Down voelen we ons allemaal weleens. Helaas. De ene keer door een stoot aan onuitgenodigde hormonen die je humeur overmeesteren, de andere keer door een nare gebeurtenis of door een reeks aan irritante tegenvallers die met z’n tienen tegelijk lijken te komen. In al die situaties is eroverheen stappen en direct weer verdergaan, niet altijd dé manier. Jezelf met wat liefde behandelen en het gevoel er laten zijn, helpt soms al enorm. In ieder geval bij mij. Deze 5 tips maken een down-gevoel wat draaglijker.
Je down voelen, het mag er zijn!
Een tijdje geleden merkte ik dat ik een mini-breakdown had. Er is vorig jaar best wel veel gebeurd om me heen, maar ik ging vooral door en door. Hup, jezelf bij elkaar rapen en weer doorgaan. Maar eigenlijk is dat lang niet altijd het beste om te doen en kun je soms beter heel even op de grond blijven liggen en pas daarna weer met frisse moed verdergaan. Een besef dat laatst opeens tot me doordrong!
Vaak sleur ik mezelf het liefst snel uit de down-modus en probeer ik lekker oplossingsgericht te kijken hoe ik het beter kan maken. Maar er zijn ook momenten (bij grotere tegenslagen of gewoon op rotdagen) waarop het goed is om even te wachten met oplossingen bedenken. En om juist met je voet op de rem de tranen te laten lopen en je wél op die bak Ben & Jerry’s te storten.
“Ja hoor, gaat wel lekker!”, roep ik vaak al snel. Maar ik heb (na vallen en opstaan) inmiddels wel door dat het vaak meer helpt om diepe gevoelens er wel te laten zijn in plaats van altijd maar te lachen. Door die houding heel even te laten varen en een momentje te nemen van stilstaan en tranen, kun je soms al met frisse moed verder.
Dit zijn 5 tips die mij helpen om liefdevoller met mezelf om te gaan en sneller van dat down-gevoel af te komen – zonder het weg te maken.
1. Praat erover met mensen
Als ik me rot voel, dan voelt het soms alsof je vastzit in je eigen (niet helpende) gedachten. Op het moment dat ik het enorm druk heb, heeft in mijn hoofd vaak elke taak topprioriteit. Net zoals het lastig kan zijn om negatieve gedachten los te laten als je jezelf die al heel lang aanpraat. Of als je iets zo spannend vindt dat je nauwelijks durft te geloven dat het gaat lukken. Op zo’n moment weet ik: ik moet er even een fijne sparringpartner bij vragen. Soms is Bart de gelukkige, soms mijn ouders of een lieve vriendin, soms een (business)coach.
Soms moet ik daarvoor met lood in mijn schoenen op iemand afstappen (want hé, ik wilde toch die superwoman zijn die het allemaal zelf kan). Maar een ander vragen om met een frisse blik naar jouw situatie te kijken, is écht enorm helpend. Bij voorkeur iemand die als enige belang heeft dat het goed gaat met jou en die misschien net die ene geniale vraag stelt waar je zelf nog niet aan had gedacht.
In je negatieve spiraal kom je allerlei doemscenario’s tegen, die iemand anders misschien veel beter kan relativeren dan jijzelf als je er in je eentje mee blijft stoeien.
2. Geef jezelf de ruimte om je down te voelen
Een belangrijke stap is bij mij vaak erkennen dat het rotgevoel er mag zijn. Dat ik niet die ene persoon hoef te zijn die altijd maar huppelt en een grote glimlach opzet. Ik ben nog steeds die vrolijke persoon als ik een keer een dag verdrietig in mijn bed lig te zijn met mascara tot op mijn mondhoeken. Die baaldag inclusief pandaogen kan je juist helpen om het daarna weer zonniger in te zien.
Ik denk dat je het soms nodig hebt om je down te voelen om uiteindelijk verder te kunnen. Zolang je je gevoelens wegmaakt, blijven ze meestal in je hoofd zitten – de doordrammers die ze zijn (tenminste, bij mij). Dan wordt het er vaak alleen maar erger op en komt er uiteindelijk een moment waarop je misschien om een piepklein dingetje in tranen uitbarst.
Als je die gevoelens toelaat en bijvoorbeeld wél huilt of boos wordt, dan kan dat al zo’n opluchting zijn. Veeg niet meteen je tranen weg, maar zit het uit en vraag eventueel om een arm om je heen. Laat het sh*t-gevoel er zijn, hoe sh*t ook.

3. Probeer te relativeren
Bij je down voelen kun je soms onderscheid maken tussen dingen die oprecht vre-se-lijk zijn en dingen die – als je er eerlijk naar kijkt – heus niet het einde van de wereld zijn. Ik weet niet hoe het met jouw hersenen zit, maar die van mij kunnen soms van een kleine zorg een enorm doemscenario maken.
Ik weet bijvoorbeeld nog dat tijdens lockdown 1 een klant van mij zijn aantal tekstklussen wilde terugschroeven. Geen ramp, want ik had nog genoeg werk over. Toch was er een stemmetje dat in mijn oor siste “Wat nou als ik straks geen werk meer heb? Als ik toch weer in loondienst moet? Of als ik de hypotheek niet meer kan betalen?” Tja, zo bivakkeer je voordat je het doorhebt in je gedachten in een kartonnen doos onder de brug. Terwijl er – als ik realistisch keek – helemaal geen man overboord was.
Relativeren dus. Dat helpt mij om ergens tussen de mug en de olifant een stokje te steken voor de kartonnen-doos-onder-de-brug-gedachten. Dat doe ik op twee manieren:
- Ik vraag mezelf af: “Hoe groot is de kans nou echt dat zoiets gebeurt?” Meestal is dat niet veel groter dan een 4 op een schaal van 1 tot 10. Vrij irreëel dus!
- Vervolgens vraag ik me af “En wat dan nog?” voor elke gedachte. Wat dan nog als die opdrachtgever helemaal geen klussen meer aan mij uitbesteedt? Tja, dan heb ik nog steeds genoeg klanten? Of als ik mijn hypotheek niet meer kan betalen? Tja, dan verkoop ik mijn huis met overwaarde en kan ik wat huren.”
Zo blijkt vaak al snel dat je hoofd er een potje van maakt met allerlei doemgedachten die vrij ver van de werkelijkheid af staan.
4. Kijk wat je NU kunt doen
Niet elke rotsituatie is met een vingerknip te fiksen. Bij een kleine tegenvaller is het inderdaad een kwestie van omdenken, maar soms is er meer nodig dan dat. Wat mij in zo’n geval helpt, is om het niet meteen heel groot te maken. Je kunt je alvast focussen op dat ene piepkleine stapje dat je vandaag kunt zetten om het draaglijker te maken. Bij mijn te volle agenda was dat bijvoorbeeld voortaan minder snel reageren op appjes en mailtjes en een paar deadlines verschuiven.
Alles wat je daarna nog nodig hebt (coachingstrajecten, levensgrote veranderingen, etc.), komt daarna wel. Laten we beginnen bij het begin. Wat wordt jouw eerste kleine stap om verder te kunnen? Dat piepkleine stapje kan je vandaag al helpen.
5. Ga na wat jij nodig hebt
Nog veel belangrijker dan oplossingen en stapjes bedenken die je kunt zetten, is in mijn ogen vooral kijken naar waar jij nu behoefte aan hebt. Is dat inderdaad die bak Ben & Jerry’s of een avondje bankhangen? Of is dat een schouder om op uit te huilen? Een telefoontje met je moeder? Of juist een avond met alleen jou, jij en jezelf plannen?
Spreek met jezelf af dat je op dit moment helemaal niets moet behalve datgene wat jij nu nodig hebt om je beter te voelen. En besef dat – als je iemand opbelt voor hulp – je echt niet hoeft te doen alsof het prima gaat. Mensen vinden het vaak juist fijn om je te helpen. Ze hebben liever dat jij vraagt om wat je nodig hebt dan dat ze ernaar moeten vissen of later horen dat je hulp had kunnen gebruiken.
Het is oké om even niet oké te zijn.
Als je de tranen laat stromen,
heb je daarna weer ruimte
om lichtpuntjes volop
te laten komen.
Lukt het jou om een down-dag er gewoon te laten zijn?

BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Mijn kerstwens | 12 dingen die ik jou wens voor Kerst 2021
“Vrolijk kerstfeest!” Ik moet bekennen dat ik die cliché kerstwens ook op een kerstkaart of twintig heb neergepend. Welgemeend uiteraard, maar wel een tikkie standaard. Voor mijn blog wilde ik het origineler aanpakken. Ik besef maar al te goed dat de feestdagen voor iedereen anders zijn. De één is al maanden aan het broeden op een hoogdravend kerstmenu met zeven gangen, de ander is vooral blij twee dagen los te zijn van verplichtingen. En weer een ander is misschien juist blij als deze dagen voorbij zijn. Wat kerst voor jou ook betekent, deze kerstwens is van mij voor jou.
Keuzes maken | FOBO (Fear of Better Options) + 5 tips
Hoe kun je ooit een knoop doorhakken over jouw toekomstige woning als Funda vol staat met huizen? En hoe kun je jouw grote liefde vinden als op je lijst met potentiële matches wel 98 knappe mannen naar je glimlachen? Keuzes maken is tegenwoordig haast een taak voor gevorderden. Er zijn bijna altijd wel tig andere opties. Hoe weet je dan zeker dat jij daar de beste optie voor jou uit weet te kiezen? Ik - ook geen enthousiaste keuzemaker - deel mijn gedachten en geef 5 tips om je keuzestress wat in te dammen.
Onzekerheid | 3 inzichten die mij goed hebben geholpen
Onzekerheid kan je het leven - helaas - soms flink zuur maken. Het is als een irritant stemmetje dat continu vervelende dingen uitkraamt. Dat je niet goed genoeg bent of dat je iets niet kunt bijvoorbeeld. Vaak zonder ook maar enige goede reden. Toch tettert het stemmetje vrolijk door en is het nog niet zo eenvoudig om die stem de mond te snoeren. Ook ik heb in mijn leven veel onzekerheid gekend. Nog steeds heb ik wel de nodige onzekerheden. Maar me laten leiden door onzekerheid, dat doe ik niet meer! Hoe dat zo is gelukt? Dit zijn 3 inzichten die mij daarbij hebben geholpen.
Wat een prachtig artikel. Het gedichtje komt binnen. Ik denk dat het heel belangrijk is om het gevoel er inderdaad ’te laten zijn’, maar dat is tegelijk heel moeilijk. Dankjewel voor het delen!
Een heel mooi artikel met een prachtig gedicht! Als ik me down voel, dan probeer ik zoveel mogelijk om te denken en het gevoel er wel even te laten zijn, dat helpt mij beter dan er steeds tegen te moeten ‘vechten.’
Heel mooi artikel weer Romy! Ik kan me vinden in alles wat je schrijft, vooral dat het gevoel er gewoon mag zijn. Ook erover praten helpt. Ik had het van het weekend nog! Ik voelde me niet zozeer down, maar iets zat me dwars. Ik had het er over met iemand en opeens zag ik het vanuit een ander perspectief en wist ik wat ik moest doen!
Mooie post. Ik heb er nooit zo over nagedacht. Ik leef erg met het moment. Meestal is de oorzaak een persoonlijk probleem. Maar ik zal er eens wat bewuster mee omgaan. Echt down ben ik zelden. Is ook bijna onmogelijk als je uit jhet raam kijkt en de besneeuwde Alpen ziet!
Erg mooi artikel en gedicht! Ook ik ben van nature goed in doemdenken, maar ik probeer het er inderdaad meer te laten zijn als ik me even niet goed voel.
Mooi en eerlijk artikel! De eerste tip pas ik heel veel toe en daar is meestal mijn beste vriendin het slachtoffer 😉 Doch ze zelf soms in een down periode zit weet ze mij altijd op te beuren en mij te vertellen dat het echt nog zo erg niet is. Andersom is het ook wel zo dat ze naar mij komt als ze met iets zit en dat maakt onze vriendschap ook zo bijzonder.
Ik denk dat een hele belangrijke is dat je jezelf de tijd en ruimte geeft om het gevoel er te laten zijn. Om dan wel weer door te kunnen. Mooi artikel!<3
Dit zal vast wel waar zijn. Maar (oh jee) soms heb je echt niet de ruimte om het even allemaal maar te laten voor wat het is. Ik roep al maanden dat ik best wel even een hele dag in bed wil liggen, maar de tijd is er gewoon niet (en eerlijk, op dit moment gaat het ook niet zo heel slecht en in bed liggen als er iemand vrij luid videocalls leidt is ook niet rustgeven).
Het is een luxe om te denken dat dit voor iedereen een optie is. De alleenstaande ouder kan misschien wel een dagje iemand vinden die de kids wil nemen, maar zal toch afhankelijk zijn van de baan die ze hebben en de baas die hen de ruimte moet geven. Die angst om de hypotheek niet te kunnen betalen is niet van toepassing op iemand die al niet op de woningmarkt een betaalbare hypotheek kan hebben en dus duurder moet huren… Ja. Huren is echt vaak duurder. Dus. Als je de hypotheek al niet denkt te kunnen betalen… oh, ik ben nu wel erg negatief.
Maar de kunst is eigenlijk niet de struisvogelreactie (in bed, op de grond, even down zijn). De kunst is om je gedachten te accepteren en er dan toch maar het beste van te maken. Voor mij is het gelukkig mogelijk om me down te voelen en dan toch verder te gaan. Hoewel ik graag een dag in bed doorbreng, met de switch, en een fijne film. Happy Feet. Maar dan liever op een moment dat ik me minder down voel. Dan kan ik er namelijk ook nog van genieten 🙂
Wat een mooi artikel met fijne tips! Op de een of andere manier vind ik het erg lastig om dat rotgevoel er gewoon maar te laten zijn, ik doe er altijd alles aan om het gevoel zo snel mogelijk te laten verdwijnen. Blijft lastig!
Mooi en eerlijke post Romy! Ik vind het tof dat je dit ook bespreekbaar maakt. Het mag er, zoals jij al zegt, zijn. Hoort erbij! Ik ben van nature heel positief ingesteld en probeer ten alle tijden er het beste van te maken. Maar soms mag je je er ook echt wel bij neerleggen en gewoon een dagje kutvoelen. Soms helpt dat nog beter, dan is het daarna er geweest en klaar ermee. 🙂
Vroeger, als in een jaar geleden, gaf ik mezelf niet de tijd om even op adem te komen als ik me rot voelde. Maar tegenwoordig geef ik mezelf er aan toe (graag zelfs), want des te eerder ik me beter voel. Ik stel mezelf wel een grens van bijvoorbeeld een dag (afhankelijk van de situatie) en daarna pak ik het weer op. Dat werkt echt heel goed!
Wat een fijne tips! En super mooi gedichtje. Zo is het maar net!
Dankjewel lieve Romy voor dit artikel. Het was een zware week en ik geloof dat ik dit wel kon gebruiken. Ik wil altijd maar positief zijn dat mijn chronische ziekte niet dodelijk is, mensen het erger hebben en ik nog zoveel lichtpuntjes heb. En dat is zo. Maar een deel van je gezondheid verliezen is een zwaar verlies, voor iedereen. Ook voor mij. En het is oke om heel verdrietig. Ik las een tijdje terug een quote die zei; je bent nog steeds een positieve vechter, ook als je af en toe huilt’. Maar in het Engels en hij ging anders maar ik vind het nu niet terug. Maar het is waar. Ik heb een zware week achter de rug maar ik ben trots want hij is bijna klaar. Het wordt ooit wel weer beter, hoe donker het nu lijkt. En het is oke om verdrietig te zijn, om je heel zwaar kut te voelen. Het hoort erbij en we zijn allemaal mensen. En hoe eerder je dan beseft en aanvaardt, hoe beter. Ik ben nog steeds een vechter, dat neemt niemand van me af. Maar het is nu gewoon moeilijk en dat betekent ook niet dat ik opgeef. Ik hoor van heel veel mensen dat ik een inspiratie ben voor velen en dat vind ik echt een prachtig compliment. En dat zorgt ervoor dat ik blijf doorgaan, net zoals het feit dat ik heel veel lieve mensen om me heen heb die me steunen, waar ik bij kan uithuilen, waar ik mee kan lachen. En zelf ben ik ook iemand die graag lacht en humor is ook echt mijn ding om dit luchtiger te maken. Het komt wel goed, hoe dan ook.
Mooie post! Ik ben niet zo goed in down dagen er gewoon te laten zijn, ik heb al snel het gevoel dat ik andere om mij heen er dan mee lastig val en dat vind ik vervelend. Alhoewel ik best weet dat negatieve gevoelens er ook mogen zijn en niemand dat erg vindt.