Over introvert zijn en hoe ik dat heb leren accepteren (7 tips)
Ik ben introvert. Toen ik twee jaar geleden tot die conclusie kwam, snapte ik mezelf opeens een stuk beter. Dus dáárom was ik zo gehecht aan vrijdagavonden tussen mijn eigen vier muren of hooguit met een kop thee bij een vriendin thuis. Maar weten dat je introvert bent, betekent niet dat je je introversie volledig omarmt. Ik heb er regelmatig moeite mee in een extraverte wereld om die ene persoon te zijn die na een doodgewone kringverjaardag doodmoe kon zijn. Kon ik niet leren om extraverter te worden? Inmiddels denk ik: nee. Dat kan niet. En vooral: dat hoeft ook niet. Ik durf eindelijk te zeggen dat ik oké ben met mijn introvert zijn. Voor mede-introverten: dit is wat mij daarbij heeft geholpen.
Je mag een buitenbeentje zijn (wees er trots op!)
Ken je de buitenbeentjes in de supermarkt? De bijzonder gevormde groenten die door hun afwijkende uiterlijk niet in de gewone groentebakken mogen liggen voor de volle mep. Een bijzonder concept eigenlijk! Dat we minder betalen voor een komkommer die niet in het perfecte-komkommer-hokje past, en dat we paprika’s laten liggen die naar onze zin niet bij de groep horen. Maar goed, ik wilde het niet over groenten hebben. Wel over een buitenbeentje zijn. Ook ik heb dat gevoel in mijn leven vaak gehad. En wat zou ik met terugwerkende kracht graag tegen mijn puber-ik zeggen dat er zoveel mooiere woorden bestaan voor buitenbeentje: uniek, opvallend, lefmens of - de mooiste - gewoon jezelf.
Schijtlijstje | 17 dingen waar ik meer schijt aan wil hebben
Wat zou jou helpen om je please-stem vaker de deur te wijzen? Die vraag stelde een vriendin me laatst toen ik een paar stappen over mijn tijdsgrenzen was gegaan. Uit mijn mond kwam maar één woord: schijt. Nee, dat is geen woord dat ik dagelijks over mijn lippen laat komen. Maar het voelde alsof iets stelligers nodig was dan “lief voor mezelf zijn” of het “van me af laten glijden”. Zou vaker schijt hebben niet heerlijk zijn om minder snel in pleasen te vervallen en vaker je onderbuikgevoel te laten spreken? Leek mij wel, dus ging ik voor een schijtlijstje. Deze 17 dingen boeien me nog iets te veel en laat ik graag vaker los.
Eerlijk over schaamte | 13 dingen waar ik me soms voor schaam
Schaamte wordt alleen minder als je erover praat. Die mooie les leerde ik dankzij een podcast van Aukje Nauta, hoogleraar psychologie en auteur van ‘Nooit meer doen alsof’. Ze vertelde dat één ding funest is als je je schaamt: er in je eentje mee blijven zitten omdat je je (jawel!) schaamt voor je schaamte. Haar inspirerende visie leverde me niet alleen een stuk of twintig eye-openers op, maar inspireerde me ook tot dit artikel. Want waarom zou ik schaamte voor mezelf houden als schaamte over schaamte het alleen maar in stand houdt (snap jij 'm nog?)? Daarom 13 dingen waar ik me (onterecht?) voor schaam en een paar mooie lessen die ik daarover leerde.
Skin-shaming is niet oké | Over Photoshop, melkflessen en wortelkleurtjes
Aan mijn melkflessen heb ik al eerder twee artikelen vuil gemaakt. Maar dankzij een wat dubieuze anekdote ben ik er nog niet over uitgepraat. “Joh, ik kan je de zonnebank echt aanraden. Krijg je zeker een gezonder kleurtje van!”, siste een werkrelatie me een tijdje geleden meermaals toe. Het was bedoeld als serieuze tip. Ik vond het vooral een niet-goedbedoelde rotopmerking. En zo zijn er nog wel meer geweest. Ik besloot mijn irritatie om te zetten in iets positiefs: dit artikel over waarom skin-shaming niet oké is en waarom je mooi bent met de huid die je hebt.
10 dingen waar ik me niet (meer) voor schaam
Schaamte maakt, net als alcohol, meer kapot dan je lief is. Ik heb me jarenlang geschaamd. Voor van alles. Voor mijn verlegenheid, mijn eigenwijze kant, onbenullige gewoontes, mijn introvert zijn. Maar met dat alles ben ik gelukkig mooi klaar. Al een paar jaar. Wat is het fijn om jezelf te zijn, zonder zoveel schaamte en gedachten. Gewoon jezelf, met al wat je bent. Dit zijn 10 dingen waar ik me niet meer voor schaam. En waar jij - als je ze herkent - je ook absoluut niet voor zou moeten generen.
Wat als je lichaam verandert? Zo leerde ik dat te accepteren! (7 tips)
Dit artikel wilde ik al heel lang schrijven. Een jaar of zes geleden veranderde mijn lichaam in een paar maanden tijd enorm. In mijn herstel van mijn eetstoornis destijds (waarover ik hier een stukje deelde) maakte mijn dunne lijfje in rap tempo plaats voor een minder ielig vrouwenlichaam. Zo’n nieuw omhulsel voelde eerst heel onwennig aan. Was ik nog wel mij? Hoe kon ik accepteren dat mijn lijf zo anders was? Dit zijn 7 tips die mij toen hebben geholpen om mijn veranderende lijf te accepteren en zelfs te gaan liefhebben.
Hooggevoeligheid accepteren (inclusief de mindere kanten) – soms een uitdaging!
Dat het stempeltje hooggevoelig op mijn voorhoofd past, weet ik inmiddels wel. Dat label heeft voor mij heel veel verduidelijkt en makkelijker gemaakt. Maar dat stickertje op mezelf drukken, is wat anders dan het accepteren. Ik merk de laatste tijd dat ik stukjes van die hooggevoelige kant soms onbewust probeer weg te poetsen. Zullen mensen me niet een zeurpiet vinden? Anderen hebben hier toch ook geen last van? Moet ik nu alwéér alleen zijn? Hooggevoelig zijn én hooggevoeligheid accepteren blijken twee aparte dingen.
"Ik ben niet goed genoeg" | Zo laat je die gedachte varen!
Heel hard heb je lopen zwoegen en zweten op die ene opdracht. En dan is-ie daar: de reactie van je baas. Hij is niet tevreden. Het moet anders. Op zich weet je dat zijn feedback logisch is, maar toch nemen je gedachten voordat je het weet een loopje met je. "Ik ben niet goed genoeg", wordt er getetterd in je hoofd. Een gedachte die vast niet klopt - dat weet je ook wel. Maar hoe krijg je die gedachte dan je hoofd uit? Ik deel vanuit mijn eigen ervaring 5 tips om die vijf woorden eens flink van je af te schudden.
Ik ben introvert | 5 dingen die ik daarover leerde
Dus. Ik ben introvert. Ik ben zo iemand die niet heel gelukkig wordt van grote verjaardagsfeesten, die liever naar huis glipt voordat de leuke netwerkborrel start en die ook niet heel veel energie haalt uit een bomvol weekend met tig afspraken. En nee, ik ben niet sociaal gestoord. Niet bepaald verlegen ook. En - volgens mij - ook niet saai. Ik ben introvert. En sinds ik dat weet, is er een wereld voor me opengegaan. Dit zijn de belangrijkste dingen die ik leerde (en ging accepteren) over introvert zijn.
Zelfacceptatie | 14 tips om je lichaam te accepteren
Tegenwoordig zijn mijn lichaam en ik best goede vrienden. Geen hartsvrienden. Maar ik vind mijn lijf over het algemeen wel oké. Nee, dat is niet altijd zo geweest. Talloze keren stond ik gefrustreerd voor de spiegel. Wat ben ik blij dat ik daar stappen in heb durven zetten, op weg naar zelfacceptatie! En wat gun ik dat jou - als jij ook met frustratie over je lijf worstelt - dat ook. Dit zijn 14 praktische tips die mij hebben geholpen om mijn lichaam te accepteren.
Het meisje met de zwarte legging | Onzekerheid & kleding
Wie mijn kleurrijke blog voor het eerst ziet, zal vast denken dat ik me al mijn hele leven hul in gele jurkjes en roze jassen. Toch maak ik er geen geheim van dat dat weleens anders is geweest. In een periode waarin ik minder goed in mijn vel zat, was dat ook aan mijn kleding te merken. In mijn fragment in Man Bijt Hond vertelde ik het al: kleding heeft juist toen meer met mij gedaan dan dat het mijn uitstraling veranderde. Kleding zorgde ervoor dat ik na jarenlang "het meisje met de te grote zwarte legging" te zijn geweest eindelijk mezelf durfde te laten zien. Door te experimenteren en me over onzekerheden heen te zetten. En dat verhaal deel ik graag met jou!