“Mama!” Dat was het antwoord dat ik als klein meisje standaard invulde bij de vraag ‘Wat wil je later worden?’ in vriendenboekjes. Ik had ook heus andere ambities, die elke week wel een keer wisselden tussen kapper, schrijfster, dierenarts of juf. Maar mama worden, was een droom die ik nooit verloor. Ik ben er dan ook altijd open over geweest dat ik ooit (ik herhaal: óóit!) kinderen zou willen. Wat me daar zo mooi aan lijkt? En welke bijzondere reacties het me soms oplevert? Ik vertel je er alles over.
Van tutu’s tot graafmachines
Ik heb kinderen altijd al geweldig gevonden. En dan niet alleen omdat ik gek ben op alle kleding die op de kinderafdeling hangt uiteraard! Bovenal lijkt het me heel bijzonder om een klein mensje wegwijs te maken in de wereld. En om door hem of haar te ervaren hoe je op een kindse manier met oog voor details (bijtjes, vliegtuigen, bloemen!) naar de wereld kunt kijken. Belanden in een wereld van tutu’s en Barbies of van graafmachines en auto’s (of van genderneutraal speelgoed, dat kan natuurlijk ook!) – het lijkt me prachtig. Net als het aanhoren van de heerlijke prietpraat en het zien hoe een klein wezentje zich ontwikkelt tot een mens met een eigen karakter.
Reality check
Even voor de duidelijkheid: kinderen krijgen is niet bepaald iets wat ik binnen nu en de komende jaren zie gebeuren. Al is het al omdat ik me heus realiseer dat een kind krijgen nogal wat is en dat het niet vanzelfsprekend is om moeder te kunnen worden. De afgelopen jaren heb ik wel gemerkt bij collega’s en kennissen dat moeder worden heel wat impact heeft op je leven. Kleine kinderen hebben natuurlijk weinig boodschap aan jouw agenda en stemmen daar echt niet zomaar hun slaapritme op af. Daarnaast komt er natuurlijk vooral veel verantwoordelijkheid op je af. Wellicht inclusief heuse luizenmoedertaferelen, zoals traktatiestress, schoolverplichtingen en goedbedoelde adviezen van collega-ouders.
Maar ondanks dat ben ik er nog altijd van overtuigd dat ik ooit graag moeder zou willen worden.
De oppastiener
Niet voor niets begon ik al op jonge leeftijd met oppassen op mijn nichtjes. Ik weet nog dat ik het geweldig vond om met mijn nichtje van toen drie naar de kinderboerderij te gaan. Inclusief mollige vingertjes in een rozijnendoosje, vele ‘waarom?’-vragen en een kwartier lang staren naar een schattige cavia. Alsof je zelf weer even kind bent! Oppassen is dan ook een van de bijbaantjes waar ik het meeste plezier aan heb beleefd. Het is ook hét bijbaantje dat ik iedere tiener die van kinderen houdt, zou aanraden. Het verdient vaak goed, je haalt er voldoening uit, je steekt er heel wat van op en de tijd gaat (in ieder geval bij mij) razendsnel voorbij.
Een technologietip voor oppassers (in spe): je kunt je op Sitly.nl aanmelden voor oppassen, of je nu tiener bent of al wat ouder. Ouders kunnen je vervolgens via dit platform vinden en benaderen. Eigenlijk wel heel handig en stiekem best jammer dat dat platform nog niet bestond toen ik in de oppasfase zat!
Het grote taboe dat kinderwens heet
Soms verbaast het me dat het onderwerp ‘kinderwens’ een groot taboe lijkt te zijn. Er zijn vaak wel meningen over mensen die bewust kinderloos zijn. “Waarom dan niet?” of “Misschien verander je nog wel van mening”. Saskia schreef daar laatst een mooi artikel over. En nog zoiets, als je op een bepaalde leeftijd een X aantal jaren een relatie hebt, krijg je ongetwijfeld wel een keer de vraag wanneer de kinderen komen. Best wel onbehoorlijk eigenlijk, want het kan voor sommige mensen een heel kwetsende vraag zijn.
Bijzondere reacties
Tegelijkertijd word ik ook weleens gek op aangekeken als ik volmondig ‘ja’ antwoord wanneer mensen me vragen of ik ooit kinderen wil. Ik weet nog dat ik me een paar jaar geleden had aangemeld op een datingsite waarbij een van de vijf profielvragen was of je een kinderwens hebt. “Ja” vulde ik zonder erbij na te denken in. Tijdens een afspraak kreeg ik vervolgens van mijn toenmalige date te horen dat het wel heel dapper was dat ik dat had ingevuld. “De meeste meisjes zeggen dat ze geen kinderwens hebben terwijl ze die wel hebben, omdat dat aantrekkelijk is. Anders schrik je mensen af.” Ligt het aan mij of is dat een nogal vreemde redenatie? Eerlijkheid lijkt me toch best handig.
Maar eerst: kattenmama!
Uiteraard ben ik nog jong en wil ik maar al te graag nog een heel aantal jaren ontdekken hoe leven op mezelf is en misschien ooit met een lieve vriend samen (wel fijn op zich). Maar ergens op termijn, als ik daar aan toe ben, als de situatie daarnaar is en als het lukt, lijkt niets me mooier dan deze toekomstdroom ooit waar te maken. Heel stiekem heb ik zelfs al jarenlang een aantal voornamen in mijn hoofd. Maar goed, eerst maar eens zien hoe ik het ervan afbreng als kersverse kattenmama en plantenverzorgster. First things first!
Ben jij open over of je wel/niet een kinderwens hebt?
Wat een eerlijk en open artikel. Ik vind de reactie van je toenmalige date wel heel bijzonder, moet ik zeggen. En ik ben zelf gematigd open over wel of geen kinderwens. Ik zie om me heen hoe mensen worstelen met vraagstukken over dit thema. Dat maakt me terughoudend.
Dankjewel voor je mooie reactie! Ik vond het ook best spannend om een artikel over dit onderwerp te delen. Het blijft best een lastig onderwerp om over te praten, juist omdat het niet altijd een vraag is waar je zelf een heel duidelijk antwoord op weet.
Mooi stuk Romy! Ik ben er toevallig ook iets over aan het schrijven. Ik heb geen idee of ik kinderen wil. De ene week kan ik er helemaal klaar voor zijn en een paar dagen later krijg ik er de bibbers van. Mijn vriend en ik zijn 9 jaar samen dit jaar en wij krijgen héél vaak de vraag wanneer we er aan gaan beginnen. Vooral van familie. Eerlijk gezegd vind ik dat vervelend want ik vind het helemaal niet ‘de standaard’ om kinderen te krijgen. Ik vind het toch een groot vraagstuk.
Dankjewel voor je mooie reactie! En goed om te horen hoe jij erin staat. Heel begrijpelijk dat je er niet zeker van bent of je wel of niet kinderen wilt. Het is natuurlijk niet zomaar een beslissing. Wat vervelend dat mensen er regelmatig naar vragen. Het is zo’n persoonlijk onderwerp en kinderen krijgen is natuurlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik vind het ook best wel onbehoorlijk als mensen daar zo uitgebreid naar informeren. En een lange relatie is zeker geen excuus om daar wel naar te mogen vragen, denk ik dan.
Wat een mooi artikel, echt knap om hier zo open over te zijn. Ik vind eerlijk gezegd ook dat veel mensen heel brutaal zijn met het vragen naar de kinderwens van een ander, omdat je nooit weet in welke situatie de ander zit. Ik antwoordde altijd “ja, ooit wel”, terwijl ik op een gegeven moment echt rammelende eierstokken had… maar je weet nooit of het snel lukt, dus dan wil je je maar alvast indekken…
Ik deel je mening helemaal. En denk zelfs dat een deel van het ’taboe’ dat Romy omschrijft hier ook door in stand wordt gehouden. Doordat mensen totaal géén schroom hebben om te vragen wanneer de kinderen komen (en dus eigenlijk zo’n beetje veronderstellen dát ze komen) ontstaat een gevoel dat je afwijkend bent als je hier geen bevestigend antwoord op hebt, of gewoon nog even niet wil geven omdat je bijvoorbeeld zelf ook nog in spanning zit of het überhaupt wel gaat lukken. Het is geen geheim hoe ik erin sta, maar als mensen die amper mijn naam kennen me hiernaar vragen dan schiet ik wel in zo’n ‘besef je wel wat je vraagt?’ modus.
Daar zit inderdaad wel wat in. Juist omdat je nooit weet of het gaat lukken om kinderen te krijgen en omdat de vraag dan extra pijnlijk is, is praten over een kinderwens waarschijnlijk een taboe.
Best wel onbeschoft soms wat voor vragen er over een kinderwens kunnen komen. Ik geef je groot gelijk dat je wat verontwaardigd reageert als vage kennissen daar uitgebreid naar vragen. Ieder zijn eigen keuze daarover, toch?! En daar ben je geen enkele verantwoording voor verschuldigd aan wie dan ook.
Inderdaad! Mensen kunnen best wel brutaal zijn met hun vraag naar “de kinderen”. Je weet maar nooit of het misschien net iets heel gevoeligs is voor de ander. Ik kan me ook wel voorstellen dat je het lastig vind om heel open te zijn op het moment dat je rammelende eierstokken hebt. Als het niet lukt om direct kinderen te krijgen, is het natuurlijk niet echt fijn als mensen daar steeds naar informeren.
Mooi artikel! Dat die date zo reageerde vind ik inderdaad echt vreemd. Mijn vriend en ik hebben het juist op onze eerste date besproken omdat we het allebei belangrijk vinden (we hadden nogal een bijzondere eerste date, haha). En gelukkig was het voor ons allebei een ‘jazeker, maar nog even wachten’. En dat is het nu nog steeds. Ik kan alleen maar wensen dat het tegen die tijd gaat lukken en we een gezond kindje krijgen.
Goed dat jij en je vriend hier meteen open over zijn geweest! Ik denk ook dat je daar allebei het meeste aan hebt. Fijn dat jullie er hetzelfde in staan. En ik hoop hard met je mee dat een gezond kindje er tegen die tijd van komt 🙂 Wat zou dat mooi zijn!
Mooi en open artikel Romy! Persoonlijk zou ik ook nooit vragen naar de kinderwens van een ander. Je weet nooit waar die ander op dat moment mee struggelt of heeft meegemaakt.
Dankjewel voor je mooie reactie! En inderdaad, precies om die reden zou ik ook nooit informeren naar iemands kinderwens. Het is zoiets persoonlijks en soms ook gevoeligs.
Wat een mooi en open artikel! Moest wel lachen om je first things first stukje op het einde, haha, eerst maar eens op jezelf wonen en huisdieren en planten verzorgen, zo is het maar net! :p Ik heb zelf geen kinderwens, wie weet verandert dat nog. Al zie ik mezelf gewoon echt niet met een kleine :p.
Haha, het leek me wel handig om mijn moederschapskunsten eerst maar eens op een plant en een kat los te laten 😛 Eens zien hoe dat me afgaat!
Zeker op jonge leeftijd is het ook niet altijd makkelijk om te weten of je een kind zou willen. Ik denk dat dat bij veel mensen wel iets is wat later groeit. Of wat nooit komt, dat kan natuurlijk ook en daar is ook niets mis mee 🙂
Hier ook nooit een geheim geweest dat ik kinderen wilde. Kun je maar beter meteen eerlijk over zijn toch? Straks kom je een leuke partner tegen die geen kinderen wil, dat was voor mij al een no go geweest.
Helemaal mee eens! Zo sta ik er ook in. Ik zou niet investeren in een relatie met een partner die geen kinderen wilt. Dat is diegene natuurlijk goed recht, maar dan weet ik gewoon dat het op termijn niet gaat werken.
Ja, ik ben altijd heel open over mijn kinderwens. Ik zou het liefst zo jong mogelijk aan kinderen beginnen. Ik merk daarbij ook vaak dat veel mensen daar moeite mee hebben, want eerst je studie afmaken, vaste baan, huis etc. Maar zoals mijn schoonmoeder altijd zegt: er bestaat geen goed moment om aan kinderen te beginnen, dus wacht daar maar niet op. Maar voor nu ga ik eerst nog 2 jaar studeren, want kinderen en full time studeren samen zie ik ook echt niet zitten
Wat mooi dat je al op vrij jonge leeftijd kinderen zou willen. Je hebt helemaal gelijk: het juiste moment om kinderen te krijgen bestaat niet, dus je moet het vooral doen op het moment dat het voor jou goed voelt. En wat ik me altijd maar bedenk: je hebt natuurlijk nog 9 maanden (oké, iets minder) de tijd om na te denken over hoe je het praktisch voor je ziet 🙂
Hé wat grappig, ik ken Sitly ook! Zo ben ik in mijn tijd in Eindhoven ook aan wat oppasadressen gekomen om wat extra geld bij te verdienen. Werkt heel fijn! Ik heb ook ooit een blog opgesteld over dat ik (voor nu) niet de behoefte heb om ooit kinderen te willen, maar de drempel is bij mij gewoon te hoog om hem te plaatsen Het is zó’n persoonlijk onderwerp. Ik herken het wel, ik vraag echt alleen aan mensen of ze ooit kinderen zouden willen, maar ‘en, wanneer komen ze nou eens een keer?’ zou ik nooit aan iemand vragen. Zo’n vraag krijgen vind ik zelf namelijk ook niet leuk. Je weet inderdaad niet in wat voor traject diegene zit, of dat diegene het misschien niet wilt. Dat wordt altijd zo raar gevonden. Helaas rust er nog altijd een taboe op om het hebben van geen kinderwens. Ik weet het voor nu toch denk ik wel zeker. Zolang ik die behoefte niet heb, ga ik er niet aan beginnen. Fijn dat jij het voor jezelf ook echt zeker weet dat je ze wel wilt. Dat scheelt al veel in het vinden van een partner.
Wat grappig dat jij Sitly kent uit jouw oppasperiode. Het klinkt echt als een fijne site om aan oppaswerk te komen.
Ik kan me voorstellen dat je twijfelt of je de blog over het hebben van wel/geen kinderwens online te zetten. Ik merkte ook dat ik het best wel een ding vond om dit artikel te plaatsen. Het is toch een heel persoonlijk onderwerp. Vragen als ‘en, wanneer komen de kinderen?’ vind ik zelf ook heel ongepast. Je weet maar nooit of die vraag niet net een gevoelige snaar raakt.
Het hebben van geen kinderwens is in mijn ogen ook absoluut niet iets wat een taboe zou moeten zijn. Kinderen krijgen is zo’n impactvol iets dat het alleen maar goed is dat je er eerlijk over bent naar jezelf toe als je niet zeker weet of je dat wel wilt 🙂
Ik ben er nog niet over uit, of ik kinderen wil (van mezelf) of niet. (Voor mij zijn dat twee verschillende vragen. “Wil ik pleeg-/adoptie-/stiefmoeder worden?” Ja, dat zie ik wel zitten. “Wil ik biologische moeder worden?” Eh. Mwoah.)
En moest lachen om je stukje over online daten. Er zijn inderdaad niet veel profielen die duidelijk aangeven dat er wel of geen kinderwens is. De meeste blijven daar vaag over.
Best bizar eigenlijk hè dat het zo’n ding is om op je datingprofiel aan te geven hoe het zit met je kinderwens. Ik voelde me bijna bijzonder dat ik die vraag zonder nadenken had ingevuld, haha.
Wat mooi trouwens dat voor jou pleegmoeder, stiefmoeder of adoptiemoeder worden ook een goede optie is. Het moederschap hoeft zeker niet te betekenen dat je zelf een kleintje baart. Ik vind het juist heel mooi dat je ook naar andere opties kijkt.
Mooi en open geschreven! Als kind had ik een kinderwens. Ik wou met kinderen werken en mijn eigen kinderdagverblijf opstarten. Maar het leven heeft mij elders gebracht en ik zorg voor ouderen waar je extreem veel liefde en appreciatie van terugkrijgt. Sindsdien heb ik die knop precies omgedraaid. Toch stelde ik destijds nog een ultimatum voor mezelf. Huisje, tuintje, kindje wou ik voor mijn dertigste. En nu ik 34 ben, single ben en nog thuis woon heb ik iets van.. het hoeft niet meer voor mij. Alhoewel, het leven kan snel veranderen ook 😉
Je weet inderdaad maar nooit hoe het leven loopt 😉 Ik vind het prachtig om te horen dat het werk met ouderen je zo veel voldoening en liefde oplevert. Werken met ouderen is inderdaad totaal anders dan werken met kinderen, maar ik kan me voorstellen dat je dit werk met heel veel liefde doet.
Tuurlijk moet je dat op een datingprofiel zetten! Er zijn namelijk zat mannen die dat wél aantrekkelijk vinden, omdat ook mannen broeds worden, hoor. Daarom ben ik er altijd heel duidelijk en open over geweest dat ik geen kinderwens had. En nu ben ik in de fase van mijn leven waarin mensen het niet meer durven te vragen, omdat men bang is dat ik triest en ongewenst geen kids heb.
Ook ik vond oppassen hartstikke leuk en nog is het leuk met kinderen tussen de anderhalf en 16 op te trekken (ach als ze tussen de 17 en 26 zijn ook nog hoor). Maar in de wereld waar ik in ben opgegroeid zag ik al snel in dat deze wereld niet bepaald optimisme in mij losmaakte. Ik ben niet meer bang, maar wéét dat kinderen die nu de volwassenheid binnenstappen nooit de kansen zullen krijgen die ik had. Vroeger dacht ik dat het misschien rond deze tijd wel allemaal zou meevallen. Maar nope.
Watertekorten, geen wereldreizen meer, dure transportkosten, gezondheid alleen voor mensen met geld en beperkte keuze in gezond eten en dan heb ik het nog niet eens over de bio-diversiteit. Joh, we gaan dit niet op tijd oplossen voor alle mensen op aarde. Simpel. Er zal een groep buiten de boot vallen en misschien zijn dat juist wel jouw kids. Dat is toch erg?
Ik heb wel moeite om mijn oogkleppen op te doen als iemand met jonge kids enthousiast is. Maar eerlijk? We laten een rotwereld achter, zonder vlinders, bijen en bloemen. Fijn.
Maar laat mij de pret niet drukken 🙂
Ik vind het mooi dat je hier zo’n eerlijk en open artikel over schrijft. Fijn dat je al heel lang weet dat je een kinderwens hebt. Dat is ook echt niet iets waar je je voor moet schamen of wat jou als vrouw minder aantrekkelijk maakt. Wat een gekke datingssite… Beetje gek dat je zulke reacties erop kreeg. Het is van belang om zoiets erop te zetten. Als er mannen zijn die absoluut geen kinderen willen, dan valt iedere vrouw (of man) met kinderwens al af lijkt mij. Achja, gelukkig trek jij je er niets van aan en durf je gewoon open voor je kinderwens uit te komen, helemaal prima en ik vind dat mensen dat gewoon moeten accepteren. Iedereen mag dat voor zichzelf weten!
Zelf weet ik nog niet of ik kinderen wil. Ik ben nu 23 en heb nooit een vurige kinderwens gehad. Sinds ik met mijn vriend heb, bespreken we dit natuurlijk wel eens, maar we zijn er allebei nog niet zeker over om diverse redenen: carrières, reizen die we willen maken, de wereld waarin het kind opgroeit, geld dat een kind kost of het ons gegeven is en als dat niet zo is of we dan niet heel erg teleurgesteld worden. Allemaal overwegingen die zo voor- en nadelen met zich meebrengen. Gelukkig hebben we nog lang de tijd om erover na te denken, maar ik zie in mijn omgeving wel dat mensen van mijn leeftijd kinderen krijg. Zo kwam weet ik dat een aantal meisjes met wie ik op de basisschool zat al een kind en soms al meerdere kinderen hebben. Soms vind ik dat zo gek, omdat ik daar zelf helemaal niet mee bezig ben en volop aan het studeren ben en mijn carrièrepad uitstippel. Maar dat is ook helemaal niet erg, iedereen moet doen waar hij/zij aan toe is en wat goed voelt! Dus, lang verhaal kort: bij ons is het nog een punt van twijfel!
Dankjewel voor je mooie reactie op mijn artikel! Ik ben het helemaal met je eens: het is toch juist fijn om ook als partner te weten hoe de ander er in staat, ook op een datingsite. Als de een heel graag kinderen wilt en de ander totaal niet, dan lijkt het me toch redelijk handig dat je daar al achterkomt voordat je een relatie aangaat 😛
Goed dat jij en je vriend ook de voors en tegens van kinderen krijgen afwegen. Het is natuurlijk ook niet niks als je voor een kind besluit te gaan (en dan is het ook nog de vraag of het lukt uiteraard). Gelukkig hebben jullie inderdaad nog een hele tijd om erover na te denken. Er komt vast wel een moment in de toekomst waarop jullie er wel helemaal uit zijn 🙂 En dan zijn absoluut beide keuzes helemaal prima.
Bijzonder hè als mensen om je heen van jouw leeftijd opeens kinderen krijgen. Ik moet ook nog erg aan dat idee wennen, alleen al omdat ik voor mijn gevoel in een totaal andere levensfase zit 😉 Ik weet dat een oud-klasgenootje van de basisschool al een kindje van 4 heeft (die zit nu in de overblijfklas van mijn moeder – hoe toevallig!) en was ook wel even verbaasd toen ik besefte dat we in zulke totaal andere fases zitten blijkbaar.
Mooi geschreven, Romy. Ik hoop dat op een dag jouw droom werkelijkheid mag worden. In ieder geval ben ik ervan overtuigd dat je een heel lieve en goeie mama zal zijn.
Hier zijn geen kinderen gekomen, en nu (op 41) moet het ook niet meer gebeuren. Ik tob al meer dan 15 jaar met (veel) te weinig energie en gezondheidsproblemen. Geen goeie combinatie met het moederschap. En beter geen moeder zijn dan een die er te weinig kan zijn voor de kinderen is mijn gevoel dan.
En toegegeven, er speelt ook twijfel mee, twijfel voor deze tijd, twijfel voor zo’n gigantische verantwoordelijkheid,…
Niet iedereen is blij met deze (onze – want mijn man staat er ook achter) keuze.
Botte opmerkingen hebben we ook al gehad, waaronder deze die alles sloeg (op het doopfeest van een neefje, uitgesproken door de vader van mijn schoonbroers vrouw): ‘Wanneer beginnen jullie aan kinderen? Of weten jullie misschien niet hoe het moet?’ … Ze kwamen toen ook de hele tijd het kind op mijn schoot zetten toen ze dachten dat hij een vuile luier had…
Alsof me dat zou afschrikken, ben nog jaren (toen ik nog wel energie had) monitor geweest op de speelpleinwerking vroeger bij de kleutertjes. Dus ’t is niet dat ik een hekel heb aan kinderen, zeker niet. Maar het is gewoon niet mijn pad en dat is ook goed.
Dankjewel voor je ontzettend lieve en mooie reactie!
Ik kan me voorstellen dat je gezondheid voor jou een grote rol heeft gespeeld bij de keuze voor wel/geen kinderen. Het is al niet niks om een kind op te voeden, laat staan als je ook last hebt van gezondheidsproblemen.
Pff, die opmerking op de doop is wel echt heel onbeschoft. Ik snap dat je daar even raar van stond te kijken. Het is juist goed dat jullie zo’n weloverwogen keuze over deze vraag hebben gemaakt en daar zouden andere mensen ook respect voor moeten hebben.
Nou, wat een stomme reactie van die date. Vind het juist goed dat je ja hebt gezegd op die vraag. Zou ik ook doen. Weet je meteen wat je aan de ander hebt. Mooi geschreven Romy. Weet zeker dat jouw wens uitkomt en dat je een fantastisch lieve en zorgzame moeder wordt ?. Van mij weet je inmiddels eea al en heb ik het op mijn blog ook nooit een geheim gemaakt dat ik moeder wil worden. Ik ben inmiddels de dertig (donderdag alweer 33 ?)gepasseerd en het leven zat wat dat betreft niet altijd mee, maar gelukkig heb ik nu een lieve vriend van wie ik ook precies weet wat hij wil. Only time will tell ?
Dankjewel voor je onwijs lieve reactie op mijn artikel! <3
Ik hoop ook ontzettend hard voor jou (jullie!) dat een kindje er gaat komen. Ik weet zeker dat jullie kindje straks ontzettend boft met zo'n lieve moeder en met ouders bij wie hij of zij zo ontzettend gewenst is. ?
Het is voor het eerst dat ik lees dat een kinderwens taboe kan zijn. Aan de andere kant heb ik ook nooit gedate, dus weet ik er ook niet veel van.
Ik had wel al vrij vroeg een kinderwens en heb dat toen ook met familie en vrienden gedeeld. Ook om opmerkingen te voorkomen ‘of het een ongelukje was’. Als het om kinderen gaat, doe je het toch nooit goed. ?
Haha, dat idee heb ik inderdaad ook! Als het om kinderen gaat (of het nu gaat over zwanger worden, opvoeding of andere belangrijke keuzes) zijn er volgens mij altijd wel duizenden meningen. Ach, zolang je het voor jezelf maar goed doet.
Juist mooi dat je al vroeg wist dat je een kinderwens had en dat die wens ook is uitgekomen 🙂
Prachtig geschreven en zo eerlijk ben jij….
Goed stuk.
Het is namelijk niet vanzelfsprekend om kinderen te krijgen.
Maar ook om ze ongewild niet te hebben.
Vaak doen mensen elkaar pijn als men jarenlang samen woont en ze nog heel lang kinderloos zijn om ernaar te vragen…..
Het is jou van harte gegunt…..
Hihihi eerst een goede mams voor je kat etc…..
Groetjes 😉
Dankjewel voor je mooie woorden! Inderdaad, kinderen krijgen is niet vanzelfsprekend en het kan soms een heel gevoelige vraag zijn.
Ik vind het juist goed om er al tijdens het daten open over te zijn. Ik heb geen kinderwens. Kan nog komen, volgens sommigen ben ik ‘pas 29″. De tijd zal het uitwijzen. Ik probeer er niet te veel over na te denken, maar als vrouw heb je toch een soort houdbaarheidsdatum. Ik ben dus wel met het onderwerp bezig, omdat ik de keuze wel graag bewust wil maken.
Wel/geen kinderen willen is ook nogal een grote keuze natuurlijk. Juist goed dat je er zo bewust over nadenkt. Wie weet denk je er ooit anders over, wie weet blijft het zo. En beide keuzes zijn natuurlijk meer dan prima! Zolang jullie er maar achter staan 🙂
Mooi artikel om te lezen dit! Mooi hoe je ook alle meningen en kanten benoemd. En lief dat je m’n artikel hier hebt genoemd <3 Nooit gedacht dat ik ooit dit zwanger zou zitten typen haha na al die jaren hard roepen dat ik ze zelf niet wilde (werken ermee oke, maar zélf nou nee…) Ik ben er altijd heel erg open over geweest, ook offline over het feit dat het bij ons langer duurde en het proces erheen. Meer omdat ik denk ik van mezelf altijd een open persoonlijkheid ben en dingen weinig een taboe vind. Ieder moet lekker doen waar hij/zij zich goed bij voelt. Alleen sommige reacties van mensen (laatst natuurlijk meegemaakt op mijn blog) is wel vervelend.
Juist heel goed en mooi dat je er zo open over bent! Ik weet zeker dat je daar ook veel mensen mee helpt die zich in jullie verhaal herkennen. En wat prachtig dat het nu dan toch is gelukt en dat je nu nog maar een paar maanden hoeft af te wachten totdat jullie zoontje of dochtertje er écht is! <3
Wat mooi dat je over dit onderwerp zo open schrijft op je blog!
Ik vind de reactie van je date toendestijds wel weird, is juist toch goed om daar open over te zijn?
Mijn vriend en ik zijn bijna vijf jaar samen, en ik moet eerlijk bekennen dat ik ernaar uit kijk wanneer de tijd komt dat we aan kleintjes beginnen. Duurt natuurlijk nog wel even, we willen eerst graag samenwonen, studie afmaken, en genieten van de vrijheid. <3 Maar toch, het lijkt mij gewoon een te bijzondere en leuke ervaring. Als je dan ook al die kinderafdelingen ziet.. echt allemaal te leuk.
Liefs,
Eve