Soms hoor ik opeens in een podcast een spreuk die zó mooi is dat ik haast baal als ik geen notitieboek bij de hand heb. En soms lees ik motiverende spreuken die me zo raken dat ik ze – als het iets had uitgemaakt – het liefst 10 keer zou screenshotten. Gewoon omdat ze met maar een paar woorden precies tegen je zeggen wat je op dat moment nodig hebt. Bijvoorbeeld om je zelfverzekerd te voelen of om hoop te houden als je voor je gevoel nog een heleboel scherven bij elkaar te rapen hebt. Dit zijn motiverende spreuken die voor mij oprecht een beetje levensveranderend waren. Hopelijk brengen ze je ook jou een zweem van moed, hoop, positiviteit en vooral liefde voor wie je bent.

1. “Seek to be whole, not perfect.”

De eerste uitspreker van deze motiverende spreuk ken ik niet. Maar het was een coach die deze woorden voor het eerst tegen mij zei. Het klinkt als een filosofische woordenverzameling, maar eigenlijk komt het hierop neer:

Je hoeft niet perfect te zijn. Als je maar “heel” bent door al je kanten er te laten zijn. Dus niet alleen je successen, maar ook je mislukkingen. Niet alleen je zelfverzekerde kanten, maar ook je onzekerheden. Niet enkel de blije positieveling in jou, maar ook je gekwetste of boze kant. Niet enkel de aardige jij, maar soms ook je nukkige buien. En niet altijd je onverwoestbare zelf, maar soms ook je kwetsbare randje.

Je bent als mens nooit óf het één óf het ander. Je zult altijd iets van beide kanten in je hebben. Ik dacht heel lang dat elke imperfectie of mindere kant een werkpunt was. Zoiets waar je met tienstappenplannen en cursussen aan gaat werken totdat je het kunt afvinken als “keurig gefixt”. Maar uiteindelijk hoef je niet gefixt te worden en elke kant die je niet zo geweldig vindt aan jezelf vakkundig weg te poetsen. Stop met streven naar perfectie. Streef ernaar dat jij van alles een beetje in je hebt. En dat je zelfverzekerheid juist mooi is omdat je soms ook onzeker bent. Dat het juist mooi is dat je naast positief te zijn soms ook een traan laat.

2. “The fact that something takes time, doesn’t mean it’s not happening.”

Van Kelly Weekers.

Mrs. Ongeduld in mij vindt nogal eens dat dingen niet snel genoeg gaan. Als ik vandaag een plan smeed, baal ik haast dat ik het gisteren nog niet heb uitgevoerd. En op zich is dat mooi, want het zorgt ervoor dat dingen bij mij meestal niet in de ijskast blijven hangen. Aan de andere kant baal ik er dan soms van als ik niet zo snel resultaat zie als ik had gehoopt. Dat terwijl sommige dingen nu eenmaal tijd kosten.

Een nogal praktisch voorbeeld: ik had 80 rijlessen en 4 examens nodig om mijn rijbewijs te halen. Maar dat het niet vanzelf ging en zo lang duurde, betekende niet dat ik geen stap vooruitkwam. Het proces ging alleen trager dan ik had gehoopt. Maar ik ben er uiteindelijk toch gekomen, en met elke rijles kwam ik weer een stapje verder.

Laatst had ik ook zo’n ervaring. Ik had het er met een vriendin over dat ik al heel lang probeerde om een bepaalde gedachte van me af te schudden, maar dat ik ondanks alle moeite die gedachte nog steeds weleens heb. Op zo’n moment kan het lijken alsof ik het doel maar beter kan weggummen van mijn “Wil ik nog bereiken”-lijstje. Maar dan besef ik weer dat het niet alleen maar gaat om het beginpunt en eindpunt. Het leven is geen aaneenrijging van “before and after”-transformaties. De weg tussen die twee is ook veel waard. Bovendien kosten grote veranderingen gewoon vaak langer dan twee dagen, drie maanden of zelfs een paar jaar.

Op zulke momenten helpt het mij om terug te kijken op het afgelopen half jaar of jaar. Misschien gaat het langzaam. Maar als je na een langere tijd terugkijkt, zie je wel degelijk vooruitgang. Dus kijk soms liever terug naar het pad dat je al hebt afgelegd dan vooruit naar de weg die je nog te gaan hebt. Dat eerste werkt bemoedigend (“Kijk hoe ver ik al ben gekomen!”); het tweede kan je onnodig verlammen.

Lees ook: 15x bemoedigende woorden voor als je het moeilijk hebt.

3. “Vind maar mooi zoveel je kunt, de meesten vinden niet genoeg mooi.”

Van Vincent van Gogh.

Ik ben zo iemand die van piepkleine fijne dingen iets enorms kan maken. Dan zit ik glunderend in de auto naast Bart omdat ik net een Too Good To Go-box met boodschappen heb opgehaald. Of ik ben een blij ei omdat iemand die ik volg op Instagram een kleintje heeft gekregen en ik dat o zo prachtig vind. Lange tijd dacht ik dat dat maar “sullig” was. Waarom zou ik zo hieperdepiep doen over kleine dingen? Nu zie ik het juist als iets moois dat dat me lukt.

Ik heb het mezelf ooit aangeleerd in de tijd dat ik herstelde van een eetstoornis. Toen voelde het soms alsof er een donkere wolk boven mijn hoofd hing die zo traag met de wind meedeinde dat de lucht nauwelijks opklaarde. Na een tijdje leerde ik dat ik ondanks die wolk wél mooie dingen kon spotten. Bloemen langs de weg, de wind in mijn haren, een leuk mailtje, een lief appje, een goed gelukt schrijfsel uit mijn pen… Dat alles hielp me enorm om de wolken minder te zien. Gelukkig zijn die wolken al lang geleden weggedobberd, maar het genieten van kleine dingen ben ik nooit verloren. Ik vind het nu juist mooi dat ik geraakt kan zijn door positieve dingen die misschien maar onbenullig lijken. Of dat ik soms een traan laat als ik enkel en alleen door onze buurt fiets, omdat ik zo dankbaar ben dat dit mijn thuis is.

Dit is je reminder: het is nooit gek of suf of raar als jij al van iets heel kleins blij of emotioneel word. Dat is juist iets om van te genieten.

Laatst kwam ik een quote van Vincent van Gogh tegen waar ik vierkant achter sta. Het is prachtig als je zoveel mooi en genietwaardig kunt vinden, ook de allerkleinste dingen. Dat is niet vanzelfsprekend in een wereld waarin het soms vooral om groot, groter, grootst lijkt te draaien. Dus het is iets wat je zeker mag koesteren.

4. “Wat is het moedigste dat je ooit hebt gezegd?’ vroeg de jongen. ‘Help’, antwoordde het paard.”

Dit is mijn meest favoriete quote uit het boek ‘De jongen, de mol, de vos en het paard’ (lees ook mijn andere favoriete quotes uit het boek). Al vanaf kinds af aan heb ik een stemmetje in mij dat dingen het liefst helemaal alleen wil doen. Hobbels op de weg? Nee joh, ik zet mijn schouders er zelf wel onder. Iets moeilijks gebeurd? Ah joh, ik kom er wel weer bovenop. Geen hulp nodig.

Ik kan me dan ook volledig vinden in deze quote dat ‘Help!’ vaak geen woord is dat zomaar over je lippen rolt. Ik vond ook vaak dat ik eerst “zelluf” moest stuntelen en prutsen totdat het écht niet meer ging. Dan pas mocht ik ergens een hulplijn inschakelen. Zonde! Je kunt jezelf veel leed besparen door al eerder te beslissen dat je er niet alleen voor staat. Je kunt je namelijk wel eenzaam voelen, maar je bent écht nooit alleen.

Hoe klein, donker of lastig je wereld ook voelt, er is altijd ergens hulp. Zolang je maar dat ene woord uitspreekt: ‘Help’.

Om hulp vragen is iets wat ik de laatste jaren heb moeten leren. Ik heb vooral geleerd om niet meer pas om hulp te vragen zodra je al ergens in honderd scherven op de grond ligt. Haal er liever al hulp (een lieve vriendin, een coach, een collega, een therapeut, etc.) bij op het moment dat de spiegel uit elkaar dreigt te vallen. Voorkomen dat je op de grond ligt is áltijd beter dan afwachten tot het gebeurt. En als het is gebeurd, zoek dan ook direct hulp en denk niet dat je eerst zelf maar moet proberen die scherfjes bij elkaar te sprokkelen. Je bent het waard om er een helpende hand bij te krijgen.

De link naar bol.com is een affiliate link.

5. “Er is iets magisch aan breken in duizend stukjes. Je hoeft geen angst meer te voelen om uit elkaar te vallen.”

Van Bente van de Wouw (in de flaptekst van haar prachtige boek ‘Onderweg). De quote is trouwens eigenlijk iets langer:

Er is iets magisch aan breken in duizend stukjes. Want nu al die scherven aan je voeten liggen, met scherpe randen en vreemde hoekjes, zijn je armen vrij om te bewegen. Hoef je geen angst meer te voelen om uit elkaar te vallen. Want dat is al gebeurd. En dus laat je los.

Ik vind dit één van de allermooiste motiverende spreuken die ik ooit heb gelezen. Een jaar of negen geleden stond ik (aan het begin van mijn herstel) op zo’n punt en vroeg ik me af of ik ooit nog een bezem en een fles secondelijm zou vinden om al die stukjes weer bij elkaar te schrapen. Destijds was er één korte zin die ik mezelf vaak toesprak als motiverende spreuk:

“The only way is up.”

Zo voelde het. Want als je in een dal bent belandt, dan weet je in elk geval dat het niet dieper kan, maar dat het vanaf nu alleen maar mooier en beter kan worden. Misschien niet in volle vaart en soms ook met hier en daar hobbels en bochten onderweg. Maar omhoog zal je gaan. Een weg naar beneden is er niet meer. Of zoals Bente zegt: als je al uit elkaar gevallen bent, dan moet je het oude wel loslaten.

Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe dankbaar ik ben dat er destijds een weg uit mijn begintwintigers-dal bleek te zijn. En voor iedereen die nu in een dal of ergens daar vlak boven zweeft, zou ik willen zeggen: “Het kan écht alleen maar beter worden. Ook al voelt het nog niet zo en heb je nog een weg te gaan, het wordt beter. Pas voor pas. Houd je daaraan vast. The only way is up.

6. “You’re not for everyone and that’s OK.”

Toen ik deze motiverende spreuk eens hoorde in een podcast tijdens het autorijden, stond ik op het punt de auto stop te zetten en er een notitieblok bij te pakken. Ik ben zo iemand die – ook al hoop ik soms die fase allang voorbij te zijn – echt wel iets geeft om wat anderen van me vinden. Als ik op een verjaardag weinig aansluiting heb, doet dat me toch een beetje twijfelen aan mezelf. Had ik me anders moeten opstellen? Socialer moeten doen? Andere onderwerpen moeten aansnijden?

Maar eigenlijk gaat het er niet om of iedereen jou wel tof vindt en op de stoel naast je wil zitten bij een kringverjaardag. Je bent namelijk niet ieders cup of tea. Net zoals niet ieder ander “jouw type mens” zal zijn.

Het is net als met chocola. De ene persoon gruwelt van pure chocola; de ander (ik!) is er gék op. En waar de puur-liefhebber witte chocola niet weg te krijgen vindt, kan de ander er geen genoeg van krijgen. Zo is het ook met mensen. Iedereen klikt met andere mensen. Als jij geen aansluiting vindt of als mensen een mening over je hebben (of als je dénkt dat ze dat hebben), dan betekent dat niet dat jij geen leuk mens bent. Het betekent alleen dat jij niet de persoon bent voor hen.

Draai het eens om: is diegene wel een persoon voor jou? Vaak genoeg zal je merken dat mensen die afstand tot jou bewaren of bij wie jij je awkward voelt, ook niet de mensen zijn op wie jij zelf zou afstappen. En dat is oké. Wees jezelf. Er zijn genoeg mensen voor wie je – precies zoals je bent – wél hun cup of tea bent.

7. “Sometimes what you’re most afraid of doing is the very thing that will set you free.”

Wat kan angst toch hardnekkig zijn soms! Het kan je er zomaar jarenlang van weerhouden om voor jezelf te kiezen of dingen in gang te zetten die je enorm veel gaan brengen. Mij kostte het bijvoorbeeld in mijn puberteit tien jaar koudwatervrees voordat ik durfde te gaan voor eetstoornisherstel. Het was alsof ik al tien jaar bovenop een duikplank aan het rondbanjeren was. Starend naar hoe diep het water wel niet was. Maar er een duik van af nemen? Nee, geen haar op mijn hoofd! De angst voor dingen loslaten voelde als een baksteen die al mijn ingewanden verdrukte én me op die duikplank genageld hield. Ik durfde niet. En omdat ik het niet durfde, deed ik het ook niet.

Zelf heb ik ervaren dat deze motiverende spreuk 100% klopt. De dingen die je uit angst liever opzij schuift, zijn vaak juist de dingen die je een stap dichterbij vrijheid brengen. De stap zetten naar aankomen in gewicht en praten over wat er speelde, was destijds mijn weg naar een vrijer leven zonder vervelende gedachten, restricties en energiegebrek. Mijn baan opzeggen (wat ik – als people-pleaser zo’n lastige keuze vond dat ik er zeker 200 avonden over heb gewikt en gewogen) bracht me de weg naar het vrije freelancersleven waar ik zo van geniet.

Ze zeggen weleens dat “angst geen goede raadgever is”. Ik geloof zelf dat angst heus weleens wijze raad geeft. In sommige gevallen wijst angst je op de dingen die je niet durft, maar die je wel veel brengen. En dan is het goed om dat te onderzoeken en niet direct met de knikkende knieën mee te gaan.

Laat ik afsluiten met wat motiverende spreuken (een gedicht) die ik daar zelf eens over schreef. Geen baanbrekende uitspraak van een ander, maar wat woorden die ik zelf in rijmvorm heb gegoten om mijn hersenspinsels tot leven te wekken:

 

 

 

 

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een bericht gedeeld door Romy Veul | vaak vrolijke blogger (@vakervrolijk)

Wat zijn één of meer motiverende spreuken die jou altijd zijn bijgebleven?