15 maart. Dé corona-persconferentie. Met samengeknepen billen zat ik voor mijn computer met de NOS-site geopend. Vreselijk vond ik het idee dat dit misschien wel drie weken zou gaan duren. Drie hele weken?! Hoe moest ik dat nu weer overleven zonder te bezwijken onder een combinatie van allenigheid en muren die op me afkomen? Tja, inmiddels zijn we bijna een half jaar verder en is de situatie nog niet veel zekerder. Toch ben ik nog altijd springlevend. En aardig vrolijk zelfs.
Wat als de zekerheid “wegvalt”?
Het afgelopen half jaar bracht in meerdere opzichten onzekerheid met zich mee. Eerst zegde ik met volle overtuiging mijn baan op om me fulltime op mijn eigen bedrijf te storten. Twee weken later brak corona uit en stond ieders leven op z’n kop. Een paar weken daarna werd een dierbare ernstig ziek. Ik die altijd een strak plan had voor hoe ik alles wilde gaan doen, wist opeens – net als ieder ander – haast niets meer zeker. Veel van de dingen die mij normaal houvast gaven, vielen in één klap weg. Gelukkig voor mij kun je achteraf gezien altijd meer aan dan je denkt.
100% zekerheid heb je nooit
Pas na een tijdje besefte ik dat ik onterecht de situatie vóór corona zag als een situatie met 100% zekerheid. Maar nee, 100% zekerheid was er ook niet vóórdat dit virus besloot een kijkje te nemen op aarde. Ik weet nog dat ik na 70 sollicitatiebrieven mijn eerste baan had gevonden. “Mooi, zit ik voor een jaar gebakken!”, dacht ik nog. En toen bleek een maand nadat ik was begonnen, de hele organisatie te gaan reorganiseren. Weg zekerheid! Ook heb ik bij genoeg mensen om me heen gezien dat hun relatie na 7 jaar tóch geen stand hield. Of dat mensen plotseling de baan verliezen waar ze jarenlang met een vast contract hebben gewerkt.
De zekerheid dat je volgende week nog hebt wat je nu hebt, heb je nooit. Nee hoor, dat is niet iets om bang van te worden. Want je hebt het altijd weten te redden, ondanks de onzekerheden die er heus dagelijks zijn. Maar zie het wel als een goede reden om te leven in het nu.
Leef met de dag
Het enige waar je invloed op hebt, is op wat je maakt van vandaag. Doe wat jou vandaag gelukkig maakt. Oké, binnen de corona-perken natuurlijk! Solliciteer op die ene droomfunctie als dat is wat jij echt wilt. Begin een blog in plaats van daar enkel over te blijven fantaseren. Of schrijf het boek dat al zó lang in je hoofd zit. Bezoek dat mooie dorpje in Nederland waarvan je al honderden foto’s op Pinterest hebt opgeslagen. Koop die pot verf om je slaapkamermuur knalpaars te verven. En laat je dierbaren weten dat je om ze geeft. Niet alleen als de onzekere situatie daarom vraagt, maar eigenlijk gewoon elke dag.
Onzekerheid is ook mooi
Dat gebrek aan zekerheid lijkt soms hels. Zeker als je, zoals ik, het liefst je plannen keurig netjes op een rij in je agenda hebt staan. Maar het bijzondere is dat de mooiste dingen soms juist in tijden van onzekerheid ontstaan. Als ik terugkijk, heb ik de belangrijkste en beste keuzes allemaal gemaakt in voor mij onzekere tijden. Bijvoorbeeld toen ik besloot dit huis te kopen, toen ik een baan opzegde en ook toen ik mijn blog 4 jaar geleden begon (net afgestudeerd, geen werk, wat moet ik met mijn tijd?). In onzekere tijden word je gedwongen om creatief te zijn, omdat “zoals je het altijd deed” opeens geen optie meer is. Dat kan verrassend mooi uitpakken.
Ook heeft corona me juist heel veel mooie lessen gebracht.
Eén ding is zeker: you will survive
Tegelijkertijd zijn er zelfs in onzekere tijden dingen die je wél zeker weet. Dat je een leuke partner hebt, een fijn huis, een lieve familie en misschien ook een bedrag dat veilig op je spaarrekening staat. Maar de grootste zekerheid die jij hebt, is dat je altijd op jezelf kunt terugvallen. Zelfs als van alles om je heen in duigen valt, of als mensen om je heen er (tijdelijk) niet meer zijn – zelfs dan kun jij jezelf overeind houden. Zeker toen er naast corona nog een paar moeilijke dingen op mijn pad kwamen, heb ik heus soms met mijn handen in het haar gezeten. Maar hoe naar dat ook is, jij en ik komen er doorheen. En als je dat kunt in deze pittige situatie, hoeveel kun je dan hierna wel niet aan!
Dansen in de regen
En dan nog iets: hoe hard het ook stormt en hoe heftig het ook is, je kunt altijd blijven dansen. Oké, dat klinkt nu vast alsof ik iets te diep in het (thee)glaasje heb gekeken. Maar nee, ik doel op mijn favoriete quote:
Don’t wait for the storm to pass. Learn how to dance in the rain.
De afgelopen tijd leek het soms alsof een storm van alles overhoop had gegooid. Er waren momenten waarop ik alleen maar vurig hoopte dat sommige dingen tóch een slechte droom bleken. Bang voor een nieuwe storm en boos om wat de vorige had aangericht. Maar in plaats daarvan kun je ook opstaan en proberen – hoe moeilijk ook – er het beste van te maken. Zelfs als er van alles overhoop ligt, kun jij nog (coronaproof) dansjes maken en genieten. Want wat de storm ook verwoest, je kunt erop vertrouwen dat jij recht overeind blijft staan. Je bent sterker dan je denkt.
In welke situatie wist jij jezelf positief te verrassen met je kracht?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Waar spaar ik op dit moment voor? (+ 8 spaartips)
Als tiener vond ik het al een leuke uitdaging om elke maand een deel van mijn caissière-loon over te houden. Nog steeds zorg ik ervoor dat ik elke maand een bedrag opzij kan zetten. Een spaarmiep kun je mij eerlijk gezegd wel noemen. Maar nog leuker dan sparen en besparen vind ik het om te fantaseren over mijn spaardoelen. Want sparen doe ik natuurlijk niet zonder reden. Ik neem je graag mee in mijn spaardoelen van dit moment. En ik deel 8 tips die mij helpen om mijn spaarrekening te kunnen aanvullen.
Het kleinste kamertje | Mijn wishlist voor mijn droom-wc
Er is maar één kamer in mijn woning die ik je nog niet heb laten zien. Dat is ook meteen het allerkleinste kamertje (op mijn voorraadkast na). Oftewel: het toilet. De reden is simpel: met een enorme cv-ketel aan het plafond, heel veel buizen en de grootte van een postzegel is mijn toilet nou niet de meest blogwaardige ruimte is. De roze toiletborstel is nog mijn grootste pronkstuk in dit kamertje. Voorlopig heb ik geen plannen voor een grote make-over, maar mijn moodboard voor mijn droom-wc kan ik je alsnog niet onthouden.
Outfit | Rode jurk met witte stippen (een tikkeltje stoer!)
Soms weet een kledingstuk direct mijn aandacht te trekken. Negen van de tien keer heeft dat iets te maken met kleuren en patroontjes. Zo ook bij deze jurk. Rood met witte stippen. De een associeert het met paddenstoelen of flamencojurken voor vijfjarige meisjes. Ik vond het vooral een geweldig patroon en een te leuke jurk die ik maar al te graag een plek in mijn kledingkast wilde geven. Wonder boven wonder bleek de paspop het laatste maatje 36 aan te hebben. Top! Vijf minuten later stond de paspop naakt naar buiten te staren en ging ik met een tas gevuld met dé jurk naar huis.
Wat een mooie blog! Je hebt helemaal gelijk. Zekerheid is er nooit, dus daar moet je niet naar streven. Ik heb in een interessant webinar over het menselijk (koop)gedrag geleerd dat ons brein er niet op is ingericht om ons gelukkig te maken (helaas), maar om ons veilig te houden. Dat komt van de oertijd, toen mensen constant alert moesten zijn op gevaar voor eigen leven. Nu uit zich dat vooral in andere dingen, maar juist daarom worden mensen angstig en gefrustreerd in zo’n tijd als deze. Heel interessant was dat! Ik ben juist door die crisis de kleine dingen meer gaan waarderen, ik ben dankbaar voor wat ik heb en ik heb ook veel meer angsten en onzekerheden los kunnen laten. Mij doet dit alles oprecht heel goed. Uit elke slechte situatie ontstaat ook iets goeds, en ik maak daar dankbaar gebruik van!
Een heel mooi inzicht en prachtige quote. Ik heb ook een aantal moeilijke momenten gehad en achteraf bleek dat ik er toch krachtiger uitgekomen ben dan ik op voorhand had bedacht. Dat gaf mij weer heel veel steun.
Het heeft inderdaad iets te maken met fight, flight or freeze gedrag. Of in jouw geval: dansen. Belangrijk is dat je bezig blijft, zodat je snel kunt schakelen en reageren. Niks is zeker, en je kunt niet op alles voorbereid zijn. Je kunt soms alleen maar bezig blijven, zelfs al is het maar dansend.
Echt een prachtig artikel, Romy!
Heel erg mooi artikel. Onzekerheid vind ik echt één van de moeilijkste dingen in het leven. Ik moet echt elke dag strijden om dat gevoel niet te laten overwinnen. Zo’n blog is dan weer een fijne reminder!
Wat een prachtig artikel! Ik ervaar onzekerheid eigenlijk nooit als iets negatiefs, ik zie het juist als een kans. Een kans om een nieuwe weg in te slaan en nieuwe avonturen te beleven! Ik word juist heel kriebelig van vastigheid, haha. Maar, in een tijd als deze ben ik extra dankbaar voor alles wat ik heb en is het juist fijn om een beetje vastigheid te hebben. Deze periode heb ik vooral geleerd om nog meer te genieten van de kleine dingen en om te relativeren. Dat helpt ook om mezelf hier doorheen te slepen. Ik leefde al veel met de dag, maar nu nog meer. En het besef dat morgen alles anders kan zijn zorgt er misschien ook wel voor dat ik andere keuzes maak.
Heel mooi! Deze blog komt ook precies op het juiste moment! Ik ben nu, net als jij een aantal jaar geleden, druk aan het solliciteren en heb ook al een aantal gesprekken op de planning staan (waarvan ik van ééntje vandaag hoor of ik op een tweede gesprek mag komen) en daar word ik ook onzeker van. Ik kan mij dan zo verliezen in het “wat als”, in plaats van meer in het nu te leven. Maar net wat jij zegt, 100% zekerheid is er nooit. Dat kan soms spannend zijn, dat ervaar ik momenteel. Maar zelfs als ik afwijzingen krijg, kan ik dat inderdaad ook positief blijven zien. Misschien zijn die werkgever en ik toch geen match, misschien moet ik maar blij zijn dat ik daar niet hoef te werken. Het is gewoon spannend om in deze tijd te solliciteren met veel starters en een voorzichtige arbeidsmarkt. Dat dansen in de regen is voor mij soms echt nog een uitdaging, maar die ga ik wel graag aan.
Wauw, prachtig geschreven Romy! De coronacrisis is denk ik heel verhelderend geweest voor velen. Ook ik dacht tijdens die persconferentie dat het allemaal wel mee zou vallen. Ik wilde mijn computer op kantoor laten staan want binnen een paar weken zouden het weer normaal zijn. Niet dus! Inderdaad een half jaar later en er is nog niet veel verandert. Het brengt je tot inzichten die ik normaal gesproken niet had gezien denk ik.
Ik kan nu niet zo een, twee, drie een bepaalde situatie noemen, ik denk dat het vooral om een opeenstapeling van dingen en situaties gaat waarop ik nu terugkijk en denk: Ja, dat heb ik goed gedaan! Zekerheid is er inderdaad nooit, dingen lopen vaak niet zoals je gedacht of gehoopt had en het is best een kunst om met de stroom mee te gaan. Wel iets waar je (zo heb ik dat althans zelf ervaren) steeds ‘beter’ in wordt.
Mooi artikel! Die quote is ook een van mijn favoriete. Gek eigenlijk hè, achteraf, dat die drie weken in maart eindeloos en onoverkomelijk leken, terwijl we nu inderdaad al bijna een half jaar verder zijn en ons, ieder op z’n eigen manier, nog steeds redden.
Mooi geschreven. Het is inderdaad heel belangrijk om in het hier en het nu te leven en te kijken naar de dingen die er wel zijn. Het leven kan immers van de een op andere dag voorbij zijn.
Zelf heb ik mijn positiviteit kunnen inzetten toen ik zelf corona kreeg en terwijl ik ziek was dag en nacht voor mijn vader moest zorgen die er dankzij zijn MS nog een stuk slechter aan toe was. Het was maar de vraag of hij het zou overleven, maar gelukkig is hij erbovenop gekomen. Bovendien lag mijn collega ook nog eens op de IC te vechten voor haar leven. Een heftige tijd dus, maar door toch positief te blijven zijn we erdoorheen gekomen!
Je artikelen gaan er echt op vooruit. Daarmee bedoel ik niet dat je blog waardeloos was vroeger natuurlijk. Maar hoe langer ik je blog lees, hoe meer ik er door word geraakt. De titel is meer dan waar op dit moment voor velen, ook voor mij. Maar natuurlijk ook buiten corona om. Ik heb binnenkort mijn onderzoeken en ik weet dus niet wat het resultaat wordt. Misschien ben ik chronisch ziek. Dat zorgt voor zoveel onzekerheid, over de toekomst, voor mezelf. Ik lucht mijn hart wel vaker bij dierbaren en heel veel mensen antwoorden dan dat ze zeker weten dat ik op een dag daar wel mee zal omgaan. Als het zo is, er is nog niks zeker. Dat ze weten hoe sterk ik ben. En ik realiseer het me nu ook. Ik heb de afgelopen jaren zoveel meegemaakt waar ik me doorheen heb geslagen, waarvan ik ben hersteld ondertussen. Ik zeg op zo’n twijfelmomenten altijd tegen mezelf van: Nikita, wat de diagnose ook is, ik weet zeker dat je sterk genoeg bent om hem te leren aanvaarden. En dat geloof ik dan ook echt
Heel mooi verwoord en wat is die quote treffend! Mooi hoe je zo’n periode in een waardevolle les draait! In onzekere tijden verbaas je jezelf vaak over je veerkracht én creativiteit. Dit is zo’n raar jaar wat dat betreft en hoe ironisch he, dat we in maart dachten “oh 3 weken en dan…” En nu zijn we een half jaar verder en blijft er een hoop onzeker. Na het verlies van twee dierbaren deze zomer had ik 2020 officieel afgeschreven, tot ik vorige week heel mooi nieuws kreeg. Hoop op een kantelpunt nu. 😉 En anders.. blijven we dansen in de regen.
YAS GIRL! Wat een top blog dit. Zo mooi verwoord! En wat krachtig dat je dit nu al geleerd hebt en zo mooi kunt opschrijven.
Ik herken het ook zo.. Corona heeft mij zoveel onzekerheid gebracht en hoewel ik altijd positief in het leven sta, waren er de afgelopen maanden veel momenten dat ik die onmacht zo vreselijk vond en daardoor echt wel moeite had met positief blijven. Maar je hebt helemaal gelijk: doen wat je NU gelukkig maakt en de rest komt morgen. Elke dag een stapje is uit eindelijk ook heel veel stapjes vooruit, maar dat zie je alleen achteraf.
Erg mooi geschreven artikel! Je hebt op veel punten helemaal gelijk. Toch zit ik een beetje in een Corona dip. Ik zou zo graag weer even knuffelen met mijn ouders, even samen lunchen/winkelen zonder zorgen, met pap naar een stadion.
Ja positief blijven is ZO belangrijk. En soms ook echt wel lastig in sommige situaties. Ik probeer altijd het las half vol te zijn, hoewel dit soms minder goed lukt dan ik zou willen.