ouder worden 2

Niet meer begin twintig zijn (en de overpeinzingen die daarbij horen)

  • 22 oktober 2021
  • 24 Reacties
Categorieën: Persoonlijk

Voor mijn gevoel is het pas kort geleden dat ik de collegebanken verruilde voor mijn eerste kantoorbaan. En als ik langs mijn oude middelbare school rijd, kan ik me niet voorstellen dat op mijn vwo-diploma het jaartal 2011 staat. Ik ben toch pas net twintig? Maar niets is minder waar: nog maar anderhalf jaar, en dan hangen de ballonnen met dertig boven de bank. Soms vind ik dat maar een gek idee. Ik bijna dertig? Zou ik dan over een paar jaar kinderen hebben? Een paar grijze haren ook misschien? Maar wellicht ook: meer “schijt” aan wat mensen denken of zeggen? Ouder worden en nieuwe levensfasen ingaan blijft een bijzondere gewaarwording.

Over volwassen zijn en worden (of niet)

Tot ik een jaar of 25 was, had ik vaak het gevoel hopeloos achter te lopen op de rest. Ik had dan misschien wel mijn masterdiploma behaald, maar ik was de eeuwige vrijgezel, had een baan met tijdelijk contract, woonde nog bij mijn ouders en had geen idee of dat alles op korte termijn zou veranderen. Maar iets later startte voor mij het hele riedeltje bij het kopen van mijn huis en even later verkering krijgen met Bart. Niet omdat die stappen gezet “moesten” worden (je kunt ook gelukkig zijn zonder relatie of – als dat goed voelt of nodig is – langer thuis blijven wonen), maar omdat het zo gebeurde en goed voelde. Ik volgde mijn pad en mijn tempo, en dat is precies snel of langzaam genoeg geweest.

Soms voel ik me met mijn 28 jaar hartstikke volwassen met mijn eigen woning en eigen bedrijf. Zeker nu sinds een tijdje niet meer naar mijn ID wordt gevraagd als ik die ene keer (voor visite) een biertje koop. Ik ben thuis in de hypotheekwereld, ken inmiddels alle wasprogramma’s van mijn wasmachine en kan prima meepraten over APK-keuringen, planten die wel en niet goed groeien, en boodschappentips. Geen idee of dat alles gelijk staan aan volwassen worden en of je überhaupt ooit “volwassen” bent. Maar ik weet wel dat ik wat levenservaring en inzichten rijker ben dan vijf jaar geleden.

Aan de andere kant: ik moest gisteren nog googelen hoe je tomatensausvlekken uit een witte blazer kunt halen en had dit weekend voor het eerst een kitspuit in handen. Dus nee hoor, zeker geen volleerd volwassene hiero.

Van pigmentvlekken tot heupprotheses

Naast dat mijn leven er iets meer burgerlijk uitziet dan vijf jaar geleden, zit er nog een kant aan niet meer begin twintig zijn. Ik merk soms ook aan mijn energie dat ik niet meer de piepjonge twintigjarige ben. In mijn studietijd kon ik gerust tot drie uur ‘s nachts door studeren en dan om negen uur ‘s ochtends uitgerust aan een tentamen beginnen. Nu heb ik avonden dat ik om elf uur “al” inkak voor de tv. En waar ik als tiener urenlang klachtenvrij achter een PC kon zitten op een slechte stoel, doe ik nu op fysio-advies regelmatig schouder- en rugoefeningen omdat mijn schouderspieren anders compleet vast komen zitten. Oh ja, en had ik al verteld dat mijn eerste pigmentvlekken zijn gespot? Oh jee!

Ik merk dat ik überhaupt meer bezig ben met ouder worden en goed voor mijn lichaam zorgen. Wel een goede ontwikkeling, denk ik zo. Als puber boeide het me niets als ik te veel van mijn lichaam vroeg. Goed voor mezelf zorgen qua voeding, slaap en huidverzorging boeide me weinig. Hoe anders is dat nu! Ik besef meer dan ooit dat niet goed voor jezelf zorgen echt consequenties heeft. Zo ben ik zelfs trouw begonnen met crèmes smeren en is mijn slaapritme een stuk beter geworden.

Zorgen over later

Soms beangstigt dat idee van “ouder” worden me ook. Over de aanstaande rimpels of groeven maak ik me niet druk. In mijn hoofd geen botoxspuit! Maar ik vraag me weleens af: kan ik nog alles wat ik wil als ik ouder word? En dan vooral over een jaar of dertig of veertig? Ook omdat ik bij mijn opa en oma (mijn opa heeft Alzheimer) zie dat je op latere leeftijd niet meer alles kunt wat je zou willen. Gelukkig heb ik veel vertrouwen in de gezondheidszorg en wordt die steeds beter en beter. Wie weet zijn sommige ernstige ziektes die nu heersen tegen die tijd de wereld uit. Laten we het hopen!

En mocht ik ooit te maken krijgen met een versleten knie (ik hoop het (k)nie!), dan kan ik dankzij een knieprothese misschien alsnog heel wat jaren goed lopen. Ook ken ik diverse mensen om me heen met een heupprothese die dankzij hun nieuwe heup weer veel mobieler zijn. Onder meer Helios Klinieken is in beide portheses gespecialiseerd en helpt veel oudere mensen om minder beperkt te zijn in hun dagelijks handelen.

Als ik zie hoe goed mijn opa’s en oma’s worden verzorgd als ze ergens last van hebben, dan geeft dat me veel hoop voor later. Bovendien: genieten van het nu en niet te veel druk maken over wat er speelt over veertig jaar, is ook belangrijk. Maar heel soms, knaagt dat idee wel en zou ik willen dat ik de stijd heel even kon stopzetten.

ouder worden 3

Dertigersdruk

Verder vind ik het weleens een gek idee dat de dertig dichterbij komt. Nu heb ik echt niet allerlei ideeën over wat je op je 30e, 31e of 32e zoal bereikt moet hebben. Dertig zijn is niet compleet anders dan 28 zijn. Maar in het algemeen brengt het hele idee van die kant op gaan allerlei gedachten met zich mee. Wil ik kinderen (Ja, wil ik!), maar wanneer ben je daar dan precies klaar voor? En hoe weet je dat? Ook willen Bart en ik volgend jaar gaan kijken naar een rijtjeswoning. Dat brengt weer allerlei gedachten met zich mee. Want zo’n huis met een eigen voordeur en een eigen tuin is aan de ene kant een droom, maar voelt aan de andere kant soms als een ver-van-mijn-bed-show. Gek genoeg kan ik me mezelf in een ander huis dan dit eerste thuis op twee hoog nog nauwelijks voorstellen. Ach, komt vanzelf!

Ondertussen zijn het afgelopen jaar twee van mijn vrienden getrouwd, zie ik mensen van mijn leeftijd zwanger worden en bevallen (nee joh, niet live gezien natuurlijk!). Ik blijf het soms maar een bijzondere levensfase vinden: tussen de 20 en 35 zijn. Aan de ene kant zijn er mensen die naar me roepen “Joh, jij bent nog piepjong! Geniet lekker van je vrije leven!” en zo zijn er ook mensen die me nog altijd te jong schatten en zich lam schrikken als ik zeg dat ik al vijf jaar werk en een eigen koopwoning heb. Aan de andere kant zie ik om me heen dat mensen volgende stappen zetten en zijn er momenten dat ik denk “Oh jee, wordt dit nu ook verwacht van mij?”.

Psycholoog Nienke Wijnants schreef over dit alles zelfs een boek trouwens: Het dertigersdilemma. Staat alvast op mijn verlanglijstje voor over anderhalf jaar genoteerd!

Opeenstapeling van mijlpalen

Nee hoor, ik houd me niet enorm bezig met druk van buitenaf. Al zou ik elke dag vragen krijgen over wanneer ik stap X of Y zet, het blijft mijn leven. Maar ik vind het soms een gek idee dat tussen je 20e en je 35e je leven af en toe in een stroomversnelling lijkt te zitten. Alsof de ene mijlpaal de andere direct opvolgt. Afstuderen, eerste baan, tweede baan, eerste auto, eerste koophuis, eigen kat, relatie, baan opzeggen en eigen onderneming, samenwonen. De afgelopen jaren ging het allemaal zo hard dat ik weleens blij ben dat we daar dit jaar, op samenwonen na, geen grootse mijlpalen aan dat rijtje hebben toegevoegd.

Ook vind ik het een bijzondere gedachte dat mijn leven er over vijf jaar waarschijnlijk wéér totaal anders uitziet dan nu. Dan wonen we, als dat lukt op deze gekke huizenmarkt, niet meer waar we nu wonen, en hebben we misschien wel een kindje. Wie weet breek ik mijn hoofd tegen die tijd over hydrofiele doeken, wel of niet zelf babyhapjes maken en moedermaffiadilemma’s. Een heel gek idee, omdat ik mezelf daar nog totaal niet zie. Maar ja, ook dat komt vast vanzelf ooit.

Cliché maar waar: alles op z’n tijd

Gelukkig heeft het leven me ook iets belangrijks geleerd: het heeft geen zin om je druk te maken over nieuwe fases, je rolt er vanzelf in als de tijd rijp is. Vijf jaar geleden vond ik het ook reuze-spannend om mijn eerste sollicitatiebrieven de deur uit te doen. Ik voelde me een jonkie tussen de oudgedienden met vele jaren meer levens- en werkervaring dan ik. Maar tegelijkertijd voelde het fijn om langzaamaan in die wereld te groeien en veranderde er natuurlijk niet van de ene op de andere dag van alles.

Zo weet ik nu ook: in welke fase je ook komt, je groeit er altijd in. Stapje voor stapje. Op het moment dat het voor jou goed voelt en dat het bij jou past. Of ik nu 29, 30, 35, 40 of 60 kaarsjes uitblaas op mijn taart, elke fase brengt wat moois en ook uitdagends met zich mee. Maar waarschijnlijk ook haast vanzelf – door Moeder Natuur bepaald – de juiste gereedschappen om daarmee te dealen.

Wat was de grootste verandering in jouw leven de afgelopen vijf jaar?

1 1

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Naomi 22 oktober 2021 op 8:00 am - Beantwoord

    Wat spannend, plannen voor een rijtjeswoning! Maar wel heel leuk spannend vooral. Ik lees wel wat herkenbare dingen, als dertiger. Maar ehm, je vraag je nog af wanneer de eerste grijze haren komen? Joh, die had ik al toen ik 22 was, dus jij bent echt nog piepjong:).

    • Romy 22 oktober 2021 op 10:39 pm - Beantwoord

      Haha, qua grijs haar heb ik mazzel dat ik roodharig ben. Het schijnt dat je dan überhaupt later of zelfs helemaal niet grijs (wel wit) wordt. Dus misschien is dat net mazzel voor mij 🙂
      Ik ken overigens mannen die op hun 18e al een paar grijze haren bekenden, dus dan valt het bij jou nog mee 😉

  2. Simone 22 oktober 2021 op 8:34 am - Beantwoord

    Ik lees veel herkenbare dingen! Het lijkt me steeds sneller te gaan en hoewel dat in heel veel opzichten fijn is (wat minder stress om onbenullige dingen), vind ik het toch soms ook beangstigend. De zin over dat je in nieuwe dingen rolt wanneer de tijd rijp is, daar geloof ik wel helemaal in. En daar probeer ik dan ook op te vertrouwen!

    • Romy 22 oktober 2021 op 10:37 pm - Beantwoord

      Die tegenstelling die je noemt, is superherkenbaar inderdaad. In sommige opzichten is ouder worden heel fijn, maar het brengt soms ook best wat spanning met zich mee. Gelukkig laat het leven vaak zien dat hoe spannend het ook is vóór dat moment je het er meestal beter van afbrengt dan je denkt 🙂

  3. Shirley 22 oktober 2021 op 8:51 am - Beantwoord

    Ik zie mezelf dus ook alleen in een appartement wonen. Dat had ik vroeger al, want ik fantaseerde mezelf dus altijd alleen in een appartement. Maar ook nu ik samenwoon, zie ik alleen een appartement voor me. Grappig dat jij dat ook hebt.

    • Romy 22 oktober 2021 op 10:36 pm - Beantwoord

      Grappig! Dan ben ik dus niet de enige 🙂 Op vakantie hadden wij via Airbnb één week een rijtjeshuis gehuurd (waren we ons niet eens van bewust trouwens, haha), en het voelde zo raar om daar een eigen voordeur te hebben en niet aan onderburen te hoeven denken.

  4. Audrey 22 oktober 2021 op 8:55 am - Beantwoord

    Heel herkenbaar! Ik ben net als jij een beetje een laatbloeier – al is die term natuurlijk heel stom omdat-ie insinueert dat later dan gemiddeld (te) laat zou zijn. En hoewel ik daar destijds wel mee zat, voel ik me nu heel lekker met mezelf en hoe mijn leven nu is.

    Ik was trouwens vorig jaar ook wel blij met even een rustig jaar zonder grote mijlpalen. Was maar goed ook, met de stilte voor de storm van dit jaar 😉 Best een gekke gedachten dat ik misschien dit jaar nog wel moeder word…

    • Romy 22 oktober 2021 op 10:35 pm - Beantwoord

      Haha, voor zo’n grote mijlpaal als het moederschap is een mijlpaalvrij jaar inderdaad best fijn 😉 Wat een bizar besef zal het zijn dat jullie straks twee kleintjes hebben. Wel ontzettend leuk!
      Enne, helemaal met je eens over de term ‘laatbloeier’. Voor grote mijlpalen bestaat eigenlijk geen te vroeg of te laat. Zolang je het maar doet op het moment dat het goed voor je voelt!

  5. Meaghan 22 oktober 2021 op 9:04 am - Beantwoord

    Mooi artikel! Gek hè, ouder worden? Ik ben zelf 25 (in januari 26) en dat vind ik ook best wel een ding. Ik heb een huis (waarin ik volop aan het klussen ben!), een baan in loondienst, al 7 jaar een relatie, een auto en eigenlijk alles wel wat “grote mensen” hebben en toch voel ik me niet anders dan toen ik 18 was, misschien alleen wat wijzer met meer ervaringen. Maar qua gevoel ben ik de afgelopen jaren als persoon niet heel erg veranderd. Zo gek is dat! Het lijkt alsof de tijd een beetje stil staat, terwijl hij wel voorbij vliegt.

    • Romy 22 oktober 2021 op 10:33 pm - Beantwoord

      Gek hè eigenlijk hoe je ouder wordt en allerlei mijlpalen doormaakt, maar dan toch je in je hoofd nog een stuk jonger voelt dan je bent. Enne, hoe tof dat je nu volop aan het klussen bent 🙂 Ben zo benieuwd hoe het gaat worden!

  6. Johanne 22 oktober 2021 op 10:03 am - Beantwoord

    Ik vind het soms nog steeds niet te geloven dat ik ‘al’ 35 ben. Vergeet het steeds. Ook als mensen mij moeder noemen, denk ik: huh? Ja verhip, die twee mooie mensjes zijn van mij! En de grootste veranderingen vonden bij mij dus ook relatief ‘laat’ (ja, wat is laat) plaats. Ik werd zwanger van de boys op mijn 33ste en datzelfde jaar kochten we een huis.

    • Romy 22 oktober 2021 op 10:31 pm - Beantwoord

      Kan me voorstellen dat het idee van moeder zijn op zich ook al heel bizar is inderdaad. Ook al ben je het al een tijdje, het is toch vreemd hoe zoiets je leven en ook je rol totaal kan veranderen, denk ik. Enne, ik vind 33 absoluut niet laat, hoor! 🙂

  7. Johanne 22 oktober 2021 op 10:03 am - Beantwoord

    Huh, vind? Ik bedoel ik kan het nog steeds niet geloven

  8. Daenelia 22 oktober 2021 op 10:05 am - Beantwoord

    Ah joh 😉 Ik denk ook nog ergens dat ik 22 ben. En met mijn jongere collega’s levert dat soms leuke gesprekken op. Want ik ben natuurlijk wel een grijs koppie aan het worden en in ogen van sommige twintigers ben ik een dinosaurus. Dat ik onder tussen een vaste relatie heb, een huis (flat, maar wel een huis gehad, ook bizar: 2 keer al door een koop-contract te zijn gegaan), en dat ik al wat banen gehad heb én een eigen bedrijf … het maakt je niet ineens volwassen. Niemand voelt zich 30 of 40 of 50, denk ik. Hoop ik! Ik hoop dat we ons allemaal 22 blijven voelen!
    Als je je goed voorbereid op het ouder worden, dan hoef je je weinig zorgen te maken hoor. Ik ken zelf dus niemand met een vervangend onderdeel, maar die techniek gaat zeker mensenlevens makkelijker maken. Want onverwachte ongelukken kunnen altijd gebeuren. En wie weet zitten er dan ook apps en wifi op die onderdelen. Ik lees graag science fiction en zie dat soort dingen wel gebeuren.
    Ouder worden wordt pas een probleem als je niks meer te leren en te ontdekken hebt. Dan roest je echt vast. Ik denk dat jij en ik (en zo te zien ook veel van je andere lezers) daar weinig mee te maken zullen hebben. Genoeg te doen!

    • Romy 22 oktober 2021 op 10:30 pm - Beantwoord

      Klopt helemaal! Je blijven ontwikkelen schijnt ook goed te zijn om je hersenen jonger te houden. Gelukkig zijn we nog lang niet uitgeleerd 🙂
      En inderdaad, over heel wat jaren zijn we vast zover dat er van alles op apps werkt en dat er nog veel meer mogelijk is. Als je al hoort wat er bijvoorbeeld nu meer kan dan vijf jaar geleden – bizar hoe snel dat gaat.

  9. Darina 22 oktober 2021 op 11:59 am - Beantwoord

    Herkenbaar hoor. Ik ben veertig plus en in sommige dingen ook wel een laatbloeier. Ik merk wel, naarmate ik ouder word, me helemaal niet meer druk maak om bepaalde dingen en dat geeft heel veel rust.

  10. Johanna 22 oktober 2021 op 1:05 pm - Beantwoord

    Leuke post, alleen zou ik (als ik jou was) deze samenwerking eens overdenken. Want de medische industrie heeft geen reclame nodig. (overigens is dat hier zelfs deels verboden). Zij verdienen meer als genoeg met operaties, die deels of helemaal te voorkomen waren geweest. En vooral de protheses is een extreme cash-cow. En dat alles op kosten van de “algemeenheid”. Verder lag deze samenwerking er voor mij wat “te dik bovenop”. Succes!

    • noor 22 oktober 2021 op 4:49 pm - Beantwoord

      Mee eens. Interessant én herkenbaar artikel maar de samenwerking vind ik niet op z’n plek (geldt ook voor het blogartikel waar Leren-handgreep.nl werd vermeld, op een of andere manier een vreemde samenwerking gezien het onderwerp waar Vaker Vrolijk zich op focust).

      Buiten dat vind ik ouder worden niet vreselijk, het hoort er bij, het heeft z’n ups & downs maar dat heeft elke leeftijd. Fijn weekend!

      • Romy 22 oktober 2021 op 10:25 pm - Beantwoord

        Dank je voor je eerlijke reactie over de samenwerking! Dat waardeer ik 🙂 En is zeker iets voor mij om bij een volgende samenwerking nog beter mee te nemen.

    • Romy 22 oktober 2021 op 10:23 pm - Beantwoord

      Goed dat je het eerlijk aangeeft! Ik maak goede afwegingen in met wie ik wel/niet samenwerk, maar vind het uiteraard belangrijk dat het ook voor lezers fijn blijft lezen. Dank je voor je eerlijkheid!

  11. Johanna 22 oktober 2021 op 1:06 pm - Beantwoord

    En de “blokjes” zijn nog steeds op je site aanwezig.

    • Romy 22 oktober 2021 op 10:24 pm - Beantwoord

      Klopt, helaas is dat issue weer teruggekomen. De webbouwer is ermee bezig 🙂

  12. Maaike 24 oktober 2021 op 10:09 pm - Beantwoord

    Ik ben 32 jaar en ik voel me nog zo vaak begin 20. De afgelopen vijf jaar heb ik hard aan mezelf gewerkt, en nog steeds. Om eindelijk te accepteren wie ik ben en daar blij mee te zijn.

  13. Els 25 oktober 2021 op 8:39 am - Beantwoord

    Pfff, ik zie de laatste tijd al grijzen haren, erg jammer. Toen ik 30 werd vond ik echt dat het het serieuze leven moest beginnen, hahaha. Toch veranderde er niet veel.

Recente blogs

Positieve noot | Nog even over het winterse weer…

12 december 2017|Lifestyle|

Let it snow, let it snow, let it snow. Of toch niet?! Sinds zondag lijkt Nederland in twee kampen te zijn verdeeld. Kamp 1 zijn de mensen die dolenthousiast de eerste sneeuwvlokjes tegemoet zien. Kamp 2 zijn de mensen die bij het zien van diezelfde sneeuwvlokjes het liefst de gordijnen meteen weer dichtschuiven. Ik moet eerlijk bekennen: sneeuw vind ik best leuk, maar na een dag heb ik het wel weer gezien. Het OV is een klein drama, autorijden staat gelijk aan glibberen en het is koud buiten. Juist tussen alle treinvertragingen en ander sneeuwgedoe door, vond ik het tijd voor een positieve noot. Dit zijn 6 redenen waarom sneeuw best leuk kan zijn.

Blij Lijstje #73 | Lente loading, lánge looprondjes & leren loslaten

5 maart 2024|Persoonlijk|

Zodra de donkere dagen plaatsmaken voor straaltjes zonlicht en roze bloesem komt mijn glimlach sowieso extra vaak tevoorschijn. Maar de lente op komst was niet het enige waar ik de laatste tijd van ging glunderen. Zo werd ik ook vrolijk van vloerkleedverrassingen, maffe acties van onze viervoeter, een einde maken aan uitstelgedrag, geldboompjes in huis (maar dan zonder het geld), letterlijke heidagen en citroenvaasdiscussies. Dit is mijn Blije Lijstje vol vrolijke, fijne en soms vooral grappige momenten van vorige maand.

Je bent (méér dan) goed zoals je bent!

28 januari 2019|Persoonlijke groei, Zelfliefde|

Ben ik niet raar? Wat zullen mensen wel niet van me vinden als ik X doe? Of als ik Y zeg? Het zijn vragen die ook zo nu en dan door mijn hoofd spoken. Gelukkig heel veel minder dan een paar jaar geleden, maar die gedachten laten zich natuurlijk niet zomaar voorgoed uitzwaaien. Herken je die vragen? De onzekerheid? Of het gevoel dat je moet verantwoorden waarom je bent wie je bent? Maar hé, eigenlijk zijn we oké zoals we zijn. Ik en jij! Daarom een kleine boodschap voor ons allebei.