Daan, Tygo, Diederik-Hendrik, Liselotte, Roos en Vlinder. Er zijn zoveel verschillende voornamen tegenwoordig. Elk jaar weer ben ik razend benieuwd naar het lijstje met de populairste voornamen in Nederland. Zouden het Sem en Sophie zijn of toch Daan en Emma? Als klein meisje las ik het voornamenboek alsof het een spannende page-turner was en mijn eerste vraag na de geboorte van een baby was altijd al “Hoe heet het kindje?” In mijn tienerjaren ontdekte ik de website Voornamelijk, waar allerlei leuke artikelen staan over voornamen en hele lijsten te vinden zijn met hockeynamen, namen beginnend met een I, namen van bekende Nederlanders enzovoorts enzovoorts. Uren kon ik door die lijstjes scrollen en mijn eigen lijstjes met favoriete namen samenstellen. Ja, je kunt wel zeggen dat ik altijd al een echte tic voor voornamen heb gehad.

Wat is er zo leuk aan voornamen?

Ik kan het je eerlijk gezegd niet zo goed uitleggen. Misschien is het mijn passie voor taal. Sommige klanken vind ik gewoon mooi. Ik vind Flora en Nora bijvoorbeeld prachtige meisjesnaamen, omdat ik de klank “oor” zo lief vind klinken. En als iemand een naam uit mijn favorietenlijstje heeft gekozen, kan ik daar oprecht heel blij van worden. Noem me een tikkeltje gestoord: ik moet nog niet eens aan kinderen denken (ahum, eerst een man is misschien wel handig!) en ik heb de namenlijstjes al klaarliggen. Maar voornamen zijn nou eenmaal iets waar ik nooit over uitgepraat raak.

Wat vind ik van mijn eigen naam?

Over bijna alle namen heb ik wel een mening, behalve over mijn eigen naam. Waarschijnlijk komt dat doordat ik mijn eigen naam nooit zou overwegen om later aan een dochter door te geven. Ik ben denk ik wel blij met mijn naam. Het is geen gekke naam, maar ook niet een naam die in elke klas wel tien keer voorkomt. Mijn ouders hebben mijn naam 23 jaar geleden met zorg voor me uitgekozen en dat vind ik het belangrijkste. Een paar keer in mijn leven heb ik van mensen gehoord “Jij bent echt een Romy”. Best een vreemde opmerking eigenlijk. Want wat is “een Romy” dan? Maar ik vond het eigenlijk wel een mooi compliment voor mijn ouders. Het betekent dat zij ooit, zonder te weten wie ik was, de juiste keuze hebben gemaakt.

Mijn eigen favoriete namen?

Als ik ooit kinderen mag krijgen, dan hoop ik ze natuurlijk ook een naam te geven waar ze blij mee zijn. Ik kan nu al zo uitzien naar het moment dat ik met mijn man (die er hopelijk ooit gaat komen) namenlijstjes uitwissel en de beslissing neem over de naam. Nu maar hopen dat hij mijn namen niet een voor een afwijst… Mijn favorieten op dit moment? Het hele lijstje ga ik nog niet verklappen. Je weet maar nooit. Maar dit zijn een paar van mijn favorieten: Rosa, Jasmijn, Lara, Milan, Tijmen en Sam.

Wat zijn jouw favoriete namen?