We hebben nog een paar weken 2022 te gaan, dus er kan dus nog van alles gebeuren. Toch durf ik het aan om alvast een overzicht met mijn grootste 2022-lichtpunten online te gooien. Zoals elk jaar was ook 2022 een jaar met pieken, dalen én veel ertussenin. Uiteraard waren er traantjes (vooral bij het overlijden van mijn opa en oma), maar er was ook intens geluk. Momenten waarop ik het leven vierde, gelukskriebels als iets kleins toch heel groots voelde, ik-kijk-mijn-ogen-uit-momenten, prachtige plekken waar ik urenlang had willen blijven en ook verrukkelijke eetbare dingen waar ik met een grote lach mijn vork in zette. Of een jaar nu fantastisch, vreselijk of iets daartussen is, lichtpuntjes zijn er altijd. Daarom mijn 39 lichtpuntjes in één overzicht!

1. Een workshop foodfotografie afronden en sindsdien nog veel meer plezier beleven aan koken en bakken én aan eten fotograferen. Ik heb er daarmee een nieuwe hobby bij. Eten en eten maken heeft me dit jaar wel honderden geluksmomentjes bezorgd. Vooral die keren dat iets verrassend goed lukte uiteraard.
2. Dat Lamper Design mijn website volledig opnieuw bouwde waardoor ik na een jaar strugglen eindelijk geen website-issues meer had en me weer kon storten op wat ik het allerleukst vind: schrijven en bloggen, in plaats van HTML-issues en plug-in-gedoe fixen met YouTube-video’s erbij.
3. Me laten interviewen door Liza van der Veeken voor haar podcast De 100% Lefwijf Show en daarin voor het eerst heel openhartig vertellen over mijn eetstoornisverleden, mijn weg daaruit en waar ik nu sta. Het was heel spannend, heel bijzonder en voor mij persoonlijk ook heel belangrijk om te doen. Je kunt de podcast hier terugluisteren, mocht je benieuwd zijn.
4. Eindelijk weer een echte Koningsdag-vrijmarkt beleven (en daar heel goed slagen). Ik had daar serieus twee jaar naar uitgekeken. Sorry voor Sinterklaas, Kerst en alle andere feestdagen, maar Koningsdag is mijn lievelings. Niet vanwege mijn grote voorliefde voor de koning, mijn trots voor Nederland of de zin in Koningsnachtfeestjes overigens – puur vanwege de vrijmarkt!
5. Bart voor het allereerst in zijn leven rondleiden door de Keukenhof en daar een typisch Hollands middagje uit beleven.

6. De fotoshoot met Gea van Blooming Picture begin dit jaar om weer een flinke voorraad nieuwe foto’s aan te leggen voor mijn blog, Instagram en zakelijke website. De shoot op zich was al een feestje, maar het werd nog leuker toen ook Pip wat tijd in haar volle agenda en drukke hoofd wist te vinden om op een paar foto’s te poseren.
7. Dat mijn lieve broer Joeri zijn eigen kookboek Hoofdgerechten uitbracht: een enorme topprestatie waar hij tijdens zijn herstel van een hersenbloeding ontzettend veel passie, plezier, tijd en energie in heeft gestoken. Ik ben uiteraard een onwijs trotse grote zus en promoot het boek dan ook maar al te graag te pas en te onpas. Dusseh, mocht je nog een kerstcadeau zoeken, je kunt het boek nog bestellen via Boekengilde.
8. Een Escape Tour doen met Bart in een oude Eend en daarbij met succes de puzzel oplossen én met succes (als in: zonder botsingen of onhandige inparkeeracties – mijn grote angst!) dit herriemakende autootje besturen.
9. Mijn verjaardagsetentje met Bart bij het restaurant Bloem in Amsterdam. Het menu daar (volledig plantaardig en glutenvrij!) heeft zoveel indruk op ons gemaakt dat we nu al maanden roepen dat we er nog eens (en nog eens en nog eens) heen moeten. Maar eens een kerstvakantie-plan van maken, gok ik!

10. Voor het eerst sinds minimaal 15 jaar van een échte Duitse rodelbaan af gaan en me weer helemaal kind voelen wanneer ik op volle snelheid vanaf de berg naar beneden roetsj en me vooral niets aantrek van de ‘remmen’-bordjes aan de kant (sorry, op rodelbanen verander ik in een snelheidsmaniak!).
11. Bij een event lopen over vuur, waarbij het prachtige besefmoment dat het me opleverde nog bijzonderder was dan de hete kolen zelf. Ik besefte daar opeens: ook als mensen je cheerleaden, stimuleren of zelfs heel hard pushen om iets te doen heb jij nog altijd een keuze. Doe het voor jezelf of doe het niet; je hebt altijd een keuze.
12. Dat voor het eerst een vriendin mama is geworden van een heel lief mannetje. Ik vond het zo bijzonder dat iemand die ik al ken vanaf mijn puberteit met al haar kracht een kind op de wereld heeft gezet dat ik er zelfs een paar traantjes om moest laten.
13. Het prachtige Colmar, hét Disney-achtige dorp dat ik alleen nog maar van indrukwekkende Instagram-foto’s kende, in het echt bewonderen en maar niet uit gefotografeerd raken voor alle kleurrijke huisjes. (Zie de foto hierboven.) Überhaupt was onze vakantie naar het Zwarte Woud een hoogtepunt (en dan niet alleen letterlijk, gezien de bergen).

14. Een mega-stapel pannenkoeken eten bij hét Insta-waardige tentje dat al heel lang op mijn lijst stond: Mr. Stacks. Ga er vooral heen met een lege maag, want aan de grote stapel American pancakes (die glutenvrij en vegan zijn) met chocola, saus, fruit, suikerspin en alles erop en eraan heb je zo’n beetje genoeg eten voor een hele dag. Maar het was fantastisch. En fantastisch lekker.
15. Die keer dat Bart tijdens een Zoom-call dacht onder het beeld door langs te gaan door over de grond te tijgeren van de ene naar de andere kant van de kamer, terwijl dat alles live op mijn breedbeeld-webcam te zien was. Ik geloof dat ik niet eerder zo hard heb gelachen (en mijn mede-Zoomer ook). Sorry, Bart!

16. Een lang weekend doorbrengen in Kopenhagen, daar de benen uit ons lijf lopen, varen langs Christianshaven, ontbijten met Deense delicatessen, shoppen in de Scandinavische warenhuizen en hard lachen om het toilet in onze Airbnb dat met een douchekop boven de wc ook dienst moest doen als badkamer. (Ik heb onze eigen inimini-badkamer nog nooit zo gewaardeerd als na terugkomst van ons tripje.)
17. Op kittenkraambezoek gaan bij de broer en zus van Bart en daar wegsmelten bij twee harige mini-wezentjes die met mijn veters spelen en elke milliseconde weer afgeleid zijn door een vliegje, kruimeltje aarde of iets anders kleins.
18. Die keer dat ik op een bruiloftsfeestje al mijn “Ik kan niet dansen”-gedachten uit mijn hoofd bonjourde en de hele avond heb staan rondjes draaien en dansen alsof niemand keek.
19. Me anderhalf uur lang suf lachen bij de cabaretshow van Paulien Cornelisse. Leuk mens, leuke show, leuke avond!

20. Deze paprikarisotto bedenken en er sindsdien zo verzot op zijn dat we het bijna wekelijks eten. Het is mijn go to-recept om te maken als we eters krijgen en ik iets op tafel wil zetten wat er een beetje fancy uitziet.
21. Wandelen over de paarse heide in Hilversum op een zonnige ochtend en daar dansjes doen en rondjes draaien in de wind – gewoon omdat het kan en omdat dat paarse stukje natuur me zo gelukkig maakt.
22. Dat we eindelijk dé salontafels vonden die precies zijn wat we al zo lang zochten, waardoor we de oude tafeltjes die structureel splinters en wiebelende kopjes opleverden eindelijk konden wegdoen.
23. Afspreken met een lieve vriendin die naar Brabant is verhuisd en met haar en haar vriend genieten van de Loonse en Drunense Duinen, de onverwachte laatste beetjes paarse heide en vooral van het magische gevoel dat vriendschap heet.
24. Mijn eerste AH Overblijvers-boxen ophalen en oprecht door het dolle heen zijn over de hoeveelheid producten erin. Bart moet er nog steeds om lachen dat ik van een doosje boodschappen van € 4,99 zó blij kan worden.

25. Bart trakteren op een romantisch weekend samen in een tiny house op de Veluwe (bij Buitenplaats Beekhuizen) en daarbij overnachten in een knus houten huisje in de donkere bossen tussen de herten, de herfstbladeren en de prachtige paarse heide. Een weekend om niet te vergeten!
26. Een workshop interviewen voor tekstschrijvers volgen en daar zo veel van opsteken dat ik interviewen nu met nog veel meer plezier doe.
27. De Too Good To Go-boxen van De Pindakaaswinkel (de makerij van die winkel zit vlak bij waar ik woon, wauw!) ontdekken en sindsdien zó verslaafd zijn dat ik steeds een nieuwe box met 12 potten pindakaas bestel zodra we de bodem van de huidige pot dreigen te bereiken. Ja ja, pindakaasgekkies hiero! Vooral ik overigens.
28. Weer eens ouderwets tweedehands shoppen bij de IJ-hallen met mijn moeder nadat ik er door corona 2,5 jaar (!) niet was geweest. Sowieso barstte dit jaar van de eerste-keren-sinds-corona en die waardeerde ik na de gekke lockdowntijd des te meer.
29. Dat moment waarop ik bij de gynaecoloog eindelijk het verlossende antwoord kreeg: adenomyose. Had ik het me dus toch niet ingebeeld dat ik al twee jaar buikpijn en menstruatiekrampen had. Er was dus toch iets. Ik was niet gek. Natuurlijk had ik liever gehoord dat er niets was geweest. Tegelijkertijd was dat stempeltje de eerste stap naar een oplossing, en ook een eerste stap naar opluchting.

30. Mezelf bij wijze van adenomyose-troost iets cadeau doen waar ik al vele maanden verlekkerd naar keek: een KitchenAid-foodprocessor ter vervanging van onze ontplofte cheap ass smoothiemaker die er ooit voor zorgde dat ik mijn pastasaus van het aanrecht moest oplepelen. Wat een verademing! Ik moest er een spreekwoordelijke rib uit mijn lijf voor opofferen, maar heb nu wel altijd goed gepureerde pastasauzen, glad beslag en perfecte smoothies.
31. Te horen krijgen dat ik teksten mocht gaan schrijven voor 365 Dagen Succesvol. Dat is altijd een van mijn droomopdrachtgevers geweest, maar ik dacht dat ze way out of my league zouden liggen. Kreeg ik opeens spontaan een mailtje van de marketeer of het me wat leek om eens te sparren. En of! Het is een van mijn allerleukste samenwerkingen tot nu toe.
32. De overhoopgooi-sessie met mijn businesscoach, waarna ik het ondernemen best wel drastisch anders ben gaan aanpakken. Het belangrijkste is dat ik veel selectiever ben geworden in opdrachten die ik aanneem, meer doe wat ik leuk vind, een paar bestaande opdrachten heb stopgezet en door dat alles nog meer plezier ervaar in mijn werk.
33. Met Laurie naar de KreaDoe gaan en aan haar sinds kort een business buddy hebben met wie ik wekelijks spar over alles wat bij het dagelijks leven als ondernemer komt kijken. Wat ook een grappig moment op zich was: tot de ontdekking komen dat we halve klonen zijn met allebei dezelfde bril, dezelfde oogkleur, dezelfde rode haren, dezelfde sproeten en zelfs allebei een kat die Pip heet.

34. Al die keren dat ik vol overtuiging ‘nee’ zei op dingen en begon te beseffen dat ik in nee leren zeggen ondanks mijn struggles met mensen teleurstellen zoveel beter in ben geworden de laatste tijd.
35. Die keer dat ik een bananenmuffinprobeerseltje in de oven schoof omdat ik nog wat meel over had, en dat er opeens fantastisch perfecte muffins uitkwamen met precies de juiste structuur en smaak. Toch grappig dat je soms uren nadenkt over mogelijke recepten die compleet mislukken, terwijl zo’n spontaan probeerseltje verrukkelijk uit de oven komt.
36. Na twee COVID-jaren weer voor het eerst met de hele familie (lees: 25 man) het grote Sinterklaasdobbelspel spelen. Inclusief flutcadeaus, een kippenhok vol geklets en mijn lieve oma die elke tien minuten weer roept hoe geweldig ze het vindt dat we er weer allemaal zijn. GOUD!

37. Mezelf eindelijk trakteren op een nieuwe camera (en wat voor één: hij heeft allerlei interessante snufjes die ik nog allemaal moet ontdekken) nadat ik me twee jaar heb geërgerd aan mijn oude camera met wie ik allang geen beste vrienden meer was.
38. Een te leuke documentaire over kattengedrag kijken op Netflix met onze eigen Pip minstens zo geïnteresseerd meekijkend vanaf de bankleuning.
39. Mezelf bij wijze van mezelf-in-de-watten-leggen-ding een kleurenanalyse geven en daar ontdekken dat ik al aardig in de goede richting zat met mijn kleuren én dat felle kleuren beter bij me passen dan ik dacht. Hoera voor elke extra reden om kleur te dragen! En vooral hoera voor het feit dat ik door het kleurenconsult nu bijna dagelijks in mijn nieuw ontdekte kleur rondloop: blauw!
40. Dit lichtpuntjes-lijstje maken en ontdekken hoeveel er dit jaar – ondanks ook heus mindere momenten – was om dankbaar voor te zijn en van te glimlachen.

Wat was jouw mooiste moment van het afgelopen jaar?