Van alle tweedehands aanwinsten die ik rijk ben, is Pippa absoluut de aller-allerbeste. En de liefste. Deze week was het precies 1 jaar geleden dat ik deze grijs-witte pluizenbol zo’n 150 kilometer verderop ophaalde. Met een miauwend meisje op de stoel naast me reed ik terug naar huis. Vanaf dat moment zou ik mijn huis met een pluizebol gaan delen. Nu – iets meer dan 365 dagen later – banjert Pippa hier alweer een jaar dagen rond en heeft zij mij veranderd in een heuse crazy catlady. Tijd voor een terugblik!

Op date met Pluisje

Dat ik mijn huis met een kat wilde delen, kwam niet uit de lucht vallen. Al jaren riep ik dat ik een kat wilde in mijn toekomstige huis. Of ik nu met of zonder iemand een huis zou kopen, een kat móest er komen. Wekenlang heb ik me ingelezen. Een kat in een appartement, kon dat wel? Is een kitten een goede optie of juist een wat oudere kat?

Zo kwam ik uiteindelijk bij Verhuisdieren.nl uit. Vergelijk het met Tinder, maar dan voor huisdieren en toekomstige baasjes. In plaats van dat je op zoek gaat naar een woest aantrekkelijke casanova, kun je hier een harig maatje voor het leven vinden. Elke dag ontving ik e-mails. “Je hebt 10 nieuwe matches”. Na een week bleef ik steken bij de foto en beschrijving van een pluizige kat. Pluisje heette ze. Vier jaar oud en op zoek naar een nieuw baasje. Ik was direct verkocht.

Uit haar schulp gekropen

Op de dag na mijn verjaardag stapte ik vorig jaar in de auto. Het was misschien wel de langste rit van mijn leven, zeker omdat ik op de terugweg naar huis reed met een luid miauwende kat naast me. Arm meisje! Ik herinner me nog dat ze bij thuiskomst direct in een hoekje van de kamer wegkroop. Zeker wel één keer per uur wierp ik een blik op haar. Ging het nog goed? Had ze al iets gegeten? Ik voelde me net een kersverse moeder die bang was haar kind niet goed te verzorgen. Die vergelijking met kersverse moeders werd zelfs wel heel treffend toen Pip later krols werd en nachtenlang alles bij elkaar miauwde. Arm meisje met al haar hormonen! Gelukkig werden we na een paar dagen alsnog dikke maatjes en ging het na de sterilisatie alleen maar nóg beter.

1 jaar later: een lieve en pittige dame

Hoe bijzonder is het dat Pippa al na een maand niet meer dat angstige pluizenbolletje in de hoek was, maar een lieve en pittige dame. Het voelt alsof ze hier altijd al woont. En ik geloof dat ze dat gevoel zelf ook heeft. Mevrouw weet haar plekjes in huis inmiddels prima te vinden, ligt elke dag heerlijk te knorren op de vensterbank, wijkt geen minuut van mijn zijde als ik onder de douche sta (even ter info: wel netjes vóór het douchegordijn), laat luidkeels van zich horen als ik de deur van de “snoepjeskast” open, en weet mijn schoot ook maar al te goed te vinden. Het enige waar ze niet aan kan wennen? De stofzuiger! Tja, het is natuurlijk nogal een teleurstelling als je baasje niet je lievelingssnoepjes, maar een groot herriemakend ding uit de kast tevoorschijn haalt.

Vele herinneringen en emoties

Al een jaar met Pippa. Als je niets met katten hebt, is het je misschien lastig voor te stellen hoeveel een kat voor je kan betekenen. Ik zou Pip oprecht niet kunnen missen. Ik knuffelde haar op momenten dat ik me alleen of verdrietig voelde. Zij zat op mijn schoot als ik uitgeteld was na een té lange werkdag. En ik overlaadde haar met enthousiaste aaitjes op momenten dat ik juist intens blij was over mooie dingen. En vooral genoot ik van haar gezellige gezelschap, of dat nu is vanuit een hoekje van de kamer of vanaf de stoel naast mij. Zeker in deze coronatijd is het heerlijk om zo’n gezellig beestje om je heen te hebben.

Op naar de volgende 20 jaar

Al een jaar lang is Pippa aaien elke ochtend het eerste wat ik doe. Ik ben duizenden Pippa-foto’s, tienduizenden aaitjes, heel wat kattenmandjes en ook een paar duizend snoepjes verder. Dat laatste zal Pippa ongetwijfeld ontkennen. Natuurlijk kan ik Pip soms achter het behang plakken als ze net met mijn schoenveters gaat spelen op het moment dat ik snel de deur uit moet. En ja, soms ook als er net na het stofzuigen alweer een nieuw hoopje Pippa-haren voorbij dwarrelt. Maar vooral ben ik onwijs blij dat zij er is. Al een jaar verder met vele lachbuien, knuffels, aaitjes, schootmomentjes en mislukte saampies (zie de foto hierboven voor mijn meest recente poging!). Op naar de volgende 20 jaar!

Hoe lang heb jij je huisdier al?