Action aankopen 3 1

Persoonlijk | Over klein blijven en volwassen worden

  • 20 september 2017
  • 57 Reacties
Categorieën: Persoonlijk

“Hoe wil jij je pensioen beleggen?” Die vraag moest ik laatst even laten bezinken toen een adviseur op het werk mij dit vroeg. Begin twintig zijn is soms best wel een uitdagende tweestrijd. Aan de ene kant voel ik me een meisje dat pas net om de hoek komt kijken. Met mijn diploma vers op zak en nog een bucketlist vol met dromen om ooit waar te maken. Aan de andere kant kom ik stapje voor stapje terecht in een toch wel heel volwassen wereld. Zou nu dan officieel de tijd zijn aangebroken van serieuze beslissingen nemen, nadenken over een hypotheek, praten over politiek, mijmeren over mijn pensioen en vooral Spongebob Squarepants voor eeuwig de rug toekeren?

begin twintig volwassen worden

Mijn verwachtingen als kind

Toen ik jong – of nou ja, jonger dan nu! – was, vond ik de leeftijd van 25 altijd een enorme mijlpaal. Ik zou op die leeftijd vast helemaal gesetteld zijn in mijn eigen huis, met een leuke baan, een trouwring om mijn vinger en misschien wel een baby in mijn armen. Op mijn 25e zou ik een volwassen vrouw zijn met bergen levenservaring en anders zou ik in ieder geval wel doorhebben hoe de hele wereld in elkaar zit. Maar nu, op mijn 24e, voel ik me in plaats van de volwassen vrouw die het allemaal wel weet, eerder het kleine meisje dat op haar teentjes staat om mee te doen met de volwassenen. Begrijp me niet verkeerd, ik geniet met volle teugen van alles wat er zich in mijn leven als begintwintiger afspeelt. De hele volwassen wereld is heerlijk om te ontdekken. Maar of ik nu alles op een rijtje heb voor de rest van mijn leven? Eh, nee!

Een kind en toch ook een volwassene

Ook op mijn 24e is Spongebob Squarepants nog mijn guilty pleasure, zou ik niet weten hoe ik een gat in de muur moet boren en is het mij een raadsel hoe beleggen in zijn werk gaat. Ik heb geen flauw idee hoe ik mijn oliepeil moet controleren, vraag mijn vader om uit de kluiten gewassen spinnen weg te halen en krijg nog geen Ikea-kast zonder hulp in elkaar gezet. Tegelijkertijd ben ik ook de volwassen vrouw die zich wel weet te redden in het OV, die inmiddels naar eigen zeggen best prima kan inparkeren en die haar eigen geld bij elkaar spaart om een huis te kunnen kopen. Ook heb ik mijn eerste echte grotemensenbaan, een eigen blog (dat is ook best volwassen, toch?) en kan ik me vaak prima redden (oké, op de weg vinden na). Maar of ik me volwassen voel? Nee. Ik ben oprecht verbaasd als de caissière me “u” noemt en kijk bij de aanspreekvorm “mevrouw” vaak niet eens op.

Zoveel twintigers, zoveel levens

Wat natuurlijk meespeelt, is dat iedere begintwintiger zijn eigen pad volgt. Ik kan me voorstellen dat voor de een het volwassen leven eerder om de hoek komt kijken dan voor de ander. Er zijn vrouwen die op mijn leeftijd al jaren fulltime werken, een vaste relatie hebben, moeder zijn geworden of misschien wel een succesvol eigen bedrijf runnen. Misschien heeft weer iemand anders op mijn leeftijd al jarenlang een eigen woning of een berg aan buitenlandervaring op haar naam staan. Iedereen leeft zijn leven op zijn manier en wordt volwassen op zijn eigen tempo. Daar komt nog bij dat ik altijd jonger word geschat. Tja, de vraag ‘Heb je eigenlijk al examen gedaan?’ wakkert mijn grote-volwassen-vrouwen-gevoel dan niet bepaald aan. Maar één ding staat vast: volwassen worden is misschien spannend en eng en gaat altijd op een ander tempo, maar het is ook een onwijs leuke ontdekkingstocht.

Glimp van trots

Ik voel me soms een klein meisje in een grote wereld die ik nog volledig moet ontdekken. Maar soms voel ik me ook een klein meisje dat langzaamaan (en op hoge hakken) steeds iets groter wordt. Dat gevoel heb ik weleens als ik een grote opdracht op het werk mag oppakken, als ik in onze gezinsauto met 130 km/uur over de snelweg rijd of als ik mijn pinpas door het pinapparaat haal om van mijn eigen loon een winterjas van 100 euro af te rekenen. Maar ook als ik op Funda huizen bekijk, mijn eigen keuzes maak en op het werk een uitdagend communicatieproject mag doen. Soms voel ik op zo’n moment een glimp van trots. Dat meisje dat altijd te jong wordt geschat, nog blij wordt van Spongebob en soms als een blok valt voor kleding in maat 128. Dat meisje heeft al die dingen toch maar mooi geflikt!

I’m a big big girl in a big big world. ~ Emilia

Waarin voel jij je volwassen en waarin juist niet?

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Shirley 20 september 2017 op 6:44 am - Beantwoord

    Heel herkenbaar en dan ben ik zelfs nog vier jaar ouder. Inmiddels heb ik wel door dat het niet zal veranderen. Iedereen doet maar wat. Waarschijnlijk schrik ik gewoon wat meer bij het zien van mijn spiegelbeeld, waar straks rimpels en grijs haar bij komen. Toen ik 23/24 was bekeek ik ook huizen en kocht ik mijn huis, dus ook dat is heel herkenbaar. En daarover zou ik zeggen: zet het vooral door hoe gek het ook voelt. Of je nou huur betaalt of hypotheek, in the end maakt het niet zo heel erg veel uit.

    • Romy 21 september 2017 op 12:00 am - Beantwoord

      Klopt inderdaad, eigenlijk doet iedereen maar wat in het leven. En juist dat ontdekken en met vallen en opstaan groeien, maakt het leven soms zo leuk 🙂
      Dat koophuis gaat er zeker komen. Ik merk dat ik er wel steeds meer aan toe ben. Toch vind ik het nu nog niet helemaal het geschikte moment. In mijn omgeving worden huizen vaak binnen 2 dagen boven de vraagprijs verkocht en dan maak ik met mijn jaarcontract niet heel veel kans helaas. Gelukkig heb ik het bij mijn ouders ook prima naar mijn zin en vinden zij het ook nog fijn dat ik thuis woon, dus ik wacht nog even totdat het allemaal iets gunstiger is 😉

  2. Maaike 20 september 2017 op 7:41 am - Beantwoord

    Het is eigenlijk iets heel geks, dat hele volwassen worden. Ik ben nog weer tien jaar ouder, wordt volgende maand 35 maar ik voel me totaal niet zo. Heb juist het idee dat ik heel veel nog niet weet. Maar heel cliché, de tijd gaat gewoon super snel.

    • Romy 21 september 2017 op 12:02 am - Beantwoord

      Ja, de tijd vliegt echt! Ik kan me voorstellen dat ik ook, voordat ik er erg in heb, 35 ben. En misschien heb je eigenlijk wel nooit het gevoel dat je écht volwassen bent.

  3. Daisy 20 september 2017 op 7:51 am - Beantwoord

    Hoi Romy, wat een eerlijk en hartverwarmend artikel. Echt heel leuk om te lezen. Ik kan me super goed vinden in wat jij allemaal schrijft. Soms voel ik me best wel volwassen, ik heb bijvoorbeeld net getekend voor een huurhuis waarbij ik gas, water en licht moest regelen en ik heb voor het eerst muren gewit. Best wel een dingetje vond ik dat, want als het fout gaat is de muur in je huis verpest, haha. Op dat soort momenten voel ik me ook erg volwassen!. Aan de andere kant voel ik me soms echt nog een jonkie, als ik zie hoe ver vrienden om mij heen al zijn in hun werk, terwijl ik nog aan het uitzoeken ben wat mijn ding is. Gek he?! Maar meid, zo te lezen ben jij super goed bezig, en het is ook hartstikke leuk om soms nog dat kinderlijke in je te hebben toch? Het hoeft soms allemaal niet zo serieus!☺️

  4. Amy 20 september 2017 op 8:11 am - Beantwoord

    Haha, herkenbaar hoor! Juist om deze reden begon ik ooit de serie Twintiger aan het Woord.. omdat ik een inkijkje wilde in de levens van andere twintigers. Ik ben 28 en voel me heus volwassen als ik op vrijdagavond week(end)boodschappen doe, of als ik een event op touw heb gezet op kantoor. Maar tegelijk vind ik mezelf soms nog heel jong, zeker als ik naar meiden van mijn leeftijd kijk met een gezin van 3 kinderen. Het hoort erbij, iedereen volgt zijn eigen pad en tempo.

  5. Darina 20 september 2017 op 8:18 am - Beantwoord

    Ik ben al lang geen twintiger meer 🙂 maar ik heb nog steeds wel dat beetje kind in mij en ik vind het heerlijk. Het geeft mij een heel vrij gevoel!

  6. Veronique 20 september 2017 op 8:19 am - Beantwoord

    Herkenbaar. Ik ben 22, woon op mezelf en doe allerlei leuke dingen. Ik vind het leuk om volwassen te zijn, maar… Soms wil ik het kleine meisje zijn.. Geen beslissingen hoeven nemen..

  7. Madelon 20 september 2017 op 8:33 am - Beantwoord

    Heel mooi geschreven! Dat volwassen worden is zo’n gek proces heb ik al gemerkt. Als kind had ik zo’n beeld dat je ineens -poef!- volwassen zou zijn (weet niet waarom haha) maar het gaat echt met vallen en opstaan. Ik voel mijzelf heel volwassen als ik zeg dat ik samenwoon met mijn vriend in ons eigen flatje. Maar oh oh, wat mis ik mijn ouders en hun hulp soms haha.

    • Romy 21 september 2017 op 12:07 am - Beantwoord

      Dankjewel voor je lieve reactie! En alleen maar leuk toch eigenlijk dat je altijd het kind in jezelf blijft houden 🙂 Ik vind het zelf bijvoorbeeld ook heerlijk om met mijn kleine nichtjes te spelen. Dan voel ik me weer even helemaal kind en daar is eigenlijk niets mis mee 😉

    • Romy 21 september 2017 op 12:09 am - Beantwoord

      Dankjewel voor je lieve reactie! <3 Wat leuk om jouw ervaringen hiermee te lezen. Zo te horen heb jij inderdaad ook nog echt iets van beide kanten in je. Een eigen huurhuis is inderdaad een hele verantwoordelijkheid, maar misschien is het dan juist leuk dat je ook nog wat jongere kanten hebt. Je hoeft ook niet in één keer volwassen te worden en dat maakt het leven juist zo fijn 🙂

    • Romy 21 september 2017 op 12:13 am - Beantwoord

      Wat leuk dat je vanuit deze insteek die rubriek bent begonnen! Het is inderdaad eigenlijk best wel bijzonder hoe verschillend het leven van sommige twintigers is. Toen mijn moeder zo oud was als ik nu ben, was ze al bijna zwanger van mij. Dat vind ik soms wel heel apart om bij stil te staan als ik kijk waar ik nu sta. Maar iedereen volgt nu eenmaal zijn eigen pad en tempo en dat is juist zo leuk 🙂

    • Romy 21 september 2017 op 12:17 am - Beantwoord

      Gek is dat eigenlijk, hè, hoe je beeld van volwassen worden in de loop der tijd zo kan veranderen? Het gaat inderdaad niet bepaald in één keer, maar juist dat maakt het proces misschien wel zo leuk 🙂 Ik kan me trouwens goed voorstellen dat je je ouders, juist met een eigen huisje, soms wel mist. Ik denk dat dat voor mij ook wel even wennen zal zijn als ik een eigen huisje heb.

  8. Josephine 20 september 2017 op 8:40 am - Beantwoord

    Mooi geschreven! Ik denk juist dat het grote geheim van volwassenen zijn is, dat je het dan – ondanks je leeftijd – ook niet allemaal weet. Dát vertellen de grote mensen er niet bij, als je klein bent. 😉 Je weet misschien een beetje meer, maar nieuwe onzekerheden komen; zeker in onze ingewikkelde wereld.

    • Romy 21 september 2017 op 12:19 am - Beantwoord

      Mooi gezegd en ik denk zeker dat je daar gelijk in hebt. Eigenlijk brengt elke leeftijd nieuwe onzekerheden met zich mee en betekent ook volwassen zijn niet dat je het allemaal perfect weet. En misschien maakt dat het leven juist wel zo leuk 🙂

  9. Simone 20 september 2017 op 8:44 am - Beantwoord

    Dit artikel is er één waar ik me gewoon precies in kan vinden. De afgelopen jaren is er veel veranderd: afgestudeerd, samen gaan wonen, eerste echte baan en ondanks dat ik mijn hele eigen leven heb ingedeeld voel ik me af en toe een meisje die hulp van anderen nog heel goed kan gebruiken! Ik vind het wel mooi eigenlijk, the best of both sides haha!

  10. Marije 20 september 2017 op 8:46 am - Beantwoord

    Mooi geschreven. Ik ben inmiddels 38 en heb nog steeds momenten dat ik mij niet volwassen voel. Maar aan de andere kant, red ik het wel allemaal zelf en ben ik zelf door mijn moeilijke jaren heen gekomen wat als heel volwassen voelt

  11. Eveline Fleur 20 september 2017 op 7:47 am - Beantwoord

    Inderdaad heel gek hoe je daar tegenaan kan kijken. Ik ben nu 30 maar voel me soms ook nog gewoon 28 of 25. 😉 Ik heb hele serieuze kanten, maar ook wat minder volwassen kanten (het kind in mij) en ik vind het ook belangrijk die niet uit het oog te verliezen! 🙂 Ik denk dat als ik ooit kinderen heb dat ik net zo hard meespeel met al het speelgoed dat er is. Haha 🙂 Just do you girl! En hopelijk vind je een mooi huisje <3

  12. Aneta 20 september 2017 op 8:52 am - Beantwoord

    Mooi geschreven meis. Ik ben allang geen twintiger meer. Maar of ik alles op een rijtje heb? Nee, dat ook niet. En dan is helemaal niet erg. Dingen komen vanzelf op he pad waaien, als je er open voor staat

  13. irene 20 september 2017 op 7:54 am - Beantwoord

    herkenbaar. Ik ben ook 24, maar voel me vaak niet zo. Als ik dan tegen mezelf zeg dat ik al 24 ben, kan ik dat nauwelijks geloven.

  14. Kim 20 september 2017 op 9:18 am - Beantwoord

    Zo herkenbaar! Als kind dacht ik dat je rond je 23e al getrouwd moest zijn en kinderen moet krijgen. Daar kom ik nu toch even op terug. Ik voel me nog een jong meisje als ik denk aan dat ik nog niet weet wat ik na deze opleiding wil.. een master proberen of werken. Ook ver rijden in de auto heb ik zelf nog nooit gedaan. Op het gebied van volwassenheid heb ik nu als bijbaan een vast contract en werk ik er al 5 jaar.

    • Romy 21 september 2017 op 12:19 am - Beantwoord

      Precies! Eigenlijk heeft het wel wat om aan de ene kant volwassen te worden en heel veel stappen te zetten, maar aan de andere kant ook het kleine meisje in jezelf nog toe te laten 🙂

    • Romy 21 september 2017 op 12:20 am - Beantwoord

      Ik geloof zeker dat juist moeilijke tijden je heel volwassen kunnen maken. Daar mag je met recht heel trots op zijn! En misschien is het geheim van het leven ook wel dat je nooit echt hélemaal volwassen bent.

    • Romy 21 september 2017 op 12:22 am - Beantwoord

      Mooi gezegd! Ik denk inderdaad dat alles vanzelf wel op zijn pootjes terecht komt, ook als je niet alles perfect hebt uitgedacht. Juist de mooie dingen die je niet van tevoren helemaal kunt plannen, maken het leven soms zo fijn 🙂

    • Romy 21 september 2017 op 12:24 am - Beantwoord

      Leuk om te horen hoe jij hier tegenaan kijkt! Eigenlijk is het best bijzonder hoe je beeld van volwassen zijn in de loop der tijd zo kan veranderen. En je hoeft ook niet precies te weten wat je met je leven wilt, om een mooi leven te leiden. Misschien is juist een leven dat niet perfect uitgedacht is en waarin je afgaat op wat op dat moment goed voelt, wel het allerfijnst 🙂

  15. Loes 20 september 2017 op 9:24 am - Beantwoord

    Super herkenbaar! Ik ben mijn toekomstbeeld al vrij snel aangepast haha. Ik riep altijd dat ik tussen mijn 25ste en 30ste graag mijn eerste kindje wilde, maar inmiddels heb ik dat wel met 5 jaar opgeschoven. Ik ben nog volop aan het studeren en genieten van die vrijheid, dus ik zie mezelf niet over twee jaar al een kindje krijgen. En ja, van die pensioenen.. ik kreeg er laatst een brief over. Ik dacht echt even uhhh, wat?!

    • Romy 21 september 2017 op 12:25 am - Beantwoord

      Haha, zo’n pensioensbrief komt inderdaad wel even binnen. Ik had ook alleen maar vraagtekens na dat gesprek met de adviseur op mijn werk 😉
      Ik herken ook precies wat je zegt over het opschuiven van je kinderwens. Ik dacht altijd op deze leeftijd echt wel minstens één kind te hebben. Maar soms lopen de dingen anders en achteraf ben ik alleen maar blij dat ik nu nog een aantal jaar eerst mijn eigen leven kan opbouwen.

  16. Lies 20 september 2017 op 10:21 am - Beantwoord

    Ik word binnenkort 34 en voel me nog altijd niet helemaal volwassen. Vooral omdat ik nog geen gezin heb en dat maakt je direct grote mens vind ik.
    Ik had ook het idee vroeger als tiener dat ik tegen mijn 25 wel een man zou leren kennen en een gezin zou stichten in een eigen huisje, maar dat is dus bijna 10 jaar later nog steeds niet gelukt. Je kan het niet plannen jammer genoeg.

    • Romy 21 september 2017 op 12:59 am - Beantwoord

      Het leven is inderdaad niet te plannen en dat is soms nog best wel frustrerend. Aan de andere kant leer je uiteindelijk ook van alles wat je meemaakt en gebeuren ook dingen die anders lopen dan je had gewild, soms met een reden. Zelf heb ik juist door niet zo leuke en totaal ongeplande dingen geleerd om mijn strakke levensplanning soms wat meer los te laten, maar het blijft best lastig soms. Het belangrijkste is dat je kunt genieten van wat je nu hebt en de dag van morgen en overmorgen, die komt later nog 🙂

  17. Simone 20 september 2017 op 10:38 am - Beantwoord

    Mooi om te lezen en op sommige vlakken is of was het ook zeker herkenbaar. Toen we ons huis kochten, man, ik voelde me echt een queen die alles voor elkaar had en super volwassen. Maar nu gaan we trouwen, en dat is dan ook wel weer hele andere koek. En super burgerlijk. Maar wel heel leuk.
    Vroeger dacht ik dat volwassen worden vervelend was, maar het is best leuk. Elk voordeel…. maak maar af 😉

    • Romy 21 september 2017 op 1:00 am - Beantwoord

      Ik kan me voorstellen dat trouwen ook wel aanvoelt als een hele spannende en volwassen stap. Het is toch een stukje vastigheid waar je je aan verbindt. Zo spannend allemaal! En inderdaad, volwassen worden – en eigenlijk de dingen in het allemaal – hebben altijd zo hun voor- en nadelen 😉

  18. Anna 20 september 2017 op 11:07 am - Beantwoord

    Haha dit is zo herkenbaar! Die vraag of je al examens hebt gedaan is trouwens wel heel erg, mijn god zeg. Ik vind het vreselijk als mensen me aanspreken met ‘u’ en ‘mevrouw’, op mijn werk moet ik er wel een beetje om lachen als mensen dat doen. Maar dat komt ook omdat ik niet gewend ben dat mensen me op zo’n vriendelijke manier benaderen, haha! Ik voel me namelijk nog steeds dat meisje van 18 die net haar VWO heeft afgemaakt. Toen ik mij gisteren ging inschrijven bij de KvK voelde ik me wel heel volwassen of zo, ook al had ik soms geen idee wat ik in moest vullen en wat alles betekende ;-). Ik denk dat dat ook ons hele leven wel blijft. De meeste mensen doen maar wat! Ook de hoge, serieuze piefen op kantoor haha ;-).

    • Romy 21 september 2017 op 6:48 am - Beantwoord

      Je hebt helemaal gelijk! Eigenlijk weet niemand perfect waar hij naartoe wil met zijn leven. Misschien heb ik dit gevoel ook nog wel als ik bijvoorbeeld 30 ben, terwijl ik er nu vanuit ga dat ik dan wel heel anders in het leven zal staan 😉
      Ik kan me voorstellen dat zo’n KvK-inschrijving wel heel volwassen voelt. Zo gaaf dat je dat hebt gedaan! Aan de andere kant verbaast het mij ook weleens dat ik mijn VWO-diploma al 6 jaar heb. Soms lijkt het alsof ik dat vorig jaar pas heb behaald, haha.

  19. Kim 20 september 2017 op 11:22 am - Beantwoord

    Zoo herkenbaar. Ik heb dat gevoel heel lang gehad. Nu ik de 30 echter nader voel ik mij juist oud :p

  20. Johanne 20 september 2017 op 11:44 am - Beantwoord

    Ik snap je helemaal hoor! Zelfs nu ik 31 ben, voel ik me nog vaker een kind dan een volwassene. Heb nog nooit een huis gekocht, mijn vriend checkt altijd de oliepeil van mijn auto en ik snap nog niet eens de helft van wat de Belastingdienst van me wil. Ja, er zijn wel wat dingen die me volwasssen laten voelen en laten voelen alsof ik daadwerlijke dertigplus ben, maar niet vaak haha. En dat vind ik ook niet heel erg. Laat mij maar door het leven schipperen op mijn eigen manier, vroeger of later ontdek ik wel waar ik de mist in ga en waar ik het wél goed doe 😉

  21. Nesrin 20 september 2017 op 5:20 pm - Beantwoord

    Heel mooi geschreven Romy.

    Je ziet er inderdaad jonger uit maar ik vind jouw wel heel wijs overkomen. Als lezer proef ik dat je goed hebt nagedacht voor je woorden op het scherm zet.

    Ik ben vrij laat volwassen geworden voor mijn gevoel.

    Geniet Romy, de jaren vliegen voorbij 😉

  22. Cassandra 20 september 2017 op 6:05 pm - Beantwoord

    Ik kan mezelf hier echt zo hard in vinden, het enige verschil is dat al mijn vrienden zeker nog 3 jaar op de schoolbanken zitten en ik na dit jaar al aan het werk ga. Ik vind het extreem spannend om aan mijn toekomst te beginnen en heb er soms ook wel een dipje door. Maar dan denk ik gewoon dat ik niet alleen ben, zeker nu ik ook nog eens alle reacties op je artikel heb gelezen voel ik me terug wat ‘normaal’, haha!

    • Romy 21 september 2017 op 6:51 am - Beantwoord

      Precies! Het maakt het leven ook juist wel leuk om soms maar wat uit te proberen en het niet allemaal in één keer perfect te doen. Ook als dertigplusser hoef je niet alles helemaal te weten en te kunnen. En als je zelf maar happy bent, toch? Dan maar iemand moeten vragen voor het oliepeil en de belastingaangifte 😉 Op andere vlakken zijn er vast weer mensen die juist jouw hulp inschakelen in plaats van andersom. Zo heft het elkaar een beetje op 🙂

  23. Els 20 september 2017 op 6:13 pm - Beantwoord

    Heel herkenbaar. Ik voel me soms ook echt nog een kind. En soms volwassen. Ik ben nu net over de 30 en ik vond 30 ook echt een ding. Nu moet ik volwassen doen. Dat is natuurlijk niet waar, maar zo voelde het.

    • Romy 21 september 2017 op 6:57 am - Beantwoord

      Ik kan me voorstellen dat de ‘big thirty’ wel even als een mijlpaal voelt. Maar eigenlijk is het inderdaad alleen maar iets wat je jezelf oplegt. Er is geen leeftijd waarop je officieel helemaal volwassen moet zijn en dat is alleen maar goed 🙂 Zelfs op hun 50e weten de meeste mensen het nog niet perfect. Juist dat maakt het leven ook misschien wel zo leuk 🙂

  24. Nikita 20 september 2017 op 7:51 pm - Beantwoord

    Ik ben op dit moment twintig. En ik ben soms wel bang voor de toekomst. Of het met mij wel goedkomt later, of ik wel een mooie toekomst zal hebben. Terwijl ik over een paar jaar misschien zo helemaal niet meer ga denken maar gewoon ga genieten. Althans, dat hoop ik. Ik ben nog schoolgaand. En het is grappig, want ik had vanmiddag met mijn vertrouwenspersoon op school ook een gesprek en ook dit kwam er een klein stukje in voor. Hij zei dat het een vloek en zegen tegelijk was dat ik op mijn 20 jaar al zoveel verstand heb. Zo ervaar ik het ook. En ik vond het wel een mooi compliment. Iets wat ik zeker zal onthouden, want niet iedereen heeft mijn wijsheid op zijn 20 jaar.

    Maar dat de toekomst me bang maakt? Dat geef ik ook heel eerlijk toe, want het is allemaal niet vanzelfsprekend. Ik denk dat ik me gewoon maar moet focussen op het nu, en dat het dan vanzelf wel in orde komt. Dat is het altijd gekomen. En ik zal vanzelf wel op mijn pad raken en ontdekken wat ik wel of niet moet doen. Daar ben ik van overtuigd. Ik ben trouwens doodmoe van de dag dus ik denk dat ik nu niet teveel moet piekeren, want dat geeft compleet geen zin 😉

  25. Evelyne 20 september 2017 op 8:51 pm - Beantwoord

    Prachtig liedje van Emilia! En ja, ik begrijp wel wat je bedoelt. In mijn kinderjaren voelde ik mij op en top kind, bij het afstuderen besefte ik dat het gedaan was met spelen en de echte wereld lonkte. Maar toen begonnen ook de grote zorgen. Geld, inkomsten, uitgaven, belastingen, .. Ik ben nu 32 maar heb nog steeds geen duidelijk beeld van mijn leven en dat baart mij soms wel eens zorgen.. Ik wou dat ik het allemaal opnieuw kon doen maar dan anders.. Zoals mijn droomscenario mij verteld..

  26. Yvonne 20 september 2017 op 10:01 pm - Beantwoord

    HeeL herkenbaar ja… ik voel mij best bolwassen over het feit dat ik een eigen huis heb. Al moet ik ook voor elk te boren gat hulp vragen hoor 😉

  27. Oui Nathalie 21 september 2017 op 5:55 am - Beantwoord

    Hihi, leuk artikel! Ik wou nog wel eens dat ik jong was.
    Lekker geen zorgen en lekker spelen in de poppenhoek!
    Ik ben er wel trots op dat ik samen met mijn vriend woon, lekker ons eigen vertrekje en je merkt dan ook echt dat je volwassen wordt dat je hier behoefte aan hebt.

    Liefs, Nathalie

    • Romy 21 september 2017 op 7:00 am - Beantwoord

      Wat een mooi compliment van de vertrouwenspersoon! Dat is zeker een opmerking die je mag koesteren. Ik herken wel wat je zegt: aan de ene kant is het fijn om wijs te zijn en goed over dingen na te denken, maar aan de andere kant kan het sommige situaties ook juist lastig maken. Soms kun je je dan rot piekeren over iets wat nog moet komen, terwijl het in de praktijk allemaal wel meevalt. Zo is het waarschijnlijk ook met volwassen worden. Uiteindelijk is het gewoon een langzaam proces en rol je er vanzelf in. Het gaat gelukkig niet allemaal heel abrupt 🙂
      Hoe moeilijk ook, het allerfijnste is inderdaad om te leven in het nu en je te focussen op de dag van vandaag. Soms kun je situaties volledig analyseren en proberen in te schatten van tevoren, maar uiteindelijk gaat het toch in de praktijk allemaal anders. Best lastig als je graag controle hebt over de dingen, maar in de praktijk komt het zeker weten uiteindelijk op zijn pootjes terecht 🙂

    • Romy 21 september 2017 op 7:04 am - Beantwoord

      Het afstuderen is inderdaad best wel een overgang opeens. Er komt daarna in één keer zoveel spannends op je af.
      Hoe moeilijk het ook is, ik hoop dat het je lukt om de zorgen over de toekomst soms een klein beetje los te laten. Ik kan me voorstellen dat het lastig is dat niet alles is gelopen zoals je had gedroomd, maar uiteindelijk maakt elke gebeurtenis in je leven je tot wie je nu bent. Je weet nog niet hoe je leven er over 10 jaar uitziet, maar ongetwijfeld heb je dan heel wat stappen gezet om jouw dromen te realiseren. Waar ik me vaak aan vasthoud, is dat ik sommige dromen nooit had kunnen realiseren als ik bepaalde dingen in mijn leven niet had geleerd. Op die manier zijn soms juist de dingen die niet zijn gelopen zoals je had gewild, uiteindelijk de dingen waaraan je het meeste hebt gehad om daarna jouw weg in te slaan.

    • Romy 21 september 2017 op 7:05 am - Beantwoord

      Je mag zeker trots zijn op jullie eigen huisje! Dat lijkt mij ook echt een stap waardoor je je in één keer zoveel volwassener voelt 🙂

  28. Neverdullmoments 21 september 2017 op 7:55 am - Beantwoord

    Ik denk dat het heel normaal is dat je op sommige vlakken altijd jong blijft en met andere dingen weer heel volwassen omgaat. En gelukkig maar! Leuk hè om dan zo’n opsomming te maken! Mans in de auto, lekker winkelen en dan nog steeds geld over houden, bloggen… Leuke dingen! Voor ons is ons huisje nu ook wel echt een volwassen stap, waar ik zo blij als een kind van wordt…;)

    • Romy 21 september 2017 op 11:46 pm - Beantwoord

      Het is inderdaad juist zo fijn om een beetje van beide te hebben. Ik vond het ook heerlijk om eens zo’n opsomming te maken met mijn volwassen en kinderlijke kanten. En een eigen koophuis is inderdaad wel echt de ultieme volwassen stap! 🙂

  29. Irene 21 september 2017 op 5:59 pm - Beantwoord

    Heel herkenbaar! Ik zit ook altijd in die tweestrijd. Lening afbetalen, serieuze job, roze glitternagels en m’n konijnenpyjama. Haha. Moet ook gewoon kunnen vind ik 🙂 Ik heb ook al even door dat die kinderlijke verwachtingen die ik vroeger had, niet echt realistisch waren. Van dat lijstje heb ik al amper iets bereikt en tóch heb ik ook wel al veel bereikt. Ik voel me eigenlijk nog altijd alsof ik 18 of 19 ben.

    • Romy 21 september 2017 op 11:59 pm - Beantwoord

      Haha, echt zo’n ideale combinatie van volwassen zijn en kind blijven inderdaad. En juist dat is misschien als twintiger zo fijn 🙂 Ik heb trouwens ook weleens het idee dat ik qua leeftijd bij de 18 ben blijven steken. Ik heb dan misschien qua werk enzo heel wat stappen gezet, maar in mijn hoofd blijf ik stiekem ook wel dat kleine meisje 😉

  30. Odetta 24 september 2017 op 7:48 am - Beantwoord

    Wanneer ik enthousiast over iets ben, kan ik zo blij zijn als een kind. Ook jeugdherinneringen brengen het kind in mij naar boven.
    Maar ik kan ook volwassen zijn door verstandig in plaats van kinderachtig te reageren op bepaalde reacties of situaties. En wanneer je 50 bent, geef je ook sneller aan wanneer je iets niet wilt, want het leven is te kort. Maar jij, lieve Romy, zit op een kantelpunt. Dat het nog niet zo lang geleden was dat je al aan je pensioen moest denken en dat je het nu wel moet. Mijn ouders vroegen zich af of er wel nog een pensioen voor hun beiden erin zat en hetzelfde vraag ik mijzelf ook wel af. Want in feite ga jij straks weer voor mijn generatie het pensioen verdienen, maar dat vertellen ze er niet bij en jij moet dan zelf later weer afwachten hoe het met jouw pensioen gesteld is.

    • Romy 24 september 2017 op 9:50 am - Beantwoord

      Zo te horen heb je een mooie balans gevonden tussen volwassene en kind. Wat mooi om te horen dat je op jouw leeftijd ook beter kunt aangeven wat je wel en niet wilt. Dat is iets wat ik nog volop aan het leren ben op dit moment.
      Het pensioen is inderdaad wel iets om echt even bij stil te staan, zeker omdat er in de tijd totdat ik 67 (of wellicht dan al nog iets ouder) ben, een heleboel kan gebeuren in Nederland. Voor nu probeer ik me er maar niet al te druk over te maken. Zolang ik zelf ook geld opzij zet en mijn werk mijn pensioen verzorgt, ga ik er maar vanuit dat het uiteindelijk goed komt.

  31. Vivian 19 december 2017 op 3:48 pm - Beantwoord

    Dit is echt zo’n goed stuk, Romy! Ik kan me er volledig in vinden: volwassen worden gaat met kleine stapjes, momenten van nog lekker kinds zijn en vooral niet te snel willen, want voor vastigheid en grotemensendingen heb je straks nog tijd genoeg. Het is heerlijk om af en toe dingen te doen die echt volwassen voelen, maar nu in je twenties is het ook juist de tijd om daar genoegen mee te nemen en verder lekker de tijd te nemen om uit te zoeken hoe de weg naar volwassenheid er verder nog uitziet 🙂

    • Romy 20 december 2017 op 7:08 am - Beantwoord

      Wat een mooie reactie! Dankjewel! Het is inderdaad juist die balans tussen stappen zetten naar volwassen zijn en soms juist lekker nog even kind zijn, die zo fijn is.

Recente blogs

Vegan aardbeienmuffins met stukjes pure chocola

13 september 2022|Recepten|

Als er een fruitsoort is die ik de hele dag door zou kunnen snacken, dan zijn dat aardbeien. Maar het kan nog beter dan een bakje aardbeien: aardbeienmuffins. Daar maak je me al helemaal vrolijk mee. Nadat ik eerder in de keuken stond voor mango-muffins en bananenmuffins vond ik het tijd voor een lading muffins met aardbeien. Het werden deze vegan cakejes met een laagje chocola bovenop én met heel veel aardbeien en kleine stukjes chocola in het deeg verstopt. Ik kan je verzekeren: lekker zijn ze absoluut. En ze zijn ook nog vegan en glutenvrij! Dus aardbeienliefhebbers: hier komt het recept. 

Outfit | Een vintage rok, speciaal voor mij gemaakt! ♥

2 april 2018|Outfits|

Wie mijn blog al langer volgt, weet vast wel dat ik een zwak heb voor vintage jurken en rokken. Ik speur regelmatig het internet af op zoek naar unieke items in vrolijke kleuren. Onlangs stuitte ik via Facebook op iets wel héél erg leuks: Debbie van Miss Abeille Rouge maakt zelf vintage kleding op maat! En (nog leuker!) ze had een oproepje geplaatst voor bloggers. Dat liet ik me geen twee keer zeggen en tot mijn grote vreugde kroop Debbie voor mij achter haar naaimachine. Wat een feestje was het om een paar weken later een vrolijke, bloemige rok op maat te ontvangen! In deze outfitpost laat ik je mijn nieuwe pareltje zien.

7x waarom de ochtend zo slecht nog niet is

2 mei 2017|Positiviteit|

Door een hard geluid word je 's ochtends vroeg gewekt. Met één oog nog dicht tast je af waar die vervelende wekker nu weer staat. Het is weer zover: tijd om je warme bed te verlaten en aan een nieuwe dag te beginnen. Of zou je toch nog even op de snoozeknop drukken? Dat knopje zit er niet voor niets, dus waarom zou je ook eigenlijk nu opstaan? Natuurlijk is niet elke vroege ochtend een feestje, zeker niet als je ochtend wel heel vroeg begint. Maar toch zijn er elke ochtend zoveel redenen te bedenken om toch op te staan in plaats van tien keer te snoozen. Dit zijn 7 redenen waarom de ochtend zo slecht nog niet is.

Ga naar de bovenkant