Hoe blijf je gemotiveerd om te sporten? En met welke training verbrand je snel dat stukje taart? Als je zoekt naar artikelen over sporten, dan staan vele bloggers en media te popelen om jouw motivatie voor een intensieve sportsessie flink aan te zwengelen. In dit artikel wil ik het over een totaal andere boeg gooien. Want er zijn ook mensen die juist zó fanatiek en gemotiveerd zijn dat ze doorslaan in sporten. Ook ik was als begintwintiger een ongezond fanatieke sporter. Ik vertel je wat mij heeft geholpen om dat fanatisme los te laten.
De perfectionistische fanatiekeling
Als begintwintiger stond het woord ‘perfectionist‘ nog net niet op mijn voorhoofd geschreven. Ik wilde in alles uitblinken en perfect zijn. Ik wilde een mega-strak lichaam waarbij nergens ook maar een spoortje vet te bekennen was. Oh ja, en ik had in mijn hoofd dat veel sporten supergezond was. Hoe vaker, hoe beter. Niet voor niets werd je op internet en in tijdschriften doodgegooid met sporttips, dacht ik zo. En dus trok ik zeker drie keer per week mijn hardloopschoenen aan en zat ik heel veel op de fiets. Weer of geen weer. Energie of geen energie.
Wat is dan “te fanatiek sporten”?
Nu is het lastig om te zeggen wat “te veel sporten” is. Ik denk dat die grens heel persoonlijk is en dat je hem zelf als geen ander kunt aanvoelen. Het heeft niet zozeer te maken met hoe vaak je in de sportschool staat te tillen aan gewichten. Het gaat meer om de mindset achter het idee “Ik ga nu sporten”. Vind je het gewoonweg leuk om te doen? Heeft je lijf er behoefte aan en doet het je goed? Of sport je om heel andere redenen?
Zo ging het bij mij!
Dat het bij mij té fanatiek was, weet ik wel. Ik sportte niet omdat ik het leuk vond. Ook niet omdat ik het idee had daarmee iets goeds te doen voor mijn lijf. Nee, als ik de deur uit ging om 7 kilometer te rennen, dan was ik vooral bezig met records vestigen en een zo strak mogelijke “killerbody” te creëren. Als ik fietste, had ik het tempo van een gestreste moeder die na de kinderopvang te laat dreigt te komen op haar werk. En dat zonder dat er bij mij enige haast achter zat.
Bovendien had ik ergens in mijn hoofd geplant dat drie keer per week hardlopen en elke dag een flink stuk fietsen supergezond is. Ik vond geen excuus goed genoeg om van dat patroon af te wijken. Zo weet ik nog dat ik een keer aan het hardlopen sloeg terwijl ik totaal niet fit was. Op de helft van de route kreeg ik een enorme steek in mijn zij en werd ik dizzy. Maar alles in me zei dat ik door moest gaan. Niet piepen, maar rennen.
Dat had ik immers al zo vaak in al die enthousiaste sportblaadjes gelezen. Je moet door de pijn heen. Je moet niet het minste of geringste regenbuitje gebruiken als een excuus om af te haken. Soms waren er zelfs mensen onderweg die me aanmoedigden “Goed bezig!”. Zie je wel, dacht ik dan, ik doe wat het beste is voor mij.
Als jezelf afmatten een doel op zich wordt
Ondertussen had ik niet door dat sporten me eerder slecht deed dan goed. Niet omdat er iets mis is met bewegen; ik zal de laatste zijn die dat beweert. Wel omdat ik sporten gebruikte als een manier om mezelf af te matten en daardoor de connectie met mijn lijf compleet was verloren. Hoewel ik dacht dat ik gezond bezig was, was elke keer dat ik mezelf tóch dwong om te gaan hardlopen eerder totaal niet goed voor mezelf zorgen.
Het was pas toen op een dag iemand tegen me zei “Probeer eens een tijdje minder te hardlopen en kijk wat er gebeurt”, dat ik ontdekte dat ik verkeerd bezig was geweest. Ik kreeg weer rust in mijn lijf en kon beetje bij beetje sporten weer gaan zien als iets wat leuk is.
Ik weet dat wat voor mij speelde voor lang niet iedereen zal gelden. Toch vind ik het soms wel tricky dat “door de pijn heen gaan” en “niet piepen maar doorgaan” zo’n breed omarmd advies lijkt te zijn in de sportwereld. Er zijn vast meer mensen voor wie het juist goed zou zijn om een tegengeluid te horen. Dat het soms ook goed is om te stoppen met rennen en te besluiten om om te draaien, omdat je lichaam op is, je hoofd hier verkeerde bedoelingen mee heeft of het gewoonweg hondenweer is.
Van overfanatiek naar een gelukkige sporter
Gelukkig kan ik inmiddels zeggen dat ik een 100% gezonde relatie met sporten heb. Ik sport omdat ik het oprecht leuk vind en er zin in heb. Ik luister daarbij naar mijn lichaam, vind regen een goede reden om binnen te blijven en heb alle stappentellers en hardloopapps al lange tijd van mijn telefoon gegooid. Ik houd niet bij hoeveel kilometer ik hardloop of hoe lang ik er over doe. Nee, ik loop hard omdat ik het fijn vind om met de wind in mijn haren al bewegend even alleen te zijn met mijn gedachten.
Ik heb zelfs ontdekt dat sporten niets met jezelf afmatten te maken hoeft te hebben. Vlak voor de lockdown vorig jaar meldde ik me aan bij de sportschool in mijn dorp. Niet met als doel om eens een flinke killerbody te kweken en eens flinke biceps van mijn spille-armpjes te maken. Wel met als doel om pilateslessen te volgen om juist rustiger te worden. Ik die altijd had geroepen dat dingen die plaatsvinden op een yogamatje “helemaal niets voor mij” zijn, vond daar opeens wél wat aan. Meer dan “wat” zelfs.
Ik merkte dat het mogelijk was om aan je lichaam te werken op een gezonde en rustige manier. Zonder perfectiedoelen en met als enige doel om jezelf beter te voelen. Doel geslaagd!
Mijn tip: bekijk jouw motivatie om te gaan sporten
Nu probeer ik bewust hardlopen, wandelen, fietsen en yoga of pilates af te wisselen. Op dagen waarop ik flink gestrest ben, doe ik eerder yoga, pilates of een mini work-out. Als ik energie over heb, grijp ik naar mijn hardloopschoenen. En verder wandel of fiets ik elke dag. Op al die manieren heb ik geleerd naar mijn lichaam te luisteren. Niet meer te denken aan “wat moet” of wat nodig is om een wasbordje, gespierde armen of een Beyonce-bips te creëren, wel wat ik nodig heb om me fit, fijn en ontspannen te voelen.
Het heeft me laten inzien dat sporten leuk kan zijn. En dat het soms juist goed is om je eindeloze doorzettingsvermogen en motivatie aan de wilgen te hangen en er tóch een bankhangavond van te maken. Want als jij de deur uit gaat met het idee nu eens flink dat taartje eraf te trainen of weer een stap dichterbij jouw Insta-perfect-lichaam te komen, sta dan nog eens bij jezelf stil: is het slim om dit nu te doen? Of help je jezelf juist verder door die ideeën te laten voor wat ze zijn en in plaats daarvan een rondje rustig te wandelen en die gedachten te laten voor wat ze zijn?
Hoe ben ik gezonder gaan sporten?
- Bedenk elke keer dat je gaat sporten vanuit welke motivatie je sport. Is dat een gezonde motivatie of niet?
- Schakel eventueel een personal trainer in die je helpt om op een gezonde manier te sporten en die een oogje in het zeil kan houden.
- Sport nooit om jezelf te straffen voor wat je net hebt gegeten. Eet liever juist goed vóór of na het sporten, zodat je lichaam kan herstellen.
- Overweeg een sport die niets te maken heeft met “alles geven”. Yoga of pilates bijvoorbeeld.
- Spreek met jezelf een aantal keer sporten per week af en ga daar niet overheen. Eronder blijven mag wel.
- Voel je je energieloos of heb je een stressvolle dag gehad? Voel dan goed waar jij behoefte aan hebt. Overweeg om je intensieve work-out voor een andere keer te bewaren.
- Luister altijd naar je lichaam. Kun je niet meer? Ben je duizelig, word je licht in je hoofd, doet je lichaam pijn of heb je ergens anders enorm veel last van? Stop dan met sporten. Ook als je pas net begonnen bent.
- Doe mee aan sportles in een groepje, bijvoorbeeld bootcamp of yoga. Dan krijgt sporten ook een ander element dan alleen maar fanatisme, namelijk gezelligheid.
- Probeer ook eens sporten waarin je totaal niet goed bent. Dat kan je helpen om het element van “ergens in uitblinken” los te laten. Zo heb ik eens een les zumba gevolgd. Ik danste flink uit de maat, maar vond het hilarisch.
- Rust uit na het sporten. Altijd.
- Investeer in een goede sportoutfit. Eentje waarin je je fijn voelt. Dat hoeft echt geen superstrak pakkie of een perfecte yoga-outfit te zijn. Als jij liever in een oversized trui sport of een Hello Kitty-pyjama aantrekt tijdens je thuisyogales, doe je ding!
Mijn sportoufit: de meest fijne hardlooptrui ooit
In dit artikel heb je ‘m al een paar keer gespot: mijn nieuwe sportoutfit, inclusief vest van Protest. Ook die maakt het sporten voor mij leuker.
Ik ben niet zo iemand die in naveltruitje en retestrakke (letterlijk!) sportlegging de deur uit gaat. Doe mij liever iets comfortabels wat een beetje lekker rent. Ik rende altijd rond in een megadikke trui met de letters ‘New York’ erop. Ooit gekocht in de Big Apple als souvenir. Enig ding, maar niet handig voor hardlopen. Ook zag hij er niet meer uit, omdat hij door mijn klusavonturen van laatst een paar witte spetters rijker was. Dat vroeg om een vervanger.
Ik zocht dit vrolijke vest uit bij Protest, nadat ik eerst een tijdje enthousiast alle geweldige (fleurige) dames bikini’s had bekeken (wauw, daar ga ik zeker nog eens spieken!). Ook de dames tankini’s trokken mijn aandacht. Maar ja, dat is ook weer zo wat tijdens het hardlopen. Dus ging ik voor dit fijne vest. De binnenkant is fluweelzacht (liefde voor fleece!) en de kraag zit heerlijk. Verder is het vest niet zo oversized als mijn New York-trui, terwijl het ook weer niet zo strak zit dat je alles kunt zien. Ik zou er zonder problemen de hele dag in kunnen rondlopen.
En een comfy vest voor na het sporten
Naast de fijne hardlooptrui ben ik nog een fantastisch fijne trui van Protest rijker. Ook bestelde ik meteen een fijne trui voor Bart mee bij Protest. Ik overwoog nog even hem op een van de heren zwembroeken te trakteren, maar we vonden het allebei wel een leuk idee om in soortgelijke heerlijke vesten als ANWB-koppel te kunnen chillen op de bank.
Mijn vest is vooral bedoeld voor zomeravonden die toch wel wat frisjes zijn of voor een comfy zaterdag. Ik ben er bijna rouwig om dat het lenteweer nu te warm is om het vest aan te trekken. Anders had ik het met liefde elke dag gedragen. Nu bewaar ik hem voor na het sporten. Want rustig aan doen na een sportsessie is nóg een van de dingen die mij heeft geholpen om op een fijne en gezonde manier met sporten om te gaan.
Ben jij een fanatieke sporter of kun je wel goed maat houden?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
25 burgerlijke gelukjes waar ik intens blij van word
Hoe hard je je ook verzet tegen burgerlijkheid, soms moet je toegeven dat lekker burgerlijke en volwassen dingen ook gewoon heel fijn zijn. Als introverte huismus met een niet al te grote behoefte om de wereld rond te trekken of feestjes af te gaan, heb ik volgens mij een flinke hoeveelheid burgerlijkheid in me. En daar ben ik helemaal oké mee! Dit zijn 25 lekker burgerlijke dingen waarvan ik er niet omheen kan dat ze me erg blij maken.
Blij Lijstje #11| Plantjes, yoga, huisvrouwengeluk & VAKANTIE
Oude foto's, hobbyspullen en kattenspeeltjes - er komen heel wat blijmakers tevoorschijn uit de verhuisdozen. Maar niet alleen de verhuisdozen maakten mijn afgelopen weken net wat vrolijker. Ik heb weer een lang Blij Lijstje kunnen opstellen. Eerlijk is eerlijk, de afgelopen weken hadden ook wat lastige momenten. Juist daarom vond ik het zo waardevol om met dit lijstje vooral op het positieve te focussen dat de afgelopen tijd net wat mooier maakte. Met onder andere een bijna-tv-debuut, een verlate kennismaking met The Beatles, huisvrouwengeluk en mijn eerste poging tot yoga.
Gezond chocolade-ontbijt uit de oven met havermout en banaan
Ben jij gek op chocolade, ook op de vroege morgen? En vind je het niet erg om een kwartiertje te wachten op je ontbijt uit de oven? Dan is dit gezonde chocolade-ontbijt vast iets voor jou. Ik werd er intens gelukkig van toen ik een ovenschaal met een soort-van-chocoladetaart uit de oven haalde en besefte dat dit mijn ontbijtje voor de dag was. En het leuke is: er komt geen chocolade aan te pas; alleen een paar scheppen cacaopoeder.
Goede tips en heel herkenbaar. Toen ik nog aan hardlopen deed, was ik ook te fanatiek. Ik was alleen maar bezig met een goede looptijd neerzetten en de lol in het hardlopen verdween daarna als sneeuw voor de zon. Ik heb de apps van mijn telefoon gehaald en heb het sportroei omgegooid. Ik ben begonnen met wandelen en roeien (op een apparaat :)) en heb mijzelf aangeleerd om ervan te genieten en dat lukt gelukkig!
Wat knap dat je het roer hebt kunnen omgooien en nu sporten op een echt leuke manier aanpakt! Supergoed!
Wat goudeerlijk dit! Ik herken er wel iets van. Ik ga elke dag twee keer naar buiten en dat is heel goed voor mijn hoofd en mijn lichaam, maar ik kan er ook wel een beetje dwangmatig in zijn. Regen houdt me niet tegen, want onder een grote paraplu mijn hoofd even uitlaten vind ik stiekem heerlijk. Maar ik vind het nog wel heel lastig om als ik moe ben bijvoorbeeld een korter rondje te lopen. Het blijft denk ik altijd zoeken naar balans. Mooi hoe jij die gevonden hebt!
Lastig inderdaad, die balans! Ik heb daar ook echt naar moeten zoeken. Ik denk dat het belangrijkste is om te kijken naar je motivatie om een groot of klein rondje te lopen. Geniet je er écht van, heb je er 100% zin in en voelt het ook voor je lichaam goed aan of doe je het puur omdat je het altijd doet?
Die foto bovenaan het artikel is echt heel leuk! Ik vind het erg goed dat je hierover schrijft. Voor mij is te fanatiek sporten nooit een probleem geweest, maar dat competitieve aspect herken ik wel weer. Daar zou ik ook minder mee bezig willen zijn.
Ja, zo belangrijk om om de juiste redenen te sporten, omdat je fijn vindt en het genieten is, en niet omdat het moet. Fijn dat jij die balans ook gevonden hebt!
Ik ben zeker geen fanatieke sporter, maar ik sport wel een beetje. Genoeg, net aan, en inderdaad ook wat ik het minst erg vind. Ik doe mezelf geen plezier met hardlopen (ook al loop ik makkelijk en is mijn conditie op dit moment het allerbeste dat het ooit geweest is). Hardlopen vind ik enorm vervelend, zeker buiten! Sprintje voor de bus is geen probleem. Ik kom zelfs zonder buiten adem te zijn de bus in en daar ben ik nu wel trots op 😛 Maar 5 km hardlopen? Buiten?? Are you kidding me???
Ik loop 10 minuten op de hardloopband en dan ben ik wel klaar. Ik heb veel meer lol in krachttraining en core training.
Ja, het is inderdaad wel een seintje dat er iets niet goed gaat als je 3x per week hardloopt en dan toch nog steken in je zij krijgt. Dan is het tijd om minder te lopen en te kijken of er ergens anders iets moet gebeuren. Zou ook iets met dieet te maken kunnen hebben (dieet = wat je eet, niet wat je niet eet). Of met een medisch probleem. Als ik standaard last zou krijgen van bijvoorbeeld mijn rug als ik gewichten til, dan zou ik daar ook even mee stoppen om te kijken wat er aan de hand is. Toevallig is een zwakke rug in mijn familie een dingetje. Gelukkig heb ik daar nooit last van (even afkloppen, natuurlijk).
Een beetje sporten is beter dan helemaal niet sporten. Zeker als je een zitten beroep hebt, als tekstschrijver bijvoorbeeld ;). Stilzitten is echt ongezonder dan bewegen, zelfs ongezonder dan veel bewegen.
Zo te horen heb jij qua sporten een fijne manier gevonden om het aan te pakken! Enne, helemaal mee eens dat een beetje bewegen sowieso heel belangrijk is, zeker met een beroep als dat van mij. Zolang je het maar niet té veel doet.
Dat niet-fitte gevoel ligt gelukkig al meerdere jaren achter me. Maar destijds zat er vooral niet optimale zelfzorg achter, en daar heb ik gelukkig in positieve zin een stokje voor kunnen steken.
Fijn om je ervaring te lezen en dat je er ook open over schrijft. Ik vind zelf ook dat het advies dat je gewoon door moet gaan nergens op slaat. Ik heb een tijd ook héél fanatiek gesport. Dan stond ik elke dag op mijn matje voor een lesje poppilates van Casey Ho via Youtube. Op de duur deed ik het ook niet meer omdat ik het leuk vond maar omdat ik in mijn hoofd had gestopt dat ik dat elke dag MOEST doen.
Nu sport ik amper. Ik doe af en toe een workout, maar eerlijk gezegd alleen als ik er zin in heb. Ik ga wel bijna elke dag wandelen en dat vind ik fijn. En ik heb ook een tijdje 1x per week gezwommen. Ik vind gewoon de meeste sporten niet zo leuk. Hardlopen vind ik bijvoorbeeld wel heel aantrekkelijk klinken maar het is niets voor mij.
Wat goed dat jij ook gestopt bent met zo fanatiek sporten omdat het “moet”! Eigenlijk is wandelen op zich al een heel fijne manier van bewegen. En het mooie is dat je er ook minder snel in doorslaat.
Mooie timing voor het kopen van een vest, nu het net echt kortemouwenweer is 😀
Fijn dat je inmiddels meer plezier hebt in het sporten! Ken je de blog van Japke Janneke? Zij heeft daar ook heel wat over geschreven.
Haha, ik had de blog inderdaad geschreven voordat het hete weer zich aandiende 😉
Thanks voor de tip van haar blog trouwens! Ik ga meteen even een kijkje nemen.
Goed gezegd. Ook ik was een best fanatieke sportster, maar door blessures opgehouden. En heb ook veel gezien om mij heen. Voornamelijk veel ongezonds. Medicijnen (vooral pijnstillers en ontstekingsremmers) om toch door te kunnen gaan, ongeacht wat het lichaam zegt. Dan nog alle mogelijke pepmiddelen. Vooral in de sportscholen waar het om meer en harder gaat, zie je erge dingen. (ik geloof dat ik over dit onderwerp wel een boek ipv een blogpost kan vullen) Soms vraag je je af, waar de mensen hun gezonde verstand hebben gelaten. In mijn praktijk als sportmasseuse probeer ik de mensen duidelijk te maken, dat ze naar hun lichaam moeten luisteren en hun motivatie moet kloppen. Het moet geen vluchten voor (meestal) jezelf worden. Dus jouw bericht is heel pakkend.
Mooi gezegd! En wat goed dat je dit punt ook in je werk als sportmasseuse duidelijk laat terugkomen. Ik denk dat juist door de vele #fitgirls en de vele afgetrainde lichamen in de media steeds vaker op een ongezonde manier met sporten bezig zijn. Het zou bedoeld moeten zijn om gezond bezig te zijn, niet om jezelf juist ongezond te maken.
Door mijn lichamelijke klachten kan ik niet fanatiek sporten, dus ik moet altijd voorzichtig zijn. Wandelen ik net even een rondje teveel dan raakt er altijd wel ergens een gewricht overbelast. Gelukkig lukt dat me inmiddels (na een revalidatietraject) redelijk goed!
Wat goed dat dat nu wat gemakkelijker gaat! Maar wel lastig, denk ik, dat je soms door je lichaam wordt teruggefloten op zulke momenten.
Vroeger ging ik wekelijks naar de fitness. Nu is dat lastiger met corona, maar ook met mijn eigen lichaam. Voor mij zit er in dit artikel wel een mooie les in. Toen ik te horen kreeg dat ik een chronische ziekte heb was ik vastbesloten om me daar niet door te laten neerslaan. Nog steeds niet. Ik haal nog altijd alles uit het leven zoveel ik kan. Maar ik wilde elke dag van alles doen en een dag rust of een dag verdriet zat er niet in. Mijn psychologe wees me er een paar maand geleden op dat het heel normaal is dat ik dagen heb waarop de motivatie om jets te doen er niet is. En dat die dagen net nodig zijn. Een gezond persoon heeft dagen nodig om bij te tanken, maar iemand met mijn aandoening al helemaal. Als ik die niet neem eindig ik in het ziekenhuis. Het zet dingen echt in een ander perspectief. Doordat ik mezelf die dagen rust gun geniet ik des te meer van dagen dat ik wel dingen onderneem. En ondertussen ben ik heel graag bezig met Just Dance, wat voor mij een laagdrempelige manier is om te bewegen. Veel pensen dansen enkel het armwerk, maar ik dans echt alles. Waardoor een halfuurtje dansen een soort van work-out wordt. En ik geniet daar zo hard van! Ik merk steeds meer dat ik niet kan wachten om weer te spelen. Maar het is wel juist door die rustdagen dat ik dit kan.
Dat dansen klinkt echt heerlijk! Wat een mooie manier om in beweging te zijn op een manier die ook nog leuk is. Maar vooral: wat goed dat je jezelf die mindere dagen nu ook gunt en daaraan toegeeft. Dat is inderdaad zó belangrijk om je op betere dagen wel fit en fijn te voelen.
Leuke foto’s en wat een fijne items qua vesten! Kan me voorstellen dat je er blij van kan worden.
Ik ben minder gaan sporten dan voorheen, heeft meer te maken met geen tijd of oppas waardoor het skaten wat moeilijker is 😉
Pas het sporten weer gaan oppakken en wil dat nu 1 keer per week thuis doen met Ringfit en daarnaast in de weekenden als ik tijd en zin ben een paar kilometer skaten.
Ik denk dat ik wel redelijk maat kan houden, ik heb tijden wel echt heel veel gesport, maar niet tot het afmattende toe, zeg maar. Ik zag ooit een filmpje van een topsporter en iets wat zij zei zal ik nooit vergeten: ‘ik ben pas tevreden als ik kotsend op de mat lig’ (haar woorden dus) Nou, haha, dat lijkt me ook niet echt gezond, toch?
Haha echt?! Het lijkt me inderdaad dat die persoon misschien maar eens kritisch naar haar eigen sportritme moet kijken 😉