je mag van je laten horen

Je mag van je laten horen (ook zonder een rolmodel of alleskunner te zijn!)

  • 26 april 2021
  • 11 Reacties
Categorieën: Persoonlijke groei

Waarom zou ik anderen tips geven voor hun pitch als ik zelf met trillende stem die van mij voorlees? Waarom zou ik ontspanningstips delen als ik zelf heus ook weleens mijn nek-aan-nekrace tegen de deadlines op het nippertje haal? En doet mijn feedback er wel toe als er tien alwetende senior-mensen bij zitten? Een paar vragen of twijfels die me de afgelopen tijd bezighielden. Onterecht? Waarschijnlijk. Want wat nu als we de lat voor onszelf ietsje lager leggen?

Over biezenpakkers, positivo’s en andere “idolen”

Je hebt vast wel iemand die je bewondert. Zo iemand die nét iets meer durft dan jij of die die ene vaardigheid lijkt te bezitten waar jij al jarenlang aan werkt. Die vrouw die gewoon haar rugzak pakt om de wereld rond te reizen, terwijl jij niet verder komt dan een rondje reisblogs. Iemand die altijd (maar écht al-tijd!) positief is, terwijl jij gisteravond nog huilend met chocola op de bank eindigde. Of die collega die altijd adviezen geeft waarvan je had gewild dat ze uit jouw mond afkomstig waren geweest, terwijl jij vooral stilzwijgend toeknikt en jouw mening maar inslikt.

Weet in al die gevallen: ook degene die jij bewondert, heeft echt niet alles voor elkaar. Maar veel belangrijker dan dat: jouw mening, tips en ervaring doen er meer toe dan je denkt. Ja, ook als je nog geen lijst met antwoorden op alle levensvragen op je harde schrijf hebt staan.

Zelfs Mrs. (ogenschijnlijk) Perfect laat vast een steekje vallen. En weet jij veel hoeveel spanning, onzekerheid of kriebels er misschien aan hun stappen is voorafgegaan. Dus waarom zou jij minstens zo goed moeten zijn als die collega om je mond open te trekken? Of net zoveel zelfvertrouwen moeten hebben als die bewonderenswaardige digital nomad om ook het vliegtuig in te kunnen stappen? En waarom zouden jouw adviezen er pas toedoen als elke zin die uit je mond komt dé gouden tip is? Beetje hoge lat misschien.

Maar hé, ik ken die neiging. Nogal goed zelfs.

Want moet je niet precies weten hoe alles zit voordat je er iets over kunt zeggen of schrijven? Nee dus. Maar daar ook zelf van overtuigd zijn, is een ander verhaal.

Waarom wachten tot je alle antwoorden hebt?

Mijn eerste neiging is bijvoorbeeld om pas een blogartikel met tips te delen als ik ergens zelf volledig over uit ben. Het liefst deel ik over struggles die ik heb meegemaakt pas als ik ze achter de rug heb en haarfijn weet wat de volgende keer anders moet. Het voelt gek genoeg na bijna vijf jaar bloggen nog steeds onwennig om het aan mijn blog toe te vertrouwen als ik middenin een innerlijke struggle zou zitten. Te kwetsbaar? Te recent? Geen idee, maar de lat om het te doen ligt aardig hoog.

Maar dat is niet de aanleiding voor deze blog. De aanleiding was een fijn Zoom-gesprek met een schrijfbuddy. Ik ben al een tijdje bezig met een schrijfproject. Niet iets wat ik over zes maanden met koeienletters als enorme mijlpaal op mijn blog aankondig. Nee, iets voor mezelf waarvan ik nog wil onderzoeken wat ik ermee wil. Misschien wil ik het met anderen delen, misschien besluit ik alleen bepaalde schrijfsels ooit een plekje te geven.

En bij dat laatste sloeg de twijfel toe. Want kan ik wel schrijven over bepaalde geleerde lessen als ik zelf ook heus nog weleens tegen dingen aanloop? Schrijven over minder leuke dingen die er ook nog zijn – is dat niet tegenstrijdig?

Totdat mijn schrijfbuddy aan de andere kant van de lijn tegen me zei: “Maakt dat je niet gewoon een mens van vlees en bloed in plaats van de zoveelste wannabe-goeroe die wil laten zien dat hij alle antwoorden al wel heeft gevonden?”.

Ze had gelijk. Waarom zou ik pas dingen mogen opschrijven en delen als ik zelf alle antwoorden heb? Waarom zou ik een perfecte versie van mezelf moeten zijn voordat mijn mening ertoe doet? Want die perfecte versie van mij komt er niet. En al die 1001 antwoorden ook niet. Waarschijnlijk zelfs niet als ik al lang en hoog en breed achter de geraniums zit.

geen rolmodel zijn

Kan ik wel…

Mijn eerste neiging als er iets speelt in mijn leven is altijd dezelfde: schrijven. Meestal zijn het vooral de tips en wat-heeft-mij-geholpen-lessen die mijn blog halen. Zo betrapte ik mezelf laatst op de gedachte dat ik niet durfde te schrijven over rouw, omdat dat gevoel me nu soms overdondert en het niet iets is wat achter me ligt. Het speelt juist nu.

Later realiseerde ik me pas dat ik niet alle antwoorden hoef te hebben en gouden tips moet kunnen geven om ergens over te schrijven. Dat ik ook gewoon mag schrijven als ik het even niet weet. Dat ik ook tips kan delen voor wat me op dat moment helpt, ook al lukt dat de ene keer beter dan de ander.

Zelfs de meest inspirerende zelfhulpbloggers zullen vast op een rotdag hun eigen goede koud-douchen-en-ontbijten-met-havermout-gewoontes aan de wilgen hangen. Geen van alle mensen die een zelfhulpboek op hun naam hebben staan, zullen beweren dat het leven altijd over regenbogen en eenhoorns gaat. Ook je superpositieve buurvrouw zal achter de voordeur heus weleens huilend onder een dekentje zitten. Dat maakt haar nog niet ‘niet positief’. Het betekent gewoon dat het vandaag tegenzit.

We zijn allemaal maar mensen. We doen allemaal maar wat.

Je mening doet ertoe

Misschien – nee, zeker weten! – hoef je dus niet de antwoorden op alle vragen te hebben voordat jouw mening ertoe doet. Ook als je pas één week op je nieuwe werkplek aan de slag bent, heb jij wellicht een gouden tip te geven voor de mensen die hier al jarenlang zitten. Juist dan. Twijfel niet of jouw mening of advies er wel toedoet als je nog geen drie diploma’s aan de muur, een cv dat onmogelijk op twee A4’tjes past (zelfs niet in lettertype 10) en een berg aan ervaring op je naam hebt staan. Jouw mening doet ertoe. Je hebt – ook zonder dat alles – genoeg reden om van je te laten horen.

Practice what you preach? Ja, maar met een kanttekening!

Tuurlijk, het zou gek zijn als je blogt over duurzaam leven en dan zelf elk weekend in het vliegtuig naar Berlijn of Parijs stapt. Maar als jij af en toe wél je schoonmaakspul bij Action haalt, maakt dat je nog geen slechte duurzame blogger. Als je schrijft over miracle mornings, heb je vast ook weleens een ochtend waarop je de snooze-knop nog eens indrukt. Even serieus, mijn tandarts zal toch ook niet alles met suiker voorgoed uit haar leven gebannen hebben? Net zoals de sportinstructeur vast ook niet elke chocolademuffin afslaat (ik bedoel: die met stukjes zijn écht onweerstaanbaar!).

Je kunt een enorme positieveling zijn, ook als je op die ene zaterdag wel huilend op de bank zit omdat je hormonen gewoon een pain in the ass zijn. Je kunt zelfverzekerd zijn, ook als je voor die ene presentatie voor je kritische leidinggevende wel de kriebels hebt. Je kunt promoten dat ontspanning belangrijk is en toch zelf per ongeluk je agenda die ene week veel te vol gepropt hebben.

Je kunt… oké, je snapt ‘m.

Je kunt gewoon niet altijd alles perfect doen.

Niet perfect voor een ander. En zeker niet perfect volgens jouw idealen en zelf opgelegde plannen.

Je doet je best. En dat is meer dan genoeg om jouw mening, verhaal of ervaring er te laten zijn. Out in the open, hardop uitgesproken of in detail opgeschreven.

Spreek je uit en maak jezelf niet klein.

Herken jij deze gedachten?

je mag van je laten horen

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Daenelia 26 april 2021 op 7:27 am - Beantwoord

    Weet je wanneer je het meeste leert, en door blijft leren? Niet als je maar naar anderen luistert en passief kennis opdoet. Maar juist als je je kennis deelt, hoe beperkt die ook is. Dus ik lees tips en trucs minder om er van te leren, maar meer om het leerproces bij een ander te zien. En jij hebt een prachtig leerproces waar ik, stiekem dan, toch ook van leer.
    Maar vooral: waar ik enorm respect voor heb.

    • Romy 3 mei 2021 op 8:08 am - Beantwoord

      Wauw, wat een mooie woorden! Krijg er spontaan blosjes van 🙂 Dank je wel!

  2. Giovanna Jansen 26 april 2021 op 9:58 am - Beantwoord

    Mooie en inspirerende blog! En zeker waar. Goeie ook over practise what you preach – met een kanttekening. Dat laat zien dat je ook maar mens bent en niet perfect, zodat mensen die jou als rolmodel zien niet het gevoel krijgen te falen als ze toch eens die chocolademuffin nemen of een keertje voor gemak kiezen of niet elke dag sporten.

  3. Lilian Visser 26 april 2021 op 10:58 am - Beantwoord

    Ik was vanmorgen een luisterboek aan het luisteren van Marie Kondo waarin ze vertelde dat ze op een bepaald moment allemaal rommel had in haar huis en op haar werk. En ze is al sinds haar vijfde aan het opruimen. Dus zélfs Marie Kondo faalt wel eens 😉

    • Romy 3 mei 2021 op 8:07 am - Beantwoord

      Haha, dat is een fijne opsteker inderdaad! 🙂

  4. Naomi 26 april 2021 op 12:02 pm - Beantwoord

    Heel mooi gezegd en ik ben het met ieder woord eens. Als ik schrijf over dingen die persoonlijk zijn, zet ik er op mijn blog vaak bij dat bepaalde oplossingen voor mij werken, maar dat dat niet wil zeggen dat dat voor iedereen zo is. Je deelt gewoon jouw ervaringen en wat dat betreft kun je volgens mij nooit iets verkeerds schrijven.
    Wel herkenbaar trouwens dat je vaak pas over iets schrijft als je het voor jezelf een beetje op de rit hebt. Misschien is dat ook gewoon een stukje zelfbescherming?

    • Romy 3 mei 2021 op 8:07 am - Beantwoord

      Dat zou inderdaad best eens zelfbescherming kunnen zijn. Het voelt misschien ook veiliger om op iets te kunnen terugblikken in plaats van al je gevoelens open en bloot te delen als je er middenin zit. Ik merk dat ik het soms eerst zelf op een rijtje wil hebben voordat ik er anderen in toelaat. Soms mooi, maar soms ook onhandig 😉

  5. Johanna 26 april 2021 op 3:15 pm - Beantwoord

    Zeer herkenbaar. Meer wel iets waar ik persoonlijk eens actief mee aan de slag moet. Overigens leef ik in een land waar alles met erkende diplomas of certifikaten belegd moet worden, maar daar probeer ik me (mede door jouw advies) een beetje vanaf te wenden. En gewoon op te bouwen op wat ik kan en waar ik ervaring in heb. We zien wel wat er uit komt.
    Succes!

    • Romy 3 mei 2021 op 8:06 am - Beantwoord

      Wat goed dat je daar nu mee aan de slag bent gegaan! Een diploma zegt echt lang niet alles over wat je kunt. Sterker nog, ik denk dat al een paar jaar na je afstuderen werkervaring en persoonlijkheid veel meer zouden moeten meetellen dan je specifieke opleiding en niveau. Hopelijk lukt het je steeds meer om vooral iets te doen met al je mooie kwaliteiten en ervaring, ongeacht welk papiertje dan ook 🙂

  6. Evelyne - Gouden Momenten 26 april 2021 op 8:04 pm - Beantwoord

    Prachtig geschreven! En ooh zo herkenbaar.

  7. Saskia 29 april 2021 op 7:21 am - Beantwoord

    Mooi omschreven! Iedereen ziet/is het ook weer anders en dat in je achterhoofd houden scheelt al een heleboel.

Recente blogs

9 tikkeltje harde levenslessen die ik (soms ook the hard way) leerde

15 november 2024|Persoonlijk, Persoonlijke groei|

Je hebt van die tegeltjeswijsheidachtige levenslessen die we allemaal maar wat graag horen. "Wees maar lief voor jezelf" bijvoorbeeld. Of "Je bent het waard!" (inclusief L'Oréal-vibes). Of "Het komt wel goed". Ook ik ga altijd erg lekker op dat soort zoetsappige quotes die af en toe precies het duwtje in de rug zijn dat je zoekt. Maar soms heb je eigenlijk veel meer aan wat hardere lessen waar je misschien niet direct om zat te springen, maar die je wel aan het denken zetten. Dit zijn 9 hardere maar waardevolle levenslessen die ik (vaak ook op de harde manier) leerde.

Havermout met blauwe bessen uit de oven (heerlijk zoet!)

25 december 2022|Recepten|

Fijne kerstdagen! Ik hoop dat je op deze dagen op welke manier dan ook - het liefst op jóuw fijnste manier - kunt genieten van fijne lichtpuntjes. Op de lampjes op de foto na is dit artikel niet op en top Kerst. Maar hé, waarom zou je alleen met kerst lekker eten? 😉 Blauwe bessen zijn wat mij betreft echt een traktatie. Vaak is zo’n bakje binnen een mum van tijd op. Laatst wist ik ze met enige moeite een paar dagen te bewaren. Met een goede reden: er stond havermout met blauwe bessen op het menu. Een ovenhavermout dit keer voor de echte zoetekauw! Perfect als feestdagenontbijt, maar ook heel lekker om op een doodgewone doordeweekse ochtend van te smikkelen.

Vleesvervangers in de test | Deel 5 (o.a. vega-frikandellen)

16 september 2020|Groen doen, Lifestyle|

Ik heb weer eens de "zware taak" op me genomen om een aantal vleesvervangers kritisch te testen. Geen vervelende bezigheid, want er belandde dit keer genoeg vega-lekkers op mijn bord. Ik waagde me onder andere aan vegan frikandellen, zette een spinazieburger op het menu en probeerde voor het eerst vegetarische kipspiesjes. Welke vleesvervangers een succes waren en welke niet? Dat lees je natuurlijk weer in deze review.