Niet serieus genomen worden? Zeker als starter – in welk opzicht dan ook – kun je daar best weleens mee te maken krijgen. Of beter gezegd: je hebt het gevoel niet serieus genomen te worden. Ook ik ken dat gevoel. Bijvoorbeeld toen ik net afgestudeerd was, toen ik mijn eerste sollicitatiegesprekken voerde en toen ik even later in mijn uppie op huizenjacht ging. Ik had wel vaker het idee dat mensen me niet serieus namen. Uiteindelijk bleek de oplossing anders dan gedacht: ik moest vooral mezelf serieus nemen.
“Starter zonder werkervaring”
Zeker als begin-twintiger heb ik me heel regelmatig niet serieus genomen gevoeld. Ik was net afgestudeerd voor mijn master, had tijdens mijn studie al aardig mijn best gedaan met stages en onderzoeksprojecten, maar moest voor mijn gevoel alsnog weer bij nul beginnen. Ik was de “starter zonder werkervaring” en het voelde bij elk sollicitatiegesprek alsof die titel met een permanent marker op mijn voorhoofd geschreven stond. Wat mij een serieuze kanshebber zou maken tussen de andere kandidaten, wist ik niet precies. Met iedere kritische vraag daalde mijn zelfvertrouwen verder. Ik voelde me niet serieus genomen, maar nam mijn eigen kunnen achteraf gezien zelf ook niet bepaald serieus.
Denigrerende uitspraken en vervelende meningen
Wat je ook doet of zegt, er zal altijd iemand zijn die er wat van vindt. En helaas kan niet iedereen die mening even tactisch verwoorden. Misschien geeft iemand je daarbij – bewust of onbewust – het gevoel jou niet serieus te nemen. “Ben jij de stagiaire hier?” is bijvoorbeeld een vraag die mij weleens is gesteld (ik word standaard jonger geschat), terwijl ik een serieuze baan heb. “Weet jij wel hoe dat gaat, een huis kopen?”, vroeg een makelaar me na een huisbezichtiging. Nog zoiets: “Dus als blogger schrijf je stukjes over jezelf, wie leest dat dan?”. Of tot een half jaar geleden: “Je woont nog bij je ouders, lekker meeprofiteren zeker?”. Niet wat je wilt horen als je hard op weg bent volwassen stappen te zetten.
Je niet serieus genomen voelen
In al die situaties voelde ik me niet serieus genomen. Nee hoor, het is nu niet bepaald zo dat ik mezelf heel wat vind. Ik begrijp dat ik geen tien jaar werkervaring op mijn cv heb staan. Ik begrijp heus dat ik als ondernemer, werknemer, blogger, huizenkoper en in welke rol dan ook nog veel kan leren. Daar sta ik graag voor open. Toch merk ik dat ronduit denigrerend gedrag van anderen vaak een flinke allergische reactie bij mij oproept. Niet omdat ik arrogant ben, maar omdat ik vind dat iedereen een ander serieus zou moeten nemen. Of in ieder geval een serieuze kans moet geven. Hoe jong of onervaren een ander ook is.
Bewijsdrang als millennial
Eerder kreeg ik in dit soort situaties de acute neiging mezelf te bewijzen. “Ja maar, ik heb wel een serieuze baan, ik verdien mijn eigen geld, ik heb wel vaker huizen bezichtigd en…” Ik voelde de drang te laten zien dat ik heus wel wat kon. Soms ben ik daarvoor ook verder gegaan dan nodig was. Bijvoorbeeld door me te laten overhalen andermans advies op te volgen terwijl ik beter mijn eigen pad had kunnen trekken. Of door harder te werken dan nodig was. Typische milennialvalkuilen waar ik vast niet als enige in ben getrapt.
Neem vooral jezelf serieus
Inmiddels ben ik de nodige werkervaring, een huis en wat zelfvertrouwen rijker. Toch word ik nog steeds niet altijd serieus genomen. Soms is dat fijn, want ik houd wel van een beetje humor. Maar zoals ik al zei, denigrerende opmerkingen passen minder goed in mijn straatje. Gelukkig is er iets veranderd: ik neem mezelf meer serieus. Want belangrijker dan hoe anderen naar je kijken, is hoe jij naar jezelf kijkt.
Laat je niet gek maken door denigrerende opmerkingen. Als ik me niet serieus genomen voel, kies ik vaak voor een van deze twee opties:
- Ik laat het gaan en besluit dat ik boven de opmerking sta. Ik weet wel beter.
- Als ik er echt heel erg mee zit, spreek ik dat uit.
Dat laatste deed ik bijvoorbeeld bij de opmerking van de makelaar. Mijn boze e-mail veranderde de opmerking niet, maar was wel een manier om aan mezelf te laten zien dat ik me niet zo laat behandelen. En dat ik mezelf w茅l serieus nam als kersverse huizenkoper.
Wees overtuigd van jezelf
Dus voel jij je niet serieus genomen? Laat je niet uit het veld slaan. In plaats van jezelf te verantwoorden of te verdedigen, kun je beter overtuigd raken van jouw eigen kunnen. Of dat nu is als huizenkoper, als starter op de arbeidsmarkt, als ondernemer of in welke rol dan ook. Een mooie les die ik van mijn loopbaancoach leerde: als je je kritiek van andere mensen erg aantrekt, dan is dat een teken dat je niet voldoende van jezelf overtuigd bent. Als jij weet dat je bijvoorbeeld meer doet dan “wat leuke teksten schrijven”, dan kun je denigrerende opmerkingen al veel beter loslaten.
Jij weet wel beter. Jij neemt jezelf serieus. Of de ander dat ook doet, dat is zijn probleem.
Heb jij je weleens niet serieus genomen gevoeld?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Outfit | Het fleece-vest dat 贸贸k stijlvol is & een bloemetjesjurk
De seizoenen waarin de zomer steeds verder uit het zicht verdwijnt, waren nooit mijn lievelingsperiode van het jaar. Maar hoewel ik vast altijd een zomermens blijf, ben ik het najaar wel steeds meer gaan te waarderen. E茅n van de wintervoordelen is dat mijn warme truien en vesten niet langer op de plank hoeven te verpieteren, maar weer volop gedragen mogen worden! Nog fantastischer is het dat ik er sinds kort een fijn nieuw fleece vest bij heb dat er nog stijlvol uitziet ook. Met een grote glimlach om mijn mond zocht ik laatst een toffe jurk, vest en muts uit. Helemaal winterklaar ben ik nu. Happy winterklaar ook nog! Dit is de outfit die me zo blij maakt.
“Je bent te lief” – Hoe herken je dat bij jezelf? (+ 7 tips tegen pleasen)
"Je bent te lief!" Die paar woorden heb ik al vaker uit de mond van Bart of vriendinnen gehoord. En dan niet op de compliment-manier, maar om me erop te wijzen dat ik mijn grenzen soms best steviger mag aanzetten. Maar als je graag aardig bent voor anderen en daarom soms een beetje mee veert, is dat dan meteen te lief? Wanneer is te lief zijn pleasegedrag en wanneer is het gewoonweg aardig? Assertiever worden en vaker - op een aardige manier - zeggen wat ik vind of wil, is een thema waar ik de afgelopen 10 jaar v贸l in ben gedoken. Wereldkampioen assertief zijn ben ik zeker niet. Iemand met nogal wat vallen-en-opstaan-ervaring wel. Daarom wat signalen waaraan ik herken dat ik in de te-lief-modus schiet 茅n 7 tips tegen onnodig pleasen.
27 feitjes over Vaker Vrolijk + WINACTIE
Het is tijd voor een feestje! Nee, geen discofeestje met cocktails die tot in de vroege uurtjes geserveerd worden. Het is tijd voor een virtueel feestje op mijn blog. Omdat afgelopen vrijdag mijn 1000e blogartikel op Vaker Vrolijk is verschenen, wilde ik eens stil staan bij 27 feitjes over mijn blog die je misschien nog niet kent. Maar natuurlijk is een feestje niet compleet zonder een kleine traktatie. Ik strooi niet alleen met 27 wetenswaardigheden, maar geef ook een leuk prijzenpakketje weg aan 茅茅n gelukkige winnaar. Doe je mee?
Wat een fijn artikel Romy! Ook heel herkenbaar. Ik word ook altijd jonger geschat en ook niet altijd serieus genomen vanwege mijn lengte en jongere uitstraling. Echt heel naar om te lezen dat jij zulke rot opmerkingen naar je hoofd geslingerd hebt gekregen. Gelukkig heb je er ook veel van geleerd en sta je er nu boven. Ik ben als afstudeerder ook een beetje bang voor volgend jaar, als ik ga solliciteren en op huizenjacht ga. Het scheelt misschien wel dat mijn vriend en ik samen op huizenjacht gaan en hij er wel gewoon uitziet als 25 jaar, dus dan worden we samen vast meer serieus genomen, maar bij sollicitaties vind ik het toch wel spannend. Ik ben voor diverse bijbaantjes en stages afgewezen soms letterlijk vanwege mijn jonge uitstraling en soms ook for no reason (terwijl ze geen andere kandidaten hadden en ik dus serieus twijfelde omdat het door mijn uiterlijk kwam). Maar jezelf serieus nemen is inderdaad een goede oplossing. Hoewel ik dat soms ook lastig vind. Net wat jij zegt: weinig werkervaring in de ogen van de werkgever (Stages en onderzoeken op school tellen ze vaak niet mee) en echt een jonkie op de arbeidsmarkt. Dat maakt het wel spannend. Gelukkig haal ik heel veel kracht uit je blog en sla ik deze zeker ook even, onder het mom van: hij komt aankomend jaar echt nog wel van pas als reminder aan mezelf. Dankjewel!
Ah jeetje, wat stom zeg dat je weleens om die reden voor banen bent afgewezen. Echt te suf voor woorden! Het gaat toch om wat je te bieden hebt en bovendien is er met jouw uiterlijk echt he-le-maal niets mis 馃檪 Maar rot is het wel!
Zoals ik in dit artikel schreef, het helpt al enorm als je jezelf wel serieus neemt en boven dat soort opmerkingen staat. Ik liet bijvoorbeeld na een tijdje bij huisbezichtigingen standaard vallen waar ik werk, trok ook vaak expres een net jasje aan en ik had altijd wat slimme vragen voorbereid. Ik merkte dat dat al enorm hielp om serieuzer genomen te worden. Hetzelfde geldt voor sollicitaties. Ook al heb je niet 5 banen en 10 jaar ervaring op je cv staan, als jij ervan overtuigd bent dat jij d茅 kandidaat bent en dat ook onder woorden kunt brengen, dan is dat veel belangrijker dan hoe jong of onervaren een werkgever je vindt. Dat gaat echt wel goed komen bij jou – dat weet ik zeker! 馃檪
Z贸 terecht dat je die makelaar hebt gemaild. Ik was gewoon al plaatsvervangend boos toen ik die opmerking las. Ik heb helaas vrij regelmatig het idee dat mensen me niet serieus nemen. Dat komt dan vooral omdat ik dingen met een glimlach kan vertellen, terwijl ze me wel heel erg raken. En ja, die glimlach komt dan weer door spanning. Zelfs als ik dat uitleg, nemen mensen me niet altijd serieus en dat frustreert me dan ontzettend.
Ah wat rot om dat te horen! Soms beseffen mensen niet dat iedereen op een andere manier laat blijken geraakt of gekwetst te zijn. Heel frustrerend en verdrietig!
Goed dat je in dat geval je eigen gevoel wel serieus neemt en soms probeert het uit te leggen. Ook al begrijpen mensen het misschien niet altijd, het belangrijkste is dat je zelf niet over je gevoel heen stapt.
Je hebt helemaal gelijk. Ik heb inmiddels ook geleerd het niet over ‘mijn bedrijfje’ te hebben, maar over ‘mijn bedrijf’. Ja ik ben net gestart, maar ja ik weet ook wat ik kan en wat ik waard ben.
Zelf ben ik ook lange tijd niet serieus genomen met mijn psychische klachten. Iets wat ik wel onwijs lastig vond. Ik bleef maar aangeven dat het niet meer ging, maar niemand die wilde luisteren. In sommige situaties is het dus wel lastig, dan voelt het gewoon alsof je klem zit.
Precies! Het praten over “mijn bedrijfje” deed ik eerder ook weleens, maar inmiddels zeg ik bewust “ik ben tekstschrijver” of “ik heb mijn eigen bedrijf”. Daarmee laat je meteen al blijken dat je niet zomaar iets kleins doet, maar er echt voor gaat.
Wat ontzettend lastig trouwens dat je psychische klachten niet altijd serieus werden genomen! Ik word daar bijna plaatsvervangend boos om op de hulpverleners. Die zijn er toch om je in zo’n geval te helpen… Goed dat je het bleef aangeven!
Wat een mooi artikel, heel open en eerlijk! Vooral van dat stukje met die denigrerende opmerkingen krijg ik echt jeuk, bah!!! Toch denk ik dat we daar allemaal mee te maken krijgen, wanneer dan ook, wie dan ook. Volgens mij heeft dat gewoon heel vaak met onbegrip, frustratie of jaloezie van de ander te maken, dat mensen iets wat voor jou groot en belangrijk is klein(er) (of zelfs belachelijk!) maken. Groot gelijk dat je een mail naar die makelaar gestuurd hebt, dat zal hem leren. (hopen we dan…)
Klopt, dat soort denigrerende opmerkingen komen vaak voort uit bijvoorbeeld jaloezie of frustratie. Dat probeer ik mezelf ook voor te houden. Ik hoop ook dat de makelaar dit soort opmerkingen voortaan voor haar houdt. Ze schrok wel een beetje van mijn mail en bood toen haar excuses aan, dus hopelijk heeft het geholpen 馃槈
Mooie blogpost en weer heel herkenbaar! Als ik bekijk hoe ik er als starter bij zat bij sollicitatiegesprekken en hoe ik het vorig jaar aanpakte… Echt een wereld van verschil door mijn zelfvertrouwen.
Wat mooi dat je zo’n groei hebt doorgemaakt qua zelfvertrouwen in vergelijking met toen je je eerste sollicitatiegesprekken had. Ik merk dat bij mezelf ook. Die paar jaar werkervaring kan toch veel goeds met je doen 馃檪
Een heel mooi artikel en ook wel herkenbaar. Ik word ook altijd jonger geschat en vooral in mijn twintiger jaren heb ik de nodige opmerkingen aan moeten horen. Het is nu wel minder.
Goed om te weten dat die opmerkingen over het niet serieus nemen wel kunnen afnemen. Ik merk ook dat het nu gelukkig al een stuk minder is dan een jaar of drie geleden.
Wat een goed artikel. Ik snap dat het niet leuk is. Ik heb het alleen tijdens stages gehad. Je word dan meer gezien als iemand die wel koffie kan halen.
Wat een ontzettend fijn artikel, het is ontzettend herkenbaar. Vooral als je net gaat starten in het werkveld.
Ik vind het ontzettend stoer, en goed dat je de makelaar hebt gecontact. Het is zo belangrijk om aan te geven als iemand over je grens heeft walst.
Liefs,
Evelien
Dank je wel! Het voelde in die situatie met de makelaar ook echt alsof ik er wel iets van m贸est zeggen. Ik vond het zo’n onredelijke opmerking.
Hopelijk wordt het niet serieus nemen ook bij jou steeds wat minder. Het is zo rot om dat gevoel te hebben als je net start op de arbeidsmarkt, terwijl je eigenlijk ook als starter heel veel in je mars kunt hebben.
Ik denk dat het inderdaad veel te maken heeft met hoe jij jezelf ziet. Als je het steeds hebt over ‘mijn bedrijfje’ bijvoorbeeld, dan straalt dat iets uit dat bepalend is hoe anderen naar je kijken. Als jij laat zien dat je er bent, maar wel open staat voor leren dan zullen mensen denk ik automatisch anders handelen. Maar je hebt altijd mensen en opmerkingen, die je bedoeld of onbedoeld enorm kunnen raken. Uitspreken is een goede move, dus dat heb je slim gedaan bij de makelaar. Dan kun jij het in ieder geval van je afzetten hopelijk.
Klopt! Eerder had ik het ook weleens over “mijn bedrijfje”, terwijl je jezelf daarmee eigenlijk kleiner maakt dan je denkt. Ik heb gemerkt dat het heel erg uitmaakt hoe je naar jezelf kijkt en over jezelf praat. Als ik kijk naar mijn eerste sollicitaties en de sollicitatiegesprekken die ik twee jaar daarna had, dan merk ik dat de gesprekken vooral beter gingen omdat ik zelf meer vertrouwen had gekregen in mijn kunnen.
My god die opmerkingen die je kreeg… Wie zegt zo’n dingen?! Bij mijn vorige job heb ik ook een keer gehad dat iemand me vroeg wat ik studeerde. ‘Euh niets, ik werk hier…’ Die dacht ook dat ik een jobstudent was. Vaak is het niet slecht bedoeld maar je voelt het ook wel aan of iemand het denigrerend bedoelt. In dat eerste geval kan ik er wel mee om maar als iemand echt gemene opmerkingen maakt weet ik nooit goed hoe ik daar moet op reageren eigenlijk. Maar inderdaad, je erboven zetten en jezelf wel serieus nemen is in dat geval het beste denk ik 馃檪
Klopt! Soms zijn dat soort opmerkingen eigenlijk helemaal niet zo rot bedoeld, maar ze kunnen wel vervelend overkomen. De echt denigrerende opmerkingen zijn wel heel vervelend. Ik snap ook nooit zo goed waarom mensen dat soort dingen zeggen. Daar wordt zowel diegene als jijzelf niet echt beter van.
Verdorie, dat lijkt me vervelend. Tuurlijk heb ik ook wel eens iemand versteld doen staan, maar volgens mij word ik vaak te serieus genomen.
Op mijn eerste werkdag werd ik op mijn werkplek meteen aangesproken door een klant die dacht dat ik een ervaren kracht was. En eigenlijk gebeurt dat nog steeds vaak … ook omdat ik nu ervaring en kennis heb waardoor ik snel kan schakelen. Ik moet eerder echt aangeven dat ik op bepaald gebied (nog) niet goed op de hoogte ben.
Gelukkig heb ik wel mensen in mijn werkomgeving die ook mijn gebrek aan kennis accepteert, juist omdat men weet dat ik dan verder secuur uitzien wat ik moet weten.
Wist jij bijvoorbeeld al over de e-herkenning? Als je nog niet weet wat dat is, dan denk ik dat het voor jou, als zelfstandige, handig is om daar even in te duiken. Kan handig zijn voor je.
Dat is natuurlijk ook nog een optie, worden aangezien voor een ervaren kracht terwijl je eigenlijk nog niet op ieder gebied ervaring hebt. Gelukkig zit je zo te lezen in een goede werkomgeving waarin mensen daar goed mee omgaan.
Goed punt trouwens, de e-herkenning! Ik heb toevallig net vorige week een aantal mensen gemaild voor het onderschrijven van vaardigheden of het achterlaten van een review op LinkedIn. Volgens mij wordt dat inderdaad steeds belangrijker. Soms moet ik er echt even om denken dat ik een opdrachtgever om een review vraag. Kleine moeite, grote waarde.
Ik word al jaren niet serieus genomen. En dat enkel en alleen omdat ik op 34-jarige leeftijd nog thuis woon. Dan krijg ik soms vreemde ogen die vragen of ik wel een huishouden kan runnen. Onlangs nog. Een collega vroeg of ik dat wel aan kon die gesplitste uren werken. Ik keek een beetje vreemd en zei dat ik die uren heel graag werkte. ‘Ho, wacht maar tot je kindjes hebt’ Ik keek eens raar, want wat zou er dan wel veranderen? Waarom zou ik niet op deze manier verder kunnen werken mocht ik een gezinsleven hebben? Dan voel ik mij ook niet serieus genomen, eerlijk gezegd.
Wat een vervelende opmerking inderdaad! Ik kan me voorstellen dat je dat soort opmerkingen heel rot vindt. Het slaat ook nergens op, want thuis wonen zegt vrij weinig over wat je wel en niet kunt. Hopelijk lukt het je om erboven te staan. Weet dat mensen dat soort opmerkingen waarschijnlijk uit jaloezie eigen frustratie (bijvoorbeeld zelf niet met gesplitse uren kunnen omgaan) worden gemaakt, en niets over jou zeggen.
Die foto is erg leuk geworden! Nogmaals bedankt voor alle foto’s <3
En wat een mooi artikel! Niemand anders kent jouw drijfveren dan jij, en er zullen altijd wel mensen zijn die een oordeel hebben. Ik vond het eerst ook lastig. Ik begin net en ik heb nog geen ervaring, wat zullen mensen daar wel niet van denken? Nu kan ik die gedachten gelukkig wat beter achter me laten. Ik hoef me niet te bewijzen, ik doe gewoon wat ik leuk vind en daar gaat het mij om!
Graag gedaan! <3 Ik ben blij dat je de foto's mooi vond. Ik vond deze foto ook erg leuk geworden, dus dank je wel daarvoor 馃檪
Je hebt helemaal gelijk dat je zelf je drijfveren het beste kent. Dat jij overtuigd bent van wat je kunt, is veel belangrijker dan wat anderen daar misschien van denken. Ik ben dat ook steeds meer gaan beseffen en ben blij dat ik tegenwoordig boven denigrerende opmerkingen kan staan. Ze komen vaak voort uit frustratie of jaloezie en zeggen dus eigenlijk weinig over jou 馃檪
Dat heb je goed geschreven! En naar die opmerkingen die je dan ook krijgt inderdaad. Kan me voorstellen dat je daar ook niet een heel geweldig gevoel van krijgt.
Goed artikel met een duidelijk omschreven uitleg. Mooi! Ik voelde me soms op mijn stages totaal niet serieus genomen en ook bij mijn oude werk bij een kraambureau. Daar voelde ik me totaal niet thuis maar ook als ik vragen had of ingewerkt moest worden werd ik gek aangekeken en niet geholpen. Erg naar gevoel en was dan ook blij dat ik daar na een half jaar weg was.
Wat rot om te horen hoe je op sommige stages en op je vorige werk bent behandeld. Niets zo erg als het gevoel krijgen dat je niet serieus wordt genomen, terwijl iedereen in het begin dingen moet leren en tegelijkertijd andere dingen al w茅l weet. Gelukkig heb je nu een baan gevonden waar je het w茅l echt naar je zin hebt.