Een blooperkoningin, een enorme kluns of gewoon iemand die toevallig geregeld wat onhandige dingen zegt of in niet al te handige situaties belandt? Tja, hoe je het ook noemt, awkward situaties zijn mij zeker niet vreemd. Al eerder deelde ik een dosis lachvoer in de vorm van awkward situaties uit mijn leven. Tijd voor een nieuwe portie leedvermaak! Dit zijn 15 awkward situaties of bloopers van mij van de afgelopen tijd.
- De woonkamer als mijn podium. In een vrolijke kamer hard meezingen op de muziek met een kwast in mijn hand en daar totaal niet toonbare dansjes bij doen, als ik vervolgens ontdek dat de kat van de buren recht naar binnen kijkt. Ook al waren mijn pottenkijkers niet mijn kersverse buren, ik voelde me toch even bekeken.
- Goed je te “zien”! Voor werk afspreken met iemand die ik nog niet eerder had gezien, vervolgens 5 minuten op een stoel zitten wachten en dan na die 5 minuten ontdekken da ik al die tijd naast degene zat die ik moest hebben. Dat maakt het handjes schudden daarna toch wel een beetje ongemakkelijk.
- De onwetende behanger. Trots vertellen dat ik met een behangrol van 10 meter zeker wel genoeg heb voor een kamer van 4 meter lang. Ahum, gelukkig waren een vriendin en een lieve volger zo aardig om me even te tippen dat de rol behang natuurlijk niet de breedte van je hele kamer heeft. Laat ik maar niet zeggen dat er ook op de verpakking zelf stond dat hij voor maar 5 vierkante meter bedoeld was. Ruimtelijk inzicht hè?! Ik ben niet voor niets een taalfanaat.
- Dakloos? Over de vraag “Wat is je adres?” soms net iets te lang moeten nadenken. Tussen twee huizen in zitten, is niet makkelijk met een chaotisch hoofd.
- Dit is echt mijn huis, hoor! Met de elektricien achter mij voor mijn voordeur staan als ik nog niet helemaal door heb hoe de voordeursleutel werkt. “De sloten hier gaan wat stroef”, probeerde ik nog met een schaapachtig lachje na twintig seconden de sleutel naar links en naar rechts te hebben gedraaid. Gelukkig heb ik dé sleuteltruc inmiddels door.
- Nieuw hier? Als ik voor het eerst in mijn leven met alleen handbagage reis en die mijlpaal toch wel gênant duidelijk wordt wanneer ik bij de balie voor ruimbagage sta om in te checken. Ik doe dit heus vaker, hoor. Heus!
- Pottenkijkers op het verkeerde moment. Een niet volledig vlekkeloze poging tot fileparkeren wagen als net op dat moment de buurman naar buiten loopt om pal achter mij aan zijn auto te sleutelen. Help, inparkeerskills, laat me niet in de steek!
- Niet te missen! Pakketjes die bij de buren worden afgegeven als de inhoud wel heel duidelijk is. Zo weten de buren inmiddels dat ik een grote blauwe prullenbak heb en dat ik korting leuk vind (lang leve de tape van de webshop Kortingisleuk.nl – ahum! Ach, het kan erger. Aambeienzalf, luizenshampoo…
- Filmkenner in spe? Een gesprek voeren over een film die ik en de ander beiden hebben gezien, maar waarbij mijn geheugen over die film wat te wensen overlaat. Als dan de vraag “Ken je die scène nog?” of “Is Y ook jouw favoriete karakter?” volgt, wordt dat weer pijnlijk duidelijk.
- Wat hangt daar nou? Semi-nonchalant je autodeur dichtdoen als trotse auto-eigenaar die dit allemaal wel kan en vervolgens ontdekken dat je gordel nog buitenboord hangt. Niets gezien, toch?!
- Brilloze avonturen! Hardlopen zonder bril gaat me prima af, totdat ik een bekende tegenkom en diegene niet herken. Beetje jammer wel als er net iemand enthousiast zwaaiend langsrijdt en ik geen idee heb wie er achter het stuur zit.
- Autocorrect gaat los! Hoewel de Autocorrect-functie op mijn telefoon me al voor heel wat typefouten heeft behoed, werkt hij me ook regelmatig tegen. “Geniet van je koffiemoment!” werd “Geniet van je koffiemolen!”. Ach, komt op hetzelfde neer.
- Wilde autoritten. Een vriend een lift geven naar huis en een flinke drempel op de weg daarbij over het hoofd zien.
Verder kan ik heus wel rijden. - Koffie? Thee? Een klusser vragen of hij wat te drinken wil als ik tijdens het klussen een beschamend kleine variatie aan drankjes in huis heb. Elke keer was het dan ook een kwestie van vurig hopen dat iemand “koffie” of “thee” zou zeggen. Of water – kan ook. “Doe mij maar een glaasje fris!”. Zal je altijd zien.
- Gastvrijheid ten top! Vervolgens, toen koffie uiteindelijk ook goed bleek: “Heb je ook suiker om in mijn thee te doen?” Jazeker! Beetje jammer dat ik de theelepeltjes bij mijn ouders was vergeten. Tot zover mijn service…
Nu jouw beurt! Wat was jouw laatste awkward situatie?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Outfit | Zonnige dag, vrolijke jurk en Dr. Martens
Bloemenprintjes, vrolijke kleuren en semi-blotebenenweer, wie wordt daar nu niet blij van? Ik in ieder geval wel! Het zomerse weer van laatst was voor mij een goede reden om mijn zomerjurkjes weer uit de kast te halen. Niet dat ik vrolijke kleuren in de winter volledig mijd, maar in het zonnetje draag ik ze met nóg meer plezier. Vorige week viel mijn keuze voor een outfit dan ook op een vrolijke zomerjurk, een dunne panty (yes, dat kan weer!) en mijn nieuwe schoenen van Dr. Martens. En natuurlijk greep ik nog een laatste keer de gelegenheid aan om onder de roze bloesemboom - nog net in bloei! - te poseren. Ik laat je graag mijn outfit zien.
35 originele Valentijnscadeaus voor haar (géén teddyberen met hart!)
Je hebt er iets mee of je hebt er niks mee: Valentijnsdag. Ikzelf ben een sucker voor romantiek en grijp deze dag graag met beide handen aan om met romantische gebaren te strooien. Nu ben ik alleen niet zo van de afgezaagde Valentijnscadeaus: beertjes met hartjes, hartvormige chocolade - dat soort dingen. Zo kwam ik op het idee voor deze lijst met originele Valentijnscadeaus voor haar. Doe er als partner je voordeel mee of druk de lijst bij je vriend(in), man of vrouw onder de neus als subtiele hint.
Lekker, een beetje leedvermaak. En een paar zijn herkenbaar. Mijn laatste awkward moment was deze week nog. De betaalautomaat in de parkeergarage deed het niet en er stond op dat ik bij de andere automaat moest betalen. Eerst al een poosje verloren om me heen staan kijken. Toen kwam de volgende met ’t kaartje. Ze mopperde hardop dat het apparaat kapot was en ik greep m’n kans om te zeggen dat je bij de andere automaat moet betalen en dat die er volgens mij niet was. Eh… Die was er dus wel. Gewoon in het zicht ook eigenlijk…. Ik voelde me toch een beetje een kluns.
Haha, oeps! Heel herkenbaar hoor, dat soort momenten 😉 En gelukkig kun je er vaak achteraf wel weer een beetje om lachen.
Heerlijk herkenbaar. Mijn spijkerbroek pijpen sla ik thuis om, als ik zonder schoenen loop. Dus laatst snel weg voor een boodschap…heb ik de hele tijd met één omgeslagen pijp gelopen…de andere had ik wel goed gedaan. En ‘graag pinnen’ zeggen bij een pinkassa.
Haha, ik zeg ook bijna standaard “Mag ik pinnen?” bij de pinkassa. Duh! 😉 Hopelijk heeft niemand de omgeslagen broekspijp gezien! Ik vond het zelf laatst redelijk gênant toen mijn tandarts vroeg of ze het knoopje van mijn jurkje even dicht mocht doen. Blijkbaar liep ik er al een tijdje bij met een half ontblote rug, haha.
Haha wel grappig om te lezen! Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet echt een heel gênant kan bedenken op dit moment.
Wat een heerlijk artikel!
Ik heb het ook regelmatig last van de autocorrectie. Hierdoor verstuur ik de raarste zinnen! Ongemakkelijk..
Liefs,
Evelien
Haha, dat zijn altijd van die dingen waar je later (meestal) toch wel om kunt lachen 😀
Qua autocorrect valt het wel mee. Wel ooit aan het appen geweest met een toenmalige collega. Zijn hond was ziek/geopereerd (ik weet het niet meer) en ik stuurde namens mijn hond ‘positieve vibrator’… Oeps… ‘positieve vibes’ dus… :-p
Ik zit dus via mijn telefoon liever niet op social media, ik lees (voor het plaatsen) wel altijd mijn bericht en soms staan er echt dingen dat ik denk ‘huuuuh?!’ :-p
Met mijn broer naar Batavia Stad. Ik in de ene winkel, hij even naar de andere (“en als ik daar niet ben, dan ben ik bij die”). Ik was klaar, dus loop naar de winkel waar hij was, keek naar binnen en zag hem niet, dus liep weer weg, richting de volgende winkel. Winkelmedewerker “dat was een kort bezoek”, dus ik kijk om, antwoord en loop echt keíhard tegen een lantaarnpaal. Hij schrok zich rot… (ik ook). Met mijn arm gelukkig, waar ruim een week een flinke blauwe plek op heeft gezeten…
Op Utrecht Centraal (overvol natuurlijk) met de hak van mijn laars op een stukje augurk stappen en daardoor héél ongelukkig vallen met een been naar voren en de ander soort-van naar de zijkant. Ik zag mensen ontzettend schrikken. Gelukkig alleen een zere knie 😉
Onderweg naar huis mijn ouders zien rijden (knalgele auto, kón niet missen), dus enthousiast zwaaien. Toen de auto dichterbij kwam zag ik de invalidenparkeerkaart onder de ruit. Het was iemand anders…
En dit vind ik nog steeds de állerergste…
Op mijn toenmalige werk naar het toilet gaat (dat valt nog wel mee). Bij toiletbezoek gaat altijd rok omhoog, maillot omlaag. Tot zover ook niks aan de hand. Maar dan… klaar, maillot omhoog, hulponderbroek omhoog (anders zakt maillot af) en rok weer op z’n plek hangen. Weer naar mijn werkplek tot er iemand kwam voor onderhoud van de ketel ofzo. Dus ik loop met de beste man mee, voor hem uit, door de middenruimte, wijs hem waar de ketel zit en loop terug. Op de terugweg spreekt een collega mij aan dat mijn rok aan de achterkant in mijn hulponderbroek zit… Ik wilde ter plekke door de grond zakken en nooit meer terugkomen… 😐
Enig voordeel was dat het winter was en ik dus die maillot aan had 😉
Sindsdien check ik wel áltijd of mijn rok overal goed hangt, ik voel én ik kijk en dan pas ga ik het hokje uit.
Overigens herken ik dat “ik wil graag pinnen” ook wel haha 😉
Haha, die positieve vibrator is hilarisch! Geeft je berichtje toch een heel andere betekenis 😉 Heerlijk om jouw bloopers te lezen! Alhoewel die lantaarnpaal en de ongelukkige val nogal pijnlijk klinken. Dingen als rokjes die in panty’s blijken te zitten, komen mij ook heel bekend voor. Hoe vaak ik niet heb gehad dat mensen (vaak familie, dat scheelt!) me aantikten of ze mijn rokje even goed mochten doen, haha. Oeps!
Herkenbaar dit! Vooral met de bril haha! Ik durf in het zwembad geen bril op te doen (en vooral niet mn lenzen). Dus je kan wel zeggen dat ik VAAK mensen totaal niet zie haha! Kennis van me kwam na een paar minuten toch dichterbij om te vragen ofdat ik haar gekwetst had… OEPS! Leuk artikel Romy! Liefs
Haha, het is ook nogal een uitdaging om het opeens zonder bril te moeten doen als je een bril gewend bent 😉 Ik zwaai om die reden altijd maar gewoon terug als ik in de verte iemand zie zwaaien, ook al zie ik soms helemaal niet wie het is, haha.
Haha, heerlijk dit! Die beperkte hoeveelheid drankjes in je nieuwe huis is heel herkenbaar. Ik had (oplos)koffie, thee, water en ranja. Maar dat laatste ga je een volwassene die om fris vraagt ook niet voorzetten, haha!
Haha, gelukkig ben ik niet de enige met dat probleem tijdens het klussen! Ranja serveren aan volwassen is inderdaad ook weer zo wat, haha.
Erg leuk en grappig om te lezen. En ik snap best dat je bij de ruimbagage stond, het is niet altijd even duidelijk aangegeven waar je moet zijn als je geen ruimbagage hebt en online al hebt ingecheckt. Ik ben zelf overigens ook wel erg goed in bloopers. Voor de uitgang staan en niet snappen waarom de schuifdeuren niet open gaan, mensen per ongeluk een half uur aanstaren terwijl ik in gedachten zat (in de trein) of net iets gênants zeggen wanneer het net doodstil is..
Gelukkig ben ik niet de enige die het wat onduidelijk vind waar je zonder handbagage moet zijn. Ik dacht dat inchecken bij die balie standaard is, of je nu ruimbagage hebt of niet 😉 Leuk om over een paar bloopers van jou te lezen! Ik voel mezelf weleens een ware kluns en vind het dan altijd fijn om te weten dat meer mensen zich zo voelen 😛
Leuk om te lezen. Dat van de autogordel is heel herkenbaar 🙂
Oh dat met de kat van de buren is zo herkenbaar! Ik heb ook wel eens gehad dat ik uitbundig aan het meezingen was in mijn slaapkamer bij mijn ouders en dat mijn moeder het door het open raam allemaal bleek te kunnen horen. En ze toen ook nog een gesprek met de buurman aan ging knopen.
Haha, oeps! Altijd fijn, dat soort onverwachte toehoorders die meeluisteren naar je privéconcerten 😉
Een paar blikjes Cola in de koelkast kan handig zijn voor monteurs en bezoek. Al ben ik er uiteindelijk mee gestopt. Steeds als ik Cola in huis had, wilden mensen thee. Mijn blunder bestaan vooral uit (bijna) struikelen denk ik. En ik draag nooit een bril (behalve in de auto) waardoor ik soms niet alles even goed zie. Zo zag ik een rots op een foto aan voor een foto van mezelf :’)
Slimme tip van die blikjes cola! Dat ga ik een volgende keer zeker doen. Alhoewel je inderdaad nooit kunt inschatten wat mensen willen drinken. Mijn stoere elektricien van een jaar of 25 bleek gewoon thee te willen drinken. Die had ik ook niet zien aankomen 😛
Een rots aanzien voor jezelf is wel redelijk knap, trouwens 😉 Dan weet je in ieder geval zeker dat het goed is dat je een bril hebt, haha.
Haha geweldig dit! 😀 Ik maak ook geregeld zo’n dingen mee. Over mijn eigen voeten struikelen in een drukke straat, de trein in vallen, als de bus nog rijdt, al willen rechtstaan en bijna omvallen of met mijn hoofd tegen de handvaten boven me botsen, m’n boodschappen allemaal ineens binnen willen krijgen en dan voor de voordeur de helft laten vallen, in de Hema een vaasje van het rek afstoten, … Ach ja, ik kan er altijd zelf wel om lachen 🙂
Oh en wij hebben ook nooit drankjes in huis! Alleen water en inderdaad koffie of thee. Het is zelfs zo erg dat als mensen bij ons komen eten, ze gewoon zelf drank meebrengen in plaats van er op te vertrouwen dat we wel iets in huis zullen halen :p
Dat is natuurlijk ook een goede oplossing als je geen drank in huis hebt, haha. Best slim bekeken eigenlijk! Ik drink zelf eigenlijk alleen maar thee of eventueel water, dus ik kan me voorstellen dat ik er ook heel bewust bij moet stilstaan dat ik meer dan koffie, thee en water in huis haal 😉
Haha, heerlijk om jouw lijstje met bloopers te lezen! Ik moet zeggen dat er veel heel herkenbaar zijn. Zeker in rijdende bussen ben ik ook nooit de meest handige persoon 😉 Ach, zolang je er zelf ook maar om kunt lachen, toch?!
Haha altijd leuk om zulke situaties te lezen. Zou mij ook kunnen overkomen :’)
Ik kan gerust ook wel zo’n lijstje met gemak helemaal vullen, haha. Laatst had ik ook echt een awkard situatie, maar daar heb ik wel van wakker gelegen. Je weet wellicht dat ik samen met mijn vader en nu ook moeder een vzw heb (dit jaar 5 jaar, woop woop). Een oud-collega heeft een eigen kleinschalige zaak (grappig, want ze doet in klankschalen ;p ) en ze wou het minimum sponsoren aan ons evenement die we elk jaar organiseren voor het goede doel. Ik zorg dat de papieren in orde zijn en bedenk me hoe we het gaan aanpakken. Bij ons geldt: hoe meer je sponsort hoe meer VIPkaarten je ter beschikking krijgt. Dus, zij had het minimum gesponsord, dus is dat 1 kaart. Ik vond dat zo zielig omdat ik weet dat ze elk jaar ook effectief komt en dus alleen in de VIPruimte zou zitten. Ik stel thuis voor om haar een extra kaart te schenken aan inkomprijs (normaal doen we dat niet (hopelijk leest niemand dit, haha) ) en zij vinden dat goed. Ik spreek met haar af om haar kaart af te geven, maar zij heeft nog niet bevestigd dat zij met haar man komt. Dus, die kaart zat dus nog niet in de enveloppe, maar in mijn handtas voor het geval dat ze zou bevestigen. Ik overhandig haar de enveloppe en zij zegt: ‘is dit de kaart?’ Ik zeg ja, maar wat zij eigenlijk bedoelde is of die kaart van haar man er bij zat. Ik ga naar huis en krijg nog geen 5 minuten later een sms’je. ‘Er zit maar 1 kaart in?’. Toen viel mijn frank. Hoe moest ik dat nu oplossen? Ik heb daar echt twee nachten van wakker gelegen. Ik bedacht allerlei scenario’s en besloot uiteindelijk om haar te sms’en en haar alles opnieuw uit te leggen. Wat antwoord die? ‘Ik begrijp het hoor, ik kom zo snel mogelijk om die kaart en betaal je correct. Ik lig hier niet wakker van’. Er viel wel een last van mijn schouders, maar ho.. wat kon ik door de grond zakken!
Oh jee, dat zijn inderdaad dingen waar je jezelf dan heel druk over kunt maken. Zal je inderdaad net zien dat het diegene zelf niet eens zoveel uitmaakt. Gelukkig is het uiteindelijk goed gekomen 😉 Je bent in ieder geval een verhaal rijker.
Een klassieker bij mij was toen ik nog naar school ging mijn tassen pakken als de trein aangekomen was en in volle enthousiasme rechtspringen. En vergeten dat er een bagagerek boven mijn hoofd hangt. Of als ik uit bed kom (ik slaap in een stapelbed) een onhandige sprong maken van mijn ladder en daarbij net niet mijn voet omslaan. Laatst vroeg iemand hoe oud ik was en kon ik daar zelfs geen antwoord op geven. Dan wordt het wel een beetje akward. Laatst op een sollicitatie ging ik bijna zeggen dat ik 22 was, terwijl mijn cv daar wel afgeprint lag met mijn geboortedatum. Sterk, ik weet het. Gelukkig gaf ik mijn juiste leeftijd.
Ai, het voorval met het bagagerek was vast aardig pijnlijk.
Ik moest stiekem een beetje lachen om het moment waarop je je leeftijd even was vergeten. Ik heb dat zelf vaak als ik net jarig ben geweest. Dan duurt het best wel een tijdje voordat ik aan mijn nieuwe leeftijd gewend ben 😉
Haha wat een heerlijk artikel! Dat van die koffie en thee is heel erg herkenbaar, haha :D. En zo heerlijk dat je niet in de rij hoeft te staan met handbagage, al is het wel even wennen haha… :p
Haha, inderdaad! Nu weet ik in ieder geval voor een volgende keer dat ik meteen kan doorlopen zonder handbagage 😉