Het afgelopen jaar mocht ik voor het eerst ervaren hoe het kantoorleven is. Of nou ja, dat klinkt bijna alsof ik mijn hele leven zit vastgetapet aan een bureaustoel, starend naar een leeg Word-document op mijn dubbele beelscherm. Nee hoor, gelukkig is werken op kantoor best leuk! In het jaar dat ik op een kantoor heb gewerkt, heb ik genoeg bijzondere, grappige, leuke of soms ronduit hilarische dingen gezien en beleefd. In dit artikel zet ik met plezier 7 grappige (en niet al te nuttige) lessen op een rij die mij zijn bijgebleven van werken op kantoor.
- Engels is hip! Customer journeys, wrap-ups, calls, briefings en minimum viable products? Na een paar weken kantoorleven is je vocabulaire ongetwijfeld verrijkt met de nodige Engelse termen. Ik leerde al snel dat vergaderingen eigenlijk meetings heten. Ook maakte ik kennis met het de grote hype rondom Agile werken, een hippe term die blijkbaar samengaat met Scrum-teams, daily stand-ups, sums en heel wat andere spannende en vooral vage Engelse termen die je op menig kantoor om de oren vliegen.
- Ellenlange e-mails? Niet doen! Ik heb er soms een handje van om een halve roman in een mailbericht te willen proppen. Het meest frustrerende? Als je vervolgens een antwoord terugkrijgt van hooguit een paar woorden. Lange e-mails sturen is dus vaak helemaal niet zo handig, heb ik wel ontdekt. Soms is het sneller (én beter voor je stappenteller!) om je uit je kantoorstoel te hijsen en even langs te lopen bij de collega in kwestie.
- Kleine praktische issues zijn écht een ding. Ik kan meestal smakelijk lachen om de welbekende #firstworldproblems. Denk aan een zonnescherm dat niet meewerkt, een bureaustoel die verkeerd staat ingesteld of de deur die te hard dichtvalt. Nou, ik heb gemerkt dat die zaken toch echt van piepkleine issues in problemen van levensbelang veranderen als je 8 uur op kantoor zit. Ook ik kon het onlangs niet laten om mijn beklag te doen toen de deur naast mij wel 20 keer in een uur veel te hard dichtviel.
- Twee soorten jarige collega’s. Een grappige les is dat ik een duidelijk onderscheid heb gemerkt tussen twee soorten collega’s als het aankomt op trakteren op het werk. Ten eerste zijn er de collega’s die op maandag met 3 taarten het kantoor binnenstappen en direct een uitnodiging rondsturen. “Er is genoeg voor iedereen!”, luidt de tekst in hun bericht. Beduidend anders zijn de collega’s die op hun verjaardag vooral stilletjes achter hun computer gaan zitten en die vervolgens vooral ongemakkelijk glimlachen als iemand toch het enge “gefelici”-woord durft uit te kramen.
- Goede thee en koffie zijn heilig. Pas sinds ik op kantoor werk, is het belang van thee me héél duidelijk geworden. Vooral vóór 9 uur ’s ochtends is een kop thee of een sterke bak espresso essentieel. Ik herinner me nog dat ik ooit een bijbaantje had bij een bedrijf waar thee kant en klaar uit een automaat kwam. Je kreeg het zo met schuimlaag en al in je plastic bekertje geworpen. Yum – not! Gelukkig maakt de goede koffie op mijn werk iedere werkdag al een stuk leuker!
- Als een lopend vuurtje. Een geheim hebben binnen een groot kantoor is verrekte lastig. Je hebt toch te maken met koffiezetapparaten, the place to be waar roddels ontstaan. Of het nu gaat om zwangerschappen, relaties of ontslagen. Nu ik ontslag heb genomen merk ik al helemaal dat de tamtam zijn werk wel doet. Al na 1 dag kreeg ik uit allerlei onverwachte hoeken vragen wat ik voor werk zou gaan doen. De kracht van de welbekende “wandelgangen”!
- Vrijdag is D-day. En tenslotte leerde ik iets belangrijks over het einde van de week: werken op vrijdag vind ik dus echt geweldig. Het begint er al mee dat er ’s ochtends geen file te bekennen is in tegenstelling tot de andere dagen. En mijn dag kan al helemaal niet meer stuk als er vervolgens – wonder boven wonder – een vrije zitplek in de bus nog net niet mijn naam roept. Toch een bizar contrast met de doordeweekse dagen waarop ik mijn best moet doen om een laatste bescheiden staplek te veroveren. Ook fijn is dat ik in het halflege kantoor op vrijdagmiddag op mijn productiefst ben en dat op vrijdagmiddag niemand je raar aankijkt als je er stiekem eens om half vijf tussenuit piept. Thank God it’s Friday!
Wat zijn jouw ervaringen met werken (mag ook als bijbaantje!) op kantoor?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
“Ik ben oké” – hoe leer je daar oprecht in te geloven?
Als ik straks mijn diploma cum laude haal, dán doe ik er echt toe. En als ik dan eindelijk zelfverzekerd voor vijftig man sta te presenteren, dán pas mag ik er echt zijn. Misschien herken je dat soort gedachten wel. Als het ene verbeterpunt gefixt is, dient het volgende zich alweer aan. Dat hoge latten verplaatsen was mijn natuurlijke gedrag rond mijn 20e. Er waren altijd dingen die beter konden, en ik zag mezelf als een project. Blijven schaven en schaven totdat ik ooit mijn onhaalbaar hoge lat zou halen en oprecht kon zeggen "Ik ben oké". Je raadt het al: daarin geloven heeft niets te maken met je stinkende best doen om onmogelijke doelen te behalen. Wel met stoppen met streven en geloven dat je nu al een prima persoon bent. Hoe overtuig je jezelf daarvan?
Review Albert Heijn Terra-vleesvervangers, vegan Paturain, fajita’s & meer
Oh boy, mijn Albert Heijn-winkelkarretje was de afgelopen weken een paar keer extra vol geladen. De supermarkt heeft namelijk een enorm arsenaal aan nieuwe vega(n) producten uitgebracht. Uiteraard wist ik niet hoe snel ik voor het schap moest staan om het nodige in te slaan. Voilà, dit artikel is het resultaat van allerlei producten met veel plezier proeven (en soms met iets minder plezier als de smaak tegenviel). Ik deel onder andere mijn eerlijke review over de Albert Heijn vegan satéschnitzel, de plantaardige fajita's, de gloednieuwe vegan Paturain (is die echt zo "fain"?) en pittige falafel die inderdaad best pittig bleek. Zie hier mijn review van de Albert Heijn Terra-lijn en andere vleesvervangers.
DIY | Babykaarten maken met Action 3D Die-Cut Block
Afgelopen weekend bracht ik een dag knutselend door met een vriendin. Dat leek me het uitgelezen moment om de schaar in mijn nieuwe Action 3D Die-Cut Block te zetten. Natuurlijk niet zomaar, maar om een paar babykaarten te maken. De baby's dienen zich in mijn omgeving nog niet in massa's aan, maar je kunt de kaartjes natuurlijk maar beter vast op voorraad hebben. En - eerlijk is eerlijk - ik vond dit papierblok ook gewoon te leuk om nog langer in de kast te laten liggen. Ik laat je mijn kaarten zien en vertel je hoe ik deze kaarten met het Action 3D Die-cut block heb gemaakt.
Heel herkenbaar 🙂 vooral het gebak is heilig zo ook goede koffie. Leuk geschreven.
Leuk om eens mee te kijken! Die e-mailromans herken ik wel hahaha.
Wat dacht je van een team waar alle verjaardagen zowat in dezelfde maand vallen? We hadden dan 3 weken lang elke week 1 of 2 keer taart.
En schoonmaken is een ding. Er zijn mensen die alles laten liggen. En er zijn mensen die alle rommel van een ander opruimen.
Haha, dat heeft je werkgever dan toevallig heel handig uitgekozen. Misschien moet hij/zij bij de volgende sollicitant extra goed opletten op de verjaardag van diegene, zodat de taart in ieder geval netjes verdeeld is 😉
Dat van het schoonmaken herken ik ook wel trouwens. Wij hebben de clean desk policy op het werk, maar niet ieder bureau is even “clean” 😉
Haha, leuk geschreven! Ik vond tijdens mijn bijbaantje vooral die ‘ wandelgangen’ op het werk gezellig, maar ook wel onhandig. Mijn man en ik hebben elkaar als collega’s leren kennen, en er werd meteen een hoop gepraat. “Zeg, heb ik jou niet zien lopen met…?” We hebben er niet zo lang meer samen gewerkt, dat was denk ik wel handig. 😉
Een relatie op het werk lijkt mij inderdaad best lastig, vooral vanwege die beruchte wandelgangen. Gelukkig maar dat jullie er niet heel lang hebben samengewerkt en dat er daarna zonder de druk van collega’s iets moois tussen jullie kon opbloeien 🙂
Ik dacht dat ze alleen in de IT agile werken… Kennelijk ook in de communicatie dus, maar misschien hebben die twee ook meer met elkaar te maken dan ik dacht. Ik hoor vrienden die al werken wel eens over alle rare planningen en namen en teams die je in agile hebt, maar dat zijn allemaal IT’ers.
Ook op mijn onderzoeksstage merk ik dat korte mails beter zijn. Het is altijd moeilijk navigeren tussen beleefdheid en bondigheid, zeker in het Engels.
Vind je het gek om straks soort van terug de wetenschap in te gaan, waar dit soort kantoordingen weer net anders zijn? 🙂
Haha, zo herkenbaar!
Haha, veel is herkenbaar behalve dan dat ik geen collega’s heb.
Dat ‘wat schrijf ik in mijn mail’ ben ik ook veel mee bezig. Kreeg laatst een heel kort mailtje met aan het eind ‘Fijne dag!’ en dat vond ik zo vriendelijk, dat ik dat nu ook vaak typ. Zijn maar twee woorden en je mail wordt er wat minder zakelijk van.
Nou, mijn huidige werkgever is Agile werken op dit moment aan het doorvoeren, maar binnen ons team doen we er nog niet echt iets mee. Ik heb wel een aantal trainingen gekregen, maar in communicatie (oftewel veel ad hoc werk) werken strakke planningen en stand-ups toch niet zo handig 😉 Maar wie weet wordt in de toekomst wel dé methode gevonden om ook als communicatieadviseurs Agile aan het werk te gaan. Onze ICT-afdeling is wel al fanatiek met Agile werken aan de slag gegaan en ik weet dat mijn vader in zijn werk op de Finance-afdeling van een andere bank ook fanatiek met SCRUM en Agile aan de slag is. De enige manier waarop ik tot nu toe in aanraking kom met Agile, is door de vele vage Engelse termen die ik voorbij hoor komen 😉
Leuke vraag trouwens! Ik vind het aan de ene kant wel jammer dat ik niet meer het contact met collega’s zal hebben dat ik nu heb. In mijn nieuwe functie zal ik waarschijnlijk niet in een kantoortuin zitten met collega’s naast en tegenover me, alhoewel ik ook daar vast wel dagelijks leuke mensen om me heen zal hebben. En sommige dingen zullen vast wel hetzelfde blijven: de taartmomenten, de ‘first world problems’ en hopelijk ook de heerlijke koppen thee 😉
Wat een leuke toevoeging inderdaad aan je e-mails! Zoiets vrolijkt een mailbericht toch net een beetje op. Ik voeg zelf ook weleens iets als ‘Fijne dag!’ toe als ik e-mails voor mijn blog verstuur, bijvoorbeeld voor samenwerkingen of naar lezers toe. Dat maakt een bericht vast iets leuker om te ontvangen 🙂
Leuk om te lezen! Ik was er nog niet zo bekend mee want ik heb nog nooit op kantoor gewerkt. Zou ook niks voor mij zijn, maar toch leuk om nu eens die clichés van jou te lezen 😉
Heel herkenbaar. Je bent ook zo wat getrouwd met je collega’s want je ziet ze uiteindelijk meer dan je partner of familie ??
Haha, een beetje wel inderdaad! Bizar eigenlijk dat je je collega’s zo veel meer ziet dan de mensen die je thuis om je heen hebt 🙂
Haha, leuk stukje. En herkenbaar. Hoewel vergaderingen bij ons gewoon nog vergaderingen heten hoor 🙂
Ik heb geleerd dat de kantoorclichés waar zijn, zelfs als je verder best prima werk en collega’s hebt.
Van die Engelse woorden gebruiken doen wij gelukkig zo goed als niet op kantoor en ben ik wel blij mee, haha! Vind dat op een of andere manier echt niet leuk om naar te luisteren.. of ‘chill’ om naar te luisteren om in die term te blijven 😉
Haha, ik vind die Engelse termen zelf vaak wel grappig. Het lijkt wel alsof mensen woorden vertaald naar het Engels opeens een stuk professioneler klinken 😉 Dat terwijl ‘vergadering’ volgens mij net zo prima is als ‘meeting 😉
Dit herken ik zo! Maar dan de afgelopen jaren in klasgebeuren. Natuurlijk is dat anders, maar het lijkt er wel op. Aangezien ons hoofdvak ontwerpen achter computers was. De woensdagnamiddag had ik altijd een hele middag ontwerp en soms had ik daar zin in en soms niet. En ik moet toegeven, die firstwordproblems worden dan soms wel heel lastig. Als mijn klas dan te luid is dan kan ik ook wel eens heel moe daarvan worden. Maar om een of andere reden waren ze dat echt elke woensdag, al vanaf de ochtend. Geen idee wat de woensdag zo wild maakte, maargoed. En vrijdag hadden we altijd een halve dag (in plaats van de woensdag) en als half twaalf gepasseerd was of twaalf uur begon te naderen voelde je de sfeer gelatener worden met de minuut.
Leuk om te horen dat je de kantoorclichés ook herkent van je vakken op school. Grappig hè dat zelfs de kleinste probleempjes opeens een ding kunnen worden als je uren in dezelfde ruimte met dezelfde mensen zit 😉 Stiekem moet ik daar ook wel om lachen.
Haha, zo herkenbaar deze punten! Tijdens mijn afstudeerstage herkende ik vooral nummer 1, 5 en 7. Grappig dat zulke dingen altijd op bijna elk kantoor voorkomen.
Wanneer ik uit beleefdheid vraag hoe iemand zijn weekend was, vraag ik eigenlijk niet om een gedetailleerd verslag.
Verder bestaat er absoluut echte kantoorhumor wat betreft collega’s en klanten. Je kunt er zo een reality-serie hiervan maken, hoge kijkcijfers gegarandeerd.
Haha, dat eerste punt is inderdaad wel een goede les. Ik kreeg zelf ook weleens heel uitgebreide verhalen als ik die vraag stelde, terwijl ik dan eigenlijk nog een deadline had 😉
En inderdaad het kantoorleven en de kantoorhumor zouden het niet slecht doen in een soapserie, haha.