Je hoeft niet alles te doen. En je hoeft ook niet alles perfect te doen. Het is een van de tegeltjeswijsheden die ik zelf door (heel vaak) vallen en (gelukkig net zo vaak) opstaan heb geleerd. Met perfectionisme in mijn rugzak en een rasechte pleaser nog altijd in mij verstopt, heb ik de laatste jaren regelmatig een strijd gevoerd met de 24 uur die in een dag zitten. Gelukkig ontdek ik langzaamaan hoe je wél tijd overhoudt. Het een en ander NIET meer doen hoort daar ook bij. Daarom heb ik door deze 13 dingen de laatste jaren een dikke streep gezet.
- Het algoritme op Instagram proberen te verslaan. Die uitdaging hoef ik van mezelf niet aan te gaan door de hele dag bovenop Instagram te zitten, er steeds als de kippen bij te zijn met reacties plaatsen en minimaal vijf Stories op een dag te plaatsen. Nee hoor, dan maar wat minder hartjes op een foto. Daar gaat het me toch niet om.
- Alles met de hand afwassen. Toen ik in mijn eentje hier woonde, was ik er heel principieel in dat de afwas altijd met de hand moest gebeuren. Dat ene bord, die paar pannen en de twee messen waren dan ook prima te doen. Maar al snel ontdekte ook ik de geweldige uitvinding die de vaatwasser heet. Nu Bart en ik samenwonen, heb ik mijn vaatwasprincipes al helemaal aan de wilgen gehangen. Bovendien scheelt het qua hoeveelheid water vast niet veel of ik nou drie keer per dag met de hand afwas of één keer in de twee dagen mijn vaatwasser het vuile werk laat opknappen.
- Mijn mailbox stalken. Mijn inbox en ik hebben heel lang een vrij intense relatie gehad. Elk mailtje had ik binnen een minuut in de smiezen (als het al niet sneller was) en moest het liefst binnen een half uur van een antwoord zijn voorzien. Inmiddels is onze relatie wat bekoeld en vind ik een paar keer dag mijn mailbox checken meer dan genoeg.
- Mezelf sportief gigantisch uitsloven. Sporten doe ik nog steeds wekelijks en bewegen doe ik zeker elke dag. Maar met mezelf dwingen om zoveel keer per week hard te lopen ben ik gestopt. Niet uit luiheid, maar uit zelfzorg. Ik ben zo iemand die te vaak tegen zichzelf zegt “Kom, stel je niet aan!”. Zelfs met buikpijn of regen stond ik soms nog op mijn hardloopschoenen. Maar daar heb ik – zelfliefde-lerend en al – een stokje voor gestoken. Ik ben blij dat ik het mezelf nu ook kan toestaan om eens een week niet hard te lopen als mijn buik protesteert of een serie écht heel hard roept.
- Elk weekend bij een vriendin zitten. Soms moet ik op maandag op de beleefdheidsvraag “Wat heb jij gedaan dit weekend?” toegeven dat wandelen, bloggen en het huis aan kant maken mijn hoogtepunten van het weekend waren. Vind ik niet erg meer. Ik heb gelukkig al een tijdje losgelaten dat het er elk weekend bruisend aan toe moet gaan.
- Na een gigantisch drukke dag ’s avonds op een verjaardag verschijnen. Jarenlang gedaan, maar het bleek geen aanrader. Dan had ik bijvoorbeeld eerst een congres voor werk gehad, moest ik daarna 1,5 uur met mijn leidinggevende in een auto zitten (wat nog best veel energie bleek te vreten, want dan is het dus extra erg als je auto eens afslaat) en wilde ik daarna ook nog enigszins leuk doen op een verjaardag met onbekenden. Meestal lukte dat laatste wel, maar was ik dan de dag erna strontchagrijnig omdat ik mijn eigen grenzen even over het hoofd had gezien. Doe ik niet meer dus. Gelukkig ben ik inmiddels een betere planner en heb ik mijn valkuilen als introvert ook een stuk beter in de gaten.
- Alle supermarktaanbiedingen uitpluizen. Hoewel ik gek ben op besparen, heb ik hier voor mij de grens getrokken. Op een gegeven moment ging ik standaard elke week naar twee of drie supermarkten. Omfietsen voor die ene aanbieding doe ik nu niet meer zo snel. Ik bedacht me laatst dat die € 3,00 die ik bespaar door boodschappen op twee plekken te halen, niet echt opweegt tegen de 45 minuten tijd die daarmee ook verloren gaat (ook met de gedachte dat mijn eigen uurtarief meer is dan € 4,00).
- Elke dag de sterren van de hemel koken. Soms doe ik met alle liefde heel hard mijn best, vooral als Bart er is en ik mijn maaltijd niet in mijn eentje achter een YouTube-filmpje naar binnen werk. Maar er zijn ook momenten dat verse pasta, diepvriesspinazie en een vega-burger mijn best mogelijke culinaire prestatie van de dag zijn. Ben ik ook maar oké mee geworden. Soms zijn vijftien-minuten-maaltijden de beste.
- Op donderdag een grote klus aannemen die vrijdag af moet. Dit heb ik zó lang wel gedaan. Als ondernemer voelde het superlang alsof ik met elke opdracht blij mocht zijn. Totdat ik besefte dat klanten die alleen maar bij mij komen omdat ik altijd “de reddende engel bij spoedjes ben” vast niet mijn ideale klanten zijn. Daarom strooi ik tegenwoordig eerder met een planning als iemand mailt en geef ik gewoon aan dat ik binnen één dag geen denderende teksten kan afleveren die ook nog superorigineel zijn, lekker lezen en vrij van typo’s zijn.
- Telefoonverkopers laten uitpraten. “Hallo, spreek ik met de directeur van het bedrijf Romy Veul? Ik ben Jan en ik heb goed nieuws voor u: vanwege uw inschrijving bij de KvK kunt u…”. Al bij het woord ‘directeur’ haak ik af (ik wil nog steeds een keer antwoorden “Ja, ik ben de directeur, secretaresse, conciërge en boekhouder ineen”). Waar ik ooit nog mensen braaf liet uitpraten, onderbreek ik nu maar gewoon de zoveelste gewiekste verkoper midden in zijn praatje om me weer op belangrijker zaken te storten. #sorrynotsorry
- Films kijken waar ik he-le-maal niets aan vind. Op de middelbare school ging ik nog vaak mee met anderen naar films die niet echt in mijn straatje pasten. Puur uit beleefdheid. Zo belandde ik ooit bij een horrorfilm waarvan de trailer op zich al goed was voor een slapeloze nacht. Ook viel ik ooit in slaap bij een wel heel suffe verhaalloze romcom die een vriendin wilde zien. Gelukkig ben ik inmiddels mans (vrouws?) genoeg om dat soort aanbiedingen af te slaan en eerlijk te zeggen dat ik er niets aan vind.
- Altijd à la minute appjes beantwoorden. Heb ik wel heel lang geprobeerd. Maar zeker bij langere berichtjes ben ik niet meer die apper die binnen een dag een reactie stuurt. Geeft mij wat rust. Bovendien hebben anderen er vast ook meer aan als ik in hun berichtje de aandacht kan steken die het verdient in plaats van vliegensvlug met een half oog wat te typen.
- Alles aan kant maken als mijn ouders/Bart/mijn broertje op bezoek komen. Ik weet nog dat ik in het begin van mijn relatie met Bart elke keer dat hij kwam alles pico bello in orde wilde hebben. Dan stopte ik eerder met werken om nog de stofzuiger door mijn huis te halen en de was op te vouwen. Hetzelfde gold als mijn ouders of broertje op bezoek kwamen. Allemaal mensen die ongetwijfeld door de spullen heen kijken en die me echt niet leuker vinden als Pips kattenspeeltje nog snel in de kast is opgeborgen. Ben ik dus ook mee gestopt (scheelt ook dat Bart hier woont natuurlijk en we taken kunnen verdelen!). Tuurlijk zorg ik ervoor dat het geen enorme bende is, maar ik vind het niet erg als er toevallig een hoopje Pippa-pluis in de hoek ligt. De ander is vast ook niet perfect.
Wat staat er op jouw dit-doe-ik-niet-meer-lijstje?
Heel veel herkenbare punten die ik ook niet meer doe. Vooral het algoritme van Instagram willen verslaan, mijn grens overgaan en berichten meteen beantwoorden. Sinds ik een aantal veranderingen heb aangebracht, voel ik me veel rustiger.
Wat een goede voornemens. En heel herkenbaar, ik doe met je mee. Vooral dat met appjes en mails beantwoorden. Ik heb geleerd dat mensen dan verwachten dat je altijd te bereiken bent. Zelfs als het je echt een keer niet uitkomt. En dan krijg ik gezeur.
Ja precies! Alleen al daarom is het soms handig om niet meteen te reageren. Anders gaat de ander ook steeds meer van je verwachten.
Veel herkenbare punten, zo fijn om die niet meer te doen. 🙂 Maar vooral het niet meer een grote klus aannemen op donderdag die vrijdag af moet is zo fijn en een stressverminderaar. Of ik zeg meteen dat het helaas niet gaat lukken of (afhankelijk van de klus en klant) ik zeg: dat wil ik wel voor je doen, ik heb een drukke planning heb, maar als ik wat schuif het mij wel lukt dinsdag af te hebben. Vaak blijkt dat dan toch ook nog wel te kunnen. En als dat niet kan dan is het ook oké, maar heb ik wel mijn grenzen aangegeven.
Wat goed (en professioneel!) dat je op die manier met spoedoprachten omgaat! Mijn businesscoach leerde me daarover ook laatst iets waardevols: “Een deadline is vaak ook maar door iemand bedacht. Dus wie zegt dat dat vaststaat?”. Zoals jij ook beschrijft, als je wat extra tijd vraagt, blijkt er vaak zomaar meer tijd te zijn dan je denkt.
Appjes beantwoorden doe ik inderdaad ook niet meer à la minute als dat niet nodig is.
Hetgene dat ik niet meer doe: mailtjes van interimkantoren (direct) beantwoorden. “Noor ben jij nog op zoek naar werk? Bekijk deze vacature nu! Heb je al werk? Hou ons dan op de hoogte”
Hoezo dien ik je op de hoogte te brengen… Ik heb me nog nooit ingeschreven bij kantoor X. Je wordt puur als een nummer gezien dat voor een extra commissie zorgt voor het interimkantoor.
Of aan de telefoon mij per se een job laten uitvoeren en heel opdringerig overkomen: ”kan je op kantoor langskomen dan kunnen we de vacature bespreken”. Ik had moeten zeggen dat dit ook digitaal kan. Les geleerd als het in de toekomst nog eens voorvalt
Wat suf zeg, die interimkantoren! Kan me voorstellen dat je daar nogal klaar mee bent. Goed dat je gewoon niet meer reageert op kantoren waar je je nooit hebt ingeschreven!
Enne, dat soort lessen voor dingen die je voortaan anders wilt doen, zijn ook waardevol. Ik heb ook weleens bij opdrachten dat ik achteraf denk “Argh, had ik nou maar afgezegd/mijn planning aangepast/niet toegegeven”. Even baal ik dan om me vervolgens te realiseren dat het me na die ene keer vast nooit meer overkomt. Zijn “fouten” toch ergens goed voor 😉
Er komt een moment dat je je eigen leven gaat indelen. Ons leven is anders dan wat men verwacht. Wat ik zelf niet meer doe is proberen te conformeren. En dat is fijn.
Wat goed dat je uiteindelijk bent gaan inzien dat al die dingen dus niet meer hoeven en dat je gewoon niet aan alles hoeft te voldoen. Ik ken dat please-gedrag heel goed hoor. Ik heb dat ook lang gehad en soms – helaas! – nog steeds een beetje. Ik merk wel dat hoe ouder ik word, hoe makkelijker ik daar mee om kan gaan. En wat ik vooral geleerd heb, is dat als je ergens ‘nee’ tegen zeg, je dus ‘ja’ zegt tegen jezelf. Fijn weekend!
Yes, dat is een hele mooie! Dat merk ik zelf ook vaak. Als je bepaalde dingen niet (meer) doet, houd je zelf ook meer tijd of ruimte over voor dingen waar je wel blij van wordt of energie van krijgt. Dat is ook veel waard.
Lekker lijstje dit! Je voelt echt de power nu alles zo opgesomd staat. Wat ik (bijna) niet meer doe, is mezelf inhoudelijk gaan verdedigen als iemand zijn wenkbrauwen ophaalt over keuzes die ik maak of er commentaar oplever. Iets zeggen als “Het is toch mijn leven/zaak/ik mag zelf beslissen wat ik doe” werkt meestal prima.
Wat goed! Dat soort opmerkingen of vragen hebben ook eigenlijk gewoon geen verdediging nodig. Ieder z’n eigen keuzes, toch?!
Wauw wat goed dat je steeds vaker nee durft te zeggen tegen dat soort dingen! Telefonische verkopers maken bij mij ook helemaal geen schijn van kans, die kap ik meteen af. En appjes beantwoord ik ook niet à la minuut, want daar heb ik soms geen tijd voor. Zeker niet als het uitgebreider is. Mensen in mijn omgeving begrijpen dat gelukkig. Punt 4 is voor mij nog wel een leerpuntje. Ik wil mij ook altijd graag aan mijn sportroutine houden, zelfs als het even niet kan, dan probeer ik er omheen te plannen. Maar ik kan mij soms nog meer beseffen dat het echt niet erg is om één dagje over te slaan als het echt niet gaat.
Jij bent ook goed bezig met ‘nee’ zeggen zo te horen. Goed zeg! En inderdaad, als je fijne mensen om je heen hebt, snappen die het vaak ook wel dat je appje niet meteen beantwoord wordt. Dat zie ik gelukkig ook bij de meeste mensen om me heen.
Wat betreft je sportroutine, ik merk dat het mij echt veel rust heeft gegeven nu ik niet meer koste wat kost moet sporten als ik dat in mijn hoofd heb. Je kunt een rondje hardlopen of even sporten misschien ook juist meer waarderen als je wel helemaal in de mood ervoor bent 🙂
Mooi lijstje, met veel herkenbare dingen. Wat betreft die mailbox: die van mij gaat tegenwoordig nog maar één keer per dag open en dat geeft me zóveel rust! Qua werk denk ik dat dat niet te doen is bij jou en dat het echt wel vaker moet, maar inderdaad is de les dat je niet altijd gelijk alles hoeft te lezen en al zeker niet gelijk hoeft te reageren wel echt een belangrijke.
Precies, minder vaak checken en niet meteen reageren is het belangrijkste. Dat geeft al heel veel rust. Ik kijk nu vaak tussen taken door (ik denk een keer of 5-6 per dag). Nog steeds best vaak, maar al een stuk minder dan toen ik voor elk mailtje rechtovereind sprong 😉
Wat een mooi lijstje! Heel herkenbaar ook, ik reageer inmiddels ook gerust wat later op mijn e-mails. En ik geef het ook aan als ik ergens wat langer over na moet denken/ergens meer tijd voor nodig heb.
Heel leuk om te lezen! Niet meer alles met de hand afwassen is heel herkenbaar.
Ik ben zelf gestopt met 10x per dag het nieuws checken om “op de hoogte te blijven”… Ik werd er alleen maar somber van, dus nu kijk ik af en toe het Jeugdjournaal voor mijn werk (als docent) en that’s it. Héérlijk, vooral omdat je op het Jeugdjournaal altijd de ‘kindvriendelijke’ versie krijgt van het zware nieuws. 😉
Wat slim om het Jeugdjournaal te kijken in plaats van het gewone journaal! Dat is al een stuk luchtiger inderdaad en zo krijg je de belangrijkste dingen alsnog wel mee 🙂
Heel herkenbaar! Zoals die verkopers laten uitpraten. Ik neem tegenwoordig niet eens meer op als ik zie dat het geen 06-nummer is. Ook het Instagram-algoritme. Sowieso houd ik altijd in gedachten dat er helemaal niets is wat je echt moet. Ik doe nu vaak vooral gewoon waar ik zin in heb en dat werkt veel beter. Dat gaan mensen ook merken en dan komt het automatisch wel goed met je bericht. Ik maak me ook niet meer zo druk om wat anderen van me vinden, of dat het misschien aan mij ligt als ze ineens niets meer van zich laten horen. Natuurlijk kan ik daar soms nog wel boos om zijn, maar de hele het-ligt-vast-aan-mij-gedachten heb ik nu losgelaten. Their loss, denk ik dan! Voelt zoveel beter 🙂
Slim inderdaad om dat soort telefoontjes niet meer op te nemen! Ik ben dan soms bang dat zo’n nummer van een belangrijke organisatie (ziekenhuis, etc.) is. Maar meestal blijkt het inderdaad gewoon een verkoper te zijn als het geen 06-nummer is. Oeps!
Supermooi en knap trouwens dat je je dat soort verloren contacten nu niet meer persoonlijk aantrekt. Je hebt helemaal gelijk: jammer voor hen 🙂
Enne, helemaal met je eens wat betreft de Insta-posts! Ik denk ook dat mensen het liefst gewoon persoonlijke posts lezen die iemand vanuit eigen plezier en interesse schrijft. En dat maakt het ook voor jezelf zoveel leuker 🙂
Oeh, alles met de hand afwassen, de laatste keer dat ik dat deed was toen onze keuken verbouwd werd en toen zaten we zelfs met de afwas in de tuin met een teiltje gekookt water uit de waterkoker. Alsof we aan het kamperen waren, en dat brengt mij direct op iets wat ik nooit meer zal doen; kamperen. Haha, nee, dan ga ik liever gewoon helemaal niet op vakantie;-)
Haha, kamperen zou ik inderdaad ook nooit doen. Heb ik overigens ook maar twee keer in mijn leven gedaan – met weinig succes 😉
Veel herkenbare dingen. Mijn weekenden en zelfs mijn weken zijn erg weinig spannend, zeker nu, maar toch zijn velen er jalours op, “jij heb het prima zo”… of zo iets, hoor ik dan. Dan vraag ik me altijd af, waarom die anderen hun leven dan niet zo inrichten dat ze tevreden kunnen zijn. Telefonische verkopers zijn het ergste wat er is, als je een eigen bedrijf hebt, of je niet op …. reclame wilt maken…. Mijn eerste vraag is altijd wat het kost, omdat ze normaal een half uur kleppen, en dan met een astronomisch bedrag komen, …”dat je met 2 klanten meer weer terugverdient hebt”… DUs eerst de prijs en eigenlijk standaard NEE. Zeker nu met de inkomensverliezen, dan kan ik niet nog zo’n verkoper financieren. Mijn lijstje bevat voor een één punt: niet meer ja zeggen – als ik iets niet of hooguit half wil.
Succes
Goed idee om niet meer onnodig ‘ja’ te zeggen tegen dingen! En slim inderdaad om de telefoonverkopers eerst naar de prijs te vragen. Sowieso verbaas ik me er altijd over hoe lang zo’n praatje duurt als je diegene niet onderbreekt 😉
Punt 10 doe ik inderdaad ook niet meer. Tsjonge jonge… wat een verschrikking al die telefoonverkopers zeg… En telefoonnummers kun je wel blijven blokkeren.
Echt hè?! Een KvK-inschrijving lijkt wel een vrijbrief te zijn voor dat soort aanbiedingen, ook als je in het bel-me-niet-register staat.
Volgens mij kost het zelfs minder water als je de vaatwasser aanzet dan als je met de hand afwast, omdat die apparaten heel efficient zijn met water!
Klopt, dat had ik volgens mij ook eens gelezen. Ik dacht altijd dat ik heel milieubewust bezig was door de vaatwasser niet te gebruiken, maar nu bevalt het me eigenlijk wel om hem af en toe wel aan te zetten. Milieubewust en tijdbesparend 😉
Mooi lijstje! Er zijn zeker wat dingen die ik niet meer doe of probeer te doen. Dit maakt het leven zeker een stukje makkelijker
Heel mooi lijstje. Doe je goed!! Ik moet zeggen dat ik dat vroeger zelf ook allemaal deed, maar zeker nu ik moeder ben (sinds 7,5 maand) doe ik bijan niets meer. Al dan niet noodgedwongen, haha. Je prioriteiten verschuiven. Je wilt niet weten hoe mijn ramen eruit zien. Toch maar eens die glazenwasser gaan bellen! 😉
Haha, kan me helemaal voorstellen dat ramen lappen met een klein kindje geen prioriteit meer heeft 😉 Groot gelijk dat je dan sommige dingen laat vallen om je tijd aan iets nog veel belangrijkers (je kindje of alleentijd) te besteden.
8 doe ik sowieso nooit 😉
en 12 ben ik ook mee gestopt. Juist erg fijn en geeft heel wat rust.
Waar ik ook mee ben gestopt? Mensen pleasen, een groot to-do-lijstje in mijn hoofd hebben en altijd maar AAN staan.