Terwijl we in maart nog een laatste glimp van de winter opvingen in de vorm van natte sneeuw en gure wind, heb ik de lente alweer in mijn bol. Ik sta opeens weer vroeger naast mijn bed ’s ochtends, ga weer graag naar buiten om bloesem te spotten en heb frisse zin in allerlei nieuwe projecten. Zo onthul ik een heel tof werkproject waar ik de afgelopen weken aan heb gewerkt, ging ik aan de slag met Project Dadeltaart (ook leuk!) en volgde ik een toffe fotografiecursus die de creativiteit ook weer lekker liet stromen. Ik neem je weer mee in mijn week én in wat lekkere eet- en boodschappentips.

De afgelopen werkweken stonden onder het andere in het teken van veel interviews. Hoor je mij overigens niet over klagen! Ik vind het erg leuk om mensen te interviewen en hun verhaal vervolgens onder woorden te mogen brengen. Vaak komen de meest inspirerende dingen voorbij of leer ik van zo’n interview zelf ook weer dingen die ik anders nooit had geweten.

Verder werkte ik veel blogartikelen en interviewartikelen uit, zei ik een paar keer ‘nee’ tegen mogelijke nieuwe opdrachten die minder mijn ding waren of niet pasten in mijn agenda (en was ik daar vervolgens best trots op, als iemand die niet ’s werelds beste neezegger is) en kreeg ik veel mental support van mijn secretaresse op rechts.

Op een werkdag stond opeens de pakketjesbezorger voor de deur met heel leuke post. Ik mocht voor een Instagram-samenwerking bij Circular Dreams een duurzaam dekbedovertrek uitkiezen. Dit is een supermooi merk, waar je gerecyclede of bijna niet gebruikte dekbedovertrekken kunt kopen die zo goed als nieuw zijn. Het zijn vooral dekbedovertrekken die voor de sier in winkels of hotels hebben gelegen, maar nooit echt zijn gebruikt. Zonde dus om die weg te gooien!

Dit soort beddengoed wordt door Circular Dreams uitgebreid gecontroleerd, gewassen en gestreken, en vervolgens te koop aangeboden voor een fractie van de nieuwprijs. Zo kun je beddengoed van wat duurdere merken kopen, maar dan tegen gemiddeld zo’n 50% korting. Wij zochten dit dekbed uit en slapen er nu al een week héérlijk onder.

#nospon overigens. Ik heb nooit afgesproken om dit op mijn blog te delen, maar vind het een té leuk initiatief om het niet ook hier te noemen.

Mezelf meer creatieve ruimte gunnen op een werkdag was één van mijn werkdoelen voor dit jaar. Dat lukt tot nu toe uitstekend. Zo gaf ik mezelf een half uur pauze van werk om wat foto’s te maken van deze nieuwe beddengoedsetting. Helemaal blij kan ik worden van zo’n creatieve uitspatting die even totaal niets met schrijven te maken heeft! Overigens vond Pip het ook helemaal het einde om een keer in de slaapkamer te mogen, die normaal verboden terrein is voor harige viervoeters (ter uitleg: ik krijg alleen het hele bed in beeld als ik de camera + statief op de drempel zet, dus móest de deur wel open blijven). Dat leverde onder andere dit spontane kiekje met Pip op.

De lente is gearriveerd! Oké oké, de sneeuwbuien deden de afgelopen dagen iets totaal anders vermoeden. Maar het is voor mijn gevoel alweer lekker licht ’s ochtends en blijft ook langer licht aan het eind van de dag, dus de lenteliefhebber in mij komt helemaal aan haar trekken. Hoe koud het is, maakt me dan niet eens zo uit. Ik heb mijn lekker lange lichte dagen een beetje terug en daar word ik zó blij van. Ik merk dat ik alweer wat vroeger wakker word ’s ochtends, terwijl ik in de winter niet altijd even fris en fruitig om zeven uur naast mijn bed sta.

Wat ik wel jammer vind aan de lente, is dat het pompoenseizoen langzaamaan ten einde komt. Snif! Ik ben juist zo dol op pompoen en alles wat je ermee kunt maken. Daarom neem ik het er nu nog maar even van. Ik maakte onder andere deze ravioli met pompoen, paddenstoelen, roomsaus, salie, walnoten en vegan kaas. Als je nog nooit de combinatie van pompoen en salie hebt geproefd, ga dat proberen! Ik vind die twee fantastisch smaken bij elkaar.

Pip kan de lentezon ook wel waarderen. Mevrouw ligt tegenwoordig weer hele dagen op de woonkamervloer of in de vensterbank om elke zonnestraal te kunnen meepikken. Zo leuk om te zien altijd hoe huisdieren bijna altijd wel de perfecte zonneplekjes in huis weten te vinden.

Laatst deelde ik mijn favoriete vegetarische en vegan kookboeken. Daarin vertelde ik al dat ik continu mijn oog op nóg meer leuke kookboeken laat vallen. Eén van die boeken kon ik niet langer in mijn bol.com-mandje laten verpieteren. Dat móest besteld worden! Zo stond de postbode maandag voor de deur met dit boek vol vegan bakrecepten. Ik vind het tot nu toe echt een aanrader. De auteur is Anthea Cheng, het gezicht achter de toffe bakblog Rainbow Nourishments.

Ze geeft veel uitleg over hoe je ook als je veganistisch bakt lekker smeuïge en luchtige cakes kunt maken. Daarnaast geeft ze bij veel recepten tips voor als je glutenvrij of suikervrij eet. Tot nu toe een mega-aanrader! De passiefruitcake uit het boek staat op de planning om binnenkort voor in de keuken te duiken.

Na het doorbladeren van het bakboek moest en zou ik zelf ook wat bakken. Ik had al een tijdje een idee voor een dadeltaart die supersimpel is en niet in de oven hoeft. Eens zien of het daadwerkelijk zo lekker zou uitpakken als ik hoopte! De taart bleek een schot in de roos. Hij is lekker zoet (er zitten dan ook 10 Oreo’s in verstopt!) en het is de allersimpelste taart die ik ooit heb gemaakt. Dit wordt een kanshebber om voor mijn 30e verjaardag in mei te maken. Overigens zal ik het recept over een tijdje delen op de blog.

Lentewandelingen vind ik fantastisch. Er is weer zoveel te zien overal. De eerste bloesem komt uit, de knoppen aan bomen beginnen langzaamaan open te barsten en de zon schijnt weer vrolijk tussen de minder kale takken door. Ik word echt een blij mens van elke wandeling nu (en kan het niet laten om steeds mijn camera mee te nemen en vast te leggen hoe de bloesem er die dag bij staat).

Verder hadden we vorige week zaterdag iets heel leuks op de planning staan: een etentje met de hele familie. En niet zomaar een etentje: er kwam een cateraar bij mijn oom en tante thuis, en daar zat een bijzondere reden achter. Het is nu bijna een jaar geleden dat mijn opa en oma zijn overleden. Hun huis is onlangs verkocht en mijn tante heeft ook veel oude spullen van hen verkocht die nog wat waard waren. Van de opbrengst van al die spullen hebben we dit etentje met de hele familie georganiseerd. Heel mooi om zo op een gezellige manier met elkaar stil te staan bij afgelopen tijd en te proosten op mijn lieve grootouders.

Het eten was overigens ook verrukkelijk. Omdat we nogal wat dieetwensen in de familie hebben, was het complete menu zowel veganistisch als glutenvrij. Dan kon iedereen mee-eten. Het waren vijf heerlijke gangen die er nog luxer uitzagen dan in menig restaurant. Vooral het toetje (vegan roomyoghurt met koekjesbodem) was zo lekker dat ik een beetje bedroefd was toen ik de laatste hap ervan had genomen.

Pippa had het er afgelopen donderdag maar druk mee. Ze spotte opeens een spin op de vloer en voelde de jager in zichzelf naar boven komen. Nu waant Pip zich in haar hoofd een grotere jager dan ze in werkelijkheid is. Onze kat heeft een focus van niks en is bij elke langsrijdende fietser haar prooi alweer uit het oog verloren. Haar prooienjacht bestond dus vooral uit, zoals op deze foto, zoeken waar het kleine beestje nu weer gebleven was. Mazzel voor de spin, want die loopt nu vast nog steeds ergens in huis vrolijk rond!

Ik viel met mijn neus in de boter. Of beter gezegd: in de kaassaus. Bart was laatst een dagje in Amsterdam en liep daar langs de winkel van Willicroft. Dit is (in mijn ogen) één van de beste vegan kaasmerken. De kaas is er poepduur, maar dan heb je ook wel wat. Hij nam onder andere deze kaassaus voor me mee, zodat ik die eens kan proberen. Ik ben reuze-benieuwd en ga hem deze week maar eens door mijn pasta roeren.

Overigens vind ik de vegan Parmezaanse kaas van dit merk sowieso een mega-aanrader. Dus mocht je ooit in de Negen Straatjes in Amsterdam zijn (of via Crisp iets bestellen), dan is dit merk zeker een aanrader.

Dat spontane cadeau van Bart was niet mijn enige mazzeltje. Ik bofte ook enorm dat het de Week Zonder Vlees en Zuivel was. Nu eet ik ook in andere weken geen vlees en zuivel, dus ik ben vast niet helemaal de doelgroep. Máár ik profiteer wel graag mee van de goede aanbiedingen die er deze week waren op allerlei vega(n) producten. Zo scoorde ik een flink aantal vleesvervangers met dikke korting, nam ik producten van Oatly mee voor de helft van de prijs en scoorde ik mijn favoriete Alpro-kwark met een ‘2 halen 1 betalen’-actie. Ik heb nog nooit zo geglunderd bij het bekijken van het kortingsbedrag op mijn bonnetje!

En toen was er natte sneeuw. Heel. Veel. Natte. Sneeuw. Ik hoorde veel mensen flink klagen over het weer (wat ik helemaal snap!), maar vond het zelf wel wat hebben om nog een keer een wit laagje over ons Hollandse landschap te zien. Het was wel een barre autotocht omdat ik net tijdens de sneeuwstorm met de auto ergens naartoe moest. Ach, dat soort autoritten zijn wel goed voor mijn zelfvertrouwen. Toen ik (alweer negen jaar geleden) net na het behalen van mijn rijbewijs last van rijangst had, leerde ik al: angst kun je het beste aangaan door gewoon kilometers te maken (ook op lastige weken, in drukke steden, bij sneeuw, etc.). En daar geloof ik nog steeds in (zolang het veilig en verantwoord is natuurlijk). Mede daardoor heb ik nu alweer jarenlang geen zenuwen achter het stuur meer!

Die afspraak was overigens voor iets heel leuks. Ik ging naar Zaandam voor een workshop fotograferen met flitser bij Claudia van Food From Claud Nine. Zij is foodfotograaf en geeft 1-op-1-workshops in hoe je met een flitser food- of productfoto’s kunt maken waarbij je ook met een flitser een heel natuurlijk effect bereikt. De workshop was een cadeautje aan mezelf, omdat ik fotografie mega-interessant vind om me in te verdiepen. En leuk dat het was! Ik heb ontzettend veel opgestoken over flitsen, de werking van licht, compositie en fotobewerking. Het wakkerde meteen mijn zin om nog meer met fotografie te doen verder aan. De zoektocht naar de perfecte flitslamp is inmiddels ook gestart.

Verder werd ik heel blij van boodschappenvoordeel. Wij sparen sinds twee jaar koopzegels bij Albert Heijn. Dat gaat tegenwoordig niet meer via een boekje; je kunt de koopzegels gewoon in de app zetten. Voor een vol boekje krijg je een paar euro rendement. Een stuk meer dan wat je op je spaarrekening kunt verdienen dus en je hoeft er weinig voor te doen! Bij de afgelopen weekboodschappen wisselde ik twee boekjes met koopzegels in, waardoor ik opeens maar € 1,29 voor een volle kar hoefde af te rekenen. Dat zijn de blije momentjes voor een bespaarmiep als ik!

Zaterdagochtend bakochtend. Vaak ontstaan doordeweeks al leuke bakideeën in mijn hoofd, maar neem ik pas in het weekend de tijd om ze rustig uit te werken. Zaterdagochtend hield ik het niet meer en moest en zou ik mijn rozijnencake proberen te maken. Gelukkig was-ie meer dan goed gelukt. Ik word steeds handiger in zelf de verhoudingen inschatten, maar het blijft soms spannend of de cake goed uit de oven komt. Dat zat bij deze rozijnencake gelukkig helemaal goed. Ik heb weer wat lekkers en gezonds te snacken bij de lunch de rest van de week!

Zaterdag had ik afgesproken met een vriendin die ik al een tijdje niet had gezien. Het was supergezellig. We gingen naar Bagels & Beans, omdat we reuze-benieuwd waren naar het nieuwe menu. Ik nam de bagel met Thai Chicken Chili (vegan kip uiteraard!), roomspread gemaakt van cashewnoten en seroendeng-kruiden. Het was verrukkelijk. Ik ga zeker weer vaker naar Bagels & Beans om ook de andere nieuwe opties te proberen.

Verder kletsten mijn vriendin en ik honderduit. We liepen voor de vorm een paar winkels in, maar waren eigenlijk veel te druk met praten om oog te hebben voor de spullen die in de winkels lagen. Een goed teken!

Verder kan ik eindelijk iets leuks werkgerelateerds verklappen waar ik de afgelopen weken mee bezig ben geweest. Ik ben gevraagd door een trainingsbureau om een training schrijven voor het web en een training over bloggen te geven. Mega-leuk! En toevallig iets waarvan ik al heel lang dacht “Dat zou ik weleens willen doen!”. Ik ben gek op schrijven en bloggen, heb er de afgelopen jaren in praktijk en via cursussen heel veel over geleerd en vind het ook geweldig om over schrijven te praten. Een te gekke uitdaging dus, en een mooie manier om even achter mijn Word-venster vandaan te komen en mijn kennis over teksten tikken over te dragen.

Ik geef de trainingen via Edumia, wat voor mij ideaal is: ik kan me focussen op de training zelf en het delen van mijn kennis, zij doen alle randzaken eromheen en zorgen ervoor dat deelnemers een heerlijke lunch krijgen, etc.

Als laatste heb ik nog iets leuks nieuws voor mezelf. Ik heb mezelf na heel veel frustraties eindelijk een nieuwe laptop cadeau gedaan. Mijn huidige laptop is al meer dan zes jaar oud en begon steeds meer kuren te krijgen. Het vervelendste was dat mijn laptop het de afgelopen weken niet meer aankan als ik tijdens een Zoom-gesprek in een Word-document mee tik. Hij begon dan te haperen en liet op alle mogelijke manieren weten dat dit wat veel gevraagd was. Tijd voor vervanging dus! Ik heb het lang uitgesteld (ik heb altijd een hekel aan nieuwe laptops moeten installeren, etc.), maar heb nu eindelijk een bestelling geplaatst bij Coolblue. Hopelijk kan ik vandaag mijn nieuwe HP-laptop in ontvangst nemen. Wat een verademing zal dat zijn!

Wat was jouw laatste grote aankoop?