30 3

Vaarwel twintigerjaren, ik ben 30!

  • 25 mei 2023
  • 16 Reacties

Ik moet mezelf even knijpen dat ik vanaf half drie vannacht toch echt al 30 jaar op deze aardbol rondloop. Of nou ja, de eerste 365 dagen bracht ik vast vooral slapend, drinkend en kruipend door in plaats van lopend. Maar you get the point. In mijn hoofd ben ik nog zo rond de 23, ligt mijn studietijd écht niet ver achter me en ben ik nog steeds de jonkie die steeds meer pogingen tot volwassendoenerij doet. Maar in werkelijkheid zijn de twintigerjaren voorbij en start een nieuw decennium. Ook al weet ik ook wel dat dit gewoon maar een dag is, dat 30 niet anders is dan 29, en dat je altijd zo jong bent als je je voelt – ik vind het wel een mijlpaal. Een mega-mijlpaal zelfs. En eentje waar ik eigenlijk met veel positiviteit naar kijk!

Het leven begint bij 30?

Ik weet nog dat ik als 18-jarige mensen van 30 écht volwassen vond. Op je 30e had je in mijn beleving drie kinderen rondlopen, een boerderij als woonhuis (ja sorry, kennis van de huizenmarkt had ik nog niet als broekie!) en had je het qua carrière he-le-maal gemaakt. Carrièreswitches zou je dan niet meer maken. Je zit op je honk en blijft daar tot je pensioen dolgelukkig werken. Zelfvertrouwen heb je rond je 30e in overvloed. Onzekerheid ligt ver achter je. ’s Ochtends smeer je je gezicht dagelijks in met anti-rimpelcrème, omdat die tijd nu toch echt is gekomen. Je hebt al jarenlang een trouwring om je ringvinger en je hebt op de meest prangende levensvragen wel al antwoord.

Ja, als je dertig bent, dan ken je de handleiding van het leven, hoor. Dan ben je volwassen. En niet zo’n beetje ook!

Dacht ik…

Gelukkig valt dat alles mee op mijn dertigste. Die drie kinderen zijn alleen nog een fantasie (alhoewel, ik heb wel al vier jaar een kattenkind!). De anti-rimpelcrème vind ik tegenwoordig dikke onzin om in huis te halen (en ik gok dat ik daar over vijf jaar niet anders in sta dan nu). Onzekerheden heb ik nog genoeg, hoewel ik gelukkig wel al een paar kratten met zelfvertrouwen meer heb dan toen ik net aan mijn studie begon. De boerderij is een fijn appartement geworden. En de trouwring ontbreekt, maar de liefde is groter dan ooit (en niet per se met een gouden sieraad met een steentje te vangen).

Zoals zo vaak heeft het leven soms andere dingen voor je in petto. En ik ben dolgelukkig dat mijn leven anders liep. Dat ik nog genoeg levenslessen te ontdekken heb en dat er nog genoeg dingen zijn waarin ik kan groeien of mijlpalen die ik nog hoop mee te maken.

Op mijn 18e dacht ik dat rond je 30e je hele leven al uitgeleefd was. Nu ik 30 ben, voelt het alsof het pas echt begint met de 30 kaarsjes op de taart.

Melancholie, memoires en mooie momenten

Terugblikken op het jaar ervoor doe ik traditiegetrouw altijd op de dag voordat ik een jaar bij mijn leeftijd mag optellen. Maar gek genoeg heb ik bij de 3-0 opeens het gevoel dat ik op tien jaar terug te kijken heb. Alsof ik niet alleen een levensjaar, maar ook een hele periode achter me laat. Is natuurlijk technisch gezien niet zo! Er zijn geen typische twintigersdingen die je vanaf de 30 niet meer kunt doen. Bovendien mag ik nog altijd niet zonder legitimatiecheck een fles wijn mee naar huis nemen, dus in het geniep kan ik nog prima voor twintiger spelen.

Maar zonder dollen, het voelt wel als een melancholisch afscheid van een tijdperk. Dat klinkt sip, maar eigenlijk is het vooral een afscheid met een lach. En een terugblik met trots.

Ik schreef al eens over 30 worden en 29 zijn. En over hoe intens veel er in je twintigerjaren kan gebeuren. Ik studeerde af, startte mijn blog, solliciteerde me suf (om me elke afwijzing énorm persoonlijk aan te trekken), vond godzijdank mijn eerste grote-mensen-baan, kocht een auto, vond een andere baan, kocht een huis, adopteerde een kat, vond de liefde, werd fulltime ondernemer, ging samenwonen en volgde talloze cursussen in de hoop om steeds iets meer bij die zogenaamde “beste versie van mezelf” te komen. Om eigenlijk pas dit jaar te ontdekken dat het ook oké is om gewoon de versie te zijn die je vandaag de dag bent en soms even lekker niet nóg beter, beter, best te worden en dat het ook heerlijk is om even niet nieuwe mega-mijlpalen te bedenken om naartoe te werken. Niets mis met rust!

30

Meer moois, minder moeilijks

Maar als ik terugkijk, kijk ik vooral ook iets verder terug in de tijd. Naar toen ik een jaar of 21 was. Ik was heel ziek (anorexia was a bitch op dat moment), zat in een gigantische negatieve spiraal, bracht mijn dagen door met enkel fietsen, calorieën tellen en studeren (en dat dan op repeat). Het leek alsof er geen manier was om uit dat cirkeltje te komen. Ik dacht op dat moment niet eens na over mijn leeftijd. Over ouder worden, ooit 30 worden en hoe mijn leven dan zou zijn. Ik keek alleen naar dat moment. Naar hoe lastig het toen wel niet was. En hoe uitzichtloos het leek.

Als ik terugkijk naar toen, ben ik vooral dankbaar om nu 30 te zijn. In goede gezondheid, met lieve mensen om me heen, met liefde, met een bak meer zelfvertrouwen en met vooral veel meer geloof in al het moois dat de wereld te bieden heeft. Het leven is me sindsdien weer gaan toelachen en mooie kansen gaan geven, die ik de afgelopen zeven jaar eindelijk kon gaan zien en aangrijpen.

Nee hoor, het was niet allemaal zoetsappig fantastisch: uiteraard waren er talloze hobbels, ook mega-zware momenten, verlies van dierbaren, coachsessiessessies en tergende onzekerheden die zich niet zomaar de kop in lieten drukken. Het is een illusie dat je na herstel opeens de wereld aan kunt en je altijd voelt alsof je als ware Super(wo)man de hoogste berg trotseert en je pikhouweel daarbij makkelijk thuis kunt laten. Maar je bent wel een berg zelfkennis en een kit vol tools rijker om meer te doen wat jou blij maakt en te dealen met wat moeilijk is.

I’m still standing, zoals Elton John zo mooi zei. Vrolijker dan ooit. En meer mij dan ik ooit ben geweest.

Terug naar toen

Vandaag denk ik terug aan het meisje dat ik rond mijn 21e was. Aan het verdriet en de uitzichtloosheid die ik toen kon voelen. Maar tegelijkertijd aan het beetje hoop dat ik nog altijd ergens kon opmerken. Zelfs op de donkerste dagen voelde ik destijds dat er een dag zou komen waarop ik zou terugdenken aan toen. Waarop het beter zou zijn, en dit alles voelde als een ver verleden en een ander leven. Elke avond sprak ik mezelf dat toe. Totdat ik stukje bij beetje – en met hulp – mezelf bij elkaar raapte om te gaan eten, en vooral te gaan leven.

En leven, dát heb ik gedaan in de afgelopen jaren. Niet in de zin van dansen op barren, wereldreizen maken, lange backpacktochten afleggen en drugs uitproberen. Daar ben ik te schijterig, te nuchter of te veel een huismus voor die niet zo zit te wachten op katers en heimwee. Wel in de zin van nieuwe dingen proberen, mijn eigen leven opbouwen, nieuwe mensen leren kennen, tig keer in het diepe springen, mezelf soms de kans geven om hard onderuit te gaan en op te krabbelen, enthousiasme door en door voelen, en erover praten als ik me verdrietig of rot voel. Meer mensen toelaten in mijn leven, eindeloos veel schrijven (terwijl ik dat ooit alleen nog voor mijn studie deed), open zijn, cursussen volgen, creatief zijn op elke manier die ik maar wil en talloze gerechten proberen.

En wat ik misschien wel het allermooiste vind – ik leerde mijn liefde voor eten herontdekken. Had je me rond mijn 20e verteld dat ik nu met heel veel plezier recepten ontwikkel, fotografeer en deel op de blog, dan had ik je nooit geloofd. Nu kan ik ’s ochtends het kwijl voelen opborrelen als ik nadenk over het eten van die avond. Ik heb in eten, naast Bart en Pippa, een nieuwe liefde gevonden. Een liefde die ik vandaag (met een taartje voor mijn neus) extra koester.

30 3

Niet oud, niet uitgeleefd, maar volop in het leven

De afgelopen jaren zag ik stiekem enorm op tegen 30 worden. Op mijn 25e voelde het alsof ik aan de verkeerde kant van 20 zat. Op mijn 26e, 27e en 28e voelde het alsof ik achterliep op de rest. Alsof ik niet had wat ik op die leeftijd al lang had moeten hebben. Op mijn 29e voelde de 30 pijnlijk dichtbij en wilde ik die leeftijd het allerliefst overslaan. En nu, nu ik dit typ op de avond voordat dé 30 jaar op de teller staan, voel ik me eigenlijk helemaal oké met 30 worden en inmiddels zijn.

Vandaag voel ik me niet oud. Niet uitgeleefd. Ik voel dat ik meer leef dan ooit.

Ik ben dankbaar dat ik leef, dat ik er ooit voor heb gekozen om weer volop te gaan leven, en ik ben dankbaar voor alles wat het leven me sindsdien heeft gegeven. En ja, dat klinkt vast als de woorden van een ouwe muts (30 hè, dan krijg je dat…;)). Maar ik meen het echt. Ik sta niet waar ik dacht te staan. Maar ik sta precies waar ik nu wil staan. Met nog genoeg uitdagingen om aan te gaan, genoeg dingen te ontdekken, genoeg belangrijks te leren en genoeg dingen om te proberen (en soms vast heel slecht in te blijken).

Kom maar door, avonturen!

Ik ben niet meer het 21-jarige meisje dat elke avond naar bed gaat met dat kleine beetje hoop dat het morgen beter kan worden. Ik ben een 30-jarige vrouw die er elke dag iets van probeert te maken, die geniet, die liefheeft, die springt, die praat, die lacht, die huilt en die tussen alles door dat 21-jarige meisje dankbaar is dat ze altijd is blijven hopen. Want man, wat is het leven mooi. Als 29-jarige! Maar ook nu. Met al zijn uitdagingen, struggles en hobbels. Maar bovenal met alle mooie kantjes en avonturen om nog te beleven.

Ik kan niet wachten op een nieuw jaar en alles wat daar weer bij komt kijken. Of moet ik zeggen een nieuw decennium? Neuh, de 40… daar staan we voorlopig nog maar niet bij stil. Eerst even aan de 3-0 wennen. En first things first: dáár een taartje op gaan eten!

En voor iedereen die het vandaag – om welke reden dan ook – nodig heeft om dit te horen: HOUD HOOP. Je leven kan – dag voor dag en stapje voor stapje – mooier worden. Denk nooit dat het uitzichtloos is, maar blijf vertrouwen dat het leven je weer kan toelachen. Perfect zal het leven nooit zijn, maar wel – met zijn imperfecties – mooier dan je kunt vermoeden. En perfect zal je zelf ook niet worden, maar sterker dan je denkt – dát ben je al. Als er iets is wat deze tien jaar me hebben geleerd, dan is het dat wel.

1

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Nelie 25 mei 2023 op 7:18 am - Beantwoord

    Gefeliciteerd Romy, maak er een mooie dag van. Mooi on je reis te lezen.

  2. Liesbeth 25 mei 2023 op 7:53 am - Beantwoord

    Een hele fijne en gelukkige 30e verjaardag Romy. Geniet van jouw dag!

  3. Audrey 25 mei 2023 op 8:54 am - Beantwoord

    Gefeliciteerd, lieve Romy! Ik hoop dat je een heerlijke dag hebt met dito taart!

  4. Naomi 25 mei 2023 op 8:59 am - Beantwoord

    Van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Een prachtige blog heb je ervan gemaakt; heel mooi en indrukwekkend om te lezen.
    En ook wel herkenbaar trouwens, dat je ‘vroeger’ dacht dat 30 heel volwassen was en dat het nu toch anders voelt;).

  5. Johanna 25 mei 2023 op 9:50 am - Beantwoord

    Gefeliciteerd en een fijne verjaardag. Een “ronde” verjaardag zegt met hier. En die vieren ze groots.

  6. Daenelia 25 mei 2023 op 10:10 am - Beantwoord

    Gefeliciteerd! 30 worden vond ik ook zo mooi. En ik ben in mijn hoofd dus een jaar jonger dan jij in je hoofd en geloof me: dat blijf je. Ik hoor het ook van oudere vrouwen. Ergens zijn we allemaal 21-22-23-24 van binnen, als we de 30 gepasseerd zijn.
    Ik maakte nooit veel plannen als kind en tiener. Ik dacht wel heel lang dat ik dierenarts wilde worden, omdat mensen me steeds vroegen wat ik wilde worden. Maar eigenlijk wist ik het niet en dierenarts leek me wel een leuk doel. Ik neem elke dag zoals die komt en dat doe ik elk jaar nog meer. Ik plan wel … maar ik hou enorm veel ruimte over voor ongepland avontuur. Soms werkt dat. Soms niet (ik liep gisteren de hele dag door de stad omdat ik niet kon kiezen wélk avontuur ik zou aanpakken: museum, diererntuin, een mooi park opzoeken…).
    Jij hebt een geweldig voordeel, Romy. Jij bent al uit een diep dal geklommen en je weet dus dat het nooit zo donker wordt dat er geen dageraad meer komt. Die komt altijd. Onthoud dat: er komen misschien nog donkere tijden aan, maar jij bent sterk genoeg om daar altijd weer uit te klimmen. Maar ik hoop natuurlijk dat je gewoon je zaklamp bij je houdt en daarme de donkere dagen en nachten een kleurrijk lichtje geeft 🙂

  7. Simone 25 mei 2023 op 11:18 am - Beantwoord

    Gefeliciteerd met je verjaardag! 30 worden vond ik echt een cadeautje. Hoewel ik dit jaar alweer de 35 aantik en de 40 voor mij dichterbij komt (omg!), ben ik sinds mijn dertigste wel meer van het leven gaan genieten.
    Ik weet niet wat er met je gebeurt rond dit magische getal, maar sommige dingen worden makkelijker en daardoor leuker.
    Hoop dat je een leuke en feestelijke dag hebt!🥳

  8. N8W8 25 mei 2023 op 1:54 pm - Beantwoord

    Gefeliciteerd! Een mijlpaal en kroonjaar!
    Geniet van het leven, het duurt maar even!

  9. Mirjam 25 mei 2023 op 4:21 pm - Beantwoord

    Gefeliciteerd! En wat schrijf je dat mooi, zo bijzonder dat je die zware tijd te boven bent gekomen❤️ het is vast gek om te zeggen tegen iemand die je niet echt kent dat je trots op diegene bent, maar ik zeg het toch!

  10. Zo simpel is dan geluk 25 mei 2023 op 5:31 pm - Beantwoord

    Gefeliciteerd met je verjaardag. Hopelijk heb je een fijne dag gehad en nog een prachtige avond in het vooruitzicht!

  11. Rianne 25 mei 2023 op 7:27 pm - Beantwoord

    Lieve Romy, van harte gefeliciteerd met je verjaardag 🙂 Ik volg je inmiddels ik denk zo’n 5 jaar of misschien al wel langer en elk jaar zie ik je weer groeien. Dat is zo mooi om te mogen volgen. Je blog groeit met je mee, je zelfvertrouwen is ook hier steeds meer voelbaar geworden. Het onzekere van de twintiger is er vanaf en het vol goede moed het volgende avontuur van de dertiger aangaan is inmiddels daar. Persoonlijk voor mij was het 30 worden zo fijn, want ook hier viel de onzekere twintiger toen weg, op weg naar het avontuur van de dertiger. Inmiddels ben ik zelfs bijna 40 (volgend jaar) en ik kijk er eigenlijk zelfs naar uit. Ouder worden vind ik een zegen, als ik dat zo kan verwoorden. Het is niet iedereen gegund natuurlijk, maar ik hoop met heel mijn hart de 100 mogen te passeren, want ik heb nog zoveel plannen. Ik wens je een fijne dag toe en een heerlijk vooruitzicht voor de volgende jaren vol liefde, avontuur en mijlpalen (en natuurlijk ook juist die fijne kleine geluksmomentjes) Ik hoop nog lang met je mee te mogen lezen hier op je blog. Lieve groeten, Rianne

  12. Geke 25 mei 2023 op 7:34 pm - Beantwoord

    Gefeliciteerd, Romy!!!
    Mooi om je pad naar dit nieuwe levensjaar te lezen, hoe je uit alle moeilijkheden zoveel sterker geworden bent. Daar mag je echt trots op zijn!
    Ik wens je alle goeds toe voor dit jaar en alle komende natuurlijk.

  13. Anita te Gussinklo 25 mei 2023 op 11:38 pm - Beantwoord

    Hieperdepiep Hoera, Gefeliciteerd met deze mijlpaal.

  14. Janne 26 mei 2023 op 7:14 am - Beantwoord

    Van harte gefeliciteerd, Romy!

  15. Een dagje te laat (waarvoor mijn excuses) maar van harte gefeliciteerd. Welkom op Tram 3 zeggen ze hier bij ons 😉 En 30, het is maar een getal 😉

  16. Odetta 28 mei 2023 op 9:21 am - Beantwoord

    Alsnog harte gefeliciteerd met jouw verjaardag! Geniet ervan, want de tijd vliegt, ook als je ouder wordt.
    50 worden vond ik zelf niet zo’n dingetje, maar nu ik 56 ben en richting de 60 ga vind ik het toch wel een beetje anders klinken dan toen ik 50 werd.
    Nu kun je vanbinnen jezelf wel jeugdig voelen, maar soms zegt mijn lichaam en mijn gezicht wel eens wat anders, hahaha.

Recente blogs

DIY | Schilderen met broccoli & kaarten maken ('t is verrassend leuk!)

12 april 2021|DIY|

Je hebt een zondagmiddag zonder plannen en je moet wat. Wat doe je dan? Pinterest afstruinen in mijn geval. Zo kwam het dat ik laatst Bart vanachter mijn computer verstoorde met een enthousiaste kreet: "Schat, we moeten gaan broccoli-schilderen!". Typisch gevalletje "Kan alleen op Pinterest!", maar ik kon het niet laten een paar weken later de plakkaatverf en de broccoli tevoorschijn te halen. Het bleek nog leuker dan dat het er in de Amerikaanse tutorial uitzag. Reden genoeg om een DIY te delen waarin ik laat zien hoe ik na het schilderen met broccoli een paar bomenkaarten maakte.

Mag jij soms weer even klein zijn?

22 juni 2022|Zelfliefde, Persoonlijk, Persoonlijke groei|

Kun jij ermee dealen als je soms een schouder om op te leunen nodig hebt? Als je een keer huilend op de bank zit en onmogelijk nog in oplossingen kunt denken? Gun je jezelf dat uurtje Simsen, ook al ligt er een berg volwassen verantwoordelijkheden op je te wachten? Zelfs letterlijk in de vorm van een stapel ongevouwen en compleet verkreukelde was. Ben jij er oké mee als je soms je super(wo)man-cape afgooit en even de hulpbehoevende bent? Misschien zelfs medelijden hebt met jezelf? Oftewel: mag jij soms niet die verantwoordelijke volwassene zijn en heel even klein zijn? Het is een vraag die mij de laatste tijd bezighoudt.

Outfit | Vandaag is geel (met mijn nieuwe vest)!

30 september 2018|Outfits|

Ik ben gek op alles wat roze is, maar in de herfst moet roze die eerste plek absoluut delen met okergeel. Je kunt je dus vast wel voorstellen dat mijn hart sneller ging kloppen toen ik in de etalage bij Only iets met okergeel én roze en blauw zag. Eenmaal de winkel in gesneld, werd ik natuurlijk direct verliefd op het mooie vest waarvan ik zojuist een glimp had opgevangen. Inmiddels heb ik het vest al volop gedragen, dus vond ik het hoog tijd om het vest in een volledig gele outfit te laten zien. Inclusief mijn nieuwe oorbellen!

Ga naar de bovenkant