Er was een tijd waarin ik beugels standaard associeerde met brugklassers. Oh wat was ik blij dat dat ijzerwerk in mijn mond mij bespaard bleef. Ha, karma is een bitch: op mijn 26e ben ik alsnog een beugelbekkie geworden. Inmiddels draag ik alweer zo’n vier maanden een beugel. Hoe bevalt dat nu, als volwassene een slotjesbeugel (alleen onder) hebben? Merk ik verandering? En heb ik een ijzeren discipline of ben ik het ijzerwerk al helemaal zat? Ik vertel het je allemaal in deze update.
Een beugel, waarom ook alweer?
Eerst even een kleine recap! Natuurlijk draag ik niet zonder reden een beugel. In mijn eerste beugelartikel kun je alles lezen over het waarom. Lang verhaal kort: ik had een ondertand te veel en de boel zou gaan verschuiven als ik die niet zou laten trekken. Een gat midden in mijn mond is alleen ook niet zo handig, dus was er een beugel nodig om alle tanden weer netjes op hun plek te krijgen.
Mijn orthodontist ging in eerste instantie helemaal los. Er vielen woorden als “kaakoperatie” en “vier jaar beugelen”. Ook kwam er een prijskaartje ter sprake waar je haast drie maandsalarissen voor nodig hebt. Doei! Na de nodige kritische telefoontjes en ongetwijfeld irritant betweterige vragen van mijn kant kwamen de orthodontist en ik tot een compromis: anderhalf jaar een slotjesbeugel in de onderkaak.
De eerste weken met beugel
Inmiddels is mijn onderkaak dus alweer drie maanden voorzien van slotjes en een flinke ijzerdraad. Hoe dat de eerste paar weken beviel? Laat ik eerlijk zijn: de eerste weken met een beugel vond ik niet leuk. En dat is nog zacht uitgedrukt! Ik had er niet bij stilgestaan dat het gat in mijn onderkaak bijna een half jaar zichtbaar zou zijn na het trekken van de tand. Dat maakte me soms flink onzeker, hoe lief mensen om me heen ook waren.
Ook had ik in de eerste weken veel tandpijn. Dat kwam niet zozeer door de beugel, maar vooral door het gat tussen mijn voortanden. Ik heb een week lang brood zonder korstjes gegeten. Bij voorkeur in zestien stukjes en met mes en vork. Terug naar de kindertijd! Gelukkig kwam het al snel goed. Na twee weken kon ik bijna alles weer eten, had ik geen pijn meer en durfde ik mijn glimlach met een tand minder gerust te laten zien.
Hoe gaat het nu?
Afgelopen woensdag was ik weer bij de orthodontist. Het was dat ik in de stoel lag met grof gereedschap in mijn mond toen de ortho mompelde “Het spleetje is bijna dicht!”, maar anders zou ik breeduit hebben geglimlacht. Wat een opluchting! Sowieso ben ik tevreden met hoe het gaat. Mijn onderkaak ziet er veel netter uit. Ook kan ik makkelijker flossen en stoken dan toen mijn ondergebit nog veel te dicht op elkaar stond. Verder heb ik bijna geen omkijken naar mijn beugel. Oké, ik ben wat fanatieker met tandenstokers dan anders en ik lig zo’n één keer per 6 weken bij de orthodontist in de stoel, maar that’s it!
Geen harde broodjes, wel tandenstokers
In de praktijk merkt bijna niemand de beugel op. Zoals je hierboven ziet, moet ik een wel heel onnatuurlijke glimlach opzetten om de beugel zichtbaar te maken. Zelf sta ik er dan ook niet meer bij stil dat er een flink ijzerwerk in mijn mond zit. Inmiddels ben ik er zelfs helemaal aan gewend dat ik twee keer per dag fanatiek met ragers, tandenstokers en mondspoeling in de weer ben.
Ja, het is wat vervelend als de beugeldraad net is vervangen en het eten pijnlijk is. Maar dat houdt een dag of twee aan en daarna kan ik weer eten wat ik wil. Soms baal ik natuurlijk dat een appel afhappen er niet in zit (een appel in kleine stukjes snijden wel!), dat ik geen nootjes mag eten en dat ook harde broodjes eten een onmogelijke missie is. Maar eigenlijk is dat peanuts (die mag ik ook niet eten overigens!) als ik kijk naar wat ik allemaal wél mag eten.
Mondig met een beugel
Wat ik wel heb gemerkt, is dat je soms nogal mondig (pun intended!) moet zijn met zo’n beugel in je mond. Tijdens de eerste controle was ik ronduit verbaasd dat ik vijf minuten later alweer buiten stond. De ortho-assistent wierp een blik op mijn mond, haalde wat pijnlijke dingen met draadjes uit en schroefde de boel flink aan. Maar we hadden geen woord gewisseld, terwijl ik zo benieuwd was of het wekenlange beugelen zijn vruchten afwierp. De afspraken daarna heb ik daarom maar de orthodontist erbij geroepen. Dan ben ik maar zo’n vervelende, kritische klant. Maar het is immers mijn gebit (en het zijn mijn euro’s), dus ik blijf graag op de hoogte van hoe het gaat.
Is iets minder perfect perfect genoeg?
Het lastigste aan de beugel vind ik misschien nog wel de vraag “Hoe perfect wil je het hebben?”. Ik merk dat mijn perfectionisme soms met me aan de haal gaat nu ik toch al bij de orthodontist loop. Zeker omdat de orthodontist me maar al te graag helpt als ik méér zou willen doen. Waar ik op doel? Ik heb een minimale overbeet en stoor me daar weleens aan. Maar de enige oplossing zou minstens 3 jaar beugelen en een heftige kaakoperatie zijn voor iets wat blijkbaar alleen mij opvalt. Soms twijfel ik: “Goh, zal ik dan toch…?”.
Tegelijkertijd is dit alles misschien een goede oefening. Zo hoor ik van mensen uit mijn omgeving dat ze het zonde zouden vinden als door een operatie mijn hele gezicht verandert. En dat ik misschien wel helemaal niet perfect moet willen zijn. Misschien is dit traject in dat opzicht een wijze les. Het is goed om aan te pakken wat nodig is, maar perfectie is ook niet alles. En perfectie is zeker niet alles waard.
Wat zijn jouw ervaringen met een beugel?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Washi tape-idee | Kaarten maken met vlaggetjes van tape
Met een grote verzameling washi tape in mijn kast en [...]
De highlights van mijn reis naar New York
Afgelopen mei ben ik met mijn moeder een week naar New York geweest. "Waarom New York?", vroegen mensen me weleens, want ik was er 5 jaar geleden ook al geweest. Eerlijk is eerlijk, New York is geen Rome, Praag of Barcelona. Je vindt er geen monumenten uit de 18e eeuw en de meeste gebouwen zijn vooral hoog en niet zozeer mooi. Máááár...in mijn ogen is New York niet zomaar een stad, maar echt een belevenis. Je bent niet alleen geografisch gezien aan de andere kant van de wereld, maar het is ook echt alsof je in een compleet andere wereld bent. Een wereld waarin je een kabouter bent tussen de talloze wolkenkrabbers. Een wereld van gele taxi's, neonreclames, Broadway-shows en extreem grote bekers koffie. Een wereld waarin alles 24/7 doorgaat. De wereld van the city that never sleeps.
Mijn Ikea Skadis ophangbord | Kleur aan de muur
Al voordat ik een huis - laat staan een hobbykamer - had, wist ik het zeker. Er moest en zou een Ikea Skadis ophangbord aan mijn muur komen te hangen. Het was dan ook een van mijn eerste Ikea-aankopen toen ik eenmaal mijn koopcontract had getekend. En het leukste van alles: dit ophangbord kun je wanneer je maar wilt anders indelen. Ideaal als je - zoals ik - nogal wispelturig bent wat interieur betreft. Zondag deed ik dan ook weer eens een make-over. De hoogste tijd om je mijn "opgefriste" Ikea Skadis ophangbord te laten zien. En om deze fijne Ikea must-have meteen een welverdiend eerbetoon op mijn blog te geven.
Dat ze zo makkelijk over een kaakoperatie denken. Ik zie je overbeet niet. En daarnaast hoeft niet alles perfect te zijn en iedereen hetzelfde gebit te hebben. Ik had vroeger nogal bijzondere kaken, tussen mijn 6de en 16de heb ik drie beugels gehad en nu is mijn gebit mooier dan de orthodontist verwacht had. Maar zelfs toen en met mijn leeftijd hadd ortho zelfs suggesties voor nóg een beugel.
Dank je voor je fijne reactie! Je hebt gelijk: ortho’s zijn nogal happig op welke behandeling dan ook en zien altijd wel verbeteringen, terwijl dat eigenlijk niet altijd nodig is. Ik denk inderdaad dat ik die kaakoperatie maar laat zitten. Het is nogal een ingreep voor iets wat eigenlijk vooral de ortho zelf (en mij dus ook inmiddels) opvalt.
Mooie les deel je daar, aan het eind van het artikel. Ik heb zelf nooit een beugel gehad, hoewel ik twee ‘hoektanden’ heb die hoger staan dan mijn voortanden. Natuurlijk verklaarde de tandarts me voor gek toen ik zei dat ik geen beugel wilde, maar ik denk er zelf eigenlijk nooit over na dat ik een ‘raar’ gebit heb. Het hoort bij me. Punt.
Oja, en groot gelijk dat je de ortho ook even laat kijken hoor. Hallo, je betaalt dik geld voor ’t hele gebeuren, dan mag je er ook wel wat voor terug;).
Je hebt groot gelijk dat je niet voor de beugel bent gegaan. Eigenlijk heb je helemaal gelijk: ook kleine imperfecties horen bij je. En niet elke kleine imperfectie (of nou ja, “imperfectie” in de ogen van een professional die de hele dag geobsedeerd naar tanden kijkt ;)) is een ingreep waard.
Ik ben het helemaal eens met Shirley: zo’n operatie is niet zomaar iets! Ik zou het niet doen.
Ik moest trouwens wel grijnzen om je ‘ijzeren discipline’-grap, haha!
Haha, ik zat stiekem ook te glunderen toen ik die ‘ijzeren discipline’-grap bedacht 😛
Ik heb ook lange tijd een beugel gedragen. Ik wil helemaal geen foto nemen van hoe mijn gebit voorheen stond, maar ik ben blij zoals het nu is. Ook was het kantje randje met een operatie. Ik was toen een jaar of 13 denk ik toen ik met een beugel rondliep. Omdat eerst mijn onderkaak naar voren moest geschoven worden kreeg ik langs de zijkant twee buisjes die in elkaar pasten. Je kunt ze niet beter vergelijken als met scharnieren (en zo noemde ik ze ook :p), maar tegen dat dat zijn werk deed waren we weer al een half jaar verder. De hele boel is al vervangen geweest alvorens het ook maar kon werken. Toen kreeg ik blokjes zowel boven als onder (en ik voel helemaal mee met het niet meer kunnen happen in een appel of broodje 😉 ). Hoelang ik die heb gehad weet ik niet meer precies. Nu heb ik nog steeds de resten van mijn beugel (of lees liever ijzeren draadjes achter mijn tanden) in mijn mond. Een tijd geleden was daar een breukje in, maar gaf ik er geen aandacht aan. Ik dacht, ach als die er uitvalt is dat maar zo. Wist ik veel dat mijn voorste tanden terug uit elkaar aan het groeien waren 🙁 Bij een tandartsbezoek werd ik terug verwezen naar een orthodont en nu is mijn gebit terug zoals het moet zijn. PS: een operatie raad ik je echt ten stelligste af.. als het lukt met een beugel dan is een operatie zeker overbodig..
Jeetje, wat een weg heb jij ook afgelegd qua beugelen. Ik kan me goed voorstellen dat je daar soms helemaal klaar mee was, zeker als je dan weer bepaalde dingen niet kon eten. Gelukkig is je gebit nu weer zoals het moest worden. Een hele opluchting, denk ik!
Wat met een operatie bij mij zou kunnen worden aangepast, is helaas niet met een beugel te doen. Maar ik denk dat ik maar accepteer dat het zo is en de operatie inderdaad laat zitten. Het is wel heel veel gedoe voor een minimaal verschil dat waarschijnlijk alleen ikzelf en de ortho zien 😉
Het valt, als je normaal lacht, helemaal niet op die beugel! En die overbeet was mij ook nog niet opgevallen. Ik denk dat je alles beter stap voor stap kunt bekijken. Eerst het spleetje dichten en dan kijken of je die overbeet nog steeds vervelend vind. Het is best een zware ingreep lijkt me. Maar dat is inderdaad de vraag: hoe perfect wil je het hebben? 🙂
Ikzelf vind het juist heel leuk als iemand net niet perfect rechte tanden heeft. Als er net iets iets minder recht staat. Ik ben dan ook erg blij met mijn gebit. Ik heb nog nooit een beugel gehad, maar mijn tanden staan alsnog vrij recht. Zo lang er geen complicaties optreden (of verstandskiezen die alles laten verschuiven) vind ik het zo helemaal prima!
Dat is inderdaad een goed punt: dingen stap voor stap bekijken. Ik merk dat alleen al dit artikel delen helpt om er wat realistischer naar te kijken en me niet zomaar te laten meeslepen door het enthousiasme van mijn orthodontist 😉 Wat je zegt, is ook helemaal waar: een perfect gebit is eigenlijk helemaal niet nodig. En het is zeker niet alles waard 🙂
Het valt zeker niet op als je normaal lacht. Bij die eerste foto dacht ik in eerste instantie: dat was dan zeker de ‘before’ foto. 😉
Gelukkig dat het wel meevalt nu, afgezien van de pijnlijke momenten. En wat goed dat je geleerd hebt mondiger te zijn, en zo voorkomen hebt dat het 2x zo lang en 2x zo duur wordt.
Wat fijn dat het zo goed gaat! Ik heb zelf het geluk dat ik een ontzettend goed en mooi gebit heb en heb dan ook niks te klagen, wat dat betreft. Maar ik denk dat iedereen wel een onzekerheid heeft, waar die het liefst wat aan zou doen. Maar ik denk dat imperfecties juist bij je horen, en je maken tot wie je bent. Probeer ze te omarmen in plaats van ’te fixen’. Je imperfecties mogen er zijn, net als jij.
Wat een mooie woorden! Alle fijne reacties op dit artikel hebben me zeker aan het denken gezet en helpen om toch maar te accepteren dat mijn gebit is zoals het niet. Misschien niet perfect, maar wel goed genoeg 🙂
Ik heb een beugel gehad, maar inmiddels is er bij mijn boventanden weer een spleetje zichtbaar. Lang niet zo erg als dat het ooit was en ik vind het wel prima zo. Zolang mijn tanden niet beschadigen doordat er iets te scheef staat, hoeft er van mij niks aan te gebeuren.
Mooi dat je er zo in staat! En ik geef je groot gelijk! Er zijn trouwens zelfs modellen die speciaal geselecteerd zijn op het spleetje tussen hun tanden. Om maar te zeggen dat schoonheid en zogenaamde perfectie eigenlijk heel relatief is en dat wat de een niet mooi vindt voor de ander juist prachtig kan zijn 🙂
Ik heb natuurlijk een kaakosteotomie gehad een paar jaar geleden. Mijn kaak is toen aan beide kanten gebroken en toen is mijn kaak een paar mm. verschoven. Dat moest in verband met de zenuwoperatie. De neurochirurg zou alleen bij die beschadigde zenuw kunnen komen als mijn kaak helemaal open zou liggen, om het maar even zo te zeggen. Ik ben, nog steeds, elke dag blij en dankbaar dat ik van die verschrikkelijke zenuwpijn verlost ben en ik had die operatie nog wel tien keer willen ondergaan als het nodig was, maar pfff, het is wel iets heftigs hoor. Sowieso is het pijnlijk en mocht ik zes weken niet kauwen, maar het is ook ongemakkelijk omdat ik weken lang alleen maar op mijn rug kon liggen. Je gezicht verandert er trouwens inderdaad door, ik heb altijd het idee gehad dat mijn kaaklijn iets scherper is geworden, maar dat vond ik alleen maar mooi. Er zijn natuurlijk genoeg mensen die zo’n operatie ondergaan vanuit cosmetisch oogpunt, eigenlijk de reden waarom jij er ook over hebt gesproken met de orthodontist, en dan is het natuurlijk in feite een beetje ‘de bedoeling’ dat het er daarna anders uit komt te zien. Pff, lang verhaal, wat ik wil zeggen; denk niet te licht over zo’n operatie. Kijk eerst eens naar het resultaat als deze beugel er uit is.
Wat mooi om te horen hoeveel de kaakosteomie voor je heeft gedaan! In zo’n geval is het eigenlijk niet eens een keuze of je zo’n operatie wel of niet doet, maar móet je wel om van de pijn af te komen.
Dank je wel voor het delen van jouw ervaring met de operatie. Alle fijne reacties hebben me zeker op een positieve manier aan het denken gezet om de operatie waarschijnlijk toch maar te laten voor wat hij is. Een volledig recht gebit is mooi, maar is me zo’n heftige operatie en de gevolgen daarvan misschien toch niet waard.
Wat een fijne update! Zo te lezen gaat het erg goed. Ook hartstikke knap dat je zo mondig durft te zijn bij de orthodontist en een kritische klant bent. Daar betaal je immers voor, dus dat mag je ook echt wel zijn. Alles voor een mooi eindresultaat!
Ik heb vroeger ook een beugel gehad, maar dat is echt alweer 11 jaar geleden! Sindsdien ben ik ook echt tevreden met mijn rechte gebit en is het door de spalkjes achter mijn tanden ook niet verschoven gelukkig. De beugel was echt ellende, maar van het resultaat heb ik na al die jaren nog steeds plezier!
Wat goed om te horen dat je zo veel baat hebt gehad bij de beugel en nog steeds blij bent met het resultaat. Zo’n beugel is nogal wat gedoe, maar het resultaat is het gelukkig vaak wel waard. Ik ben zelf ook heel blij dat ik tóch voor de beugel heb gekozen.
Ik was al helemaal weer vergeten dat je een beugel hebt! Ik heb van groep 6 tot en met klas 2 een beugel gehad, dus precies in die periode waar jij het mee associeerde. Ik heb geloof ik 3 of 4 verschillende soorten gehad, maar ach ja alles voor rechte tanden! Ik heb nu nog een spalk aan de achterkant boven en onder 🙂
Het is voor mij denk ik zo’n 10 jaar geleden dat ik begon met beugelen. Ik was toen 21. In mijn tienerjaren was ik juist enorm afgeknapt op een orthodontist die wel even zou zorgen voor een barbie-bekkie. Gelukkig toen ik volwassen was, kwam ik bij een leuke vrouwelijke ortho die mij volledig begreep. Na ongeveer 2,5 jaar beugelen was ik klaar. Het staan netjes recht, maar is niet perfect. Gewoon prima.
Wat fijn dat de tweede ortho je wel goed begreep! Het kan al zo veel uitmaken door wat voor ortho je behandeld wordt. Gelukkig ben je na het lange beugelen wel blij met het resultaat. En perfect is daarvoor natuurlijk helemaal niet nodig 🙂
Aaaah inderdaad dingen die je niet mag eten, maar gelukkig mag je nog zoveel wel! Ik heb zelf vorige week een spoeling van mijn kaakgewricht gehad (ja, totaal niet fijn dus!) en moet nu 6 weken vloeibaar eten. Toen de kaakchirurg dit zei dacht ik echt dat de grond onder mij vandaan zakte want FOOD IS LIFE, haha! Maar nu zijn we een week verder en eigenlijk gaat het prima met me. Ik leef nog, heb zelfs best smakelijke maaltijden op hoewel het er wat minder smakelijk uitzag toen het net uit de blender kwam. Maargoed, precies wat je zegt, denk aan wat je wel mag, die nootjes komen later wel weer.
Ah wat rot zeg! Dat klinkt als een best wel heftige ingreep waar je veel voor moet laten. Wel heel goed dat je er zo positief in staat! Ik hoorde ooit van een diëtiste dat eten uit de blender, zelfs een AVG’tje, nog precies hetzelfde smaakt als wanneer je het gewoon op je bord eet. Dat is misschien een goede gedachte om in je hoofd te houden als het eten op je bord er misschien niet heel lekker uitziet 😉
Sterkte nog even! En inderdaad, de heerlijke nootjes komen wel weer.
Een kaak operatie is echt zwaar en heftig. Ik ken iemand die het gehad heeft. Ik zou het niet zomaar doen. Ik heb ook een beugel gehad, het duurde heel lang en werd er langzaam gek van haha.
Ik denk inderdaad dat ik de kaakoperatie maar aan me voorbij laat gaan. Perfect hoeft niet per se, zeker niet als daar zo’n grote operatie voor nodig is.
Ik heb zelf geen ervaring met een beugel. Maar zou het laten bij wat je nu hebt. De rest is gewoon Romy<3 🙂
Wat lief! <3 Dank je! En ik ben inmiddels gaan beseffen dat het gebit zoals het nu is, eigenlijk gewoon bij me hoort.
Wat fijn dat het zo goed gaat! Ik kan me die tandpijn nog wel herinneren, wanneer alles weer werd aangeschroefd haha. Verschrikkelijk. Maar je krijgt er echt iets moois voor terug! Ik heb zelf ongeveer 2 jaar een beugel gehad en ik vond het echt traumatiserend. Bij mij moesten eerst nog wat melktanden en kiezen getrokken worden, het leek alsof de groei bij mij stilstond op een gegeven moment. Met heel veel gedoe is alles uiteindelijk op de juiste plek terecht gekomen. Toen mijn beugel eruit ging zijn mijn tanden nog wel iets gaan verschuiven, maar ik ben toch wel erg tevreden met het uiteindelijke resultaat. Die kaakoperatie klinkt trouwens wel heel erg heftig… Hopelijk is dat niet nodig!
Ah jeetje, wat een gedoe allemaal, zeker als er ook nog tanden en kiezen uit moesten voordat je aan de beugel kon beginnen. Gelukkig is het helemaal goed gekomen en heb je nu hopelijk nog je leven lang plezier van het mooie eindresultaat.
Een operatie is niet niets! Ik ben daar altijd een beetje huiverig voor..
Wat fijn dat je tevreden bent met hoe het gaat. Het is best een proces, een blokjesbeugel voor volwassenen. Ik denk er ook over, omdat in de loop van de jaren sommige tanden een beetje scheef zijn gaan staan. Ik ga volgende week naar de ortho om het er over te hebben. Spannend!
Na geen beugel op mijn 11e toen de tandarts daar naar hintte (waar ik achteraf blij mee ben omdat er nu anders naar orthodontie wordt gekeken), ben ik nu 38 jaar later een kaakverbreding, beugel plaatsen en een dubbele kaakoperatie verder. Door mijn grote voortanden viel mijn (komt ‘ie . . ) overbeet, overjet, crowding, kruisbeet, scheefstand en (te) smalle kaken minder op. Wel vond ik het vervelend wanneer ik lachte. Sinds dag 1 (okay mss iets later) van dit avontuur was ik zelfverzekerder. En ja, de dubbele kaakoperatie was best wel een ding, maar ben blij dat ik het gedaan heb. Er was van alles mis met mijn beet en de a ha erlebnis ‘oh dus zo is het om ‘normaal’ te kauwen,’ had ik niet willen missen. Was ik bang voor die grote operatie: ja. Viel het herstel ervan mij tegen: ja en nee (herstel duurt lang en doet mentaal best wel wat met je. Anderzijds heb ik geen pijn gehad). Heb ik er meer plezier van dan ik dacht: ja (praktisch én cosmetisch en dat laatste is ook best prettig wanneer je “voorbij de 39 bent”). ☺️