Vorige week kondigde ik heel optimistisch aan dat ik zou meedoen met #boektober. En geloof het of niet, maar ik heb gisteren daadwerkelijk de laatste pagina van mijn eerste boek omgeslagen. Ik las Liever met Lef, het boek dat ik vorige week gesigneerd door Dagmar Valerie zelf bij de boekhandel mocht ophalen. Haar blog volg ik al heel lang en ik geniet elke dag van haar inspirerende en positieve blogs. Zelfhulpboeken (wat een oneerbiedig woord is dat eigenlijk!) zijn normaal niet echt mijn ding, maar ik was erg benieuwd hoe Dagmar dit genre in haar vrolijke en positieve jasje zou hebben gegoten. Nieuwsgierig wat ik van Liever met Lef vond? Lees dan snel verder!

Foto met dank aan Dagmar en haar man (ik was zelf zo slim om mijn SD-kaart te vergeten!)

Zoals ik al zei, ben ik normaal niet zo van de psychologische boeken die je een leuker, vrolijker of efficiënter leven beloven. Dat soort boeken lees ik vaak zonder dat de boodschap echt bij me binnenkomt. Laat staan dat ik er echt iets mee doe. Iets met het ene oor in en het andere oor weer uit dus. Maar ik kan eerlijk zeggen dat dat bij Liever met Lef anders was. Dat komt vooral doordat ik het een heerlijk down-to-earth boek vond met veel concrete tips. Bovendien vertelt Dagmar ook over haar eigen struggles en de weg die zij zelf heeft afgelegd voordat ze daadwerkelijk positief in het leven kon staan. Juist daarom had ik het gevoel dat ze weet waar ze over praat en dat ik haar woorden kon geloven.

In Liever met Lef is Dagmar je persoonlijke coach, die je helpt om je bucketlist op te stellen en daar ook echt iets mee te gaan doen. Geen lessen van een stoffige psychotherapeut in een oude stoel dus, maar van een vrolijke meid met een flinke dosis zelfspot. Het boek is geen zware kost. Je zult er geen baanbrekende psychologische inzichten in vinden of adviezen waarvan je nog nooit had gehoord. Maar het voordeel is dat alles heerlijk concreet is, waardoor je direct met de informatie uit het boek aan de slag kunt.

Dagmar schrijft lekker vlot, dus ik had het boek in een mum van tijd uit. Vooral leuk vind ik haar soms erg grappige opmerkingen tussendoor en de leuke anekdotes over haarzelf, zoals die over het drama van de mislukte zelfgemaakte koekjes. Een welkome afwisseling die het boek net iets anders maken dan de meeste serieuze boeken uit dit genre. Verder staan in bijna elk hoofdstuk naast wijze lessen ook concrete opdrachten om direct in de praktijk toe te passen. Dagmar vraagt je niet alleen om een bucketlist op te stellen, maar ook om bijvoorbeeld eens stil te staan bij alles waarvoor je dankbaar bent. Doordat de opdrachten niet moeilijk en zweverig zijn, zijn ze altijd heel uitvoerbaar. Dat is voor zo iemand als mij verrekte handig, want anders was die bucketlist er aan het einde van het boek nooit gekomen. Eerlijk is eerlijk, ik heb bij sommige opdrachten vals gespeeld en eerst doorgelezen, maar de opdrachten hebben me in ieder geval aan het denken gezet.

Dagmars levensverhaal heeft me een paar keer best wel ontroerend. Vooral gaf ze me sterk het gevoel “Als zij het kan, kan ik het ook”, terwijl ik bij dit soort boeken normaal eerder denk “Ja, het zal wel…” Ook erg inspirerend zijn de vele quotes die in het boek staan. Sommige quotes kende ik al, maar er staan ook voor mij nieuwe quotes tussen. Daarvan is de quote hierboven mijn persoonlijk favoriet. Verder heeft het boek een handzaam formaat en kun je het dus makkelijk meenemen in de trein. Ideaal als je het zoals ik vooral van dat soort schaarse leesmomenten moet hebben.

Eindoordeel

Al met al ben ik dus erg positief over het boek. Het is positief geschreven zonder dat je het gevoel hebt op een niet-bestaande roze wolk te zijn beland. Het boek leest makkelijk weg en je kunt echt iets met de concrete tips, lijstjes en adviezen die Dagmar je geeft. Ze geeft je een kijkje in haar eigen leven en dat werkt heel inspirerend om zelf met al haar tips aan de slag te gaan en ook het beste uit je leven te halen. En het belangrijkste van alles: dankzij dit boek heb ik eindelijk eens een bucketlist opgesteld. Ik besloot er wel een bucketlist voor de hele korte termijn (3 maanden) van te maken. Alles in het kader van lekker concreet en haalbaar, toch?!

Wat vind jij van zelfhulpboeken?