Volwassen worden is een proces dat je hele leven doorgaat. Waarschijnlijk heb je het zelfs als tachtigjarige nog niet tot het laatste level van het volwassenheidsspel geschopt. Gelukkig maar! Toen ik laatst een artikel aan het schrijven was over mijn bescheiden huisvrouwsuccesjes (komt binnenkort online!), realiseerde ik me dat ik ook aardig wat niet zo volwassen uitspattingen heb. Of gewoon onhandige dingen waar ik nog van moet leren in mijn prille bestaan als ik-heb-een-huis-en-ik-doe-alsof-ik-volwassen-ben-persoon. Daarom hieronder 15 situaties van unsuccessful adulting waaraan ik me “schuldig” maak.
- Afvalkalender, welke afvalkalender? Je moet niet aan mij vragen wanneer het vuilnis wordt opgehaald. Op de afvalkalender kijk ik namelijk niet. Mijn tactiek is simpel. Staan er drie grijze containers aan de weg? Dan zet ik mijn container ernaast en worden de containers blijkbaar de volgende dag geleegd. Hetzelfde geldt voor oud papier. Werkt prima! Met dank aan mijn buren die wel altijd perfect op de hoogte zijn van de afvalkalender.
- Improviseren in de keuken. Het hoofdingrediënt vergeten als je een keer een recept maakt, overkomt dat alleen mij? Laatst had ik alles in huis gehaald voor lasagnette met geitenkaas. Om er vervolgens achter te komen dat ik geen verse lasagnebladen had gekocht, maar gewone bladen die eerst een half uur in de oven moeten. Niet zo handig als je al in de saus staat te roeren. Ach, voeg een snufje improvisatiekunst toe en voordat je het weet staat er een bord mie met geitenkaas op tafel.
- Lokale krantjes, stapelen maar! Wekelijks valt er een lokaal krantje in de brievenbus en ben ik vastbesloten het te lezen. Om er een week later, als het nieuwe krantje in de bus valt, achter te komen dat ik nog steeds een week – inmiddels twee – achterloop met lezen over de plaatselijke turnvereniging, wegomleggingen en 50 jaar getrouwde dorpsgenoten.
- Witte dingen. Ja ja, ik heb in mijn eerste week op mezelf even gegoogeld wat “die witte dingen uit aardappels” zijn. Tja, de aardappels bij mijn ouders (koel opgeborgen in de kelder) kregen geen kiemen, dus dit verschijnsel in mijn voorraadkast kende ik nog niet.
- Even de sleutel zoeken. Keer op keer vergeet ik dat ik eerst mijn huissleutel uit mijn tas moet halen voordat ik mijn weekboodschappen erbovenop gooi. “Hoi buurvrouw. Ja, ik ben vast op straat mijn boodschappen aan het uitpakken.”
- Te laat! Nooit van tevoren het weerbericht checken, waardoor ik regelmatig óf veel te warm of veel te koud gekleed de deur uit ga? Overkomt mij regelmatig. Tot mijn eigen grote spijt.
- Een ezel stoot zich niet… En de keer daarna als dat me weer overkomt, realiseer ik me weer dat ik de Buienradar-app nog stééds niet heb geïnstalleerd.
- De belangrijke-papieren-stapel. Ik ontvang regelmatig dingen die ik als “belangrijke papieren” beschouw. Dat varieert van garantieformulieren tot diploma’s of brieven van mijn vrienden bij de Belastingdienst. Ik lees alles netjes door, maar het feit dat alle belangrijke papieren samen één stapel vormen verklaart wel waarom ik vaak even moet zoeken naar die ene belastingbrief. Systeempje hoor!
- Benzinestationclichés. Nog steeds de helft van de keren niet weten hoe ik mijn tankdop op mijn tank moet draaien en dan heel cliché (nee, dit is geen flirttruc) aan een gespierde man met een dikke sportauto moeten vragen of hij me even kan helpen. Maar even ter verdediging: ook sommige andere mensen vinden mijn tankdop oprecht heel raar.
- Geef me 5 seconden! Als er onverwachte visite komt heb ik vaak de tijd tussen het openen van de benedendeur en mijn voordeur nodig om nog snel vijf rommeldingen weg te moffelen in de kast. Het is natuurlijk al-tijd opgeruimd hier – ahum!
- Het narcisdrama. Deze is echt heel gênant: in de tweede klusweek vergat ik om een stel verlepte narcissen weg te gooien die ik van de vorige bewoners had gekregen. Die verstopte ik dan ook maar snel in het keukenkastje toen ze een week later de post kwamen ophalen. Om vervolgens pas twee weken later te bedenken dat die narcissen daar – verlept in het kwadraat – nog steeds stonden.
- Toevallige ontmoeting. Vervolgens de buurman voor het eerst tegenkomen als ik de verlepte narcissen naar de vuilnisbak beneden breng. Hoi! Ik ben de nieuwe buurvrouw en ik ben heel goed met planten.
- Parkeerschijfvergeetachtigheid. Iets te vaak ga ik de deur uit met de auto zonder parkeerschijf op zak en moet ik maar weer vurig hopen dat er niet net op dat moment een parkeerwacht langs mijn auto loopt die nog zijn dagquotum moet halen.
- Kentekenstress. Bij de parkeerautomaat vergeet ik overigens standaard wat mijn kenteken ook alweer is, waardoor ik tegenwoordig maar telefoonfoto’s van mijn kenteken opsla. Je zou toch denken dat ik die cijfer- en letterreeks na een maand of tien wel kan onthouden.
- Gek kattenvrouwtje. En ten slotte: ik praat nog altijd met een hoge stem tegen Pippa en zeg dan dingen die mijn nichtje van acht vast ook tegen een kat zou mompelen. Om over de koosnaampjes nog maar te zwijgen. Volwassen of niet, als kattenvrouwtje is het volledig geoorloofd, toch?!
Kun jij nog een leuk voorbeeld van unsuccessful adulting noemen?
Waarom ligt je parkeerschijf niet in je auto?
Inderdaad, standaard in het dashbordkastje ?
Haha, dat komt doordat ik me steeds voorneem mijn parkeerschijf in de auto te leggen en dat dan weer vergeet 😉 Maar na de reacties van gisteren ben ik eindelijk zover gekomen dat de kaart nu in mijn dashbordkastje ligt. Die vergeet ik nu nooit meer.
Volgens mij zijn dit allemaal zaken waar je wel uitkomt. Tip, over de containers, ik check wel of de bakken die er al staan nog vol zijn… anders staat onze volle bak er voor noppes naast.
De laatste tijd ga ik te vaak de deur uit zonder boodschappenlijstje, omdat ik denk dat ik nu toch wel weet wat ik nodig heb. Nope. Ik heb echt nog steeds boodschappenlijstjes nodig!
Slim! Dat ga ik de volgende keer ook eens doen als er weer wat bakken aan de weg staan.
Een boodschappenlijstje is iets waar ik ook echt niet zonder zou kunnen trouwens. Anders heb ik vaak de neiging om het ene product dat ik écht hard nodig had (brood bijvoorbeeld) net te vergeten.
O, dat geeft allemaal niet. Wel herkenbaar. Te koud gekleed vooral. En ik ben superblij met mobiel parkeren en online belastingbrieven. Wat bij mij een punt is, is dat sommige (hmmm heel wat) spullen geen vaste plek hebben.
Inderdaad ideaal dat je alle post van de Belastingdienst ook online kunt bekijken. En gelukkig ben ik niet de enige die weleens in de verkeerde kleding de deur uitgaat 😉
Haha geweldig dit. Ik ben dus niet de enige. Ik ben 33 en vergeet nog steeds de helft. Hang ik de zak met plastic mooi aan de kapstok naast de voordeur, zodat deze in ochtend naar buiten kan, om er vervolgens achter te komen dat ie er in de avond nog steeds hangt. Of her voornemen om een boodschappenlijstje voor de week te maken, zodat je alles in huis hebt… om vervolgens op maandag na het werk snel naar de winkel te moeten, zonder idee wat ik moet gaan maken. Tip: parkeerschijf ligt in de auto! 🙂 En voor de afvalkalender bestaat een milieu app die herinneringen stuurt!
Haha, oeps! Dat punt van de plastic zak zou mij ook zo kunnen overkomen. Dank je voor de tip voor de milieu-app trouwens! Volgens mij ideaal voor mij!
Hahaha heerlijk, waar je je het ene moment ‘zwaar volwassen’ voelt (afval scheiden, bedden verschonen op zaterdagochtend, schoteltje water voor de katten buiten zetten…), gaat het soms inderdaad ook wel eens de andere kant op, hihi. Ik heb het narcis-verhaaltje ook wel eens gehad. Een plantje begon wel heel erg te hangen, die heb ik toen gauw boven gezet. “Mag ik even boven kijken?!?!” Was natuurlijk een logische vraag van de gever van het plantje, die ons huis nog niet ‘af’ had gezien. Oeps…
Haha, precies! Dat houdt het volwassen leven een beetje in balans 😉
Geweldig trouwens, die vraag van de plantgever. Zal je altijd zien! Ik ben stiekem wel blij dat ik niet de enige ben die soms wat ondankbaar met plantjes is omgegaan 😉
Hahaha! Superleuk artikel! Ik heb 2 tips voor je: leg je parkeerschijf gewoon in je dashboardkastje en wat betreft die afvalkalender: mijn gemeente heeft een app. Inclusief meldingen op een tijdstip naar keuze! Het enige dat bij mij nog wel fout ging is dat ik geen idee had dat ze die bak al om 7.45 komen legen. En dat hij met een bepaalde kant richting straat moet staan. Oh well… Inmiddels lukt het 😉
Dank je voor de tip! Ik ga die app meteen even opzoeken. Ideaal om nooit meer op de dag zelf mijn container te vergeten. Ik wist trouwens ook niet dat de bakken met een bepaalde kant naar de weg toe moeten staan. De volgende keer ga ik maar eens extra goed opletten op de andere bakken 😉
Oh help, nu voel ik me opeens heel volwassen, want eh…na zeven jaar boodschappen doen leg je op een gegeven moment die sleutel wel óp de boodschappen enzo;).
De vijf seconden tussen de benedendeur en de voordeur zijn dan wél weer heel herkenbaar trouwens.
Heerlijk artikel! En ach, een beetje jeugdigheid is fijn, vind ik. Dus hoe meer van dit soort dingen, hoe beter. En wat betreft dat kenteken…Ik had altijd auto’s met een leuk kleurtje. Toen kocht ik een zwarte. Grote vergissing, want die vond ik nergens terug. Van pure ellende leerde ik toen dus mijn kenteken uit mijn hoofd, want jup…ik zocht ‘m op kenteken op op de parkeerplaats… Inmiddels heb ik een zwarte auto met rode spiegels. Ik hoop dat dat helpt om ‘m gewoon terug te vinden.
Haha, dat doe je goed! Ik hoop dat ik de fout van de sleutels onderin mijn tas ook nog een keer afleer 😉
Overigens kan ik me voorstellen dat je een opvallende kleur auto handiger vind. Ik ben nog altijd blij met mijn knalgele/groene auto, alleen al omdat ik die op de parkeerplaats eigenlijk nooit over het hoofd zie.
Leuk om te lezen. Dat van de lokale krantjes is heel herkenbaar en ook het kenteken. Die weet ik na 2 jaar nog niet 🙁
Hahaha wat een hilarische blog. Heerlijke momentjes! Vooral om die narcissen en je kookfoutje kon ik wel heel erg lachen. Goed dat je dan op zo’n moment alsnog weet te improviseren en een normale maaltijd op tafel weet te toveren! 🙂 Ik ben zo iemand die teruggaat naar de supermarkt (als deze nog geopend is) om een ontbrekend ingrediënt te halen of die haar vriend erop afstuurt om het nog snel op te halen. Laatst ging ik ook voor ons koken, alleen het meest essentiële was niet aanwezig: olijfolie om alles in te bakken… Tja, toen moest ik wel snel op en neer op het te halen, anders kon ik helemaal geen eten op tafel toveren of alles zou rauw moeten zijn haha.
Haha, olijfolie is inderdaad wel handig om te hebben als je wat gaat bakken. Wel ideaal dat je op zo’n moment je vriend op pad kunt sturen. Ik ontdek het zelf vaak pas tijdens het koken, waardoor ik al volop met mijn lepel in saus sta te roeren als ik zie dat er iets anders ontbreekt. Lekker slim! 😉
Wat een heerlijk lijstje. Het ene moment voel ik me vrij volwassen, terwijl ik het volgende moment toch moet toegeven dat het soms ook wel tegenvalt, als mijn vader me weer moet helpen met declareren. Maar ach, het is ook niet leuk als alles in een keer goed gaat.
Precies! Het is stiekem juist leuk dat volwassen worden stap voor stap gaat en dat je altijd wel wat niet al te volwassen trekjes zult houden. Houdt het leven leuk!
Haha leuke blog!
Het voor de deur staan en dan ontdekken dat je sleutels helemaal onderop in je tas liggen, onder de boodschappen, is heel herkenbaar. Ik probeer er nu meestal aan te denken vóór ik thuis ben. Met als gevolg dat ik net buiten de supermarkt alle boodschappen uit mijn tas trek om alvast mijn sleutels op te graven. Ik denk dat ik over een paar jaar wel zo ver ben dat ik er op tijd ín de supermarkt aan denk, voor het inladen van de boodschappen haha.
Haha, dat heb ik inderdaad ook al eens gehad. Toch weer één stap verder dan met je sleutels nog onderin de tas thuiskomen 😉 Uiteindelijk, uiteindelijk komt het vast wel goed met ons 😉
Tot twee keer toe de aardappels aan laten branden omdat ik ze vergeten was? Daarna maar pizza besteld.
Haha, gelukkig is een keer pizza eten ook niet verkeerd 😉
Hahaha, alleen al de term ‘unsuccesful adulting’… geweldig 😀 Mijn parkeerschijf ligt trouwens gewoon in mijn auto (sterker nog, ik kwam er een keer 3 (!) tegen in mijn handschoenenkastje, geen idee waarom! Liggen er overigens ook nog steeds, hahaha) en parkeren doe ik tegenwoordig met Parkmobile (waarbij ik wel de klassieke fout heb gemaakt om geen notificatie-voor-25-cent in te stellen en dus laatst een keer 14,22 euro mocht afrekenen omdat ik was vergeten uit te checken, ahum). Genoeg algemeen gestuntel dus al hierzo, ik durf eigenlijk niet eens serieus na te denken over volwassenheidsfails waar ik me schuldig aan maak 😉
Haha, misschien zou ik eens een paar extra parkeerschijven moeten kopen om er nooit zonder één te zitten 😉 Ik heb de mijne in ieder geval na dit blogartikel maar direct in mijn dashbordkastje gelegd.
Stiekem vind ik het heerlijk om over dit soort volwassenheidsfails na te denken 😉 Houdt het leven leuk!
Gelukkig ben ik dus niet de enige met een aantal van deze punten 😉
Haha, leuk om te lezen, Romy! Volgens mij is het geheim van volwassen worden / zijn dat iedereen het af en toe zo klungelig doet. 😛 De buurman zal die narcissen toch niet erg gevonden hebben, want die gaan (binnen) niet zo lang mee, toch? (Toch??) 😉
Haha, ik praatte het voorval met de narcissen maar op dezelfde manier goed voor mezelf 😉 En je hebt helemaal gelijk wat betreft volwassen worden/zijn. Juist de dingen die niet meteen vlekkeloos verlopen, maken het leven ook juist leuk (en op z’n tijd lachwekkend).
Grappige situaties om te lezen! Ik heb dat ook eens gehad met die lasagnebladen en kwam er ook te laat achter… zo stom! En ik denk al jaren “berg die belangrijke brieven gelijk in de map op” en toch gebeurt het me elke keer dat er uiteindelijk een stapel papieren ligt die ik 1x in de zoveel tijd opruim….
Gelukkig ben ik niet de enige die de verkeerde lasagnebladen mee naar huis wist te nemen 😉 En op zich is een stapel met belangrijke papieren al heel wat, toch?! Het is in ieder geval een stap verder dan de papieren laten rondslingeren 😉
Jouw alineaatje over belangrijke papieren doet me eraan denken dat ik nog een rekening moet betalen, haha! En stiekem vraag ik me nog steeds af hoe je van lasagnebladen mie kunnen maken hebt. ?
Haha, dat klinkt als toveren, maar was het zeker niet 😛 Ik had nog mie in huis en heb dat bij de saus gemikt in plaats van de lasagnebladen 😉
Haha wat een tof lijstje en veel dingen zijn heel erg herkenbaar. Wij kijken ook altijd buiten of de buren hun vuilniszakken hebben gezet en dan zetten we die van ons ook :p En ook hier ligt er zo’n stapel met belangrijke papieren waar ik dan eens in de zoveel tijd eens door ga om dan te ontdekken dat er een rekening bij zat die al lang betaald moest zijn. Oeps.
Wij hebben trouwens super veel planten in huis maar af en toe verlept er ook eens een en die zet ik dan in ontkenning in de garage tot mijn vriend er iets mee aanvangt :p
Haha, gelukkig ben ik niet de enige met hier en daar wat onvolwassen trekjes 😉 Ideaal trouwens dat je vriend soms nog wat met de verlepte planten kan doen. Ik heb zelf zo nu en dan grote behoefte aan een plantenkenner die me even kan zeggen wat te doen, haha.
Haha, nou wat die weersvoorspellingen betreft; je kan er sowieso geen pijl op trekken de laatste tijd. Dan is het 35 graden en dan zeikt het opeens van de regen. Je moet dus nu standaard met je zonnebril EN je paraplu de deur uit;-)
Haha, daar zit inderdaad wat in. Alhoewel ik moet zeggen dat daar weer een nieuw puntje unsuccessful adulting om de hoek komt kijken: ik heb nog steeds geen paraplu in huis, haha.
Haha wat een heerlijk en herkenbaar artikel! Gelukkig hebben wij ondergrondse containers voor de deur, anders zou ik standaard vergeten het vuil bij de weg te zetten hoor! 😀
Haha, ideaal inderdaad, die ondergrondse containers! Die hadden we bij mijn ouders ook altijd, maar helaas heb ik ze hier alleen nog maar voor plastic gespot.
Hahaha, heel erg herkenbaar hoor! En dan woon ik nog niet eens op mezelf, dan wordt het waarschijnlijk nog erger.
Haha, op zich leer je ook wel weer snel als je op jezelf woont. Ik heb van alles voor het eerst moeten ontdekken in mijn eigen woning, maar merk dat ik stapje voor stapje al wat vooruitga qua volwassenheid, haha.
Oh ja de tankdop! Ik had nog zo geoefend thuis toen ik mijn moeder haar auto mee mocht op vakantie, stonden we toch weer te prutsen met die stomme dop (op zo’n druk tankstation langs de snelweg, uiteraard 😉 Ik voel me altijd een heel unsuccesfull adult als ik (alweer) vergeten ben dat een muntplant echt vaker watrr nodig heeft dan de cactus die er naast staat en ie weer half bruin is. Oeps.
Haha, gelukkig ben ik niet de enige die soms wat zit te klungelen met tankdoppen 😉 En ik moet zeggen: plantjes verzorgen is ook nog iets wat ik gaandeweg moet leren. Hopelijk worden we daarin allebei nog eens een succesful adult 😉
Zeer herkenbaar! Misschien dat het jou hoop geeft dat je er op je 52e er nog last van kunt hebben. Bijvoorbeeld dat je een verkeerde datum in je hoofd hebt zitten en dat je vader van 80 jaar dan heel leuk weet te vertellen dat een zondag is geen zaterdag terwijl je eigenlijk toch de zaterdag bedoelde. Oeps!
Haha, ik ben blij om te horen dat de situaties van “unsuccessful adulting” altijd een beetje blijven. Dat houdt het leven stiekem wel leuk 😉
Ik woon zelf nog thuis, dus met veel dingen zoals de afvalkalender heb ik nog niet zoveel te maken. Ergens wel, ik weet wel wanneer die moeten buiten staan. Ik help wel echt actief in het huishouden etc… Ik woon dan nog thuis, maar niet op mijn ouders hun dak. Maar ik heb ook mijn eigen trekjes van unsuccesfull adulting. Mijn sleutels gewoon in mijn schoudertas droppen. Vooral vorige zomer had ik dat probleem. Kwam ik thuis van een lange dag werken in het zwembad en een uurtje tram, mocht ik nog mijn hele tas ondersteboven draaien (niet letterlijk) om mijn sleutels te vinden. Gelukkig heb ik mijn les inmiddels geleerd. Dat vakje met dat ritsje vanbinnen is dan toch nog ergens handig voor. In mijn geval dus om altijd mijn sleutels te steken. Nu vind ik hem altijd terug. Ik heb me vaak al zoekend aan de deur staan afvragen of dat een typisch trekje is van volwassen worden, je sleutels niet meer terugvinden in een volle tas. Ik vergat vorige zomer ook altijd spontaan mijn code waarmee ik me moest aanmelden op het werk aan de telefoon. Dus ja, vergeetachtig ben ik wel.
Mijn andere niet zo volwassen trekjes zijn dat ik nog altijd een voorliefde heb voor schattige knuffels en patroontjes, dat ik mijn kledingstijl vaak speels en schattig is. Ook dat de muziek van K3 me enorm kalmeert. Ondanks al die dingen kan ik me wel volwassen gedragen. In werksituaties en serieuze situaties ben ik ook wel volwassen. Ook in raadgevingen kan ik heel volwassen zijn. Mijn leerkrachten zeiden in mijn zevende jaar altijd dat ik voor mijn 21 jaar een heel volwassen houding had en heel veel wijsheid. Mijn vertrouwenspersoon zei dat ook heel vaak. Dat zijn natuurlijk hele mooie complimenten om in mijn zak te steken natuurlijk. Volwassen worden, nog niet altijd gemakkelijk.