Kijk jij weleens foto’s van ‘vroeger’ terug? Denk je überhaupt nog weleens aan de tijd waarin je jong was? Die tijd waarin je hele dagen in de zandbak doorbracht, misschien wel kirde van plezier als je enthousiast was en gekke bekken trok totdat je erbij neerviel. Waarom ik dit vraag? Niet omdat vroeger alles beter was, maar omdat laatst een dierbare mij op een hele inspirerende manier aan het denken zette. Ik kon een lastige keuze niet maken en zij spoorde me aan om eens vanuit het kind in mij te denken. Hoe zou ik het hebben aangepakt als ik nu nog 8 jaar oud was? Ik vond het zo inspirerend dat ik die gedachtegang graag met je wil delen.
Dezelfde persoon mét een lading bagage
“Ja maar, ik ben toch dat 8-jarige kind niet meer”, denk je misschien. Dat klopt, je hebt nu vast geen paardenstaartjes meer in je haar en hebt daar waarschijnlijk de nodige verantwoordelijkheden en levenservaring voor teruggekregen. Maar toch, diep vanbinnen, schuilt er in jou nog steeds dat meisje of die jongen die je als jong kind was. Een kind met dromen, wensen, humor, hobby’s, een eigen karakter en waarschijnlijk ook een eigen wil. Het verschil is dat je in de tussentijd veel hebt meegemaakt en dingen van je omgeving hebt overgenomen. Jouw school, je buurt, jouw familie, je vrienden, relaties, de media en alle dingen die mensen om je heen hebben gezegd en gedaan. Het is een hele lading bagage die jou stuurt in de (grote en kleine) keuzes die je nu maakt. Op een positieve of op een negatieve manier.
Gedachtes en patronen
Door jouw bagage heb je misschien allerlei gedachtes en patronen ontwikkeld. Positieve én negatieve. Laat ik eens een simpel voorbeeld van mezelf noemen. Als kind zou ik zonder twijfel altijd dolenthousiast voor het allergrootste ijsje mét extra bolletje én chocoladetopping hebben gekozen in een restaurant. Nu zou ik me daarentegen afvragen wat de Sonja Bakkers en #fitgirls van onze wereld daar wel niet van zouden vinden. Uit twijfel laat ik het ijsje dan maar aan mijn neus voorbijgaan. Ook kon ik als kind gerust de hele dag op de bank een boek lezen, terwijl ik me nu bij die gedachte alleen al schuldig kan voelen (ja maar, die to do list dan?!). Er is blijkbaar iets veranderd in mijn denken, waardoor ik niet meer alles vanzelfsprekend vind wat ik als kind zomaar deed.
En toch denk je diep vanbinnen nog hetzelfde!
In feite ben ik nog steeds dat meisje van 8 jaar, dat diep vanbinnen die grote ijshoorn met topping zou willen bestellen. Maar in de loop der jaren hoor je dingen, lees je dingen, maak je dingen mee en worden je dingen verteld die bepalen hoe jij nu reageert. Die dingen die ervoor zorgen dat mijn XXL ijsje nu na lang twijfelen toch een gezonde appel wordt. Om nog maar een voorbeeld te noemen: als kind heb ik ooit een manuscript geschreven en opgestuurd naar een uitgeverij. Ik was 8 jaar, dus een meesterwerk was het waarschijnlijk niet. Toch deed ik het vol overtuiging op de post en ging ik mijn droom achterna. Die droom om een boek te schrijven, is er na al die jaren nog steeds. Maar zomaar iets schrijven en opsturen? Om dat te durven, zou ik nog heel wat kunnen leren van mijn 8-jarige ik.
Wat heeft het kind in jou te vertellen?
Wat ik met dit artikel wil zeggen? Of je nu twijfelt over die XXL ijshoorn of over een veel grotere beslissing in je leven, probeer eens te bedenken wat het kind in jou zou zeggen. Natuurlijk kun je nu niet altijd doen wat je zonder nadenken deed als kind. Iets met een hypotheek en verantwoordelijkheden die er toen niet waren. Maar ik daag je uit om eens stil te staan bij wat het innerlijke kind in jou te vertellen heeft. Kan dat kind jou misschien advies geven of een steuntje in de rug? Wat zou jij als 8-jarige hebben gewild, gedaan of gezegd? Wat zou jouw 8-jarige ik, zonder al die bagage en mitsen en maren, jou influisteren? Misschien is dat stemmetje wel hét antwoord op jouw vragen en dilemma’s.
Wat is iets waar jij vroeger niet bij nadacht, maar nu wel?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Te druk? Zo maak je meer tijd voor leuke dingen!
Heb jij net als ik een boekenkast vol ongelezen boeken en een kast vol ongebruikte knutselspullen? Of gewoon een lieve club vriendinnen met wie je ook iets vaker zou willen theeleuten? Het is soms nog best lastig om tussen de drukte door tijd voor leuke dingen te vinden (of beter gezegd: te maken). Ook ik heb daar dagelijks last van. Toch wil ik proberen om mezelf vaker leuke dingen te gunnen in plaats van altijd druk bezig te zijn. Je leeft maar één keer en het leven is te mooi om altijd te werken. Maar waar haal je de tijd vandaan om aan leuke dingen te besteden? Extra tijd is helaas niet te koop, maar wellicht helpen deze 5 tips je op weg.
Vroeger was ik veel meer onbevangen en deed ik wat ik zelf wilde. Nu denk ik over alles na. Ik verlang ontzettend terug naar mijn way of thinking.
Wat een leuk artikel! Ik deed vroeger ook alles vanuit mijn gevoel zonder aan dingen te denken als: vindt die of die het wel goed? Hoe denken anderen erover? Wat gebeurt er als? Ik zou dat onbevangen ook meer terug willen krijgen.
Precies dat inderdaad! Als klein meisje maakte het me niets uit wat anderen van me vonden, terwijl dat nu soms zo’n grote rol in mijn hoofd kan spelen.
Grappig om zo te denken! Dat met het nadenken over het ijsje herken ik wel, maar op de een of andere manier krijgt het 8-jarige kind (iets met Yolo) toch vaak de overhand op het moment dat ik bij de ijsboer sta, haha. Me er minder schuldig over voelen zou dan dus een les kunnen zijn, dat had ik vroeger immers niet Verder ga ik de vraag vandaag eens toepassen, hoe zou ik dit of dat vroeger gedaan hebben?!
Yay voor de Yolo-reactie op het ijsje. Je hebt helemaal gelijk! 🙂 Wat leuk om te horen dat je gisteren de vraag eens hebt toegepast hoe je het vroeger gedaan zou hebben. Ik ben heel benieuwd hoe het uitpakte!
Wat een interessante gedachtegang zeg. Ik verlang nog wel eens terug naar het naïeve van kinderen. Het mij kan niks overkomen. Inmiddels weet ik dat iedereen zijn portie krijgt en dat nare dingen niet altijd een ander overkomen.
Dat naïeve en onbezorgde is inderdaad zo fijn aan kind zijn. Goed dat je je in ieder geval beseft dat jij niet de enige bent bij wie soms niet zo leuke dingen gebeuren. Dat is ook een gedachte die mij vaak steun geeft als er iets rots is gebeurd.
Wat een mooie gedachtegang! Deze ga ik zeker onthouden! Het is in mijn ogen sowieso belangrijk altijd een stukje van het kind in je te koesteren. ^^
Zelf dacht ik als 8-jarige nooit na over wat anderen van me vonden. Tegenwoordig sta ik daar helaas wat vaker bij stil..
Wat leuk om te horen dat deze gedachtegang je een beetje inspireerde 🙂 En inderdaad, het is zo fijn om altijd stil te blijven staan bij het kind in jou, juist omdat je als kind vaak zo heerlijk onbezorgd kunt zijn.
Wat een ontzettend originele insteek! Mijn eerste gedachte was: ik ben blij dat ik nu niet meer zo onzeker ben. Maar wat betreft het ijsje en het boekje-op-de-bank heb je helemaal gelijk! Ik denk dat ik als kind niet nadacht bij de tijd. Alles was toch altijd hetzelfde en de dagen duurden lang. Nu wil ik alles uit mijn dag halen en lijken de weken zo snel te gaan. Ook kan ik wel eens melancholisch worden bij het verschuiven van de generaties.
Dankjewel voor je compliment! Grappig hoe tijd ook zo’n ander ding wordt als je geen kind meer bent! k merk ook dat de tijd zoveel harder lijkt te gaan nu. Het verbaast me trouwens weleens dat ik me als kind hele vakantiedagen kon vermaken zonder iets omhanden te hebben, terwijl ik daar nu echt kriegel van zou worden, haha.
Wat een leuk artikel. Misschien moet ik dit ook maar eens vaker gaan toepassen. Ik ga het vandaag eens uitproberen haha
Wat leuk om te horen dat je het eens hebt uitgeprobeerd om zo te denken! En, hoe beviel het?
Interessant eigenlijk! De eerlijkheid van een kind kan ook soms zo bevrijdend zijn, dat ze nog durven zeggen wat ze denken en uiten wat ze voelen. Dat hebben wij vaak een beetje afgeleerd.
Klopt inderdaad! Ik bedacht me ook dat ik als kind bijvoorbeeld weleens tegen klasgenootjes zei dat ik niet met ze wilde afspreken. Nu zou ik zoiets nooit tegen iemand durven te zeggen 😉
Wat een heel mooi artikel. Soms moet je even een stapje terug doen en inderdaad terug gaan toen je nog niet door zoveel mensen om je heen werd beïnvloed.
Heel leuk ook die kinderfoto, ik moest al lachen toen ik het artikel nog niet gelezen had, ik heb namelijk precies zo’n zelfde foto van mijn kindertijd in dat lieveheersbeestje!
Liefs, Nathalie
Wat is dit een leuk idee, soms moet je inderdaad eens proberen zorgeloos ergens naar te kijken. Ik voel soms best de druk om maar van alles te ondernemen en te doen, terwijl ik soms juist even kinderlijk niks wil doen.
Wat een leuk artikel! Soms weet je inderdaad stiekem het antwoord wel. Als kind doe je inderdaad gewoon wat je leuk vindt, nu je verantwoordelijkheden hebt is het wel wat lastiger om overal maar gehoor aan te geven. Ik weet nog dat ik vroeger urenlang de Sims kon spelen, nu speel ik het nog wel eens, maar denk ik: Ik moet nog boodschappen doen, kan ik niet beter aan mijn blog werken, waarom ben ik zo nutteloos bezig? Etc. En dat is zo jammer, haha!
Dankjewel! En heel herkenbaar wat je omschrijft! Grappig eigenlijk hoe je als kind helemaal niet bezig bent met of iets nuttig is of niet en gewoon doet waar je zin in hebt, terwijl je nu echt de drang voelt om iets nuttigs van je dag te maken.
Leuk artikel! Je verhaal doet me denken aan (naast mijn eigen kindertijd!) een methode die ik ontdekte tijdens loopbaanbegeleiding: Het idee is om onder de loep te nemen wie je was toen je jong was, wat je toen graag deed,… om een idee te krijgen van je natuurlijke aard, potentieel én intrinsieke motivatie. Heel wat waarheid uit een kindermond/geest dus.
Wat een mooie insteek is dat! Ik geloof dat je ook bij dat soort belangrijke keuzes soms heel veel kunt halen uit wie je was als kind. Als kind heb je vaak heel goed voor ogen wat je wel en niet wilt en hoe je wel en niet bent en soms kan het zeker goed zijn om daar eens naar terug te kijken 🙂
Fijn! Interessant ook om te lezen x
Wat een leuk artikel dit en ja ik geloof erin dat we echt niet veel zijn veranderd. Heel interessant om te lezen dit. Ik ga aan mijn ouders vragen hoe zij mij als kind hebben ervaren en wat mijn opvallendste eigenschappen waren. Ik weet dat ik altijd heel veel aan het praten was en nu nog doe ik het haha.
Och, dit is een gedachte die ik enorm vaak heb. Tijden zijn veranderd en we passen ons continu aan aan de zogenaamde ‘moderne’ wereld, ik heb vaak heimwee naar mijn jeugd precies om de redenen die jij benoemt. Interessant om te lezen hoe jij hier op terugkijkt.
Het is inderdaad soms jammer dat we ons zo aanpassen aan alles wat we in ons leven om ons heen te horen krijgen of zien. Ik vond het echt een mooie gedachte om eens stil te staan bij het kind dat nog in mij zit en wat dat kind mij nu zou zeggen. Klinkt filosofisch, maar eigenlijk vond ik het wel een mooie down-to-earthgedachte 🙂
Hetgene wat ik het meest mis als kind is dat ik toen niet nadacht. Natuurlijk dacht ik wel na over wat ik zou zeggen ofzo, maar ik bedoel. Als ik zin had om iets te doen dan deed ik dat. En was de wereld daartegen? Jammer dan! Had ik als kind zin om superluid K3 te zingen op de bus, deed ik dat. Hoorde ik een liedje van K3 zei ik dat ook. Als ik nu muziek luister en er komt een liedje van K3 voorbij (wat ik stiekem wel leuk vind) dan doe ik daar zo stiekem over. Niemand weet waarom. Maar gisteren was er een concertje met heel war artiesten, o.a K3 en toen ik hun plaat kon meezingen heb ik zat zeker gedaan. Daar kwam het kind weer!
Als kind liet ik ook zo snel mijn dag niet verpesten. Was er een teleurstelling in mijn dag, dan vond ik dat jammer maar kon ver genoeg kijken en beseffen dat er vast nog veel meer leuks zou gebeuren. Mijn positief zijn was zoveel sterker! Nu is de verleiding om alles negatief te zien veel groter, omdat het zoveel makkelijker voelt op de een of andere manier. Maar gelukkig gaat het op dit punt wel goed!
Dat onbezorgde en niet hoeven nadenken is inderdaad echt een fijn punt aan kind zijn! Als kind kun je nog dragen wat je wilt, zingen wat je wilt en doen wat je wilt, zonder dat het je uitmaakt wat mensen daarvan vinden. Soms is het jammer dat dat op latere leeftijd niet meer zomaar gaat, in ieder geval voor je gevoel. Wat mooi om te lezen dat je toch gisteren met K3 kon meezingen. Zo’n vrolijke, kindse uitspatting kan je als mens soms echt goed doen 🙂
En superknap dat het steeds beter lukt om meer naar het positieve te kijken! Dat is inderdaad soms wat lastiger in te zien als je al veel hebt meegemaakt in je leven. Juist daarom is het zo knap dat je jezelf echt hebt ontwikkelt op dit punt 🙂
Goed idee om het eens vanuit dat standpunt te bekijken als je beslissingen moet nemen! Soms moet je gewoon je innerlijke kind loslaten en kiezen voor én spikkels én chocoladesaus. En nagellak met superveel glitters. Gewoon omdat het leuk is. Denk ik dan 🙂
Als kind denk je eigenlijk minder lang na over dingen. Je maakt je ook niet zo druk over wat iemand anders denkt / vindt. Als je iets niet leuk vindt, dan zeg je dat gewoon. Je laat iets minder snel aan je hart komen. Als grown-up ben je toch sneller geneigd om je almaar aan te passen aan andere mensen terwijl je soms, net toen je als kind deed, gewoon aan jezelf moet denken.
Precies! Dat is ook het grootste ding waar ik over nadacht. Als kind doe je wat voor jou het beste en het leukste is en denk je niet na over wat andere mensen daarvan zouden vinden. Soms is het jammer dat je in de loop van je leven minder snel nee zegt en mensen soms dingen laat doen waar jij niet achter staat.
Aantrekken wat ik wilde zonder mij druk te maken om wat anderen daarvan vonden.
Goed voorbeeld inderdaad! Ik herinner me ook nog dat ik als kind regelmatig in de meest onflatteuze combinaties rondliep en me niet druk maakte om de meningen van anderen daarover. Zo fijn dat dat als kind gewoon allemaal kan!
Als ik even denk aan alles wat ik in mijn opleiding tot nu toe heb geleerd over onze ontwikkeling, denk ik dat het vooral te maken heeft met dat we, hoe ouder we worden, steeds meer gaan nadenken over wat we eigenlijk doen, niet doen, denken, niet denken enzovoorts. Als kind ben je veel impulsiever en maak je je minder druk om het hoe of waarom en of het alllemaal wel slim en goed is, en als volwassene ben je daar meer mee bezig (want: verantwoordelijkheid!). En juist dan is het lekker om af en toe gewoon even onvolwassen te zijn, een ongepaste lachbui te hebben of impulsief te zijn of lekker even je verantwoordelijkheden de rug toe te keren – want soms denken we een beetje te veel na 🙂
Het is inderdaad precies wat je zegt: soms denk je als volwassene eigenlijk te veel na over dingen, waar je je als kind heel impulsief op kunt storten. Aan de ene kant is het natuurlijk goed om sommige dingen nauwkeurig te overwegen, maar aan de andere kant is het ook weleens fijn om weer als een kind naar situaties te kijken en even heerlijk onvolwassen te zijn 🙂