Vegetariër ben ik alweer 15 jaar. Nooit heb ik ook maar een moment getwijfeld of ik toch weer aan de gehaktballen, frikandellen en ribeyes zou gaan. Vlees en vis komen mijn mond niet in. Maar je kunt natuurlijk nog een stapje verder gaan: vegan eten is nóg beter voor het milieu en de dieren. Hoewel volledig vegan worden niet in de planning zit, eet ik wel steeds vaker plantaardig. Ook stuit ik de laatste tijd meer en meer op vegetariërsdilemma’s Eet ik wel of geen ei? Vervang ik al mijn zuivel door vegan producten? Laat ik zelfs mijn grote favoriet – kaas – volledig staan? Mwah, dat laatste dus niet. Daarom ook de vraag: hoever ga ik in vaker vegan eten en wanneer op welke momenten laat ik dat streven los?
Al 15 jaar vegetariër
Op de basisschool was ik er al heel stellig over tegen mijn ouders: ik wilde vegetariër worden. Het idee ontstond toen ik tijdens een les op de basisschool – heel pedagogisch verantwoord! – filmpjes te zien kreeg van varkens die werden klaargemaakt voor de slacht. Dus dáár kwamen mijn frikandellen en gehaktballen vandaan! Opeens smaakte dat stukje vlees me niet zo lekker meer.
“Mama, ik wil geen vlees meer eten!”, riep ik bij het avondeten als 11-jarig meisje. In eerste instantie dachten mijn ouders dat het een bevlieging was. Niet geheel onbegrijpelijk, aangezien ik ook de ene dag kapster en de volgende dag weer juf wilde worden. Maar na twee jaar “zeuren” volgde er een heel stellig “En vanaf nu wil ik écht nooit meer vlees eten!”. Zo geschiedde.
Op de ene keer na dat ik in mijn “vegetarische” soep in een restaurant per ongeluk kip spotte (je begrijpt: ik was not amused!), heb ik de afgelopen vijftien jaar nooit meer een stukje vlees of vis aangeraakt.
Ik heb er ook nog nooit behoefte aan gehad. Sterker nog: als vleesvervangers te vlezig zijn, krijgen ze van mij al snel het stempel “niet lekker”.
Dus nee, ik heb nooit een seconde getwijfeld over mijn vegetariër zijn.
Een stapje verder?
Vegetariër zijn voelt lekker overzichtelijk. Ik eet geen vlees en vis, maar in theorie wel eieren, melk, kaas en kwark. In een restaurant kan ik alles bestellen waar geen vlees of vis bij staat, dus ik hoef bijna nooit bij de ober te checken of ik iets wel of niet kan eten. En eet ik mee bij iemand anders? Dan komt diegene met vega-gehakt of een andere burger uit het vega-schap een heel eind. Ingrediëntenlijsten checken is bijna nooit nodig. Lekker makkelijk!
Maar de laatste twee maanden eet ik vanwege mijn PDS-klachten lactosevrij. Daardoor eet ik noodgedwongen geen kwark en yoghurt meer en ook een stuk minder kaas. Hooguit wat “harde” kaas (Parmezaanse kaas en 48+ geraspte kaas) af en toe. Kwark vervang ik door soja-kwark, voor melk kies ik altijd al plantaardige alternatieven en kookroom blijkt in de plantaardige vorm ook prima te smaken.
Zo ging ik onbewust een stapje meer richting een plantaardige leefstijl. En om eerlijk te zijn voelde dat niet alleen voor mijn darmen goed, maar vind ik het ook qua dierenwelzijn fijn om minder zuivel te gebruiken.
Vegan worden, zal ik dan toch…?
Veganist worden is niet mijn ambitie, zo heb ik altijd geroepen. Nog steeds denk ik dat ik die stap nooit volledig zal maken. Maar ondanks dat ik daar vrij stellig in ben, merk ik wel dat ik onbewust steeds meer naar vegan opties neig. En ook dat vegetariër zijn soms wat dilemma’s oplevert. Gek genoeg heb ik voor bepaalde dierlijke producten in de afgelopen vijf jaar een lichte afkeer gekregen.
Waar voel ik me als vegetariër wel fijn bij en waarmee niet? Ik leg je na deze lange inleiding (you made it!) mijn belangrijkste vega/vegan-dilemma’s voor.
Dilemma 1: gelatine?
Het eerste twijfelproduct: gelatine. Daar deed ik nooit moeilijk over. Nu scheelt het dat ik een langgekoesterde winegum-haat heb en ook niet zoveel heb met drilpuddingen. Maar gelatine zit natuurlijk in meer producten dan dat. Ik heb het zelf nooit gekocht, maar heb vast weleens puddingen of taarten gegeten waarbij het op de ingrediëntenlijst staat.
Toen ik voor het kerstdiner voor het eerst zelf kwarktaart ging maken en dus voor het gelatineschap stond, werd me voor het eerst iets pijnlijk duidelijk. Tuurlijk, ik wist ook wel dat gelatine van botten is gemaakt, maar in mijn hoofd was dat een kleine toevoeging eraan.
Maar nee, “ingrediënten: varkensbot” stond er met koeienletters op de achterkant van het pakje. Ai! Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen, zette het pakje terug en trok een sprintje naar de bio-supermarkt om daar agar agar te kopen. Een plantaardig poedertje waar je je weliswaar scheel aan betaalt, maar dat wel volledig vrij is van dierlijke elementen.
Dus nee, gelatine koop ik niet. Maar bij anderen wil ik er niet moeilijk over doen als ze het hebben gebruikt in hun met liefde gebakken taart.
Dilemma 2: eieren?
Dit is zo’n gevalletje: mis ik niet zoveel aan. Al vanaf het moment dat ik vegetariër werd, besloot ik zo min mogelijk eieren te eten. Ook al is het geen dood dier, ik merk dat een ei eten me toch tegenstaat. Op een traditioneel eitje met Pasen na ligt er dan ook niet vaak een hardgekookt ei of omelet op mijn bord.
Alleen zit in veel baksels ook ei verwerkt. Eet ik dat dan wel? Dat is een vraag die me vaak bezighoudt als ik weer eens een bananenbrood sta te bakken. Bakken zonder eieren is goed mogelijk, maar ik vind zelf mijn bananenbroden en andere baksels meestal beter gelukt als ik er wel een ei of twee in stop. Dus eieren helemaal verbannen – ik denk niet dat ik dat doe.
Ik wil sowieso niet moeilijk doen voor anderen. Ik zou niet willen dat anderen voor mij een apart stukje taart moeten halen of datzelfde sprintje naar de bio-supermarkt moeten trekken – puur en alleen om aan mijn wensen te voldoen. Daarom maak ik van ei in baksels of ingrediëntenlijsten nooit een probleem. Maar als ik een recept vegan weet te maken (rijpe bananen, bakpoeder en baking soda kom je een heel eind!) of ergens anders een vegan taartje eet, maakt dat me wel extra blij.
Dilemma 3: kwark?
Kwark zat voorheen zeker vier keer per week in mijn ontbijtbakje. Echte kwark dus. Om eerlijk te zijn was het vooral de prijs die me tegenhield om voor plantaardige alternatieven te gaan. Ik koop kwark in literbakken voor iets meer dan een euro. Ga ik in plaats daarvan voor een Alpro-bakje, dan betaal ik voor die hoeveelheid kwark ongeveer vijf keer zoveel. Bovendien vond ik de smaak vaak wat tegenvallen. Of “een beetje anders” op z’n minst.
Toch ben ik sinds ik lactosevrij eet wat plantaardige kwark gaan proberen. Tot nu toe vind ik soja-kwark zo lekker dat ik zelfs helemaal geen (lactosevrije) echte kwark meer eet. Nu moet ik zeggen het smaakt zeker niet naar the real deal. Maar bij sojakwark kan ik wel aan die milde en zoete smaak wennen. Ik vind het nu zelfs lekkerder dan echte kwark.
Dilemma 4: plantaardige melk?
Dit dilemma is niet heel lastig. Bij melk ga ik altijd voor plantaardige alternatieven als ik zelf iets maak. Nu vind ik sowieso mijn leven lang al een glas melk drinken heel smerig. Ik krijg van de geur alleen al een ongepast gevoel. Ook in baksels gebruik ik het niet. Ik ga dan altijd voor amandelmelk (of in havermout soms kokosmelk). In baksels gebruik je er vaak maar 100-200 ml van, dus voor de smaak maakt het nauwelijks uit of je echte melk of iets plantaardigs gebruikt. En qua kosten vind ik de pakken van Jumbo- of AH-huismerk best meevallen.
Maar ik moet zeggen: een glas amandelmelk of kokosmelk lijkt me dan weer minder smakelijk. Maar nu was ik ook al geen glas-melk-drinker, dus daarvoor ben ik misschien niet de meest onbevooroordeelde beoordelaar.
Dilemma 5: kaas?
Tja, dat is mijn struikelblok bij vegan worden. Ik ben gék op kaas. Geitenkaas, geraspte kaas, parmezaanse kaas, oude kaas – ik vind bijna elke kaassoort lekker. Alleen schimmelkaas en brie krijg ik onmogelijk weggeslikt. Maar verder ben ik groot kaasfanaat. De kaasburger is mijn favoriete vleesvervanger. Gooi wat van die smeuïge gesmolten kaas over mijn eten, en ik vind het direct lekker. Oh ja, en mijn verse ravioli met kaas – daar kun je me voor wakker maken. Van het idee van nooit meer iets kaasachtigs eten, word ik een beetje verdrietig.
In restaurants heb ik weleens goed geslaagde vegan kaas gegeten, maar in de supermarkt ben ik tot nu toe geen fantastische alternatieven tegengekomen. Edelgistvlokken proefde ik nauwelijks. En de plantaardige rasp van Albert Heijn had voedingsstoffen om van te huilen (als in: er zat alleen maar aardappelzetmeel of kokosvet in, verder 0,0 gram eiwit). Smaken naar kaas deed het ook niet.
Dus: tips voor vegan kaas, iemand?
Dilemma 6: vleesvervangers?
Om eerlijk te zijn verdiep ik me er nooit zo in of mijn vleesvervangers alleen vegetarisch of ook vegan zijn. Van een aantal weet ik het, maar van de meeste vleesvervangers heb ik geen idee. Ik probeer wel de laatste tijd op te letten dat ik regelmatig vegan vervangers koop. Gewoon om af te wisselen. Maar ik wil me er ook weer niet té veel mee bezighouden. Ik vind het fijn om variatie te hebben en niet te veel met de etiketjes bezig te moeten zijn.
Overigens vind ik Wateetjedanwel.nl een fantastische site om regelmatig vegan ontdekkingen te doen in de supermarkt. Vaak kom ik er via die site ook achter dat de meeste vleesvervangers die ik graag eet sowieso al vegan zijn.
Dilemma 7: sausjes, koekjes en weet-ik-veel-wat-nog-meer aan niet-vegan dingen
Het fijne aan vegetarisch eten is dat het lekker overzichtelijk is. In koekjes of gebak zit geen vlees verwerkt. Alles uit het vega-schap bij Albert Heijn kan ik zo meenemen. Op de koekafdeling mag ik alles. En in restaurants kan ik in principe alle gerechten waar geen vlees of vis in zitten bestellen. Alleen met curry-achtige dingen moet je soms opletten; daar kan nog weleens garnaal in zitten. Maar verder hoef je voor vegetarisch eten weinig productverpakkingen te bestuderen.
Als je vegan eet, zitten er iets meer haken en ogen aan. Ik denk dat je daar vanzelf wel wat handiger in wordt. Maar ik zou persoonlijk bijvoorbeeld niet goed weten welke chips wel en niet “mogen” en wat nu wel of niet kan qua gebak. Ik denk dat ik dat uitzoekwerk nog het lastigst zou vinden, ook in restaurants. In zoveel meer producten dan je denkt zit honing, ei of iets anders dierlijks verwerkt. Dat allemaal mijden lijkt me nog best lastig. Ook om die reden zie ik mezelf niet zo snel volledig vegan eten.
Leren schoenen: wel of niet?
Dit vind ik echt wel een dingetje. Zelfs zo erg dat ik om die reden bijna nooit schoenen koop. Elke keer dat ik een schoenenzoektocht doe (wat hooguit eens per jaar is!), stel ik mezelf weer de vraag: koop ik wel of geen leren schoenen?
Leer is dood dier. Bij dat idee alleen al denk ik: “Nah, doe maar niet!”. Maar… ik heb moeilijke voeten door mijn lymfoedeem (wat inhoudt dat ik veel vocht in mijn voeten vasthoud) én door mijn brede wreef. Ja ja, dat hele pretpakket maakt dat ik vrijwel nooit zomaar schoenen pas. Schoenen vinden die passen en ook nog vegan zijn, is al helemaal uitdagend.
Om de schoenenzoektocht nog moeilijker te maken: ik heb ook een uitstekend teenbotje. Daardoor slijten mijn schoenen sneller dan gemiddeld aan de hoeken. Schoenen van leer gaan bij mij veel langer mee (= duurzamer) dan schoenen van andere stoffen.
Dus: wel of geen leer ben ik nog niet helemaal over uit. Voor nu heb ik mijn hoop gevestigd op de vele vegan schoenenmerken die er de laatste tijd bij komen.
Conclusie: vegetariër en een beetje vegan
Als ik kijk naar wat ik op een normale dag eet, dan denk ik dat ik op zich al vrij vaak vegan eet. Mijn ontbijtjes zijn altijd plantaardig. Qua avondeten eet ik waarschijnlijk zo’n vijf keer per week vegan. Verder volg ik talloze websites met vegan recepten, omdat ik het fantastisch vind om er steeds meer over te leren en kookinspiratie op te doen.
Maar helemaal vegan eten zie ik mezelf niet doen. Heeft ook deels te maken met mijn verleden met een eetstoornis. Ik ben jarenlang obsessief met (niet) eten bezig geweest. Daarom ben ik altijd waakzaam om niet té veel met ingrediëntenlijstjes bezig te zijn. Ik ben onwijs blij dat ik nu in principe alles kan eten, alleen geen vlees en vis.
Dus: ik kijk voor nu gewoon per product waar ik me wel en niet fijn bij voel, en wat haalbaar is.
Het is niet altijd zwart-wit
Ik geloof sowieso dat het allemaal niet zwart-wit is. Er zijn meer opties dan dat je óf vleeseter óf vegetariër óf vegan bent. Je kunt ook het grootste deel van de tijd vegan eten en soms vegetariër zijn – zoals bij mij het geval is. Net zoals je in mijn ogen niet 100% vegetariër moet zijn als dat voor jou lastig is. Het is toch ook mooi als iemand bereid is 5 dagen per week vlees en vis te laten staan?!
Ik ben vegetariër – dat zeker. Soms vegan, soms niet. Ik houd van op vegan-productenjacht gaan, verdiep me graag in vegan eten en houd ook van recepten veganizen. Maar tegelijkertijd vind ik het prima om soms toch die smeuïge kaas op mijn tong te laten smelten of mijn lievelings-gevulde pasta met kaas te eten in plaats van die ene met kikkererwten. Daar geniet ik dan bij wijze van guilty pleasure extra van.
Als je maar bewuste keuzes maakt. Welk label je jezelf ook geeft: flexitariër, vegetariër of veganist of iets ertussenin – je doet iets, en dat is al heel wat.
Nu ben ik heel benieuwd naar jouw mening (vooral als je flexitarisch of vegetarisch eet): hoe sta jij in deze dilemma’s?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
"Verlegen zonsdagskind" | 7 misvattingen die mensen over mij hebben
Zonder dat we het door hebben, hebben we vaak al een oordeel over mensen klaar. Ja, iedereen. Zelfs als je beweert dat jij niet aan oordelen doet. Maar soms hebben mensen het met die oordelen goed mis. Ik merk ook om me heen dat mensen het weleens totaal bij het verkeerde eind hebben als ze me voor het eerst zien. Om vervolgens te horen "Oh, maar jij bent veel ... dan ik dacht!". Mijn blog leek me dé plek om een paar van die vooroordelen te tackelen.
11 ideeën voor kleine veranderingen in je interieur
Een interieur is nooit af. Het mijne niet in ieder geval. Bijna elke maand ben ik wel een keer aan het schuiven en slepen met spullen in huis. Nu doe ik dat natuurlijk het liefst zonder maandelijks een flink bedrag te moeten pinnen bij de woonboulevard. Daarom ben ik gek op kleine veranderingen in mijn interieur. Ben jij nou net zo gek op verandering als ik? Dan heb je misschien iets aan deze 11 ideetjes voor een mini make-over.
Nieuwe header | Vaker Vrolijk in een nieuw jasje
Yes, het moment is daar! Ik vond het tijd om mijn blog een frisse, nieuwe jas aan te trekken. Al bijna sinds het begin van Vaker Vrolijk, twee jaar geleden, staat bovenaan mijn blog het herkenbare meisje in roze jurk met een vlieger in haar hand. Hoe leuk ik die tekening ook nog steeds vind, ik voelde dat het tijd was voor iets nieuws. Ik ben sinds de start van mijn blog veranderd. Ik voelde me niet meer het kleine, schattige meisje in het roze jurkje van toen. En dus ging ik aan de slag met een nieuw (maar nog altijd vrolijk en kleurrijk) jasje voor Vaker Vrolijk. Ik laat je dan ook vol trots mijn nieuwe header zien - ontworpen door Karlijn van Liefs Karlijn!
Ik ben blij dat je voor jezelf de afweging kan maken of je vegetarier blijft, vegan wordt of een combinatie maakt. Ik begrijp dat sommige mensen denken dat de overstap van vegetarier naar vegan heel klein is maar dat is niet zo. Je sluit een boel voedingsgroepen uit en je moet dus extra goed oppassen dat je niet met tekorten komt te zitten. En hoe prachtig vegan producenten het weten te brengen de vervangers halen het bij lange na niet bij vegetarische producten of als je wel dierlijke producten in je voedingspakket hebt.
Ik was in verband met gezondheidsproblemen een tijdje terug helemaal plantaardig gaan eten. Dat bleek niet het antwoord te zijn. Ik kreeg een paar gezondheidsklachten zelfs bij en voelde me oververmoeid en zeker niet gezond. Nu ben ik flexetarier. Ik eet een stuk vlees maar niet iedere dag. Ik probeer een heleboel verschillende groente en fruit. Ik probeer zoveel mogelijk af te wisselen. En als het kan wat betreft budget zoveel mogelijk biologisch.
Voeding heeft zeker een impact en het is belangrijk naar verschillende aspecten ervan te bekijken, wat dat met je lichaam doet en niet alleen omdat het gezond is gelabeld. Er moet ergens een balans voor jezelf gevonden worden zodat je dat ook mentaal en fysiek dat ook ervaart.
Mooie uiteenzetting van je overwegingen. Het is ook allemaal best ingewikkeld. Zelf eet ik voor 95% van de tijd plantaardig. Ik let er vrij strikt op dat ik vegan producten koop, dus ook met koekjes, sausjes en taartjes (overigens eet ik dit al vrij weinig, dus is het voor mij geen groot probleem). Heel af en toe eet ik nog wel eens een stukje vis, vaak met speciale gelegenheden of in Michelinsterren restaurants (waar we een keer per jaar naartoe gaan). Daar kan ik op dat moment dan ook wel echt van genieten en blijft het een speciaal iets, maar verder is het voor mij gewoon alles plantaardig. Echter, ik zal ook niet moeilijk doen als iemand anders gekookt heeft en er zit ei of gelatine in een gerecht als bindmiddel of iemand heeft melk of room toegevoegd, ook geen groot drama. Maar als ik zelf kook, is het altijd plantaardig. Ik heb ook standaard soja yoghurt / kwark in huis, gebruik voornamelijk amandel- en sojamelk (en af en toe koop ik wel eens de erwtenmelk van Wunda, super lekker, maar wel prijzig!). Kaas heb ik nooit lekker gevonden, ook niet toen ik nog vlees at, dus dat kon ik heel gemakkelijk skippen. Heel rigide is het voor mij niet, het is een hele bewuste keuze waar ik mij goed bij voel en heel af en toe dierlijke producten eten vind ik ook niet een drama, want ik weet dat de basis voor mij plantaardig is en dat er altijd uitzonderingen zijn.
Ik vind kaas wel een dingetje. Ik denk dat ik zelf best vegan zou kunnen eten als het moet maar ik vind de plantaardige kwarken echt vies en kan daar niet aan wennen. Verder is het stikduur en dat is volgens mij helemaal niet nodig. Vegan kaas heb ik ook nog niet gevonden. En mijn partner is een zeer grote (gewone) melkliefhebberer. Voorlopig blijft het dus bij ongeveer 1 keer per week vlees en verder vegetarisch. En ach als iedereen er wat beter over na zou denken wat hij of zij in zijn mond zou stoppen dan zou het al gigantisch schelen. Maar vlees (mijn mening) en vooral kip is nog steeds veel te goedkoop. En wat te denken van al dat pluimvee dat maar geruimd wordt. In de media wordt er al bijna geen aandacht meer aan besteed het lijkt erbij te horen?? Bizar want het zijn wel dieren (en kippen zijn hele intelligente wezens) en geen tomaten of appels die doorgedraaid wordt (ook erg hoor daar niet van) terwijl er elders in de wereld zoveel honger is. Ben zelf opgegroeid in de jaren 70/80 en toen was voeding veel duurder (en er was ook lang niet zoveel keuze ) geen aardbeien in februari. Zou nu niet meer kunnen omdat alle andere dingen zoals wonen, energie, zorg veel duurder zijn dan toen.
Je doet het supergoed! Ik heb zelf de laatste tijd weer twijfels. Ik eet voor 95% vegetarisch, schat ik in. Vooral buiten de deur (bij anderen, een lunch op werk…) zou ik het lastig vinden om naar 100% te gaan, zeker omdat ik van veel kaas geen fan ben.
Zuivel vind ik sinds ik zelf kolf wel lastiger voelen. Het is echt heel raar om te bedenken dat kalfjes worden weggehaald bij hun moeder zodat wij hun melk kunnen gebruiken.
Wat goed dat je zo veel veganistische producten eet! Ik eet nu helemaal veganistisch, maar ik vond het ook vooral lastig om de kaas los te laten haha… dat zorgde er wel voor dat ik pas na een jaar de stap echt durfde te maken. En die struggels met eieren en baksels herken ik wel. Mijn vriend bakt veel vegan taartjes en moet echt goed zoeken naar recepten zonder ei. Maar nu ik eenmaal om ben vind ik (en hij ook) het prima om wat extra moeite te doen voor iets lekkers. Ook als ik bij mensen op visite ben, eet ik alleen veganistisch. De dierenindustrie is zo wreed en het beeld van een moederkoe waarbij haar kalfje wordt weggehaald staat nu iets te goed op mijn netvlies 🙁 Als anderen het dan toch lastig vinden om iets veganistisch te halen of te maken, bied ik wel aan om het zelf mee te nemen of ik geef aan dat het ook oké is als er geen vegan taart is en ik het gewoon bij een kopje thee houd. 😉 Er zijn nu gelukkig bijna geen mensen meer die dit niet begrijpen! Een paar jaar geleden was het af en toe met familiefeestjes weleens lastig om aan te geven dat ik ‘ook niet gewoon één stukje taart’ wilde, omdat het toen nog wat minder bekend was. Ik denk dat het bewustzijn de afgelopen jaren wel flink gegroeid is. 🙂
Ik ben flexitariër. Ik probeer wel minder vlees te eten maar helemaal schrappen lijkt me geen goed idee voor mijn gezondheid.
Ik eet strikt glutenvrij (nodig) en zo goed als melkvrij (enkel uit eten let ik er dan niet op omdat glutenvrij alleen al een uitdaging is) dus dat is al een beperking.
Maar vooral mijn vitaminetekorten (neem blijkbaar slecht dingen op) van B12 (krijg ik mijn injecties voor), magnesium en carnitine maken dat ik niet echt dingen durf te schrappen.
Wel koop ik zoveel mogelijk bio en bewust.
Dat lijken mij best lastige punten inderdaad, mooi dat je het zo op kan lossen en kan eten waar jij je fijn bij voelt.
Ik hou niet zo van vlees, maar om mezelf nou vegetarier te noemen gaat me te ver. Ik eet wel stukken minder vlees dan de gemiddelde aardbewoner, en eigenlijk denk ik stiekem dat mijn vleesconsumptiepatroon (scrabblewoord!) het beste zou zijn voor de wereld. Gewoon minder vlees eten op weekbasis is al een stap voor uit. Vlees heb ik niet nodig voor mijn gezondheid. Zeker niet als ik producten als ei en zuivel wel gewoon (met mate) eet. Ik let daarbij wel op diervriendelijkheid. Helemaal gezellig is veeteelt niet voor dieren, maar er is wel een verschil tussen kippen in hokjes en kippen die normaal kunnen leven en scharrelen.
Daarbij roep ik altijd dat ik niet hypocriet wil zijn: ik heb een kat en een hond die vlees nodig hebben.
… Leuk punt. Honden schijnen het dus wél goed te doen op een veganistisch dieet. Ja. Beter dan op hondenvoer. Het beste is een combinatie van rauw (of puur) vlees en vegantische (dus groente) voor een hond. Honden (en wolven) eten namelijk van hun prooi ook de maaginhoud. En ik kan zeggen dat mijn hond echt van groente houdt. Paprika, komkommer, broccoli … en sperziebonen (gekookt)!
Voor gelatine kun je trouwens denken aan Agar Agar. Heel leuk en ook lekker. Maar verder eet ik eigenlijk bijna geen varkensvlees. Varkens zijn me te lief. Het verbaast me ook niets dat bacon zo lekker smaakt: dat is hoe lief varkens zijn en hoe groot ‘mijn’ offer is om dat bijna niet meer te eten. Bijna.
Kortom. Ik denk dat je nooit zo zwart-wit moet denken. Een keer een stukje vlees, als je dat lekker vindt, is okay; af en toe een ei of kaas; dan weer eens afwisselen met vega-kaas, vega-vlees en vooral kijken naar hoe het geproduceerd wordt. Ook het vega-leer. Want alles wat we consumeren is een belasting voor het milieu, de dieren en onzelf. In plaats van te kijken naar wát je consumeert (niet specifiek eten), maar naar hoe en hoeveel je consumeert, kun je denk ik veel winnen voor de planeet en de toekomstige generaties. En daar zit het wel goed met jou, en met mij ook.
Interessant artikel! Is best een lastige kwestie inderdaad. Ik wil geen veganist worden ook om precies de reden die jij noemt. Voor mij zou het best wel stressvol zijn om constant overal op te moeten letten of er dierlijke producten in zitten. Daarbij eet ik vanaf begin dit jaar grotendeels koolhydraatarm en dan wordt er toch veel gegeten op basis van vlees en eiwitten. Nu eet ik al geen vlees, maar eieren, kaas en Griekse Yoghurt kan ik door deze leefstijl daarom moeilijk laten staan. Het is het een of het ander. Daarom vind ik dat je gewoon moet doen wat voor jou goed voelt. Het is al heel wat dat je geen vlees eet en bezig bent om milieubewuster te leven. Zo bekijk ik het ook nu voor mezelf. En daarbij: wij mensen hebben van nature toch die eiwitten e.d. van nature nodig, dus als je dat gewoon op een verantwoorde manier doet is het goed. Ik eet dus veel eieren, maar we kopen wél altijd de beter leven-doosjes met 3 sterren. En ja, dat je dan ook geen leer meer kunt dragen bij een veganistische levensstijl, dat lijkt me al helemaal moeilijk. Vooral omdat je toch goed schoeisel aan je voeten wilt hebben. Daarom koop ik schoenen vaak tweedehands, dan is het als het ware al ‘gemaakt’, en vind je er toch een middenweg in. Want dat namaak-plastic leer aan je voeten is nou ook niet heel erg milieubewust. Zo is er altijd een weg in te vinden en kun je gewoon blijven doen wat voor jou goed voelt 🙂
Ik vind het zo mooi om te lezen hoe je als jong meisje al bewust was van wat je at. En dat dit steeds verder uit gaat breiden. Ik denk dat labeltjes heel veel mensen ongelukkig maken. Met het idee ‘als ik overstap dan mag ik heel veel dingen niet meer’. En dat maakt het zo zwaar.. ik vind het fantastisch als iedereen iets bewuster zal leven, dat gaat al zoveel schelen qua footprint en dierenleed! Vooral doen wat goed voelt, dat is het belangrijkste
Agar agar kun je heel goedkoop kopen in de toko! Wel opletten dat het dan de kleurloze is en niet die met blauwe kleurstof en vanille-aroma 😉
Bij mijn Albert Heijn ligt hij ook in het schap met buitenlands eten, in de Aziatische categorie. Daar eten ze namelijk veel agar agar, in toetjes.
Ik ben flexitarïer. Voor sommige dingen heb ik liever vlees, voor sommige ben ik heel tevreden met een vegetarisch vleesje. Ik merk wel hoe ouder ik word, dat ik meer afkeuring krijg voor echt vlees. Daardoor koop/bestel ik vak al automatisch iets vegetarisch bij het boodschappen doen. Gehakt vind ik prima vervangbaar door het gehakt van de vegetarische slager en die vlieger gaat ook op voor andere vleesjes of snacks. Ik eet ook een deel vegan, maar ik zou er heel ongelukkig van worden om beide voor de volle honderd procent te doen. Ik ken een paar mensen die vegan zijn en zij zeiden allemaal hetzelfde: je moet dat pas doen als je er gelukkig van wordt en er achter staat. Pas dan is het iets waard. Ik heb geen PDS maar op slechte dagen reageert mijn buik wel op lactose en zuivel. Dus dan is de vegan versie wel een verstandigere oplossing. Mijn koffiemelk is plantaardig, ik kook meestal met olie en meestal veganize ik mijn baksels ook. Op de eitjes na dan. Ik heb heel veel respect en liefde voor de planeet en de dierenwereld, maar volledig plantaardig leven is voor mij gewoon niet weggelegd. Ik heb me daar een tijdje slecht over gevoeld, maar uiteindelijk weet ik dat het gaat eindigen in het feit dat ik gewoon geen zin ga hebben in mijn avondeten en dat dat ook betekent dat ik niet genoeg voeding binnen krijg. En dat kan mijn lijf niet gebruiken. Vegan of vegetarisch zijn is goed, maar je moet er ook echt achter staan. Anders heeft het geen zin
Heel herkenbaar deze dilemma’s. Eieren en kaas eet ik wel veel, maar ik probeer wel beter te leren bakken zonder eieren. Plantaardige melk gebruik ik ook al jaren, in dingen merk ik het verschil niet en los drink ik het niet.
Gelatine ben ik dan weer vrij stellig in dat ik dat niet wil, voor zo’n bot moet een dier echt doodgemaakt worden en dat voelt niet goed. Ik merk wel dat mensen het vaak niet begrijpen dat ik dat niet wil en het ook continu vergeten.
Zo herkenbaar dit! Ik ben ook al heeeeel lang vegetarisch, ook bij mij ligt veganistisch niet in de planning, ook al staat hier best wel vaak toevallig een vegan maaltijd op tafel. Ook maak ik regelmatig vegan taartjes. En inderdaad, de eieren, de kaas en in mijn geval ook de yoghurt en kwark… Wat de gelatine betreft heb ik wel eens geëxperimenteerd met agar agar, maar ik word daar tot nu toe niet blij van…. Ik doe mijn best, maar helemaal vegan, nee, dat lukt mij eerlijk gezegd niet….