Heel veel de trap af lopen met planken laminaat, met veel te veel kleurtesters bij de GAMMA-kassa staan en behangplak krabben. Dat is in grote lijnen hoe je mijn afgelopen twee weekenden kunt omschrijven. Máár tussen de weekenden in kluskleding door gebeurde er ook heus een hoop leuks. Zo werden we officieel samenlevingspartners in plaats van huisgenoten, werd mijn appartement officieel verkocht (hoera!), bakte ik een succesvolle amandeltaart, is Pippa veilig terug van een (onschuldig) dierenartstripje en kochten we onze allereerste meubels voor het nieuwe huis. Ik neem je mee in alle kleurtesters, meubelkeuzes en – nou ja – gewoon in mijn weken eigenlijk.

Maandag 11 september was voor ons zeker geen doodgewone maandag. We waren nogmaals bij de notaris, maar dit keer niet om een huis te kopen (twee keer een huis kopen in twee weken is wat decadent 😉 ). Wel waren we er om ons samenlevingscontract en twee testamenten te ondertekenen. Vanaf nu zijn we voor de wet officieel samenlevingspartners in plaats van gewoon huisgenoten. Overigens is er aan de documenten zelf weinig romantisch. Er staat vooral van alles op papier over wat er gebeurt als iemand overlijdt of als we uit elkaar gaan. Lekker gezellig dus! 😉 Maar wel goed om over na te denken en vast te leggen!

Overigens besloot Bart er later alsnog iets romantisch van te maken door me te verrassen met een bos bloemen als zijn kersverse samenlevingerspartner. Superlief!

Die maandag was om nog een reden een bijzondere dag: op 11 september bestond mijn blog precies 7 jaar. Ik at er geen taartje op en hing ook niet de slingers in huis, maar kon het niet laten om een vrolijke 7 op papier te zetten en daar een paar foto’s mee te maken voor Instagram. Toch wel een heel bijzondere mijlpaal! Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik op mijn 23e, pas afgestudeerd, vanaf mijn meisjeskamer mijn allereerste blog tikte en die met veel spanning de wereld in gooide. Toen had ik nooit kunnen bedenken dat Vaker Vrolijk zo’n belangrijk onderdeel van mijn leven zou worden en dat ik nu, zeven jaar later, met nog minstens zoveel plezier blog als toen.

Eén van de redenen dat ik zo graag blog, ben jij. Jij als lezer, reageerder, volger, abonnee, vriend, vriendin of wie je ook bent die dit leest 🙂 Dank je wel dat je meeleest, soms een reactie achterlaat en gewoon dat je hier bent. Je wilt niet weten hoeveel dat voor mij betekent. Schrijven voor Vaker Vrolijk vind ik mede door jou al zeven jaar lang de geweldigste hobby ooit.

Verder werkte ik die week aan één van de tofste projecten die ik ooit mocht oppakken voor werk. Voor Jennifers cursus The Affiliate Playground (waarin ze affiliate marketing toegankelijk én leuk maakt voor iedereen) mocht ik een videomodule ontwikkelen over webteksten schrijven. Het was de eerste keer dat ik een videocursus opnam, maar het smaakte wat mij betreft zeker naar meer. Ik vind schrijven uiteraard een fantastische bezigheid als tekstschrijver, maar praten over schrijven en mijn eigen kennis met anderen delen blijkt ook reuze-leuk.

Trouwens, de video’s maakte ik in Canva en dat gaat dus supermakkelijk. Je maakt een PowerPoint-presentatie in je eigen Canva-template en kunt dan jezelf al presenterend opnemen. Geen gedoe met editen of bestanden in elkaar plakken achteraf! Het was zo makkelijk én leuk om te doen.

Minder leuk was deze vinger met verband. Ik was een paar weken geleden door een bij gestoken in mijn vinger en blijkbaar was er een stukje van de angel in mijn vinger achtergebleven. Dat was gaan irriteren, waardoor ik een knalrode en dikke vinger kreeg. Gelukkig schoot de huisarts te hulp. Ze prikte wat met een naald en gaf me de opdracht om dit verbandje elke drie uur nat te maken. Ik had er eerst een hard hoofd in, maar het werkte zowaar. De volgende ochtend had ik mijn eigen niet-rode en dunnere vinger terug.

Naar de supermarkt gaan vind ik stiekem altijd een heel leuk uitstapje. Je kunt mij niet blijer maken dan als je me tussen schappen met producten zet die ik nog nooit heb geprobeerd. Dan ga ik alles bestuderen en kom ik geregeld met iets nieuws voor in de voorraadla terug. Dit keer kwam ik thuis met een flesje amandel-aroma. Mijn broertje had dat laatst eens in een toetje gebruikt en ik was verbaasd hoe sterk het naar amandelspijs smaakt (wat ik zelf heel lekker vind!). Dus nam ik ook een flesje mee om te proberen. Het bleef niet langer dan een paar uur ongebruikt in de kast staan…

Die zaterdag bakte ik namelijk een amandeltaart. Dat idee kwam spontaan in me op. Ik verdiepte me goed in bij elkaar passende ingrediënten, dacht een recept uit, besloot er ook wat stukjes appel bij te gooien en schoof de taart op goed geluk in de oven. Hij bleek mega-lekker! Ik heb niet vaak dat bakprobeersels al bij poging 1 perfect zijn naar mijn zin, maar deze amandeltaart kreeg het voor elkaar. Hij is ook nog semi-gezond, dus Bart en ik vonden dat we er best een paar keer een stukje van mochten eten bij de lunch.

Bij de supermarkt kwam ik nog meer nieuws tegen. Albert Heijn heeft heel veel nieuwe vegan producten uitgebracht die ik online al overal en nergens voorbij zag komen. Een paar ervan móest ik proberen, dus ligt onze vriezer nu vol met vleesvervangers waar ik de komende weken (hopelijk – even afhankelijk van de smaak)) van kan genieten. Eén daarvan was deze satéschnitzel. Ik ben gek op saté, maar veel satéschnitzels bevatten melk. Deze dus niet! Vanavond eet ik er één bij mijn avondeten en ik kan nu al niet wachten.

Ook spiksplinternieuw is deze vegan Philadelphia. Deze kruidenkaas (en de reclames hiervan waarmee je vroeger werd doodgegooid) herinner ik me maar al te goed. Ik ben zó benieuwd hoe die in een vegan variant zal smaken. De Philadelphia is trouwens (in tegenstelling tot veel vegan kaassoorten) gemaakt van amandelen in plaats van kokosvet. Dus ik heb goede hoop dat het een écht romig en smeuïg smeersel zal zijn. Ook deze ga ik vandaag lekker op mijn brood smeren. De verwachtingen zijn hooggespannen. Nu hopen dat het product ze waarmaakt!

Dat weekend stond in het teken van klussen. Een huis laat zich niet zelf verbouwen uiteraard! Van eind oktober tot eind december neemt onze aannemer de benedenverdieping onder handen, waar we best een hoop laten doen. Zelf gaan we alvast boven van start. Op de bovenverdieping is het namelijk vooral een kwestie van verven en dat vinden we zelf leuk om te doen. Maar voordat we hier met schilderkwasten in de handen staan, was de eerste stap het laminaat eruit slopen. Op de hele bovenverdieping ligt deze witte laminaatvloer, die niet helemaal onze stijl is. Binnenkort krijgen we er een pvc-vloer voor in de plaats die we zelf hebben uitgezocht.

Laminaat slopen bleek best een voldoeninggevend klusje. Binnen een paar uur was de hele vloer laminaatvrij en zag je overal deze hippe blauwe ondervloer liggen. Disco is er niets bij!

Het is grappig wat vloeren en plinten verwijderen met je huis doet. Opeens lijkt het alsof we in ‘Bouwval gezocht’ zitten, terwijl ons huis zeker geen bouwval was. Gelukkig weten we al dat er over een paar weken een prachtige vloer de boel weer mooi maakt. Hopelijk kunnen we komend weekend al de eerste muren van een likje verf voorzien. Ook dan lijkt het meteen alweer heel wat!

Ik kon het niet laten om me tussen het slopen door alvast op één van mijn lievelingsonderdelen van verbouwen te storten: kleuren kiezen (uiteraard samen met Bart). Voor mijn toekomstige werkkamer had ik drie kleurtesters mee naar huis genomen. Waarschijnlijk ga ik voor de middelste kleur: Flamingo Coast van Flexa, een zalmroze/oranje-achtige tint. Ik denk dat ik die wil combineren met heel licht grijs op een andere muur.

Maar kleuren kiezen blijft een uitdaging. Er zijn zó veel mooie kleuren dat het haast als zonde voelt om maar één of twee muurkleuren per kamer te kunnen kiezen. Gelukkig houd ik altijd in mijn achterhoofd: oververven kan altijd nog. Als je na twee jaar een kleur helemaal zat bent of gewoon iets nieuws wilt, is een nieuwe muurkleur een kwestie van een paar tientjes uitgeven en vier uur bezig zijn en heeft je kamer daarna al een make-over gehad.

Na een dag hard werken wil ik altijd goed eten. Nu eet ik altijd goed gevulde avondeetborden, dus dat is op zich niets nieuws. Maar dit eten was ook nog eens zo lekker dat ik er met liefde later extra van opschepte. Het zijn rijstnoedels met vega-kipstukjes, broccoli, paddenstoelen en een romige kokossaus. Je kunt mij wakker maken voor bijna alle gerechten die een mix van noedels, champignons en kokosmelk bevatten. Yum!

Daarna was hét moment daar waar we zo lang naar hadden uitgekeken: de eerste aflevering van het nieuwe Boer Zoekt Vrouw-seizoen. Ik zet alleen de tv aan voor programma’s die ik écht leuk vind, en Boer zoekt Vrouw is er daar zeker één van. Heerlijk kneuterig! Bovendien is het volgens mij één van de weinige datingprogramma’s die vaak écht succesvolle relaties oplevert. Ook fijn om te zien als kijker. Ik vind het bij First Dates altijd zo’n anticlimax als je twee perfect gematchte mensen ziet die daarna helemaal hoteldebotel lijken te zijn en daarna toch aangeven elkaar vanwege tijdgebrek nooit meer te hebben gezien. Nee, dan is het liefdessucces van veel Boer Zoekt Vrouw-stellen toch leuker om naar te kijken. Hopelijk wordt het weer een seizoen vol goed geslaagde liefde!

Iets waar ik minder naar uitkeek (en dat is een understatement), was arme Pippa naar de dierenarts brengen. Ons kattenmeisje moest onder narcose voor een tandsteenbehandeling. Hoewel het natuurlijk een mini-ingreep is, hadden Bart en ik het allebei nogal te doen met onze lieve poes. Pippa vindt dierenartsbezoekjes altijd een vreselijk drama, houdt niet van dit reismandje en vindt het ook niet fijn om met andere katten of dieren te zijn (wat bij een dierenarts vaak onvermijdelijk is). Ik bracht haar dan ook met een brok in mijn keel weg. Noem me een softie, maar als het om Pip gaat kan ik me dit soort dingen altijd nogal aantrekken. En Bart is precies zo, dus we zaten elkaar ook lekker aan te steken 😉

Gelukkig is alles goed gegaan, is Pippa’s gebitje weer helemaal schoon en kon ik onze lieve poezendame al snel weer ophalen. Ze was nog zeker 24 uur heel suf van de narcose en heeft bijna alleen maar geslapen. Maar langzaam maar zeker kreeg ze haar streken (stiekem op tafel zitten, in de slaapkamer willen glippen…) terug en vond ze haar eten ook weer aanlokkelijker. Ik ben vooral heel blij dat het er hopelijk voor héél lang weer op zit. En ik gok Pip ook 😉

Donderdag stond een leukere afspraak op de planning: een kappersbezoek. Ik heb weer een iets kortere bob waar ik een tijdje mee door kan. Helemaal blij mee! Overigens besef ik na een kappersbezoek altijd hoeveel verschil een föhnsessie kan maken en neem ik me regelmatig voor om toch wat vaker mijn haar ’s ochtends netjes te föhnen. Maar meestal is mijn zin daarin de volgende dag alweer weg. Ik vind dat zo’n gedoe op de vroege morgen dat ik vaak gewoon met natte haren de badkamer uit loop. Het droogt vanzelf en ook nog wel in een model waar ik oké mee ben. Wie weet beter ik mijn leven nog eens.

In ons nieuwe huis kregen we dit reclamedoosje bij de post. Ik wilde het eerst al weggooien onder het mom van “Zeker weer van die onzinbonnen voor 4 halen 3 betalen van iets wat we nooit kopen”. Maar het bleek maar weer eens dat je niet te snel moet oordelen. In het doosje zat onder andere een kortingsbon voor fonQ, waar we toevallig al iets wilden bestellen, en ook voor Mediamarkt, Blokker en Xenos. Daar kunnen we wat mee! Ik nam mijn woorden direct terug. Wat een leuk cadeau eigenlijk!

Heb jij de vijgen al gespot in de supermarkt? Ik had volgens mij nog nooit in mijn leven vijgen gekocht en had er ook nog nooit zelf iets mee gemaakt. Maar eens moet de eerste keer zijn! De goede vijgenaanbieding bij Albert Heijn trok me over de streep om er eens mee te experimenteren. Het bleek een succes! Ik heb nu helemaal zin om het er de komende weken (het vijgenseizoen duurt tot oktober) nog goed van te nemen qua vijgen.

Wat ik ermee maakte? Onder andere deze havermout uit de oven met vijgen en chocola! Het was een probeersel, maar smaakte heel goed. Ik nam het mee als stevige lunch voor tijdens een nieuwe kluszaterdag.

Maar voordat we konden klussen, reden we eerst naar de bankenzaak. Mijn huidige bank komt van Zitmaxx en ik was daar vorige keer heel goed geholpen. Ze hebben alle banken in hun showroom in tientallen stofjes en kleuren, dus het is zeker niet moeilijk om hier te slagen. Na minstens tien weinig succesvolle bezoekjes aan andere bankenzaken, besloten we dat het nu toch echt tijd was om knopen door te hakken en een bank te bestellen. Anders hebben we straks wel een huis met een keuken, een vloer en kleuren op de muren, maar geen bank. Dus trok ik Bart mee naar Zitmaxx om hopelijk dé bank te scoren.

We liepen in de showroom onder andere langs deze grappige bankconstructie. Voor wie zijn huisdier (of een standbeeld daarvan…) een eigen plek op de bank gunt, is deze geïntegreerde dierenmand misschien een goede optie. Helaas voor Pip zijn wij voor iets anders gegaan.

We zijn dus GESLAAGD voor een bank. Eindelijk! Ik kan geen foto van de bank laten zien, omdat de bank niet in de showroom staat in het model, de kleur en de stof die wij hebben besteld. Van mijn vorige bankenkoopavontuur had ik geleerd dat het vooral belangrijk is dat je een model bank lekker vindt zitten. De stof, kleur en pootjes kun je vaak nog helemaal naar je smaak aanpassen. Wij kozen dus voor een bank die we qua uitstraling allebei in het showroommodel helemaal niets vonden, maar namen daarvoor deze lichtgrijze stof en maakten er een hoekbank met zwarte pootjes van.

Het is even een rib uit je lijf, zo’n nieuwe bank. Maar dan hebben we straks wel een heerlijke hoekbank die goed zit, mooi staat én waar Bart languit op kan liggen (daar had hij zijn veto op ingezet 😉 ).

Verder stortten we ons op een onverwacht klusje dat nog best een boel werk bleek te zijn: behangplaksel krabben. We waren heel blij dat het behang op deze muur er in één ruk afkwam, maar daarna bleek de hele muur onder het behangplak te zitten. En dat komt er dus, ook met water, niet zo makkelijk af. Dat betekende: krabben, krabben en nog eens krabben. We zijn er in totaal zeker drie middagen mee bezig geweest. Maar dan heb je ook wat! De muur is helemaal kaal nu en is klaar voor de stukadoor aankomende week.

Daarnaast stonden we voor een paar kleurkeuzes. Een paar muren op onze bovenverdieping moeten opnieuw gestukt worden en we laten het verven van die net gestukte muren ook over aan een schilder van het stukadoorsbedrijf. Dat betekende wel dat we de kleuren voor die muren moesten weten. Dus sloegen we aan het kleuren testen. En dit keer nog fanatieker dan de week ervoor! Ik schaamde me nogal voor het gênante aantal testers en staaltjes waarmee bij de kassa van GAMMA stonden. Allemaal onder het mom van “Je moet het toch testen voordat je het op je hele muur smeert!”. Overigens gaan alle testers daarna door naar Barts zus, die ook kleuren wilde testen, dus ze worden zeker niet weggegooid.

Voor Barts werkkamer was de kleurkeuze vrij snel gemaakt. Daar gebruiken we op twee muren de kleur ‘Linde’. Op de foto lijkt het een saaie grijze tint, in werkelijkheid is het de mintgroene tint daarachter (de kleur naast de oranje tint). Ik vind hem zo gaaf! Superleuk dat ook Bart voor zijn werkkamer uiteindelijk een kleurtje kiest! Hij is een beetje aangestoken door mij met het “Muren moeten wel een kleurtje hebben”-virus 😉

Ook voor de slaapkamer namen we het kleuren testen uiterst serieus. Oepsie, wederom een beschamende hoeveelheid staaltjes! We zoeken eenzelfde soort kleur als die we in onze huidige slaapkamer hebben, omdat die heel goed bevalt. Maar exact die kleur is niet meer te vinden. Tot nu toe neigt onze voorkeur naar de kleur ‘Interieur’, misschien gecombineerd met lichtgrijs of beige op een andere muur. Deze week hakken we ook hierover een knoop door. Gelukkig vind ik dit dan weer wel leuke knopen om door te hakken. Laat mij wikken en wegen over muurkleuren en ik ben een gelukkig mens 🙂

Wat me óók heel gelukkig maakte, is dat we een ander groot meubel hebben uitgezocht voor in huis: de eettafel. En nee, het is niet de eettafel op de foto. Ook bij de tafel hebben we weer allerlei afwijkende keuzes gemaakt om de tafel echt “ons” te maken 😉 We zijn voor een iets donkerder blad gegaan, hebben een dunner tafelblad genomen, we krijgen heel smalle X-poten aan de zijkant en de knoesten in het blad worden weggewerkt. Super-superblij met de uiteindelijke tafel die het wordt!

We zijn uiteindelijk bij De Bommel Meubelen geslaagd en dat vond ik echt een fijne winkel voor houten meubels. We hebben bij heel veel winkels eettafels bekeken. Het liefst wilden we een tafel van echt hout (ook omdat je die eventueel kunt opschuren en lakken/beitsen om hem mooi te houden of na een paar jaar een andere look te geven). Maar ja, bij veel winkels was dat meteen mega-duur. Bij Loods5 zagen we eettafels staan van wel € 2.500, terwijl die in mijn ogen echt niet heel bijzonder waren. Bij De Bommel Meubelen waren de tafels betaalbaarder en ook gemaakt van mooi eikenhout of mangohout. Heel benieuwd hoe de tafel er straks in ons huis uit zal zien! We moeten er nog tot begin januari op wachten, maar volgens mij is de tafel het wachten meer dan waard.

Als laatste een foto van Pip en mij. Het zijn best drukke weken geweest met al het klussen, verbouwen en de verhuisvoorbereidingen (naast ons werk). Daarom koester ik de momentjes met Pip bloggend achter mijn PC nog veel meer dan anders. De momenten dat ik op zaterdagochtend opsta en een spontaan blogidee tot een eerste conceptartikel uitwerk met een kop thee erbij zijn me heilig.

Overigens hebben we ook nog goed nieuws te vieren over een ander onderdeel van onze verhuisvoorbereidingen: dit appartement is (onder voorbehoud) verkocht. Hoera! Het koopcontract is getekend, de bedenktijd is verlopen en we zijn heel blij dat de koper zo enthousiast is over het huis. Hoewel het nog steeds best gek voelt om hier de deur over een paar maanden voorgoed dicht te trekken, voelt het ook goed om het stokje door te geven en iets nieuws op te bouwen samen met Bart in een huis dat echt van ons is. Hoe vaker we in het nieuwe huis zijn, in de buurt rondlopen en gewoon merken hoe het daar is, hoe vertrouwder het voelt om dat straks echt ons thuis te noemen.

Wat heb jij dit weekend gedaan?