Shit. Letterlijk en figuurlijk. Ik ben één van de vele mensen (1 op de 10 Nederlanders!) die het stempeltje prikkelbare-darm-syndroom op haar ontregelde spijsvertering geplakt heeft gekregen. Opgeblazen buik, buikkrampen, niet alles kunnen eten wat je wilt eten – yup, PDS present! Na heel lang gedacht te hebben “dat dit nu eenmaal zo hoort”, belandde ik in een Instagram-oerwoud van PDS-coaches, hormoonspecialisten en weet ik veel wat nog meer. Hoe vind je daar je weg in? Dé oplossing heb ik nog zeker niet gevonden, maar ik neem je wel mee in mijn eerste stappen daarnaartoe.
Het shit-onderwerp
Je darmen zijn geen onderwerp waar je op de gemiddelde kringverjaardag vrolijk over vertelt. En als je darmen niet naar behoren werken, ligt de drempel daarvoor nog een stukje hoger. In het begin dacht ik vaak dat ik de enige was bij wie de platte buik ‘s avonds plaatsmaakt voor een bescheiden bolletje. In een strak jurkje strelend met mijn hand over mijn buik zou ik zo door kunnen gaan voor een trotse mama in spe. Maar bij mij zit er geen mini-mensje, maar een beetje eten, een hoop lucht en een stel ontregelde darmen in die buik.
Nu vind ik dat opgezette buikje niet zo’n probleem. Ik draag geen nauwsluitende jurken, dus niemand die er iets van zal zien. En al zouden ze dat al wel zien, dan nog maakt het me niet uit. Dat opgeblazen bolletje hoort blijkbaar na het eten bij mijn lijf. Maar naast wat onhandig, is prikkelbare-darm-syndroom vaak genoeg ook heel vervelend, pijnlijk zelfs. Dat laatste leek me een goede reden om toch eens naar de huisarts te gaan.
“Weet je wat helpt? Lijnzaad!”
“Heb je last van stress?”, was uiteraard de eerste vraag die ik kreeg in de stoel tegenover de huisarts. Ja, dat soms wel (maar ja, wie niet?). “Joh, probeer even rustig aan te doen. Maak je niet te druk en rust wat uit. Dat helpt vast.” Met die woorden ging ik naar huis. Maar ook alle keren dat ik me fijn, uitgerust en blij voelde, was mijn pijnlijke buik nog niet weg.
En dus ging ik terug. Om vervolgens de vragen te krijgen waarvan ik wist dat ze zouden komen:
- “Eet je wel genoeg groenten?” > Ja, minimaal 500 gram per dag.
- “Als je brood koopt, koop je dan toevallig wit brood?” > Nee hoor, ik eet braaf volkoren brood.
- “Doe je ook wat aan beweging?” > Nee nooit, ik doe alleen aan bankhangen. Nou goed!
Nieuwe poging. “Weet je wat helpt? Lijnzaad! Mijn vrouw gebruikt het ook en dan werkt haar spijsvertering weer als een trein”, zo adviseerde de huisarts me. En zo ging ik de volgende dag met een bus van dit zaad naar huis van de supermarkt. Ik had weleens smaakvollere toppings op mijn kwark gegeten. Maar wat moet, dat moet. Helaas, ook deze schijnbaar magische zaadjes hadden op mijn buik geen al te magische werking.
Adviezen heb ik sinds die tijd heel veel gehad. Naast lijnzaad, probeerde ik al eens physilliumvezels (“proef je niets van”, mooi wel dus!) en veel ander onschuldig darmbevorderend spul uit de categorie “Baat het niet, dan schaadt het niet!”. Maar helaas, de tip voor hét wondermiddel blijf ik je verschuldigd. Die heb ik zelf nog niet gevonden. Veel verder dan dat een kruik wat verlichting geeft en dat stress voorkomen altijd een goed idee is, ben ik nog niet gekomen.
Prikkelbare-darm-syndroom dus
Of nou, één ding weet ik wel. Er is een diagnose. Je zou denken “Joh fijn, een diagnose!”, maar prikkelbare-darm-syndroom is meer een afvoerputje voor alle darmklachten die nergens anders onder vallen.
Hoe dat gaat met een afvoerputjesdiagnose: je moet zelf zien uit te vinden wat voor jou werkt. Waar ben jij overgevoelig voor? Wat verergert de klachten verergert? En wat helpt jou als je darmen protesteren? Zo had ik al snel door dat ik rauwe groenten maar beter kan laten staan. Gelukkig was ik al nooit een liefhebber van rauwe worteltjes uit het knuistje eten. Dat scheelt! En schotel je mij een maaltijdsalade voor? Dan is de kans ook heel groot dat ik na een paar happen niet lekker ben. Verder reageer ik heftig op slagroom en valt kwark (helaas, want dat is mijn grote ontbijtliefde!) niet altijd lekker. Dus met die dingen ben ik zelf al gaan minderen.
Maar een echte rode draad kon ik niet ontdekken. Ook als ik niets van dat alles at, konden de klachten opspelen. Ja, ook als ik braaf mijn groenten eet, geen stress heb en aan mijn dagelijkse beweging kom.
De prikkelbare-darm-syndroom-community
In het begin dacht ik soms dat ik me aanstelde. Je darmen zijn niet het doorsnee kletspraatonderwerp, dus ik had vaak het idee dat ik hier alleen mee zat. Totdat ik door mijn voorliefde voor lekkere ontbijtjes en simpele avondeetrecepten steeds meer foodbloggers ging volgen. Bij de één na de ander zag ik posts voorbijkomen over prikkelbare-darm-syndroom.
Was ik dus toch niet de enige. En wat ik nog fijner vond, is dat veel van hen redelijk hun weg gevonden lijken te hebben met hun prikkelbare darmen. De één laat bepaalde voedingsmiddelen staan. De ander eet lactosevrij. Iemand anders heeft veel baat bij een vast ritme en meditatie of yoga. Allemaal verschillend. Maar het gaf me wel het gevoel dat er blijkbaar iets aan te doen is. Meer dan de huisarts tot dan toe liet geloven.
Hoe meer ik erover las en zag, hoe meer ik ging beseffen dat het (helaas) heel vaak voorkomt dat je darmen niet helemaal doen wat je zou willen dat ze doen. En ook dat ik niet de enige ben die zelf op zoektocht is gegaan.
Het online oerwoud aan PDS-coaches
Maar ja, dan is de vraag: wat moet je ermee? Al snel had ik door dat de huisarts me niet het ei van Columbus zou brengen. Ik kreeg van hem enkel een doorverwijzing naar Thuisarts.nl voor de “goede voedingsadviezen”. Kwam erop neer dat ik voor mijn halve koelkast en voorraadkast gevoelig “zou kunnen zijn”. Maar om nou de helft van je koelkastinhoud te schrappen omdat je intoleant “zou kunnen” zijn, vond ik wat drastisch.
Ik merkte dat het internet barstte van de duurbetaalde PDS-coaches met elk weer hun eigen methode. Ik geloof heus dat velen daarvan goed kunnen helpen. Maar ik ben zelf wat sceptisch als die hulp in een online programma met een kostenplaatje van € 2.500 wordt gegoten. Bovendien heeft iedereen er weer andere ideeën over. Volgens sommigen los je prikkelbare-darm-syndroom op door nooit meer gluten te eten. Anderen raden je aan om je hormonen te laten checken. Weer anderen constateren dat je je hele leefritme moet omgooien. En iemand anders zegt dat stress dé boosdoener van alles is.
In werkelijkheid hangt vast alles met elkaar samen: spanning, voeding, beweging, etc. Maar hoe die balans dan voor mij zit? Geen idee. Ik merkte dat ik behoefte had aan iemand die meedenkt in plaats van zelf een paar rondjes googelen. Dat had ik de afgelopen maanden al genoeg gedaan. En bovendien: Google is niet de beste diagnosesteller. Voor je het weet heb je allerlei enge ziektes op je darmen geplakt. Althans, zo gaat dat bij mij.
Het begin van een oplossing
Uiteindelijk kon ik maar één persoon bedenken aan wie ik de vraag als eerste wilde voorleggen: de diëtiste die mij tijdens mijn eetstoornisherstel superfijn heeft begeleid. Zij heeft superveel kennis, is nuchter en is ook wars voor voedingshypes die niet bewezen zijn. (Als je ooit een diëtiste nodig hebt en vlak bij Amsterdam of Hilversum woont, dan tip ik je graag die van mij!) Samen met haar ben ik tot een goed plan gekomen. We gaan stap voor stap kijken of ik inderdaad een verschil kan maken met voeding.
In plaats van een heleboel voedingswaren overboord te gooien (blij dat dat niet hoeft!), ga ik een maand alleen die dingen niet meer eten waar bijna iedereen met prikkelbare darmen heftig op reageert. Dat zijn o.a. ui, knoflook (nóó!), alle koolsoorten (snif, geen broccoli meer!), scherpe kruiden, koolzuurhoudende dranken (die drink ik toch al nooit!) en paprika. Daarnaast eet ik deze maand lactosevrij. Dus onder andere geen kwark, geitenkaas, feta en met kaas gevulde pasta meer voor mij! Van sommige dingen moest ik even slikken, zoals het afscheid van mijn geliefde kwarkontbijtjes. Maar alles met een goed doel voor ogen!
Geen lactose, ui, knoflook, kool en meer
Het idee erachter is dat als ik na een maand verschil merk door dit alles voeding inderdaad een verschil kan maken. Dan kunnen we daarna kijken op wat van al die stoffen ik heftig reageer en of er misschien nog meer is waar ik minder goed tegen kan. Maakt het niets uit als ik al die prikkelende dingen niet meer eet? Dan kan ik beter verder kijken dan voeding. Vond ik wel een slimme denkwijze en experimenteermethode, die ook niet meteen heel drastisch is.
Het is even wennen om tijdelijk risotto te maken zonder ui en knoflook, om geen geitenkaas meer door pastasauzen te roeren en om met soja- of kokoskwark (man, wat zijn die potten duur!) te ontbijten. Maar ik heb besloten om er zoveel mogelijk een feestje van te maken. Ik zie het als een leuke kans om weer met nieuwe ingrediënten te experimenteren. Zo heb ik allerlei interessante vegan producten ontdekt, vind ik sojakwark zeker niet verkeerd, en ben ik door het gebrek aan kwark ‘s ochtends nog meer nieuwe havermoutontbijtjes gaan proberen. Geen straf, hoor!
Vrolijk verder met kruik
Of ik ooit hét wondermiddel tegen mijn prikkelbare-darm-syndroom vind en, net als de PDS-coaches in hun veelbelovende Instagram Reels-filmpjes, nooit meer last heb van klachten? Geen idee. Maar ik wil op z’n minst verder kijken dan “Dit heb je nu eenmaal!”. De afgelopen maanden is er een wereld voor me opengegaan, en ik weet zeker dat het alleen maar beter kan worden.
PDS blijkt een ware zoektocht. Eentje die ik hoop zonder de PDS-coachingsprogramma’s uit te vogelen. Eentje waarin ik vast naast de beperkingen vooral nog heel veel heerlijke foodontdekkingen zal doen. En eentje waarin ik altijd nog mijn kruik heb als hét grootmoedersadvies dat bij mij sowieso verlichting geeft.
Waarom ik dit deel? Omdat ik zelf merk dat er bij mij schaamte rustte op dit onderwerp. We bespreken van alles, maar je darmen is nog steeds niet iets waar veel mensen het over hebben. Terwijl bijna iedereen wel iemand (of een paar mensen) kent die – stilletjes – last van prikkelbare-darm-syndroom heeft. Met dit artikel hoop ik het onderwerp uit de taboesfeer te halen. Want hoe shit het ook is – in elke zin van het woord – je bent niet alleen.
Heb jij ervaring met het prikkelbare-darm-syndroom?
En een nog belangrijkere vraag: welke lactosevrije/plantaardige kwark móet ik volgens jou hebben? 🙂
Wat een goed idee om je vertrouwde diëtiste weer om raad te vragen! En heel fijn dat zij het op deze manier aan wil pakken. Er bestaat inderdaad een dieet waarbij je eerst bijna niets eet en dan steeds meer op gaat bouwen. Hoe ik dat weet? Ja, hoera, ook ik kreeg die sticker van het afvoerputje. Bij mij is vooral bepaald fruit een boosdoener (zoals appels), maar verder vind ik dat er lastig iets van logica in te zien is. Ik ben voor poliepen -die overigens helemaal niets te maken hebben met PDS!- onder controle van de MDL-arts. Toen zij hoorde van mijn prikkelbare darm gaf ze me daar ook medicatie voor. Dat helpt redelijk. In ieder geval ben ik van dat ‘zwangere’ gevoel af waar ik vóór die medicatie heel de dag last van had.
Wat goed dat die medicatie wat verlichting geeft en het zwangere gevoel verhelpt! Zo irritant is dat hè?! Zo’n opgeblazen gevoel kan heel wat energie vreten en vervelend zijn.
Bij mij is appel trouwens ook een boosdoener. Koude appels verdraag ik tegenwoordig echt niet meer, maar verwarmd gaat het gelukkig wel wat beter. Hopelijk lukt het jou ook om gaandeweg wat meer een patroon in de klachten te zien, waardoor je iets weet om de klanten te verlichten.
Mooi artikel! Ik had dan geen PDS maar voedselallergie. En ook door een allergietest en eliminatie er vanaf gekomen. Zo fijn als je dit weet van jezelf. Doordat ik de triggers standaard niet eet kan ik er ook beter tegen als ik er toevallig wel iets van eet. Ik wens jou heel veel succes verder hiermee.
Superfijn dat je van de allergie af bent gekomen en hebt ontdekt waar het bij jou aan lag! Het is zo fijn inderdaad als je weet waar het aan ligt, waardoor je daar meer rekening mee kunt houden.
Ik hoop ook dat ik hierdoor ontdek wat het bij mij triggert, maar ik heb goede hoop dat ik dankzij de diëtiste steeds wat verder kom.
Ik val ook onder de groep PDS helaas. Ik heb het al jaren en die stempel kreeg in al vroeg. “Gelukkig” erkende mijn huisarts het snel. Ik kreeg ook een medicijn voor geschreven voor de hevige pijn. Al gebruik ik deze nog maar zelden. Bij mij is het probleem dat ik er géén vinger op kan leggen. Soms kan ik prima kruidig eten en soms ineens kan ik er niet meer tegen. Typisch dus dat ik bijvoorbeeld soms uiensoep kan eten maar de dag erna heb ik een abonnement op de wc (incl. de buikpijn). Ik hoop dat jij wel er achter kunt komen waarop je reageert. Dat maakt het wel een stuk makkelijker.
Verder zorg ik dat ik veel volkoren brood eet om het wel op gang te houden en drink elke ochtend een glas sinaasappelsap wat daar ook bij helpt (want vezels!). Veel succes met het onderzoeken.
Wat fijn dat je huisarts zo snel actie ondernam en er ook medicijnen voor gaf! Maar het blijft inderdaad vaak een kwestie van zoeken en uitvogelen wat wel/niet werkt. Ik heb ook het idee dat er soms geen touw aan vast te knopen is. Dan denk je een dag niets te eten wat kan prikkelen, heb je alsnog last, terwijl het de dag ervoor wel gewoon goed ging.
Fijn om te horen dat je wel een aantal manieren hebt gevonden om de klachten over het algemeen te verminderen! Ik heb ook goede hoop dat ik nu eindelijk op de goede weg ben 🙂
… Kun je nog van huisarts wisselen? Want opmerkingen als ‘dat helpt mijn vrouw/nichtje/grootmoeder ook!’ zijn voor mij niet echt wetenschappelijk onderbouwde adviezen! Zeker niet omdat PDS een verzamelnaam is voor onbekende problemen met de spijsvertering. In mijn directe omgeving kreeg iemand ook die diagnose en dan gebeurt er dus verder niks. Maar! Na een aantal jaar vond deze persoon een huisarts die wel doorstuurde. Die arts in het ziekenhuis deed uitgebreid onderzoek en kwam met een serieuze diagnose van colitus ulcerosa. Waar iets aan te doen is; en niet alleen door een huis-, tuin- en keukenmiddeltje met zaadjes, wat zo goed werktvoor de vrouw/oma/tante van iemand. Door medicatie kun je dan je symptomen kwijtraken en je darmen krijgen dan rust. Het kan altijd weer opvlammen, want het is een ontsteking en die kan weer de kop opduiken. Maar ipv dan maar te gaan rommelen in je dieet, kun je direct die ontsteking aanpakken voor verlichting.
Dus.
Om nog even op huisartsen en dieetadviezen verder te gaan:”op hun opleding wordt goed en wel geloof ik twee weken iets verteld over voeding en gezondheid. Op een opleiding die toch 5 of 6 jaar duurt: 2 weken! Dat is 10 studiedagen! Dan krijg je adviezen als ‘drink meer fruitsap in plaats van (light) frisdrank als je af wil vallen’ of ‘ui en prei zijn goed voor de spijsvertering, daar los je veel mee op’ of … lijnzaad *facepalm*
Ja, bizarre opmerking hè?! Daar stond ik ook wel even met mijn oren van te klapperen. Als een vriendin of familielid dat met de beste bedoelingen zegt snap ik het wel, maar een huisarts… 😉
Het verbaast mij inderdaad ook hoe weinig kennis er eigenlijk is over darmen en voeding bij huisartsen. Toevallig ken ik iemand bij wie ook de diagnose colitus ulcerosa over het hoofd is gezien, totdat het al bijna te laat was. Zo rot dat de arts iemand dan maar laat aanklooien, terwijl in zo’n geval echt een diagnose achter zit waar je zelfs wat tegen kunt doen.
Ik heb ook lang last gehad van mijn darmen, maar het gaat een stuk beter sinds kweet dat ik lactose-intolerant bent. PDS kan inderdaad niet getest worden, maar bv. lactose of gluten wel. Dat kon hier in België gewoon bij een arts-specialist in maag-en darmziekten. Zo weet je het meteen zeker, en ook in welk mate. Vervolgens heb ik ook adviezen gekregen van een diëtiste om er mee aan de slag te gaan, ook omdat er naast de lactose-intolerant ook nog wat PDS bij zal zitten. Ik ga geregeld op weekend of vakantie naar Nederland (voorbije week nog, heerlijk genoten én gegeten trouwens!) en dan valt het me telkens op hoe weinig lactosevrije producten er in de gewone supermarkten te krijgen zijn. Wel lactosevrije melk en plantaardige yoghurt en soms kwark, maar ik kan er weinig tot niets van kaas vinden. In het beste geval 1 pakje vegan sneetjes. In België heeft iedere supermarkt een (zij het wisselend per winkel) aanbod met bv. lactosevrije (van zuivel gemaakt dus niet vegan) sneetjes Gouda, sneetjes adbijkaas, geraspte kaas, brie, feta, mozzarella, ricotta, smeltkaas, smeerkaas, … Het meest voorkomende merk hiervan bij ons is Dilea, misschien kan je eens zoeken waar dat in Nederland te krijgen is? Ik vind deze echt lekker, in tegenstelling tot de vegan-soorten die ik al probeerde. Als je (een tijdje) volledig lactosevrij wil eten, hou er dan ook rekening mee dat dit vaak zit in producten waarin je geen zuivel zou verwachten: in chips of instantsoep bv., of als vulmiddel in veel medicijnen. Veel succes met het uitproberen, ik ik duim dat je snel beterschap merkt!
Wat goed om te weten dat er tests bestaan voor lactose-intolerantie! Dat wist ik niet, maar ik zou zeker benieuwd zijn wat daar bij mij uitkomt. Het is zo fijn om zoiets zeker te weten. Daar ga ik eens naar informeren via mijn diëtiste (via de huisarts wordt ‘m niet, vrees ik ;)).
Super om te horen trouwens dat het voor jou zo’n verschil heeft gemaakt om geen lactose meer te eten/drinken!
Wat een luxe trouwens, al die producten zonder lactose in de Belgische supermarkt! Op melk en kwark na, vind ik het hier inderdaad ook best tegenvallen. Ik heb zelf ook weleens gekeken naar lactosevrije kaas, maar het aanbod hier bestaat vooral uit kaasrasp gemaakt van aardappelzetmeel die niet echt op kaas lijkt 😉 Jammer! Maar ik heb goede hoop dat de ontwikkelingen niet stilstaan in de voedingsindustrie.
Ik ga in elk geval eens googelen op Dilea. Dat klinkt goed!
Dank je voor je berichtje en voor het fijne meedenken 🙂
De test die ik gedaan heb, heette een ademtest. Ik moest ’s ochtends thuis een glas met lactosepoeder opgelost in water opdrinken en vervolgens om het half uur (denk ik) uitademen in een proefbuisje en dit een keer of 8. Aan de hand van de uitgeademde lucht van al die buisjes kan het labo dan analyseren of je lactose moeilijk verteert en zo ja, in welke mate je intolerant bent. Eens je dat weet (door de test of door het zelf proefondervindelijk vast te stellen), is er naast plantaardige en lactosevrije producten gelukkig nog een oplossing. Als je lactose-intolerant bent, komt dit omdat je een tekort hebt in je darm van het enzym lactase, dat nodig is om de lactose af te breken (die dus (deels) onverteerd in je darm achter blijft, wat de klachten geeft). Maar door voor de maaltijd dat enzym lactase in te nemen, kan je darm de lactose wel afbreken! Dit wordt verkocht in capsules en tabletjes, maar die moet je een half uur voor het eten van lactose innemen wat niet echt makkelijk in te schatten is als je eet op restaurant of op een feest bijvoorbeeld. Sinds een paar jaar bestaat er echter een snelwerkende vorm, in poedervorm. Deze heet (in België althans) Lactose OK Forte Instant. Je slikt het poeder gewoon met een slok water door vlak voor je begin te eten, en je kan het zelfs (bv. voor kinderen) over het eten heen strooien, het smaakt neutraal. Werkt perfect zo! En het is een enzym dat van nature in je darm zit, geen medicijn, dus kan geen kwaad om het geregeld te gebruiken. Als je een ander merk of type koopt: let wel dat de dosering hoog genoeg is, anders werkt het niet. De zakjes die ik vermeldde, zijn 6000 FCC, en dat is bij mij voldoende voor 1 maaltijd met lactose in. Zijn er meerdere gangen met lactose in, neem ik er eentje bij elke gang. De oplossing van lactase is natuurlijk alleen te gebruiken als je lactose-intolerant bent, niet bij een lactose-allergie.
Wat een fijne tip, dank je wel daarvoor! Ik hoop dit weekend zelf ook zo’n testje op lactose-intolerantie te doen, maar dan zonder lab door inderdaad zelf te ondervinden of ik last heb als ik het poeder in water drink. Mocht dat niets uitwijzen, dan hoop ik alsnog zo’n testje te kunnen krijgen. Mijn huisarts is daar helaas niet zo happig op.
Met de tip van de lactasepillen kwam mijn diëtiste toevallig ook vorige week. Lijkt me superhandig als je bijvoorbeeld toch eens een taartje met lactose wilt mee-eten 🙂 Die ga ik zeker kopen als ik inderdaad niet goed tegen lactose blijk te kunnen. Wat een uitkomst, zoiets!
Heel veel succes. Goed idee om naar je “vertrouwde” diëtiste te gaan. En waarschijnlijk kun je na een tijdje bepaalde produkten ook gewoon weer eten. Alleen met mate en niet als je al last hebt van iets anders. Zo gaat het bij mij. Eigenlijk verdraag ik alles (muv pepers en paprikas in de winter, onrijpe dus) maar wel moet ik opletten dat ik gewoon niet te veel lactose per maaltijd binnen krijg. Dus niet én roomsauce én roomijs én kaas etc. Maar ach… is te doen. En sinds ik mijn vitaminen en mineralien erbij neem, heb ik nog minder last. Dus er is hoop. Julia Enders heeft een mooi boek over de darm geschreven. Van oorspong duits, maar is vast ook in het nederlands te krijgen.
Wat fijn dat het voor jou zo’n verschil maakt om die dingen niet meer te eten! Het is al zo helpend om te weten waar je niet tegen kunt, en wat qua aanvullende producten helpt.
Ik hoop ook dat ik hierdoor ontdek waar ik niet goed tegen kan. En dan inderdaad daarna rustig opbouwen met producten die ik nu niet eet om te kijken wat ik wel verdraag. Ik hoop dat de knoflook door de keuring komt; dat mis ik het meest 😉
Knoflook kan ik wel eten, maar niet alle. Dus neem ik alleen (bio) uit Europa. Er is ook veel knoflook uit China op de markt. Zelf als poeder in een potje. Overigens kun je knoflook ook goed zelf kweken, heb ik gehoord, maar nog niet geprobeerd.
Ik denk dat net als veel kwaaltjes ‘de oplossing’ niet bestaat en je vaak moet experimenteren en uitproberen wat voor jou werkt. Zo is de omgang met veel chronische ziektes ook. Al is PDS iets waar ik zover ik weet geen last van heb. Op een bad pain day weet ik dat ik bepaalde dingen moet mijden en lactose is er eentje van. Ik werd trouwens heel boos toen ik las dat je huisarts je adviseerde om gewoon uit te rusten en het wel zou over gaan. Heel veel mensen die iets hebben krijgen dat antwoord en er moet vaak jaren gevochten worden voor een diagnose of een beetje geloof van artsen. Het zou eigenlijk niet mogelijk mogen zijn. Ik hoop in elk geval dat je met de tijd een weg doorheen het PDS vindt, zelf heb ik er heel weinig kennis van of ervaring mee. Ik weet dat het bestaat, and that’s it. Sterkte lieve Romy!
Dank je wel voor je lieve berichtje! Inderdaad wel een lastige reactie van mijn huisarts. Er bestaan attentere huisartsen 🙂 Ik heb zelf ook het idee dat huisartsen niet altijd willen doorvragen en soms voor het makkelijkste advies gaan. Zo jammer, want vaak genoeg speelt er wel echt iets.
PDS is inderdaad erg lastig omdat het zo persoonlijk is wat wel en niet werkt. Zelf heb ik er ook last van, maar vind het ook lastig mijn vinger erop te leggen wat voeding betreft. Ik merk wel dat ik beter reageer op soja yoghurt.
Mocht voor jou het dieet niet werken zou je eens kunnen zoeken op ‘reduce pds’. Verschillende andere behandelingen staan nog beschreven zoals probiotica, pepermuntolie en zelfs hypnotherapie. Er is dus zeker nog meer mogelijk.
Succes met je zoektocht!
Dank je voor de tips! Probiotica helpt inderdaad bij mij ook weleens 🙂 Pepermuntolie zou ik ook graag nog eens proberen. Dat zijn van die dingen waarvoor geldt ‘Baat het niet, dan schaadt het niet!’, dus proberen kan altijd.
Wat lastig trouwens dat jij ook PDS hebt en nog niet helemaal hebt ontdekt wat jou helpt. Hopelijk lukt het toch om er een patroon in te vinden, naast dat sojayoghurt wat helpt.
Same ook PDS. Merkte dat toen ik in Azië op vakantie was dat het opeens heel goed ging maar pas veel later de conclusie getrokken dat het kwam doordat ik daar lactosevrij at. Wat fijn dat je hier zo openschrijft! Ik heb het FODMAP dieet gedaan om te kijken waar ik niet tegenkon. Merk dat sinds ik geen lactose meer eet (of met een lactasepil) het veel beter gaat! Ook eet ik nu voornamelijk veganistisch en daar houden mijn darmen ook wel van. Al heb ik soms alsnog een opgeblazen buik en buikpijnaanval terwijl ik geen idee heb waar het vandaan komt. Je snapt het heel vaak gewoon niet hoe het dan opeens komt.
Oh ja en alpro go on is mijn favoriet! Wel prijzig dus koop dat alleen als het 1+1 gratis is en anders alpro mild en creamy maar dat is meer yoghurt achtig.
Toevallig eet ik nu ook Alpro Go On en die vind ik inderdaad fantastisch 🙂 Jammer dat het niet goedkoop is, dus ik kan ook niet wachten totdat er weer een aanbieding voorbij komt.
Dank je wel voor het delen van jouw ervaring! En wat fijn om te horen dat het FODMAP-dieet en lactosevrij eten voor jou zo goed werken. Ik merk tot nu toe ook veel verschil nu ik geen lactose eet, dus ik heb zo’n vermoeden dat ik daar ook minder goed tegen kan. Maar inderdaad, soms komen de klachten ook uit het niets opzetten. Het blijft toch een zoektocht helaas.
Hopelijk komt je er met de hulp van je diëtiste achter hoe je minder last kan hebben. Wel een goed idee om bij haar langs te gaan.
Gelukkig is er tegenwoordig best veel van alternatieven hoewel verre van alles lekker is als je het anders gewend bent.
Lactosevrij smaakt eigenlijk zoals gewoon, daar merk je normaal weinig verschil.
Plantaardige dingen is vaak toch aanpassen 😉
Die huisarts… eigenlijk is dit intriest en word ik er best boos van.
Wel heel herkenbaar dus. Voor ik zo’n 11 jaar geleden begonnen ben met glutenvrij, was ik ook langs de huisarts gegaan omdat ik op korte tijd 5 kilo vermagerd was. Niet de bedoeling en er was al geen overschot. Die stuurde me wandelen met ‘dat is je bouw’…
Een andere huisarts gaf dan de tip eens glutenvrij te proberen en er was al verschil vanaf de eerste dag. Dat is positief, alleen jammer dat er geen onderzoek gedaan is en ik niet weet of ik echt coeliakie heb of enkel gevoeligheid. Daarvoor zou ik weer gluten moeten gaan eten zijn maar aangezien ik bij elke fout enorme krampen kreeg, heb ik dat maar gelaten.
O ja, nog een boeiend (en grappig!) boek over darmen en spijsvertering is ‘De mooie voedselmachine’ van Giulia Enders.
Vind het echt een aanrader en heeft me best veel bijgebracht.
Ah dank je wel, daar heb ik zeker wat aan 🙂 Ik ga het eens lezen.
Wat rot inderdaad hoe vooral die eerste huisarts je heeft behandeld! Soms kan ik me er ook echt boos over maken als ik hoor wat huisartsen missen of met wat voor “Ach, dat is niets”-adviezen mensen daar aankomen. Ik heb zelf ook menstruatieklachten en merk ook hoe luchtig daar vaak over wordt gedaan. Dat hoort erbij, etc.
Wel vervelend inderdaad dat je nu niet zeker weet of je echt glutenvrij bent of dat het alleen een intolerantie is! Ik weet dat Bart veel heeft gehad aan een orthomoleculair arts. Die kan je volgens mij via hormonen testen op een allergie of intolerantie, in elk geval voor gluten. Zo is hij er ook achter gekomen dat hij glutenintolerant is (maar wel zo heftig intolerant dat hij het echt niet mag eten, alleen sporen van gluten kunnen wel).
Ik heb ook jarenlang rondgelopen met PDS-klachten, maar dat bleek dus coeliakie te zijn. Nu verwacht ik dat je hier wel naar gekeken hebt (jouw vriend eet toch ook glutenvrij?) Na de diagnose ging het beter, maar ik hield nog steeds wel af en toe bepaalde klachten. Toen ik lactose- en soja vrij ging eten ging het wel een stuk beter, maar afgelopen zomer heb ik toch het FODMaP dieet gevolgd voor nog meer duidelijkheid (doe jij dat nu ook?). Stress en vet eten zijn voor mij echte triggers en daarnaast ook ui, knoflook en pinda’s. Nu zijn er nog wel een paar andere dingen waar ik last van heb, maar soms heb ik het er ook wel voor over (behalve gluten, die komen er echt nooit meer in, maar dat is anders). Mocht je nou van bepaalde triggers last blijven houden (zoals knoflook en ui), dan kan ik je Intoleran aanbevelen, zij hebben diverse supplementen zoals lactasepilletjes die helpen bij de vertering van lactose, maar ook allerlei anderen die helpen bij de FODMaPs. Een beetje te duur voor dagelijks gebruik, maar ideaal als je uit eten gaat of toch snakt naar risotto met knoflook.
En ja… praten over darmproblemen kan best wel awkward zijn, ik denk dat ik daarom ook zo laat naar de huisarts ging, want zeg nou zelf… bij de dokter vertellen dat je er bent omdat je altijd zoveel winden laat is ook een beetje vreemd. Dat merkte ik ook toen ik een boek ging schrijven over coeliakie (Young Adult, fictie, maar wel met m’n eigen ervaring erin verwerkt), ik heb wel een paar dagen m’n hoofd gebroken over wat het personage zou zeggen als ze bij de dokter was, want je wilt zo’n boek toch wel fatsoenlijk houden. Hoe dan ook, lang verhaal dit, maar ik hoop dat het je een beetje helpt!
Wat goed dat je het FODMAP-dieet hebt gevolgd! Best een pittig dieet is dat, maar ik weet inderdaad dat het wel veel inzicht kan geven. Fijn dat je er veel aan hebt gehad!
Ik heb zelf een milde variant van FODMAP gedaan. Grappig genoeg reageer ik op veel soorten eten heftig, maar dan weer juist niet op gluten. Ik eet best veel brood, maar dat was juist een van de dingen die vrij goed ging bij mij. Best frappant, want ik weet ook door Bart dat geen gluten eten soms goed kan helpen inderdaad.
Dank je wel ook voor je fijne tips over de supplementen! Wat handig dat die er ook zijn voor andere stoffen dan alleen lactose! Je tips en ervaring helpen mij in elk geval enorm 🙂 En trouwens, zo herkenbaar van wat je dan bij de huisarts moet zeggen! Ik vond dat ook echt lastig en beschamend, totdat ik me allerlei dingen probeerde voor te stellen (je kent er vast een paar van de doktersprogramma’s ;)) die nog genanter zijn en waarmee ik daar gelukkig niet aankwam. Dat hielp een beetje om het in perspectief te zetten 😉
Hier ook al PDS sinds mijn geboorte. Helaas heeft het bij mij alles te maken met stress, voedingskeuzes hebben tot nu toe de loop der jaren niets opgeleverd. Heb er al jaren medicatie voor, die ik de afgelopen jaren door stress op werk meer en meer heb gebruikt. Gewoon maar mee leven, hoe vervelend het soms ook is.
Ah wat rot dat voedingskeuzes geen invloed hebben bij jou, en dat vooral stress het erger maakt. Ik merk dat laatste ook bij mij. Knap hoe je je erdoorheen slaat! En hopelijk gaat de nieuwe baan wat helpen om minder last te hebben van stress en de invloed daarvan op je darmen <3