struggles introvert

Mijn 11 struggles als introvert (over gang-gesprekken & gezelligheidsgebrek)

  • 17 maart 2022
  • 5 Reacties
Categorieën: Persoonlijk

De term ‘introvert’ is er zo één die een hoop kwartjes liet vallen. Aha, dus dáárom ben ik vaak niet de gezelligste als ik een dag vol meetings heb gehad. En daarom heb ik na een weekendje weg met een groep een hele dag nodig om bij te komen. Sinds ik mijn gebruiksaanwijzing beter ken, komt het veel minder vaak voor dat ik over mijn introverte grenzen ga. Superfijn! Maar introvert zijn gaat niet altijd over rozen. Dit zijn een paar struggles waar ik soms tegen aanloop.

1. “Oh nee, een telefoontje!”

Ook al heb ik allang geen bel-angst meer, ik ben nog altijd geen “beller”. In mijn ogen kun je mensen op de werkvloer verdelen in twee categorieën: bellers en mailers. Je hebt van die mensen die voor van alles aan de telefoon hangen, omdat dat “net wat makkelijker is”. En je hebt mensen die het graag “even op de mail zetten”. Nou, ik ben duidelijk fan van dat tweede. Het had mijn motto kunnen zijn. Als ik net ergens middenin zit of al veel meetings achter de rug heb, dan word ik niet altijd enthousiast van mijn ringtone. Ik moet zelfs bekennen dat ik dan mijn voicemail weleens voor persoonlijke secretaresse laat spelen. 

2. Nog even blijven plakken

Toen ik een jaar of 21 was, profiteerden er graag mensen van mee dat ik geen alcohol dronk. Lees: ik werd regelmatig tot dé BOB gebombardeerd. Op zich geen enkel probleem. Maar ik bleef daardoor regelmatig langer op feestjes plakken dan mijn eigen bedoeling was. Het ergste vond ik de nog-even-in-de-gang-blijven-plakken-gesprekken na twaalf uur ‘s avonds. Heb je het idee dat je – een tikkeltje vermoeid – eindelijk naar huis gaat, sta je met je jas aan en je autosleutel in de aanslag alsnog een half uur te kletsen over hoe gezellig het wel niet was.

Ik voelde me altijd een saaie sfeerbederver als ik dan na een tijdje mompelde “Oké, laten we naar huis gaan!”. Was op zich niet alleen in mijn belang trouwens, want ik moest dan nog een paar niet-BOBS thuis afzetten. Het liefst heelhuids, zonder zelf in slaap te vallen achter het stuur natuurlijk.

3. De “Hé, hoe is het?”-vraag

Een simpele vraag die je vast dagelijks wel krijgt. Maar ik weet er na al die jaren nog steeds niet altijd raad mee. Zowel met het stellen als met het beantwoorden ervan. Als iemand je die vraag bij binnenkomst stelt, is het vooral niet de bedoeling om in geuren en kleuren te vertellen over je hond die net koorts heeft, de kersverse deuk in je auto of (iets positiever) over het geweldige nieuws dat je net hebt gehad op je werk. En stel je die vraag aan het begin van een zakelijk gesprek, dan is een vluchtig “Ja, gaat lekker hoor! Druk bezig!” ook het meest gepast. Logisch op zich.

Maar “Goed”, “Lekker” of “Druk!” vertelt niet altijd het hele hoe-het-gaat-verhaal. Zelfs als ik de vraag zelf stel in de deuropening, heb ik het idee dat de ander zich geroepen voelt om niet veel meer dan die paar woorden te zeggen. Opnieuw: logisch. Maar niet altijd wat je ermee bedoelt.

Bij mensen om me heen vraag ik daarom liever ergens halverwege de avond “Hoe gaat het nu echt met je?” als ik weet dat er meer speelt. Dan is het een vraag uit interesse, niet uit beleefdheid.

4. “En, wat vind jij daarvan?”

“En Romy, hoe kijk jij daartegenaan?”. Ehm. *vogeltjesgetsjilp* Op momenten dat die vraag mij midden in een vergadering of gesprek mij overvalt, moet ik hard graven in mijn hersenen om er een zinnig woord uit te krijgen. Ik heb zeker wel een duidelijke mening over dingen en geef ook graag adviezen. Maar ik heb het liefst dat ik daar even over kan nadenken in plaats van er à la minute een antwoord uit te moeten persen. Niet mijn hobby, al helemaal niet met veel mensen erbij. 

5. Even niet gezellig doen

Ik ben best een gezellig mens, hoor. Maar ik heb ook behoefte aan alleentijd. “Zullen we eens gezellig…?”-vragen vind ik dan ook soms wel, soms niet fantastisch. Soms ben ik de eerste die enthousiast opspringt om mee te gaan naar de bioscoop, een verjaardag of een spontaan uitstapje. Maar ik sla ook vaak genoeg dingen af. En ik moet zelfs eerlijk bekennen dat ik die “Zullen we eens gezellig…?”-dingen niet altijd écht gezellig vind. Mij maak je bijvoorbeeld echt niet blij met tot in de late uurtjes in een discotheek rondhangen. Sorry voor de sfeerbederving!

struggles introvert

6. De koetjes en de kalfjes

Hartstikke leuk om gezellig te kletsen over Netflix-series, kapotte wasmachines en de laatste roddels. Maar soms heb ik een ernstige behoefte aan diepgaandere materie. Over het weer ben ik bijvoorbeeld snel uitgepraat. Hoe meer gesprekken de diepte in gaan, hoe meer ik me in mijn natuurlijke habitat voel. Doe mij nog maar een gesprek over de beste versie van jezelf worden, maatschappelijke kwesties of diepgaande inzichten graag. En vooruit, tussendoor kan ik de koetjes en kalfjes dan zéker ook waarderen.

7. “Heb je het wel naar je zin?”

Op verjaardagen kan ik als een spons alles in me opnemen en intens genieten. Maar vooral als ik niet iedereen ken, kan ik aan het begin van de avond wat stilletjes zijn. Ik ben niet iemand die meteen vrolijk strooit met anekdotes en haar mening verkondigt. Laat mij maar even de kat uit de boom kijken. En ja hoor, dan heb ik het heus nog steeds naar mijn zin. Stille genieter, noemen ze dat.

8. “Nu even niet!”-gedachten

Een van de geweldigste dingen aan het openbaar vervoer vind ik dat je ongestoord voor je uit kunt staren en in je eigen wereldje kunt zijn, terwijl je toch onder de mensen bent. Doe mij maar elke dag die bubbel zoals ik die alleen op het één-na-achterste-stoeltje in de bus ervaar. Maar soms komt er plots iemand naast je zitten. Iemand die ook nog een gesprek wil starten over het weer, het boek dat je leest of over politieke kwesties waar je even niet op zit te wachten. Ben ik een zeurpiet als ik dan na een lange werkdag in gedachten uitroep “Nu even niet!” en mijn best doe om nog meer verdiept in mijn boek weg te kruipen?

9. Overrated netwerkborrels

Introvert zijn als ondernemer vond ik in het begin een bijzondere uitdaging. Ik had het idee dat alle ondernemers om me heen extravert waren (wat natuurlijk helemaal niet zo is). Was er een netwerkborrel? Dan was de aanmeldlijst snel gevuld en was ik een van de weinigen die twijfelachtig in de app zette “Ik moet nog even kijken of ik kan”. Ik voel me gewoon niet zo op mijn gemak als ik mezelf sta te verkopen aan mensen die daar totaal niet op zitten te wachten. Ik zou bij zo’n borrel het liefst goede gesprekken voeren. Maar nee, ik leerde ooit dat het juist de bedoeling is dat je na een minuut of vijf de grote wisseltruc doet om nog iemand van je moet-ik-spreken-lijst af te vinken. Niet zo mijn ding, vrees ik. Of nou, alleen voor af en toe.

Sinds ik onderneem op mijn introverte manier heb ik nog maar weinig netwerkborrels gezien (en dat heeft niet eens iets met corona te maken!). Als ik nu een enthousiaste uitnodiging voor een gezellig ontbijt, een businesslunch, een ondernemersetentje of een borrel om eens lekker te sparren krijg, dan ga ik altijd even bij mezelf na of ik daar wel echt energie uit haal.

10. Even aan de accu graag!

Dat je als introvert het liefst in een hutje op de hei woont in je uppie is één groot misverstand. Ik zou niet gelukkig worden van dagenlang niemand spreken. En heb ik een gezellige verjaardag? Dan maakt dat me vaak genoeg supervrolijk. Toch moet ik dan daarna even aan de accu. Althans, zo voelt het. Sociale dingen vind ik tof. Gezellig. Leuk ook. Maar ze slurpen ook een hoop batterij-inhoud. Soms vind ik dat nog steeds stom van mezelf. “Het was toch leuk!”, denk ik dan. En ook: “Hoe kan het dat anderen van de ene naar de andere afspraak hoppen en er ook nog blij van worden?”. Ik zou van zo’n volle dag moe en overprikkeld raken. En dat ben ik gaan accepteren. 

11. Awkward eerste gesprekken

Soms kan ik jaloers zijn op mensen die direct het ijs breken. Van die gangmakers die in een akelig lange stilte precies het juiste in de groep gooien. En ik? Ik ben zeker de eerste tien minuten een kat-uit-de-boom-kijker. Er gaat een hoop door mijn hoofd, maar dat komt niet direct in perfecte volzinnen uit mijn mond. Ik ben net een dieselmotor: even op gang komen en dan kan ik los. Althans, dat ‘losgaan’ valt ook wel weer mee. Haantje de voorste ben ik nooit, maar een kletskous gaat er best in mij schuil. Zeker als je me wat langer kent dan die tien minuten en als we door de awkward eerste ontmoeting heen zijn. 

Trouwens, ik heb de remedie tegen awkward stiltes: een kat! Altijd een leuk gespreksonderwerp of een perfect “object” om je aandacht op te richten. Niets zo fijn als letterlijk de kat uit de boom kijken 😉

Waar loop jij als introvert of extravert soms tegenaan?

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Daenelia 17 maart 2022 op 9:09 am - Beantwoord

    Ik ben geen typische introvert of extravert, denk ik. Ik ben niet gek op borrels, maar ik vind het wel erg leuk om met anderen (andere ondernemers bijvoorbeeld) te praten. Een sociale introvert? Natuurlijk moet ik ook niet te veel buiten de deur doen, want daar ben ik dan wel weer introvert genoeg voor om daar moe van te worden. Dat komt denk ik ook omdat ik vrij veel energie steek in luisteren en meedenken. Mijn brein gaat dan van hot naar her om connecties te maken, als ik met iemand praat. Dat kòst ook energie! Maar het is wel erg leuk. Als je het maar met mate doet.

  2. Johanna 17 maart 2022 op 12:11 pm - Beantwoord

    Weer veel herkenbaars. Snel een mening hebben, die ook nog gefundeerd is, is niet mijn ding. En waarschijnlijk van anderen ook niet, want de meeste “snelle” meningen zijn werkelijk blabla. Maar vaak krijg je geen tijd om ergens echt over na te denken, dus dan maar liever niet. En ook hoe je je mening verwoord vind ik nog belangrijk, en dat past dan ook niet. Koetjes en kalfjes zijn ook niet mijn ding. Graag een inhoudelijk gesprek, anders beter geen. Je ziet, ook ik zonder me liever af, dan dat ik als “gezelschap” gebruikt wordt. Vermoedelijk dien je dan eerder een ander, bv. als klankbord, projektievlak of dergelijk, en gaat het niet om jou.

  3. Naomi 17 maart 2022 op 2:13 pm - Beantwoord

    Leuk geschreven en ik zie heel veel herkenbaars! Bij ‘ga je mee gezellig’ vraag ik me altijd af (maar niet hardop): jouw interpretatie van gezellig of de mijne? Want ik geef toe: ik vind naar een enorme groep mensen gaan niet gezellig. Prima als een ander dat wel vindt, maar dan ga ik dus niet ‘gezellig’ mee.

  4. Saskia 20 maart 2022 op 8:59 pm - Beantwoord

    Ik ben een extravert met introverte hobby’s. Ik maak dus dat ik zeker een balans erin vind… Juist daardoor maak ik dat ik niet tegen dingen aanloop, probeer ergens een beetje balans te vinden/krijgen. Zo heb ik veel uitstapjes maar probeer mijn agenda zo te plannen dat ik ook ergens rust heb en nee zeg tegen dingen. Werkt tot nu toe prima.

  5. Meaghan 22 maart 2022 op 1:01 pm - Beantwoord

    Mooi artikel waarin ik mij volledig herken. Eigenlijk alles wat hier staat geldt ook voor mij en bij alles wat ik las dacht ik: “herkenbaar!” of “that’s me!”. Alleen bij het eerste punt, telefoontjes, ervaar ik niet zo veel moeite, maar dat is door jarenlang oefenen en ook veel moeten bellen voor werk. Dat punt heb ik echt wel ontwikkeld. Maar naar netwerkborrels gaan, praten over koetjes en kalfjes, en de vragen “heb je het wel naar je zin?” of “wat vind jij ervan?” zijn voor mij ook herkenbaar. Ook ik ben een stille genieter en ik geef ook niet graag meteen een mening of antwoord in sommige gevallen waarbij ik eerst echt even moet nadenken en mijn mening of advies wil onderbouwen. Ik herken de struggles ook en de ene keer kan ik er makkelijker mee omgaan dan de andere keer. Gelukkig helpt het dat ik veel mensen in mijn omgeving heb die ook introvert zijn of die mij nemen zoals ik ben en heus begrijpen dat ik soms even moet opladen of even minder gezellig ben in een grote groep. Dat helpt al enorm!

Recente blogs

5 kersttradities die ik graag in stand houd

9 december 2016|Persoonlijk, Lifestyle|

Elke kerst weer tuigen we massaal de kerstboom op, huilen we bij Home Alone en zingen we keihard mee met All I Want for Christmas. Kerst is het feest van de tradities en ook ik vier kerst al jarenlang op bijna exact dezelfde manier. Daar heb ik overigens totaal geen problemen mee: ik houd graag vast aan de kersttradities die me al die jaren goed zijn bevallen. Vandaag vertel ik je meer over een aantal kersttradities die ik graag in stand houd.

5 redenen om te stoppen met pleasen

10 november 2017|Persoonlijke groei|

Rekening houden met anderen is belangrijk en consessies doen hoort bij het leven. Maar wat nu als je daarin wel heel ver gaat door te pleasen en over jouw grenzen heen te stappen? Ook ik ben eerder best wel een pleaser geweest. Stapje voor stapje en met vallen en opstaan heb ik geleerd om vaker voor mezelf te kiezen. Of het nu gaat om werk, vriendschappen of relaties, het is heel waardevol om jouw keuzes te maken in plaats van alleen andere mensen te willen pleasen. Herken je het gevoel dat anderen jouw keuzes bepalen? Of dat je geen nee kunt zeggen? Dan wil ik je graag iets op het hart drukken: stop met pleasen! En wel om deze 5 redenen.

10 wijze woorden om vandaag eens bij stil te staan

8 februari 2018|Persoonlijke groei|

Ken je van die uitspraken die de spijker op zijn kop slaan? De een noemt het wijze woorden, de ander tegeltjeswijsheden en weer een ander vindt het vooral dramatische clichés. Hoe dan ook, soms kunnen quotes je echt aan het denken zetten of zit er in ieder geval een kern van waarheid in. Daarom zet ik in dit artikel 10 wijze woorden of mooie doordenkers op een rij om vandaag eens extra bij stil te staan. Gewoon om net iets meer uit jouw dag te halen vandaag!