Terwijl ik dit dagboek typ, zit ik in de auto op weg naar huis vanuit Valkenburg. Met ietwat stijve kuiten na een stevige wandeling in de hitte, maar ook met veel mooie herinneringen in mijn hoofd. En met twee volle weken achter de rug! We werden officieel eigenaar van ons nieuwe huis, stelden ons appartement open voor bezichtigingen en toastten onder het genot van vuurwerk op onze nieuwe start in een nieuwe woonplaats. Daarnaast ging ik met Pippa twee keer op (onvrijwillig) mini-avontuur door samen bij mijn ouders te werken, maakte ik mijn meest geliefde restauranttaartje na en raakten we een paar pittige pindakaaspotten aan de straatstenen niet kwijt. Ik praat je bij in dit Inkiekje!

Nee hoor, dit is niet de nieuwe look van onze blauwe bank. Wel heeft Bart onze bank met een tapijt- en meubelreiniger compleet schoongemaakt. Echt een aanrader om dat te doen als je bepaalde vlekken onmogelijk uit je meubels kunt krijgen! Je huurt zo’n apparaat bij de bouwmarkt of bij Boele en kunt er dan alles mee reinigen wat je maar wilt. Onze bank is weer vrij van een vlek die iets met de pluizige madam op de achtergrond te maken had… Waarom geven katten toch altijd precies op de verkeerde plek over?

Ook los van de zo goed als nieuwe bank lasten we een flinke schoonmaaksessie in huis in. Twee weken geleden stonden de eerste bezichtigingen in ons huis gepland. Alles piekfijn schoonmaken, de wasmanden in de auto proppen, mijn bureaustoel in de schuur verstoppen, de vaatwasser nog snel blinkend schoon en leeg maken en de complete katteninboedel inpakken, was drie keer best een tijdrovende klus op de vroege morgen. Maar ik moet zeggen: ik word wel extra verliefd op ons appartement als ik het in deze superopgeruimde staat zie. En we wisten waar we het voor deden: hopen dat geïnteresseerden zich ook zo thuis voelen op dit fijne stekkie als dat wij de afgelopen 4,5 jaar hebben gedaan.

Wat ik het meest spannend vond aan de bezichtigingen, was dat Pippa en ik die dagen bij mijn ouders werkten. Nu moet je weten dat Pippa van haar bezoekje aan de dierenarts op 2 minuten rijden al een compleet drama en miauwconcert maakt. Onze Pip heeft waarschijnlijk in haar jeugd het nodige meegemaakt en is nogal een gestrest en angstig poesje als je haar uit de vertrouwde omgeving haalt. Ik had dan ook al zo’n vermoeden dat een rit van 15 minuten heen en terug én in een andere omgeving bivakkeren niet zo Pippa’s ding zouden zijn. Zij wist niet wat haar te wachten stond; ik hield de dag van tevoren al een beetje mijn hart vast.

Mijn ouders waren zo lief dat ik in mijn oude slaapkamer mocht werken én dat Pippa’s vertrouwde krabpaal daar mocht staan. Hun eigen kat Paco vond dat laatste ook bepaald geen slecht idee en had de paal al snel ontdekt. We moesten de arme kater dan ook vriendelijk doch dringend verzoeken om zijn fijne kamer tijdelijk aan Pippa af te staan.

Pippa vond het inderdaad geen doorslaand succes. De rit was één groot miauwconcert met een gespannen poesje naast me (arm ding!). Daarna vond Pippa haar nieuwe onderkomen maar eng en spannend en bleef ze zes uur in een hoekje verstopt zitten. Maar na al die uren kwam ze zowaar even spieken op háár krabpaal en op het bed. Helemaal trots op mijn dappere poezendame!

Laten we het er maar niet over hebben dat Pippa zo’n hekel kreeg aan het reismandje dat ze zich beide keren verstopte achter een (niet op te schuiven) bed om maar niet in hét mandje opgesloten naar huis te hoeven. Het kostte een paar man, een aantal kattenkrassen en een nog gestrestere kat om haar in het mandje en naar huis te krijgen. Maar hé, we zijn er zonder kleerscheuren van afgekomen. Ik ben reuze-trots dat onze stress-Pip het best aardig is doorgekomen.

Vrijdag 1 september stond met koeienletters in onze agenda. Al maandenlang. Dat was namelijk de dag van onze sleuteloverdracht. Ik moest even omschakelen van een huis verkopen naar nu écht een huis kopen. Maar al toen we de eerste stap over de drempel zetten voor de eindinspectie, zat de hoera-stemming er weer in. We zijn ontzettend blij met het huis! En ja, er bleek (zoals volgens mij altijd) nog iets meer te moeten gebeuren dan we in ons hoofd hadden. Maar we gaan er met frisse kluszin tegenaan, hebben gelukkig nog even de tijd en weten zeker dat we er verfklodder voor verfklodder en bouwtaak voor bouwtaak een geweldig mooie thuisplek van kunnen maken.

Zie hier: een blij ei in het nieuwe huis met hier nog onze niet zo moderne oude keuken. Op deze foto lijkt de keuken er nog best aardig uit te zien, maar op onze andere keukenfoto’s kun je wel zien waarom we er écht iets anders voor in de plaats moeten zetten. We hebben ook geen afzuiging en geen werkende apparatuur trouwens. Alleen het fornuis en de vaatwasser hopen we nog te slijten op Marktplaats. Ben benieuwd of het wat oplevert!

Na de aankoop reden we langs De Pindakaaswinkel. Ik had weer een Too Good To Go-pakket van De Pindakaaswinkel besteld en kon niet wachten om onze nieuwe grote verzameling pindakaaspotten op te halen. Sommige mensen halen champagne om hun huisaankoop te vieren; ik proost met pindakaas 😉 Nee hoor, het kwam gewoon toevallig zo uit!

Overigens was dit de allereerste keer dat ik een beetje teleurgesteld was over onze pindakaaspakketinhoud. Er is maar één smaak die wij allebei niet zo waarderen: de pindakaas met chilipeper en citroengras. Prima voor door het avondeten, maar voor op brood vind ik het stoom-uit-je-oren-gehalte iets te hoog. Nu zaten er alleen 6 (!) van die pittige pindakaaspotten bij deze verzameling. Oeps! Helaas klonken er in de familieapp ook weinig enthousiaste reacties toen we vroegen wie zo’n pindakaaspot zou waarderen. Dat wordt dus toch maar veel satésaus en pindacurry’s maken.

Van onze makelaar kregen we – onwijs lief! – een cadeautje vanwege de aankoop van ons nieuwe huis. Ze kent ons duidelijk goed, want we kregen het boek ‘Groentemenu’s’ met daarin allerlei gerechten waarbij groenten in de hoofdrol staan. Echt iets voor ons! In onze nieuwe keuken hebben we straks een klein inbouwkastje voor de kookboeken, dus deze krijgt daar zeker een plekje in. Omdat het een mooi boek is én omdat het ons altijd herinnert aan het moment dat we eigenaar werden van dit fijne nieuwe stekkie.

Nog net voordat we over een paar maanden uit Aalsmeer verhuizen, hadden we een knaller van een afscheid: de vuurwerkshow tijdens de Aalsmeerse Feestweek. Ik moet zeggen dat ik de optredens van Hollandse zangers in de feesttent en de vloer bezaaid met bierglazen graag oversla. Maar het vuurwerk willen we het liefst geen enkel jaar missen. Het is best een romantisch tafereel om dan aan de waterkant te staan en te staren naar de mooiste effecten in de lucht. Tussen de mensen, terwijl je toch helemaal opgaat in je eigen bubbel. Het was letterlijk een knaller van een afsluiter van de zomer, maar voor ons ook een beetje een afsluiter van de tijd dat wij in dit fijne huis vlak bij de vuurwerkshow hebben gewoond.

Feestelijke nieuwtjes vragen om feestelijke baksels! Dit was mijn eerste (verrassend goed gelukte!) poging tot zelfgemaakte sticky toffee cake. Bij een Amsterdams restaurant bestelde ik deze cake laatst als toetje. De smaak was zo fantastisch dat ik zelf een namaakpoging wilde doen. Et voilà, daar is-ie! Zoals je ziet, waren de eerste happen al op voordat ik een foto kon maken.

Sticky toffee cake is trouwens een zachte puddingachtige cake met karamelsaus en dadels door het beslag voor de zoetigheid. Meestal maak je deze cake met veel suiker en boter, maar ik bedacht er een vegan variant met minder suiker op (die toch minstens zo lekker is!). Het recept zal ik over een tijdje delen.

Na al het geproost op ons nieuwe huis was het hoog tijd om daadwerkelijk aan de slag te gaan. We hadden vorig weekend maar beperkte klustijd, omdat ons appartement maandag opgeruimd, schoon en klaar voor de bezichtigingen moest zijn. Dus we schipperden die dag tussen twee huizen voor klus- en schoonmaakdingen. Voor het nieuwe huis reden we langs de bouwmarkt om plamuurmesjes te halen. Zoals altijd duurde het niet lang voordat ik alweer bij de verfstaaltjes verzeild was geraakt. Mijn favoriete onderdeel van de bouwmarkt!

De kleur ‘Oudroze’ van Flexa krijgen we waarschijnlijk op de slaapkamermuur achter ons bed en we overwegen ‘Saliegroen’ voor onze houten kast beneden. Maar zoveel kleuren, zoveel keuze-opties, dus ik ga nog maar eens met de welbekende Kleurtesters kijken wat daadwerkelijk mooi uitpakt.

Zie hier: ik met mijn vermoeide en make-uploze hoofd die de eerste klus klaart: behang afkrabben in de slaapkamer. Overigens hebben we nog heel even overwogen om dit behang te laten hangen. Zoals een paar mensen al terecht zeiden, is dit best wel een Romy-printje. Maar we hadden al iets anders voor de slaapkamer in gedachten en van dichtbij is het behang een beetje pixelig en niet heel mooi. Dus helaas ging het toch van de muur. Als het goed is, komt hier binnenkort een roze tintje in plaats van behang. Maar eerst de muur laten stuken! Iets met verrassingen die onder behang vandaan komen 😉

Ook de hal beneden is nu behangvrij! Zie hier de industriële look die daar het resultaat van was. Ik vind het trouwens altijd wel grappig wat voor verrassingen je tijdens het verbouwen of klussen nog tegenkomt. In mijn hoofd was dit een wit geverfd muurtje, maar er bleek rood-wit barok behang te hangen dat wit was geverfd voor een neutralere look. De grappige verrassingen van verbouwen!

Daarna verkenden we opnieuw een stukje van onze buurt. Toch bijzonder dat dit de gebruikelijke wandeling van ons huis naar de supermarkt is! De groene omgeving was één van de redenen waarom we voor Amstelveen vielen. Als ik zie dat dit haast in onze achtertuin ligt, ben ik toch wel extra gelukkig met ons huis en de locatie.

Maar die wandeling was niet één en al idyllisch en een verzameling van dankbaarheidsmomenten. Tijdens de wandeling viel er opeens een – zo dacht ik – blaadje op mijn haar. Ik pakte het mijn hand uit mijn haar en voelde opeens een steek door mijn hele vinger gaan. Het bleek dat dat “blaadje” een bij was die me uit paniek had gestoken. De angel zat nog in mijn vinger en mijn vingertopje leek wel twee keer zo groot én rood te worden. Gelukkig kon Bart de angel er al snel uit halen en werd de pijn na een paar uur minder. Een fijne bijkomstigheid: door die bijensteek weet ik wel zeker dat ik (gelukkig!) niet allergisch ben voor bijen. Heb ik dat maar mooi getest. Alhoewel ik deze pijnlijke testmethode zeker niet kan aanraden 😉

Maandag was het opnieuw tijd voor bezichtigingen in ons huis. Oftewel: Pip en ik gingen weer op reis naar het huis van mijn ouders. Ten opzichte van het eerste bezoek ging het dit keer al zoveel beter. Ze zag de nieuwe kamer opeens als een complete speeltuin. Je tussen laptopschermen wurmen, vanaf de vensterbank de hele straat bespioneren, in kastjes en lades kruipen, vanaf de krabpaal als een heuse meeloopstagiaire met mij meekijken… Er bleek een ware avonturier in ons poesje schuil te gaan. Het meekrijgen van Pip in het gevreesde mandje was opnieuw een 20 minuten durend drama. Maar verder ging het beter dan ik had verwacht.

Die maandag stond ook onze eerste afspraak met de aannemer gepland, waar ik met de metro naartoe ging (zo fijn dat we straks gewoon aan een metrolijn wonen!). Superleuk en spannend! De offerte voor de keuken en uitbouw waren al akkoord, maar we hadden daarnaast nog “een lijstje” met klusjes. Uiteraard telde die klusjeslijst uiteindelijk iets meer regels dan het kleine lijstje dat we in eerste instantie stuurden. Zo ontdekten we nog wat muurtjes die gestukt moeten worden, een schrootjesplafond, een zolder zonder wasmachineaansluiting, etc. Fijn dus om alles stap voor stap na te lopen! Nu hopen dat de “schade” enigszins binnen budget blijft 😉

Verder stortte ik me, eenmaal weer thuis, op een heel leuk project. Ik maak voor de affiliate-marketing-cursus van Affiliate Blogger een bonusmodule over tekstschrijven. Daarvoor heb ik mijn belangrijkste schrijftips en -tricks voor websites en blogs gebundeld in 6 korte video’s. De laatste weken ben ik die video’s één voor één aan het opnemen. Heel gaaf om te doen! De eerste keer was het nog wat onwennig om tegen een videocamera te kletsen (gelukkig is een retake zo gemaakt!), maar daarna verliep het steeds soepeler.

Het is best gaaf om zo je kennis in een paar video’s te bundelen en daarmee hopelijk straks mensen te inspireren om ook zelfverzekerd aan het schrijven te slaan. Deze week ga ik nog video 5 en 6 opnemen en dan zijn ze ready to go!

Bij de post zat een spontane verrassing van een opdrachtgever van mij. En een heel leuke verrassing ook nog! Als bedankje voor mijn werk stuurde ze me een luchtplantje om mijn thuiskantoor mee op te leuken. Dit plantje heeft geen aarde of gieterrondes nodig, maar leeft van de lucht (en een beetje verneveling op z’n tijd). Echt een plantje voor mij dus, qua looks én qua minimale hoeveelheid verzorging!

Na donderdag zaten alle bezichtigingen erop en die dag was ook de biedingsdeadline. Het blijft een supergek idee dat dit appartement straks een andere eigenaar krijgt. Maar ik ben heel blij dat veel bezichtigers er enthousiast op reageerden en dat er ook veel mensen bij zaten die – net als ik toen ik het kocht – hun eerste huisje voor henzelf zoeken.

Het was wel een klein beetje een bitterzoete week waarin enthousiast rondrennen door het nieuwe huis, blijdschap over de mooie biedingen en soms een traan over hoe de verkoop van mijn eerste plekje steeds officiëler wordt elkaar afwisselden. Mijn eerste eigen huisje is straks niet meer. Maar ons eerste eigen huis met die mooie keuken, de prachtige vloeren en een deel van de fijne spullen die we nu al hebben, voelt vast ook snel als een thuis. Juist om te blijven beseffen waar we het voor doen, ben ik ook tussen de bezichtigingen door regelmatig naar het nieuwe huis gereden om weer even te voelen hoe fijn het daar nu al voelt.

Sowieso ben ik gaan beseffen dat er geen handboek verhuizen bestaat. Geen richtlijnen voor waar je wel en niet een traan om mag laten. En ook geen tijdlijn voor hoe snel het moet. Sinds ik het mezelf toesta om het op mijn manier te doen en ook alle emoties er meer laat zijn, kan de blijdschap over het nieuwe huis juist alle ruimte innemen die het wil.

Afgelopen weekend stond er geen klusweekend op de planning, omdat we iets anders belangrijks en leuks in de agenda hadden staan: wandelen in Valkenburg en Maastricht. Dat ligt voor ons niet om de hoek; we gingen er dan ook met een reden naartoe. Mijn schoonvader heeft in zijn prepensioen het Pieterpad gelopen en de etappe van Valkenburg naar de Sint-Pietersberg is de allerlaatste van alle 26 etappes. We hebben die etappe (17-20 kilometer) met de hele familie gewandeld om hem te supporten. Heel bijzonder om te doen!

We verbleven bij het mooie Landal-park in Valkenburg (aanrader!) en hebben vandaaruit zowel het prachtige Zuid-Limburgse heuvellandschap als het mooie Maastricht bewonderd. Ik blijf Zuid-Limburg toch wel één van de mooiste stukjes Nederland vinden.

We begonnen al vroeg om de hoogste temperaturen voor te zijn. Om half negen stonden we op onze wandelschoenen klaar en ergens in de middag liepen we dan de Sint-Pietersberg op. Het was een mooie mijlpaal om dit met zo’n grote groep te doen. We waren allemaal een tikkeltje oververhit en moe (de arme hond nog het meest!), maar het was het zeker waard.

Na een gezellig weekend met lekker eten, veel wandelkilometers, leuk geklets en veel oh’s en ah’s naar de superschattige hond van mijn schoonvader was het tijd om terug naar huis te gaan. Naar Pip! Ik was bekaf na een week klussen, bezichtigingen, huis verkopen, werken en een weekend weg! Dat wist ik van tevoren, dus maak ik het mezelf deze week ietsje makkelijker. Even iets minder mijlpalen en iets meer thuiswerken op mijn vertrouwde bureaustoel, op mijn vertrouwde werkplek en met mijn vertrouwde kat als mascotte erbij. We gaan ook het nodige klussen komende dagen. Maar nu eerst met de beentjes omhoog een plak bananenbrood eten en genieten van een beetje ontlading en ontspanning.

Hoe was jouw weekend? Wat heb jij met dit warme weer gedaan?