De afgelopen twee weken barstten van de leuke, spannende en (soms iets te) drukke dingen. Het grote hoogtepunt was een fantastische Rotterdamse bruiloft waarbij ik zelfs nog met hét bruidsboeket naar huis wist te gaan. Daarnaast zaten we bij de notaris voor onze eigen minder romantische verbintenis: een samenlevingscontract en testamenten. Verder wist ik mijn kat met de nodige moeite weer mee te krijgen voor een cocktailintening, doe ik tegenwoordig met een extra grote glimlach onze vriezer open en maakten we allerlei interieurplannen voor het nieuwe huis. Kiek je mee in mijn fotodagboek?
Laatst maakte Bart me heel gelukkig door een huishoudelijk klusje op te pakken waar we al maanden tegen opzagen. Onze hele vriezer zat vol met ijs, waardoor de lades klemden en er bijna niets meer paste in het bovenvak. Heel onhandig! Tja, de vriezer schoonmaken is dan ook een rotklus die erom vraagt een paar keer uitgesteld te worden. Maar kijk hoe onze vriezer er nu uitziet! Compleet ijsvrij en helemaal netjes! Bart was meer dan een uur bezig om al het ijs weg te krijgen (met een föhn en een krabber), maar he did it.
Ik moest zelfs zo wennen aan de lades die weer soepel opengaan dat ik de eerste keer veel te hard aan de la trok en bijna met la en al naar achter viel. Oepsie!
Verder kwam ik van mijn broertje thuis met een prachtig kookboek. Hij had twee kookboeken gewonnen bij de podcast De Vegan Lekkerbek en De Vega Atlas was voor mij bedoeld. Supertof! Ik heb er al volop doorheen gebladerd voor inspiratie en er staan echt veel lekkere gerechten tussen. Sowieso word ik altijd blij van kookboeken. Ik kook er bijna nooit exacte recepten uit, maar vind de recepten wel altijd leuk ter inspiratie. Ze zorgen ervoor dat ik net weer even andere dingen maak dan anders.
Pippies! Hoe oncomfortabel het ook typt als Pippa zo op mijn arm zit, ik vind het altijd zo intens schattig dat ik het graag laat gebeuren. Het klinkt misschien cheesy, maar ik word soms nog steeds heel emotioneel als ik besef dat Pippa ons zo vertrouwt en zo aanhankelijk is. Toen ik haar vier jaar geleden had geadopteerd, was ze heel angstig en best wel getraumatiseerd (we weten ook niet precies waardoor!).
Het was geen katje dat vanaf minuut 1 blij bij je op schoot kwam zitten. Dat angstige heeft ze nog steeds wel, maar inmiddels is Pip niet van mijn schoot en dat van Bart weg te slaan en heeft ze zo haar eigen karaktertje en gewoontes ontwikkeld. Noem me een gek kattenvrouwtje, maar ik ben soms zo trots op haar dat ik me net een moeder met een kattenkind voel.
Over gewoontes van katten gesproken, Pippa moest en zou achter deze lade in de kast gaan zitten om te “helpen met opruimen”. We zijn volop spullen aan het opruimen voor de verkoop van ons huis en dingen aan het wegdoen. Best een grote klus! We hebben één kastenkamer en die willen we op Funda zetten met twee kasten minder. Dat betekent dat er best wat spullen de deur uit moeten. Een goede reden om flink te minimaliseren! En een goede reden voor Pip om op ontdekkingstocht te gaan op veel te krappe en ongemakkelijke plekjes (en op die manier ook nog eens alle net gesorteerde spullen eens flink door de war te halen). Ach, als je er zo schattig uitziet, kun je een hoop maken.
Vorige week vrijdag zat ik in de kappersstoel bij mijn nieuwe favoriete kapper. Ik ben zo blij dat ik eindelijk een goede kapper heb gevonden. Oké, op deze foto zit mijn coupe wat truttig. Op één of andere manier wordt mijn haar altijd iets te chic geföhnd naar mijn smaak. Gelukkig zit het de volgende dag als ik het heb gewassen en aan de lucht laat drogen weer op mijn manier. Maar ik ben wel helemaal blij met die twee centimeter minder haar én een boblijn.
De zaterdagochtend startte ik bij een leuk lunchtentje bij mij in de straat met een vriendin. Kletsen met kopjes muntthee is al geen straf. En het is helemaal leuk dat dat sinds een paar weken ook gewoon bij ons in de straat kan nu er een tof lunchtentje zit. Ik heb nog nooit zo’n korte “reistijd” naar een theedate gehad als nu. Twee minuten lopen om precies te zijn!
Daarna vertrokken Bart en ik naar Cruquius voor ons nieuwe standaard weekenduitstapje: de woonboulevard. Voor mijn huidige woning heb ik destijds al stad en land afgezocht op zoek naar meubels die ik mooi vond. Maar met z’n tweeën is het nog iets lastiger, omdat je natuurlijk niet altijd allebei voor hetzelfde valt. Ach, we hebben de tijd. In het ergste geval leven we straks twee weken op kussens op de grond in plaats van op een bank vanwege iets meer levertijd. Dan hebben we in elk geval wel een bank waar we allebei met veel plezier op neerploffen.
Grappig genoeg hebben we wel heel veel kussens gezien die we mooi vonden. Dit oranje exemplaar bijvoorbeeld! Maar goed, ik weet inmiddels dat je beter eerst de grote meubels kunt vinden voordat we een hele voorraad kussens, vazen en accessoires hebben liggen waar straks toch geen plek voor blijkt te zijn.
Overigens kwamen we voor het allereerst een meubelstuk tegen waar we allebei heel enthousiast over waren: deze eikenhouten eettafel. Hij is in meerdere kleuren en met allerlei soorten poten te bestellen én is lekker groot. We willen eerst nog een definitief besluit nemen over onze vloer, maar deze tafel is alvast een goede kanshebber om misschien in ons nieuwe huis te pronken.
We hebben trouwens ook ontdekt dat we geen heel goedkope smaak hebben. Toch jammer! Onbewust vind ik altijd de duurste dingen uit een woonwinkel het mooist. Bart heeft me al beschuldigd van een dure smaak. Ach, de kringloopkoopjes en Marktplaats-aanwinsten compenseren het vast iets 🙂 En met sommige dingen (zoals die ene chique toiletpot die maar liefst € 500 bleek te kosten – eh pardon!) houd ik me in door toch maar voor iets goedkopers te gaan. Balance is key (en de portemonnee is helaas een keer leeg ;)).
Zoals bij elk woonboulevardbezoekje kwamen we terug zonder aankopen, maar wel met veel inspiratie, telefoonfoto’s én verfstaaltjes. Ik heb een nieuwe hobby gevonden in kleurenpaletten samenstellen voor kamers. Zo’n palet vind ik zelf altijd heel fijn werken als je een huis gaat inrichten. Dat maakt het makkelijker om meubels en accessoires uit te zoeken die bij de rest passen en je kunt gerichter shoppen.
De kleuren hierboven zijn een mogelijk palet voor mijn werk- en hobbykamer. Ik zou dan de roze tint of een blauwgroene tint op de muur gebruiken. Het palet is nog een twijfelgeval overigens. Dus het zou ook zomaar kunnen dat er uiteindelijk toch lila of knalgeel op de muur in de kamer belandt. Maar plannen maken (en die soms weer overboord gooien) is gewoon al leuk op zich.
Verder was ik die dag weer in een bakbui. Ik had een spontaan idee voor pecan pie muffins met een stevige korst en gevuld met een pecan-karamelsaus. Het was best spannend of het zou worden zoals ik in gedachten had. Wordt de korst stevig genoeg? Stijft de vulling genoeg op of is die te vloeibaar? Komen de cups mooi uit de vorm? Ik was dan ook een blij ei toen ik deze cakejes uit de vorm haalde. Helemaal geworden zoals ik had gehoopt! En het belangrijkste: ze waren ook erg lekker.
Verder werden de eerste verhuisdozen ingepakt. Het echte verhuizen laat nog even op zich wachten (vooral omdat de aannemer eerst nog wat verbouwmagie op de benedenverdieping moet loslaten). Maar we hebben de inhoud van een paar kasten alvast in verhuisdozen gestopt om die netjes in de berging te zetten. Bizar hoe erg dat opruimt! We zijn zelf ook verbaasd over alle ruimte in onze hobby/kastenkamer, die altijd verborgen zat achter alle volle kasten.
Eerlijk is eerlijk: vorige week zondag was ik een beetje verdrietig én overprikkeld. Ook dát hoort bij verhuizen. Ik ben zeker vier uur bezig geweest met vragenlijsten invullen en documenten opduikelen voor de verkoop van ons huidige huis. Ondertussen moesten we allerlei dingen voor de aannemer regelen. We waren bezig met een samenlevingscontract. Voor de nieuwe verzekeringen moest ik allerlei vragen beantwoorden. En dan moest er ook nog opgeruimd worden én drong opeens tot me door dat dit huis straks niet meer van ons is. Dat besef maakte me best een beetje verdrietig, hoe geweldig fijn het nieuwe huis ook gaat worden. Gelukkig kon ik me na een kleine mental breakdown prima herpakken. Thanks, Bart, voor je support!
Dus een kleine reminder: als je soms op social media bij wie dan ook denkt “Jeetje, diegene heeft alles goed voor elkaar!”, weet dat er altijd meer is dan alleen dat. Hoe geweldig grote mijlpalen ook zijn, er gaan ook altijd de nodige spanning, stress of bitterzoete besefmomenten mee gepaard.
Het positieve van al dat opruimen is wel dat je sommige spullen in huis extra gaat waarderen. Zo komt deze webbing kast (van Kwantum) extra mooi uit nu hij niet meer omringd wordt door andere kasten én nu het fleurige vogeltjesbehang beter zichtbaar is. Ik werd zo blij van dit tafereel. Ik heb ook helemaal zin om deze kast straks een nog mooier plekje te geven in ons nieuwe huis.
Verder kreeg ik een tof pakketje toegestuurd voor Instagram (niet gesponsord, wel gratis gekregen). Dit is een hervulbare en duurzame deodorant van Wild. Je koopt een metalen case die je oneindig vaak kunt hervullen met een vaste deodorant. Er zitten geen plastic stoffen, parabenen of dierlijke stoffen in. En doordat je de case steeds kunt bijvullen, hoef je niet steeds nieuwe plastic verpakkingen te kopen.
Ook niet geheel onbelangrijk: de deodorant ruikt heerlijk. In elk geval de geur die ik heb: Jasmine & Mandarine Blossom. Ik ben zelf erg blij met dit product en heb de deodorant ook al in mijn koffer gepropt om mee naar Londen te nemen.
Mocht je de deodorant ook willen proberen, met de code ROMYWILD20 krijg je t/m 31 augustus 2023 20% korting op je bestelling bij WILD.
Over dingen voor je oksels gesproken, ik kreeg nogal klotsende oksels van een afspraak die afgelopen maandag op de planning stond: een dierenartsbezoek met Pip. Het was weer tijd voor de jaarlijkse cocktailinenting en daar is weinig cocktailparty-achtigs aan voor ons. Pippa is zowel een stresskip als een ware dramaqueen als het op bezoekjes aan de dierenarts aankomt. Het arme meisje heeft dan ook tijdens de 2 minuten durende autorit en in de wachtkamer alles bij elkaar gemiauwd. Haar hartje ging enorm te keer, zeker toen er een iets te enthousiaste hond binnen kwam die het flink op een blaffen zette. Arme meid!
Gelukkig voor Pip zit zowel de inenting als de chip er nu in. Helaas moeten we binnenkort nog wel terugkomen voor een tandsteenbehandeling, maar daarna is mevrouw weer voor een jaar verlost van de dierenartsfeestjes.
Ook dit is Pip: thuis voelde ze zich meteen weer de queen of the house en was alles ons vergeven. Gelukkig maar!
Na het dierenartsuitje stond er iets heel leuks op de planning maandag. Bart en ik gingen samen naar Rotterdam met een héél leuke reden. Er stond namelijk een bruiloft van vrienden op de planning. Ik ben dol op bruiloften en deze vond ook nog eens op een prachtige plek plaats.
Het was een fantastische dag op een minstens zo fantastische locatie en met heel veel liefde en fijne dingen. De bruiloft vond plaats in het Wereldmuseum in Rotterdam: een trouwlocatie waar ik daarna spontaan verliefd op werd. Ik bedoel: kijk deze eetzaal met alle prachtige bloemen en met uitzicht op de Erasmusbrug. Het is dat ik zelf niet zoveel met Rotterdam heb en eerder in onze eigen omgeving zou trouwen. Maar anders zou ik het wel weten. Duizend complimenten voor deze prachtige plek en de goede organisatie! Dat maakte de dag nóg leuker dan het al was.
Oké, wat ook héél leuk was, is dat ik het bruidsboeket ving. Nooit verwacht dat mij dat nog eens zou overkomen, omdat ik achteraan het clubje ongetrouwde vrouwen stond en geen al te beste vanger ben. Maar blijkbaar kwam er een fanatieke boekettenvanger in mij los toen het boeket toch bij mij in de buurt door de lucht ging en wist ik hem met een snoekduik uit de lucht te vissen. Daarna gingen er uiteraard allerlei vragende blikken richting Bart. De arme jongen heeft de hele avond moeten verantwoorden waarom we nog geen trouwplannen hebben gemaakt. Maar ik zelf vond het helemaal leuk.
Nog leuker is dat dit een (net echt) kunstboeket is en dat de bloemen nu hier op tafel staat te shinen. Wat een plaatje, hè?!
En wat betreft die trouwplannen, wie weet ooit! Het lijkt me wel heel tof, maar een verhuizing en verbouwing nemen voor nu als project al genoeg ruimte in ons hoofd en agenda in om er nog iets bij te gooien. Eerst maar even settelen in het nieuwe huis mét dit prachtige boeket erbij (en flink sparen ;)).
Het eten bij de bruiloft was ook geweldig. We kregen maar liefst vijf gangen geserveerd en alles was perfect verzorgd en heel lekker. Ik kreeg van alle gerechten de vegan versie en bij sommige gerechten kreeg ik zelfs iets heel anders geserveerd. Zo lief dat ze daar speciaal rekening mee hadden gehouden! Stiekem vond ik mijn eten er nog het allerlekkerst van allemaal uitzien ook 😉 Hierboven zie je bijvoorbeeld gefrituurde zeewier met parelcouscous en een heerlijk vega-burger-ding. En dan was dat nog maar het voorgerecht!
Er was ook een photo booth waarin we uiteraard met cheesy attributen en al foto’s móesten maken. Deze fotostrip is een fijn aandenken aan een prachtige dag. We hebben enorm genoten! Ik moet eerlijk bekennen dat ik om 10 uur ’s avonds wel flink aan het inkakken was (terwijl we nog twee gangen te gaan hadden!). De young granny in mij moet altijd even wennen aan feestjes die tot in de vroege uurtjes duren. Maar na een nacht goed slapen waren we de volgende dag weer fris en fruitig en lukte het om nog een laatste dagje te werken voor de vakantie.
Naast wat laatste werkdingen afronden, hadden Bart en ik ook een afspraak bij de notaris staan voor een samenlevingscontract en twee testamenten. Poeh, wat een bak informatie! Zo’n samenlevingscontract klinkt altijd als een heel romantische verbintenis, maar het bleek in de praktijk vooral een hoop ingewikkeld gepraat over “Wat als…?”-scenario’s waar je liever niet over nadenkt. Het is in ons geval nog net iets ingewikkelder, omdat het huidige huis op mijn naam staat en ik overwaarde uit dat huis in ons nieuwe huis inbreng. Maar hé, we hebben alles nu goed geregeld, zelfs voor de ergste doemscenario’s. Dat is een fijn idee op zich!
Nadat die laatste dingen geregeld waren, was het tijd voor leukere en meer ontspannen zaken: op vakantie gaan! Eergisteren hebben we onze koffers ingepakt (waarbij ik het zelfs met een mega-koffer weer een uitdaging vond om alles erin gepropt te krijgen wat ik wil meenemen). Gisteren stapten we op de trein op weg naar een van mijn lievelingsplekken in Europa: Londen. We kunnen niet wachten om deze stad samen te verkennen én heel veel hippe eettentjes daar te proberen. Londen en Windsor, here we come!
En mocht je het je afvragen: we hebben katten- en huisoppas (mijn lieve ouders). Dus Pip wordt zeer goed verzorgd én inbrekers hebben geen schijn van kans 🙂
Heb jij nog vakantieplannen voor deze zomer?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Vegan gado gado met mango (zonder pakjes & zakjes)
Gado gado. Als je het op z'n Hollands uitspreekt, klinkt het alsof het cadeautjesfestijn is losgebarsten. Maar gado gado is toch echt iets om op te eten, niet om uit te pakken. En dit is zeker weten een gerecht waar je met plezier je tanden in zet! Deze heerlijke Indonesische maaltijd met een flinke dot satésaus gaat er bij mij altijd wel in. Bij jou ook? Probeer dan ook deze vegan gado gado. Zonder pakjes en zakjes, mét zoete mango als heerlijke toevoeging. Het gerecht is makkelijk te maken, zit tjokvol met groenten en smaakt door de vegan kipstukjes en zelfgemaakte satésaus verdomd goed naar the real deal. Voilà, het recept!
Kleine wandeling, groot plezier | Hoe wandelen (door Amsterdam) mij vrolijk maakt!
Hollen, vliegen, rennen. We hebben vaak haast en weten niet hoe snel we ons van A naar B moeten bewegen. Ook ik doe daar nogal eens aan mee. Terwijl ik flink doorstap om op tijd op mijn plek van bestemming te komen, vergeet ik soms hoe mooi onder andere onze hoofdstad is. Daarom besloot ik laatst om mijn tempo te verlagen en tijdens mijn wandeling door Amsterdam-West alles te fotograferen dat mijn aandacht trok. Ik was al snel heel wat foto’s en een glimlach rijker. Ook jou kan ik zo'n bewuste wandeling (waar dan ook) van harte aanbevelen. Waarom? Nou, lees en kijk maar mee naar mijn (foto)verslag van de wandeling door Amsterdam.
Herfst wishlist | 12 fijne accessoires voor de herfst
De herfst is het seizoen om te gaan cocoonen, oftewel om lekker binnen genieten van de gezelligheid. De winkels liggen tegenwoordig dan ook bomvol met producten om het extra gezellig te maken. Ik kom tijdens de herfst dan ook regelmatig de leukste accessoires en andere vrolijke items tegen, waarbij ik met moeite mijn portemonnee dicht kan houden. Ik vond hét medicijn tegen een flinke herfst-shopsessie: online windowshoppen. Oftewel kijken, kijken en niet kopen. Het resultaat? 12 fijne accessoires voor de herfst. Van een onweerstaanbare geurkaars tot gezellige lampjes en een tas waaraan ik stiekem mijn hart verloren heb. Kijk je mee?
Die zaal met de bloemen zo is echt zó mooi. Heel herkenbaar trouwens dat je de vriezer schoonmaken (te) lang uitstelt. Net als dat je haar pas echt fijn zit als je het zelf hebt gewassen nadat je bij de kapper bent geweest.
Heb een fijne tijd in Londen!
Een samenlevingscontract: dat is toch wel bijna … bijna! Misschien zelfs wel meer en vaster dan … 😉
Okay. Vriezers. Dit is duidelijk een teken dat je een zuinige, nieuwe vriezer nodig hebt. Je vriezer draait overuren als hij door ijs is gevuld. Dat sluit ook aan op dure smaak: je hebt geen dure smaak – jullie herkennen kwaliteit. Daarom ben je ook zo’n goeie vintage kleding hunter! En daarom moet je investeren in een ijsvrije vriezer.
Geen vakantieplannen. Maar *supergrotegrijns* in september werk ik weer een weekje in ‘London, baby!’. Werken. In een kantooromgeving. Voor mezelf. Op mijn kosten. Omdat ik het kan en mag en het is leuk!
Mooi weer hoor, je nieuwe kapsel! Tip voor het sneller ontdooien van de diepvrieslades: er eerst even wat grote schalen met kokend water inzetten, met de deur toe. Door de hete damp kan je daarna het ijs veel makkelijker los maken. Heel veel plezier in Engeland!
Je hebt inderdaad nog heel veel tijd om te trouwen. Zo zijn wij pas getrouwd in het jaar dat we 20 jaar samen waren. Ook een hele fijne gebeurtenis om dit samen met onze kinderen van toen 16 en 12 jaar te beleven. Zij vonden het geweldig om hier zo bewust bij te mogen zijn.
Niemand van de genodigden wist trouwens dat we gingen trouwen . Dit hebben we pas verteld op het moment toen we met iedereen samen kwamen om zogezegd mijn verjaardag te gaan vieren die dag. Geweldige situatie om iedereen hun verbaasde reactie te zien dat we een half uur later het Ja-woord gingen geven…
En volgend jaar zullen we 5 jaar getrouwd en 25 jaar samen zijn , is mijn man 55 jaar en word ik 50…
En een hele fijne tijd met het maken van mooie herinneringen in oa het prachtige Londen!
Veel plezier in Londen! Die eettafel is wel hip tegenwoordig, misschien vind je ergens anders een goedkoper exemplaar? Wat misschien ook leuk is om een bank te vinden: voor banken van Ikea heb je vaak hele webshops gevuld met hoezen in verschillende kleurtjes en patronen. Dat is dan natuurlijk nog wel een extra kost.
Ik ben heel blij dat onze vriezer ijsvrij is. Lijkt me echt een vervelende klus.
Zo vreselijk herkenbaar wat je schrijft. Heb ook echt moeten rouwen om het afscheid van ons huidige appartementen terwijl we tegelijkertijd zo ontzettend blij zijn met ons nieuwe huis! (Wij krijgen vanmiddag de sleutel 🥳)
En ik voel je ook de ‘mama van 😺 Kroepoek’, echt mijn poezenbaby 😂