Inmiddels is onze verbouwing 3 maanden onderweg. Stilgezeten hebben we zeer zeker niet. Niet veel is hetzelfde als toen we 1 september de sleutel kregen. De jaren-90-keuken maakte plaats voor een exemplaar met roze tegels. Het toilet uit grootmoeders tijd (dat nog antiek uit 1970 was) kreeg een nieuwe look. Ondertussen bleven er weinig muren op de bovenverdieping wit, werd de etage van een visgraatvloer voorzien en kreeg onze benedenverdieping er dankzij een uitbouw een paar vierkante meters bij. Tijd om je eens bij te praten (met verhalen en plaatjes) over onze verbouwing. Ik neem je mee in de mooie resultaten én in de baalmomenten die er natuurlijk ook bij horen.

Het verbouwleven met al zijn ups & een paar downs

Verbouwen had ik nog nooit in mijn leven gedaan. Oké, we hadden weleens een badkamervloer laten vernieuwen en onze kozijnen in het appartement zijn twee jaar geleden door de VvE allemaal vervangen. Maar deze verbouwing is een stuk grootschaliger. Toch durfden we het avontuur aan. We vielen als een blok voor het huis en de prachtige locatie. Als we ergens wilden wonen, dan was het hier. Oh ja, ons zoekgebied was zó klein dat de kans op een totaal af huis in deze buurt ongeveer 0,0001% zou zijn als we niet een jaar wilden doorgaan met Funda stalken.

Bovendien zagen we er wel de charme van in dat we álles naar onze stijl konden maken. Misschien deels geïnspireerd ook door programma’s als Kopen Zonder Kijken. Dankzij Bob, Roos en Alex heb ik wel geleerd dat je soms door dingen heen moet kijken en dat je altijd van niets “iets’ kunt maken. Dus kochten wij een huis waarvan we wisten dat in elk geval de vloer, de keuken en het toilet eruit moesten én dat er flink wat isoleerwerk nodig was om de gasrekening op een oké niveau te krijgen.

“Hoe vind je het verbouwen?”, vragen mensen me regelmatig. Mijn antwoord wisselt. Als je het me vraagt na een propvol klusweekend, zal ik waarschijnlijk verzuchten dat ik er nogal klaar mee ben en uitkijk naar verbouwvrije weekenden. Vraag je het me nadat net onze prachtige nieuwe roze tegels zijn geïnstalleerd, dan zal ik eerder iets roepen in de trant van “Supergoed! Ik kan het iedereen aanraden.” De meeste dagen ligt het waarschijnlijk ergens daartussenin. Verbouwen is vooral een kwestie van oog houden voor het resultaat en je niet te erg blind staren op de troep en chaos. En ook loslaten. Veel loslaten.

De droom-aannemer

Zoals je hierboven ziet, staat onze uitbouw en ligt overal vloerverwarming. En dat allemaal in een paar weken tijd! Onze aannemers hebben zelfs in de stromende regen enorm gebikkeld om het zo snel en mooi te maken. En ja, we hebben wel echt enorm geboft met die aannemer van ons. Vooraf had ik talloze horrorverhalen gehoord over verbouwingen, aannemers, lekke daken, rotte funderingen en meer van dat soort nachtmerrieachtige taferelen. Dan hebben wij het enorm getroffen met onze Volendamse aannemer en zijn onderaannemers. Alles wat ze gedaan hebben, ziet er superstrak en netjes uit en ze kwamen elke afspraak keurig na. Een pak van mijn hart!

We hadden 1,5 jaar geleden zelfs een rechtsbijstandsverzekering genomen met het idee dat we ooit wilden verhuizen + verbouwen en dat daar misschien gedoe van zou komen. Maar nee hoor, bij ons tot nu toe niet. Alhoewel ik dit wel even ga afkloppen 😉

Niet alleen regenbogen en eenhoorns

Nu is onze verbouwing echt niet alleen maar stralende regenbogen, rondhuppelende eenhoorns en zonneschijn. Zoals waarschijnlijk iedereen die verbouwt, hadden ook wij sommige dingen iets te optimistisch ingeschat. Zo was ons oorspronkelijke idee dat we de bovenverdieping eind oktober klaar zouden hebben en al volledig konden inrichten. Dát bleek een te ambitieuze gedachte. We hadden bijvoorbeeld niet bedacht dat de aannemer voor de uitbouw ook boven gaten (50×50 cm per stuk) moest maken in de gevel. Daar ging de net zorgvuldig door ons geverfde muur!

Verder bleek dat de vorige bewoner direct over het stukwerk had geverfd (tip: doe dat niet!), waardoor onze muurverf niet goed hechtte en afplakken geen optie was. De kozijnen verven bleek door de verroeste sloten een uitdagendere klus dan gedacht. En het leggen van de vloer ging niet geheel vlekkeloos doordat de vloerlegger iets te enthousiast zichzelf de uitdaging “Dat doe ik wel in een halve dag!” oplegde. Daar slaagde hij in, maar wel met krassen, gaten tussen vloerdelen en loslatende plinten tot gevolg. Die man zien we binnenkort dus nog terug. Verder begaf de cv-ketel het, komen de radiatoren voor boven pas als we er een maand wonen (wel goed voor de gasrekening!) en hebben de gordijnen vertraging.

Ach, ik zie verbouwen vooral als één grote cursus loslaten voor mij. Loslaten dat het moet gaan zoals gepland. Loslaten dat alles perfect moet. Loslaten dat het huis helemaal af moet zijn als we mensen ontvangen. Zo is verbouwen ook nog goed voor een stukje persoonlijke ontwikkeling 😉

Overigens ben ik nog altijd heel gelukkig dat we voor dit grote verbouwproject hebben gekozen. Wij hebben bewust besloten om nu een hoop spaargeld in een uitbouw te steken, zodat we zo’n groot klusproject niet meer hebben als we er eenmaal wonen. Nu ik zie hoeveel stof, viezigheid, herrie en onrustig lopende mensen om je heen een verbouwing met zich meebrengt, ben ik extra gelukkig met die keuze. Bart en ik hebben niet alleen de IKEA-kasten-relatietest doorstaan, maar zijn ook de complete samen-verbouwen-relatietest glansrijk doorgekomen. Uiteraard wel met soms een bouwmarktdiscussie of “Nee schat, niet zó verven!”-verwijt tussendoor. Maar ook dát hoort erbij.

Verbouwen geeft nog meer verbouwideeën

Nog iets grappigs wat ik me van tevoren nooit had gerealiseerd: als je eenmaal begint met verbouwen, dan blijven de verbouwideeën opborrelen. Uiteraard stellen we sommige verbouwplannen uit naar over een paar jaar (met het oog op de portemonnee die niet bodemloos is), maar de uitspraak “Met een eigen huis blíjf je klussen” klopt voor ons 100%. Zo besloten we tijdens de verbouwing ook maar de voordeur te vervangen, omdat de huidige deur in vergelijking met onze nieuwe kozijnen wel heel erg niet duurzaam bleek. Ook ontstond opeens het idee om boven mooiere deuren te nemen dan die we nu hebben, en bleek dat onze zolder compleet isolatieloos was. Daar laten we dus binnenkort ook maar iets aan doen.

Verder hebben we het plan gesmeed om in onze badkamer de glittertegeltjesmuur te vervangen door iets wat meer bij ons past. Deze glittertegels zijn een crime om schoon te maken, trekken stof aan als een magneet en zijn ook gewoon tótaal niet ons ding. De terrazzo-tegel hierboven hebben we voor nu op het oog. Maar de tegelzetter gaf al aan dat dit muurtje vervangen waarschijnlijk ook andere tegels vervangen betekent. Oepsie! Op dat plan gaan we dus nog eens broeden voordat we ons in nóg een onbedoeld verbouwproject storten. Anders kunnen we er zelfs met de glittertegeltjes in combinatie met een leuke badmat, een handdoekhouder en andere douche-accessoires al meer ons ding van maken.

Maar je hoort het al: als je eenmaal aan het verbouwen slaat, dan houdt het niet op. Niet vanzelf.

Het bloemetjestoilet is hier (nou ja, zonder de doortrekknop nog!)

Herinner je je nog het oude toilet in ons huis? Daarin lag precies de vloer die mijn opa en oma ook hadden in hun toilet (en die er al zeker 40 jaar in zat). De doortrekknop hing met duct-tape aan de muur geplakt en de toiletpot was zo smerig dat zelfs de bouwvakkers hun behoefte maar ergens anders deden. Maar die oude vloer, toiletpot en doortrekknop zijn niet meer. Er is iets veel mooiers voor in de plaats gekomen.

Op deze foto zie je alvast mijn grote trots: de muur met blauwe bloemetjestegels. Dit was een typisch gevalletje “Je wist niet dat je het zocht totdat je er tegenaan liep”. We hadden eigenlijk onze zinnen gezet op een visgraatmotiefje, maar konden de perfecte tegel maar niet vinden. Ik vond roze visgraattegels fantastisch, maar dat vond Bart te zuurstokachtig. Toen kwamen we bij een outlet in Zaandam deze tegels tegen. Voor mij liefde op het eerste gezicht! Bart moest er een nachtje over slapen en was toen ook om. Gelukkig zijn we allebei erg in onze nopjes met het bloemige resultaat.

Nu ook de toiletpot en wasbak (allemaal in taupekleur!) hangen, kan ook het decoreren beginnen. Oké, en de doortrekknop komt ook nog. Maar omdat het toilet verder neutrale kleuren heeft, willen we er een vrolijk prullenbakje, zeeppompje en toiletrolhouder naast zetten. Dat wordt binnenkort nog maar eens shoppen voor badkamer-accessoires. Dan is ons kleinste kamertje straks helemaal in stijl.

Onze mega-keuken met roze tegels en 1001 opbergkastjes

Vrijdag werd de laatste hand gelegd aan het verbouwonderdeel waar ik al die tijd het allermeest naar had uitgezien: de nieuwe keuken. Al voordat we de sleutel van ons huis kregen, stond ons keukenontwerp als een huis. Marije van Studio Yellow Block voegde onze ideeën samen tot een te gek ontwerp en meubelmaker Jorik Maakt bouwde de complete keuken voor ons. Hij heeft de hele week hard gebikkeld om alles op te zetten en aan te sluiten. En zie daar: onze keuken zit erin! De tegeltjes zijn er ook meteen bij gemaakt door de tegelzetter, waardoor ik zaterdagochtend straalverliefd onze woonkamer binnenstapte. Wauw, wat is het mooi!

Even een disclaimer bij de foto: de tekst op de kastjes is afplakfolie (geen kek printje), het aanrechtblad moet er nog op komen en ook het fornuis en de wasbak volgen nog. Maar de complete basis staat en ik had niet gelukkiger kunnen zijn. Voordat we met het ontwerp van de keuken begonnen hadden we geen flauw idee wat “een keuken voor ons” zou zijn. Nu deze keuken erin zit, weet ik zeker: dit is dé keuken die helemaal ons is. Ik zie mezelf al helemaal koken tussen de roze tegeltjes én met mega-veel opbergkastjes om me heen. Ons kastruimte-tekort-probleem is straks voorgoed verleden tijd.

En nu: chique trappen, vloeren, aanrechtbladen én decemberrust

Ons appartement staat nog maar minder dan een maand op mijn naam. Say what? Alhoewel het al meer tot me doordringt nu een deel van onze inboedel op Marktplaats staat en het logeerbed bezaaid is met verhuisdozen. Maar voordat het verhuisbedrijf alles naar het nieuwe huis overbrengt, hebben we nog wat werk te doen.

Alleen maar bikkelen wordt het ook niet. We hebben afgesproken om tussen de verhuisdozen door ook gewoon van de gezellige decemberdagen te genieten. Het gevolg is dat niet alles af is als we straks in het huis wonen, maar dat wij wel meer zen in het huis intrekken. Zo is de zolder nu nog steeds een opberghok voor verf en gereedschap. So be it. We hopen er nog laminaat te leggen binnenkort. Als er verder een logeerbed en wat dozen kunnen staan, mag het best nog even een kale bedoening zijn. Dan hebben we nog een leuk ‘Meer kleur in huis’-project in het vooruitzicht!

Verder krijgen we volgende week een vloer op de hele benedenverdieping (wauwie!), wordt in februari onze trap gerenoveerd (met het motiefje dat je hierboven ziet), krijgen we dakisolatie en komt er nog een trapkast. De kozijnen moeten nog een likje verf krijgen en er wordt een lading isolatiespul onder de vloer gestort. Uitverbouwd ben je nooit, zeggen ze. Maar ik weet inmiddels wel zeker dat we met dit huis een droomhuis in handen hebben. Dat was het al toen we het in mei op Funda spotten. Maar dat wordt het met elk likje verf en iedere verandering nóg meer.

Heb jij al eens verbouwd? Wat waren jouw grootste verbouw-ups & -downs?

Dit artikel bevat een samenwerking met Saniweb.