Heb jij ook zo’n meedogenloos stemmetje in je hoofd dat soms bruut van zich laat horen? “Hup, stel je niet aan. Doorgaan!” of “Nou kom op, pas je gewoon aan!”. Of – misschien wel de ergste – “Wat zouden anderen daar wel niet van vinden?”. Ik ben gaan ontdekken dat er maar één manier is om dat meedogenloze stemmetje de mond te snoeren: er zo vaak mogelijk tegenin gaan. Ik ben daar de laatste weken lekker eigenwijs mee aan de slag gegaan. Met deze 11 situaties uit mijn leven wil ik je inspireren om ook vaker lekker wél te doen wat die genadeloze criticus je uit je hoofd wil praten.

Mijn lief-voor-mezelf-lijstje

1. Niet direct na een afspraak weer aan de bak. Als ik terugkom van bijvoorbeeld een fysio-afspraak is mijn eerste neiging om meteen weer de draad van werk op te pakken. Maar ik merk dat ik soms even moet bijkomen van zo’n buiten-de-deur-afspraak. De laatste tijd neem ik daar vaker een moment voor. Soms ga ik dan met Bart wandelen, ik duik even een winkel in om wat rond te neuzen of pak zelf een kop thee of zet wat gedachten voor mezelf op een rijtje. Werken kan tien minuten later ook nog en vaak is zo’n pauze net wat ik nodig heb.
2. Meer uitgebalanceerde weekenden. Ik weet van mezelf dat mijn favoriete manieren om het weekend door te brengen zich vooral binnenshuis afspelen. Ik mag graag teksten tikken voor mijn blog, iets lekkers koken of bakken, foto’s maken of wat anders creatiefs doen. Het liefst heb ik minimaal een halve weekenddag de tijd heb om dat soort creatieve dingen op te pakken. De laatste tijd lukt dat heel aardig in het weekend. Als ik bijvoorbeeld op zaterdag een paar dingen buiten de deur heb gedaan, zeg ik gerust ‘nee’ als iemand vraagt of ik zondag kan afspreken. Even tijd voor me, myself and mijn creatieve hobby’s (en voor Bart natuurlijk).
3. Warme chocomelk. Ik was bijna vergeten hoe lekker dit is! Meestal bestel ik uit automatisme muntthee als ik ergens iets ga drinken. Toen ik laatst na een afspraak in het uitgestorven HEMA-restaurant werkte (prima werkplek om een uur te overbruggen!), deed ik mezelf een chocolademelk cadeau. Een keer iets extra bijzonders, omdat ik er à la minute heel veel zin in had. Eigenlijk iets heel kleins, maar het voelt dan echt als een cadeautje aan mezelf.
4. Er soms even “niet uitzien”. Ik doe – wederom uit gewoonte – bijna elke dag make-up op en maak altijd werk van mijn outfit. Dat doe ik met plezier; ik word er blij van als ik moeite aan mezelf besteed. En toegegeven: met een make-uproutine bestaande uit alleen concealer en mascara is het niet bijzonder veel werk. Toch las ik sinds een paar maanden regelmatig een make-uploze dag in. Dan smeer ik even niets op mijn hoofd. Ik weet dat Bart me er ook prima uit vindt zien zonder make-up (uiteraard lig ik ‘s nachts ook niet met een dichtgeplamuurd hoofd naast hem!) en heb er ook geen moeite mee om met mijn blotebillengezicht de winkel in te lopen. Zo’n make-upvrije dag is een bevestiging aan mezelf dat ik me voor niemand anders dan mezelf hoef op te doffen.
5. Soms niet meegaan naar groepsdingen. De laatste weken kreeg ik een paar keer uitnodigingen voor uitjes met grotere groepen. Eerder voelde ik me in die situaties haast verplicht om daar “Ja, leuk!” op te zeggen, ook als ik “Nee, niet leuk!” dacht. Nu luister ik meer naar mijn gevoel. Ik wacht vaak een halve dag of een dag en laat dan wat weten, waarbij het antwoord ook gerust “nee” kan zijn. Bijvoorbeeld omdat ik er even geen behoefte aan heb of omdat ik er de puf niet voor heb. De volgende uitdaging is om ook het “sorry” na die “Nee, ik ben er niet bij” weg te laten. Gewoon nee is genoeg.

Gun je jezelf geen pauze van je werk? Niet die mok thee in een restaurant? Of niet het antwoord ‘nee’ op een verzoek waar je niet op zit te wachten? Weet dat er maar één manier is om van dat niet-gunnen af te komen: het soms lekker wél doen.

6. Mijn truicadeau aan mezelf. Ik heb niet heel vaak dat ik een kledingstuk onmogelijk uit mijn hoofd krijg en er maar naar blijf staren. Dus ik weet ook: als dat wel zo is, dan moet ik daar iets mee. Maar ja, ik had geen trui nodig. Ik had net een grote uitgave gedaan. Hij is niet goedkoop. Maar aan de andere kant, deze trui was duurzaam én kleurrijk én warm én ik had nog niet zoiets in de kast liggen. Ik besloot het eens te gaan omdenken. Hoe kan ik geld bij elkaar krijgen om de trui te kopen en er zo dus nog bewuster een cadeau voor mezelf van maken. Plots schrok ik op: ik had nog een cadeaubon liggen voor een winkel waar ik niet vaak kom. Wat nu als ik die zou inwisselen voor geld? Via Wissel.nl (#nospon) wisselde ik ‘m in voor iets minder dan het bedrag van de cadeaubon. Een dag later stond het geld op mijn rekening en kocht ik er de trui van. Een cadeautje van mij voor mij!
7. Sneller aan de bel trekken bij de huisarts. Als het op mijn gezondheid aankom, ben ik soms nogal een rauwdouwer. Ik loop gerust wekenlang rond met klachten voordat ik een keer bij de huisarts zit. Daar heb ik de afgelopen tijd verandering in gebracht. Ik zet vaker de “Goh, zou ik wel…”-ideeën uit mijn hoofd om toch maar wel goed voor mezelf te zorgen. Zo lijkt iets kleins als vocht in je voeten, hielspoor of een ingegroeide teennagel misschien geen reden om acuut naar de huisarts te sprinten. Maar echt, vaak kun je er beter te vroeg bij zijn dan te laat. Dat heb ik door mijn primair lymfoedeem (= veel vocht vasthouden in mijn voeten en benen) wel gemerkt. Wees lief voor jezelf en ga op tijd, zodat je niet onnodig last hoeft te hebben.
8. Mensen toelaten als ik verdrietig ben. Ik dacht altijd dat ik een open boek was, maar gek genoeg heb ik wel de neiging om me terug te trekken als ik verdrietig ben. Mede door Bart ben ik die niet zo helpende gewoonte aan het afleren. Ik merk dat het enorm oplucht om er niet alleen mee te dealen als je je een keer rot voelt. Bovendien schijnt het zo te zijn dat je het moeiteloos van mijn niet-pokerface kunt aflezen als ik ergens mee zit. Dan maar beter open kaart spelen.
9. Bananenbrood maken. Lunchen doe ik al jarenlang met brood, brood en nog eens brood. Van mijn ontbijt maak ik graag werk, maar mijn lunch bestaat vrij standaard uit dezelfde meergranenboterhammen met ook nog eens bijna altijd hetzelfde beleg (pindakaas- en hummusliefhebber hiero!). Daar probeer ik de laatste tijd verandering in te brengen door regelmatig de keuken in te duiken voor iets specialers. Bananenbrood is mijn nieuwe ontdekking. Zoiets lekkers voor mezelf maken en daar dan dagenlang van kunnen eten, is net een traktatie. Echt, voor je eigen eten wat langer in de keuken staan is een van mijn favoriete manieren om lief te zijn voor mezelf.
10. Niet te fanatiek de sportschool in. Laatst volgde ik een lesje HITT, wat geen hit bleek voor mij. Ik merkte dat ik enorm over mijn grenzen ging door bijvoorbeeld 8x 20 seconden aan een rekstok te hangen en door met een gewicht van 20 kilo bepaalde oefeningen voor het eerst te doen (de instructeur kwam gelukkig aangesneld met 5 kilo toen hij mijn verbeten blik zag na een paar tevergeefse pogingen zag). Daarna besluiten dat het bij die ene keer bleef, was ook een vorm van lief zijn voor mezelf. Doe mij maar pilates, yoga, hardlopen en eventueel zelf met apparaten trainen op mijn niveau en tempo. Soms is zeggen dat iets niet lukt veel gezonder en beter dan te fanatiek sporten en meer doen dan goed voor je is.
11. Zeggen dat ik trots ben. Toen ik laatst met iemand sprak over een paar dingen waar ik tegen aanliep en hoe ik daarmee om was gegaan, besefte ik pas al pratende dat ik het eigenlijk heel goed had aangepakt. Voordat ik het wist floepte er iets uit mijn mond dat ik niet heel vaak zeg: “Jeetje, misschien mag ik daar wel trots op zijn!”.

Waar ben jij trots op bij jezelf?