Ketting met een boodschap: je mag altijd een beetje klein blijven
Anderhalve maand geleden zijn mijn lieve opa en oma twee dagen na elkaar overleden. Mijn opa en oma bij wie ik als jong meisje minimaal één keer per week kwam en aan wie ik talloze herinneringen heb. De herinneringen aan dat stuk van mijn kindertijd blijven gelukkig voor altijd. Maar ik zocht iets tastbaars dat me continu herinnert aan de mooie dingen die zij me hebben bijgebracht. Het werd een ketting met de O van opa en oma. En met een voor mij belangrijke boodschap: “Je mag ook op 29-jarige leeftijd soms nog dat kleine meisje zijn.”
Eén jaar geleden | Voor altijd in herinneringen
Vandaag is het één jaar geleden. Het was iets na half één ‘s middags. Natuurlijk wist ik dat ik ooit afscheid moest gaan nemen van mensen. Het was een wonder dat ik op mijn 27e nog nooit met overlijden te maken had gehad. En eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik er via haar mee te maken zou krijgen. Ze was pas 60. Ik kende haar pas net. Vandaag één jaar geleden namen we afscheid van mijn lieve schoonmoeder en Barts lieve moeder. Even iets vooraf: dit is geen typische vrolijke blog, het is een terugblik op een jaar rouwen. Wees lief voor jezelf bij het openen van deze blog. Heb je last van bepaalde angsten of weet je dat een artikel over rouw en verlies om welke reden dan ook jou op dit moment niet helpt? Klik dan alsjeblieft weg. Zonder het stom van jezelf te vinden, oké?! Je hoeft niet meer van jezelf te vragen dan je aankunt.