1 3 14

Mag het soms een tandje minder?

  • 27 januari 2020
  • 24 Reacties
een tandje minder

Sneller. Beter. Harder. Meer. In een 24/7-maatschappij waarin prestaties soms wel het hoogst bereikbare lijken, is het niet altijd makkelijk om af te remmen. Het is soms alsof je niet gewoon wat mag aanmodderen, maar grootse dromen moet hebben én waarmaken. En alsof je na het bereiken van je eerste doel het beste linea recta op doel 2 kunt afgaan. Ook ik dobber regelmatig mee met die stroom van meer, beter en sneller. Alsof het leven een Mario-spelletje is waarin je level na level moet halen, maar ondertussen vergeet van het spel te genieten. En dat drong dit weekend opeens tot me door: “Mag het soms een tandje minder?”.

Van mijlpaal naar mijlpaal

Begrijp me niet verkeerd: genieten van kleine dingen gaat mij meestal wel goed af. Ik kan blij worden van een mooi nummer op de radio of van een prachtige bos bloemen op tafel. Ik kan dankbaar zijn voor wat op mijn pad komt en kan ook heus luisteren naar mijn lijf in plaats van mijn hoofd. Maar in drukke periodes dobber ik nog weleens mee in de stroom van mijlpaal naar mijlpaal. En soms ga ik simpelweg mee met de waan van de dag. Ik waardeer heus (bijna) alle dingen die ik doe, maar doe het weleens met zo’n tempo dat ik domweg vergeet er écht van te genieten.

Met de stroom mee

Vaak helpt in de pen kruipen of rust pakken me om stil te staan bij waar ik nu sta. Alleen al daarom ben ik blij met mijn eigen virtuele dagboek (a.k.a. blog). Toch vraag ik me soms af waarom het zo lastig kan zijn om op het moment zelf even alleen maar te voelen in plaats van te denken. En stil te staan in plaats van te rennen.

Waarom laat ik me soms meesleuren door de waan van de dag in plaats van te blijven watertrappelen op mijn eigen plek? En waarom blijf ik niet op mijn strandbedje liggen om te genieten van wat er nu is in plaats van met de stroom mee te gaan naar de volgende “moetjes”? Allemaal vage metaforen om één ding te zeggen: waarom is het soms zo lastig om in het nu te zijn? Even stilstaan en de tijd nemen voor simpele dingen – waarom is dat soms lastiger dan het klinkt? Omdat ik dat mezelf nog moet aanleren misschien?

Minder haasten, meer genieten

Het afgelopen jaar heb ik al veel dingen gedaan om mijn versnelling naar beneden bij te stellen. Zo neem ik vaker de tijd om Netflix of tv te kijken, kan ik prima mijn telefoon verwaarlozen op een fijne weekenddag en beantwoord ik heus niet elke e-mail die ik binnenkrijg op stel en sprong. Ik vertrek eerder van huis voor afspraken om me niet te hoeven haasten. En regelmatig dwing ik mezelf bij thuiskomst eerst even te gaan zitten of een warme douche te nemen voordat ik ook maar iets “nuttigs” doe.

Toch is er op sommige vlakken winst te behalen. Zo merk ik dat ik het soms bij grote beslissingen lastig vind om te voelen wat ik eigenlijk wil. Dan schiet ik door de drukte vooral in het denken in voors en tegens in plaats van te voelen wat mijn lijf aangeeft. Of dan doe ik fijne dagelijkse dingen op de automatische piloot, terwijl ze veel leuker zouden zijn als je er een paar minuten meer de tijd voor neemt.

Niet meer “even snel”

Ik keek laatst een vlog van Annic ten Duits en zij gaf een nogal handige tip om iets tegen die levenshaast te doen:

“Wat nu als je de woorden ‘even snel’ eens uit je vocabulaire schrapt?”

Is dat niet inderdaad al een deel van de oplossing? Hoe vaak betrap ik mezelf wel niet op die twee woorden als ik beschrijf wat ik ga doen of heb gedaan. Maar waarom moeten zo veel dingen hop hop snel gebeuren? Waarom kan ik niet zeggen “Ik ga even uitgebreid douchen” of “Ik ga lekker eten koken”? Een paar woorden verschil, maar ze kunnen wel een wereld van verschil maken. Want als ik voor de kleine dingen nu een beetje meer aandacht heb en er meer tijd voor neem, komt er misschien wel nog veel meer om te genieten voor terug.

En omdat ik houd van acties heb ik lekker snel alvast een eerste stap naar een tandje minder gezet: mijn proefles pilates is inmiddels aangevraagd. Ik ben benieuwd!

Wat helpt jou om te vertragen?

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Wilma 27 januari 2020 op 6:36 am - Beantwoord

    Ik ben het helemaal met je eens. Ik zeg ook steeds ‘effe’ (of ‘even’) bestaat niet. Het geeft zoveel rust om niet alles snel ‘effe’ te doen. En het lijkt dan alsof het zonder aandacht gedaan kan worden, terwijl alles leuker wordt, én beter gaat als het mét aandacht gedaan wordt.

  2. Darina 27 januari 2020 op 6:39 am - Beantwoord

    Een heel mooi en herkenbaar artikel. In deze maatschappij moet alles maar snel en al gisteren gedaan zijn. Ik ben al een tijdje bezig met het vertragingsproces en het is zó fijn.

  3. Naomi 27 januari 2020 op 6:41 am - Beantwoord

    Dit is heel herkenbaar. En mooi ook. Nog wel ‘even’ weghalen hoor, voor het uitgebreid douchen;). Gewoon zeggen: ‘Ik ga lekker uitgebreid douchen.’
    Ik had dit heel sterk toen ik, naast mijn fulltime baan, een Master afrondde. Mensen vroegen al heel snel aan me wat ik dan nu ging doen. Eh, nou, gewoon werken? Blij zijn met m’n diploma? Alsjeblieft zeg, ik was helemaal klaar met studeren. Ik moest er echt niet aan denken…

  4. bychristiana 27 januari 2020 op 7:54 am - Beantwoord

    Ik ben wat dit betreft (en trouwens niet alleen wat dit betreft…) een beetje een stuiterbal. Ik kan enorm druk bezig zijn met iets, maar aan de andere kant heb ik de laatste jaren ook wel echt geleerd om te relaxen, en dat als ik dat doe, dat dat helemaal niet erg is. Ik kan dus van het ene in het andere uiterste vallen (van mega druk naar niets) en soms zou ik daar wel eens wat meer balans in willen vinden.

  5. Audrey 27 januari 2020 op 9:17 am - Beantwoord

    Hmm, dat is een heel interessante! Ik ga er eens op proberen te letten. Benieuwd wat het me brengt.

  6. Tineke 27 januari 2020 op 10:46 am - Beantwoord

    Ik ben de laatste tijd ook steeds vaker bezig met slow living. Hier helpt het inderdaad om tv en mobiel vaker uit te doen of weg te leggen. Maar als blogger blijft internet en actief zijn belangrijk, toch wel eens lastig.

  7. Marije 27 januari 2020 op 10:50 am - Beantwoord

    Mijn arm breken was een vervelende gebeurtenis maar tegelijkertijd het belangrijkste wat er voor mij kon gebeuren om te verstillen en van het moeten loskomen. Ik ben zelf soms nog verbaasd over hoeveel dit mij heeft gebracht.

  8. Rachel Kromdijk 27 januari 2020 op 11:46 am - Beantwoord

    Wat interessant, hier kan ik ook wel wat mee. Wij doen de laatste tijd vaker een mobielloze middag plannen in het weekend. We kijken wel graag Netflix.. ai

  9. Ilona Wielinga 27 januari 2020 op 11:48 am - Beantwoord

    Ik ben het helemaal met je eens! Ik probeer ook steeds meer bewust te genieten en ik het nu te leven, in plaats van constant bezig zijn met wat nog moet, wat beter zou kunnen. Ik was gisteren ook bij een concert en kon er echt even van genieten, heerlijk.

  10. Anna 27 januari 2020 op 12:25 pm - Beantwoord

    Wat een mooi artikel, echt iets om over na te denken! Inderdaad, waarom willen we alles eigenlijk ‘even snel’ doen? Ik vind het soms ook wel lastig om in het nu te leven. Wat mij de laatste tijd wel goed helpt is minder tijd besteden aan sociale media. Soms krijg ik daar ook zo’n opgejaagd gevoel van..

  11. Giovanna Jansen 27 januari 2020 op 12:44 pm - Beantwoord

    Mooi artikel! Ik heb gelukkig de laatste jaren steeds meer geleerd om naar mijn lichaam te luisteren en minder te moeten, maar ik denk wel dat ik nog vaak ‘even snel’ zeg of denk bij wat ik doe. Dus daar is vast nog winst te behalen.
    Wat mij helpt is om, als ik merk dat ik het té druk krijg, af en toe juist ‘nu even niet!’ te denken en de boel de boel te laten. Daar is een leerproces van jaren overheen gegaan, dat wel. 😉
    Maar ook te bedenken waar ik op dat moment echt behoefte aan heb helpt, om op te laden bijvoorbeeld. Dat kan dan zijn een boek lezen of gewoon even fijn door mijn fotomappen op de computer te bladeren.

  12. Anouk 27 januari 2020 op 2:35 pm - Beantwoord

    Minder inplannen helpt mij om te vragen, ik dacht altijd dat ik ambivert was en vond daarom dat ik sociale activiteiten gewoon moest doen. Het afgelopen jaar heb ik geleerd dat ik eigenlijk introvert ben en veel meet tijd nodig heb om op te laden, minder doen en dat met minder haast doen jelpt daarbij! Ik ben er nog niet altijd even goed in, maar ik heb nog jaren om dat te leren 🙂

  13. Marloes 27 januari 2020 op 7:00 pm - Beantwoord

    Heel herkenbaar artikel! Ik plan soms expres niks in, zodat ik even lekker kan Netflixen of lezen. Dat helpt mij erg. Steeds vaker mijn mobiel wegleggen is ook fijn om te doen.

  14. Evelyne 27 januari 2020 op 7:33 pm - Beantwoord

    We leven soms echt veel te hard, maar de tijd kun je helaas niet stopzetten. Op het werk heb ik al zo dikwijls gezegd: Mijn God, het is al middag en ik ben pas opgestaan. Waarmee ik eigenlijk bedoel dat de tijd gewoon enorm voorbij vliegt en zeker wanneer je constant bezig bent met je werk. Tijd om te ademen is er soms amper en dat vind ik ook al zo jammer. Ook wanneer ik thuis ben vliegt de tijd en begrijp ik niet hoe dat komt.

  15. Maaike 27 januari 2020 op 11:53 pm - Beantwoord

    Mooi geschreven! Ik ben het er mee eens. Ik vind de maatschappij te snel gaan. Ik neem dan ook graag zoveel mogelijk tijd voor mezelf, zodat ik wat kan ontspannen.

  16. Saskia 28 januari 2020 op 7:57 am - Beantwoord

    Ik probeer steeds meer naar mijn eigen lichaam te luisteren en even een slow down momentje te hebben. Nu als moeder zijnde nog lastiger maar misschien wel nog belangrijker geworden.

  17. Truusje - De Sandwichformule 28 januari 2020 op 10:42 am - Beantwoord

    Wat heb je dat goed verwoord. Ik ben zelf best wel goed in ‘slow-living’. Ik besteed graag veel tijd aan mijn honden, daar word ik erg gelukkig en ontspannen van. En verder ga ik elke week naar het bos. Lekker wandelen in de natuur vind ik één van de fijnste dingen om te doen. Vinden mijn honden ook trouwens, dus win-win. 😉

  18. Claire 29 januari 2020 op 10:17 am - Beantwoord

    Helemaal mee eens! Ik vind het nogal lastig om een groot doel te bepalen, terwijl ik eigenlijk wel blij ben hoe het nu allemaal even loopt. Ik probeer nu ook meer te lezen/podcasts te luisteren/in mijn dagboek te schrijven om zo een beetje rustig te worden 😉

    • Romy 3 februari 2020 op 11:13 pm - Beantwoord

      Wat mooi en goed dat je dat doet! Podcasts luisteren zou ik ook echt wat meer willen doen. Volgens mij kan dat heel ontspannend werken.

  19. Simone 29 januari 2020 op 7:37 pm - Beantwoord

    Wat een goede vraag. Wel grappig wat je zegt, want ik hoor mezelf tegelijkertijd denken: mijn bedrijf kan niet snel genoeg groeien. Oeps… Snel he? Naja, ik ben dan ook wel een beetje ongeduldig soms. En ook gewoon graag bezig. Wanneer ik geen groei merk, dan raak ik een beetje in paniek haha.

    • Romy 3 februari 2020 op 11:17 pm - Beantwoord

      Haha, ik herken dat ongeduldige wel een beetje. Soms is het heel verleidelijk om alles tegelijk te willen, maar zit je daarmee eigenlijk jezelf in de weg.

  20. Suzanne 30 januari 2020 op 7:52 pm - Beantwoord

    Ik ben het helemaal met je eens en heb afgelopen twee weken ook rustig aan gedaan en echt een tandje minder!

  21. Nikita 2 februari 2020 op 12:09 pm - Beantwoord

    Ik was vroeger een razende gek door het leven. In een week wilde ik van alles klaarspelen, veel doelen bereiken en het liefst ook nog eens een boek per week lezen. Dat is heel lang gebleven, tot een moment dat ik dat niet meer kon. Toen ik vorig jaar op het randje van een burn-out stond, ben ik pijnlijk met mijn neus op de feiten gedrukt. Nu ben ik af en toe verplicht een tandje minder te gaan. Ik merk ook dat vroeger wanneer ik in de namiddag pas moest werken, ik mijn ochtend ook volpropte. Nu doe ik dat niet meer zodat ik alle tijd heb om iets te eten. En ik vertrek ook altijd op tijd naar mijn werk. Een levenswijze die me veel meer rust geeft. Ik dacht ook dat ik vrij goed ontspannen was, maar er zijn echt momenten dat ik dan echt aan het ontspannen ben en dan voel aan mijn lijf hoe gespannen ik was. Sommige momenten kan ik ook echt om het kleinste een mental break-down hebben, dingen waar ik normaal niet voor zou breken. En dan denk ik bij mezelf dat ik een aansteller ben. Maar daar denk ik dan meestal direct na; Easy Nikita, je bent in de rouw. Meestal helpt dat wel om dingen in een ander daglicht te zien of om het te accepteren

    • Romy 4 februari 2020 op 12:15 am - Beantwoord

      Wat goed dat je steeds vaker die mildheid naar jezelf kunt tonen. Juist in de periode waar je nu in zit, is die hartstikke belangrijk en waardevol om jezelf staande te houden. Heel mooi dat de lastige periode van vorig jaar je wel die wijze les heeft geleerd, waar je nu volgens mij je leven lang de vruchten van kunt plukken. Natuurlijk was het een vreselijke ervaring, maar het is er wel een die je ook in positieve zin voor altijd iets heeft bijgebracht.

Recente blogs

Mijn to-don’t-list | 14 dingen die ik vooral niet (meer) ga doen

4 mei 2023|Persoonlijke groei, Persoonlijk, Zelfliefde|

Dagelijks rennen we ons massaal suf om maar zoveel mogelijk taken van onze to-do-list af te vinken. Zowel op het werk als privé moet er van alles gebeuren. Soms vraag je je misschien af waar je de tijd vandaan moet halen om alles te bolwerken: én je werk af krijgen én een goede vriend zijn én de leuke partner uithangen én je gezicht regelmatig laten zien bij familie én een beetje socializen op z'n tijd én misschien ook nog pogingen doen om de allerliefste ouder van de héle wereld te zijn. Hoe dan?! Laatst kwam ik bij Flow hét redmiddel tegen voor als je even vastloopt in alles wat je denkt te "moeten": de to-don't list. Ik maakte er één voor mezelf.

Vegan havermoutkoekjes met blauwe bessen & chocola

12 februari 2023|Recepten|

Koekjes bakken. Die woorden alleen al doen me direct twintig jaar teruggaan naar mijn kindertijd. Bij vriendinnen thuis bakte ik graag zandkoekjes. Van die oude bekende, best saaie, koekjes die pas echt lekker waren met een hoop knalroze glazuur erop en suikerballetjes waar je voortanden nog net niet acuut van afbreken. En opeens was daar het moment twintig jaar later waarop ik dacht: ik wil weer koekjes maken. Maar dan zonder zuurstokroze taferelen. Het werden deze vegan havermoutkoekjes met blauwe bessen en chocola. Verrassend gezond voor een koekje, minstens zo simpel om te maken als zandkoekjes en vooral vele malen lekkerder!

Minder streng voor jezelf zijn? Begin nu! (7 tips)

29 september 2020|Persoonlijke groei, Zelfliefde|

Heb jij ook weleens last van een vervelend stemmetje dat je allesbehalve opbeurende woorden influistert als er iets misgaat? Het stemmetje gaat soms flink tekeer en laat zich niet zomaar de mond snoeren. "Waarom doe ik het nou nooit eens goed?!" of "Ik kan ook niets!" En het frappante is: eigenlijk zijn het je eigen woorden. Maar hoe ga je daar tegenin? Wat helpt om minder streng voor jezelf te zijn? Deze 7 tips helpen je misschien om die lastige tetteraar de mond te snoeren.

Ga naar de bovenkant