Een eigen huis, een plek onder de zon. Wat voelde ik me drie jaar geleden groot toen ik met mijn nul huizenkoopervaring voor het eerst een eigen huis kocht. Geen idee wat me te wachten zou staan! Het enige wat ik zeker wist, was dat ik een toffe stek had gevonden. Grappig dat alles toch anders loopt dan je denkt. Deze dingen had ik drie jaar geleden nooit verwacht te doen, vinden of meemaken toen ik dit huis kocht. Van hippe koffiemachines tot uit de kluiten gewassen planten. 

Ik had nooit verwacht…

1. …dat ik drie jaar later nog exact weet op welke datum ik de sleutel kreeg (4 maart). Ik weet niet of het ligt aan het feit dat ik een mijlpalenonthouder ben of dat ik specifiek deze mijlpaal zoiets groots vind, maar ik sta er elk jaar weer bij stil. Nog steeds word ik er elk jaar lichtelijk sentimenteel van. 

2. …dat het nu “ons huis” is. Drie jaar geleden was ik hartstikke single. Happy single ook wel. Ik had alles best goed voor elkaar, was gelukkig en had het fijnste huis gevonden. Zal je altijd zien dat nét op dat moment (althans, een paar maanden later) dé ware plotseling komt binnengewandeld na vele minder succesvolle datingavonturen. Daar was Bart. Soms heeft het leven blijkbaar prachtige plottwists voor je in petto. Heel blij dat het nu ons huis is! Om eerlijk te zijn voelt alleen wonen soms als een vorig leven (ook al vond ik dat ook niet verkeerd). Ik ben er zo aan gewend dat ik nu bijna elke avond en nacht fijn gezelschap heb. En bovenal geniet ik er enorm van!

3. …dat we nu twee werkkamers hebben die fanatiek gebruikt worden. Over vorige levens gesproken: in een ander leven reisde ik vier dagen per week af naar de Zuidas om daar te werken en had ik nog nooit van Teams gehoord. Tegenwoordig werk ik volledig vanuit huis, ben ik fulltime ondernemer en schuif ik haast elke dag aan voor een videocall. Dat ik nu heel wat tijd thuiswerkend zou doorbrengen met mijn lieftallige wederhelft, had ik ook nooit kunnen bedenken. Corona made us do it! Nog steeds blij dat ik voor een huis met logeerkamer ben gegaan, die nu is omgetoverd tot Barts werkplek. Scheelt wat meegenieten van elkaars vrijmibo’s en digi-brainstorms.

4. …dat ik verstand heb van isolatie, gevelbekleding, leidingen en andere huisdingen. Voordat ik een eigen huis had, stond ik nooit stil bij dingen als triple-glas (na onze glasvervanging kan ik je zeggen: geweldig is dat!), isolatiemateriaal, slimme meters op de verwarming (heel handig!) en gevelbekleding (kan zo’n verschil maken!). Ik googel tegenwoordig alles: grootmoederstips voor ontkalken, de beste wasmachinemerken – dat soort dingen. Grappig dat dat opeens een onderwerp in je leven kan worden! Zo kwam ik laatst de site van Plastica tegen, waarop ze allerlei gevelbekleding aanbieden. Nu ik hun duurzame gevelbekleding heb gezien, baal ik bijna dat wij doodnormale bakstenen hebben. Hun gevelbekleding van kunststof ziet er ook tof uit, bijvoorbeeld voor een schuurtje. Jaren geleden had ik vooral gedacht “Gevelbekleding, wat is dat?”. Nu kan ik daar serieus een uitgebreid Google-rondje aan wijden.

5. …dat de indeling nog hetzelfde is als 3 jaar geleden. Voor iemand die zo wispelturig is als ik qua interieurideeën, is het best een prestatie dat alle meubels nog op dezelfde plek staan. Overigens laat ik mijn veranderdrang wel graag los op de bijzettafeltjes, vloerkleden en vrijwel alle accessoires in huis. Bart kan erover meepraten als ik weer eens op zondagochtend om half acht met vaasjes sta te slepen.

6. …dat ik soms fantaseer over een andere woning. Dat ik verknocht ben aan dit appartement, staat vast. Afscheid nemen van dit huis zal niet zonder tranen gaan. Toch zijn er soms de fantasieën over een eengezinswoning. Meer ruimte hebben, het hele interieur samen uitzoeken en een eigen tuin (say what?!) hebben, lijkt me allemaal niet verkeerd. Andere dingen die me geweldig lijken? Een eigen voordeur, geen trappen meer op hoeven met de boodschappen en geen onderburenslaapkamer meer hebben onder de keuken waardoor je ook op te vroege tijdstippen in het weekend je smoothies kunt blenden (nu doe ik dat altijd in een andere kamer om ze niet wakker te maken). Die kleine dingen waardeer je vast extra als je ze niet hebt 😉

7. …dat ik nu een superhip koffiezetapparaat heb staan en mensen kan vragen of ze cappuccino, espresso of iets anders willen. Vind ik voor iemand die nooit koffie drinkt, best hip. Is dan ook volledig te danken aan mijn koffieliefhebbende vriend! Gelukkig weet ik alle knopjes inmiddels te vinden, waardoor ik niet meer sta te stuntelen met een bakje waar melk uit lekt of koffie die naar water smaakt.

8. …dat ik uit de kluiten gewassen planten zou hebben. De kentiapalm belemmert inmiddels zelfs ons zicht op de tv. Voor iemand die ooit nul groene vingers had, is dat best een prestatie. Ik ben in elk geval nog elke dag trots op ons bescheiden plantenoerwoud in huis. Planten houden is zoveel leuker dan ik dacht toen ik als 25-jarige vol overtuiging zei dat ik geen planten in huis hoefde. Wel dus!

9. …dat de oven zo goed gebruikt zou worden. Ik kan zelf ook haast niet geloven dat ik de oven pas voor het eerst gebruikt heb toen ik hier een half jaar woonde. Sinds Bart destijds opperde om dat ding eens aan te zetten, gebruik ik hem hartstikke vaak. Komt deels doordat het bakvirus me te pakken heeft, maar ook omdat een oven hartstikke handig blijkt om snel wat eetbaars voor het avondmenu op tafel te krijgen. Ik zou niet meer zonder kunnen. 

10. …dat er nog altijd niet-uitgepakte verhuisdozen in de berging staan. Ik heb laatst eindelijk wat spul weggedaan naar de kringloopwinkel. Maar van sommige dozen vrees ik dat ze ooit gewoon opnieuw dichtgeplakt meeverhuizen naar een volgend huis, om daar opnieuw jarenlang in een kelder te blijven staan. Herkenbaar? 

11. …dat ik nooit op het balkon zit. Toen ik mijn handtekening onder het koopcontract zette, was ik dolblij met mijn twee kleine maar fijne balkonnetjes. In werkelijkheid zitten we er allebei bijna nooit. Nu hebben we ook geen uitzicht op een bosrijke omgeving of iets anders paradijsachtigs, en ik vind werken op het balkon ook drie keer niks (geen wifi en verblindend zonlicht op je scherm). Dat helpt vast niet mee.

12. …dat mijn passie voor Funda een keer zou stoppen. Tijdens mijn huizenjacht spiekte ik zo vaak op Funda dat het haast een gewoonte was geworden. Ook toen de handtekening al onder mijn koopcontract stond, bleef ik de site dagelijks bekijken. Ik dacht dat dat een nieuwe gewoonte zou zijn, maar na drie jaar ben ik van die dagelijkse Funda-kijk-neigingen toch echt verlost. Ik doe nog wel vaak met Bart raadspelletjes als we ‘te koop’-borden in de buurt zien staan, maar zo’n grote Funda-junkie als toen ben ik niet meer.

13. …dat ik me niet meer druk maak over die paar spetters. Ken je dat? Als je je huis voor het eerst verft, zie je elk detail. Ik heb zelfs de verwarming in de woonkamer drie keer overgeverfd, omdat ik steeds druipers en spetters bleef zien. Ik vreesde toen al voor de eerste tomatenspetters of boodschappentasvegen die ongetwijfeld ooit op de muur zouden komen. Vreselijk leek dat me, op de net fris geverfde muren. In werkelijkheid overleef je alles na de eerste spetter wel. Als die eerste er eenmaal op zit, boeit het wat minder. Niet dat je hier de tomatensaus van de muur kunt likken overigens (afneembare verf is gelukkig écht afneembaar!).

14. …dat iedereen vraagt naar de IKEA-schilderijen. De schilderijen boven onze eettafel zijn een set van twee van IKEA. Ik was er direct verliefd op toen ik ze voor het eerst zag. Grappig genoeg heb ik al minimaal twintig keer de vraag van mensen gekregen waar deze “kunst” vandaan komt. Mijn ogen gaan dan toch wel glunderen als ik weer eens kan zeggen dat ze voor € 35 bij de Zweedse meubelgigant te koop zijn. 

15. …dat de roze stoel door de keuring zou komen. Dank je wel, schat, dat je mijn roze fauteuil elke dag tolereert. En dat je ‘m zelfs niet vreselijk vindt. Die roze stoel is zo’n ding waarvan ik destijds dacht “Nu kan ik mijn huis in mijn eentje inrichten, dus kopen dat ding!”. Bart en ik hebben al afgesproken dat ik hem niet in onze toekomstige woonkamer zal zetten, maar met de huidige plek naast de bank heeft Bart geen probleem. Voordat ik een vriend kreeg, had ik verwacht dat een mannelijk persoon in huis zijn veto zou inzetten om die stoel de deur uit te laten gaan. Soms valt het leven alles mee 😉

Wat had jij niet verwacht toen je in je huidige huis ging wonen?