Grote ruzies in het verkeer, scheldpartijen in een voetbalstadion en boze klanten aan de kassa van de supermarkt? Het lijkt wel alsof mensen tegenwoordig een stuk sneller boos worden. Althans, sommige mensen. Maar wat nu als je het lastig vindt om boos te worden? Of als je jezelf simpelweg niet anders dan lief, blij en aardig kent in plaats van boos. En wat nu als je je op bepaalde momenten wel heel boos voelt, maar het niet kunt of durft te uiten? Ik deel mijn verhaal en tips. Inclusief onzekerheden en kleine succesjes!
Altijd lief en aardig?
Al zolang ik me kan herinneren, krijg ik van mensen te horen dat ik zo “lief en aardig” ben. Tja, mijn stemvolume is niet bepaald enorm, ik scheld eigenlijk alleen soms als ik in mijn eentje thuis ben, en ik heb (gelukkig!) haast nooit ruzies of heftige discussies met mensen om me heen. Uiteraard ben ik echt niet altijd het braafste meisje van de klas, maar veel boosheid en agressie heb ik zeker niet in me. Ik vind het zonde om mijn humeur te laten beïnvloeden door een vervelende bumperklever of door drukmakerij bij de kassa over lange wachtrijen of ontbrekende potten pindakaas. Nee, boos zal ik daar niet om worden.
“Jij boos? Daar kan ik me niets bij voorstellen!”
De keerzijde is dat je natuurlijk niet altijd lief en aardig kunt zijn. Er zijn situaties waarin mensen over je heen lopen, je onrecht aandoen of je kwetsen. Wat doe je dan als je regelmatig te horen krijgt “Jij boos? Daar kan ik me niets bij voorstellen”? En als je daardoor zelf haast bent gaan geloven dat boos zijn niet bij jou past? Slik je het dan maar in en zeg je niets? Maak je toch voorzichtig je punt? Of moet je boos worden als nooit tevoren? Het zijn gedachtes die regelmatig door mijn hoofd hebben gespookt. Hoe kan ik nu boos worden met mijn zachte stem en met mijn petite spierballenloze figuur. Zouden mensen me wel serieus nemen? Of word ik daarmee een bitch eersteklas?
Waarom boosheid belangrijk is
Ik heb wel vaker mijn boosheid ingeslikt. “Niets aan de hand! Helemaal niet erg!”. Natuurlijk is relativeren goed, maar niet als iets niet aanvoelt als “niets aan de hand”. Boosheid is net zo goed een emotie als bijvoorbeeld verdriet of blijheid. Soms moet het “eruit” om verder te kunnen. Met dingen opkroppen, maak je dat vervelende gevoel in ieder geval niet minder. Stel dat er daarna nóg iets gebeurt, dan heb je kans dat er weer een stukje boosheid bij komt. Zo bouwt zich dat op, totdat er misschien een punt komt waarop je in één keer zo erg uitbarst dat je er haast zelf van schrikt.
Dat terwijl je jezelf soms met één gesprek van al die opgebouwde ballast had kunnen verlossen. Je geeft daarmee je grenzen aan, voorkomt dat het nóg vijf keer gebeurt en verlost jezelf uit de slachtofferrol. Bovendien weet de ander – als je het constructief brengt – beter wat jij niet prettig vindt dan wanneer je alles maar laat gebeuren.
Boos worden? Een leerschool!
Nog steeds is boos worden iets wat ik langzaamaan aan het leren ben. Begrijp me niet verkeerd: ik heb niet de ambitie om ooit wél uit mijn slof te schieten bij de eerste de beste bumperklever. Maar ik vind het wel belangrijk om in situaties die té ver gaan van me te laten horen. Gelukkig gaat dat in zakelijk opzicht prima. Ik kan gerust boos worden op een klantenservicemedewerker die onredelijk is of op een makelaar die me oneerlijk behandelt. Ook als ondernemer laat ik echt niet over me heen lopen. Dat smaakt naar meer, ook privé.
Iets wat mij daar tot nu toe bij heeft geholpen, is het besef dat boos worden niet zwart-wit is. Het is niet zo dat je óf over je heen laat lopen óf compleet uitbarst met scheldwoorden en al. Er zijn heel wat middenwegen te bedenken, die jou misschien beter passen. Juist als je meestal lief en aardig bent, geloof ik dat jouw kracht is dat je je boosheid op een vriendelijke, constructieve manier kunt brengen.
Moeite met boos worden? 3 tips!
Moeite met boos worden? Ik ben ervan overtuigd dat ik er stap voor stap, met ouder worden, wel kom. En jij ook! Dit zijn 3 tips die mij daarbij hebben geholpen en ongetwijfeld nog gaan helpen.
- Ga eerst na wat het je oplevert om boos te worden. Geeft het je opluchting of een oplossing als je je boosheid uitspreekt? Houd dat dan in je achterhoofd en maak er wel een punt van. Word je vooral uit principe boos? Dan is de kwestie het misschien niet waard om je hoofd over te breken.
- Boos worden mag op jouw manier! Ik weet bijvoorbeeld dat de meningen verdeeld zijn over je boosheid uiten via e-mail. Toch denk ik dat het in sommige gevallen niet verkeerd is. Ik weet dat ik me op papier beter kan uitdrukken, dus dit werkt voor mij prima. Als je boos bent, uit het dan op een manier die bij jou past.
- Houd het dicht bij jezelf. Bij boosheid hebben mensen snel de neiging om met een vingertje naar de ander te wijzen. “Ja maar, jij…” Het probleem is alleen dat de ander zich er niet altijd bewust van is dat hij bijvoorbeeld een kwetsende opmerking heeft gemaakt. Bij een assertiviteitscursus leerde ik om boosheid bij jezelf te houden. Dus niet “Jij kwetst me!”, maar “Ik voel me gekwetst door wat je zegt.”
Kortom, ook als je denkt altijd lief en aardig te zijn, mag je boos worden. Of nou ja, in ieder geval je punt maken! Tot dat besef kwam ik laatst toen mijn beddenleverancier de levering 6 weken had verlaat (nadat ik al 8 weken had gewacht!). Eén boos telefoontje later kon de levering opeens wel vijf dagen later plaatsvinden. En zo stond mijn heerlijke nieuwe bed meteen voor een wijze les: ergens een punt van maken, mag best op z’n tijd.
Vind jij het weleens lastig om boos te worden?
Wat je zegt over boosheid uiten via de mail herken ik wel. Dat kan ‘makkelijker’ zijn en bovendien helpt dat bij mij om mijn boze impulsen wat af te remmen. Ik kan wel snel boos worden, maar weet dat niet altijd goed te uiten. Vaak komt het er dan achteraf uit en is de verkeerde persoon de dupe van mijn opgekropte boosheid. Want ja, tegen die persoon zelf zeggen? Alles voor de lieve vrede. Best een ingewikkeld iets, vind ik.
Precies! Soms helpt het juist om je boze reactie eerst op mail onder woorden te brengen. Al is het maar voor jezelf.
Boosheid blijft gewoon een lastige emotie. En het uiten (op het moment zelf) is ook gewoon niet altijd makkelijk.
Ik word ook niet heel snel boos maar ik heb wel geleerd om mijzelf meer te uiten. Ik heb dat nog nooit over de mail gedaan maar ik weet wel dat ik me schrijvend beter kan uitdrukken dan pratend.
Wat een fijn artikel met nuttige tips. Ik herken me hier erg in, alhoewel ik sowieso moeite heb met het uiten van mijn gevoelens. Nou weet ik vaak ook niet goed in te schatten in een situatie of ik boos kan worden of niet, omdat ik vaak niet weet of het terecht zou zijn of niet. Daardoor krop ik gevoelens vaak te veel en te lang op.
Wat lastig dat je niet zo goed kunt (of durft) in te schatten wanneer boosheid wel en niet gepast is. Ik denk dat het belangrijkste vaak niet zozeer is of je boosheid logisch gezien terecht zou zijn, maar dat het eigenlijk standaard wel terecht is als jij je boos voelt. Dat zegt soms al genoeg 🙂
Herkenbaar! Ik worstelde hier ook een lange tijd mee. Totdat ik besefte dat boosheid dat niet naar buiten gaat, dat gaat naar binnen. Het moet ergens heen en je mag het best daar laten waar het hoort. Leuk dat je erover schreef!
Ik denk trouwens ook dat het makkelijker is om te uiten bij een beddenzaakmedewerker omdat je die toch nooit meer ziet. Maar das goed voor het oefenen :p
Dat inzicht klopt als een bus inderdaad. Als je je boosheid niet uit, blijft het in jou zitten en wordt het soms alleen maar erger. Boosheid uiten bij een klantenservicemedewerker is inderdaad wel wat makkelijker dan privé 😉 Ik zie dat soort voorvallen maar als een goede oefening, haha.
Ik vind het zeker lastig om boos te worden. Via de email gaat het wel, kan ik er goed over nadenken. Telefoon is al iets lastiger. In real life vind ik het wel echt moeilijk.
Boosheid uiten is ook gewoon lastig, zeker als je het mondeling moet overbrengen. In zo’n geval moet ik echt even van tevoren voor mezelf op een rij zetten wat ik wil zeggen, omdat ik anders al snel met mijn vond vol tanden zou staan.
Ik kan me ergeren, maar niet heel boos worden met scheldkannonades e.d.
Toen ik jonger was had ik ook last van niet boos kunnen worden. Nu weet ik inmiddels hoe ik mijn grenzen aan kan geven. Op feestje ben ik degene die de vervelende mannen weg wappert haha! Boos worden leer je met heel veel oefenen… Mooi artikel Romy! Liefs!
Absoluut! Ik merk ook dat het oefenen (vooral met zakelijke situaties) me helpt om het boos worden meer te gaan durven. Wat goed dat jij daarmee al zo ver bent gekomen! Haha, de vervelende mannen wegsturen laat ik toch vaak aan anderen over 😛
Ik vind het ook moeilijk om mijn boosheid te uiten. Zeker bij familie of mensen die dicht bij je staan. Bij bedrijven vind ik het iets makkelijker omdat als ze slecht reageren of je niet serieus nemen, je (de volgende keer) gewoon elders kan gaan.
Bij familie slik ik het (veel te) vaak in. Niet dat ik daarom niet op een andere manier reageer, later.
Vb toen ik op het trouwfeest van mijn schoonbroer, in tegenstelling tot vooraf ‘beloofd’ , weer de hele dag en avond niets kon eten omdat er niets glutenvrij voorzien was, heb ik de dag zelf geen scène gemaakt (hoewel ik me erg teleurgesteld, boos en vooral niet welkom voelde). Maar daarna heb ik beslist dat het de laatste keer was dat ik er heen ging. Keer op keer is er niets voorzien terwijl wij vooraf wel lijsten met de gewenste cadeaus krijgen die we verondersteld zijn te kopen. Dat geeft me geen fijn gevoel, dus nu is het klaar en ga ik niet meer. Boosheid, maar op een andere manier geuit 🙂
Wat een lastige situatie! Ik kan me voorstellen dat het je nogal kwetste dat er geen glutenvrij eten was, terwijl ze toch weten dat dat voor jou nodig is. Goed dat je voor jezelf deze keuze hebt gemaakt en niet over je heen hebt laten lopen! Juist bij familieleden is boosheid uiten helaas zeker niet makkelijk. Hoe dichter mensen bij je staan, hoe lastiger het vaak wordt.
Weer een mooi, open en persoonlijk stukje! Wat goed dat je hebt geleerd dat je soms best je boosheid mag uiten en dat je niet over je heen moet laten lopen! Bij boosheid hoef je natuurlijk niet altijd te schelden, schreeuwen en agressief te zijn, het kan ook op een rustige manier waarin je laat blijken dat je iets niet leuk vind. Ikzelf heb nooit echt moeite gehad met boos worden. Ik ben niet vaak boos, maar als ik boos ben, durf ik dat wel te uiten. Zowel op privé- als zakelijk gebied. Zelf merk ik dat het soms ook niet erg is om boos te zijn en dat boos worden meestal ook wel problemen oplost. De andere persoon heeft vaak niet door dat jou iets dwars zit en door even boos te worden, kan gedrag snel worden aangepast.
Wat mooi om te horen dat jij boos durft te zijn! Net wat je zegt, vaak lost het ook problemen op. Voor jezelf, omdat je daarmee laat blijken dat je niet over je grenzen laat gaan. En voor de ander, omdat die inderdaad soms niet beseft dat hij of zij iets heeft gezegd of gedaan waar jij mee zit.
Herkenbaar artikel! Ik ben ook niet iemand die gauw boos wordt en altijd met rustig en aardig wordt bestempeld. Als er dan iemand eens voordringt in een rij, zeg ik er eigenlijk niks van. Niet omdat ik dan niet boos ben, juist wel, maar omdat ik bang ben dat als ik er iets van zeg, die ander juist wél zijn boosheid naar me gaat uiten en daar heb ik nooit echt zin in. Je maakt daarom ook een goed punt: iedereen heeft boosheid in zich, want het is gewoon een normale emotie, maar het is meer hoe je ermee omgaat en de manier waarop je het uit. Ik heb op de assertiviteitscursus ook geleerd om mijn boosheid wat meer te uiten op een manier die bij me past, al heb ik er nog steeds een beetje moeite mee. Vaak laat de boosheid dus ook in me zitten, totdat er dus inderdaad een bumperklever achter me zit en ik geïrriteerd wordt om zoiets onbenulligs, haha! Maar ach, in de auto kan niemand mijn woede zien of horen (hopelijk)! 😉
Heel herkenbaar! Ik laat mensen gerust voordringen zonder wat te zeggen, terwijl zoiets me best boos kan maken en terwijl je daarmee eigenlijk een verkeerd signaal naar jezelf toe afgeeft.
Wel een heel mooi inzicht van de assertiviteitscursus! Je hebt helemaal gelijk. Boosheid kun je ook prima uiten op een rustige manier waar jij je prettig bij voelt. De ene persoon gaat misschien meteen schreeuwen bij een voordringer, maar je kunt het ook wat rustiger zeggen om je punt te maken 🙂
Ik kan wel snel boos worden maar net zoals jij vraag ik me dan vaak af of de situatie het waard is om boos om te worden. Meestal niet dus dan slik ik het snel weg. Maar inderdaad, dan loop je weleens kans dat mensen over je heen lopen. Ik kan me ook vinden in het mailen als dat beter bij je past. Ik vind het zelf bijvoorbeeld wel moeilijk om face to face de confrontatie aan te gaan en alles eens op papier zetten helpt voor mij om mijn argumenten op een rijtje te krijgen en alles duidelijk te verwoorden. Er daarna een gesprek over hebben kan altijd nog en als je wat let op de toon van je mail, hoeft het ook helemaal niet ‘fout’ over te komen dat je het op mail zet in plaats van het meteen uit te spreken.
Precies! Juist wat jij beschrijft, is hoe ik er ook insta als ik boos wordt via e-mail (of WhatsApp). Het is alleen al voor jezelf fijn om op een rijtje te zetten hoe jij erover denkt en wat je redenen zijn om ergens boos over te zijn. Dat geeft je ook al meteen een soort richting als je daarna een echt gesprek aangaat.
Ik kan wel aardig goed boos worden naar mijn eigen idee, maar ik heb wel eens van anderen gehoord dat ze me als een heel rustig persoon zien en dat als ik kwaad word, dat er dan ook wel echt iets aan de hand is. Ik denk dat het – in relatie met bekenden als familie, vrienden en collega’s – daarmee juist wel een extra duidelijk effect kan hebben als juist jij boos wordt. Boos zijn met mate, haha.
Daar zit inderdaad wat in. Wanneer je maar heel zelden boos wordt, is het wel echt een teken als je eens (op jouw manier) boos wordt. Ik merk bij mezelf ook dat ik alleen boosheid voel als iemand het wel heel bont maakt 😉
Goed artikel! Mijn psycholoog vroeg een paar jaar geleden aan mij, wordt jij ooit wel eens boos? Ik moest toen eerlijk toegeven dat ik zelden boos wordt. Ze gaf aan dat het inderdaad juist goed is om af en toe boos te worden. Nu moet ik zeggen dat ik ook niet vaak de boze gevoelens heb en vaak alles toch wel positief bekijk, maar als het nodig is wordt ik wel echt boos nu.
Wat goed dat je er op die manier instaat! Het is natuurlijk positief dat je niet snel boos wordt. Het maakt je leven vaak ook niet echt leuker als je om elk kleine dingetje flink boos wordt 😉 Maar wel goed dat je in situaties die er écht om vragen wel je boosheid uit tegenwoordig.
Ik ben ook niet snel boos en kon het vroeger ook helemaal niet. Ik heb met de jaren echter geleerd dat je het “recht” hebt om soms eens boos te zijn en dat te uiten. Voor jezelf is dit een opluchting en aan de buitenwereld maak je duidelijk dat je weet waar je voor staat en dat ze niet zomaar met je kunnen sollen.
Heel mooi gezegd en helemaal waar! Ook als je van nature rustig en aardig bent (of misschien wel juist dan) is het goed om je boosheid te uiten wanneer je echt eens boos bent. Voor jezelf een fijn gevoel en voor de ander een heldere boodschap!
Volgens mij is mijn boosheid wel aardig in balans. Ik irriteer me wel snel, maar echt boos word ik niet zo gauw. Tenzij het moet. Ik kan bijvoorbeeld boos worden op Anna (om haar iets te leren of te laten schrikken), maar dan zonder de emotie, dus als de boodschap is doorgekomen ben ik weer blij 🙂
Maar goed dat je het deelt voor mensen die er moeite mee hebben.
Juist positief dat je niet om alles boos wordt. Dat zou ook wat zijn 😉 Het belangrijkste is dat je boos kunt worden op de momenten die er echt om vragen. Of op je kind als ze iets doet wat niet mag, zoals jij ook beschrijft 😉
Mensen zullen van mij misschien wel zeggen dat ik snel boos word, zeker mijn ouders daar zij al heel wat hebben moeten incasseren. Maar.. om eerlijk te zijn word ik boos wanneer ik onredelijk behandelt word, maar toon ik dat niet altijd. Ik ben een binnenvreter en om de één of andere reden kan ik dat op het moment van de feiten moeilijk uiten. Maar wat ik dan wel doe is het voortdurend laten malen in mijn hoofd tot ik iemand tegen kom waar ik het tegen kan vertellen om daar dan met harde toon te zeggen hoe ik er mij bij voel. Terwijl dat eerder dan overkomt als ‘zie, ze word weer boos om niets’. Ook thuis durf ik mij veel sneller van mijn kwade kant zien als ik er niet mee akkoord ben en kijken mijn ouders mij toe van ‘moet je daar nu kwaad om zijn?’ terwijl het eigenlijk veel dieper zit dan dat. Ik heb dikwijls het gevoel dat ik niet gehoord word en probeer dat in mijn onderbewust zijn op andere manieren duidelijk te maken door kwaad te worden om andere dingen dan waar ik eigenlijk mee zit. Ik hoorde al eens dat ik naar een psycholoog moet om dat te laten ‘behandelen’, terwijl ik eigenlijk denk dat het eerder is omdat ik niet altijd au serieux genomen word..
Het is volgens mij heel gewoon dat je vooral boos wordt op de mensen die het meest dicht bij je staan, zoals je ouders. Juist als je het niet bij iedereen durft uit te spreken, zijn zij soms een goede “leerschool” 😉
Ik herken overigens uit het verleden wel een beetje wat je zegt. Je boosheid wordt vaak alleen maar erger als je het niet uit bij de persoon naar wie die boosheid gericht is. Het blijft als het ware maar malen in je hoofd. En door het tegen iemand anders te zeggen dan degene op wie je boos bent, los je het vaak voor jezelf nog niet op (ook al lucht het natuurlijk wel een beetje op).
Trouwens, een psycholoog is niet per se bedoeld om mensen te behandelen met wie “iets mis” is. Als je naar een psycholoog zou gaan, is er niet omdat er iets mis is met jouw boosheid en niet met anderen. Een psycholoog kan je juist helpen om te leren omgaan met mensen die je misschien onredelijk behandelen of niet serieus nemen. Die mensen zullen er helaas altijd zijn, maar hij kan je wel leren om dat meer los te laten op een manier die bij je past. En dat is echt wel iets heel waardevols! 🙂
Ik word helemaaaal niet snel boos. Eigenlijk kan ik dingen heel makkelijk langs me heen laten gaan, ook als dat misschien niet zo handig is. Maar eigenlijk heb ik er geen last van en heb ik tot nu toe altijd de dingen op mijn manier kunnen oplossen. Maar omdat ik in mijn vorige relaties te weinig voor mezelf ben opgekomen, doe ik het in mijn huidige relatie misschien iets te veel. Op mijn vriend kan ik dus wel flink boos worden, terwijl hij dat soms misschien niet verdient, haha.
Interessant onderwerp om over na te denken! Denk dat de meeste mensen bij ook als lief zien, terwijl ik dat niet altijd ben. Ik word gewoon niet zo snel boos. Maar ik laat niemand zomaar over mee heen lopen, gelukkig!
Klinkt alsof je een mooie balans hebt gevonden waarbij je niet continu boos bent, maar ook niet over je heen laat lopen. Dat is het belangrijkste! En op zich positief dat je in je relatie boos durft te zijn, toch?! Mijn moeder zei tijdens mijn puberale boosheid thuis vaak dat ze het compliment vond dat ik juist op haar boos werd, omdat je vaak het makkelijkst boos kunt zijn op de mensen bij wie je je vertrouwd voelt 😉
Eigenlijk voel ik me zelden echt boos. Soms leveren situaties wel irritatie op, maar dat probeer ik meestal zoveel mogelijk los te laten. Anderzijds kom ik wel voor mezelf op als ik dat nodig vind of geef ik mijn grenzen aan. Dat vond ik altijd wel lastig, maar het gaat me steeds beter af. Is ook wel nodig in mijn werk.
Wat goed dat het je steeds beter afgaat om grenzen aan te geven! Inderdaad heel belangrijk, zeker ook op het werk! En irritatie loslaten is soms inderdaad het beste wat je kunt doen. Het is zonde als dat je hele dag bepaalt.
Ik leer mijn grenzen stilletjes aan aangeven, ook als dat betekent dat mensen soms geirriteerd zijn. Maar ik heb dat nodig. Iedereen heeft zijn grenzen nodig. Maar ik merk ook wel dat ik ook boos kan worden, niet enkel om mijn eigen grenzen. Wanneer mijn kleine broer thuiskomt met de boodschap dat hij gepest werd of iemand hem ten onrechte behandelt kan ik me zo kwaad maken. Pas op, ik ga geen kindjes in elkaar slaan. Dat zie ik mezelf echt nooit doen. Ik kan zelf niet altijd iets doen, maar ik praat dan wel eens met mama en papa over de situatie zodat ze bijvoorbeeld met school kunnen praten. Mijn boosheid is een teken dat er iets niet juist is. Ik ga meestal geen scheldpartij gooien of iemand verrot schelden of slaan. Zo ben ik niet. Ik weet dat het schuldgevoel dat dan achteraf komt me neerklopt. Niet uit ervaring, maar ik voel me al zo gemakkelijk schuldig als ik niks verkeerd heb gedaan. Dus dan moet schuldgevoel na een scheldpartij wel gigantisch zijn bij mij. Ik gebruik wel mijn boosheid om een situatie beter te maken, meestal maakt dat iets los bij me.
Wanneer ik kwaad ben en erbij begin te huilen, heb je me tot het uiterste gedreven. Komt niet zo heel vaak voor, want ik heb vrij veel geduld met mensen. Dan ben ik niet grof, maar kan ik wel kil klinken. Ik voel me vaak schuldig als ik ergens een punt van maak trouwens, dat moet ik er ook wel bij zeggen. Vaak is het kiezen tussen over mijn grenzen laten lopen of me schuldig voelen. Dat is net zoals we in België zeggen ‘kiezen tussen cholera en de pest’.
Prachtig om te horen dat je je boosheid juist op een goede manier inzet en daarbij ook boos bent op een rustige manier. En juist heel goed dat je je grenzen aangeeft als iemand daar echt overheen gaat. Er is niets belangrijker dan dat. Ook al voel je je daarna misschien schuldig, het belangrijkste is dat je niet over je heen laat lopen <3
Ik vind het eigenlijk niet moeilijk om boos te worden. Integendeel zelfs misschien; ik ben vrij gevoelig en als ik het gevoel heb dat mensen me pushen of over grenzen heengaan kan ik best wel ontploffen;-) Ik hoor echter ook erg vaak; JIJ BOOS ? Daar kan ik me nu niets bij voorstellen. Haha, ze moesten eens weten…
Juist positief dat je goed boos kunt worden als mensen over je grenzen heen gaan. Zeker als je gevoelig bent, is niets belangrijker dan dat je het laat weten wanneer mensen je bijvoorbeeld kwetsen of je te veel pushen. De vaardigheid om daar heel duidelijk wat van te zeggen, zou ik nog wel willen aanleren 😉