Perfectionistische neigingen? Nee hoor, die ben ik de afgelopen jaren al verloren. Althans, dat dacht ik. De afgelopen tijd bleek de perfectionist in mij toch niet met de noorderzon te zijn vertrokken. Daarom volgde ik gisteren een interessante cursus over omgaan met perfectionisme. Na afloop van de cursus ging ik naar huis met heel wat nieuwe inzichten om de perfectionist in mij er flink van langs te geven. Mijn inzichten over omgaan met perfectionisme deel ik graag met je, want ik heb zo’n vermoeden dat ik niet de enige perfectionist op het wereldwijde web zal zijn.
1. Imperfect is het nieuwe perfect
Perfect is zo perfect nog niet. Zonder imperfecties zou je maar een saai persoon zijn. Zo iemand die alles volgens de boekjes doet, nooit “raar” doet en nergens een steek laat vallen. Klinkt niet per se als de ideale vriend(in), toch?! Inderdaad, perfectie is vaak zo perfect nog niet. Juist jouw “barstjes” maken je tot wie je bent.
De coach (Anja is haar naam!) haalde een nogal confronterend voorbeeld aan. Ze hield een schelp omhoog met meerdere gaten. “Wat zie je?” vroeg ze. Mijn perfectionistische brein had direct een oordeel klaar. “Die schelp is stuk”, schoot er door mijn hoofd, maar ik hield wijselijk mijn mond. De coach legde uit dat zij juist die gaten zo bijzonder vond aan de schelp. En gelijk had ze.
Hetzelfde geldt voor onze eigen zogenaamde onvolmaaktheden. Zijn dat niet dingen die je uniek maken en die andere mensen misschien juist aan jou kunnen waarderen?
2. Perfectie is maar relatief
Nog zoiets: wat in jouw ogen perfect is, hoeft dat helemaal niet te zijn. Hetzelfde geldt andersom. Wat jij ziet als imperfect, is voor een ander misschien wel juist een goede eigenschap van jou. Dat geldt zelfs voor eigenschappen waarvan jij je misschien afvraagt hoe je daar ooit een positieve draai aan kunt geven. Verrassing: dat kan dus!
Om maar een voorbeeld te geven: ik schaam me regelmatig voor mijn ongeduld. Ik ben totaal niet goed in dingen uitstellen of nachtjes over dingen slapen. Wat ik in mijn hoofd heb, doe ik het liefst NU. Dat vind ik niet per se een positieve eigenschap. Toch blijkt zelfs die eigenschap positief te draaien te zijn. Wie ongeduldig is, maakt bijvoorbeeld snel werk van zijn doelen.
Heb je het idee niet goed genoeg te zijn vanwege bepaalde negatieve eigenschappen? Kijk dan eens met andere ogen naar wat volgens jou je imperfecties zijn. Hoe kun je daar een positieve draai aan geven? Wat zouden anderen ervan vinden? Imperfect is zo imperfect nog niet. Net zoals wat jij ziet als “perfect” (als in: anders dan je nu bent) zo perfect nog niet is in de ogen van anderen (want: je bent leuker zoals je bent). Dat beseffen helpt al bij omgaan met perfectionisme.
3. Successen bijhouden is de truc
Perfectionisme is als een filter dat beïnvloedt hoe jij naar de wereld kijkt. Als perfectionist focus je je vaak meer op details. En dan vooral op imperfecte details. Ook laat je als perfectionist belangrijke informatie weg. Het gaat dan met name om informatie over dingen die wél goed gaan. Die vergeet je eerder, omdat je je al richt op alle imperfecte details.
Stel je voor: je hebt een gesprek met je leidinggevende. Je krijgt heel wat lovende woorden te horen. Hij heeft zelfs een goed woordje voor je gedaan bij een collega. Maar naast al die veren in je kont, wijst je baas tussen neus en lippen door op een punt waarin je je nog kunt ontwikkelen. Grote kans dat een perfectionistisch brein nu iets bijzonders doet: alle lovende woorden verdwijnen door de achterdeur en dat ene verbeterpunt gaat een heel eigen leven leiden:
“Je doet het niet goed.”
“Jij bakt er ook nooit iets van.”
Pats. Boem. Van de lovende woorden is niets meer te bekennen.
Gelukkig kun je je brein daarin trainen. Je kunt jezelf bijvoorbeeld aanleren de dingen die goed gaan niet zomaar uit het oog te verliezen. Pen en papier zijn daarvoor hét middel. Noteer bijvoorbeeld elke avond twee concrete dingen die goed zijn gegaan. Zo voorkom je dat je hoofd die dingen voordat je het weet in de prullenbak stort.
4. Moet ik dit nu doen?
Als perfectionist – inmiddels geef ik toe dat ik tot de perfectionistenclub behoor! – heb ik vaak het idee van alles te moeten doen. En dan het liefst ook nog eens perfect natuurlijk. In feite leg ik mezelf die dingen steeds op en mag ik daarin best eens een steekje laten vallen.
Je to-do-list zal nooit vanzelf krimpen en een hoge lat zal nooit vanzelf dalen. Dat gebeurt pas als jij er iets aan doet. De coach leerde ons daarom een interessante vraag waarmee je je lat kunt verlagen:
“Moet ik dit nu doen?”
Het mooie van die vraag is dat je de klemtoon op elk van de woorden kunt leggen. Moet je dit bijvoorbeeld wel echt NU doen? En ben JIJ wel degene die dit moet doen? Is DIT ene ding wel wat jij nu moet doen?
Precies die vraag hielp mij al bij thuiskomst om de stofzuiger eens lekker te laten staan. Er waren op dat moment wel tien dingen belangrijker dan een perfect stofvrij huis.
5. Verandering betekent actie!
Na afloop van de cursus was ik dus heel wat inzichten over omgaan met perfectionisme rijker. Maar wat doe je daar dan mee? Bij cursussen is het heel verleidelijk om op het moment zelf volledig in de vibe te zitten. Je hebt duizend goede ideeën voor hoe je het morgen allemaal anders gaat doen. Maar grote kans dat bij thuiskomst je papiertje met wijze inzichten al snel ergens in een kast belandt. Komt nog wel een keer!
Iets moois waar de coach ons op wees, is dat er nooit iets zal veranderen als jij geen actie onderneemt. Logisch natuurlijk, maar wel goed om bij stil te staan. Als je echt stappen wilt zetten, dan moet je daarvoor een concrete actie plannen. Een eerste stap dus. In je agenda het liefst, zodat je niet in alle hectiek alsnog terugkrabbelt.
En dus schreef ik braaf mijn actiepunt in mijn agenda. “Vanaf vandaag elke dag twee dingen noteren die goed zijn gegaan.” Ik kroop achter de computer en voegde direct de daad bij het woord:
Wat die dag goed is gegaan?
- Ik schreef voor een opdrachtgever drie webteksten waar ik oprecht blij mee ben.
- Ik heb bij de cursus mijn persoonlijke ervaringen gedeeld met een groep onbekende vrouwen.
En ik heb de stofzuiger laten staan.
Heb jij nog een goede tip voor omgaan met perfectionisme?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
New in: Katy Perry Royal Revolution parfum
Vorige week schreef ik nog over mijn geliefde Killer Queen parfum van Katy Perry, maar helaas spoot ik gisteren de allerlaatste druppel uit het mooie rode flesje in mijn nek. Het was dus hoog tijd om weer een nieuw flesje parfum uit te zoeken bij de drogist. Na lang wikken en wegen, snuffen en snuiven koos ik wederom voor een parfum van Katy Perry, maar dit maal de Royal Revolution in een prachtig blauw flesje. Waarom ik voor dit parfum koos? Dat laat ik je vandaag weten.
Roze havermout met aardbei en banaan (vegan & romig)
Het aardbeienseizoen is helaas bijna voorbij. Maar gelukkig kun je dankzij diepvriesfruit het hele jaar door van aardbeien genieten. Daar word ik me toch (aard)blei van. Oké flauw, maar feit blijft dat ik graag een doosje mee naar huis neem en dat de doosjes aardbeien bij ons verrassend snel leeg zijn. Dit havermoutontbijt draagt daar zeker aan bij. Deze smeuïge roze havermout met aardbei maakte ik namelijk met plantaardige kwark, aardbeien en banaan. Het smaakt naar van die vruchtenyoghurtjes die je als kind misschien at, maar dan in een versie die je supersimpel met maar 5 ingrediënten maakt.
10 mooie, gênante en grappige ontdekkingen na 1 week klussen
Mijn eerste week klussen in mijn eigen huis zit erop. Een hele gewaarwording voor iemand met als enige kluservaring één keer behang van de muur krabben. Toch heeft het wel wat om van mijn woning zelf (met veel hulp van mijn vader!) een paleisje te maken dat bij mij past. Ik zal je de foto's van mijn niet al te stijlvolle klusoutfit besparen. Wel geef ik je graag een inkijkje in mijn klusweek. Dit door middel van 10 leuke, grappige of gênante ontdekkingen die ik deze week deed.
Prachtige tips. Vooral het voorbeeld met de schelp blijft hangen bij me. Inderdaad, maken de ‘gaten’ in mensen ze niet juist zo mooi en uniek? Nadenker voor me!
Echt een mooi voorbeeld hè, die schelp?! Ik kreeg daar ook even kippenvel van, zeker toen ik besefte dat bij het zien van die schelp meteen de gedachte “Die is niet perfect, dus niet mooi!” door mijn hoofd schoot. Best wel confronterend eigenlijk hoe snel ik blijkbaar nog steeds in termen van perfect of niet denk.
Punt 3 is herkenbaar! (trouwens, allemaal zijn ze herkenbaar!) maar ik ervaar dus ook dat negatieve dingen me (helaas) toch altijd vaak langer bijblijven dan positieve dingen. Ook wanneer een negatieve opmerking totaal ongegrond / niet op zijn plaats is. Ik blijf het moeilijk vinden om commentaar of kritiek los te laten, moet ik zeggen.
Hele mooie tips! Ik ben ook niet snel trots op mezelf of blij met iets dat ik heb bereikt, iets wat soms zo zonde is want zo gaan leuke gebeurtenissen soms voorbij zonder er bij stil te staan! Ook het blijven hangen in negatieve dingen, in plaats van focus op de positieve vind ik soms lastig. Dank je wel voor de mooie tips Romy!
Het is inderdaad eigenlijk zonde als mooie dingen of successen die je zelf hebt bereikt, haast onopgemerkt aan je voorbij lijken te gaan. Het blijft verleidelijk om vooral te focussen op wat minder goed ging, maar iets vaker stilstaan bij wat wél goed gaat is al een mooie manier om dat eerste wat te verminderen 🙂
Hele mooie tips en ik vind het voorbeeld van de schelp prachtig! Deze ga ik onthouden.
Wat een mooi artikel met hele waardevolle tips! Heel herkenbaar, dat je mooie woorden vergeet en dat juist negatieve woorden blijven hangen. Zeker een puntje om aan te werken voor mij!
Wat een ontzettend fijn artikel. Ik ben ontzettend perfectionistisch, maar ben me de laatste tijd gaan beseffen dat het niet altijd perfect kan en hoeft te zijn. Zo hou je juist ook ruimte voor verbeteringen.
Omdat ik chronisch ziek werd moest ik noodgedwongen mijn perfectionisme wel voor een deel loslaten. Maar het zit nog steeds wel in me hoor.
Goede tips geef je!
Yes, that’s me! Heel herkenbaar dit. Dat zinnetje ‘moet ik dit nu doen’ spreekt mij heel erg aan. Het is mooi hoe je beschrijft dat wanneer je de klemtoon anders legt, je een hele andere zin krijgt. Ik ga proberen in het nieuwe jaar dit zinnetje vaker toe te passen.
Wat mooi om te horen dat je iets aan dat zinnetje hebt. Ik vond het ook best wel een eye-opener toen de coach daarover begon.
Ik vond mezelf eigenlijk nooit echt perfectionistisch. Ik denk dat ik prima kan leven met onvolmaakte dingen maar dan wel binnen een bepaalde grens ofzo. Ik merk dat ik toch wel regelmatig gedachten heb over dingen die ik doe, dat ik ze dan niet goed genoeg doe. Maar ik denk nu ook meestal: als iemand anders dit op deze manier zou doen, zou ik dan zeggen dat het niet goed genoeg is? Nope.
Mooie tips zijn dit alleszins!
Wat mooi om op die manier te kijken naar de dingen die je doet! We zijn inderdaad vaak veel milder naar anderen toe dan naar onszelf. Heel slim dus om eens naar jezelf te kijken als je naar iemand in je omgeving zou kijken.
Wat een leuke boeken he je in je kast staan. Ze lijken me heel interessant.
Ik denk dat ik ook best een tikkeltje perfectionistisch te noemen ben. Zeker niet op alle vlakken (ahum… het huishouden), maar op andere vlakken zeker wel. Punt drie is vooral heel herkenbaar, want ik heb heel erg de neiging om zulke “kritiek” enorm persoonlijk op te vatten. Dat is iets wat ik echt wel wat meer los zou willen laten.
Kritiek blijft helaas een lastig ding. Ik merk zelf dat het er vaak van afhangt waar de kritiek over gaat. Maar zodra iemand het niet heeft over iets heel praktisch, vind ik het soms ook nog best lastig om me kritiek niet al te persoonlijk aan te trekken. Dat terwijl ik in mijn achterhoofd wel weet dat je het eigenlijk vaak gewoon los moet zien van jou als persoon.
Herkenbaar verhaal. Leuk artikel! Ik had er toevallig ook net overgeschreven. Elke dag je (kleine) successen opschrijven werkt super trouwens. Ik heb dit eens een jaar lang gedaan (een tevredenheid boekje bijhouden) en toen ik er later weer doorheen bladerde viel het mij op hoeveel dingen je ook weer vergeet die super positief zijn.
Wat een mooi idee, zo’n tevredenheidsboekje! En al helemaal slim natuurlijk om daar ook naderhand nog regelmatig doorheen te bladeren. Het is jammer dat kleine succesjes vaak al snel naar de achtergrond verdwijnen. Juist daarom helpt het om dit momentjes er regelmatig nog eens bij te pakken.
Ik ben enorm perfectionistisch. We zijn lang geen vriendjes geweest, maar ondertussen heb ik die eigenschap wel weten te waarderen. Het is mede dankzij mijn perfectionisme dat er (bijna) altijd achten en negens op mijn rapport stonden. Het is ook door mijn perfectionisme dat ik altijd voorbereid ben op situaties. Dus eigenlijk moet ik die eigenschap niet vervloeken, maar waarderen. Maar ik weet ook dat ik af en toe in overdrive ga en dan moet ik mezelf gewoon halt toeroepen. Soms ben ik gewoon te hard voor mezelf. Nu met het nieuwe jaar wil ik daar iets aan doen. Mijn hersenen zijn nogal goed in kappen op de kleine dingen die ik fout doe. Dat kunnen hele stomme dingen zijn die een ander na twee minuten alweer vergeten is. Afgelopen week stapte ik perongeluk op de verkeerde bus waardoor ik te laat kwam op mijn werk. De schade viel goed mee gelukkig. Ik hou sinds kort een dagboek bij om dat lopende brein van mij af en toe te kalmeren, wat heel goed werkt voor me. Ik wil in het nieuwe jaar daar elke avond drie dingen schrijven die ik goed heb gedaan. Als het er meer zijn, super. Maar minstens drie. Het hoeven geen mijlpalen te zijn. Ik heb dagen dat ik echt heel down kan zijn en dan is alleen al uit mijn bed komen een opgave. Dan kan ik ’s avonds trots schrijven dat ik ondanks alles toch uit mijn bed ben gekomen en me heb aangekleed. Of dat ik een klant heel goed heb geholpen. Weet je, je hoeft het allemaal niet zo ver te zoeken. Het is net zoals veel dingen in het leven de kleine dingen die tellen. Mijn perfectionisme was trouwens een ramp bij tekenen en nu gaat dat zoveel beter. En nu ik niet zo perfectionistisch meer ben bij het tekenen, haal ik er nog zoveel meer plezier uit dan vroeger. Zalig
Wat een mooie gewoonte om elke avond drie dingen te noteren waar je trots op bent. Dat is zoiets waardevols, zeker als je ook oog hebt voor de kleine dingen die soms net zo goed een schouderklopje waard zijn als grote mijlpalen.
Mooi wat je zegt over jouw perfectionisme trouwens. Je hebt absoluut gelijk dat perfectionisme ook iets heel waardevols kan zijn. Het gaat er vooral om dat je er op een goede manier mee omgaat en het inzet op een manier die je helpt in plaats van waarmee je jezelf dwarszit. Zo te horen ben jij daar al heel goed mee bezig.