oude fotos 3

Over oude foto's, mooie herinneringen & wijze lessen

  • 14 juli 2019
  • 24 Reacties
Categorieën: Persoonlijk

Verhuisdozen uitpakken is soms een feestje. Zeker als je oude foto’s tegenkomt. Laatst zocht ik foto’s om lege fotolijstjes mee op te vullen. Zo’n standaard zwart-wit Xenos-gezinnetje met Colgate-tanden staat toch wat suf in mijn kast. Zo vond ik tot mijn eigen grote vreugde een stapeltje oude foto’s terug. Je begrijpt vast dat het nog wel even duurde voordat de lijstjes gevuld waren. Het was eerst hoog tijd voor een reis door de tijd. Van trampolinespringen op het bed tot eigenwijze blikken bij de schoolfotograaf en Pippi Langkous-kapsels – ik geef je graag een piepklein inkijkje in mijn fotoboek. Inclusief een wijze boodschap van mijn vierjarige ik.

oude foto's terugkijken

De magie van fotorolletjes

Hoe blij ik ook ben dat er tegenwoordig digitale fotografie bestaat, die analoge camera’s van vroeger hebben toch ook wel wat. Ik ben nog altijd heel blij dat mijn ouders meer dan twintig jaar geleden hun ouderwetse fotorolletjes gebruikten om het leven van mijn broertjes en mij op camera vast te leggen. Elke paar maanden weer naar Blokker om vervolgens een paar dagen in spanning te zitten wat er op het rolletje zou staan. Dat is toch wel wat anders dan hoe het nu gaat, als we tientallen iPhone-foto’s achter elkaar maken om die al een minuut later grondig te bestuderen. Zou dat ene #instaperfect-kiekje ertussen zitten?

Lieve, grappige en vertederende foto’s

Hele mapjes vol foto’s hebben mijn ouders van de eerste levensjaren van mij en mijn twee jaar jongere broers. Als kind vond ik dat weleens vreselijk. Moest ik weer! Alleen als mijn handstand of een ander trucje goed lukte, mocht ik graag poseren of op videobeelden staan. “Papa, kijk eens wat ik kan!” Gelukkig gaven mijn ouders zich niet snel gewonnen. Dat heeft heel wat lieve, grappige of zelfs vertederende foto’s opgeleverd, die me nog altijd vrolijk maken.

oude foto's terugkijken
Spontaan lachen was onze grootste kwaliteit, dat zie je wel.

Pippi Langkous en plastic fantastic

En daar zat ik dan vorig weekend. Als zesentwintigjarige in mijn eerste eigen huis met twee lege fotolijstjes op schoot en een stapeltje foto’s in mijn handen. Ik zag mijn eerste schoolfoto waarop ik mijn oma’s zelfgebreide trui per se wilde combineren met een plastic fantastic roze ketting. De Modepolitie zou er ongetwijfeld iets van hebben gevonden. En de foto waarop mijn broers en ik samen gemaakt enthousiast tussen de Zuid-Franse zonnebloemen poseerden voor het jaarlijkse familieportret. Moet dat nou? Maar ook de foto’s waarop ik straalde van blijheid. Om simpele dingen, die niets met beeldschermpjes, speelgoed met batterijen of dure uitstapjes te maken hadden. Blij om niets, zoals kinderen dat zo goed kunnen zijn.

Felblauwe pretoogjes

De foto helemaal bovenaan was er zo een waar ik alleen maar vol blijdschap naar kan kijken. Mijn broertjes – die twee mannen die nu net hun masterdiploma hebben opgehaald, gespierde bovenarmen hebben en duidelijk een stuk boven mij uittorenen – staan erop als piepkleine jongetjes met felblauwe pretoogjes en een ondeugende blik die boekdelen spreekt. En ik met mijn vuurrode staartjes – niet voor niets werd ik Pippi Langkous genoemd – zichtbaar lachend en met een knuffel in mijn hand. Vrolijk, blij, jong en onbekend met alles.

oude foto's terugkijken

Rode wangen en een prille rode haardos

Of de foto hierboven waarop ik naast mijn broers lach als een boer(in) met kiespijn. Eigenwijs, met bolle wangetjes en een boblijn waarvan ik me nog steeds afvraag wie dat zo heeft geknipt. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ik word blij als ik die ondeugende blik zie. Net als van de foto hieronder waarop ik gefascineerd onze allereerste kat aai: Pino. Ik met mijn kale hoofd. Want pas sinds mijn eerste verjaardag begonnen de rode haren hun plek op mijn hoofd te vinden. Als ik me dan bedenk dat ik nu – meer dan een meter langer en 25 jaar ouder – op een knalblauwe bank nog net zo vol liefde mijn eerste eigen kat aai, dan kan ik een brok in mijn keel haast niet tegenhouden. Ja, noem me maar sentimenteel.

oude foto's terugkijken

Genieten van dit moment

Door het terugzien van de foto’s besef ik weer hoe onbevangen je als peuter of kleuter in het leven staat. Toen nog geen studie, werk, hypotheek, huishouden of welke verantwoordelijkheid dan ook. Geen zorgen. Geen stress. Geen telefoon. Geen Postvak In. Geen blauwe vinkjes, likes en algoritmes. Alleen ik, mijn paardenstaartjes en een lach van oor tot oor. Ik dacht niet aan morgen of volgende week. Laat staan dat ik plannen had voor over vijf jaar. Ik wist alleen dat ik wilde genieten van dit moment. Springend op het bed. De kat aaiend. Of semi-lachend naar de schoolfotograaf.

Boodschap van mijn 4-jarige ik

In die zin kunnen we soms nog wel iets leren van de jongere versie van onszelf. Want dat eigenwijze, zorgeloze meisje met haar eigen karakter laat mij – meer dan twintig jaar later – zien hoe simpel geluk kan zijn als je maar oog hebt voor de kleine dingen die vandaag spelen. Morgen is morgen. Geniet van het nu.

En zo is het maar net, ook meer dan twintig jaar later.

Heb jij weleens oude foto’s van jezelf teruggekeken?

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Odetta 14 juli 2019 op 7:30 am - Beantwoord

    Echt wel! Ik heb niet zo veel foto’s van mijzelf. Maar er zitten een paar foto’s bij die zeer confronterend zijn. Met een telelens hebben zij mijn beruchte “neuspeuter” foto genomen waar ik als peuter heel onbevangen in mijn neus zit te peuteren. Of dat ik in mijn kinderstoel met mijn hoofdje in een stuk vlaai lig omdat ik in slaap was gevallen. Deze foto’s zijn door mijn 2 broers bij mijn bruiloftsfeest tijdens een ouderwetse diavoorstelling waarbij mijn levensverhaal en feitjes over mij door hen werd verteld op een groot scherm vertoond. Er bestond toen nog geen social media, maar het publiek was groot genoeg. Gelukkig was het donker, hahahaha.

    • Romy 14 juli 2019 op 10:37 am - Beantwoord

      Haha, stiekem moest ik hard lachen om jouw grappigste kinderfoto’s. Toch mooi dat die soms ietwat beschamende momenten op camera zijn vastgelegd 😉 En misschien maar beter ook dat er toen nog geen Facebook bestond om die foto’s uitgebreid op te delen.

  2. Ilona Wielinga 14 juli 2019 op 8:03 am - Beantwoord

    Aah zo ontzettend leuk. Ik vind het zelf ook heerlijk om oude foto’s van mezelf terug te zien en de verhalen erbij te horen.

  3. Daenelia 14 juli 2019 op 8:21 am - Beantwoord

    Zal ik eens mijn eerste reactie geven? Dit keer vond ik je artikel wel heel gezapig. Maar dat is mijn probleem. Ik las je blog in eerste instantie omdat ik het interessant vond om te lezen hoe het leven nu is, voor jouw generatie. Maar wat ik eigenlijk nu lees zijn ervaringen die ikzelf triviaal vond op jouw leeftijd. Gelukkig is dat maar mijn mening, je moet vooral schrijven wat je leuk vind. En nooit vergeten hoe leuk het was om 4 jaar oud te zijn.
    Ik ben nooit onbevangen geweest. Toen ik 5 was verklaarde ik dat er te veel mensen op de wereld zijn, dat roken slecht is voor je en dat auto’s het milieu verpesten. Ik ben niet zo veel veranderd, maar ben ervaring rijker.
    Blijf niet te veel hangen in nostalgie. Morgen is belangrijker dan 10 jaar geleden.

    • Romy 14 juli 2019 op 10:43 am - Beantwoord

      Mooi om jouw visie te lezen! Natuurlijk heb je gelijk dat je wel aan de toekomst moet denken. Ik bedoelde vooral te zeggen dat het waardevol kan zijn om in een tijd waarin we veel bezig zijn met vooruit plannen ook te genieten van wat er nu is. Natuurlijk wel waar dat gepast is. Doen alsof problemen of verantwoordelijkheden er niet zijn is ook zo wat. Maar soms mogen we – ik ook – in mijn ogen wel wat meer genieten van de kleine dingen die er vandaag om ons heen zijn in plaats van alleen maar te denken aan volgende stappen.

      Dat neemt niet weg dat wereldproblemen als het milieu dat steeds meer wordt belast, zeker iets zijn om bij stil te staan. In ieder geval ergens na je kleutertijd.

  4. Naomi 14 juli 2019 op 9:20 am - Beantwoord

    Ach jongens, zwijmel de zwijmel. Heerlijk om te lezen en te zien. Die ongemakkelijke schoolfoto’s met de broertjes, daar heb ik er ook nog wel tig van;). En ik ben echt gek op het digitale fotograferen, omdat je altijd en overal onbeperkt plaatjes kunt schieten, maar ‘vroeger’ was het wachten op de ontwikkelde foto’s toch wel heel erg leuk. En als ze dan in een mapje zaten en naar de grootouders mochten, wat een pret;).
    Ik kijk ook graag mijn oude fotoalbums terug, met een lach en een traan, maar altijd dankbaar.

    • Romy 14 juli 2019 op 10:44 am - Beantwoord

      Haha, die ongemakkelijke schoolfoto’s zijn stiekem de leukste. Ik moest ook hard lachen om de foto’s die ik tegenkwam. Sommige zijn echt te erg, maar juist daardor wel schattig. Leuk dat jij ook graag nog eens door oude fotoalbums bladert!

  5. Audrey 14 juli 2019 op 9:45 am - Beantwoord

    Aaah, zo schattig! Ik heb een dik fotoalbum van mezelf, al vergaten mijn ouders de camera vaak. Het is echt een ritme van decemberfeestdagen – verjaardag – zomer/vakantie en weer door naar de feestdagen, haha.

    • Romy 14 juli 2019 op 10:45 am - Beantwoord

      Haha, met een fotorolletje moest je natuurlijk ook wel zuinig zijn op de foto’s die je maakte 😉 Gelukkig heb je in ieder geval van die momenten wel een mooi album vol foto’s.

  6. Meaghan 14 juli 2019 op 10:52 am - Beantwoord

    Awww wat een mooie en persoonlijke blog Romy! Dit soort artikelen vind ik altijd het leukste om te lezen van je. Wat een lieve foto’s allemaal. Ik snap wel dat mensen je Pippi Langkous noemden met je prachtige rode haar en die schattige staartjes! Mooi om te lezen dat je ook zo sentimenteel wordt van de foto’s, helemaal niet raar ook als je er zulke mooie herinneringen aan hebt. Leuk dat je de lijstjes hebt kunnen vullen met een aantal van die foto’s! Het leven als kind vroeger is toch altijd anders dan nu, maar het is juist mooi hoe een kind zich kan ontwikkelen tot een zelfstandige en verantwoordelijke volwassene met een boel kennis en ervaring!
    Zelf kijk ik zo af en toe ook eens oude foto albums terug. Ik vind dat altijd zo leuk om te zien en ik kan me veel dingen ook wel herinneren en bij andere gebeurtenissen denk ik dan weer van: oh ja of wanneer was dat?
    Ook hebben mijn ouders vroeger filmopnames gemaakt van ons gezin! Dat is ook zo leuk om terug te kijken. Het lijkt een beetje op vloggen, maar dan wat ouderwetser. Wij hebben drie cd’s vol filmmateriaal van toen ik en mijn broertje klein waren, dat is zo hilarisch om terug te zien! Daar word ik ook een beetje sentimenteel van, hihi!

    • Romy 18 juli 2019 op 9:25 am - Beantwoord

      Dank je wel voor je mooie reactie! Ik vond het ook echt een feestje om dit artikel te schrijven en weer eens al die oude foto’s terug te zien.
      Wat leuk dat jij ook heel wat oude fotoalbums én filmpjes hebt liggen van vroeger. Filmpjes terugzien is ook echt geweldig. Ik vind het zo bijzonder (en tegelijkertijd hilarisch) om te zien hoe ik vroeger deed en was.

  7. Karin 14 juli 2019 op 11:43 am - Beantwoord

    Een tijdje terug kreeg ik van mijn moeder een stapel oude foto’s. Voor mijn gevoel maakten mijn ouders nooit zoveel foto’s, maar gelukkig bleek dat ze er best wel wat hebben gemaakt. Dat was inderdaad heel nostalgisch, met foto’s van mijn eerste verjaardag. En tantes die nu het dubbele wegen haha!

    • Romy 18 juli 2019 op 9:26 am - Beantwoord

      Haha, je opmerking van die tantes…geweldig! Leuk dat jij ook genoeg foto’s hebt om terug te kijken van vroeger!

  8. Giovanna Jansen 14 juli 2019 op 4:34 pm - Beantwoord

    Leuke en lieve foto’s! En een mooie boodschap.
    Soms kijk ik ook nog wel eens oude foto’s door, blijft leuk om te zien. Ik moet dan vaak ook weer denken aan hoe leuk de fotorolletjes van vroeger waren (neemt niet weg hoe heerlijk gemakkelijk het digitale fotograferen van nu is) en hoe spannend het wachten tot ze na een week klaar waren was. Om dan te ontdekken dat die ene foto wazig was of op een andere iemand half stond haha.

    • Romy 18 juli 2019 op 9:34 am - Beantwoord

      Haha, precies dat inderdaad! Ik zag bijvoorbeeld dat ik van één vakantie naar Tenerife echt alleen maar wazige foto’s heb. Zo suf, maar ook wel weer extra grappig 😉

  9. Jorinde 14 juli 2019 op 5:13 pm - Beantwoord

    Zo ontzettend leuk om die herinneringen te zien en er over te lezen! Vind foto’s ook zo waardevol en heb van vroeger gelukkig nog een aantal albums. Eens in de zoveel tijd is het leuk om daar naar te kijken!

  10. Nikita 14 juli 2019 op 6:29 pm - Beantwoord

    Wat was jij schattig toen je klein was! De vrolijke kleuren in je kleding is in elk geval gebleven, dat bewijs je vaker op je blog. Misschien gewoon in een andere stijl dan vroeger, maar hij is er nog! Wij hebben nog wel een paar foto-albums vol met foto’s van toen we klein waren en mijn moeder heeft er een heleboel ook laten digitaliseren. Zo hebben we een back-up als er toch ooit iets met die albums zou gebeuren, wat zonde zou zijn. In een wereld van smartphones en digitale kiekjes is een analoge foto bijna goud waard.

    Er zijn wel een heleboel dingen gebleven van vroeger. Zo tekende ik al heel graag vanaf ik dat kon en ik een potlood kon vasthouden. Sinds het eerste leerjaar kreeg ik al meteen een gloeiende hekel aan wiskunde en de taal-lessen vond ik zoveel leuker. Allemaal dingen die gebleven zijn. Nu speel ik het allerliefst met tekst en schrijf ik met liefde. En wiskunde en ik zullen nooit dikke vriendjes worden. En ja, tekenen doe ik wekelijks en doe ik met veel liefde. Mijn leerkrachten in het lager zeiden ook altijd dat ik later waarschijnlijk nog veel zou schrijven. Ik kan ze geen ongelijk geven als ik het nu bekijk. Daarnaast is er nog iets wat overeind is gebleven. Ik werd als lager schoolkind gepest en hoewel ik het hier en daar wel eens beu was, liet ik mijn vrolijkheid daardoor niet wegnemen. Er was altijd wel iets om naar uit te kijken en echt soms stomme dingen. Dat we binnenkort eens naar de Mc Donalds zouden gaan, op een zonnige dag naar een speelplein zouden gaan of dat ik een ijsje kreeg. Ik liet me niet tegenhouden door die pesters om vrolijk te zijn en te lachen. En dat is nog steeds zo. Ik heb nu wel met andere problemen te dealen, maar nog steeds laat ik mijn optimisme en dankbaarheid niet wegnemen. Ook al heb ik duizenden problemen, er is altijd wel iets waar ik naar kan uitkijken of iets goeds aan een dag. Ook al is het niet groot. Een lichtje hoeft niet groot te zijn om gezien te worden. Dat heb ik denk ik wel geleerd van mijn jongere ik en ik ben blij dat ik dat altijd heb meegenomen. Dat is wel iets wat mijn leven beter maakt.

    • Romy 18 juli 2019 op 9:46 am - Beantwoord

      Wat mooi dat je moeder veel foto’s heeft laten digitaliseren. Dat soort foto’s van vroeger zijn inderdaad goud waard. En dat ze analoog zijn, maakt ze nog net iets bijzonderder.
      De lessen die je hebt geleerd van je vroegere ik klinken prachtig trouwens. Die dankbaarheid en positiviteit siert je. En wat fijn dat je die pesters toch maar mooi hebt laten zien dat je boven hen staat en ondanks hen een mooi leven hebt kunnen opbouwen, ook al is natuurlijk niet alles perfect.

  11. Amy 14 juli 2019 op 7:14 pm - Beantwoord

    Leuk om te zien Romy, die oude foto’s! De vrolijkheid en spontaniteit (en de felle kleurtjes) zijn zo te zien in ieder geval overeind gebleven in al die jaren. Mijn moeder maakte van ieder van ons een fotoboek, wat ook erg leuk is om terug te zien zo nu en dan.

    • Romy 18 juli 2019 op 9:49 am - Beantwoord

      Wat leuk om dat te horen! En mooi dat jij ook een fotoalbum vol oude foto’s hebt. Het blijft leuk om zo’n album nog regelmatig door te bladeren.

  12. Josephine 14 juli 2019 op 7:57 pm - Beantwoord

    Een heel mooi blog, Romy! Ik vind je oude foto’s heel leuk om te zien! Zelf kijk ik eigenlijk zelden naar oude foto’s: zo gaat dat met oude fotoboeken achterin de kast. We hebben nog steeds een plan om een fotomuur te maken. Toch wel belangrijk om daar eens tijd voor te maken!

    • Romy 18 juli 2019 op 9:50 am - Beantwoord

      Zo’n fotomuur is ook een leuk idee inderdaad. Extra leuk als een aantal oudere foto’s ook een plekje op die muur krijgen. Toch jammer dat dat vaak het soort klusjes zijn waar je niet direct tijd voor maakt. Dat heb ik ook met de fotocollage die ik nog aan de muur wil.

  13. Shirley 14 juli 2019 op 8:09 pm - Beantwoord

    Ik kan uren naar oude foto’s kijken. Ik vind het zo leuk en soms ook moeilijk voor te stellen dat ik dat was. Heb jij dat ook? Ik vind het echt zo’n leuke manier om herinneringen op te halen. Superleuk dat mijn moeder vroeger de moeite heeft gedaan om fotoboeken voor me te maken. Mooie boodschap aan het einde. Ik denk dat we inderdaad veel kunnen leren van de jonge (soms) onbezonnen versie van onszelf.

    • Romy 18 juli 2019 op 9:53 am - Beantwoord

      Herkenbaar inderdaad! Het is best lastig te geloven dat je ooit een totaal ander leven had dan nu en dat je daar ook nog bijzonder weinig van weet. Toch fijn dat er daar nog foto’s van bestaan dus 😉 Leuk dat jij ook een aantal fotoboeken van vroeger hebt liggen!

Recente blogs

Dertigersdilemma: hoe ga ik ermee om? – 7 tips voor minder druk

19 maart 2024|Persoonlijk|

"Jeetje, ja, ik ben al dertig!" Ik kan niet ontkennen dat ik dertig worden een hele mijlpaal vond. Al vanaf mijn 25e voelde ik me op de hielen gezeten door de aankomende big thirty. Er was geen druk van iemand anders, maar ik voelde wel druk vanuit mezelf: tijdsdruk, sociale druk, druk vanuit de maatschappij... En ik ben niet de enige, zo blijkt. Het "dertigersdilemma" is zelfs een officieel begrip. Wel meer mensen tussen de 25 en 35 jaar gaan gebukt onder keuzestress, maatschappelijke druk, biologische klokken en leeftijdsgenoten die altijd een paar stappen voor lijken te lopen. Hoe komt het toch dat dertigersdilemma een ding is? Welke dilemma's herken ik? En wat helpt mij om de dertigersdruk en keuzestress in te dammen?

Inkiekje #116 | Dertigers, darmdingen & dé deur

15 juli 2024|Persoonlijk|

Wij nieuwe deuren, Pip een nieuwe badkamer. Yes, na heel lang wachten kreeg de buitenkant van ons huis een mini-renovatie én kreeg Pippa een speciaal voor haar gemaakt meubel. Verder kwam ik terug van het ziekenhuis met het aller-allerbeste nieuws dat ik kon krijgen, maakte ik mijn droomtaart met - jawel - pindakaas, beleefde ik een dag met mede-copywriters midden in de bossen en kwam ik terug van een verjaardag met meer cadeaus dan dat ik daarnaartoe meenam. Spiek hieronder in mijn fotodagboek van afgelopen weken. En oh ja, voor de tuinexperts heb ik een prangende vraag. Iets met een hardnekkig plantje waar ik maar al te graag de strijd mee wil aangaan.

Ontbijten met fruit | 2 smoothie bowl recepten die je in 5 minuten maakt

8 juli 2021|Recepten|

De ochtend is voor mij niet compleet zonder ontbijt. En dan bij voorkeur een ontbijt met véél fruit en vooral heul veul toppings. Best gek dus dat ik tot voor kort nog nooit een smoothie bowl voor mezelf had gemaakt. Dat is nu juist een makkelijke manier om te ontbijten met fruit. Ook is zo'n bowl een ideaal verkoelend ontbijtje voor een hete zomerdag. Je kunt wel ruiken wat er nu wekelijks op het menu staat. Juist, lekkere recepten voor smoothie bowls. Ik deel mijn twee favorieten met je.