Nu ik dit fotodagboek terugkijk, sta ik zelf ook versteld van hoeveel er in twee weken kan veranderen. We begonnen met een compleet open huis (als in: een tochtgat zonder achterkant, voorkant en uitbouwdak), maar kregen er een complete uitbouw en achterpui voor terug. Daarnaast had ik veel buitenshuis-dingen voor werk, ontdekte ik dat mooi blauw niet lelijk is, bleek onze buurkat gezellig brutaal te zijn en ontdekte ik een soep die ik nog lekkerder vind dan mijn vertrouwde favoriet. Tijd voor een inkiekje vol verbouwperikelen, eten en meer!

De afgelopen twee weken draaiden vooral om druk zijn én ontdekken wat ik nodig heb om soms de stekker eruit te trekken. Ik had veel schrijfwerk op de planning staan, was voor werk drie keer een hele dag buiten de deur en daarnaast gingen het verbouwen en de sociale dingen ook gewoon door. Maar zelfs bezige bijtjes leren van hun drukdoenerij-fouten. Ik ging vorige week eens met mezelf zitten om mijn agenda overhoop te halen. Zo besloot ik het schilderen van de complete benedenverdieping aan een schilder over te laten, gaf ik mezelf een weekenddag klusvrij, ging ik vaker op tijd weg bij afspraken en zei ik ‘nee’ tegen twee nieuwe werkprojecten die niet in mijn straatje en niet in mijn agenda pasten. Ik kan niet zeggen dat ik een ster ben in balans bewaken, maar met elke valpartij word ik er weer iets handiger mee.

Dus meteen een tip voor wie ook worstelt met “Ik wil te veel in te weinig tijd”. Als je stilstaat, blijkt er vaak meer te verschuiven, cancelen of aan te passen dan je denkt. Moet alles wat je gepland hebt wel écht? Hoe kun je het jezelf makkelijker maken? Wat kun je ook aan een ander overlaten? Die paar vragen gaven mij in elk geval een hele hap lucht én meer tijd om me op mijn leuke werkprojecten, leuke interieurdilemma’s, toffe blog- of hobbyprojecten of gewoon avonden in mijn sloffen te storten.

Ik heb het vaak over “even opladen” na een drukke dag. Pippa nam dat wel heel letterlijk toen ze van alle plekjes op de bank exact de plek naast mijn telefoonoplader koos. Sommige mensen hebben een powerbank. Ik heb een powerkat.

Twee weken geleden hadden we nog een open huis. De complete achterpui was eruit gehaald. Wel een goede manier om de tuin letterlijk bij het huis te betrekken, maar uiteraard wordt dit niet onze standaard woonkamerindeling. Gelukkig sloot de aannemer het ’s avonds steeds keurig af met een tijdelijk muurtje en een plank aan de voorkant. Maar ik vond het wel een grappige gewaarwording om te zien. Dan besef je opeens dat een huis in principe écht alleen een verzameling stenen is.

Die woensdag moesten Bart en ik even in het nieuwe huis zijn omdat de gordijneninmeter zou langskomen (voor de bovenverdieping, want beneden valt nog weinig in te meten). Ik nam mijn laptop mee om nog wat werk gedaan te krijgen. Daarmee was dit mijn eerste onofficiële keer werken in mijn nieuwe werkkamer. Alleen dan in mijn jas (want: geen verwarming!), in een niet ergonomische houding (laptop op de grond) en zonder al te veel gezelligheid (want: alleen een muur en vloer). Maar hé, ik vond het een mijlpaal op zich.

Verder kwam de koper van ons appartement op bezoek om kennis te maken en om dingen op te meten. Ze nam – onwijs lief! – een waxinelichthouder van zoutsteen voor ons mee, omdat die zo mooi matcht bij de zoutlamp die we hebben. Heel blij met dit lieve cadeau! Hij past ook heel mooi bij de stijl van onze nieuwe woonkamer straks. Sowieso vond ik het leuk om de koper te ontmoeten. Mijn eerste huis verkopen voelt soms best wel als een ding, dus ik ben onwijs blij dat het zo goed terechtkomt bij een blije nieuwe bewoner.

Die donderdag ging ik op tijd de deur uit voor de training Overtuigend Presenteren van Frankwatching. Eerder dit jaar had ik het STAP-budget bemachtigd voor deze training en ik ben onwijs blij met alles wat ik van de trainingsdag heb opgestoken. We werden nogal in het diepe gegooid doordat je je direct staand voor de groep moest voorstellen. Maar ik vond het mega-waardevol. De training liet me vooral inzien dat je eigen negatieve stemmetjes (“Jij bent geen spreker”, zegt de mijne vaak) je grootste in-de-weg-zitter zijn.

Oh ja, en ik leerde dat het voor mij helpend is om met mijn ademhaling te oefenen. Ik wil soms te snel te veel zeggen en adem niet helemaal zoals het hoort), dus ik heb een ademhalingscoach ingeschakeld om daar eens mee te oefenen. Een beetje buiten mijn comfortzone, maar daar houd ik wel van. Hoe fijn zou het zijn als mijn adem en ik straks beter kunnen samenwerken!

De training was toevallig heel dicht bij Barts werk in Utrecht, dus we spraken af om samen de H&M HOME in Hoog Catharijne in te duiken en daarna met Barts auto naar huis te rijden. Wat een luxe, zo’n privérit naar huis! En reuze-gezellig natuurlijk. Het bezoekje aan de winkel maakte het nog beter. Ik vind H&M HOME altijd één van de leukste winkels voor met name servies en andere keukenaccessoires. Meestal ben ik geen impulsshopper, maar bij deze winkel kan ik onmogelijk met niets weggaan.

Dit waren de spullen die ik niet kon laten liggen. Ik heb een zwak voor mooi servies. Borden mooi opmaken maakt een maaltijd wat mij betreft nóg meer een feest. Daarnaast vind ik het leuk om eten te fotograferen voor recepten op mijn blog en vind ik servies ook gewoon heel tof staan in de keuken. Deze paar items hebben zelfs het weekend daarna al op receptfoto’s gefigureerd. De super-oplettende kijker kan ze over een tijdje op de blog spotten.

Ook de dag erna was ik van ’s ochtends tot ’s avonds op pad. Meestal probeer ik te voorkomen dat ik twee dagen na elkaar een hele dag bij een werkevent of training ben, maar soms loopt het nu eenmaal zo. En als het met een toffe reden is, vind ik dat trouwens ook geen enkel probleem. Zo ook deze dag. Er stond iets heel gaafs op de planning: een evenement van 365 Dagen Succesvol. Ik schrijf sinds een jaar teksten voor hun site en was bij het event aanwezig met een dubbelrol: als mezelf (ik ben nooit uitgeleerd en uit-ontwikkeld!) én als tekstschrijver. Ik ging met 15 pagina’s aan aantekeningen voor nieuwe teksten én met mooie inzichten voor mezelf weer naar huis.

Na twee lange dagen waarop ik steeds van 7 uur ’s ochtends tot half 8 ’s avonds weg was, was mijn sociale batterij even compleet leeg. Eén van de dingen die ik dan graag doe, is eten koken. Dat is typisch zoiets wat ik met mijn verstand op nul kan doen en waarbij ik fysiek in plaats van met mijn hoofd bezig ben. Ik kan daar helemaal in opgaan en ben dan echt eafgesloten van mijn omgeving. Gênant maar waar: veel mensen vinden samen koken pure romantiek, maar ik kook juist het liefst in mijn eentje. Dit keer toverde ik voor Bart en mij een quinoa-salade met bietjes, pompoen en tahin-dressing op tafel. Het was overigens smaakvoller dan het op deze belabberde foto in kunstlicht lijkt.

Verder kreeg ik een pakketje binnen van Prozis met allerlei heerlijke kook- en bakproducten. Ik werk sinds een tijdje op Instagram samen met Prozis en mag eens in de zoveel tijd producten uitzoeken om recepten mee te maken. Zo gaaf! Ik bestelde dit keer vooral héél veel noten, meel, amandelpasta en een kilozak havermout. Yup, dat laatste is blijkbaar zelfs per kilo te koop. Bij mij als havermoutfanaat is dat er alsnog binnen twee weken alweer doorheen!

Op zaterdagochtend begon ik met een creatief project. Zoals ik al zei, is eten klaarmaken (én opeten) voor mij pure ontspanning. Ik had al een tijdje een idee voor een pompoen-smoothie bowl, aangezien het op en top pompoenseizoen is. Nu was hét moment! De smoothie bol was heerlijk zoet en stevig en smaakt met wat chocola en granola nóg lekkerder. Over een tijdje zal ik het recept online zetten. Voor dit najaar is het recept sowieso een blijvertje.

Op zaterdag waren we weer in het nieuwe huis te vinden. We hadden die dagen zelfs een open huis aan beide kanten. Nee, niet een open huis van het pareltje dat je op Funda hebt gezien. Ons huis is namelijk al hartstikke verkocht (aan ons!). Maar wel een open huis in de letterlijke zin. De complete voorkant en achterkant van ons huis lagen nog open. Ook werd hier ons verlaagde plafond gemaakt (ter info: dat is vanwege de elektra en spotjes in het plafond!).

Het is trouwens bizar hoe hard de aannemers hebben gewerkt. Ik heb heel veel horrorverhalen over aannemers en verbouwingen gehoord in mijn leven en hield van tevoren mijn hart vast. Maar onze aannemer verdient echt niets dan lof. Mocht je een aannemer zoeken in Noord-Holland en benieuwd zijn naar de onze: het is BKB Bouw uit Volendam. Niet gesponsord uiteraard (mocht ik willen ;)), wel een welverdiende shout out.

Verder braken we ons hoofd die zaterdag over kleurkeuzes voor de woonkamer. Ik had Bart plechtig beloofd dat het geen compleet roze toko zouworden. Dus we hebben alleen voor de keuken voor een heel subtiel lichtroze tintje gekozen (de linker). Voor de andere muren gebruiken we beige, lichtgrijs en een terra cotta-statementkleur op één muur. Oeh, ik ben heel benieuwd hoe het uitpakt! Je kunt het allemaal in je hoofd zo mooi bij elkaar uitzoeken, maar ik blijf het spannend vinden hoe het op de muur uitpakt. Gelukkig hebben we tot nu toe nog van geen enkele muurkleur spijt gehad, dus ik heb goede hoop dat we ook van deze keuzes helemaal blij worden.

Terwijl ik de kozijnen schilderde, hadden we hoog bezoek van de buurkat himself. Deze grote vriend voelt zich blijkbaar zo thuis dat hij door de voordeur naar binnen was geglipt om op onze klapstoel te ploffen en op mijn jas te gaan slapen. Toen ik binnenstapte, keek hij op alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat hij hier ook gezellig langskomt. Als we hem naar beneden tillen, staat hij in no-time weer boven naast je te miauwen. Schattig beestje! Ik kan het niet over mijn kattenhart verkrijgen om hem steeds de deur uit te zetten (behalve als we zelf weggaan aan het eind van de dag). Maar zodra onze mevrouw Pip ook in het huis woont, zal hij helaas toch echt een ander huisje moeten vinden. Tenzij Pip bereid is om na 8 jaar haar hardnekkige “Geen andere dieren in huis, graag!”-wens te parkeren 😉

Die zondag ging ik niet aan de klus, maar pakte ik de bus naar Utrecht. Ik ging daar gezellig met een vriendin winkelen, thee drinken en bijkletsen. Uiteindelijk heb ik helemaal niets gekocht (behalve een treinkaartje), maar het was wel onwijs gezellig om weer eens samen het centrum te verkennen en honderduit te praten. Ik heb me goed vermaakt!

Maandagen zijn voor speciale lunches. Ik had nog twee bloemkoolsticks van Jumbo liggen (die in mijn vleesvervanger-review geen al te lovende beoordeling kregen) en besloot die te pimpen. In combinatie met hummus, rucola, tomaatjes en (vegan) truffelmayonaise waren ze zeer goed te pruimen. Het broodje ernaast is een mix van al mijn lievelingsingrediënten bij elkaar, waarvan ik me helemaal kan voorstellen dat andere mensen denken “Hoe kríjg je het weg?”. Anyway, voor wie net zo houdt van pindakaas, rozijnen, kokos en cacao nibs: de combinatie van die vier is ook héél goed.

Toen we er eindelijk uit waren met de woonkamerkleuren (yup, bij ons kunnen daar vele nachtjes slapen overheen gaan), stond het volgende kleurkeuze-project op de planning: kleurbesluiten nemen voor de gang. Op de gang willen we deze rendierschilderijen van IKEA ophangen, die we nu al 4,5 jaar hebben hangen in ons appartement. Ze kosten maar een paar tientjes bij IKEA, maar zijn mijn favoriete “kunst” ooit. Ook Bart vindt ze helemaal leuk. Voor de gang hebben we dan ook kleurtinten uit de schilderijen gekozen, zodat de schilderijen mooi opgaan in de muur.

De keuzestress was reuze, maar uiteindelijk zijn we voor deze kleuren gegaan. De gang is een beetje ons losgaan-met-kleuren-project geworden. Alle muren en deuren krijgen een tintje, net als de onderkant van de trap en de muur langs de trap zelf. En sommige deuren krijgen zelfs aan de “buitenkant” een andere tint dan aan de binnenkant. Grappig om erbij te vermelden: de aannemer vroeg ons of we “Nog even de kleuren konden doorgeven voor het huis”. Waarschijnlijk had hij verwacht dat alles wit zou worden en één muur een kleurtje. Ik schaamde me dan ook lichtelijk toen we met een complete plattegrond, inclusief een legenda met de negen verfkleuren die we hadden ingetekend op de plattegrond.

Ik heb me maar opgeofferd als Chef Kleur die op de schilderdag langskomt om die ingewikkelde plattegrond en legenda toe te lichten. Sorry, schilder! Ik beloof plechtig dat we extra van het resultaat zullen genieten.

Toen Bart en ik woensdag in het huis kwamen, stond ons een mega-verrassing te wachten. De complete uitbouw staat! De achterpui zit erin en ook alle plafonds zijn dichtgemaakt. Zoals ik al zei: onze aannemers zijn bizar snel! Ik ben zo gelukkig met de extra ruimte (het stukje vanaf de roze inkeping is uitbouw) én met de grote raampartij. Daardoor wordt het straks het hele jaar door heerlijk licht overdag.

Overigens zijn de roze zijmuren nog onderplaten. Ik kreeg al een paar reacties van mensen dat ze onze roze muurkleur zo mooi vinden. Maar daar komt juist een niet-roze kleurtje overheen 😉 Gelukkig krijgt onze slaapkamer wél dit mooie roze tintje!

Pompoensoep eet ik wel vaker, maar soms popt er opeens een héél goed eetidee in je hoofd op. Dat had ik toen ik laatst bedacht om pompoensoep te mengen met pindakaas. Pompoen-pindasoep dus! En dat smaakt dus mégalekker, vooral met een flinke scheut kokosmelk erin. Ik heb mijn nieuwe favoriete soep ontdekt, geloof ik. Ook dit recept zal ik over een tijdje met ingrediëntenlijst en beschrijving op de blog gooien.

In het kader van de herfstbaksels probeerde ik nog iets nieuws: een vegan kruidcake. Veel mensen worden wild enthousiast van pepernoten, maar ik vind kruidcake dus nog veel lekkerder dan pepernoten. Voor een eerste poging was deze bijzonder goed gelukt. En mazzelaar die ik ben kan ik er nog een week lang van eten. Yum!

Afgelopen zaterdag trok ik eens niet mijn kluskloffie aan, maar mijn nieuwe blauwe vest en een feestjurk. Barts vader vierde zijn verjaardag, dus dat was een goede reden om er meer opgedoft bij te lopen. Het was een geslaagde middag met heerlijke appeltaart en gezellig geklets. Een goede besteding van een regenachtige zaterdag!

Zondag klusten we er weer op los. Het project ‘kozijnen schilderen’ is nog lang niet af, dus daar gingen we maar weer eens mee verder. Meestal vind ik schilderen wel leuk en voldoening-gevend, maar houten kozijnen schilderen is tot nu toe zeker geen favoriet klusje. Ben ik blij dat we beneden voor kunststof kozijnen zijn gegaan 😉 Máár het is gelukt: alle kozijnen op de bovenverdieping staan nu in de witte grondverf. Nu duimen dat er volgend weekend een droge dag is, zodat we met de échte kozijnverf aan de slag kunnen gaan. Dan krijgen alle kozijnen een mooi licht tintje.

We sloten de zondag af met een uitstapje naar een mega-filiaal van Karwei. We moesten nog een paar binnendeuren uitkiezen, omdat onze huidige deuren 1) niet in de deurposten passen (mijn werkkamerdeur kan niet dicht), 2) onderaan de deur een gleuf van 5 centimeter hebben (= tocht en herrie) én 3) ik deuren met een sierlijst supermooi vind. Voor ons doen waren we er supersnel uit. Al binnen een kwartier was onze keuze gemaakt.

Beneden krijgen we een houten deur met een groot raam; boven gaan we voor deze deur voor alle kamers. We willen hem in een ander kleurtje laten lakken, zodat hij mooi blendt met de kleuren van de kamers. Heel benieuwd hoe het eruit zal zien! Ik weet zeker dat het een enorm verschil maakt met de deuren die we nu hebben. Soms zijn het de kleine keuzes die voor het grootste resultaat zorgen.

Na het weekend kwamen we allebei redelijk uitgeblust thuis. Gelukkig stonden mijn sloffen en een hongerige Pip al op me te wachten. Ik zette daarna nog dit Inkiekje in elkaar, pufte uit van de lange dag én keek de nieuwste aflevering van Boer Zoekt Vrouw met Bart. Een betere afsluiting van het weekend bestaat er niet wat mij betreft!

Wat was jouw hoogtepunt van dit weekend?