Mensen veranderen. Jij verandert. Ik verander. We groeien, ontwikkelen ons en leren onszelf met het jaar beter kennen. De een groeit uit van verlegen meisje naar een sterke vrouw, de ander doet juist hard haar best om als sterke vrouw vaker haar kwetsbare kant te laten zien. Toch is het soms ook best lastig om niet meer te zijn wie je altijd was. Je moet afscheid nemen van een versie van jou waarin je je misschien niet meer herkent. Dat is heel mooi én verdrietig tegelijk.
Het proces dat verandering heet
De meeste mensen ontwikkelen zich in positieve zin. Je leert je eigen keuzes maken, ontdekt dat dingen als je gewicht, bad hairdays of meningen van anderen er heus niet zoveel toedoen als jij ooit dacht. Je gaat jezelf ontdekken in plaats van vast te houden aan hokjes waar anderen je in plaatsen. Misschien ga je wel manieren vinden om over drempels heen te stappen, angsten te overwinnen en dromen waar te maken die écht binnen handbereik blijken te liggen.
Verandering betekent ook loslaten
Afscheid nemen van nare periodes of van de persoon die je was, is niet altijd een makkie. Het klinkt gek: je wilt toch vooruit. Toch brachten oude gewoontes of gedachten je ongetwijfeld ook iets. Misschien voelt het veilig om vast te houden aan de versie van jou die je jarenlang hebt gekoesterd. De versie die wellicht minder verantwoordelijkheden had en die dingen niet hoefde aan te gaan. En ook de versie waarvan je zeker wist dat mensen om je heen er niets op aan te merken hadden.
Het is niet makkelijk om dat beeld van jezelf stukje bij beetje te laten afbrokkelen. Iets vertrouwds maakt plaats voor iets nieuws. Iets veiligs maakt plaats voor iets waarvan je nog niet weet hoe het zal uitpakken. Maar tegelijkertijd weet je: door te blijven wie je ooit was, kom je zeker geen stap vooruit.
Ook ik ben veranderd
De afgelopen jaren ben ook ik veranderd. Ik ben zelfstandiger, zelfverzekerder en laat me niet meer zomaar uit het veld slaan. Ik ben niet meer zo verlegen, durf best een beetje gek of “anders” te zijn en durf mezelf als ondernemer te verkopen. Dat terwijl ik mezelf ooit vooral als onzeker, braaf en verlegen zag. Aan de ene kant ben ik nog altijd de persoon die ik toen was. Aan de andere kant ben ik veranderd. Door in mijn eigen huis mijn eigen leven op te bouwen, door stappen te zetten qua werk, door fouten te maken en ook door simpelweg een paar jaar ouder te worden.
Meer lezen over waar ik het over heb? Lees dan onder andere deze artikelen:
Hokjes die niet meer passen
Verandering betekent voor mij loskomen van hokjes. Jarenlang stopte ik mezelf in het hokje ‘verlegen en onzeker meisje’. Ik slikte opmerkingen in, hield mezelf op de achtergrond en wilde vooral niet opvallen. Dat verlegen-meisje-imago is iets waar ik stapje voor stapje afscheid van moest nemen. Met elke stap die ik zette, brokkelde dat imago een beetje meer af. Ik ontdekte dat ik in sommige opzichten inderdaad bescheiden en terughoudend ben, maar dat ik ook meer durf dan ik dacht. En dat ik sommige “enge” dingen zelfs leuk vind. Mijn leven in schrijfsels delen op mijn blog bijvoorbeeld of mijn eigen onderneming runnen.
Over verandering en een kledingkliko
Veranderen betekent dingen loslaten. Deels laat je los hoe jij (dacht dat je) was. Zo ruimde ik laatst mijn kledingkast op. Voordat ik het wist, had ik een zak gevuld met jurkjes die ik niet meer bij mij vond passen. Er was niets mis mee, maar ze voelden gewoon niet meer als “mij”. Ik merkte dat ik het lastig vond om die zak weg te brengen naar de kledingbak (voor ontwikkelingslanden). Tegelijkertijd voelde het goed. Alsof je letterlijk een oud stukje van jezelf wegbrengt en er daardoor ruime komt voor een nieuwe jij.
Zoals dat gaat voor kleding, zo gaat dat ook met sommige oude herinneringen, gedachten en gewoontes. Het is niet makkelijk om een flinke opruimbeurt in je hoofd en leven te houden. Maar wat kan dat opluchten!
Verandering voor anderen
Zoals jij moet wennen aan verandering, zo geldt dat soms ook voor mensen om je heen. “Is dat wel wat voor jou?” en “Je bent zo anders dan toen ik je leerde kennen” krijg je misschien te horen. Soms had ik het idee dat ik zelf mijn “nieuwe ik” wel had geaccepteerd, maar dat zij me liever niet zo zagen. Dan voelde ik me bijna teruggefloten als ik een stap vooruit zette. Of nee, het voelde op z’n minst onwennig. Daarom is het soms beter om kritisch te zijn en te kijken wie jou écht verder helpen. Gelukkig heb ik genoeg lieve vriendinnen, familieleden en anderen om me heen die dat altijd zijn blijven doen.
Uiteindelijk zal je altijd de mensen behouden die je leuk vinden zoals je bent en die je aanmoedigen om door te gaan. En dat zijn er gelukkig vaak genoeg om de stap écht te zetten. Sterker nog, misschien krijg je er wel nieuwe mensen voor terug als je durft door te zetten.
Blij met wie je was én bent
Ook ik moet soms wennen aan dingen die ik nu anders doe, zie en voel dan jaren geleden. Dan doe ik iets en besef ik opeens dat mijn oude ik dat nooit zou hebben gedurfd of gedaan. Soms ben ik trots als ik terugdenk aan eerdere jaren, soms ben ik ook verdrietig of heb ik medelijden als ik de onzekere puberversie van mezelf zie. “Kon ik haar maar zeggen dat alles goed zou komen!”. Tegelijkertijd ben ik trots op wie ik was en op wie ik ben. Als ik nooit was geweest wie ik was, zou ik ook niet zijn wie ik nu ben.
Een kleine nadenker die ik ook jou wil meegeven: wees oké met wie je was, wees trots op wie je bent en sta open voor wie je zou kunnen zijn.
Wat is de spannendste verandering die jij hebt doorgemaakt?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Vintage vondsten | Lila jasje, lievelingstrui & la-la-rokjes
Ondanks dat ik weinig in de kringloopwinkel te vinden was, heb ik zowaar 7 nieuwe vintage vondsten aan mijn kledingkast toegevoegd. Niet eens allemaal door mij zelf gescoord! Mijn schoonzus was zo lief om twee mooie items voor me uit een kledingruil-tas te vissen en een paar andere items vond ik bij een tweedehands webshop. Ik voel me dan ook een ware mazzelkont dat ik nu o.a. een fleurige bloemetjesjurk en een jasje in een voor mij totaal nieuwe kleur rijker ben. En dan heb ik het nog niet eens gehad over een roze jurk die absoluut mijn naam riep terwijl ik langs de kringlooprekken liep. Dit zijn mijn vintage ontdekkingen van de laatste tijd.
Outfit | Gele bloemenjurk op de Hilversumse hei
Als je mij een dag neerzet tussen de paarse heide, dan kan ik onmogelijk mijn camera thuis laten. Zeker als ik die dag (niet geheel toevallig) een gloednieuwe bloemetjesjurk aan heb. En dus liet ik me door Bart op de gevoelige plaat
Ik ben veel te vroeg wakker. Maar! Je wordt juist steeds leuker. Ik zie in je posts, je schrijfstijl, dat je steeds dichter bij jezelf komt. Ik zie het als volwassen worden. Nog steeds. Geldt voor mij ook. Alleen, als ik naar mezelf kijk, is het lastiger om een stapje achteruit te doen en het geheel te zien.
Ik maak voortdurend spannende verandering mee. Echt. Alleen, soms voelt het als onvermijdelijk. Dan weet ik dat ik goed zit. Het moet ook voelen alsof andere keuzes geen echte optie zijn.
Dat is oprecht een van de mooiste complimenten die ik ooit onder een artikel heb gekregen. Dank je wel!
Heel mooi geschreven…..en herkenbaar wat je schrijft over het verlegen, onopvallende meisje. Dat was ik ook. Men moet nu weleens wennen dat ik nee zeg en voor mijzelf opkom. Het voelt nu veel beter.
Juist heel erg mooi dat je nu wél nee durft te zeggen, ook al moeten andere mensen daar soms aan wennen. Wat mensen er ook van vinden, je komt er zelf steeds een stapje verder door. Dat is het belangrijkste!
Oh ik heb hier toch zo mee geworsteld toen ik net ging studeren! Heel erg herkenbaar dit artikel, altijd fijn om te lezen dat je niet de enige bent.
Wat een mooi artikel! Vooral de nadenker vind ik er één om de rest van de dag nog eens te ‘herkauwen’.
Wat een mooi artikel! Fijn om te lezen dat je blij bent met wie je bent (en wie je was!). Ik kan me voorstellen dat het lastig is dat mensen je in een bepaald hokje willen stoppen, juist omdat je vroeger zo was. Iedereen verandert in de loop der tijd, ik vind het altijd heel mooi om die ontwikkelingen te zien!
Ik vind juist dat alle veranderingen die je hebt doorgemaakt heel positief zijn! Je bent dichter bij jezelf gekomen, hebt meer zelfvertrouwen gekregen en volgens mij zit je veel lekkerder in je vel 🙂 Volgens mij zou iedereen in je omgeving je hierin moeten steunen en blij voor je moeten zijn! Ik ben dat in ieder geval wel.
Wat lief, zeg! Dank je wel voor je mooie woorden! <3 Ik ben ook heel blij dat wij al zo lang vriendinnen zijn 🙂
Mooi artikel! Ik herken wat je schrijft, zeker over anderen die er moeite mee hebben.
Mooi artikel, en heel herkenbaar ook! Ik was vroeger ook een stil, braaf en verlegen meisje dat alles maar slikte. Het kost tijd om te veranderen en te worden wie je echt bent. Daarvoor heb ik echt uit mijn comfortzone moeten gaan en ook oude vriendschappen los moeten laten, omdat die gewoon niet meer bij mij passen. Ik heb laatst een berichtje gekregen van een vriendin van de middelbare school die zegt dat ze nog altijd open staat voor onze vriendschap, maar ik wil daar niet meer in blijven hangen en door met mijn leven, war zij ook zou moeten doen, vind ik.
Echt heel erg mooi, knap en ook dapper hoe jij je in de afgelopen jaren hebt weten te ontwikkelen! Echt iets om trots op te zijn! Net als dat je niet op het aanbod van die vroegere vriendin bent ingegaan. Soms moet je mensen uit het verleden loslaten om juist verder te komen <3
Toen mijn moeder kwam te overlijden. Zij was mijn mentor en mijn beste vriendin.. Maar zij heeft mij genoeg levenslessen meegegeven om in het leven verder te kunnen. Dat ik in staat ben om voor mijzelf op te komen en zelf beslissingen te nemen.
Wat prachtig gezegd! En wat ontzettend mooi dat zo’n verdrietige gebeurtenis je ook heel veel mooie lessen heeft opgeleverd. Te merken aan al je verhalen over je moeder was ze echt een prachtig mens.
Wat een mooie quotes heb je toegevoegd! Heel inspirerend! Het is echt leuk als je nadenkt over je ontwikkelingen en dat je door de jaren heen nog zo veranderd.
Mooi geschreven, geeft weer aanknopingspunten om op te kauwen. Ik was de laatste tijd veel aan het nadenken over in hoeverre je ‘bent wie je bent’, in hoeverre het aan je opvoeding ligt en in hoeverre je daar helemaal los van kunt komen. Dankjewel!
P.S. Nog een kleine tip: de kledingbak voor ontwikkelingslanden is niet altijd de ‘beste’ oplossing voor kleding, omdat de kleding die daar ‘gedumpt’ wordt de lokale markt verstoort. Niet om een oordeel te vellen hoor, ik wist dit ook heel lang niet! Maar zelf een zo direct mogelijke oplossing zoeken voor kleding die je niet meer draagt, verkopen bijvoorbeeld of laten verkopen in een gespecialiseerde tweedehands winkel als Appel & Ei, is vaak een duurzamer oplossing. Ook Dress for Success kan ik enorm aanraden, een organisatie waar mensen die vanuit de bijstand solliciteren aan een outfit worden geholpen. Ik hoop dat het niet vervelend vind dat ik dit detail aanstip onder een artikel dat hier eigenlijk niet over gaat. Het is absoluut niet bedoeld als oordeel, maar ik heb het idee dat jij best wel bewust bent van dit soort dingen en dat je het daarom wel zou willen weten. Verwijder het anders gerust!
Juist heel fijn dat je die tip over de kledingbak geeft! Ben blij dat ik dat weet, zodat ik een volgende keer voor een beter alternatief kan kiezen dan die bak 🙂 Normaal breng ik kleding meestal naar de kringloopwinkel, maar die is nu door corona dicht. Denk dat ik een volgende keer dan toch maar voor United Wardrobe of inderdaad voor Dress for Success kies. Dat laatste is echt een mooi doel inderdaad.
Mooi geschreven. Vooral de alinea, waarin je beschrijft dat anderen (in je omgeving) niet altijd meegroeien met jou veranderingen, is heel herkenbaar. En ook een voordurend gevecht. Mensen veranderen het beeld dat ze van iemand hebben bijna niet, en dat is heel jammer en moeilijk. De conclusie die je daaruit kunt trekken is dat je je vooral niet anders moet voordoen, dan je bent, want de (verkeerde) eerste indruk kun je bjina niet meer veranderen.
Veel succes
Gek is dat hè, dat het soms vooral de mensen om je heen lijken te zijn die moeite te hebben met jouw verandering. Inderdaad, je kunt maar het beste doen waar je zelf gelukkig van wordt. Er zullen altijd mensen zijn die zich daar niet in kunnen vinden. Het belangrijkste is dus dat je het in ieder geval voor jezelf goed doet.
Wat een onwijs mooi artikel. En inderdaad, we veranderen allemaal. Door de dingen die we meemaken, de lessen die we hieruit meenemen en simpelweg omdat we ouder worden. En dat hoort erbij. En het is juist mooi om de ontwikkeling van jezelf ook te kunnen zien en afscheid te nemen van oude hokjes (alhoewel ik niet zo’n hokjesdenker ben, haha).
Wat een mooie woorden! <3 En inderdaad, lang leve het niet in hokjes denken 🙂
Wat een mooi en inspirerend artikel. Mooi om te zien wat voor veranderingen jij zoal meegemaakt hebt en hoe die jou vormen en verder vooruit helpen. Mooi ook dat het met je kleding uitzoeken nog eens extra benadrukt werd hoe je verandert bent en sommige kleding niet meer bij de huidige jij passen.
Mijn grootste verandering is denk ik wel dat ik van verlegen, introvert meisje naar een meer extroverte ondernemende vrouw gegaan ben. Hoewel het verlegen meisje soms toch nog wel even haar stemmetje laat horen. 😉
Wat een prachtige verandering heb je doorgemaakt! En hoe stoer en dapper dat je van een verlegen meisje bent veranderd in een ondernemer die ook zichzelf durft te verkopen. Heel logisch dat het verlegen meisje zich niet meteen buiten de deur laat zetten 😉 Maar het is al heel knap dat je over het algemeen zo in positieve zin bent veranderd en gegroeid.
Ik heb je een stukje weten groeien op je blog, gezien ik hem nu al drie jaar volg denk ik. Het moet zoiets zijn, ik ontdekte je blog in de zomer van 2017 want ik begon zelf net aan mijn laatste jaar in de middelbare. Dus dat is bijna drie jaar. Ik vind het zo mooi om die groei te zien en je merkt dat ook. In de keuzes die je hebt gemaakt (een huis kopen, zelfstandig ondernemer worden). Ook gewoon je artikelen verschillen van vroeger, maar dat heeft dan weer te maken met de manier waarop je leven is veranderd. Vroeger zou je nooit hebben verteld over struggles die je had met de stofzuiger. Maar ik vind het wel leuk en ik herken me voor een stuk in de dingen die je schrijft. Je blog is echt fantastisch en jij ook. Dat blijf ik maar zeggen, maar het is zo. En ook met dit artikel heb je weer gelijk.
Ik merk dat ook wel aan veel dingen dat ik veranderd ben door de jaren heen. Ik heb in de jaren dat ik in mijn tekenopleiding zat een dagboek gehad, waarin ik echt alles opschreef. Mijn eigen gedachten, de grappige dingen die in de les gebeurden, de verdrietige momenten, de trots-momenten. En het is zo gek om te lezen zo jaren later. Het grappige was ook dat ik al die grappige momenten zo weer voor me zag en weer de slappe lach had. Mooie tijden. Toen probeerde ik die zelfhaat van me aan te pakken en te ‘bestrijden’ en op dat moment zelf vond ik dat ik maar wat deed en ik niet slim was. Terwijl ik dat nu jaren later bedenk, ik mezelf nu echt dapper vind. Het is helemaal niet gemakkelijk om helemaal in je eentje zo’n probleem als intense zelfhaat aan te pakken. Ik ben er nog steeds niet, maar het gaat wel beter. En het lukte toen niet, maar alleen al het idee dat ik alles probeerde om het aan te pakken. Niet iedereen zou het zo netjes aanpakken. Soms vind ik het wel lastig om zo delen van mezelf los te laten, maar ik doe het toch. Omdat ik weet dat het me gaat helpen en ik gelukkiger zal zijn. Ik heb meer vertrouwen in mezelf dan vroeger en hoe gek dat ook klinkt, het voelt echt eng soms. Ik ben wel eens bang dat ik de plank compleet zal misslaan. Maar daar zijn we mensen voor. Ik zit al een stuk beter in mijn vel dan vroeger en daar ben ik wel trots op. Net als voor anderen zorgen. Ik doe niks liever dan mensen gelukkig maken, en dat zal altijd zo zijn. Maar vroeger gingen de noden van een ander voor op die van mij. En oké, er zijn momenten dat ik dat nog steeds doe in noodgevallen. Maar ik deed dat vroeger elke dag. Slaap laten zitten voor het uren luisteren naar mijn zusje. Mezelf nog meer over mijn grenzen duwen om toch maar nog iemand te helpen. Maar ik heb geleerd om eerst naar mijn eigen energie en welzijn te kijken voor ik dat voor een ander doe. Op sommige momenten voelt dat zo egoïstisch en zou ik terug dat meisje willen zijn dat altijd sprong voor iedereen. Maar dat ben ik nog steeds, gewoon iets mensvriendelijker voor mezelf. Dat stuk van mij dat niks liever doet dan anderen gelukkig maken, dat ga ik nooit meer kwijtraken. En dat wil ik ook helemaal niet.
Ten eerste dank je wel voor je ontzettend lieve reactie! <3 Wat een mooi compliment!
Ten tweede, wat mag je trots zijn op jezelf en op hoe je bent veranderd (en vooral bent gegroeid) in de afgelopen jaren. Natuurlijk is het niet makkelijk om dingen die je altijd deed niet meer te doen. Soms voelt het misschien raar om dingen anders te doen dan hoe je het jarenlang hebt aangepakt – lastig ook soms. Maar wat is het dapper en knap hoe je je daardoor heen weet te vechten en trots kunt zijn op wie je nu bent.
Heel mooi artikel en heel herkenbaar voor mij. Ik heb er nog altijd moeite mee dat ik ouder word en de mensen van wie ik hou ook ouder worden en sommige mensen, zoals familie, komen te overlijden over enkele jaren vanwege ouderdom. Het liefst zou ik nog klein willen zijn. Ik vond veel dingen heel spannend in mijn leven. Maar ik denk vooral het volwassen zijn en alles zelf moeten gaan regelen.
Mooi om te lezen en ook mooi om te zien hoe je je hebt ontwikkeld de afgelopen jaren! Zelf ben ik op gegeven moment chronisch ziek geworden, waardoor ik eigenlijk niet meer mezelf kon zijn. Dat was best lastig, maar uiteindelijk kan ik er nu heel goed mee omgaan, dus dat is ook een fijne verandering.
Wat mooi en knap zeg dat je daarin zo’n verandering hebt doorgemaakt! Het lijkt me echt niet niks om chronisch ziek te worden. Juist daarom heel erg knap dat je je mindset ondanks die situatie best wel hebt weten te veranderen.
Wat een positief verhaal!
Ik ben 67 maar jong van geest. Mijn grootste verandering kwam in 2020. Mijn moeder overleed, waar ik de laatste 3 jaar naast haar sliep als 24/7 mantelzorger. Zij was een altijd aanwezige in mijn leven. Voor het eerst ging ik op mezelf wonen. Het geregel lukte goed. De emoties waren lastiger, maar dat zou erger zijn geweest als ik in het oude huis was gebleven. Ik ben nu weer erg vrolijk, ben niet echt alleen, ik heb een broer in hetzelfde appartementenblok.
Geweldig dat je een draai ten goede aan je leven hebt weten te geven. Je schrijft echt geweldig, fijn om te lezen.
Ik ben in al die jaren ook ingrijpend een ander mens geworden. Ik was ook erg onzeker en verlegen. Nu maak ik makkelijk contact, ik heb een heel goede band met: mijn werkster! Fijn dit herkenbare te lezen.
Dank je wel voor je mooie reactie en ook voor je eigen eerlijkheid! Wat een prachtige weg heb jij ook afgelegd na een intense periode en een groot verdriet. Heel knap hoe je jezelf na die periode zo hebt kunnen ontwikkelen!