in Amsterdam. Oorspronkelijk was het plan om te kletsen over onze ondernemersdoelen voor het nieuwe jaar, maar uiteraard kletsten we daarnaast ook honderduit over allerlei andere onderwerpen. Tijdens het kletsen, at ik deze warme hummusbowl bij Oliver Green: een plantaardige lunchroom in Amsterdam-Oost (er zit ook een filiaal in Amsterdam-West). Ik moet bekennen dat het zeker niet het meest originele vegan restaurant is waar ik ooit heb gegeten. Maar het eten was absoluut lekker.

Om het in perspectief te zetten: buiten de deur lunchen vind ik altijd een feestje, maar dit is helaas ook de realiteit. Als ik iets heel anders dan anders lunch, krijg ik er bijna altijd een opgeblazen buik voor terug. Gelukkig is daar bij thuiskomst de kruik! Als ik een productprijs zou mogen uitreiken, dan zou die zeker gaan naar mijn kruik. Dat ding is echt mijn rots in de branding op buikkrampdagen!

In december leek het wel komkommertijd op tv, terwijl we sinds begin januari niet eens meer weten waar we moeten beginnen met alle tv-programma’s die we nog moeten terugkijken. Heel Holland Bakt, Wie is de Mol?, Dream School, Married at First Sight – er is haast meer dan we kunnen wegkijken in een week.

We begonnen met Dream School, wat absoluut mijn lievelingsprogramma is op de Nederlandse tv. Ik schreef zelfs een keer een artikel over 4 mooie lessen die ik zelf leerde van Dream School. Het programma laat naar mijn mening goed zien dat het label “probleemjongere” bijna altijd veel te kort door de bocht is. Achter iedereen gaat een verhaal schuil en iedereen verdient een tweede kans. Ik hoop dat de jongeren die tweede kans dit seizoen weer – soms met horten en stoten – aangrijpen. Ondertussen leer ik zelf ook van de mooie levenslessen in het programma nog een hoop bij.

Vorige week aten we bij mijn lieve broertje. Eten bij hem is altijd een feestje, want er staat bijna nooit een snelle roerbak op het menu. Mijn broer maakt graag de lekkerste dingen, zeker als er bezoek komt. Dit keer kregen we onder andere deze vegan quiche van kikkererwtenmeel. Echt verrukkelijk! En dan was dit – zoals Joeri het zei – “nog maar een probeersel”.

Verder had ik vorige week een spannende afspraak. Eén van mijn doelen voor dit jaar is om mijn prikkelbare darmen onder controle te krijgen. De eerste stap daarvoor zette ik twee weken geleden door met een Ayurveda-arts in gesprek te gaan. Ik heb al van alles geprobeerd en het lastige is dat er duizend deskundigen met duizend verschillende voedingsadviezen zijn. Uiteindelijk verwees mijn fijne huisarts me door naar een Ayurvedisch arts met wie ze zelf goede ervaringen had. Ayurveda is de Indiase geneeskunde (een erkende geneeswijze, er is niets zweverigs aan!) die kijkt naar voeding, je leefstijl (rust/ontspanning, etc.), je persoonlijkheidstype en allerlei andere aspecten. Mocht je nieuwsgierig zijn wat het precies inhoudt, check dan deze uitleg.

Ik ging naar huis met een hele reeks aan adviezen én met een paar potten met supplementen. Haar belangrijkste adviezen waren om zoveel mogelijk warm te eten (ook bij de lunch), om meer rust in te bouwen en om vaker kleine beetjes te eten in plaats van grote maaltijden. Daarnaast heb ik wat gerichte adviezen meegekregen om mijn darmen weer tevreden te stellen. Zo adviseerde ze me om tijdelijk pindakaas te schrappen (snif, snif!), geen zuivel te nemen (deed ik al niet, dat scheelt!), soja te vermijden en zo min mogelijk witte suiker te eten. Over twee maanden kijken we verder en kan ik hopelijk bepaalde dingen weer wel eten.

Het is nog even een zoektocht, maar ik heb goede hoop dat dit me een stap vooruit gaat helpen. Ook is het gelukkig niet zo dat ik dingen helemaal niet meer mag eten. Met de 80/20-regel kom ik een heel eind. Dus dat broodje pindakaas staat soms nog wel gewoon op tafel 😉 Verder vind ik het wel een leuke uitdaging om met nieuwe gerechten te experimenteren. Ik heb zelfs voor het eerst in mijn leven iets met pastinaak gefabriceerd wat geen soep was.

Ik nam ook weer een Overblijvers-box mee naar huis en die was dit keer weer goed gevuld met een hoop bruikbaars. Het is altijd handig om de box op te halen voordat je gaat koken. We konden de roerbakgroenten en de mini-krieltjes (een deel ervan!) meteen die avond klaarmaken. De bulgur kwam perfect van pas voor mijn nieuwe doel om vaker warm te lunchen. Ha, soms krijg je de meevallers gewoon in je schoot geworpen!

Ik vroeg me laatst af: zijn er meer thuiswerkers die ongemerkt dienstdoen als PostNL-pakketpunt? Ik gok dat we bijna elke dag wel een pakket aannemen voor de buren. De pakketbezorger herkent mij inmiddels zelfs op straat als “de persoon die bijna altijd wel thuis is voor een pakketje”. Overigens vind ik het geen probleem om de pakketjes voor buren aan te nemen. We hebben prima buren en het is een kleine moeite om de deur open te doen. Maar Bart en ik grappen weleens dat we naast ons naambordje eens “PostNL-pakketpunt” moeten plakken.

Het was mede door het Ayurveda-consult best een hectische week. Niet vervelend, gewoon veel. Het consult was heel mooi, maar de arts legde ook de vinger op een paar zere plekken (qua voor mezelf kiezen, dingen van me af laten glijden, etc.). Ik merkte dat ik even moest bijkomen van alle indrukken na de week. Tegelijkertijd waren er allerlei leuke dingen: zo had ik mooie werkopdrachten om aan te werken, kreeg ik een ontzettend lief kaartje van een opdrachtgever (als bedankje voor het schrijven van haar teksten), meldde ik me aan voor een te gekke cursus voor mijn werk en had ik uitzicht op een zaterdag zonder plannen. Kortom: een hoop leuks om bij stil te staan én om even van bij te komen!

Mijn vrije zaterdag startte ik met muffins bakken. Ik had in de supermarkt een potje stemgember zien staan en moest daarbij direct denken aan mijn oma. Zij had dit standaard in de koelkast staan en ik mocht bij haar vaak een paar van die bolletjes eten op zo’n ouderwets oma-schoteltje. Ik nam ze voor de nostalgie weer eens mee uit de supermarkt en maakte er kaneel-gembermuffins mee. Heel lekker gelukt wat mij betreft! Ik zal binnenkort het recept delen. Dat is uiteraard wel alleen voor echte gemberliefhebbers bedoeld, want de muffins smaken daar wel op en top naar.

Wat kun je doen als het regent? Kringloopshoppen natuurlijk! Ik was zaterdagmiddag dan ook bij mijn favoriete kringloopwinkel te vinden. Mijn bezoek was niet voor niets: ik kwam met maar liefst vijf vondsten thuis. Binnenkort zal ik weer eens een kringloopkoopjes-blog maken om mijn tweedehands vondsten van de afgelopen maanden te laten zien. Ik ben sowieso in de zevende hemel met de gele jurk op de foto. Precies mijn kleur, precies mijn stof en gelukkig ook precies mijn maat! Kijk, dat zijn de blijmakers op een regenachtige zaterdag.

Wat was jouw hoogtepunt van het weekend?