Zoals een foto maar een momentopname is, zo is ook een blog maar een fractie van de werkelijkheid. Poeh, wat een cryptische zin om een blogartikel mee te beginnen! Toch doe ik het. De afgelopen weken schoten er namelijk allerlei hersenspinsels door mijn hoofd over één onderwerp: wat deel ik wel en niet op mijn blog? Geef ik geen verkeerd beeld van mezelf als een stuiterend blij ei? Er zijn namelijk heel wat dingen die je bewust niet ziet op mijn blog, maar die er absoluut wel zijn. En bij wijze van uitzondering ga ik in dit artikel eens juist op die onderwerpen in. En vertel ik waarom ik bepaalde dingen bewust niet deel.
Focus op het positieve
Op mijn blog deel ik hoogtepunten, genietmomentjes, mooie realisaties en dingen waar ik met plezier op terugkijk. In feite vormt mijn blog vaak mijn persoonlijke happiness journal. Het is mijn verzameling met alles waar ik vrolijk van word en alles wat mijn dag een beetje leuker maakt. Dat doe ik met een reden. Mijn natuurlijke neiging is namelijk eigenlijk om het tegenovergestelde te doen, maar ik doe hard mijn best om daar een positief stokje voor te steken. Vaker Vrolijk is dan ook mijn stok achter de deur om minstens één keer per dag na te denken over alle mooie dingen die het leven, ondanks de nare of irritante dingen die er ook zijn, wél heel leuk maken.
…maar er is meer dan dat!
Die focus op het positieve is dus een bewuste keuze. Ik denk dat ik mezelf daarmee help, maar heb ook hoop dat ik er anderen een stapje mee op weg kan helpen. Zoals ik al eerder schreef, is dat ook de reden dat ik bijvoorbeeld niet over verschrikkelijke nieuwsfeiten schrijf. Toch moet ik soms hard de neiging onderdrukken om te schrijven over ellendige frustraties, een nare gebeurtenis in mijn privéleven of gewoon over de irritante bus die al drie dagen te laat komt opdagen. Dat betekent niet dat elke dag van een leien dakje gaat of dat ik de hele dag positieve lijstjes maak en mezelf de vrolijkste mantra’s toefluister. Ik heb ook tijden waarin ik me eenzaam voel of de lat veel te hoog leg of momenten waarop ik verdrietig ben, me machteloos voel of bang ben voor de toekomst en het even niet meer weet.
Het leed dat privacy heet
Iets online vertellen is alleen wel wat anders dan een een-op-eengesprek met een vriendin. Wat ik op mijn blog deel, blijft niet tussen vier muren, maar is voor altijd terug te vinden. Daarom pas ik, zeker als er andere mensen bij betrokken zijn, heel erg op met wat ik wel en niet vertel. Ik vind het zelf heel mooi als andere bloggers of vloggers open zijn over dingen die spelen. Soms zou ik dat ook wel willen, maar in mijn werkveld is dat gewoon niet handig. Tegelijkertijd ben ik volgens mij al vrij openhartig. Heel wat bloopers, overpeinzingen of struggles zijn uitgebreid beschreven op mijn blog te vinden. En dat heb ik weloverwogen gedaan. Sommige andere dingen deel ik alleen heel bewust liever privé dan dat iedereen (tot aan collega’s, toekomstige recruiters, vage kennissen of nieuwsgierige mede-dorpbewoners aan toe) het te weten komt.
Is mijn blog dan wel eerlijk?
Toch durf ik wel te zeggen dat mijn blog een goede afspiegeling is van wie ik ben. Ik met mijn mooie momenten en vrolijke belevenissen, maar ook ik met mijn onzekerheden, iets te grote dosis perfectionisme en een enorm gebrek aan talent voor stilzitten. Mijn blog laat alleen niet alles zien van mijn leven. Op mijn blog zie je een fractie daarvan. Een vrolijke fractie. Een fractie die ik durf te delen en die mij en hopelijk jou ook helpt om het vrolijke van elke dag in te zien. Niet omdat de rotdagen er niet zijn, maar omdat ik daar mijn focus niet op wil leggen.
De lichtpuntjes die mijn blog wel halen
Welke onderwerpen mijn blog wél halen? Als ik op een vervelende dag in de auto stap en dat ene liedje op de radio me toch echt een voorzichtige glimlach bezorgt. Of als ik met vrouwelijke ongemakken kamp en de kat op de deur krabt om erbij te komen zitten en me op zijn manier te ’troosten’. Want ja, ook op een rotdag of zelfs in een nare periode zijn er momenten waarop ik intens geniet of tranen in mijn ogen kan krijgen van het lachen. Een permanente staat van vrolijkheid bestaat niet en daarnaar streven gaat mensen niet verder helpen. Wat mij wel heeft geholpen om positiever te denken? Ook op vervelende dagen of in tijden waarin alles tegen lijkt te zitten op zoek gaan naar dat ene lichtpuntje. Daarbij stilstaan, heeft me verder gebracht dan ik had durven hopen. ♥
Wat is iets wat jij bewust niet deelt op social media of op een blog?
Heel herkenbaar! Ik blog heel bewust over persoonlijke kwesties gezien mijn baan en waar ik werk. Ook komen mijn familieleden niet met naam en foto op mijn blog.
Ik denk dat iedereen met een beetje gezond verstand wel weet dat jij niet altijd grote blij bent, maar dat je je blog gebruikt voor een dosis feel-good. Dat is ook de reden waarom veel mensen even bij jou komen aanwaaien, want dat zijn de momenten van even kunnen ontspannen en even komen lezen bij een lief meisje. Tenminste, zo zie ik dat.
Waar ik zelf niet over blog zijn diepe privé dingen. Af en toe gooi ik er wat uit, maar dan nog zorg ik ervoor dat het tralala is geschreven. Klagen ga ik ook niet doen op mijn blog. Of afgeven op andere bloggers (dat laatste leek eerder wel een trend te worden, waarvan ik nog steeds niet begrijp waarom…)
Wat een mooie woorden! Dankjewel voor je lieve reactie op mijn artikel en over mijn blog!
Ik geef je groot gelijk dat jij ook over te diepgaande privé-onderwerpen liever niet blogt. Soms kun je gelukkig ook prima iets delen zonder in details te treden, zodat je je eigen privacy meteen een beetje beschermt. Van het online klagen of afgeven op andere bloggers begrijp ik zelf ook niet zo veel. Het internet staat in mijn ogen al vol met negativiteit en juist daarom vind ik het fijn om het klagen achterwege te laten. Je schiet er bovendien vaak niet zo veel mee op om daar online de focus op te leggen. En met anderen zwart maken al helemaal niet!
Wat een leuk en eerlijk artikel. De lijstjes die je altijd deelt vind ik erg leuk. En ik weet zeker dat je er heel veel anderen ook mee helpt om een positievere draai aan het leven te geve . Ga zo door lieve Romy!
Dankjewel voor je ontzettend lieve reactie! ♥
Heel goed gezegd! Mooi dat je er even bij stil staat en laat zien dat het niet alleen maar rozengeur en maneschijn is. Zoals je misschien weet ben ik juist heel erg open en bespreek ik veel dingen waarmee ik worstel op mijn blog. Dat is mijn blogdpel, dáárover taboes doorbreken en dat je dat prima mag en kan delen….als je dat wil! Ik vind het heel mooi dat je zo’n duidelijke en bewuste keuze hebt gemaakt om bepaalde dingen niet te delen. Omdat je je daar niet prettig bij voelt én omdat het niet past bij jouw blogmissie. En wat iemand hier boven al zegt, we snappen allemaal heus wel dat je echt niet altijd vrolijk bent. Daarom is het des te mooier hoe je ons hier laat zien hoe je dat kunt ver-lichten door altijd weer op zoek te gaan naar het kleine geluk dat er altijd wel is en daar van te genieten. Mooi artikel Romy!
Dankjewel voor je mooie woorden en uitgebreide reactie! Ik vind het heel mooi dat jij juist de focus legt op taboes doorbreken en de dingen delen die voor jou spelen. Ik moet zeggen dat ik dat soort artikelen bij anderen ook echt heel erg kan waarderen en dat die artikelen me soms ook juist heel erg helpen. Het hangt ook inderdaad net af van wat je blogdoel is hoeveel je deelt.
Ik vind het mooi om te horen hoe jij naar mijn blog kijkt en dat blijkbaar wel uit mijn artikel blijkt dat mijn leven niet 100% blij is, maar dat ik wel graag de focus op positieve dingen wil leggen 🙂 Dat is inderdaad precies de insteek waarmee ik mijn blog ben begonnen.
Ik denk zeker dat je blog persoonlijk is. En het niet delen van alles betekent niet dat we niet in jouw leven kunnen kijken. Vroeger blogde ik persoonlijke dingen. Die heb ik er nu allemaal afgehaald vanwege mijn werk. Dit zou zo eens tegen mij gebruikt kunnen worden
Een mooi en eerlijk artikel dat aangeeft waarom je site niet afentoevrolijk of somsvrolijk heet, maar vakervrolijk! Heel goed dat je daar bewust bij stil staat en dit deelt met anderen. En wat je ook al aangeeft: die bloopers geven wel af en toe een heel persoonlijk baalmomentje weer. Door dit echter als blooper in te pakken, wordt het ook direct een vrolijk lachmomentje! Iets waar wij op onze blog gek op zijn 😉
Ik kan me voorstellen dat het met een baan in de jeugdzorg extra lastig is om over persoonlijke dingen te schrijven. Mooi dat je door je huidige blogfocus toch kunt blijven bloggen over jouw passies zonder te persoonlijk te worden 🙂
Haha, de naam ‘somsvrolijk’ heb ik inderdaad niet overwogen bij het starten van mijn blog 😉 Dankjewel voor je leuke reactie! En ik moet bekennen dat ik bloopers ook bij anderen heerlijk vind om te lezen. Er gaat niets boven een beetje lachen en soms ook een portie leedvermaak op z’n tijd 😉
Zelf zou ik een diepe privé verhalen delen en ook niet afreageren op andere bloggers.
Goed dat je hierover schrijft, het is denk ik een heel belangrijk onderwerp voor alle bloggers, en eigenlijk iedereen die actief is op social media. Juist omdat alles makkelijk te lezen is voor iedereen – tot in de eeuwigheid – vind ik dat je heel precies te werk mag gaan. Dat lijkt mij niet oneerlijk. Waarom wel iets online delen wat je niet tegen de persoon voor je bij de kassa gaat vertellen?
Zelf deel ik niet zo veel persoonlijks online, en als het wel zo is dan alleen in algemene termen. Verder heb ik besloten om niets negatiefs te uiten op social media (zoals de bus die te laat is), omdat al dat geklaag de wereld denk ik niet mooier maakt. 😉
Die vergelijking met wat je aan de caissière vertelt, vind ik inderdaad wel een mooie. Wat je op je blog of op social media deelt, kan bij heel wat mensen terechtkomen die je zelf niet kent. Je weet maar nooit wat er met jouw informatie gebeurt.
Ik vind het overigens een mooi streven om je niet negatief uit te laten op social media. Dat is ook iets wat ik probeer te doen. En als ik het doe, dan doe ik het graag met een positieve draai of een omdenker. Er is inderdaad al zo veel geklaag in de wereld en ik heb het idee dat ik mezelf en anderen er niet mee verder help om dat online nog eens extra te delen 😉
Ik deel zeker niet alles op mijn blog, vooral als er andere mensen bij betrokken zijn is het wat moeilijker.
Maar ik schrijf zeker ook wel over minder vrolijke dingen. Omdat mijn blog voor mij de plaats is waar ik dingen van me af kan schrijven en daardoor ook vaak reacties krijg en me minder alleen voel in dingen.
Wat een goed artikel, ik hou ook zeker een bepaalde grens maar ik laat ook zeker wel eens weten wanneer ik een mindere week heb gehad of onzeker ben etc.
Ik deel bepaalde persoonlijke dingen niet zoals teveel in gaan in mijn relatie, familie dingen etc.
Liefs,
Evelien
Mooi hoe je alles hier beschreven hebt, zo voel ik het ook aan. Ik kies er zeer bewust voor om niet alles met het internet te delen omdat ik het niet zomaar met ‘vreemden’ wil delen. Ik zou ook niet zomaar over straat beginnen roepen dat ik me slecht voel of pijn heb. Ook heb ik vaak het gevoel dat mensen naar blogs komen om geïnspireerd te worden, juist op momenten waarop dat ze hun zelf ook niet zo goed in hun vel voelen. Dan is het aan ons om iemand zijn dag beter te maken, al is het maar door een klein geluksmomentje te delen!
Ik vind het heel mooi dat je er bewust voor kiest om ook minder mooie dingen te delen, zeker als dat je heel erg kan helpen en als het fijn voelt wanneer anderen zich erin herkennen of steun laten blijken. In die zin kan het ook juist heel fijn zijn om online vrij open te zijn 🙂 Zelf ervaar ik dat ook wel regelmatig trouwens. Ik deel misschien niet alles online, maar vind het wel heel prettig als ik niet de enige ben met bepaalde struggles of als anderen lijstjes aanvullen met tips waar ik nooit zelf aan zou hebben gedacht.
Dat is een heel mooie manier om ernaar te kijken! Er is al best wel veel narigheid in de wereld en juist dan is het fijn om een klein positief plekje op het internet te creëren. Dat is in ieder geval een van de redenen waarom ik voor mijn focus op het positieve heb gekozen 🙂
Bij mij ligt dat anders, omdat natuurlijk niemand (of amper iemand) weet wie er eigenlijk achter Sam schuilgaat. Het is dan wel weer moeilijk omdat de blogs niet alleen over mij gaan, maar ook over mijn dates. Gisteren is echt de eerste keer dat ik iets inplande om te posten, het herlas en twijfelde of ik het wel zou posten. De jongens in kwestie weten dan wel niet dat er iets over hen online staat (en eerlijk is eerlijk, geen kat weet ook dat zij het zijn), maar ik ben constant bang om een verkeerd beeld te schetsen. Ik ken hen en ik weet waarom ze bepaalde dingen doen. Mijn lezers en volgers hebben die achtergrond niet. Ik ben ook echt midden in de nacht opgestaan om een andere post in te plannen, haha. Die constante afweging moet dus nog moeilijker zijn als je niet anoniem bent 🙂
Ik vind het bij jou juist heel leuk en ook wel op een fijne manier mysterieus dat je vrij openhartig bent en tegelijkertijd geheimzinnig bent over jouw identiteit en die van je dates. Dat is meer dan terecht natuurlijk, maar het maakt je blogartikelen soms ook des te leuker om te lezen 🙂 Ik kan me voorstellen dat jouw blogonderwerp ook weleens dilemma’s met zich meebrengt over wat je wel of juist niet deelt. Als lezer ken je inderdaad niet de hele situatie en soms komen dingen online net iets anders over dan wanneer je het vertelt. Ik vind het mooi hoe je hierover nadenkt!
Wat leuk om te lezen. Zelf word ik ook wel eens als een blij ei gezien, maar ook ik ben n iet 100% vrolijk, maar wil wel graag de positieve dingen in het leven op mijn blog delen. Dus ik begrijp je helemaal. Ik hoop dat je blog je ondertussen al een hoop heeft geleerd en je helpt om makkelijker de lichtpunten te kunnen zien. <3 Ik weet zeker dat je er anderen ook mee helpt! Xx
Ik probeer met het bloggen dicht bij mijzelf te blijven maar ik deel ook niet alles. Sowieso ga ik niet mee in het uithalen naar anderen, ik wil dat zelf niet en ik wil anderen ook niet zo behandelen
Voorheen was ik gewoon aan het bloggen en ik deelde ook de minder leuke dingen, vooral met betrekking op fibromyalgie en het zoeken van werk. Inmiddels doe ik dat al even niet meer. Ook in het kader van (toekomstig) werk. Niet iedereen hoeft alles nog terug te kunnen vinden. Ook heb ik niet zo heel lang geleden mijn blog uitgespit en sommige artikelen gewoon verwijderd.
Dankjewel voor je lieve woorden! Mijn blog heeft me zeker heel erg geholpen om meer te focussen op het positieve. En daar ben ik nog elke dag heel blij mee 🙂 Ik vind het mooi hoe jij ook je focus weet te leggen op de mooie dingen. Dat betekent niet dat elke dag één groot feestje is, maar het is wel een mooie manier om in het leven te staan waarmee je het leven voor jezelf ook meteen een stuk mooier kunt maken 🙂
Zo te horen maak jij ook heel bewuste afwegingen over wat je wel of niet deelt. Goed dat je er zo bewust mee bezig bent, juist nu je bijna aan je nieuwe werk gaat beginnen. Wat een slim idee ook om bepaalde artikelen te verwijderen! Het kan best zijn dat in de loop der tijd je ideeën veranderen over wat je wel en niet wilt delen en dan is artikelen verwijderen wel een goede optie. Zelf heb ik gelukkig geen artikelen geplaatst waar ik achteraf spijt van had. Maar je weet maar nooit natuurlijk 😉
Ik hou het ook graag positief en vooral luchtig. In Foto’s van de maand zie je wat persoonlijke foto’s. Maar dat is eigenlijk ook niet heel prive.
Ik herken je afwegingen, vooral op het gebied van privacy en de vraag of ik wel een eerlijk, volledig beeld schets van mezelf. Ik deel ook veel van de duurzame dingen die ik tegenkom en de persoonlijke ‘groene’ overwinningen, maar ben soms bang dat mensen denken dat ik alles heel perfect doe. Daarom schrijf ik ook veel en graag over mijn worstelingen en uitdagingen op groen gebied. Ik denk juist dat dat herkenbaarder is en mensen er meer aan hebben uiteindelijk.
Verder denk ik dat uit jouw blog juist heel erg doorklinkt dat je overal iets van probeert te maken en niet dat alles zomaar geweldig ís. Dat is een mooie en oprechte instelling die zo te lezen breed gewaardeerd wordt. Ook door mij trouwens!
Ik vind de insteek van jouw blog heel mooi! Juist die worstelingen zijn inderdaad herkenbaar voor mensen en dat zorgt er, zeker op het gebied van duurzaamheid, ook eerder voor dat ik tips van iemand aanneem dan als iemand alleen maar het perfecte laat zien 🙂 Go you! Ik lees je artikelen graag en vind dat je op een inspirerende manier over jouw ervaringen schrijft.
Wat een mooie woorden over mijn blog trouwens! Dankjewel voor je lieve reactie 🙂
Duidelijk verhaal! Het is nog nooit in mij opgekomen te denken dat je leven alleen maar uit vrolijke dingen bestaat. Om te beginnen vind ik dat je een super slimme blog naam hebt gekozen destijds. Die geeft eigenlijk meteen het doel van je blog aan.
(Vervolg:) En wat ik voor mezelf ook belangrijk vind, het is altijd goed om voor je zelf een afweging te maken wat je wel en niet wil publiceren. Waar je grens ligt kun je alleen zelf bepalen! Ik zet absoluut geen foto’s van mijn kinderen op mijn blog. Ook hun namen niet of de naam van mijn man. Mijn blog gaat in principe over mij en over de dingen die mij bezig houden en hun privacy vind ik erg belangrijk. Tegelijkertijd zijn zij natuurlijk wel heel belangrijk in mijn leven dus er is ook een grijs gebied. En daarover probeer ik goed naar mijn gevoel te luisteren. Ik vind dit soort ‘overwegingen-artikelen’ interessant om te lezen! Er is geen goed of fout maar het zet aan tot nadenken.
Oh ja! ( En dan houd ik op) Wat een enorme toffe en creatieve foto!
Heel herkenbaar! Toen ik mijn blog nog had deelde ik puur review artikelen eigenlijk. Een enkele keer iets persoonlijks zoals het overlijden van m’n vader, toen was ik ook even uit de lucht. Mijn site is nu geruime tijd offline maar nog niet helemaal uit de lucht en kan nog artikelen vinden! Dit is wel iets om over te denken, alles blijft op internet staan of iig.. Het blijft er lang op staan. Dat stukje privacy is toch wel een dingetje
Dankjewel voor je fijne en uitgebreide reactie! Ik vind het andersom ook leuk om de visies van anderen op dit onderwerp te lezen. Zo’n grens is inderdaad heel persoonlijk. Zeker als er kinderen in het spel zijn, lijkt het me best lastig om keuzes te maken hierin. Aan de ene kant zou ik zelf heel graag trots mijn kinderen laten zien, maar zij hebben anderzijds ook recht op een stukje privacy. Interessant onderwerp! En er is inderdaad maar één beste manier om met die dilemma’s om te gaan en dat is door je gevoel te volgen en te doen wat voor jou het beste voelt.
Bedankt trouwens voor je complimenten over mijn foto 🙂 Dat was een spontaan foto-idee en ik vond het eigenlijk ook wel erg leuk om mee te experimenteren.
Ik vind het goed dat jij hier ook zo bewust over nadenkt, ook nog nadat je je blog offline hebt gehaald. Ik kan me voorstellen dat zelfs dan artikelen nog wel op bepaalde manieren vindbaar zijn en dat dat aanzet tot nadenken. Aan de andere kant lijkt het me bij sommige heel persoonlijke dingen, zoals het overlijden van je vader, ook wel fijn om daar iets over te kunnen schrijven. Ik kan me voorstellen dat dat oplucht en dat het ook fijn was om het van je af te schrijven als je zo’n moeilijke periode doormaakt.
Ik denk dat niemand zijn hele leven vrolijk is. Iedereen heeft zijn baaldagen, zijn momenten van wanhoop en verdriet. Maar het is jouw keuze of je je op een baaldag focust op alles wat mis ging, of op alles wat goed ging. Al heb je dat niet altijd onder controle natuurlijk. Ik deel wel persoonlijke dingen, want mijn blog is mijn uitlaatklep. Maar als er een situatie is waar er anderen negatief bij betrokken zijn, dan niet. In ruzies of iets in die zin. Het is mijn uitlaatklep, maar ik ben nog steeds voorzichtig met de dingen die ik online zet. En mensen door het slijk halen? Dat doe ik zeker niet! Ik ben net als jij iemand die geneigd is negatief te denken, maar daar heb ik de afgelopen jaren aan gewerkt en met beloning. Op mijn vorige blog heb ik tussen de recensies altijd lijstjes gehad met wat me blij maakte in de week. En dat heeft zeker geholpen.
Wat je trouwens schrijft over altijd blij zijn en dat mensen dat denken, dat is herkenbaar. Ik ben een lachebek en lacht het liefst dag in, dag uit. Ik hou ervan. Ook op sociale media post ik vaak de dingen die ik leuk vind. Ik straal de vrolijkheid altijd uit. Mijn klasgenoten zeggen altijd dat ik een perfect leven moet hebben en altijd blij en gelukkig moet zijn. Maar eigenlijk is dat niet zo. Ik heb ook mijn struggles, onzekerheden en problemen. Maar ik wil er niet langer mijn leven door laten bepalen. En ja, er zijn dagen dat ik de hele dag wil huilen of slapen. Er zijn dagen dat alles een fiasco is. Maar die hebben we allemaal. Ook ik ben niet perfect, en dat is oke.
Mooi artikel trouwens! Het geeft inzichten en doet dingen beseffen. Super Romy!
Ik vind het zelf ook juist heel mooi als andere bloggers de positieve en minder leuke dingen delen, omdat het inderdaad een goed beeld geeft van een leven dat niet perfect is. Zelf probeer ik ook wel regelmatig te laten blijken dat mijn leven ook niet zo perfecte kanten heeft en dat ik ook worstelingen heb. Dat doe ik dan wel een beetje verstopt, maar het voelt toch fijn om duidelijk te maken dat niet alles unicorns & rainbows is 😉
Het beste wat je kunt doen, is volgens mij inderdaad je gevoel volgen. Schrijf over wat goed voelt en laat zitten wat niet goed voelt 🙂
Wat mooi om te horen hoe jouw blog en sommige onderwerpen die je daarop bespreekt je zo helpen om positiever te denken. Het voelt voor mij inderdaad vaak als een keuze die ik zelf moet maken tussen blijven hangen in iets vervelends of toch de focus verleggen naar iets mooiers. Het is heel fijn om te merken dat zo’n insteek zijn vruchten afwerpt op je gemoedstoestand 🙂
Ik vind het deel van je reactie over het altijd blij zijn trouwens heel mooi verwoord. Als je het positieve schrijft of zelfs altijd uitstraalt, betekent dat niet per se dat alles altijd helemaal geweldig is. Niemand is altijd vrolijk en blij en soms is het ook een uitdaging om, juist als je je graag vrolijk opstelt, ook op tijd aan de bel te trekken wanneer je je eigenlijk even niet zo voelt.
Dankjewel voor je fijne reactie en mooie woorden!
Het zou niet menselijk zijn om alleen maar constant vrolijk te zijn. De keuze om een positieve blog neer te zetten is niet alleen fijn voor jou, maar ook voor anderen die naar deze sfeer op zoek zijn. Het is nog steeds een eerlijk beeld, alleen is het een selectie. En dat leg je hier mooi uit!
Dankjewel en wat heb je dat mooi gezegd! Wat ik deel, is inderdaad een selectie van wat ik meemaak en ervaar. Dat maakt het niet minder eerlijk, maar is meer een focus waar ik bewust voor heb gekozen 🙂
Mooi geschreven! Ik vind dat mensen tegenwoordig best wel veel delen op sociale media, vooral op YouTube. Hoe veel video’s ik al wel niet voorbij heb zien komen over burn-outs, miskraam- en bevallingsverhalen en relaties die uit zijn… Maar goed, mensen zijn nou eenmaal altijd nieuwsgierig! Toch zou ik dit zelf niet doen, ondanks dat mijn blog lezeressen ook een beetje voelen als vriendinnen. Iedereen is zo betrokken! ‘Helaas’ is een blog zichtbaar voor iedereen en kan het ook invloed hebben op wat bijvoorbeeld (toekomstige) collega’s van je denken en dat is toch niet de bedoeling. Daar ben ik de laatste jaren ook wel voorzichtiger mee geworden. Je weet maar nooit hoe het loopt!
Aangezien ik mijn blog in eerste instantie begon om verhalen en gebeurtenissen rechtstreeks uit mijn leven te delen, ben ik best wel open en vertel ik uitgebreid wat ik meemaak en hoe ik me af en toe voel. Soms ook juist de rotmomenten, omdat ik vaak hoor dat mensen zich ook daarin heel erg herkennen. Ik probeer dat heel goed af te wisselen, zodat het niet alleen maar “ellende vertellen” word 😉 . Maar ook ik deel echt niet alles en als ik iets kwijt wil over iets wat meer privé is doe ik dat heel globaal en zonder specifieke details. Voor mij is het ook een kwestie van oefenen en fouten maken. Zo ben ik nog steeds een beetje bezig met uitvinden wat ik wel en niet wil delen met mijn lezers. Ik denk dat altijd een beetje oefenen blijft 🙂
Wat jij beschrijft, is heel herkenbaar. Aan de ene kant zie ik ook dat steeds meer bloggers (en vooral vloggers eigenlijk) heel persoonlijke dingen bespreken. Ook mij interesseert dat en ik kan me er ook echt wat bij voorstellen dat het heel erg helpt om zelf zo’n verhaal online te delen. In sommige van die situaties zou ik misschien ook wel in een blogartikel hetzelfde hebben gedaan. Aan de andere kant is het soms ‘jammer’ (hoe tegenstrijdig dat ook klinkt, haha) dat heel wat bezoekers lezen wat jij schrijft. Een deel daarvan bestaat uit die vaste lieve lezers tegen wie je graag eerlijk bent, maar je weet maar nooit of er ook mensen tussen zitten van wie je liever niet hebt dat ze je hele situatie kennen. Dat blijft dan toch een lastig dilemma.
Ik vind dat je er op een heel mooie manier instaat! De vraag van wat je wel en niet deelt, is inderdaad ook een beetje een kwestie van oefenen of aftasten. Het kan heel fijn zijn om moeilijke dingen te delen, maar het kan ook weer problemen met zich meebrengen als je dat doet. Dat blijft toch wel een lastig dilemma. Ik vind het mooi dat je voor jezelf, zo te horen, heel erg een balans aan het ontdekken bent. Een blog kan ook zeker een fijne manier zijn om minder fijne dingen kwijt te kunnen of van je af te schrijven. Dat doe ik zelf ook weleens, maar dan inderdaad wel een beetje verstopt en zonder al te veel details te geven 😉
Ik blog eigenlijk ook bewust over de positieve dingen. Negatieve dingen zal ik wel benoemen, maar ik wil er niet te diep op in gaan. Maakt dat je minder echt? Nee ik denk het niet, het is een bewuste keuze over het beeld wat je naar buiten wil brengen. Ik snap die keuze wel!
Hear, hear!!! Ik ben het hier zooooo mee een