Welkom, lieve Pippa! ♥ | Kat adopteren via Verhuisdieren

Mag ik je voorstellen aan mijn nieuwe huisgenoot? Dit is Pippa, een lieve dame van vier jaar oud, die afgelopen zondag bij mij is komen wonen. We hebben eerst langzaamaan aan elkaars gezelschap moeten wennen, maar ik geloof dat we stapje voor stapje goede vriendinnen worden. En dus vond ik het tijd om Pippa uitgebreid aan je voor te stellen. Ik vertel je ook meteen meer over mijn ervaringen met een kat adopteren via Verhuisdieren.

“Adopt don’t shop“

Dat ik mijn huisje graag met een kat wilde delen, wist ik al heel lang. Ook wist ik zeker dat ik mijn kat graag wilde adopteren, zeker na mijn ervaringen met Lily (de poes van mijn ouders, die uit het asiel komt). Er lopen heel wat beestjes rond die geen baasje hebben of niet de liefde krijgen die ze verdienen. Ik vind het een mooi idee om een van die katten een nieuw thuis te geven en heerlijk te verwennen. Dat wilde ik ook graag voor mijn eigen kat. Extra fijn is dat je bij “herplaatsers” al beter weet wat voor kat je in huis haalt. Dat was voor mij extra handig, omdat ik specifiek een kat zocht die er tegen kan dat ik geen tuin heb waarin hij of zij kan ronddartelen.

Een kat adopteren via Verhuisdieren

Een tijdje geleden ontdekte ik de website Verhuisdieren.nl. Een lieve volger tipte mij deze site (dankjewel!) en ook in een video van Marije hoorde ik meer over dit mooie concept. Ik was direct enthousiast. Op Verhuisdieren.nl word je op basis van een profiel aan huisdieren gematcht. Je kunt tegen betaling een zoekprofiel aanmaken, terwijl baasjes die om welke reden dan ook niet voor een dier kunnen zorgen een aanbodprofiel voor hun viervoeter aanmaken. In mijn profiel stond bijvoorbeeld dat ik geen tuin heb en dat ik een kat zocht van 3 jaar of ouder. Doordat je een klein bedrag betaalt (ook als je een huisdier aanbiedt) en doordat je allerlei kenmerken voor je huisdier moet invullen, wordt voorkomen dat er mensen met foute bedoelingen op de site zitten. Fijn!

Een match!

Niet bij alle katten had ik een goed gevoel. Zo bleek één baasje haar twee onafscheidelijke katten afzonderlijk aan te bieden, iets waar ik niet aan wilde meewerken. Maar na een tijdje kwam ik een ontzettende lieve pluizenbol tegen van vier jaar oud. Mijn hart maakte een sprongetje en ik vinkte aan dat ik interesse had, waardoor ik de eigenaar van dit lieve meisje kon bellen. Aan het gesprek hield ik direct een goed gevoel over. Dit pluizige meisje heeft nooit de behoefte gehad om ook maar een stap over de drempel te zetten. Daardoor zou het niet zielig zijn als ik haar geen buiten kan bieden. Haar baasje deed haar met pijn in het hart weg vanwege een allergie.

Zondagochtend was het dan zover: ik maakte een lange autorit om Pippa voor het eerst te zien. Het was zo’n twee uur rijden naar haar baasjes, maar dat had ik er graag voor over.

Pippa dus!

Ik was ook in het echt direct verknocht aan Pippa. Ze is vier jaar oud en is aanhankelijk, maar ook speels. In het begin wel erg bang, maar daarna een echte knuffelkont. Ze is overigens een kruising van een Noorse boskat en een huis-tuin-en-keukenkat, waardoor ze vrij fluffy is en een dikke staart heeft, maar verder geen heel lange haren heeft.

Ze had eigenlijk een andere naam, maar ik heb haar Pippa genoemd. Al maandenlang had ik die naam Pippa in mijn hoofd. Soms sprak ik de naam zelfs al uit om te horen hoe het zou klinken als ik mijn kat met die naam zou roepen. Ik vind het gewoon een echte poezennaam – lief en stoer en je kunt er van alles van maken: Pip, Pippi, Pipje…

Wennen aan elkaar

De rit naar huis was niet bepaald een feestje. In de auto was Pippa (begrijpelijk!) 2 uur lang nogal gestrest en boos met een 2 uur durend miauwconcert tot gevolg. Die bangheid en boosheid zette thuis nog wel twee dagen door. Gelukkig vond ze een beschut plekje achter het gordijn, waar ze heel rustig aan haar nieuwe huis kon wennen. Ze vond het zichtbaar fijn als ik haar vanaf een afstandje lieve dingen toefluisterde. Verder liet ik haar zo veel mogelijk met rust. En dankzij mijn speciale “play spray” (oké, dit klinkt heel fout, maar het is bedoeld voor katten!) vond ze haar speeltjes opeens wél interessant.

De eerste kopjes

Na de stressvolle eerste dagen leek Pippa gisteren opeens in positieve zin te veranderen. Ze kwam voorzichtig uit haar verstopplekje vandaan en ontdekte een fijne gele stoel, haar leuke speeltjes en (ook niet geheel onbelangrijk) haar bak vol voer. Soms kneep ze voorzichtig met haar oogjes als ik met haar praatte. Of ze miauwde zachtjes als ik haar snoepjes gaf. Ze kwam zelfs een keer langs mijn been lopen om me een kopje te geven. Mijn hart smolt. Wat ik al die tijd al dacht, werd voor mij bevestigd: wij gaan er samen iets moois van maken, Pippa en ik.

Lieve Pippa, welkom in huize Romy!

P.S. Mocht je een kat adopteren via Verhuisdieren overwegen, ik kan het je zeker aanraden. (Nee, dit artikel is niet gesponsord!).