Een nieuwe zomerjas stond al een tijdje hoog op mijn lijstje. Het liefst een okergele. Tijdens een shoptripje met een vriendin vorige week wist ik goed te slagen. Niet okergeel, maar donkerblauw was de jas waarmee ik naar huis ging. En zij ook, want we vielen allebei als een blok voor exact dezelfde jas van Steps. Een zonnig tripje langs de tulpenvelden gisteren was dé reden om mijn zomerjas in te wijden. Ik laat hem je graag zien in het fleurige lentelandschap in Lisse.

Missie Zomerjas geslaagd!

Vorige week liet ik al de mintgroene blazer zien die ik bij Steps wist te scoren. Maar dat is niet het enige waarmee ik de winkel uitliep. Ook op deze donkerblauwe zomerjas was ik té verliefd om hem in de winkel te laten hangen. Hij was precies wat ik zocht: niet okergeel, maar wel felgekleurd, sluitend met een ceintuur, precies de goede lengte en ook nog eens vrolijk en vrouwelijk tegelijk. Meer dan dat kon ik niet willen. Of nou ja, één ding wel: een fijn prijsje. Laat er nu net die dag een flinke kortingsactie gaande zijn. En ja, met €40 korting kon ik deze jas écht niet meer aan me voorbij laten gaan. Een half uur later rekenden mijn vriendin en ik allebei dezelfde jas (of nou ja, twee exemplaren van dezelfde jas!) af. Wat een vondst!

Voor het eerst in mijn zomerjas

Een zomerjas kopen is voor mij altijd een enorme blijmaker op zich. Het moment waarop ik mijn winterjas permanent terug hang in de kast, stel ik standaard uit tot minstens half april. Als enorme koukleum waag ik me liever niet aan het laatste restje van de winterkou zonder een dikke laag kleding. Maar nu de bloesems weer bloeien en de zon zich weer langer dan tot 5 uur ‘s middags laat zien, durfde ik me wél aan de zomerjas te wagen. Hét teken dat de lente zijn gezicht echt weer laat zien!

Het was al helemaal een feestje om in mijn zomerjas langs de bloemenvelden in Lisse te wandelen. Samen met mijn vader maakte ik namelijk een mini-roadtrip op nog geen half uur van huis door Lisse, Sassenheim en andere dorpjes in de mooie bollenstreek. Dat alles mede geïnspireerd door Linda, die me eraan herinnerde dat NU het moment is om de tulpenvelden te bewonderen voordat de tulpen weer gekopt worden.

“Nu even écht lachen!”

En dus meden mijn vader en ik op deze zonnige zondag de enorme rijen voor de Keukenhof (dat bewaren we liever voor een doordeweekse ochtend!) om in plaats daarvan door het autoraam heen een glimp van de tulpen en hyacinten langs de weg op te vangen. Op een aantal plaatsen stapten we uit om een paar fleurige foto’s te maken.

We hadden daar onder andere gezelschap van een knap stel dat zichzelf met een drone vastlegde en van een fotograferende moeder die op de grond lag om haar dochtertje op haar mooist tussen de paarse bloemen te fotograferen (“Gabriëlle, nu even écht lachen!”). Nog een gelukje voor mijn vader dat er bij zijn foto’s van mij niet zulke ongemakkelijke poses kwamen kijken. Alhoewel er aan mijn eigen foto’s van de hyacinten wel enige lenigheid te pas kwam.

Een fijne mini-roadtrip

Na een paar korte stops was het tijd om weer naar huis te gaan. Deze mini-roadtrip was stiekem precies wat ik nodig had na een weekend lang schoonmaken in mijn nieuwe woning. Ik ben gek op dit soort mini-tripjes in eigen land. En dat samen met mijn vader kunnen doen, maakt het nog net iets leuker. We kletsten onderweg honderduit over verhoogde parkeertarieven in Amsterdam, tandartsbezoekjes en daten en natuurlijk over de mooie bloemenvelden die we langzaamaan weer verruilden voor de snelweg naar huis. Hopelijk mag ik nog veel meer van dit soort tripjes maken deze lente. En dan bij voorkeur natuurlijk in mijn nieuwe donkerblauwe trenchcoat! Daar ben ik nu al helemaal gek op.

Donkerblauwe trenchcoat: Steps
Rode enkellaarsjes: S. Oliver (tweedehands gekocht)
Panty: Action

Heb jij al een zomerjas voor dit jaar?