“Millennials”. Het is een term die ik steeds vaker hoor. Ook ik behoor met mijn geboortedatum in 1993 tot deze groep. En Wikipedia liegt er niet om waar ik als millennial allemaal mee zou kunnen kampen. Stress, burn-out en te hoge verwachtingen van mezelf bijvoorbeeld. Hoog tijd om me op mijn blog in een paar millennialkwesties te verdiepen! Wat ervaar ik daar nu van? Met vandaag de eer aan millennialkwestie #1 om het spits af te bijten: keuzestress. Als millennial moet je al jong kiezen tussen talloze studies en minstens zo veel banen en heb je tegelijkertijd de uitdaging dat “alles zou kunnen”. Het gevolg? Keuzestress! Maar hoe zit dat dan precies? En wat ervaar ik daarvan?
De angst om het verkeerde te kiezen
Met een overvloed aan opties is het soms knap lastig om knopen door te hakken. Of beter gezegd: om er na het doorhakken van een knoop op te vertrouwen dat je de juiste keuze hebt gemaakt. Met een ellenlange gids met honderden universitaire studies voor mijn neus was ik vooral heel bang dat ik uit die lijst misschien wel de verkeerde optie had gekozen. En met talloze vacatures online word je continu met je neus op de feiten gedrukt dat je ook heel veel andere keuzes had kunnen maken. Wat nu als die keuzes beter waren geweest?! Zelfs Tinder kan tot keuzestress leiden. Want hoe weet je zeker dat je Mr. Right uit de vijver met casanova’s hebt opgevist? Wat nu als het nóg mooier had kunnen uitpakken?
Vergelijkingsmateriaal door social media
Ook social media lijken hierin een belangrijke rol te spelen. Instagram en Facebook bieden je genoeg vergelijkingsmateriaal voor hoe anderen hun leven inrichten. Op Facebook zie je misschien wel foto’s van een vriend die een mooie reis maakt door Australië. Hoe leuk is jouw kantoorbaan dan in vergelijking mee? Of wellicht staat jouw tijdlijn juist vol met babyfoto’s van je jongere nicht die helemaal happy is met haar huisje, boompje, beestje. Of misschien zie je ambitieuze ondernemers die voor zichzelf beginnen, waardoor ook dat jou wel wat lijkt. Of een jaloersmakende foto van een vriendin en haar Mr. Right, die je aan het denken zet of jouw vriend wel leuk genoeg is.
Vroeger vs. nu
Soms vraag ik me af of het leven als twintig- of dertigjarige niet makkelijker was geweest als we eerder waren geboren. In de tijd waarin vrouwen naar de huishoudschool gingen, Tinder nog niet eens in de kinderschoenen stond en mensen hun dagen offline doorbrachten in plaats van scrollend, swipend en typend op hun smartphone. Dan waren er vast minder keuzemogelijkheden gewees en werd je er niet steeds online mee geconfronteerd wat jij niet hebt en een ander misschien wel. Het was pakweg 40 jaar geleden vast minder gangbaar om een gap year te nemen, na korte tijd van baan te veranderen of studieswitches te maken. In die zin viel er misschien wel minder te kiezen.
Is het wel allemaal anders?
Maar moesten mensen aan de andere kant “vroegâh” niet dezelfde keuzes maken? De tijden waren anders zonder Facebook en Instagram en zonder het internet waar allerlei informatie te vinden is. Maar in de jaren ’70 moesten mensen net zo goed op jonge leeftijd voor een studie kiezen, besluiten wat voor werk ze wilden doen en wanneer een eigen huis of een kind een optie zou zijn. Natuurlijk zijn er meer mogelijkheden en misschien wordt er ook meer normaal gevonden. Maar of we nu echt al jong moeilijkere keuzes moeten maken dan toen? Dat vraag ik me af.
Blij met mijn keuzemogelijkheden
Zelf ben ik blij dat ik juist nu leef, in een tijd waarin ik talloze keuzemogelijkheden heb. Ik ben blij dat niet per se van je wordt verwacht dat je jarenlang voor één werkgever werkt. En ik ben ook blij dat ik uit een dikke studiegids die ene opleiding kon kiezen die mij het meeste aansprak in plaats van dat mijn studiepad al voor me was uitgestippeld. Ik ben blij dat niemand raar zou opkijken als ik nu een carrièreswitch maak, toch weer de schoolbanken in ga of een sprong in het diepe zou wagen door voor mezelf te beginnen. Natuurlijk is keuzestress soms lastig, maar toch heb ik liever keuzestress door de vele mogelijkheden dan stress door een gebrek aan opties.
Hoe kijk jij hier tegenaan? Heb jij last van té veel keuzemogelijkheden?
Wat een leuk onderwerp! Ik ben het helemaal eens met je laatste alinea, ik vind het juist ook wel weer rustgevend dat je alle kanten weer op kan en dat dat ook mag. Op de middelbare school vond ik het wel lastig om een opleiding te kiezen, omdat ik eigenlijk veel wel leuk vond. Ik denk dat ik ook prima gelukkig geworden zou zijn met een andere baan/richting. Wie weet, ooit… 😉
Al die opties zijn inderdaad soms eigenlijk wel fijn. Ik word ook wel blij van het idee dat ik altijd nog talloze kanten op zou kunnen 🙂 En net als jij, sluit ik ook niet uit dat ik over heel wat jaren misschien nog eens de schoolbanken induik voor een heel andere opleiding 😉
Ik heb niet het gevoel dat ik last heb van veel keuzestress.
Ik ben nog conservatief op dat vlak denk ik: ik wil gewoon ongeveer het leven van 30 jaar geleden: man, huis, kindje, wel werken maar gewoon trouw bij eenzelfde werkgever (die me wel wat kansen geeft). Klinkt nu wat kort door de bocht, maar ik denk soms dat wij als millenials te veel twijfelen of we wel de juiste keuze maken, net omdat er zoveel keuzemogelijkheden zijn.
Wat een herkenbaar artikel! Tenminste, volgens mij is dit wel herkenbaar voor alle millennials. Ik ervaar ook keuzestress, maar ik ben dan ook altijd al slecht geweest in knopen doorhakken, haha. Daarentegen ben ik ook snel verveeld, dus wat dat betreft past het snelle leven van nu wel bij mij.
Juist wel mooi dat je voor jezelf een goed beeld hebt van wat je zou willen in de toekomst! Ik denk dat alle keuzemogelijkheden het inderdaad soms wel lastiger maken om iets te kiezen. Zelf vind ik het niet zo erg om daardoor meer te twijfelen en langer over keuzes na te denken, omdat ik vooral blij ben met alle mogelijkheden die ik heb. Maar aan de andere kant kan ik me voorstellen dat al die mogelijkheden voor sommigen ook een nadeel kunnen zijn.
Dat snelle leven vind ik zelf eigenlijk ook wel fijn. Het is soms zo erg nog niet dat je tegenwoordig makkelijker je keuzes kunt bijstellen en veel meer mogelijkheden hebt. Ondanks dat knopen doorhakken ook niet bepaald mijn sterkste kant is, ben ik wel blij dat ik zo veel opties heb 🙂
Volgens sommige definities behoor ik ook tot de millenials, volgens andere tot de generatie daarvoor, generatie X. Ik denk dat sommige mensen van mijn leeftijd (ca. 30-35) ook keuzestress hebben, afhankelijk van waar je staat in je leven. Ik heb zelf het gevoel dat je tegenwoordig meer keuzes kunt (en moet) maken dan, zegge, 15 jaar geleden. We zien dankzij internet en social media zo veel meer keuzes dan vroeger voorbij komen. En die komen dan vaak zo op je eigen bordje terecht.
Ik ben blij dat jij de keuzemogelijkheden als waardevol beschouwd. Zelf zie ik wel in mijn omgeving dat het ‘verplichte flexibel zijn op de arbeidsmarkt’ voor moeilijkheden zorgt, vooral voor jonge mensen die een huis willen kopen of een gezin willen stichten. De keuzemogelijkheden zorgen denk ik namelijk ook voor minder vastigheid.
Zelf ben ik in de budgetsupermarktet eigenlijk wel blij met maar één soort aardbeienjam. Ben je tenminste snel klaar. 😛
Wat je zegt over vastigheid herken ik inderdaad wel heel erg. In dat opzicht loop ik soms ook wel tegen lastige situaties aan. Ik weet nu nog niet zo goed hoe mijn leven er over pakweg drie jaar uitziet (qua werk, relatie én de mensen met wie ik omga), wat het heel lastig maakt om nu al knopen door te hakken over bijvoorbeeld de plaats waar ik ga wonen. Dat vind ik soms wel pittig. Toevallig staat dat onderwerp ook op mijn lijstje om binnenkort te bespreken in een ander artikel over millenials 🙂
Ik heb ook het idee dat je vooral door de komst van het internet en social media veel meer keuzes kunt maken dan vroeger. Vroeger kenden mensen misschien wel niet alle opties die er zijn. Ik kan me voorstellen dat mensen alleen al daardoor minder bang waren om foute keuzes te maken in die tijd.
Wat een interessant artikel. Ik denk wel dat je nu veel meer geconfronteerd wordt met levens van anderen door sociale media. Maar voor de rest is ook wel veel hetzelfde gebleven denk ik.
Dat wij zo veel keus hebben en moeten tot daar aan toe, maar als ik nu kijk wat mijn neefjes en nichtje (4-11 jaar) allemaal moeten dan word ik daar helemáál verdrietig van. Zij worden nog vroeger dan wij onder druk gezet. 🙁 Maar ja, ik ervaar inderdaad ook wel keuzestress. Toch ben ik aan de andere kant ook wel blij dat ik zo veel keus heb en dat ik niet een bepaalde kant op MOET qua studie/baan/etc. Het is dubbel…
Keuzestress is soms echt een luxe probleem, daar heb ik wel eens last van haha. Door social media is inderdaad het vergelijken met anderen een issue, ik probeer dat echt zo min mogelijk te doen en laat me liever inspireren door anderen!
Daar ben ik het wel mee eens. Al die keuzes hebben zowel voor- als nadelen. En inderdaad, waarschijnlijk krijgen kinderen die nu op de basisschool zitten later nog veel meer keuzes op hun bordje. Ik ben bijvoorbeeld ook wel blij dat ik in mijn kindertijd nog geen computer had, als ik zie wat mijn nichtje van 7 al allemaal op de computer moet kunnen.
Wat een mooie insteek! Het is inderdaad veel fijner om je te laten inspireren door anderen dan om jezelf te vergelijken met anderen en daardoor aan jezelf te twijfelen.
Ik val onder de generatie X 🙂 en ik weet nog wel dat ik op school een vakkenpakket moest kiezen en ik daar al veel moeite mee had. De verdere opleiding had ik zo gekozen dan weer en de baan was ook wel redelijk duidelijk. Het vergelijken met anderen is iets wat ik zo min mogelijk probeer te doen. En ja, soms kunnen al die keuzes wel overweldigend zijn, maar toch ben ik blij dat ze er zijn.
Een vakkenpakket is op die leeftijd inderdaad ook al best wel een flinke keuze! Je bent nog heel jong, terwijl een vakkenpakket wel invloed kan hebben op je verdere carrière (in ieder geval bij sommige studies). Fijn om te horen dat je wel zo duidelijk een beeld had van de opleiding en de baan die bij jou zouden passen 🙂
Interessant artikel, en inderdaad iets waar velen mee worstelen. Ik heb op het VMBO gezeten, dus voor mij was er niet veel te kiezen toen. Het was: jongens gingen de techniek in, meisjes de verzorging, en voor de rest was er niet zoveel aan mogelijkheden. Wat ik eigenlijk wel jammer vond. Ik ben juist wel blij dat er nu zoveel te kiezen is en dat je niet perse 30 jaar meer die baan hoeft te hebben die je eigenlijk niet zo leuk vindt. Dat van social media herken ik wel. Dan denk ik van: sommigen zijn al zo succesvol als ondernemer en hebben al zoveel volgers! Waarom kan dat bij mij niet? Ik denk dat menigeen ander persoon misschien wel jaloers is geworden op mijn reis naar Bali, maar daar staat wel tegenover dat ik twee weken niet heb kunnen werken en een halve maand inkomsten moet missen, helaas. Dus nu moet ik weer flink aan de bak om een beetje redelijk te kunnen verdienen deze maand. Dus ik bedoel maar. Sommige dingen op Instagram lijken misschien mooi, maar vaak zit daar wel iets achter. Iedereen worstelt met dingen, alleen laten we alleen maar de mooie dingen zien. Het topje van de ijsberg dus. En op zich is dat niet erg, want we hebben er ook niks aan om allemaal negatieve dingen te gaan posten, toch? 🙂 Alleen kun je er wel heel onzeker van worden, soms!
Ik herken deze post wel heel erg, zit nu zelfs middenin een burn-out waarbij de keuzestress alleen maar heftiger lijkt te worden omdat er nu ineens weer alles kan. Het is een luxe maar ook en kwaad dat we zoveel opties hebben.
Wat jammer inderdaad dat je in die tijd niet zo veel keuze had qua opleiding! Ik ben zelf ook heel blij met de keuzemogelijkheden die ik heb. Het is toch fijn om niet vast te zitten aan één vakgebied of baan. Zeker als, zoals bij jou, je passie heel ergens anders ligt dan bij het werk dat je doet. Ik vind het alleen maar mooi dat je die kansen met beide handen aangrijpt en nu echt je hart volgt ♥
Het is ook soms wel vervelend dat social media het vergelijken zo in de hand werken en tegelijkertijd soms een vertekend beeld geven. Want inderdaad, op social media zie je niet dat jij voor die reis ook veel hebt moeten laten en dat niet alles koek en ei is. Ik probeer zelf ook altijd wel te relativeren wat ik bij anderen zie op social media. Zelfs als je bijvoorbeeld stelletjes ziet die dolgelukkig en stapelverliefd op elkaar lijken, besef ik dat ook zij vast wel momenten hebben waarop het tegenzit.
Wat heftig om te horen dat je op dit moment een burn-out hebt! Ik kan me voorstellen dat de vele keuze-opties dan ook niet echt meehelpen. Die vele keuzes zijn best fijn, maar het kan ook lastig zijn als je daardoor moeilijk knopen kunt doorwerken over wat je eigenlijk wilt.
Ik heb niet per se heel veel last van keuzestress, maar wel als ik in de supermarkt sta, haha. Verder weet ik eigenlijk best goed wat ik wil. Ik ben niet op zoek naar groener gras en ik weet dat ik liever een thuisbasis heb dan dat ik altijd moet reizen. Ik bedoel, ik zou bijvoorbeeld wel heel graag een digitale nomad willen zijn, maar wel op één plekkie. Dus de grote dingen des levens: no problemo! Maar zodra ik moet kiezen tussen de vijf soorten Tony’s, dan gaat het mis!
Alleen maar mooi om te horen dat je niet veel last hebt van keuzestress als het op de belangrijke zaken in het leven aankomt. Liever moeite met knopen doorhakken over chocoladerepen dan geen keuzes kunnen maken over wat je met je leven gaat doen 😉
Leuk artikel en zeker ook herkenbaar als millenial. Zelf ben ik blij om in de tijd van nu te leven, want het geeft zoveel meer vrijheid en vergeleken met vroeger. Alsof er al een standaard levenspad voor je was getekend, school, trouwen, kinderen, huisvrouw worden oid. Terwijl tegenwoordig dat het heel normaal is om carrière te maken, te gaan reizen en dan pas na te denken van goh man, trouwen en kinderen? Wat wel zo is; er is zo’n sfeer waar je continue aan het vergelijken bent met het volk op social media. Alhoewel je het zelf in de hand hebt om het wel/niet te vergelijken met de rest.
Ik heb inderdaad hetzelfde als wat jij zegt. Ik ben blij dat het niet meer standaard van je wordt verwacht als vrouw dat je na je studie trouwt, stopt met werken en een gezin sticht. De keuzevrijheid die ik in dat opzicht heb, is me heel veel waard 🙂 Dat vergelijken met andere mensen die het anders aanpakken, kan inderdaad wel best lastig zijn! Ik probeer zelf zo veel mogelijk mijn eigen pad te volgen, maar social media werken wel in de hand dat je steeds kijkt naar hoe anderen het aanpakken.
Goed artikel! Om eerlijk te zijn ben ik soms wel eens jaloers op de studenten van nu, die zoveel meer opties hebben. Als ik kijk welke studies er allemaal wel niet zijn, heb ik best wel spijt van mijn studiekeuze twintig jaar geleden. Maar ach, niets meer aan te doen en ondanks deze opleiding heb ik inderdaad genoeg keuze welke kant ik op kan en wel.
Echt stress heb ik er gelukkig niet van! 🙂
Ik ben zelf ook zeker wel blij dat ik zo veel studie-opties had. Het was daardoor misschien lastig om een keuze te maken, maar tegelijkertijd kon ik daardoor wel een studie kiezen die écht bij mij paste. Jammer dat jij achteraf misschien liever een andere studie had willen kiezen. Maar inderdaad wel fijn dat je desondanks terecht bent gekomen waar je wilde komen qua werk. Dat is toch het allerbelangrijkste 🙂
Hoewel ik het maken van keuzes wel heel erg lastig vind, is het inderdaad aan de andere ook wel heel erg fijn dat je wat te kiezen hebt. Ik kan me dus wel in jouw gedachten hierover vinden.
En zo is dat! Ik denk dat die keuzestress ook vooral komt door de druk die er achter ligt. Als die er niet was, dan maakte het niet zoveel uit als je eerst 2 keer de verkeerde keuze maakt, je komt er namelijk toch wel!
Soms heb ik het ook hoor.. Dan denk ik ahhhh waarom is er zó veel. Maar dan als je ergens komt en voor een keuze staat waar de keuze heel klein is, dan denk ik gelijk: hoezo is er niet meer?! Grappig!
Die druk speelt inderdaad ook wel een rol. Een keuze is al meteen een stuk moeilijker als er zo veel druk achter ligt en als je fouten mag maken.
Ik ben het ook wel met je eens dat een groot aantal hebben opties voor- en nadelen heeft. Soms is het fijn dat je iets te kiezen hebt, maar soms maken al die opties het extra lastig 😉
Ik heb zelf nooit zo’n last van keuze stress, maar dit is aangezien ik vaak wel goed weet wat ik wil en een keuze weloverwogen maak. Ik kan me wel voorstellen dat sommige mensen door het bomen het bos niet meer zien…
Wat goe ddat je niet zo vaak moeite hebt met keuzes maken en goed weet wat je wilt! Ik kan me voorstellen dat het grote aantal opties dan al minder moeilijk is. Zelf weet ik gelukkig op bijvoorbeeld het gebied van werk en studie ook altijd wel goed wat ik wil 🙂 En dan doet het er al minder toe wat de alternatieven zijn.
Ik denk dat het zeker klopt. Mijn kinderen zijn ook van jouw generatie en ik verbaas me vooral over het feit dat ze ervan uitgaan dat je elke dag gelukkig MOET zijn. Ik verbaas me daar elke dag over. Maar het wordt inderdaad gevoed door Social Media en de keuzes die ze voor hun kiezen krijgen. Mijn keuze was destijds wiskunde a of b, zij kregen gelijk een heel profielpakket in de maag gesplitst. Opoe spreekt, maar geboren worden in 1974 was zo slecht nog niet 🙂
Haha, ik kan me voorstellen dat het in sommige opzichten een paar decennia geleden wel iets makkelijker was. Ik vond zo’n profielpakket kiezen inderdaad ook al best lastig: je moet toch op vrij jonge leeftijd al een keuze maken waardoor je bepaalde studies (zoals geneeskunde) misschien al uitsluit.
Ik herken trouwens ook wel dat streven van veel mensen uit mijn generatie om elke dag blij te zijn. Ik denk dat de focus op alleen maar de leuke dingen op social media dat ook wel in de hand werkt inderdaad.
Ik liep vanmorgen langs de reformatorische school in het dorp en ik zag een moeder met drie kinderen en ik dacht: wat fijn die hoeft er nooit aan te denken wat ze met haar leven gaat doen of hoeveel kinderen ze neemt want dat is allemaal al voor haar bepaald. Wat heerlijk om alleen maar te genieten van de dingen die andere mensen je hebben opgelegd.
Maar nee, zou echt niks voor mij zijn! Uiteindelijk heb je maar twee keuzes: word ik er gelukkiger van (op korte of lange termijn) of niet? 😉
Ik ben het helemaal met je eens. Het is misschien wel makkelijk als dat soort keuzes al voor je zijn bepaald door bijvoorbeeld een streng geloof, maar ik zou daar zelf ook absoluut niet gelukkiger van worden. Ik ben blij dat ik mijn eigen keuzes kan maken en dat ik daarbij ook dingen kan kiezen die een ander misschien totaal anders zou doen.
Ik heb soms wel ‘last’ van die vele keuzemogelijkheden, vooral omdat ik voor mezelf ook moeilijk knopen kan doorhakken. Ik heb veel interesses dus het is moeilijk om me vast te pinnen op één ding en daar dan voor te gaan. Langs de andere kant vind ik het wel net fijn dat alles mogelijk is. Bevalt je werk niet, oké, dan zoek je gewoon nieuw werk toch? Die vrijheid heeft zeker ook veel voordelen!
Zeker als je heel veel dingen leuk vindt, kan het inderdaad nog best lastig zijn om knopen door te hakken. Ik had dat “probleem” ook wel bij mijn studiekeuze. Ik kon minstens 5 studies bedenken die me wel wat leken 😉
Maar ik ben het wel met je eens dat het fijn is om nu meer vrijheid te hebben dan mensen jaren geleden hadden. Je zit niet meer zomaar vast aan bijvoorbeeld een bepaald werkveld en dat heeft ook wel wat.
Ik behoor ook tot de generatie. En je artikel heeft zoveel waarheden. De grootste keuze die ik moet maken binnenkort is wat ik volgend jaar wil doen. Een keuze die niet zomaar gemaakt is. Maar als ik luister naar mijn hart en hoor wat die me vertelt, dan weet ik wel wat ik wil doen later. Het komt wel goed. Ik denk dat ik de woorden van mijn vertrouwenspersoon maar goed onthou. Hij zegt altijd dat hij zeker weet dat het goedkomt met mij.
Wat mooi dat je vertrouwenspersoon je met die toepasselijke woorden moet inspreekt. En hij heeft absoluut gelijk: het komt zeker weten wel goed met jou! Zo te horen weet je ook al goed welke kant je op zou willen. Als je hart deze keuze ingeeft, dan kan het bijna niet anders dan goed uitpakken 🙂