Met knikkende knietjes achter het stuur. Dat was de situatie ongeveer een half jaar geleden. Destijds schreef ik in een artikel openhartig over mijn lichte rijangst. Nu is het niet zo dat ik letterlijk slapeloze nachten had voor een autorit, maar nogal spannend vond ik het wel. Het liefst zat ik veilig op de bijrijdersstoel. Is dat nu verleden tijd? Hoe gaat het nu met die rijangst? Spoiler alert: ik zit nu al zoveel blijer achter het stuur. Hoe ik dat heb gedaan? Ik vertel je er meer over in deze update en deel 4 tips die mij hielpen om mijn rijangst te verminderen. Make it happen!
Kilometers maken
Er zijn vast talloze tips om je rijangst te overwinnen. Zelf geloofde ik vooral in één remedie: kilometers maken! Nu heb ik geen eigen auto en is autorijden naar mijn werk om praktische redenen (file!) geen optie. Maar wanneer ik een flink stuk moet reizen en de auto beschikbaar is, grijp ik die kans vaker aan. Dat vind ik dan heus wel even spannend, maar eenmaal achter het stuur valt het vaak hartstikke mee. Hoe vaker ik rijd, hoe zekerder ik word van mezelf. En gaat er een keer iets mis? Dan ervaar ik daardoor juist dat ik ook met dat soort situaties wel kan dealen. Dat geeft dan weer vertrouwen om de volgende keer met iets minder klotsende oksels in de auto te stappen.
Maak het leuk in de auto
Verder heeft het mij geholpen om stil te staan bij de leuke kanten van autorijden. Het klinkt bijna ongeloofwaardig, maar ik ben autorijden echt een stuk leuker gaan vinden. Laatst betrapte ik mezelf zelfs op de gedachte dat ik het liefst even in mijn eentje wilde autorijden. Niet omdat ik ergens naartoe moest, maar omdat ik zin had om met mijn blik op de weg in mijn eentje hard mee te zingen met de muziek. Ook fijn is dat je in de auto je eigen ding kunt doen, jouw rijstijl kunt aanhouden en soms heel wat tijd bespaart in vergelijking met OV. Het komt weleens voor dat ik met de auto 20 minuten rijd over een stuk dat met het OV 2 uur zou duren. Dan begrijp je vast wel dat ik glimlachend in de auto zit.
Blijf rustig en accepteer je fouten
Wat mij ook heeft geholpen bij het aangaan van mijn rijangst, is om fouten te accepteren. Daarmee bedoel ik bijvoorbeeld dat ik het mezelf niet meer kwalijk neem als ik een verkeerde afslag neem of vier keer moet steken om netjes ingeparkeerd te staan. Met mijn gebrek aan navigatietalent en kaartleesvermogen komt het heus weleens voor dat ik niet in één keer goed rijd. Maar een afslag missen betekent gelukkig niet dat je aan de andere kant van de wereld uitkomt. Ik ben daar nu wat rustiger in geworden en vertrouw erop dat het wel weer goed komt. En lukt bijvoorbeeld het inparkeren echt niet? Dan zet ik de auto gewoon aan de overkant en loop ik een stukje verder.
Daag jezelf uit
Ten slotte is mijn tip om je rijangst te overwinnen (of in ieder geval aan te gaan) om uitdagingen voor jezelf te bedenken. Probeer stapje voor stapje de lat iets hoger te leggen. Zelf vond ik rijden op de snelweg in het donker bijvoorbeeld best wel een uitdaging. Maar als ik dat eenmaal heb gedaan, valt me op dat het zo eng nog niet is. Hetzelfde geldt voor rijden over onverlichte wegen. Pas als ik dat daadwerkelijk heb gedaan, merk ik dat het in de praktijk vaak wel meevalt. Een extra stok achter de deur kan dan soms helpen om echt werk te maken van de uitdaging. Spreek bijvoorbeeld ’s avonds af bij een vriendin als het OV geen optie is. Twee vliegen in één klap!
Dus, is die lichte rijangst nu echt weg?
Nu is de grote vraag natuurlijk of ik autorijden echt een feestje vind. Dus inclusief spannende hellingproeven, ritjes langs ravijnen en krappe inparkeersessies? Maar nee, voor die dingen koester ik nog steeds wel angst. Ook in het buitenland rijden vind ik best wel spannend. Het idee alleen al. Wel wil ik mezelf blijven uitdagen. Nóg meer kilometers maken en daarmee nog steeds met volle kracht vooruit. Toch ben ik zeker trots op hoeveel fijner ik achter het stuur zit. Het hoogtepunt? Die keer dat mijn broertje me complimenteerde omdat ik in één keer de auto achteruit in plaats van vooruit in een parkeervak wist te zetten. Wie had dat ooit gedacht?!
Heb jij een rijbewijs? En hoe vind jij het om zelf auto te rijden?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Je social media opschonen | 7 tips voor een schoonmaak!
Elke dag posten, liken en reageren mensen erop los via social media. Via Facebook, Instagram en Twitter kun je natuurlijk goed in de gaten houden hoe het je klasgenoot van vroeger vergaat. Of een vriendin op de voet volgen die met haar vakantieliefde een B&B in Italië is begonnen. Social media hebben alleen ook hun mindere kanten: privacyissues, negativiteit of meer tijd online doorbrengen dan je lief is. Een grote schoonmaak van je social media is dan ook geen slecht idee. Op een zeldzaam moment van verveling waagde ik me eraan. Hoe ik dat aanpakte? Ik deel 7 tips om je social media op te schonen.
Review vleesvervangers | Boon vegan saté, Beyond Meat-worst en meer
Er gaat geen week voorbij dat ik niet met een vleesvervanger in mijn boodschappentas de supermarkt uit kom. Als er iets nieuws in het vega-schap te bekennen is, ben ik al helemaal een vrolijk mens. Helemaal leuk vind ik het om regelmatig mijn tanden in iets voor mij bekends te zetten. Na een paar maanden nieuwe dingen proeven is het weer tijd voor een review-artikel. Met dit keer onder andere de kritische spotlights op de nieuwe Boon vegan saté, de vegan worsten van Beyond Meat (zijn ze écht zo goed?) en knakworstachtige worstjes uit het Albert Heijn-schap. Welke vleesvervangers zijn een succes en welke niet?
Het is (bijna) lente! Wat zijn mijn plannen?
Yes, de lente is nu echt in aantocht. We krijgen weer meer zonnige dagen en de narcissen en krokussen staan al volop in bloei. Voorzichtig hang ik ook mijn fleurige lentekleding weer iets meer vooraan in mijn kledingkast. De lente komt eraan en dat vind ik elk jaar weer een klein feestje. Niet alleen letterlijk (ik ben jarig in de lente), maar ook omdat het gewoon mijn favoriete seizoen is. De afgelopen tijd ben ik al druk bezig om leuke doelen te bedenken voor dit lenteseizoen. Dat zijn nogal wat dingen, dus besloot ik er een blogje aan te wijden. Gelukkig zijn de meeste heel haalbaar. Ik ben nu al benieuwd hoeveel vinkjes ik kan zetten tegen de tijd dat het zomer wordt.
Ik vind het vooral eng, omdat ik ‘m zo vaak laat afslaan als ik vanuit stilstand moet rijden. Liever neem ik later ook een automaat. Als ik eenmaal rij, vind ik ’t prima, maar dan komt de stress als ik een stoplicht nader.
Dat heb ik ook een tijdje gehad inderdaad. Dan liet ik de auto continu afslaan en was ik altijd bang dat het weer zou gebeuren als ik een stoplicht naderde. Bij mij hielp het om gewoon te blijven rijden en desnoods iemand naast je om tips te vragen. Ik bleek mijn koppeling te snel op te laten komen zonder gas te geven. Inmiddels heb ik nergens last meer van 🙂
Zeker de eerste tip is echt het beste denk ik. Ik ben meteen na mijn rijbewijs zo veel mogelijk gaan rijden. Zo reed ik die zelfde week van school naar huis (vanuit Rotterdam, ongeveer 3 kwartier rijden), ben ik naar België gereden naar een pretpark etc. En echt, dat heeft enorm bijgedragen aan mijn zelfvertrouwen. Ik rij nu overal naartoe; Frankrijk, Denemarken, randstad, het maakt mij niet uit 😉 Ik vind autorijden zelfs bijna leuk haha, lekker voluit zingen (als ik alleen ben..).
Wat goed dat je meteen echt bent gaan rijden en daardoor ook al snel met zelfvertrouwen achter het stuur zat. Autorijden is inderdaad zo erg nog niet en met een muziekje erbij kan het nog leuk zijn ook 🙂
Herkenbaar! Ik heb ook lang last van rijangst gehad. Heb inmiddels 5 jaar m’n rijbewijs, maar heb toch de eerste 2 jaar overgeslagen. Het was vooral m’n angst voor stilvallen, die al helemaal opspeelde bij drukke kruisingen waar ik per se moest stoppen, of rode stoplichten. Nog steeds is rijden niet m’n favo hobby om te doen en als ik met iemand de deur uit kan die ook kan rijden, laat ik het liever die persoon doen. Het opletten/concentreren is gewoon niet zo mijn ding denk ik!
Wat vervelend dat jij ook jarenlang rijangst hebt gehad! Ik vind het knap dat je nu wel vaker gaat rijden, ook al is het niet helemaal je ding. Die angst dat de auto afslaat, herken ik wel van een aantal jaar geleden. Toen had ik ook een periode waarin ik steeds bang was daarvoor. Nog steeds vind ik het heerlijk om met mensen mee te rijden, maar ik zit gelukkig ook zelf een stuk zelfverzekerder achter het stuur.
Ik vind rijden in Nederland enger dan in België! Nederlanders rijden over het algemeen toch wel een tikje agressiever. Zonder richtingaanwijzer ineens heel kort inhalen enzo. Daar schrik ik me dan echt kapot van! Misschien is een ultieme stap qua uitdaging voor jou ook weleens in Amsterdam rijden, of heb je dat al es gedaan? Ik ben niet verder gekomen dan mijn eigen buurt in West. Het centrum in durf ik niet!
Ik heb inmiddels al acht jaar mijn rijbewijs en inmiddels wel vertrouwen. Maar ik kan nog steeds wel een stressen. Vergeleken met vroeger is het iig een stuk beter. Vaker rijden heeft mij geholpen. En waar een afrit is, is ook een oprit, dus je kunt altijd weer keren. Ik rij toch het liefst op de snelweg, want in de stad kan er meer misgaan (afslagen missen, onduidelijke kruispunten…) Maar een auto geeft zoveel vrijheid! (Oke, ik heb helemaal geen eigen auto, ik leen die van mijn moeder)
In Amsterdam rijden lijkt me inderdaad best spannend! Ik heb zelf in Amsterdam afgereden, maar heb me daarna nooit meer aan Amsterdam Centrum gewaagd 😉 Misschien goed om weer eens te proberen. Met de drukke wegen met trambanen en door rood fietsende toeristen is het in ieder geval een ultieme uitdaging.
Wat goed dat je de laatste jaren ook meer zelfverzkeerd bent gaan rijden, vooral door vaker in de auto te stappen. Ik merk ook dat dat echt heeft geholpen bij mij. En wat je zegt, een auto geeft wel heel veel vrijheid. Ik vind het zo fijn dat ik niet altijd van het OV of van andere bestuurders afhankelijk ben.
Ik rij best wel graag, maar het liefst wel alleen, haha. Ik ben echt een ramp in oriëntatie en als ik dan eens verloren rijd, ben ik eigenlijk het liefst alleen zodat ik het even rustig kan uitdokteren! En parkeren, never mind haha, ik zet me altijd op een plein 😀
Haha, in die zin heeft alleen rijden inderdaad ook zo zijn voordelen. Als ik achter het stuur zit, zit ik trouwens ook wel liever alleen in de auto dan met iemand naast me. Alleen al omdat ik dan gewoon lekker mijn eigen ding kan doen 🙂
Ik rij het liefst helemaal alleen. Ik hou er van om helemaal alleen in de auto te zitten (zelfs op weg naar het werk) en gewoon te rijden. Ik heb recent een nieuwe auto gekocht en ik rij nu nog liever met de wagen dan anders. Maar wanneer er iemand naast mij zit (vooral één van mijn ouders) dan is er precies een rem op mij als chauffeur waardoor ik anders ga rijden. Zo vreemd.
Ik heb heel lang rij angst gehad maar inmiddels rij ik als een volleerd coureur. Denk dat het bij mij er echt in heeft gezeten om heel veel kilometers te maken.
Bijzonder eigenlijk hoe een bijrijder je rijstijl kan beïnvloeden. Ik voel zelf ook wel vaak meer druk om het goed te doen als er iemand naast me zit. Ik ga dan toch meer opletten dat ik voor drempels wel echt afrem etc. In mijn eentje rijden vind ik in die zin ook wel fijner, omdat ik dan gewoon mijn eigen ding kan doen.
Wat goed dat je zo’n sprong hebt gemaakt met het autorijden! Kilometers maken helpt zeker 🙂
Wat goed dat je deze angst veelvuldig bent aangegaan en het nu niet zo erg meer vindt om te rijden, wat heb jij dat enorm goed aangepakt! Daar heb ik zeker bewondering voor <3 Gewoon die angst aanpakken en ervoor gaan, zo werkt het bij alle angsten denk ik. Zelf rijd ik ook graag en ik vind in het donker rijden juist fijn. Het is dan vaak veel rustiger op de weg waardoor je lekker door kunt rijden! En in inparkeren ben ik ook veel beter in geworden, dat komt door veel te oefenen en veel te doen 🙂 Nu parkeer ik ook perfect achteruit in!
Dankjewwel voor je lieve reactie! ♥ Je hebt helemaal gelijk: er is geen beter medicijn tegen angst dan het gewoon aangaan.
Grappig dat jij juist in het donker graag rijdt! Ik vind het wel fijn dat het ’s avonds lekker rustig is op de weg, maar de donkere, onverlichte wegen zijn nog steeds niet mijn hobby 😉
Top dat je je angst aan het overwinnen bent! Mij kon het niet snel genoeg gaan voor ik kon auto rijden. Heb nu anderhalf jaar mn rijbewijs en rij met plezier, als ik er energie voor heb.
Het is zeker mogelijk, heb het zelf ook gehad. De angst, zenuwen en het echt zo niet leuk vinden. Nu rij ik 5 dagen in de week met een glimlach (en de radio keihard aan) naar werk en terug.
Wat goed dat je juist zo graag autorijdt 🙂 Een auto biedt ook wel een stukje vrijheid en alleen al daarom ben ik echt blij dat ik mijn rijbewijs heb.
Wat goed dat je ook van bang in de auto naar een stuk zelfverzekerder achter het stuur bent gegaan! Ik denk dat een dagelijkse autorit naar werk daar ook zeker bij helpt. Veel kilometers maken is hét medicijn om snel blijer achter het stuur te zitten 🙂
poeh ben benieuwd… Heb nog geen rijbewijs gehaald en wat me vooral tegenhoud is de angst. de grote weg, vrachtwagens… geen idee of ik t uiteindelijk mee vind vallen. misschien eens de stoute schoenen aantrekken en een les nemen
Je kunt inderdaad altijd eens een les nemen om te ervaren hoe het is. In het begin is alles spannend en komt er veel op je af, maar na een tijdje zal je vast met iets meer zelfvertrouwen en plezier in de auto zitten 🙂
Ik heb nooit last gehad van rijangst, maar lange tijd vond ik autorijden wel verschrikkelijk stom. Tot ik eindelijk alleen mocht rondrijden en er echt een wereld voor mij openging: nooit meer beroep moeten doen op het openbaar vervoer of taxi mama, vertrekken wanneer ik wil enzovoort. Het allerleukste vind ik luidkeels meezingen in de auto!
Ja, al die punten die jij opnoemt, zijn zo fijn aan autorijden! Het heeft mij ook heel veel vrijheid gegeven en ik ben echt blij dat ik vaak uren tijd kan besparen door de auto te pakken in plaats van het OV 🙂
Wat goed dat je hier een artikel over hebt geschreven. Vooral in het begin dat ik mijn rijbewijs had (inmiddels alweer 6 jaar geleden) vond ik rijden ook best wel spannend. Door veel te doen is mijn rijangst verdwenen. Heerlijk om, zoals jij schrijft, juist relaxt en vals-zingend achter het stuur te zitten!
Wat goed dat jouw rijangst ook is verdwenen! Het is zo fijn om dan echt ontspannen de weg op te kunnen en te genieten van de vrijheid die een auto biedt 🙂
Fijn dat het beter gaat met je rijangst! Ik heb gisteren m’n eerste rijles gehad en het is echt lastig. Als ik probeer te schakelen, dan let ik niet meer op het sturen heb ik gemerkt, haha!
Ik heb zelf (nog) geen rijbewijs en ik kan dus niet echt meepraten hierover. Maar ik geloof wel in het feit dat je je angst kan overwinnen en je dromen kan waarmaken. Het leven is niet gemaakt om je angsten te laten winnen, stapje voor stapje kan je ze overwinnen. Mag ik je trouwens vertellen dat ik zo trots op jou ben? Het moet niet makkelijk zijn, maar elke keer een stapje verder en je komt er ook wel! Never give up en you go girl!!!
Wat gaaf dat je gisteren je eerste rijles had! Zeker als je net bent begonnen, is het ook wel heel erg spannend allemaal en komt er nogal veel op je af. Maar geloof me, uiteindelijk komt het allemaal goed en gaat het schakelen ook meer automatisch 🙂
Wat een lieve reactie! Dankjewel voor je mooie woorden! 🙂
Ik heb dus echt wel last van rijangst. Wanneer ik ergens naartoe moet waar ik nog nooit ben geweest is Google Maps mijn beste vriend en probeer ik de volledige route via de computer uit te dokteren, zodat ik toch voorbereid de baan op kan. De auto heeft dan wel een gps, maar nieuwe banen bezorgen mij toch altijd stress. Routes die ik vaker doe vind ik totaal geen probleem. Dan baart enkel het parkeren mij nog zorgen. Haha 😉
Oeh, dat punt herken ik wel! Ik vind nieuwe wegen ook altijd spannender dan wegen die ik al vaker heb gereden. Dan ben ik toch bang dat ik verkeerd rijd of dat er bijvoorbeeld geen parkeerplekken blijken te zijn. Toch helpt het me om het soms gewoon te doen. Het is even spannend, maar achteraf blijkt het elke keer weer mee te vallen 😉
Nou wat fijn dat je met meer plezier achter het stuur zit dan voorheen. Ik heb nooit last gehad van rijangst, sterker nog ik vind autorijden zo ontzettend leuk! Mobiel zijn met een auto is voor mij een stukje vrijheid en ik houd ervan.
Wat fijn dat je juist graag achter het stuur zit en blij bent met de vrijheid die een auto biedt. Dat laatste heb ik ook echt ontdekt de afgelopen maanden. Het is eigenlijk heel fijn om zo mobiel te zijn 🙂
Ik reed vroeger altijd zelf, maar sinds mijn man een rijbewijs heeft, zit ik nooit meer achter het stuur.
Ik ben geen held meer merk ik. Dat heeft ook te maken met mijn ogen, al heb ik nu best goede lenzen. Vooral invoegen op de snelweg blijf ik eng vinden. Maar als ik echt zou moeten, dan lukt het mij wel weer…wel met het zweet op mijn rug. Voor de verkeersveiligheid kruip ik zo min ogelijk achter het stuur..eigenlijk stom, want zo wen je nooit echt goed.
Lastig dat je het zo eng vindt om de weg op te gaan! Ik kan me voorstellen dat het ook enger wordt naarmate je minder vaak achter het stuur zit. Dan komt de drempel waarschijnlijk ook iets hoger te liggen. Wel stoer dat je, als het echt moet, toch een ritje maakt, juist omdat je het zo spannend vindt.
Mijn god, ik had ook echt gigantische rijangst. Ik weet nog dat ik tijdens mijn eerste rijles na 10 minuten aan de kant moest van m’n instructeur omdat ik zo gespannen achter het stuur zat. Vond het allemaal maar eng. En ik had ook élke keer regen of hagel of sneeuw of gigantische wind tijdens mijn rijlessen.En nu rijd ik ook graag. Zeker met een fijn cd’tje op!
Wat onwijs knap dat je na al die stressvolle lessen nu toch zo graag achter het stuur zit! Mijn eerste rijlessen waren ook al zo’n drama trouwens. De meest gehoorde uitspraak van mijn instructeur: “Waarom doe je dat nou, Romy?” 😉
Fijne tips! Volgens mij is het ook vooral doen. Toen ik mijn eigen autootje kocht vond ik het doodeng om de weg op te gaan, maar nu een jaar later doe ik het elke dag met veel plezier! Heerlijk om te kunnen gaan en staan waar je wil.
Wat goed dat je nu met meer zelfvertrouwen en plezier in de auto zit! Een eigen auto lijkt mij inderdaad ook geweldig. Dat biedt nog net iets meer vrijheid dan de auto van mijn ouders lenen 🙂
Wat geweldig voor je! En wat knap dat je hebt doorgezet! Ik denk dat vooral je eerste punt – kilometers maken – heel belangrijk is. Ik merk het nu zelf. Heb sinds enkele maanden een rijbewijs en dat heeft me heel veel tranen en zweetdruppels gekost. Het is me dus uiteindelijk gelukt maar dat betekent helaas niet dat mijn voorbij is. Ik moet me er elke keer keer toe zetten om te gaan rijden. Daarbij moet ik me goed voor ogen houden wat het mee heeft gekost en dat het toch zonde is om dat weg te gooien. Ik merkte het namelijk meteen toen ik laatst twee weken niet had gereden en toen toch maar weer eens een kort ritje maakte in de auto van mijn vader: ik probeerde weg te rijden in de vrij en ik snapte maar niet waarom het wegrijden niet lukte (kreun, schaam, bloos). Jouw verhaal geeft me moed! Ik hoop dat het mij ook ooit gaat lukken met plezier!! achter het stuur te zitten.
Ten eerste, wat ontzettend knap dat je al die tijd hebt doorgezet en na de nodige tranen en zweetdruppels tóch je rijbewijs hebt behaald. Dat is al een enorme prestatie op zich! Het echte rijden begint inderdaad eigenlijk pas nadat je je rijbewijs hebt behaald. Dan pas ben jij helemaal alleen verantwoordelijk voor wat je in de auto en op de weg doet en dat is best wel spannend. Mijn ervaring is dat autorijden echt gaat met vallen en opstaan. Soms doe je niet zo handige dingen, maar uiteindelijk leer je daar wel weer van en gaat het de volgende keer beter. Zo vergat ik de eerste keer ’s avonds bij het wegrijden om mijn lampen aan te zetten. Daardoor reed ik op een parkeerplaats (heel zachtjes) tegen een uitlaat van een andere auto aan (gelukkig zonder schade!). Niet heel handig, maar daardoor denk ik er nu altijd meteen aan om bij het wegrijden ’s avonds mijn lichten aan te zetten. Het is een harde leerschool soms, maar je komt er écht wel, zeker als je kilometers blijft maken 🙂
Ik heb een rijbewijs, maar ik durf absoluut niet te rijden. Ik heb een enorme rij-angst, ik verkramp totaal achter het stuur.
Door middel van een hypnose-sessie heb ik mijn rijexamen gehaald. Zelf had ik toen totaal niet iets van “Jippie ik mag rijles nemen!!!” Het beperkt mij wel enorm in mijn vrijheden.
Wat lastig dat je zo’n grote angst hebt om te rijden! Ik kan me voorstellen dat je het geen pretje vindt om achter het stuur te zitten wanneer je totaal verkrampt in de auto. Bestaan er trouwens niet ook dat soort hypnosesessies of andere trainingen om rijangst te minderen? Ik geloof dat er speciale rijscholen zijn die mensen met een rijbewijs helpen om van hun angst af te komen.