Met slapen heb ik altijd een soort haat-liefdeverhouding gehad. Begrijp me niet verkeerd, ik ben elke dag weer blij als ik onder een warme deken lig en mijn gezicht in mijn kussen nestel. Toch vind ik het soms jammer als het weer bedtijd is en de dag voorbij is. ’s Avonds kan ik tot in de late uurtjes doorgaan met dingen doen en ’s ochtends ben ik het liefste ook weer vroeg uit de veren. Ik vind mezelf zowel een ochtend- als een avondmens en dat is soms knap lastig. Vandaag vertel ik je meer over mijn bestaan als nachtbraker én vroege vogel.

Vroeg wakker als kind

Net als veel andere kinderen stond ik als kind vaak al vroeg naast mijn bed. Mijn ouders hadden de regel ingevoerd dat ik pas om acht uur naar beneden mocht om tv te kijken. Als die regel er niet was geweest, zat ik namelijk ook in het weekend al heel vroeg klaarwakker en aangekleed en wel klaar op de bank. Geweldig vond ik het als de dag weer begon en ik al mijn leuke plannetjes kon uitvoeren. Soms had het ook zo zijn nadelen dat ik altijd vroeg wakker was. Logeerfeestjes waren voor mij bijvoorbeeld nooit zo’n succes. Anderen wilden dan vaak uitslapen, terwijl ik al om zes uur ’s ochtends naar het plafond lag te staren. Ik was dan gewoon klaar voor de dag en had in uitslapen niet zoveel zin.

Plannetjes laat in de avond

Juist omdat ik geen uitslaper ben, hebben mijn ouders er altijd wel op gehamerd dat ik op tijd zou gaan slapen. Toch is er op een bepaald moment een kink in de kabel gekomen. Dat was overigens ver voor de tijd van feestjes tot in de late uren. Zo rond mijn twaalfde begon het ermee dat ik ’s avonds vaak (in mijn ogen) geniale ingevingen kreeg. Dat waren dan dingen als “Ik wil nu een kijkdoos maken!” of “Ik ga nu die kast opruimen!” Je begrijpt dat dat soort first world problems onmogelijk tot de volgende dag konden wachten. Ik moest en zou er direct mee aan de slag gaan. Ik kan me nog herinneren dat mijn vader me ooit ‘betrapte’ terwijl ik midden in de nacht mijn collectie vilt aan het uitzoeken was. Hij was op z’n zachtst gezegd not amused, terwijl ik me kostelijk vermaakte in het holst van de nacht.

Te weinig uren in de dag

Nog steeds worstel ik elke dag weer met het feit dat een dag maar 24 uur heeft. Het liefst ga ik zo laat mogelijk naar bed en sta ik zo vroeg mogelijk weer op. Het komt erop neer dat ik gewoon altijd te veel plannen heb om in 24 uur uit te voeren. Soms gaat het om serieuze dingen, zoals dat ik nog een e-mail moet versturen of een werkopdracht moet afronden, maar vaak gaat het ook om dingen die eigenlijk wel een dagje kunnen wachten. Dan wil ik nog even een kaartje afmaken, nog een paar foto’s uitzoeken of nog dat ene appje beantwoorden. Elke dag weer is het een strijd tegen de klok. Op een leuke manier dan: ik kan zo genieten van alles wat ik op een dag doe dat ik daar het liefst zo lang mogelijk van geniet.

Een goede balans vinden

Vooral toen ik studeerde, ondervond ik ook weleens problemen van het feit dat ik soms iets te weinig tijd aan slapen besteedde. Elke ochtend nam ik mezelf weer voor dat ik die avond op tijd naar bed zou gaan, om de volgende ochtend al gapend spijt te hebben dat ik dat alweer niet had gedaan. Een enorm slaaptekort heb ik nooit gehad, maar ik merkte in die tijd wel dat ik beter functioneerde met net iets meer slaap. Inmiddels heb ik gelukkig meer balans gevonden wat slapen betreft. Nog steeds slaap ik niet netjes 7-8 uur per nacht, maar ik klap ’s avonds iets eerder mijn laptop dicht en zit ook niet meer om vijf uur ’s ochtends aangekleed en wel klaar. Ja, ik ben een nachtbraker én een vroege vogel. Maar tegenwoordig lukt het me gelukkig aardig goed om daar niet in extreme mate aan toe te geven. Net als Beertje op de foto hierboven kan ik nu ook echt genieten van de slaap die ik nodig heb.

Ben jij een vroege vogel of een nachtbraker (of allebei)?