“Ik ben oké” – hoe leer je daar oprecht in te geloven?
Als ik straks mijn diploma cum laude haal, dán doe ik er echt toe. En als ik dan eindelijk zelfverzekerd voor vijftig man sta te presenteren, dán pas mag ik er echt zijn. Misschien herken je dat soort gedachten wel. Als het ene verbeterpunt gefixt is, dient het volgende zich alweer aan. Dat hoge latten verplaatsen was mijn natuurlijke gedrag rond mijn 20e. Er waren altijd dingen die beter konden, en ik zag mezelf als een project. Blijven schaven en schaven totdat ik ooit mijn onhaalbaar hoge lat zou halen en oprecht kon zeggen "Ik ben oké". Je raadt het al: daarin geloven heeft niets te maken met je stinkende best doen om onmogelijke doelen te behalen. Wel met stoppen met streven en geloven dat je nu al een prima persoon bent. Hoe overtuig je jezelf daarvan?
Introvert en eenzaam: hoe dat soms samengaat (+ mijn 11 tips)
Introvert en eenzaam klinkt misschien als een gekke combinatie. Als introvert ben je toch juist dol op tijd voor jou alleen? Inderdaad, introverten laden vaak meer op van tijd in hun uppie doorbrengen dan van grote groepen gezelschap. Maar dat je regelmatig alleentijd nodig hebt, betekent niet dat je niet geniet van tijd met anderen. Eenzaamheid en introversie kunnen dus zeker samengaan. Ik vond het zelf lange tijd een lastige balans: soms snakken naar me-time, maar geen kluizenaarsbestaan willen. En dan is het ook nog zo dat je je als introvert soms "anders" voelt of meer diepgang wilt dan je ervaart. Terugkijkend vroeg ik me af: wat heeft mij hierbij geholpen? Voilà, mijn 11 tips tegen eenzaamheid als introvert.
Ruimte innemen voor jezelf – dat mag jij! (17 tips om dat te doen)
Je struggles maar voor jezelf houden omdat je er anderen niet mee wilt "opzadelen". Het in een vergadering ergens totaal niet mee eens zijn, maar je lippen stijf op elkaar houden. Of tóch meegaan naar dat ene vriendenuitje waar je al drie weken van tevoren als een berg tegen opziet. Het zijn dingen die je misschien herkent als je ruimte innemen lastig vindt. Jezelf wegcijferen hoort er soms bij, maar zeker niet altijd. Dit artikel is een stok achter de deur voor jou (en ook een beetje voor mijzelf) om vaker ruimte in te nemen. Ook deel ik 17 tips om die ruimte te pakken. En nee hoor, daarvoor hoef je geen heuse hork te worden.
Wie ben ik? – 7 helpende inzichten rondom die ene lastige vraag
De vraag 'Wie ben ik?' kan je soms uit het niets opeens enorm bezighouden. Ook ik stel mezelf die vraag weleens. Als ik benieuwd ben of ik wel echt mezelf ben in bepaalde situaties. Als ik twijfel of wat ik doe wel echt is wat ik wil. Of als ik iets heb ervaren wat me eventjes laat wankelen als het bovenste blokje van een Jenga-toren. Soms stel je jezelf de vraag uit nieuwsgierigheid om nieuwe kanten van jezelf te ontdekken. Soms eerder wanhopig, zoekend naar antwoorden die niet voor het oprapen liggen. Want wie ben je nu echt, los van je burgerlijke staat en LinkedIn-bio? Hét pasklare antwoord heb je nooit. Maar ik leerde wel een paar mooie inzichten die mij helpen als ik tegen de 'Wie ben ik nu echt?'-vraag aanloop.
Dicht bij jezelf blijven? Knoop jezelf deze 8 inzichten in de oren!
De talloze meningen vliegen je soms om de oren. Al is het maar een "Goh, weet je wat jij zou moeten doen..."-opmerking. En als je geen meningen op je afgevuurd krijgt, dan houd je wel rekening met wat mensen mogelijk van je zouden kunnen vinden. Er is nooit iets uitgesproken, maar het zou toch zomaar kunnen dat mensen je ondoordacht, impulsief, stom, kritisch, saai of wat dan ook vinden... Maar met zoveel meningen om af te wegen, is het soms moeilijk om dicht bij jezelf te blijven. Hoe blijf je dicht bij jezelf, ook als de gevoelens, emoties en mogelijke meningen van anderen steeds door je hoofd suizen? Dit zijn 8 helpende inzichten.
Over introvert zijn en hoe ik dat heb leren accepteren (7 tips)
Ik ben introvert. Toen ik twee jaar geleden tot die conclusie kwam, snapte ik mezelf opeens een stuk beter. Dus dáárom was ik zo gehecht aan vrijdagavonden tussen mijn eigen vier muren of hooguit met een kop thee bij een vriendin thuis. Maar weten dat je introvert bent, betekent niet dat je je introversie volledig omarmt. Ik heb er regelmatig moeite mee in een extraverte wereld om die ene persoon te zijn die na een doodgewone kringverjaardag doodmoe kon zijn. Kon ik niet leren om extraverter te worden? Inmiddels denk ik: nee. Dat kan niet. En vooral: dat hoeft ook niet. Ik durf eindelijk te zeggen dat ik oké ben met mijn introvert zijn. Voor mede-introverten: dit is wat mij daarbij heeft geholpen.
Je mag een buitenbeentje zijn (wees er trots op!)
Ken je de buitenbeentjes in de supermarkt? De bijzonder gevormde groenten die door hun afwijkende uiterlijk niet in de gewone groentebakken mogen liggen voor de volle mep. Een bijzonder concept eigenlijk! Dat we minder betalen voor een komkommer die niet in het perfecte-komkommer-hokje past, en dat we paprika’s laten liggen die naar onze zin niet bij de groep horen. Maar goed, ik wilde het niet over groenten hebben. Wel over een buitenbeentje zijn. Ook ik heb dat gevoel in mijn leven vaak gehad. En wat zou ik met terugwerkende kracht graag tegen mijn puber-ik zeggen dat er zoveel mooiere woorden bestaan voor buitenbeentje: uniek, opvallend, lefmens of - de mooiste - gewoon jezelf.
Schijtlijstje | 17 dingen waar ik meer schijt aan wil hebben
Wat zou jou helpen om je please-stem vaker de deur te wijzen? Die vraag stelde een vriendin me laatst toen ik een paar stappen over mijn tijdsgrenzen was gegaan. Uit mijn mond kwam maar één woord: schijt. Nee, dat is geen woord dat ik dagelijks over mijn lippen laat komen. Maar het voelde alsof iets stelligers nodig was dan “lief voor mezelf zijn” of het “van me af laten glijden”. Zou vaker schijt hebben niet heerlijk zijn om minder snel in pleasen te vervallen en vaker je onderbuikgevoel te laten spreken? Leek mij wel, dus ging ik voor een schijtlijstje. Deze 17 dingen boeien me nog iets te veel en laat ik graag vaker los.
Eerlijk over schaamte | 13 dingen waar ik me soms voor schaam
Schaamte wordt alleen minder als je erover praat. Die mooie les leerde ik dankzij een podcast van Aukje Nauta, hoogleraar psychologie en auteur van ‘Nooit meer doen alsof’. Ze vertelde dat één ding funest is als je je schaamt: er in je eentje mee blijven zitten omdat je je (jawel!) schaamt voor je schaamte. Haar inspirerende visie leverde me niet alleen een stuk of twintig eye-openers op, maar inspireerde me ook tot dit artikel. Want waarom zou ik schaamte voor mezelf houden als schaamte over schaamte het alleen maar in stand houdt (snap jij 'm nog?)? Daarom 13 dingen waar ik me (onterecht?) voor schaam en een paar mooie lessen die ik daarover leerde.
Skin-shaming is niet oké | Over Photoshop, melkflessen en wortelkleurtjes
Aan mijn melkflessen heb ik al eerder twee artikelen vuil gemaakt. Maar dankzij een wat dubieuze anekdote ben ik er nog niet over uitgepraat. “Joh, ik kan je de zonnebank echt aanraden. Krijg je zeker een gezonder kleurtje van!”, siste een werkrelatie me een tijdje geleden meermaals toe. Het was bedoeld als serieuze tip. Ik vond het vooral een niet-goedbedoelde rotopmerking. En zo zijn er nog wel meer geweest. Ik besloot mijn irritatie om te zetten in iets positiefs: dit artikel over waarom skin-shaming niet oké is en waarom je mooi bent met de huid die je hebt.
10 dingen waar ik me niet (meer) voor schaam
Schaamte maakt, net als alcohol, meer kapot dan je lief is. Ik heb me jarenlang geschaamd. Voor van alles. Voor mijn verlegenheid, mijn eigenwijze kant, onbenullige gewoontes, mijn introvert zijn. Maar met dat alles ben ik gelukkig mooi klaar. Al een paar jaar. Wat is het fijn om jezelf te zijn, zonder zoveel schaamte en gedachten. Gewoon jezelf, met al wat je bent. Dit zijn 10 dingen waar ik me niet meer voor schaam. En waar jij - als je ze herkent - je ook absoluut niet voor zou moeten generen.
Wat als je lichaam verandert? Zo leerde ik dat te accepteren! (7 tips)
Dit artikel wilde ik al heel lang schrijven. Een jaar of zes geleden veranderde mijn lichaam in een paar maanden tijd enorm. In mijn herstel van mijn eetstoornis destijds (waarover ik hier een stukje deelde) maakte mijn dunne lijfje in rap tempo plaats voor een minder ielig vrouwenlichaam. Zo’n nieuw omhulsel voelde eerst heel onwennig aan. Was ik nog wel mij? Hoe kon ik accepteren dat mijn lijf zo anders was? Dit zijn 7 tips die mij toen hebben geholpen om mijn veranderende lijf te accepteren en zelfs te gaan liefhebben.