De afgelopen twee weken fotografeerde ik vooral heel veel YES-momenten. Van die kleine positieve dingen die je vooral nog een tijdje wilt onthouden. Dat was onder andere een totaal onverwachtse vondst bij het vuilnis langs de weg en de enorme lading vega-burgers die ik voor een prikkie insloeg. En er gebeurde nog meer de afgelopen twee weken. Ik werd de eigenaar van een gloednieuwe fiets, werd getrakteerd op Barts creatieve uitspattingen en voerde een discussie over kwarkbakken. Kortom: genoeg “spannends” om een nieuw fotodagboek mee te vullen.

Ik geloof dat ik nog nooit zo enthousiast ben teruggekomen van het boodschappen doen als tijdens de Nationale Week zonder Vlees. Voor mij als vegetariër is het al 14 jaar wekelijks een Week zonder Vlees, maar van goede vega-aanbiedingen word ik altijd errug blij. Ik scoorde een hele stapel vleesvervangers met dikke korting. Vooral blij was ik met mijn Garden Gourmet-koopjes bij Albert Heijn. Normaal hoef ik nooit een bonnetje, maar dit keer wilde ik er alleen al een mee om mijn bonusbedrag (€ 8,- aan gratis vleesvervangers!) nog eens zwart-op-wit te kunnen zien.

Daarna was mijn koelkast aardig goed gevuld, vooral mijn vega-plank. Overigens allemaal netjes gesorteerd op houdbaarheidsdatum, zodat ik daadwerkelijk alles op krijg voordat het over datum is. Voedsel verspillen doe ik liever niet.

Afgelopen maandag ging ik in mijn eentje bij mijn oma langs op verjaardagsvisite. Ik nam deze vrolijke bos bloemen voor haar mee en vond het heerlijk om (vanaf afstand) met haar bij te kletsen. Overigens ook een lief verhaal om te vertellen: mijn oma krijgt elk jaar van mijn opa op haar verjaardag (ook meteen hun trouwdag) een bos rode rozen met net zo veel rozen als het aantal jaar dat ze getrouwd zijn. Dit jaar stond er een enorme vaas met 63 rozen in de woonkamer. Zelfs nu mijn opa aan het dementeren is, is hij die bos rozen nog nooit een jaar vergeten. Hoe lief!

Aan die bos rozen kon mijn bescheiden boeketje natuurlijk niet tippen, maar gelukkig was oma ook met mijn bloemen erg blij.

Daarnaast kon ik deze week onverwachts nog iemand heel blij maken. Bij de GFT-container in de straat viel mijn oog plotseling op dit houten vogelhuisje, dat iemand blijkbaar liever kwijt dan rijk was. Normaal zal ik niet snel tussen het vuilnis neuzen, maar ik wist zeker dat mijn moeder dit leuke vogelhuisje wel kon waarderen. En ja hoor, ze reageerde nogal enthousiast toen ik haar de foto later doorstuurde. Het huisje staat inmiddels niet meer bij het vuilnis, maar staat klaar in mijn berging om binnenkort een goed nieuw thuis in La Casa di Mama te krijgen.

Voor Pippa was er een minder leuke verrassing: de stofzuiger in huis op de vroege morgen. Nog altijd zijn Pip en de stofzuiger geen beste vriendjes. En dat is nog zacht uitgedrukt: Pip vlucht meestal weg totdat de stofzuiger volledig uit zicht is. Op deze foto zie je een heldhaftige Pip die de confrontatie met het oranje monster durfde aan te gaan. Nou ja, bijna dan. Ze bleef wachten totdat ik de stofzuiger zichtbaar had opgeborgen in de kast en durfde pas daarna weer een voet over de drempel van de kamer te zetten. Held, hoor!

Gelukkig was Pips week ook gevuld met fijne momenten. Ik schoot dit plaatje laatst toen Bart op de computer zat. Zucht, dat pootje! *smelt*

Verder was ik – net als veel andere Nederlanders – woensdag bij het stembureau te vinden. Al sinds mijn 18e stem ik elk jaar trouw, maar dit jaar vond ik het misschien wel belangrijker dan ooit. Ik heb me nog nooit zoveel verdiept in partijprogramma’s, kandidaten en idealen, en kon echt zeggen dat ik 100% achter mijn keuze stond.

Overigens was ik wel een beetje bedroefd dat ik mijn stempotlood niet mee naar huis mocht nemen, nadat ik op Instagram had gezien dat half Nederland een rood potlood als blijvend aandenken had. Ach, dan houd ik het maar bij deze foto als souvenir!

Dit weekend was goed gevuld met allerlei dingen die nog moesten gebeuren. Een van de fijnste dingen: mijn kapotte kast van Kwantum is eindelijk (na 1,5 maand) vervangen door een nieuw exemplaar. We moesten er wel zelf de oude kast (40 kilo) voor terugbrengen, die in de doos zien te proppen (past niet!), de nieuwe kast (van ook weer 40 kilo) in de auto krijgen, die vier trappen op tillen en vervolgens checken of die dan wel in orde is). Maar dan heb je ook wat: deze kast is wel 100% heel. Blij ei hier! We hadden na al het sjouwen de puf niet meer om de kast in elkaar te zetten, maar een foto van de kastdeuren kan ik je wel alvast laten zien. Wat een mooi ding hè?!

Missie 2 van het weekend was trouwens naar de fietsenwinkel gaan, omdat Bart en ik allebei een nieuwe fiets nodig hadden (en met “nodig” bedoel ik ook écht nodig, als in: hij had geen fiets, ik had een oud barrel dat zo veel herrie maakte dat je me al vanaf een afstandje kon horen aankomen). Alvast een tipje van de sluier: hij is blauw! Binnenkort, als ik hem echt mag ophalen, zal ik natuurlijk in geuren en kleuren meer over mijn nieuwste vervoersmiddel vertellen.

Verder kookte ik ook deze week weer lekkere ontbijtjes voor een heerlijke start van de dag. Omdat de havermelk uit mijn Too Good To Go-pakket op moest, at ik wat vaker dan anders gebakken havermout. Geen straf! Overigens lijkt het op de foto meer dan het is; de ovenschaal is maar met een mini-laagje gevuld. Lekker, dit soort ontbijtjes! En oprecht makkelijk om te maken. Overigens blijft mijn gebakken havermout met banaan wel echt favoriet.

Kwark met havermout en fruit is daarnaast ook favoriet. Waar ik wel benieuwd naar was: zijn er meer mensen die soms de kwarkbak als ontbijtkom gebruiken? Ik vind dat wel makkelijk als de bak toch bijna leeg is, maar Bart keek me wat vreemd aan toen ik met deze enorme bak (niet tot de nok toe gevuld uiteraard) voor hem zat. Ik vind het juist wel een slimme lifehack: scheelt weer een kom afwassen.

P.S. Mocht je nog op zoek zijn naar lekkere kwark, deze van Jumbo is echt ge-wel-dig. Sinds ik deze kwark heb ontdekt, eet ik geen enkel ander merk meer.

Gisteren was een dag van inkakmomenten. Ik mag meestal niet klagen wat betreft mijn energieniveau, maar na het gedoe met Kwantum-kasten, fietsen uitzoeken en tussendoor wat andere dingen doen was ik redelijk uitgeblust. Tijd voor een wandeling dus! Toen ik onderweg deze prachtige bloesems tegenkwam, bloeide ook ik weer helemaal op. Oh wat kan ik daar blij van worden! Mijn fototoestel maakte dan ook overuren.

De week eindigde met klussen bij Barts zus, die net een nieuwe woning heeft. Sinds mijn eigen klusavonturen voor mijn huis twee jaar geleden heb ik ontdekt dat ik schilderen niet bepaald vervelend vind om te doen. Daar kon ik dus goed bij helpen. Tussen het klussen door gaf Bart mijn klustrui een make-over met tape. Ik vond het zo leuk gelukt dat ik bijna moeite had om de trui vervolgens tapeloos in de was te gooien.

En als allerlaatste: een foto van Pip. Een van de vele Pippa-foto’s waarmee mijn telefoon weer gevuld was! Ik blijf het geweldig vinden om dankzij Pip altijd gezelschap in huis te hebben. Hoewel het soms een uitdaging is om Pippa voor de zoveelste keer weg te tillen voor mijn Zoom-scherm of teksten te tikken met een kat slapend op mijn arm, ben ik over het algemeen in deze thuiswerktijd nóg blijer met een huisdier dat me altijd fijn gezelschap biedt.

Wat was jouw hoogtepunt van dit weekend?