Over anderhalve maand word ik alweer 25. Een kwart eeuw oud, hoe dan?! Als kind geloofde ik altijd dat je op je 25e alles voor elkaar zou hebben. Ik zou dan vast al jaren als journalist werken, getrouwd zijn met een jeugdliefde en in een prachtige boerderij wonen met een gezin met (tot dan toe) twee kinderen en een eigen beestenboel. Ik zou rijden in mijn eigen auto en zou daarnaast blaken van het zelfvertrouwen en nooit meer onzeker zijn. Want hé, als je 25 bent, dan heb je het toch gewoon helemaal gemaakt? In dit artikel geef ik je een eerlijk kijkje in hoe ik daar nu over denk.
Riante boerderij vs. slaapkamer bij mijn ouders
Als ik nu terugdenk aan hoe ik 10 jaar geleden dacht over mijn toekomst, dan moet ik stiekem een beetje grinniken. Een boerderij kopen als ik net klaar ben met studeren? Hoe dan?! Tenzij je een vervallen hutje op de hei een boerderij wilt noemen, lijkt me dat als starter bijna onmogelijk. Maar goed, 10 jaar geleden had ik natuurlijk nog nooit van hypotheken en financiële rompslomp gehoord. Ik dacht dat je min of meer vanzelf wel in een leuk huis terecht zou komen. Tja, die riante boerderij is dus voorlopig nog een kamer bij mijn ouders. En voorlopig heb ik mijn zinnen eerder gezet op een driekamerappartement dan op een luxe gezinswoning met een groot erf.
Kinderen hebben vs. zelf een kind zijn
En dan op dit moment een kind hebben rondlopen? Joh, ik voel me zelf nog een kind! Ik weet nog steeds 100% zeker dat ik dolgraag moeder wil worden, maar de komende twee/drie jaar zie ik dat nog niet gebeuren. Hoe leuk ik het ook vind om met kleine kinderen in de weer te zijn, ik heb vooral diep respect voor ouders die alle ballen in de lucht weten te houden die het gezinsleven met zich meebrengt. Voor mijn gevoel begin ik net met mijn carrière en ik wil – heel cliché – liever eerst de wereld ontdekken en mezelf verder ontwikkelen voordat ik me klaar voel om moeder te worden. En – ook niet geheel onbelangrijk – zonder man wordt kinderen krijgen sowieso een beetje lastig!
Nog op weg naar “de wereld aankunnen”
Naïef als ik was, geloofde ik dat je op je 25e alles wel zou weten. Dankzij mijn levenservaring zou ik op die leeftijd op elke vraag een passend antwoord hebben en nooit meer met keuzestress worstelen. Dag twijfels, hallo zelfverzekerde vrouw die met gemak even voor een groep van 50 mensen een bedrijfspresentatie geeft. Ahum, I wish! Nu ik 25 ben, heb ik inderdaad wel de nodige onzekerheden achter me gelaten. Ik weet beter wat ik wil en heb (door vallen en opstaan) heel wat inzichten opgedaan. Maar grotendeels doe ik eigenlijk maar wat en weet ik heus niet altijd precies wat ik wil. Of dat erg is? Nee hoor, eigenlijk maakt dat het leven soms juist leuk.
Toch ben ik trots op waar ik nu sta!
Dus ben ik als bijna-25-jarige zo volwassen als ik 10 jaar geleden had verwacht? Dat misschien niet. Sommige dingen zijn anders gelopen, sommige doelen van toen heb ik nu niet meer en sommige verwachtingen heb ik al lange tijd geleden bijgesteld. En toch ben ik eigenlijk heel trots op waar ik nu sta. Ook al heb ik genoeg onvolwassen trekjes en heb ik een beetje een baby face (ik geef het toe!), toch voel ik me volwassener dan ooit.
Ik heb mijn eigen keuzes gemaakt, ik heb mensen leren kennen die me heel dierbaar zijn, ik heb leren nee zeggen in bepaalde situaties en ik heb geleerd dat ik soms best oké ben. Ik kan om mezelf lachen en ik kan doen wat voor mij goed voelt. Ik weet mezelf binnen een groot bedrijf staande te houden en run alweer 1,5 jaar deze blog met veel plezier. Ik heb mijn scriptie overleefd, een baan gevonden, mijn eigen kledingstijl ontdekt en kan me prima redden in de auto én in het OV. En – misschien nog wel het belangrijkste van alles – in tegenstelling tot mijn 15-jarige ik besef ik dat het leven niet te plannen is en durf ik meer te leven in het nu en te genieten van wat ik nu heb. ♥
Welke dingen zijn in jouw leven anders gelopen dan je had verwacht?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Meer geduld | Ongeduldig zijn en geduldig worden (10 tips)
Geduld. Ik moet heel eerlijk zeggen dat het mij daar weleens aan ontbreekt. Wanneer de bus weer eens tien minuten te laat komt, ontsnapt er regelmatig een zucht uit mijn mond. Ook heb ik een looptempo dat bij menigeen de vraag oproept of ik de trein moet halen, terwijl ik in mijn beleving rustig naar de supermarkt wandel. Tja, ik kan er niet onderuit dat ik de vraag “Wat is jouw ontwikkelpunt?” bij sollicitatiegesprekken standaard moet beantwoorden met “Dat ik een beetje ongeduldig ben!”. Waar komt ongeduld vandaan? En wat kun je eraan doen? Ik verdiepte me daarin en deel 10 tips voor meer geduld.
Omgaan met negatieve gedachten (4 tips!)
"Life isn't about waiting for the storm to pass, but about learning to dance in the rain." In je leven kun je talloze stormen meemaken en ook de regenbuien komen en gaan. Oftewel, er gebeuren altijd dingen waar je niet blij van wordt. Soms hoef je alleen niet per se af te wachten tot het beter wordt, maar kun je ook proberen om van een situatie het beste te maken. Dan heb ik het uiteraard niet over hele heftige dingen als ziekte of overlijden, maar over kleine dingen die tegenzitten. Maar zo'n figuurlijk dansje doen in een Nederlandse plensbui, hoe doe je dat? Hoe ga je om met negatieve gedachten? Dit zijn 4 tips.
Mooi geschreven ?
Bij mij zijn heel veel dingen anders gelopen but that’s life
Dankjewel! En helemaal mee eens! Het hoort bij het leven dat niet alles loopt zoals je van tevoren denkt en soms is dat ook juist de charme van het leven.
Mooi artikel! Bij mij zijn ook heen veel dingen totaal anders gelopen. Eén ding daarvan is dat ik nooit had verwacht een kantoorbaan te krijgen 🙂 zo zie je maar, het is niet te voorspellen.
Wat bijzonder dat je uiteindelijk een heel ander soort baan hebt gekregen dan je van tevoren had verwacht 🙂 Het leven kan inderdaad anders lopen dan je voorspelt en soms pakt dat eigenlijk heel goed uit.
Het leven is inderdaad niet te voorspellen. Ik had gedacht na mijn studie een mooie carrière op te bouwen in de randstad. Maar ik ben nu hartstikke gelukkig met mijn gezin in het Noorden des lands!
Mooi geschreven! Ik vind het zelf interessant en amusant om te beseffen dat je als kind denkt dat je later wel alles zult kunnen of weten, maar dat feitelijk veel volwassenen ook maar gewoon hun best doen en zeker niet altijd verstandige keuzes maken. En als je 35 bent, vind je 25 plotseling zo jong! Ik vind al die relativiteit heel menselijk en daarom eigenlijk ook wel mooi.
Door mijn gezondheid heb ik niet de flitsende carrière die ik voor mezelf in gedachten had als jongere. Dat vind ik jammer. Maar ik kon ook niet weten hoeveel mooie dingen ik wel zou ontdekken, en dat die ‘droomprins’ zowaar op mijn 24e toch nog voorbij kwam. 🙂
Best wel bijzonder dat jouw leven ook heel anders is gelopen dan je had verwacht. Zo zie je maar dat een ander scenario dan je had voorspeld je soms ook juist heel gelukkig kan maken 🙂
Hoe je tegen een bepaalde leeftijd aankijkt, is inderdaad eigenlijk iets relatiefs. Ik weet nog dat ik als kleuter de kinderen in groep 8 zo groot en volwassen vond. Tegen de tijd dat ik zelf in groep 8 zat, vond ik mezelf daarentegen nog steeds een klein meisje. En inmiddels kijk ik tegen mijn nichtje in groep 8 weer heel anders aan 😉 Grappig hoe je beeld van bepaalde leeftijden met je eigen leeftijd mee verandert!
Wat mooi dat je, ondanks dat je leven qu carrière niet is gelopen zoals je had gehoopt, toch benadrukt dat er ook heel mooie dingen op je pad zijn gekomen. Het is toch heel bijzonder dat die droomprins uiteindelijk onverwachts voorbij is gekomen en dat je nog steeds zo gelukkig met hem bent 🙂
Interessant blik op het ouder worden! Ik had ook verwacht dat ik op mijn 25ste al aan kinderen ging beginnen, maar inmiddels ben ik 23 en sta ik nog vol in het studentenleven. Duss, die kinderwens stellen we nog even uit, haha!
Haha, herkenbaar! Ik kan me ook echt niet voorstellen dat ik ooit verwachtte op deze leeftijd al midden in de luiers te zitten 😉
Mooi beschreven! Zelf had ik niet echt verwachtingen bij m’n 25e, waardoor ik soms nu wel denk: wow, dit kan ik allemaal wél al afstrepen. De volgende stap zou dan trouwen en kinderen zijn, maar vooral dat laatste hoeft voor mij nog even niet hoor 😉
Ik ben nu bijna negentien en merk dat ik het soms moeilijk vind. Soms gaat de tijd veel te snel, en soms juist te langzaam. Ik kijk er enorm naar uit om over 2 jaar op mezelf te wonen. Maar tegelijkertijd moet ik nog heel veel leren voordat zover is! Liefs
Wat gaaf dat je juist heel veel wél kan afstepen op deze leeftijd 🙂 En eigenlijk ook wel mooi om zonder al te veel verwachtingen door het leven te gaan! Zelf ben ik daar pas zo’n 2 jaar mee geleden begonnen, haha. Voor die tijd had ik altijd hele plannen bedacht voor mijn leven, terwijl ik nu pas merk hoe fijn het is om soms maar gewoon mee te gaan met de flow 🙂
Wat een spannende stap dat je over twee jaar op jezelf wilt gaan wonen! Natuurlijk is dat allemaal heel eng, maar ik weet zeker dat je in de komende twee jaar ook min of meer vanzelf daarnaartoe zult groeien 🙂
Heel erg herkenbaar! Maar ik heb met mijn bijna 30 ook nog niks van dat alles bereikt. Ik merk dat ik daar wel een klein beetje moeite mee heb. Vooral ook omdat mijn vrienden allemaal heel wat stappen verder zijn.
Jij mag zeker trots zijn op wat je allemaal al bereikt hebt!
Dankjewel! Maar ik weet zeker dat ook jij dingen hebt bereikt waar je heel trots op mag zijn. Misschien is dat niet het standaard riedeltje van bijvoorbeeld een eigen huis en kinderen, maar ook op dingen als persoonlijke ontwikkelingen kun je al met veel gepaste trots terugkijken 🙂
Ik dacht vroeger dat ik later alles wel zou weten. Inmiddels weet ik dat dat moment nooit komt. Iederern doet maar wat. Verder wilde ik vroeger carrière maken. Daar ben ik vrij snel vanaf gestapt toen ik begon met werken. Liever gewoon een leuke baan en een goede balans tussen werk en privé.
Er is zoveel anders gelopen, anders zou het leven saai zijn. Maar ik ben altijd van mening dat alles gebeurd met een reden 🙂 Ook al weet je soms die reden nog niet helemaal zelf. Het leven loopt nou eenmaal zoals het loopt.
Fijn weekend!
Daar ben ik het absoluut mee eens! Je leert vaak alleen al heel veel van dingen die anders lopen. Ik heb zelf ook bijvoorbeeld veel opgestoken van een relatie die uit is gegaan en van keuzes die ik eerder qua werk en studie heb gemaakt. Zonder al die dingen had ik nu niet kunnen staan waar ik sta 🙂
Mooi geschreven Romy! Het leven valt inderdaad niet te plannen. Ik denk dat er altijd wel iets te leren valt, hoe oud je ook bent!
Oh, ik dacht precies hetzelfde toen ik 15 was. Als ik eenmaal de 25 was gepaseerd had ik vast alles voor elkaar! Ach, het is ook niet erg dat dingen anders lopen dan je had verwacht. Het leven is niet te plannen en je zult vanzelf zien wat het voor jou in petto heeft. En dat is ongetwijfeld heel erg veel! Ik dacht op mijn 25ste/27ste al een koophuis te hebben, kinderen en een vast contract. Oh, en ik was vast en zeker ook al getrouwd geweest. Nu ben ik bijna 32 en heb ik geen koophuis, geen kinderen, ben ik freelancer en ongetrouw. Oh well, we zullen zien wat er gebeurt. Ik PROBEER me er niet druk om te maken 😉
Haha, soms is het inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan om je niet druk te maken over plannen die anders hebben uitgepakt. Maar ik ben het met je eens dat je vaak vanzelf wel merkt wat voor verrassingen het leven voor jou in petto heeft. Soms pakken dingen zelfs uiteindelijk mooier of leuker uit dan je ooit had kunnen denken. Ik denk ook wel dat dingen vaak met een reden gebeuren. Zo had ik vast heel wat wijze lessen nooit geleerd als ik nu nog met mijn “jeugdliefde” samen zou zijn 😉
Op 18-jarige leeftijd zag ik het leven ook helemaal anders of ik het nu voor heb. Ik wou alleen gaan wonen, een partner, kinderen, etc.. Ik ben op 33-jarige leeftijd nog steeds thuiswonende, single zonder kinderen (en dat laatste hoeft ergens al niet meer, ik wou nl een jonge mama zijn en dat zal niet lukken als ik volgend jaar nog aan kinderen begin denk ik). Ondertussen heb ik er ook mee leren leven dat het leven niet draait zoals je het zelf zou willen. En dat is niet altijd even slecht.
Mooi om te horen dat je de plannen in ieder geval iets meer kunt loslaten. Natuurlijk is het soms lastig om bepaalde doelen te laten varen of tijdelijk in de ijskast te plaatsen, maar er kunnen ook dingen tegen al je verwachtingen in wél heel mooi uitpakken. Of wie weet realiseer je die mooie doelen wel later dan je had verwacht en pakt dat verrassend mooi uit 🙂 Je weet maar nooit wat het leven voor moois voor jou in petto heeft.
Ik had ook al gedacht kinderen te hebben. Een hbo diploma op zak te hebben en een leuke baan met een man in een leuk huis. Alleen de man en het huis zijn gelukt? tot nu toe en het diploma met leuke baan gaan het niet meer worden.
Jammer dat het diploma en de baan niet lukken, maar een man en een huis zijn ook prachtige dromen die je wel hebt kunnen realiseren. En wie weet komen bepaalde andere mooie dromen in de loop der jaren ook wel uit. Je weet maar nooit wat er onverwachts nog op je pad komt 🙂
Bij mij is ook alles helemaal anders gelopen. Ik had nooit echt een beeld van mijn beroep, maar ik zag mezelf wel op een appartementje wonen en een soort van Sex & the city leven leiden. Haha. Dacht ook dat ik mega volwassen zou zijn maar ik ben nu net 27 geworden en ik vind het gewoon oprecht super raar dat ik al zo ‘oud’ ben. Ik voel me nog altijd twintig ofzo.
Haha, zo’n Sex & The City-leven klinkt nog best wel leuk eigenlijk! Dat lijkt me misschien ook nog wel wat 😉
Best grappig om je dan te realiseren hoe anders sommige dingen uiteindelijk zijn gelopen! En die leeftijd van ‘het moment waarop je volwassen bent’ lijkt soms wel mee te verschuiven met je eigen leeftijd. Dat merk ik in ieder geval regelmatig 😉
Ik denk dat ik me ondertussen wel realiseer dat je je nooit volwassen gaat voelen ;).
Ben best wel met volwassen dingen bezig, ik werk, heb een huis gekocht, gezinsuitbreiding… Maar toch.. volwassen voel ik me niet 😛 en de wijsheid heb ik zeker ook niet in pacht.. Volgens mij is dat iets dat nooit gaat veranderen en dat is helemaal prima 🙂
Inderdaad! Eigenlijk ben je zelfs als bejaarde volgens mij uiteindelijk nog een beetje kinds. En misschien is dat eigenlijk wel juist het leuke aan het leven 🙂 Het zou wat zijn als je alles al helemaal zou weten; ik denk niet dat het leven dáár veel leuker van wordt 😉
Grappig hoe het leven soms zo anders kan lopen dan verwacht he. Maar goed dat het leven zo onvoorspelbaar is, volgens mij zou het anders maar saai zijn hoor 🙂
Zeker weten! Juist het feit dat dingen soms anders uitpakken dan je had verwacht, maakt het leven soms zo mooi.
Haha wat een leuk artikel! Eigenlijk heb ik mij vroeger nooit echt een voorstelling kunnen maken van mijn leven nu :p En dan ook niet hoe ik het had willen hebben. Over 2 jaar ben ik ook 25, maar eerlijk gezegd kan ik me nog steeds niet inbeelden hoe het dan zal zijn. Het leven zit vol verrassingen en in een jaar tijd kan zoveel gebeuren ;-).
Zeker weten! Er kan zo veel gebeuren in een jaar tijd. Dan zou zomaar eens alles anders kunnen zijn, maar juist dat maakt het leven soms zo leuk 🙂
Haha, dat idee dat je alles voor elkaar hebt op je vijfentwintigste is echt vet herkenbaar. Maar jeetje, ik zou er ook echt niet aan moeten denken om op mijn vijfentwintigste kinderen te hebben en getrouwd te zijn en alles dik in orde te hebben. Natuurlijk prima als dat voor andere mensen wel geldt en ze daar gelukkig mee zijn, maar mán, het begint allemaal nu pas! Jezelf echt leren kennen, ontdekken wat je wilt en wat het betekent om volwassen te zijn en je weg zoeken… ik heb echt het idee dat er nog zoveel stappen zijn die ik daarin kan zetten en daar ben ik alleen maar blij om. Nee hoor, wat mij betreft is 35 het nieuwe 25 😀
Precies! Ik heb ook het idee dat ik nu pas begin met leven en dat ik nog zo veel te ontdekken heb voordat ik met “de rest van mijn leven” start. Juist die ontdekkingstocht maakt het zo leuk om jong te zijn! En ik ben het eigenlijk wel met je eens dat 35 best het nieuwe 25 mag zijn. Dan vinden sommige mensen me misschien een laatbloeier, ik ben alleen maar blij dat ik nog volop met mijn ontdekkingstocht bezig ben 🙂