Dagelijks zie ik het wel op straat. Haast. Mensen die rennen over het station, snelwandelen naar het werk of met hun blik op oneindig flink doorstappen om nog net met de lift mee te kunnen. Dat alles ook regelmatig met een koffie to go in de hand en een half oog op de telefoon. De mailbox stroomt immers tussendoor vol en appjes laten zich niet vanzelf beantwoorden. Haast lijkt haast de normaalste zaak van de wereld. En ook ik ben soms geneigd om gehaast door het leven te gaan. Hoog tijd dat ik daar iets aan ga doen!
Haastige spoed is zelden goed
Ook ik moet dus schuld bekennen: ik ben regelmatig gehaast. Zo heb ik de slechte gewoonte nét op tijd te zijn voor de bus, waardoor ik alleen met een ik-moet-de-bus-halen-looptempo kan voorkomen dat de bus mijn halte voorbijrijdt. Ook plan ik wel vaker dingen net iets te krap of voel ik me bezwaard om ergens aan te geven dat ik toch echt weg moet gaan. Haal ik misschien nog net die trein eerder? Dan sjees ik zo snel als ik kan op de trein af, terwijl ik eigenlijk net zo goed tien minuten op de volgende kan wachten. Het stomme is: uiteindelijk schiet je met haast vaak bijzonder weinig op. Je hebt misschien een paar minuten tijdswinst. Maar is dat echt de stress waard?
Meegaan met de drukte (of niet!)
Het is net als met bumperkleven. Je kunt ervoor kiezen mee te gaan met de opgejaagde bestuurder achter je door net als hij (sorry, ik noem bumperklevers standaard “hij” – beetje bevooroordeeld!) een flink tempo aan te houden om maar van zijn gezeur af te zijn. Of je kunt ervoor kiezen trouw te blijven aan je eigen snelheid. Door niet achter de mede-treinpassagiers aan te rennen. Door tussen het aan Starbucks-koffie nippende en met één hand op de telefoon tikkende publiek gewoon je handen vrij te hebben en rustig om je heen te kijken. En door die ene bus toch maar voorbij te laten gaan. Want hoe lang is tien minuten wachten op een mensenleven!
Actieplan voor minder haast in mijn leven
Ik merk dat ik vaak zelf degene ben die het gehaaste gevoel creëert en dat ik ook de enige ben die het kan oplossen. Daarom heb ik een mini-actieplan bedacht voor minder haast in mijn leven. Stiekem heb ik er al een klein – tot nu toe succesvol – begin mee gemaakt.
- Op tijd aankondigen dat ik weg moet. Ook als bijvoorbeeld een collega nog even wil praten of als de buurvrouw me ophoudt, ga ik aangeven dat ik toch echt weg moet. Niet leuk, maar soms wel nodig. Dat scheelt heel wat keren op hete kolen zitten omdat ik eigenlijk naar een afspraak/de bus/mijn huis moet.
- Meer tijd tussen afspraken plannen. Afspraken efficiënt plannen is goed, maar het moet geen race tegen de klok worden. Als het van een rood stoplicht of een niet meewerkende benzinedop afhangt of ik op tijd aankom op afspraak 2, dan heb ik eigenlijk gewoon te krap gepland. Met meer speling tussen afspraken in maak ik het mezelf een stuk makkelijker. En zo kan ik nog eens naar Action gaan omdat ik per ongeluk veel te vroeg ben (zie dit artikel)!
- Vaker zelf een afspraaktijdstip kiezen. Soms laat ik de keuzes voor tijdstippen graag aan anderen over. Ik voeg me wel naar hun voorstel. Lekker suf, want ik heb zelf natuurlijk ook een agenda. Ik wil dan ook vaker proactief zelf een tijdstip voorstellen. En past een voorstel van de ander niet? Dan geef ik het eerlijk aan in plaats van me onnodig in allerlei bochten te wringen.
- Zitmomenten tussendoor! Met drukte kan ik prima omgaan, maar een rustig moment om een kop thee te drinken of mijn lunch te eten vind ik wel heel fijn. Al lopend mijn bammetjes naar binnen proppen, geeft me haast automatisch een gestrest gevoel. Alleen al een kwartiertje de tijd nemen om mijn boterhammen met aandacht te eten, helpt al heel erg.
- Ontspanningsoefeningen. Ik dacht altijd dat dit soort dingen niets voor mij zouden zijn, maar daar ben ik toch van teruggekomen. Een paar minuten in stilte op bed liggen en me focussen op mijn ademhaling helpt bij mij heel goed om haastgevoelens en piekergedachten kwijt te raken.
- Me niet onnodig laten opjagen. Als er een enorme rij achter me staat bij de kassa, betekent dat niet dat ik in één minuut alle boodschappen in mijn tas moet zien te stouwen. Ook de gehaaste bumperklever achter me is nog geen reden om zelf gehaast te worden. En mis ik een keer de bus ’s ochtends? Jammer maar helaas. Niemand die me erop zal aankijken als ik 5 minuten later op kantoor ben, terwijl ik geen afspraken heb. Dat soort onnodige opgejaagdheid mag ik best wat meer uit mijn leven bannen.
Kortom, gehaastheid met coffee to go, roekeloos rijgedrag, flinke stappen en de blik op oneindig is iets wat we zelf creëren. Net zo goed als dat je zelf besluit daarin mee te gaan, kun je er ook voor kiezen dat NIET te doen en je eigen rust te creëren. En dát is wat ik met mijn mini-actieplan hoop te bereiken.
Wat is jouw ultieme tip tegen haast in het leven?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
10 tips om van vandaag een topdag te maken
Goedemorgen, goedemiddag of goedenavond! Wanneer je dit artikel ook leest, vandaag zou zomaar eens een topdag voor jou kunnen zijn. Elke ochtend is het weer een verrassing wat de dag voor ons in petto heeft. Niet altijd kun je je hele dag uitstippelen, maar je hebt gelukkig ook zelf een beetje invloed op jouw dag. Elke dag heeft de ingrediënten om in positieve zin onvergetelijk te worden. Of je nu werkt of studeert, kinderen hebt of noodgedwongen thuis zit, in elke dag zit wel iets moois. Met deze 10 simpele tips zou je zomaar eens van vandaag een topdag kunnen maken.
5 jaar Vaker Vrolijk (en een heel persoonlijk verhaal)
5. Vijf. VIJF! Hoe kan dat nu weer? Eén keer knipperen en je bent vijf jaar verder. Nou ja, er is in die vijf jaar een hoop gebeurd. Maar toch, ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik op een warme maandag in september besloot om de domeinnaam Vaker Vrolijk te registreren. Ik begon mijn blog. Net klaar met mijn studie was ik. Nog geen idee wat ik daarna wilde gaan doen. Maar totdat ik iets zou vinden zou mijn blog een leuke afleiding zijn. En zo ben je opeens 5 jaar en 1700 artikelen verder.
7 sollicitatietips voor starters die ik leerde (door vallen en opstaan)
Solliciteren gaat soms met de nodige blunders of frustraties gepaard. Ik zit nu prima op mijn plek op het werk, maar ik heb sinds mijn afstuderen wel heel wat sollicitatiegesprekken moeten voeren. Er zaten teleurstellingen bij, maar ook regelrechte frustraties en soms ook heel bizarre gesprekken. Solliciteren heb ik dan ook moeten leren met vallen en opstaan. En nog een keer vallen. En weer opstaan. In dit artikel deel ik 7 sollicitatietips voor starters die ik zelf via die harde weg heb geleerd. Doe er je voordeel mee (of lach om mijn sollicitatieblunders, dat kan natuurlijk ook!).
Mooi actieplan! Zelf vind ik het heel moeilijk om te ontspannen als ik weet dat er nog dingen moeten. Ik ben geneigd eerst keihard te werken en dan neer te ploffen. Ik ga nu ’s middags een uurtje op de bank liggen, ook als ik nog dingen moet. Het begint te wennen;).
Wat een goede aangeleerde gewoonte, dat uurtje op de bank liggen! Precies wat jij omschrijft is ook iets wat ik nog lastig vind. Ik heb snel de neiging mezelf pas rust te gunnen als een enorme takenlijst afgevinkt is, terwijl je eigenlijk juist tussendoor zo’n rustmomentje goed kunt gebruiken.
Ik denk vooral dat we ‘haast’ in de meeste gevallen zelf creëren. Om die reden sta ik altijd vroeg op, zeker wanneer ik moet werken. Ik heb een grote hekel aan haasten en ik begin dus echt NOOIT haastend mijn dag.
Slim inderdaad dat je altijd je wekker op tijd zet ’s ochtends. Ik doe precies hetzelfde. Niets zo erg als ’s ochtends gehaast beginnen. Ik merk dat het me alleen al goed doet om in alle rust mijn ontbijt te kunnen opeten.
Leuk! Ik ben benieuwd hoe het je afgaat. Ik probeer me ook minder te laten opjagen. Gisteren nog heerlijk rustig mijn inhaalmanoeuvre afgemaakt terwijl er iemand achter me zat te kleven!
Wat goed! En groot gelijk: niets van aantrekken, die bumperklevers. Het zou toch zonde zijn als je door zo iemand een boete krijgt.
Goede punten om mee aan de slag te gaan. Zelf ben ik gelukkig niet zo snel gehaast. Met name op mijn werk heb ik wel eens een opgejaagd gevoel om alles op tijd af te krijgen, maar dat probeer ik ook steeds meer los te laten.
Wat goed dat je je niet zo erg door anderen laat opjagen. Heel belangrijk om zeker ook op het werk de rust en aandacht er ook een beetje in te houden, denk ik.
Je hebt zo gelijk! Alles moet tegenwoordig zo gehaast.
Ik probeer mezelf tegenwoordig ook te vertellen dat het echt niet heel veel uitmaakt of ik dat mailtje vandaag aan het eind van de dag snel beantwoord, of de volgende ochtend als eerste. Maar het rennen voor de trein blijf ik doen, want het scheelt me toch een half uur (en dus een half uur wachten op een koud station).
Begrijpelijk dat je in dat geval het rennen voor de trein er graag voor over hebt. Stiekem doe ik hetzelfde voor mijn bus vanaf Schiphol. Liever een beetje haasten dan een kwartier in de kou wachten 😉
Mooi om te horen dat je je verder met onder andere mailtjes niet laat opjagen. Inderdaad, zo erg maakt het eigenlijk niet uit wanneer je bijvoorbeeld een antwoord stuurt.
Ik plan sowieso niet zoveel in op een dag omdat ik daar enorm overprikkeld van raak. Dus ik heb niet zo vaak haast, maar als het wel zo is helpt het enorm om even stil te staan (letterlijk) en een paar keer diep in en uit te ademen.
Wat goed dat je voor jezelf hebt ontdekt dat dat diep in- en uitademen al goed kan helpen om minder gehaast te zijn. Ik merk steeds meer dat dat mij ook echt goed kan doen.
Meestal moet ik minstens een half uur wachten als ik bepaalde bus of trein net zou missen. Dus ik denk dat ik gewoon lekker doodstak als het moet. 😉
En als je eigen tempo 65km pu is, mag je dus niet de snelweg op. … nog niet, wie weet gaat de snelheid nog eens naar beneden.
Nope, ik haast me wanneer het nodig is, omdat ik anders super gefrustreerd raak. Gewoon beter plannen, dan komt alles goed!
… doodstak? Doorstap!!! Autocorrect…
In dat geval is doorstappen zo’n slecht plan nog niet inderdaad 😉 Doe ik stiekem ook voor die ene bus vanaf Schiphol die ik anders net niet haal. Ik herken wel wat je zegt: het begint vaak met een goede planning. Als je dingen te krap achter elkaar plant, haal je het zelfs met haasten nog niet. Ik weet in zo’n geval dat er eigenlijk bij voorbaat al iets mis is gegaan.
Met 65 kilometer per uur de snelweg op lijkt me ook geen goed idee trouwens. Gelukkig kom ik niet vaak mensen tegen die dat tempo erop nahouden. Daar zou ik misschien nog spontaan bumperkleefneigingen van krijgen 😉
Haasten in het leven… ja, wat haasten we ons af. En we doen het ook ons zelf aan. Eigenlijk zonde. Het begint al op school en gaat door op het werk. Ik probeer daarom minder te doen in het weekend :-).
Mooi actieplan! En een goeie reality check. Gehaastheid is er bij mij ook weer in geslopen merk ik, me rot haasten om die bus te halen bijvoorbeeld, maar waarom als er over 10 minuten toch ook weer een gaat…?
Goed punt ook van je om je niet mee te laten slepen in het gehaast van anderen (bumperklevers of coffee-to-go-telefoon-kijk renners)! Ga ik bij mij zelf eens opletten de komende tijd, niet mee-rennen, maar relaxt zijn. 🙂
Mooi om te horen dat je iets aan dat punt hebt! Ik heb ooit in een boek gelezen dat druk (en gehaast) zijn bijna een soort mentaliteit is in de maatschappij. Ieders neiging is om daarin mee te gaan, terwijl je er ook zelf voor kunt kiezen daar niet aan mee te doen. Vond ik zelf wel een mooie eye-opener!
Op dit moment heb ik een business coach die mij heel erg helpt met een betere balans tussen werk en prive waardoor ik minder gehaast ben.
Dit doe ik door mijn ideale weekend dag + werkdag te creëren: op te schrijven en vervolgens elke dag 10 minuten datgene doen om dichterbij dat doel te komen en hierdoor dus ook meer rust te krijgen. Die werkt to nu toe erg goed! 🙂
Wat een mooi en concreet actiepunt, dat elke dat een paar minuten werken aan jouw doel. Ik kan me voorstellen dat dat goed helpt. Misschien wil ik zoiets ook eens gaan proberen 🙂
Mooi actieplan Romy, goed bezig! Ik probeer hier ook echt mee bezig te zijn want haast is nergens goed voor, maar mijn werkdagen zitten heel vaak bomvol en mijn interne timer is ook niet altijd even goed afgesteld helaas.. Ik heb nog wel eens de neiging om mijn tijd wat royaler in te schatten dan dat ik daadwerkelijk tot mijn beschikking heb. Mooi ontwikkelingspunt aan mijn kant 😉
In ieder geval al goed dat je van jezelf weet dat daar je valkuil met gehaast zijn soms ligt. Ik herken heel erg wat je zegt. Bij mij is het probleem ook vaak dat ik onderschat hoeveel tijd ik ergens voor nodig heb en overschat hoeveel tijd ik overhoud. Niet altijd handig! Maar ik merk steeds meer dat daar echt wat aan te doen is door die ervaring (na heel wat keren de mist in gaan ;)) te gebruiken en net iets meer tijd voor dingen te reserveren.
Ik heb op het moment altijd drie verschillende wekkers staan (althans op dagen dat ik weg moet). Ik heb een wekker staan voor wanneer ik op wil staan, een aankondiging wanneer ik over een uur moet gaan en wanneer ik nog een kwartiertje heb. Dan kan ik nog even naar het toilet en mijn jas aandoen alvast.
Wat slim zeg, al die wekkers! Dan weet je in ieder geval zeker dat je niet zomaar te laat komt en je ook niet kunt verslapen. Ik zet zelf vaak twee wekkers voor het opstaan, maar zou eigenlijk ook eens wekkers moeten zetten voor bepaalde afspraken. Wie weet helpt dat om standaard echt heel op tijd de deur uit te gaan.
Ik was vroeger iemand die zich in een halfuur klaarmaakte en de bus op sprong naar Brugge. Altijd met volle enthousiasme, dat wel. Maar de compensatie was wel dat ik dan anderhalfuur had om te lezen, blogs te lezen of een spelletje te spelen op mijn iPad. Dus tegen dat de bus Brugge binnenreed was ik relaxed en klaarwakker. Nu is dat anders, maar ik vertrek ook niet meer op het laatste moment. Ik vertrek liever iets vroeger om dan op mijn gemak door te gaan. Ik werk in Brugge en ik neem de trein (simpelweg omdat die bus die ik nam gewoon niet echt handige tijdstippen heeft) en vaak neem ik een trein te vroeg dan een waar ik net op tijd ben. Mijn werk ligt niet echt denderend ver van het station, maar als het een fijn weertje is ga ik te voet naar mijn werk, wat me een kwartiertje rust geeft. Nu, in koude dagen zoals deze neem ik alsnog de bus in Brugge zelf. Maar ik hou ervan als ik op mijn gemakje ben en rustig aan kan doen. Voor mij (na alles wat ik allemaal heb meegemaakt met al die stress) is dat des te belangrijker. Op zondag werk ik een hele dag en dan is het echt altijd heel druk in de winkel. Over de middag kijk ik bij mijn broodje dan altijd een serie op Netflix en drink een soepje. Dat klinkt alsof ik zonder aandacht mijn eten naar binnen schuif, maar net omgekeerd. Door die serie nemen mijn hersenen een momentje rust en geniet ik van mijn middageten onder een serie. Na mijn pauze ben ik altijd weer klaar om er tegenaan te gaan.
Heerlijk dat je op die manier alvast rustig kon wakker worden in de bus naar school. Ik vind ook juist dat wel fijn aan een uur in de bus zitten naar mijn werk.
Ik snap wel dat je tegenwoordig een trein te vroeg pakt trouwens. Het is altijd fijn om wat speling te hebben, zodat je je er niet druk over hoeft te maken of je wel op tijd aankomt. Zeker als je moet leren om meer rust te pakken, is wat minder gehaastheid over de OV-rit wel heel fijn.
Wat jij doet bij de lunch, doe ik trouwens met het avondeten als ik alleen ben. Ik vind het ook juist fijn om mijn avondeten onder het genot van YouTube of een serie op te eten. Daardoor maak ik er voor mezelf echt een momentje van.