Hello Goodbye was er niets bij toen ik Bart na twee weken weer in de armen sloot. Ja sorry, we werden daar toch allebei een weekdier van, ook al zijn twee weken niets en is Oostenrijk niet de andere kant van de wereld. Dat was dan ook meteen hét hoogtepunt van deze twee weken. Daarnaast viel Bart met zijn neus in de boter, want hij was ook jarig, kreeg ballonnen die meteen een koekje van eigen deeg waren en we gingen op verjaardagsdiner. Daarnaast stonden deze twee weken in het teken van te lang uitgestelde taken alsnog volbrengen, muurvlekjes wegwerken en schoenenrekken in de auto gooien om ons huis van zijn beste (of meest lege? 😉 ) kant op Funda te laten zien. Ik neem je mee in mijn weken (én in mijn Albert Heijn-kraskaartcadeautjes)!

Twee weken was Bart met vakantie in Oostenrijk. Dat betekende twee weken het rijk alleen. Natuurlijk miste ik vriendlief nogal, maar dankzij videobellen voelde het niet alsof hij lang weg was geweest. Ondertussen vermaakte ik me met het eerste deel van Project Huis Funda-proof Maken, met werk en met hier en daar een kringloopbezoekje (spullen wegbrengen vind ik een goed excuus om zelf ook een kijkje te nemen!).

Gelukkig kan ik altijd wel goed tegen alleen zijn en vind ik het soms zelfs wel lekker om in mijn uppie tijd thuis door te brengen. Maar het was extra fijn toen Bart weer thuiskwam. Vooral het samen op de bank tot in de (te) late uurtjes lachen om flauwe filmpjes en slechte woordgrappen had ik heel erg gemist.

In die twee weken at ik voor mijn doen ongelooflijk veel wraps. In mijn Too Good To Go Magic Pakket zat een pak met 6 wraps. Ik las pas naderhand het geniale advies dat je wraps ook kunt invriezen. Die boodschap had ik gemist, dus schotelde ik mezelf 3 dagen op rij wraps voor. No problemo! Zelfs wraps met pindakaas en banaan bleken een geslaagde combinatie. Ook deze wraps met Aziatische wok en Indische balletjes (een bij elkaar geraapte, niet heel fotogenieke maaltijd) waren zeer goed te eten.

In de brievenbus viel deze kaart uit Salzburg van vriendlief. Echt een kaart voor mij met alle kleurtjes! De kaart deed me denken aan de periode dat ik nog naar al mijn vriendinnetjes van de basisschool ansichtkaarten stuurde vanaf ons vakantieadres en bij thuiskomst ook altijd een paar kaarten in de brievenbus vond. Grappig dat dat nu niet meer gebeurt! En extra leuk dus dat Bart me verraste met zo’n fleurig Oostenrijks kaartje!

Nog iets waar ik blij van werd, is deze lipstick van Etos: de Color Care Lipstick van het huismerk. Lipstick en ik zijn meestal geen goede match. Vraag me niet hoe ik het doe, maar bij mij eindigt lippenstift vaak al na 5 of 10 minuten op mijn tanden. En na één slokje drinken ziet het er alweer uit alsof ik net heftig heb gezoend (wat niet het geval is) en te ver heen ben om mijn make-up bij te werken (wat al helemaal niet zo is). Máár deze lipstick is bij mij tot nu toe wel een succes. Natuurlijk zit hij niet meer 100% perfect als je een glas drinken op hebt, maar het is de eerste lipstick die niet direct op mijn tanden eindigt en die zelfs uren later nog mooi zit. Aangezien ik de kleuren ook nog eens mooi vind, is deze lipstick gepromoveerd tot mijn nieuwe altijd-in-mijn-tas-bij-de-hand-lipstick!

De kraskaarten van Albert Heijn stonden laatst al op mijn Blije Lijstje. Ik ben fan van dit concept! Natuurlijk krijg je ook weleens gratis boodschappen waar je je geen raad mee weet (dan laat je ze gewoon in de app staan), maar bij mij zit er regelmatig iets bruikbaars tussen. Dit zijn een paar producten die wij gratis mochten ophalen.

Ik was vooral blij met de peperdure Lenor-wasparels. Het zal me benieuwen of die de was echt zo goddelijk lekker laten ruiken als de reclames doen vermoeden; mijn verwachtingen zijn hooggespannen. Daarnaast kregen we het scheerschuim dat hier standaard al in het badkamerkastje staat voor Bart. En Bart is gek op yoghurt, ketchup en dit soort snoepjes, dus daarmee zit je bij hem goed. Mijn vader deden we een plezier met de hagelslag en de Sportlife komt bij mij wel op.

Dat weekend stond ik al vroeg naast het bed om verder te gaan met de grote opruiming en schoonmaak van ons huis. We hadden ons er allebei nogal op verkeken hoeveel erbij komt kijken om je huis te verkopen. Je huis verkoopklaar maken is iets meer werk dan alleen de schoonmaakdoek door je huis halen en wat foto’s in de achterbak van je auto mikken, zo ontdekten wij ook pas nu.

Aan de andere kant is een huis verkopen wel een extra goede stok achter de deur om de lange lijst met uitstelklusjes eindelijk op te pakken, om de bezem te halen door spullen waar je al jaren niet meer hebt omgekeken en om je muren van een fris likje witte verf te voorzien. We zijn er allebei hele weekenden zoet mee geweest. Maar dan heb je ook wat! Ons huis lijkt meteen een stuk ruimer (en in mijn ogen ook een tikkie kaal, maar so be it 😉 ) nu er minder spullen in staan dan ooit.

Tussen het schrobben en kasten leegmaken door, dook ik ook de keuken in voor een bakexperiment. Bart was vorige week jarig op de dag na zijn thuiskomst uit Oostenrijk en ik wilde hem graag verrassen met een zelf gebakken taart. Het werd een pompoentaart. Mijn eerste pompoentaart ooit! Ik had dan ook al een plan B op de plank liggen voor het geval de taart als een compleet ingezakte derrie uit de oven zou komen. Maar nee, hij was zeer goed geslaagd qua structuur én heel lekker. Een hele taart bakken als er geen visite komt, bleek achteraf een tikkeltje too much. Maar dat betekende extra taart voor ons en ook dat was geen straf.

Het recept voor de pompoentaart zal ik over een tijdje nog eens delen op de blog als het weer écht pompoentijd is. Ik gebruikte nu mijn blikje pompoenpuree uit Engeland. Hoe handig zou het zijn als Albert Heijn zoiets zou verkopen! Het scheelt zó veel pompoensnij-, kook- en pureerwerk.

Bij een verjaardag horen slingers en ballonnen, dus hing ik die nog last-minute op voordat Bart thuis kwam van zijn vakantie. Ik gaf hem een koekje van eigen deeg door de overgebleven 30-ballonnen van mijn 30e verjaardag (die hij voor mij had gekocht) op te hangen en er in het klein “+2” op te schrijven. Dat noemen ze duurzaam omgaan met je spullen, toch?! 😉 Scheelde weer een paar ballonnen in de prullenbak!

Het weer was niet echt om over naar huis te schrijven de afgelopen weken. Maar eigenlijk vond ik dat niet zo’n ramp. Zeker nu we veel tijd aan het klussen waren, was het best wel een verademing dat het niet buiten stralend zomerweer was. Verder vind ik het ’s avonds en onder werktijd wel wat hebben als de regen tegen de ramen tikt. Dan ben ik extra blij om binnen te zitten. En zelfs ’s avonds door de regen wandelen vind ik niet zo’n probleem. Sinds ik een écht goede regenjas heb, vind ik het zelfs een beetje magisch om door de lege straten en langs de met waterdruppels versierde bloemen buiten te lopen. Vast een onpopulaire mening, maar ik deel hem toch 😉

Terwijl Bart weg was, maakte ik allemaal lievelingskostjes die hij minder kan waarderen. Zo wordt Bart vaak niet zo blij van zoete dingen (fruit of gedroogd fruit) in het avondeten, terwijl ik dat juist één van de lekkerste dingen op aarde vind. Ook mag hij vanwege zijn glutenallergie geen parelcouscous, en laat ik daar nu juist wél dol op zijn. Dus maakte ik precies dat: parelcouscous met fruit. Voor deze maaltijd combineerde ik parelcouscous met banaan, kokos, vega-kip en heel groenten. Zó lekker! Misschien ga ik hem in rijstvorm toch nog eens aan Bart voorschotelen, want ik gok dat zelfs hij hier nog wel blij van wordt.

Vorige week zondag kwam Bart terug van vakantie. Onwijs fijn om hem weer in de armen te kunnen vallen, alsof ik à la Hello Goodbye een geliefde die aan de andere kant van de wereld woont na 10 maanden weer kon omhelzen. We hebben de hele avond aan één stuk door gekletst, gelachen en foto’s bekeken. Bart had ook nog twee cadeautjes voor me meegenomen: deze porseleinen bloemetjes (die helemaal leuk staan bij het kleurenpalet in ons nieuwe huis!) en wat douchegel en dadelsiroop van de Duitse drogist DM (die blijkbaar ook in Oostenrijk zit). Superlief!

Andersom had ik ook cadeaus voor hem, maar dan voor zijn verjaardag. Het grootste cadeau was dit tosti-ijzer/grillijzer. Na heel lang broeden op cadeau-ideeën bedacht ik me opeens dat Bart al een tijdje klaagde over zijn niet perfect tosti’s uit de pan. Een tosti-ijzer leek me dus een praktisch én leuk cadeau. Na veel research op zoektermen als “Wat is het beste tosti-ijzer?” (Hoe kan het dat er tosti-ijzers van € 10 tot € 200 bestaan? Hoe supersonisch zijn die € 200-dingen dan wel niet?), kwam ik erop uit dat ik deze móest hebben. Omdat het eigenlijk een panini-grill is, past elk type boterham erin. En als ik de lovende reviews mag geloven, is hij ook nog makkelijk schoon te maken.

Omdat er op maandagen bijna geen enkel ander restaurant open is dan de snackbar op de hoek, nam ik Bart op woensdag mee uit eten voor een verlaat verjaardagsdiner. We gingen eten bij De Waaghals in De Pijp in Amsterdam. Een mega-aanrader! Het is een ander type restaurant dan waar we normaal naartoe gaan. À la carte bestellen bestaat hier niet; je bestelt een drie- of viergangendiner (vegetarisch of vegan) en krijgt dan de heerlijke gerechten voorgeschoteld die voor die dag op het menu staan. Over dieetwensen, zoals glutenvrij eten, doen ze totaal niet moeilijk als je het van tevoren aangeeft. Ideaal!

Wij hebben er heerlijk gegeten. Hierboven zie je mijn hoofdgerecht, bestaande uit quinoa, geglaceerde wortels en een heerlijke erwtencrèmedressing (waarvan ik de ingrediënten alweer ben vergeten).

Hoewel het restaurant zeker niet zo’n chique bedoening is dat je er een mes kunt horen vallen en iedereen er in driedelig pak zit (van dat soort restaurants word ik zelf altijd zenuwachtig omdat ik een tikkie onhandig uit de hoek kan komen), zag het eten er wel superchic uit. Kijk bijvoorbeeld naar dit voorgerecht: een auberginesteak geserveerd op zo’n luxe groot bord. Elke keer als ik dit soort borden in restaurants zie, krijg ik de neiging om ook zulk servies te kopen. Je eten ziet er meteen poepchic uit als je het zo serveert. Niet heel praktisch alleen als je graag grotere porties eet en ook niet handig op te bergen. Maar wel goed om indruk mee te maken!

Verder kwam er post binnen van Foodello. Ik had een Instagram-samenwerking met deze toffe webshop, waar je allerlei houdbare producten kunt kopen met een flinke korting (omdat ze bijna over datum zijn of omdat de verpakking veranderd is). Zo kostte dit complete pakket, met onder andere 600 gram (!) walnoten, maar € 40 in totaal. Heel gelukkig mee! De woknoedels waren zelfs al twee dagen later op en ook kokosmelk en kikkererwten vliegen er bij ons thuis altijd doorheen.

Mocht je benieuwd zijn wat Foodello is, ik schreef eerder deze review over Foodello. Niet gesponsord trouwens! Ik was al laaiend enthousiast voordat ik een samenwerking had en maakte een driedubbele vreugdesalto toen ik een samenwerking met ze mocht aangaan voor Instagram. Overigens speelde Pippa in die samenwerking ook nog een kleine bijrol. Zie deze foto! Mocht je bang zijn dat we kattenarbeid hebben toegepast, Pip is daarna netjes betaald voor haar geleverde modellendiensten in de vorm van drie kattensnoepjes 😉

Toen was het alweer vrijdag. Vorige week was een bizar drukke week, waarin we elke avond wel afspraken hadden (vooral voor de verhuizing en verbouwing). Dus ik zag er op vrijdagavond ongeveer zo uit als Pippa hier. Een tikkeltje moe en helemaal klaar om een paar uur te chillen!

Er moest een hoop gebeuren afgelopen weekend om de laatste puntjes op de ‘i’ te zetten voordat de Funda-fotograaf vandaag dan écht langskomt en ons huis heel binnenkort al op Funda verschijnt (zo spannend en gaaf!). Maar ik weet inmiddels ook dat ik een leuker mens ben als ik niet alleen maar twee dagen lang door het hele huis ren en me op to-do’s stort. Dus nam ik alsnog de tijd om dingen voor mezelf te doen. Dat geeft mij dan weer meer energie om de andere dingen te kunnen doen en zorgt er ook voor dat ik minder tegen dit soort volle dagen opzie. Zo kletste ik een paar uur bij met een vriendin en besloot ik dit heerlijke ontbijtje (havermout met sojakwark en gedroogde abrikoos) uitgebreid op de foto te zetten voor de blog.

Na die ontbijt-fotografeersessie sprongen Bart en ik in de auto naar Utrecht. Eerst stond een bezoek aan een tegelwinkel op de planning voor onze keukentegels. Helaas bleken de tegels bij deze winkel in werkelijkheid lang niet zo mooi te zijn als op de website. Nog even doorzoeken dus! Daarna haalden we gereedschap op bij Barts zus en bij mijn vader en reden we door naar de vloerenwinkel in Cruquius. Een druk programma dus! Maar ik merk door dit soort uitstapjes vooral hoe tof het is om zelf allerlei keuzes te kunnen maken voor bijvoorbeeld de keuken, de vloeren en alle meubels in ons huis. Het wordt zo mooi straks!

Dit is één van de vloeren die een goede kanshebber is voor onze benedenverdieping. Op de foto komt de kleur trouwens totaal niet goed over. Hij is in het echt minder gelig. Maar slechte foto of niet, de vloer is in elk geval een stuk lichter, neutraler en met minder knoesten dan de vloer die in dit appartement ligt. Oh ja, en het is pvc! Na vijf jaar wonen in een huis met pvc-vloer wil ik nooit anders meer. Ik vind dat zulk ideaal materiaal, zeker omdat het niet heel zeldzaam is dat ik dingen mors of op de grond laat vallen. Bij een pvc-vloer trekt dat niet in de vloer en veeg je het zo weg.

Bij SaniDirect zagen we roze tegels die wél in ons straatje passen voor de keuken. Inmiddels hebben we héél veel roze tegeltjes gezien en deze komen absoluut het dichtst in de buurt van allemaal bij wat we zoeken. Grote kans dat deze tegeltjes uiteindelijk achter ons aanrechtblad komen! Ik ben zo benieuwd hoe het eruit zal zien en kan niet wachten om straks in pannen te roeren tussen de roze tegels en op een mooi licht aanrechtblad.

Verder moest er uitgebreid opgeruimd en geklust worden. We hebben allebei het hele weekend bizar veel gedaan in huis (en onszelf daarna getrakteerd op een paar schouderklopjes). Bart heeft een paar witte muren volledig opnieuw geverfd, de achterbak van mijn auto ligt vol met spullen die het niet zo goed doen op de foto (zoals schoenen en wasmanden), ik stortte me maar liefst 1,5 uur op het schoonmaken van onze luxaflex (wat een rotwerk!), alle ramen en kozijnen kregen een opfrisser en zelfs de toiletventilator mocht weer eens aan een sopje geloven. We waren allebei gisteravond compleet uitgeblust, maar wat is het fijn dat het allemaal op tijd is gedaan en wat hebben we veel teamwork verzet!

Overigens is het grappige van je huis verkoopklaar maken ook dat je door te schuiven met meubels opeens op nieuwe interieurideeën komt. Zo kwam ik deze mand van Ikea weer tegen in onze berging en vond ik deze plant daar eigenlijk veel leuker in staan dan in de oude pot. Heel benieuwd hoe alles straks op de foto’s zal staan! Het is eigenlijk wel tof om ons fijne huis eens met een groothoeklens gefotografeerd op internet te zien!

Eén van de grootste veranderingen die we deden, was Barts werkkamer omtoveren tot een logeerkamer. Grappig genoeg voelde het alsof het cirkeltje daarmee rond is, want de gele kamer was ooit de logeerkamer voordat Bart hier kwam wonen. Ik moest er zelfs een traantje om laten toen ik het zo terugzag. Alsof ik weer even terugga naar de eerste maanden in dit huis, nog net voordat we ons aan de volgende stap wagen. Tja, ik verander door al deze verhuistaferelen in een zeer week weekdier en kan zelfs om een botanisch dekbedovertrek blijkbaar al in tranen uitbarsten.

Het was trouwens de verkoopstylist (die vanuit de makelaar langskomt) die ons tipte om van de werkkamer een logeerkamer te maken en ik vond het best een slim idee. Het bed, matras en beddengoed hadden we nog, dus dit was relatief eenvoudig te doen.

Dus yes, wij zijn er klaar voor! Dit is mijn eerste ervaring met huizen verkopen en ik ben heel benieuwd hoe het allemaal zal gaan. Ik hoop vooral dat iemand anders met net zoveel plezier hier zal wonen als wij. Want jeetje, wat was en is dit toch een fijn plekje!

Tot slot een foto die ik je niet kon onthouden: Pippa’s intieme kennismaking met Barts computerscherm. Pip snapte er maar niets van dat wij het hele huis verbouwden, haar opstapje naar de vensterbank weghaalden en ook nog een computer neerzetten op hét bureau waar ze graag op klimt. Aan de andere kant heeft ze er een compleet logeerbed voor teruggekregen waar mevrouw graag heerlijk op neerploft. En natuurlijk zetten we haar lievelingsplekjes gewoon terug zodra de fotograaf de deur uit is. Alles voor de kat!

Heb jij weleens een huis verkocht? Wat waren jouw ervaringen daarmee?