15 maart 2020. Ik herinner me die dag nog zo goed. Werken buiten de deur zat er voorlopig niet in. Uitgebreid shoppen en feestjes bezoeken ook niet. En de verse muntthee in restaurants moest voorlopig plaatsmaken voor mijn eigen kopje thee aan de eettafel. Even was het alsof mijn wereld instortte. Aan huis gekluisterd zijn. Hoe bizar dat deze volwassen vorm van parttime “huisarrest” nu – vier maanden later – best normaal voelt. En dat het me juist ook veel mooie dingen heeft gebracht.
Hoe ik ooit dacht over thuiswerken
Een jaar geleden zat ik tegenover mijn loopbaancoach. Van corona was toen in de verste verte nog geen sprake. We hadden het over de consequentie van fulltime gaan freelancen. “Ja maar, steeds in mijn uppie thuis zitten is niets voor mij”, mompelde ik nog. Toch maakte ik de keuze om voor het freelancerbestaan te gaan. Ach, ik kon altijd nog dagelijks vriendinnen zien en leuke dingen doen als ik gek werd van het thuiszitten. Dacht ik toen nog.
Tja, toen kwam door corona heel Nederland noodgedwongen thuis te zitten. En het gekke is: al snel bleek ik het juist totaal geen ramp te vinden om mijn huis tot kantoor te bombarderen en al Zoomend, mailend en Pippa aaiend de werkdag aan mijn eettafel door te brengen. Nog geen week later wist ik dat dit thuiswerkbestaan me prima zou bevallen. Meer dan dat zelfs.
Van openbaar-vervoer-veelgebruiker naar thuiszitter
Mijn leven is totaal veranderd. Ik bracht tot februari minimaal 10 uur per week door in het openbaar vervoer, was vaak ’s avonds weg en plande mijn weekenden vol met afspraken en autoritjes. Voordat ik het wist, sprong ik alweer in mijn metalen bakkie om naar de zoveelste verjaardag van het weekend te gaan. Altijd had ik dingen te doen. Ik herinner me nog dat ik soms om 6 uur thuiskwam van mijn werk en binnen een half uur iets eetbaars in elkaar moest te zien flansen om daarna nog op tijd bij een avondafspraak te kunnen aanschuiven. Om elf uur plofte ik eindelijk op de bank. Het vooruitzicht? Morgen weer een dag van huis.
Hoe anders is dat nu. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik een hele week het land door sjees en 5 dagen per week van huis ben. Dat alles zit er nu door corona even niet in, maar eerlijk gezegd voel ik de behoefte daaraan ook niet meer.
Als “gewoon” opeens bijzonder is
Het mooiste is misschien wel dat ik veel meer van dingen geniet. Als ik nu een keer naar de kringloopwinkel ga, voelt dat echt als een uitje. Als ik eens een vriendin zie (vanaf afstand), is dat iets waar ik al een paar dagen van tevoren naar uitzie. Ook geniet ik oprecht van de zeldzame autoritjes die ik normaal zag als dagelijkse kost. Natuurlijk vind ik het rot dat ik mensen niet kan knuffelen, dat ik mensen moet ontwijken op straat, en dat ik feestjes afsla. Maar tegelijkertijd denk ik dat corona ook iets goeds met me heeft gedaan. Ik ben er meer een huismus door geworden. Of nee, ik heb de huismuts die ik stiekem altijd al was leren omarmen.
Een ode aan mijn huis
Nu moet ik wel zeggen dat mijn fijne thuis daar ook een rol in heeft gespeeld. Wat ben ik dankbaar dat ik een lekker stekkie heb waar ik me veilig voel en waar ik alles naar mijn smaak heb gestyled. Een plek waar ik alle ruimte heb om ongestoord te werken, waar het bed fan-tas-tisch slaapt, waar ik de douche niet met vijf anderen hoef te delen én (toegegeven) waar de wifi nooit wegvalt (lang leve glasvezel!).
Natuurlijk ga je je – eenmaal parttime aan huis gekluisterd – ook meer storen aan andere dingen. Die scheur in de badkamervloer lijkt groter dan ooit. Mijn herriemakende computer moest en zou ik nu toch echt eens laten aanpakken. En dat hoekje in mijn woonkamer, dat ook mijn Zoom-achtergrond vormde, moest plotsklaps volledig gerestyled worden. Ook stoor me soms extra aan mijn badkamerlampen die ik dolgraag voor mooiere “led spots badkamer” wil inwisselen (LED is sowieso een goed idee en de zwarte spotjes van LED Lampen Direct vind ik helemaal het einde!). Perfect is het nooit.
“Simpeler” leven en een kleinere wereld
Maar die kleine stoorzenders thuis betekenen niet dat ik het niet nu al heel fijn heb. Ik moet niet meer van alles. Ik hoef niet meer te racen van verplichting naar verplichting. Mijn daginvulling is een beetje simpeler geworden. Mijn wereldje iets kleiner. En ik geloof dat ik daar best oké mee ben. Terwijl menigeen met mondkapjes en volgeladen tassen naar het zuiden vertrekt, vind ik het om eerlijk te zijn geen straf om mijn vakantie op Balkonia door te brengen. Met een lieve vriend die hier parttime woont, een lekker maffe kat als huisgenoot, een fijn stekkie en een leuke baan heb ik het best prima getroffen.
Wat vind (of vond) jij het fijnst aan meer thuis zijn door corona?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
27 dingen om (gewoon thuis!) te doen op vrijdagavond
Wie zegt dat vrijdagavonden alleen bedoeld zijn om te dansen tot in de vroege uurtjes? Zeker sinds ik werk, houd ik mijn ogen op vrijdagavond met moeite tot twaalf uur open. Terwijl menig leeftijdsgenoot direct vanaf kantoor doorgaat naar de stad, rol ik nog net niet van mijn kantoorstoel mijn bed in op vrijdagavond. Heb jij zin om iets leuks te doen, maar blijf je met als ik het liefst thuis? Voor deze 27 leuke dingen om te doen op vrijdagavond hoef je de deur niet uit. Pyjama's zijn geoorloofd!
Meer zelfcompassie (zelfs als je even baalt van jezelf) – 9 tips
Hoe vaak betrap jij jezelf erop dat je een berg aan zelfkritiek over jezelf heen stort? Hoe vaak focus jij op dingen die je niet aanspreken in je spiegelbeeld? Hoe vaak zit jij er vier uur later nog mee dat je baas die ene tekst van jouw hand écht ondermaats vond? Zelfcompassie is het tegenovergestelde van jezelf een (onterechte) trap na geven. Maar ja, zelfcompassie klinkt meteen zo gezapig en met een hoog jezelf-pamperen-met-een-maskertje-en-chocola-gehalte. Nee hoor, echte zelfcompassie gaat daar niet over. En zelfcompassie is ook nog eens heel belangrijk. Voor je levensplezier, voor je zelfvertrouwen én om juist je fouten onder ogen te komen. Dit zijn 9 tips die mij helpen om meer zelfcompassie te voelen.
Een inkijkje in mijn groeiende plantenfamilie
Twee maanden geleden nam ik voor het eerst een plantje mee naar huis. Ik vond dat ik toe was aan een volgende stap. Na jarenlang met een diepgeworteld gebrek aan groene vingers te hebben gekampt, was het tijd om dat talent voor planten eens te ontwikkelen. Toen mijn geliefde pannenkoekenplant er een paar weken later nog steeds vrij levend bij stond, mocht ik van mezelf helemaal losgaan. Er is dan ook steeds meer groen in huis gekomen. Ik stel je graag voor aan mijn plantenfamilie zoals die er op dit moment bij staat.
Wat mooi dat corona jou op de rem heeft laten trappen en je het nu juist fijn vindt om rustiger aan te doen. Ik vind ook echt dat het heus niet alleen slechte dingen met zich mee heeft gebracht. Mij heeft het ook heel goed gedaan. Ik kan nu inderdaad meer genieten van de kleine dingen en voel me veel relaxter. Tot vorig jaar had ik er echt van gehaald als het op mijn verjaardag zou regenen. Nu regende het op mijn verjaardag en vond ik het eigenlijk zo erg nog niet. Ik vond het veel fijner dat er wat vriendinnen kwamen en dat Stefan en ik konden gaan uiteten. Dat voelde als het grootste cadeau na de afgelopen maanden!
Het genieten van de kleine dingen en dat er minder gejaagdheid is ervaar ik als zeer prettig. Wel moet ik elke dag met het OV, ook tijdens de lockdown en dat vind ik minder leuk. Maar het is niet anders.
Ik ben ook een huismus, maar ik heb broers en een zusje. Mijn broers zijn soms nogal luid en dan is het voor mij fijn om bij zonnig weer buiten te lezen. Ik ben een introvert, en mijn zusje gaat regelmatig weg met vriendinnen of blijft daar zelfs slapen. Daar hou ik dan van, omdat dat mij energie geeft. Ik hou heel veel van mijn zusje, en dat weet ze wel. Maar ik heb mijn tijd alleen nodig. En ik vond het best wel lastig dat die ineens weg was. We hebben gelukkig wel een goeie band dus het was geen straf om zoveel tijd samen op onze kamer door te brengen. Maar ik begon na een tijd mijn beste vrienden ook wel te missen. Hier in België ziet het er niet goed uit, vele mensen vrezen voor een tweede lockdown. Toen ik dit aan het typen was hebben ze net de nieuwe verstrenging aangekondigd. We mogen veel minder afspreken terug en winkelen voor de fun met vriendinnen is weer verboden. Dat zijn dingen waar ik minder blij van wordt. Maar weet je, ik heb de lockdown vorige keer doorstaan. Dat komt nu ook wel weer goed
Toen ik nog werkte, zagen mijn dagen er ook ongeveer zo uit als bij jou voor corona. En nee, daar was ik niet blij mee. Ik ben altijd al een huismus geweest en zal dat ook altijd wel blijven. Ik moet wel zeggen dat ik, sinds ik niet meer werk, meer waarde hecht aan dat het huis helemaal naar mijn zin moet zijn, dus dat is wel herkenbaar. Ach ja, je moet maar zo denken: dat is goed voor de economie én het houdt je (coronaproof, want in huis) bezig;).
Ik ben een echte huismus en ik heb het dan ook totaal niet als vervelend ervaren dat we veel meer thuis waren / nu zijn. Net als jij geniet ik enorm van ons huis en natuurlijk sinds kort ook volop van de nieuwe tuin. Ik heb onze vakantie naar Parijs wel een beetje gemist, en hoewel we gisteren nog een tip van iemand kregen om juist nu naar Parijs te gaan omdat het zo super rustig is overal, lijkt het me maar niets nu om te gaan. We wachten gewoon maar even, Parijs is er straks ook nog wel.
Ik was in het begin echt even boos dat die paar “uitjes” in mijn agenda (want ik plande al nooit te veel per week) opeens geschrapt moesten worden. Helemaal thuis blijven zag ik ondanks mijn huismussenbestaan niet zitten. Maar ook voor mij valt het uiteindelijk mee. Ik geniet inderdaad ook extra van wat er wel kan!
Vooral mijn huisdieren zijn blij. Ik werk zelf al sinds eind februari thuis. We werden eerder de keuze gegeven om thuis te werken. En ik doe het er mee. Ik ben ook blij dat ons huis groot genoeg is. Maar het is niet het thuiswerken waar ik moeite mee heb: ik blijk thuis veel productiever te zijn dan op een kantoor.
Het is het niet knuffelen met mijn ouwe vader. Niet dat ik nou iedereen altijd maar knuffel, maar het is toch normaal om bij binnenkomst en afscheid te knuffelen of kussen met je ouders?
De laatste die ik geknuffeld heb, behalve mijn gozer, is een collega uit Roemenië. Dat ik dat nog weet … sindsdien geen handen geschud, geen 3xzoenen, geen omhelzingen met iemand anders.
Gelukkig heb ik de huisdieren en mijn gozer.
Ik ben dus echt een huismus dus ik vond het van in het begin al geen ramp om zoveel thuis te blijven. Ik vond het erg fijn dat ik nu een ‘echt geldige’ reden had om afspraken af te zeggen en niet meer elk weekend die sociale verplichtingen te hebben – en zoveel plande ik al niet in eigenlijk.
Ik heb ook wel meer waardering voor mijn huis gekregen. Ik vind het echt een mega fijne plek waar ik me goed voel. Voor mij duurt het nog een tijd (tot 1 januari) voor ik terug op het werk verschijn aangezien binnenkort mijn bevallingsverlof begint. Dat vind ik ook fijn maar ik mis mijn collega’s ook wel een beetje. Het weerzien zal dan natuurlijk wel des te fijner zijn ^^
Wat een mooi artikel! Fijn om te lezen dat je het thuis zo naar je zin hebt en niet direct de behoefte voelt om weg te gaan. Na mijn relatiebreuk zat ik veel thuis, en net toen ik dacht: “Ik voel me best oke en ik heb echt zin om weer dingen te doen”, kwam corona. In het begin dacht ik ‘joh, het waait wel over’, maar heb me meer dan ooit gerealiseerd dat ik nu alles uit het leven moet halen. De situatie zal de komende tijd niet veranderen, maar ik ben wel heel blij en dankbaar voor de dingen die al wel weer kunnen!
Mooi artikel! Ik was sowieso al een huismus, maar nu ben ik inderdaad nog meer aan huis gekluisterd dan voorheen. Het fijnste daaraan vind ik vooral dat ik geen reistijd meer heb met het OV en vaker ook zelf mijn dag kan inplannen, omdat ik toch niet ergens op een locatie moet zijn op een bepaalde tijd.
Hoewel corona de combinatie werk-privé er zeker niet makkelijker op heeft gemaakt, vind ik het heel fijn dat ik zoveel tijd uitspaar door niet meer te pendelen. Ik mis mijn collega’s, en ik mis het gevoel van op kantoor te kunnen rondlopen, maar de vele uren op de trein, tram, en in de auto,… Die heb ik nog geen moment gemist!
In het begin schrok ik wel even, want voordat de ‘lockdown’ begon, zat ik al 2 maanden thuis met hevige kinkhoest. En daarnaast was ik ook nog eens net zwanger… Het leek me erg moeilijk om deze periode zonder vrienden en familie te moeten delen en dat was het soms ook wel. Gelukkig kon ik wel blijven thuiswerken en ging mijn vriend ook gewoon naar zijn werk. Dat is al een geluk dat we hadden. Daarnaast hebben we al onze vrije tijd besteed aan het opknappen van het huis etc. Dat geeft ook voldoending. En ook niet onbelangrijk, deze baby heeft enorm veel rust gehad om te groeien. Sinds Corona voel ik me nooit meer gejaagd, want ik hoef nergens meer op tijd te zijn, haha. Ja oké, bij een afspraak voor de verloskundige, maar dat gaat makkelijk als je vanuit huis werkt… Ik klaag (nog) niet, maar vind het wel jammer dat ik dierbaren een stuk minder zie.
Heel mooi artikel! Het is fijn te lezen wat corona met je heeft gedaan. En dat het je innerlijke huismus naar boven heeft gehaald 😉 Door mijn job in de Zorg ben ik steeds aan het werk gebleven en weet ik niet wat thuiswerk met mij zou doen. (is ook nogal moeilijk om een job in de Zorg thuis uit te oefenen, haha). Tijdens de dagen dat ik dan wel thuis was (zoals weekends) heb ik vooral uitgeblazen van de afgelopen week. Dat ik niet op stap kon met vriendinnen of zomaar een restaurant kon binnenstappen heb ik pas op het allerlaatste van de lockdown gemist. Ik miste toen vooral de beleving van het restaurantgebeuren.
Ik geniet ook extra van gewone dingen en dat ik zoveel samen ben met mijn vriend. Mijn werk vind ik eigenlijk veel leuker sinds ik thuiswerk en reistijd misloop (sorry baas en collega’s). De strengere regels in Antwerpen vind ik wel pittig. Eerst ging ik nog af en toe wandelen, dat mag nu alleen nog maar met een mondmasker. Maar goed, dat zal hopelijk wel meevallen (als in dat het snel went).
Als huismus vind ik het eigenlijk wel heerlijk om nergens heen te hoeven, of in ieder geval weinig. En ik geniet ook meer van de kleine dingen.
Ik vind meer thuis ook helemaal niet erg. Al werk in wel liever op het werk, is gewoon praktischer. Maar ik ben graag thuis hoor :-).