Mensen veranderen. Jij verandert. Ik verander. We groeien, ontwikkelen ons en leren onszelf met het jaar beter kennen. De een groeit uit van verlegen meisje naar een sterke vrouw, de ander doet juist hard haar best om als sterke vrouw vaker haar kwetsbare kant te laten zien. Toch is het soms ook best lastig om niet meer te zijn wie je altijd was. Je moet afscheid nemen van een versie van jou waarin je je misschien niet meer herkent. Dat is heel mooi én verdrietig tegelijk.

Het proces dat verandering heet

De meeste mensen ontwikkelen zich in positieve zin. Je leert je eigen keuzes maken, ontdekt dat dingen als je gewicht, bad hairdays of meningen van anderen er heus niet zoveel toedoen als jij ooit dacht. Je gaat jezelf ontdekken in plaats van vast te houden aan hokjes waar anderen je in plaatsen. Misschien ga je wel manieren vinden om over drempels heen te stappen, angsten te overwinnen en dromen waar te maken die écht binnen handbereik blijken te liggen.

Verandering betekent ook loslaten

Afscheid nemen van nare periodes of van de persoon die je was, is niet altijd een makkie. Het klinkt gek: je wilt toch vooruit. Toch brachten oude gewoontes of gedachten je ongetwijfeld ook iets. Misschien voelt het veilig om vast te houden aan de versie van jou die je jarenlang hebt gekoesterd. De versie die wellicht minder verantwoordelijkheden had en die dingen niet hoefde aan te gaan. En ook de versie waarvan je zeker wist dat mensen om je heen er niets op aan te merken hadden.

Het is niet makkelijk om dat beeld van jezelf stukje bij beetje te laten afbrokkelen. Iets vertrouwds maakt plaats voor iets nieuws. Iets veiligs maakt plaats voor iets waarvan je nog niet weet hoe het zal uitpakken. Maar tegelijkertijd weet je: door te blijven wie je ooit was, kom je zeker geen stap vooruit.

Ook ik ben veranderd

De afgelopen jaren ben ook ik veranderd. Ik ben zelfstandiger, zelfverzekerder en laat me niet meer zomaar uit het veld slaan. Ik ben niet meer zo verlegen, durf best een beetje gek of “anders” te zijn en durf mezelf als ondernemer te verkopen. Dat terwijl ik mezelf ooit vooral als onzeker, braaf en verlegen zag. Aan de ene kant ben ik nog altijd de persoon die ik toen was. Aan de andere kant ben ik veranderd. Door in mijn eigen huis mijn eigen leven op te bouwen, door stappen te zetten qua werk, door fouten te maken en ook door simpelweg een paar jaar ouder te worden.

Hokjes die niet meer passen

Verandering betekent voor mij loskomen van hokjes. Jarenlang stopte ik mezelf in het hokje ‘verlegen en onzeker meisje’. Ik slikte opmerkingen in, hield mezelf op de achtergrond en wilde vooral niet opvallen. Dat verlegen-meisje-imago is iets waar ik stapje voor stapje afscheid van moest nemen. Met elke stap die ik zette, brokkelde dat imago een beetje meer af. Ik ontdekte dat ik in sommige opzichten inderdaad bescheiden en terughoudend ben, maar dat ik ook meer durf dan ik dacht. En dat ik sommige “enge” dingen zelfs leuk vind. Mijn leven in schrijfsels delen op mijn blog bijvoorbeeld of mijn eigen onderneming runnen.

Over verandering en een kledingkliko

Veranderen betekent dingen loslaten. Deels laat je los hoe jij (dacht dat je) was. Zo ruimde ik laatst mijn kledingkast op. Voordat ik het wist, had ik een zak gevuld met jurkjes die ik niet meer bij mij vond passen. Er was niets mis mee, maar ze voelden gewoon niet meer als “mij”. Ik merkte dat ik het lastig vond om die zak weg te brengen naar de kledingbak (voor ontwikkelingslanden). Tegelijkertijd voelde het goed. Alsof je letterlijk een oud stukje van jezelf wegbrengt en er daardoor ruime komt voor een nieuwe jij.

Zoals dat gaat voor kleding, zo gaat dat ook met sommige oude herinneringen, gedachten en gewoontes. Het is niet makkelijk om een flinke opruimbeurt in je hoofd en leven te houden. Maar wat kan dat opluchten!

Verandering voor anderen

Zoals jij moet wennen aan verandering, zo geldt dat soms ook voor mensen om je heen. “Is dat wel wat voor jou?” en “Je bent zo anders dan toen ik je leerde kennen” krijg je misschien te horen. Soms had ik het idee dat ik zelf mijn “nieuwe ik” wel had geaccepteerd, maar dat zij me liever niet zo zagen. Dan voelde ik me bijna teruggefloten als ik een stap vooruit zette. Of nee, het voelde op z’n minst onwennig. Daarom is het soms beter om kritisch te zijn en te kijken wie jou écht verder helpen. Gelukkig heb ik genoeg lieve vriendinnen, familieleden en anderen om me heen die dat altijd zijn blijven doen.

Uiteindelijk zal je altijd de mensen behouden die je leuk vinden zoals je bent en die je aanmoedigen om door te gaan. En dat zijn er gelukkig vaak genoeg om de stap écht te zetten. Sterker nog, misschien krijg je er wel nieuwe mensen voor terug als je durft door te zetten.

Blij met wie je was én bent

Ook ik moet soms wennen aan dingen die ik nu anders doe, zie en voel dan jaren geleden. Dan doe ik iets en besef ik opeens dat mijn oude ik dat nooit zou hebben gedurfd of gedaan. Soms ben ik trots als ik terugdenk aan eerdere jaren, soms ben ik ook verdrietig of heb ik medelijden als ik de onzekere puberversie van mezelf zie. “Kon ik haar maar zeggen dat alles goed zou komen!”. Tegelijkertijd ben ik trots op wie ik was en op wie ik ben. Als ik nooit was geweest wie ik was, zou ik ook niet zijn wie ik nu ben.

Een kleine nadenker die ik ook jou wil meegeven: wees oké met wie je was, wees trots op wie je bent en sta open voor wie je zou kunnen zijn.

Wat is de spannendste verandering die jij hebt doorgemaakt?